γέροντες αγίου όρους - face-new237.com2024-03-29T00:23:45Zhttps://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/agios/paisios/feed/tag/%CE%B3%CE%AD%CF%81%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CF%82+%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85+%CF%8C%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%82Άγιος Παϊσιος: Μπορεί κανείς να είναι Χριστιανός, άμα δεν ξεκινήσει την ημέρα του με προσευχή;https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/agios/paisios/proseyxh2023-03-23T09:35:00.000Z2023-03-23T09:35:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/7972413078?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Μπορεί κανείς να είναι Χριστιανός, άμα δεν ξεκινήσει την ημέρα του με προσευχή; ...</em></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Αγωνίζεται για να αγαπήση τον Θεό...</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em><span style="font-weight:400;"><strong>Χριστιανός χωρίς σταυρό και αγώνα δεν νοείται. Χριστιανός που ακολουθεί ένα εύκολο δρόμο δεν νοείται.</strong> Ενόμισαν και νομίζουν μερικοί, ότι Χριστιανός είναι να τηρή κανείς μερικές ηθικές εντολές και να καλοπερνάει στην ζωή του, να έχη ανέσεις, να έχη μία ευημερία ανθρώπινη και να έχη μία ζωή ανθρωπίνως εξασφαλισμένη. Αλλά δεν είναι αυτός ο Χριστιανός. Χριστιανός είναι εκείνος ο οποίος κάθε ημέρα αγωνίζεται.</span></em></span></p>
<p style="font-weight:400;"><span style="font-size:12pt;">Αγωνίζεται για να αγαπήση τον Θεό. Αγωνίζεται για να αγαπήση τον αδελφό του. Επειδή δε ο εγωϊσμός είναι που εμποδίζει τον άνθρωπο να αγαπήση τον Θεό και να αγαπήση τον αδελφό του, αγωνίζεται για να ξερριζώση από μέσα του τον εγωισμό. Αγωνίζεται για να ξερριζώση τα πάθη, τα οποία σκοτίζουν τον νου του ανθρώπου και αιχμαλωτίζουν την καρδιά του. Αγωνίζεται να ευαρεστήση τον Θεό. Γνωρίζει τις εντολές του Θεού και θέλει αυτές τις εντολές να τις τηρήση στην ζωή του με ακρίβεια. Όχι για να δικαιωθή απέναντι του Θεού εγωϊστικά, αλλά για να ευαρεστήση τον Κύριο από αγάπη.</span></p>
<p style="font-weight:400;"><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/profiteies/profiteies/---gerontissa">Προφητεία: Θα τρως ξερό ψωμί στο σπίτι σου και ο γείτονας θα σε ζηλεύει...</a></strong></span></p>
<p style="font-weight:400;"><span style="font-size:12pt;">Και ο αγώνας που κάνει ο Χριστιανός γι’ αυτό γίνεται. Όχι για να πη στον Θεό· “εγώ είμαι εντάξει· δικαιούμαι την σωτηρία” -γιατί τότε θα ήταν ένας Φαρισαίος- αλλά για να πη στον Θεό· <strong>“Κύριε, παρ’ όλη την αδυναμία μου και την αμαρτωλότητά μου,</strong> εγώ σε αγαπώ. Και σαν έκφρασι της αγάπης μου, προσπαθώ να κάνω τις εντολές Σου και το άγιό Σου θέλημα. Και από Εσένα εξαρτάται, αν θα μου δώσης την σωτηρία και αν θα μου δώσης την Χάρι Σου”.</span></p>
<p style="font-weight:400;"><span style="font-size:12pt;"><strong>Θα ήθελα, αδελφοί μου, να σας παρακαλέσω να το προσέξουμε το θέμα αυτό, το θέμα του αγώνος του πνευματικού. Διότι είναι μέσα στην παράδοσι της Ορθοδοξίας, του Ευαγγελίου του Χριστού μας, ότι δεν νοείται Χριστιανός που να μη αγωνίζεται.</strong> Και γι’ αυτό η Ορθοδοξία μας, η Αγία μας Εκκλησία, έχει όλη αυτή την ευλογημένη ασκητική οδό, την άσκησι, η οποία δεν είναι μόνον για τους Μοναχούς άλλά είναι και για τους Χριστιανούς στον κόσμο. Με την άσκησι τήν καθημερινή ο Χριστιανός αγωνίζεται να κόψη τα πάθη του, να περιστείλη τα πάθη του και να ευαρεστήση τον Θεό.</span></p>
<p style="font-weight:400;"><span style="font-size:12pt;"><strong>Παλαιότερα επειδή οι Χριστιανοί μας ήσαν πιο κοντά στην Εκκλησία,</strong> και ζούσαν περισσότερο εκκλησιαστική ζωή, αγαπούσαν την άσκησι, αγαπούσαν τις νηστείες, τις ορθοστασίες στην Εκκλησία, τις μακρές ακολουθίες της Εκκλησίας, <strong>τις προσευχές, τις αγρυπνίες.</strong> Σήμερα όμως που μας έχει επηρεάσει και εμάς τους Χριστιανούς το κοσμικό πνεύμα, που είναι ένα πνεύμα να καλοπερνούμε, να θεραπεύουμε τα πάθη μας και την σάρκα μας και την φιλαυτία μας, και εμείς οι Χριστιανοί έχουμε αρχίσει και χάνουμε αυτό το ασκητικό πνεύμα. Δεν μας αρέσουν πια αυτές οι ωραίες νηστείες, οι σαρακοστές, οι αγρυπνίες, οι προσευχές, η εγκράτεια.</span></p>
<p style="font-weight:400;"><span style="font-size:12pt;"><strong>Αλλά βλέπετε σήμερα -με πολύ πόνο βέβαια το βλέπουμε-</strong> και την Μεγάλη Εβδομάδα ακόμα άνθρωποι Χριστιανοί να καταλύουν και να μη τους πειράζη ο λογισμός, ότι θα έπρεπε τέτοιες μεγάλες και πάνσεπτες εορτές του Πάθους του Κυρίου και αυτοί να συμμετέχουν στο Πάθος του Κυρίου και να κάνουν μία νηστεία και μία εγκράτεια.</span></p>
<p style="font-weight:400;"><span style="font-size:12pt;"><strong>Τώρα λοιπόν,</strong> εσείς που ήρθατε στο Άγιον Όρος και είδατε ότι με την Χάρι του Θεού γίνεται αγώνας πνευματικός εδώ -βέβαια και εσείς είσθε καλοί Χριστιανοί και αγωνίζεσθε- αλλά τώρα ακόμα περισσότερο και εσείς να φιλοτιμηθήτε κάθε ημέρα να κάνετε ένα αγώνα για την αγάπη του Χριστού και την σωτηρία των ψυχών σας. <strong>Να αφιερώνετε λίγο περισσότερο χρόνο στην προσευχή.</strong> Γιατί μπορεί κανείς να είναι Χριστιανός, άμα δεν ξεκινήση την ημέρα του με προσευχή; Ας θυσιάσουμε λίγο από τον ύπνο· να σηκωθούμε λίγο νωρίτερα να κάνουμε την προσευχή μας, δέκα λεπτά – ένα τέταρτο – μισή ώρα, και μετά να ξεκινήσουμε για την εργασία μας. Όχι με ένα σταυρό. Κάνουμε τον σταυρό μας και ξεκινάμε.</span></p>
<p style="font-weight:400;"><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/proseyxh-l/proseyxes/archaggelo">Η αχειροποίητη δυνατή προσευχή στον Αρχάγγελο Μιχαήλ</a></strong></span></p>
<p style="font-weight:400;"><span style="font-size:12pt;">Αυτό δεν είναι θυσία για τον Θεό. Βέβαια καλό είναι να κάνης και τον σταυρό σου και να ξεκινήσης, παρά να μη κάνης τίποτα, αλλά ο Θεός θέλει κάτι περισσότερο από εμάς<strong>. Θέλει να προσευχηθούμε, θέλει να κοπιάσουμε λίγο στην προσευχή</strong>. Το βραδάκι που γυρίζουμε από την εργασία μας λίγο κουρασμένοι, πάλι να αφιερώσουμε λίγη ώρα στην προσευχή, έστω και αν νυστάζουμε, έστω και αν είμαστε κουρασμένοι. Να κοπιάσουμε λίγο για την αγάπη του Θεού, και με τον κόπο να δείξουμε την αγάπη μας προς τον Θεό.</span></p>
<p style="font-weight:400;"><span style="font-size:12pt;"><strong>Να νηστεύουμε Τετάρτες και Παρασκευές. Δεν είναι τίποτα δύσκολο πράγμα να τρώμε λαδερό φαγητό- είναι καί υγιεινό πράγμα. Αλλά εμείς να μη το κάνουμε επειδή είναι υγιεινό·</strong> να το κάνουμε για την αγάπη του Χριστού. Να θυσιάσουμε κάτι από την καλοπέρασι της κοιλιάς χάριν της αγάπης του Χριστού. Και μακάρι να νηστεύαμε και να τρώγαμε και νερόβραστα, όπως είναι και λένε οι κανόνες της Εκκλησίας. Αλλά εσείς βέβαια, επειδή είσθε μέσα στον κόσμο και αναπνέετε και τα καυσαέρια και τόσα μικρόβια, άμα έχετε εξάντλησι, ας τρώτε και λίγο λάδι Τετάρτη και Παρασκευή. Οι δυνάμενοι ας τρώνε και αλάδωτο. Ευλογία θα έχουν από τον Θεό.</span></p>
<p style="font-weight:400;"><span style="font-size:12pt;"><strong>Και να διδάσκουμε και τα παιδιά μας έτσι, διότι επειδή εμείς οι μεγαλύτεροι δεν εγκρατευόμεθα και δεν νηστεύουμε και δεν κοπιάζουμε για την αγάπη του Θεού, δεν διδάσκουμε και τα παιδιά μας σωστά. Και τα παιδιά μας γίνονται άνθρωποι φίλαυτοι, γίνονται εγωϊσταί, και δεν θέλουν τον Θεό, αλλά την κοιλιά τους θέλουν και τις απολαύσεις τις σαρκικές.</strong></span></p>
<p style="font-weight:400;"><span style="font-size:12pt;">Και μετά, αφού περιφρονούν τις εντολές του Θεού και τον ίδιο τον Θεό, δεν θα περιφρονήσουν μετά και τους γονείς τους στην ζωή τους; Όταν όμως το παιδί μάθη από μικρό, <strong>βλέποντας τον πατέρα του και την μητέρα του να αγωνίζεται και να εγκρατεύεται και να προσεύχεται,</strong> δεν θα μάθη και αυτό να αγωνίζεται και να εγκρατεύεται και να προσεύχεται για την αγάπη του Χριστού; Δεν θα μάθη να δοξάζη τον Θεό με την ζωή του, αλλά να τιμά και τους γονείς του, όπως είναι και το θέλημα του Θεού;</span></p>
<p style="font-weight:400;"><span style="font-size:12pt;">Εύχομαι ο υψωθείς εν τω Σταυρώ Κύριος να βοηθήση όλους μας να κάνουμε αυτόν τον αγώνα, και η Χάρις του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού να είναι πάντοτε βοηθός στην ζωή μας.</span></p>
<p style="font-weight:400;"><span style="font-size:12pt;"><em>[“ΟΜΙΛΙΕΣ ΣΕ ΑΚΙΝΗΤΕΣ ΔΕΣΠΟΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΘΕΟΜΗΤΟΡΙΚΕΣ ΕΟΡΤΕΣ (ΤΩΝ ΕΤΩΝ 1981-1991) Αρχ. Γεώργιος Καψάνης: Α’ Έκδοσις 2015 Ιερά Μονή Οσίου Γρηγορίου]</em></span></p>
<p style="font-weight:400;"><span style="font-size:12pt;"><em> <span style="font-size:8pt;"><strong><a href="https://www.face-new237.com" target="_blank">https://www.face-new237.com</a></strong></span></em></span></p>
<p style="font-weight:400;"> </p>
<p style="font-weight:400;"><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/gerontes/kai/didaxes/ourania-xara">Πως διατηρείς την ουράνια χαρά και την ειρήνη</a></strong></span></p></div>Άγιος Παΐσιος: Η ζήλεια, όταν έχει κακότητα, μπορεί να κάνει ζημιά. Αυτή είναι η βασκανία, είναι μία δαιμονική ενέργεια...https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/agios/paisios/vaskania2021-02-11T23:30:00.000Z2021-02-11T23:30:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/7681778284?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Άγιος Παΐσιος: Η ζήλεια, όταν έχει κακότητα, μπορεί να κάνει ζημιά. Αυτή είναι η βασκανία, είναι μία δαιμονική ενέργεια...</em></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Η βασκανία, η ζήλεια, ο φθόνος! Δαιμονικές ενέργειες...</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– Γέροντα, την βασκανία την παραδέχεται η Εκκλησία;<br /> </span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– Ναί, υπάρχει και ειδική ευχή . <strong>Όταν κανείς λέει κάτι με φθόνο, τότε πιάνει το «μάτι».</strong><br /> </span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– Πολλοί, Γέροντα, ζητούν «ματάκια» για τα μωρά, για να μην τα ματιάζουν. Κάνει να φορούν τέτοια;<br /> </span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– Όχι, δεν κάνει. Να λέτε στις μητέρες σταυρό να τα φορούν.<br /> </span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– Γέροντα, αν κανείς επαινέση ένα ωραίο έργο, και αυτοί που το έφτιαξαν δεχθούν τον έπαινο με υπερήφανο λογισμό και γίνη ζημιά, αυτό είναι βασκανία;<br /> </span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– <strong>Αυτό δεν είναι βασκανία. Σ’ αυτήν την περίπτωση λειτουργούν οι πνευματικοί νόμοι.</strong> Παίρνει την Χάρη Του ο Θεός από τον άνθρωπο, και τότε γίνεται ζημιά. Βασκανία υπάρχει σε σπάνιες περιπτώσεις. Ιδίως οι άνθρωποι που έχουν ζήλεια και κακότητα –λίγοι είναι τέτοιοι – αυτοί είναι που ματιάζουν. Μία γυναίκα λ.χ.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"> </span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/agios/paisios/Pal" target="_blank">Άγιος Παΐσιος: Η Κοινή Προσευχή έχει μεγάλη ισχύ</a></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>βλέπει ένα παιδάκι χαριτωμένο με την μάνα του και λέει με κακότητα: «Γιατί να μην το είχα εγώ αυτό το παιδί;</strong> Γιατί να το δώσει ο Θεός σ’ αυτή;». Τότε το παιδάκι εκείνο μπορεί να πάθη ζημιά, να μην κοιμάται, να κλαίει, να ταλαιπωρείται, γιατί εκείνη το είπε με μία κακότητα. Και αν αρρώσταινε και πέθαινε το παιδί, θα ένιωθε χαρά μέσα της.<strong> Άλλος βλέπει ένα μοσχαράκι, το λαχταρά, και αμέσως εκείνο ψοφάει.</strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Πολλές φορές όμως μπορεί να ταλαιπωρείται το παιδί και να φταίει η ίδια η μάνα. Μπορεί δηλαδή η μάνα να είδε καμιά φορά κανένα αδύνατο παιδάκι και να είπε: <strong>«Τί είναι αυτό; Τί σκελετωμένο παιδί!».</strong> Να καμάρωνε το δικό της και να κατηγόρησε το ξένο. </span></p>
<p> <span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/agios/paisios/metanoias" target="_blank">Ο όσιος Παΐσιος κήρυκας της μετανοίας...</a></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Και αυτό που είπε με κακία για το ξένο παιδί, πιάνει στο παιδί της. Μετά το παιδί ταλαιπωρείται εξ αιτίας της μάνας, χωρίς να φταίη. Λιώνει το καημένο, για να τιμωρηθεί η μάνα και να καταλάβει το σφάλμα της. Τότε φυσικά το παιδί θα πάει μάρτυρας!</span></p>
<h3><span style="font-size:12pt;"><em>Τα κρίματα του Θεού είναι άβυσσος...</em></span></h3>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/agios/paisios/pisteueis" target="_blank">Πιστεύεις ότι μπορεί ο Θεός; (Άγιος Παΐσιος)</a></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/agios/paisios/theos" target="_blank">Άγιος Παΐσιος: Γέροντα, το έλεος του Θεού πως το νιώθουμε;</a></strong></span></p></div>Άγιος Παϊσιος: Έρχονται δύσκολα χρόνιαhttps://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/agios/paisios/xronia2021-01-26T18:45:00.000Z2021-01-26T18:45:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/7658497863?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Άγιος Παϊσιος: Έρχονται δύσκολα χρόνια...</strong></em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Ο Θεός επιτρέπει να γίνει τώρα ένα τράνταγμα γερό. Έρχονται δύσκολα χρόνια. Θα έχουμε δοκιμασίες μεγάλες.Να το πάρουμε στα σοβαρά, να ζήσουμε πνευματικά...<br /> </em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Οι περιστάσεις μας αναγκάζουν και θα μας αναγκάσουν να δουλέψουμε πνευματικά.</strong> Καλό ωστόσο είναι να το κάνουμε χαρούμενα και προαιρετικά και όχι από θλίψεις, ετσιθελικά. Πολλοί Άγιοι θα παρακαλούσαν να ζούσαν στην εποχή μας, για να αγωνισθούν.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Εγώ χαίρομαι που απειλούν μερικοί να με ξεκάνουν, γιατί μιλώ και τους χαλώ τα σχέδια.</strong> Όταν αργά το βράδυ ακούω στο Καλύβι να πηδούν μέσα από τον φράχτη, χτυπάει γλυκά η καρδιά μου. Αλλά όταν φωνάζουν: «Ήρθε τηλεγράφημα, να κάνης δυσώπηση (Βλέπε λέξη) για τον τάδε άρρωστο», λέω: «Αυτό ήταν; Πάει και αυτή η ευκαιρία!…»</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"> </span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/agios/paisios/-polemos" target="_blank">Άγιος Παϊσιος: Γέροντα θα γίνει πόλεμος;</a></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Όχι ότι βαρέθηκα την ζωή μου, αλλά το χαίρομαι. Να χαιρώμαστε που μας δίνεται αυτή η ευκαιρία σήμερα. Είναι πολύ μεγάλος όφελος.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"> </span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Παλιά, όταν γινόταν μια μάχη, ήταν εν αμύνει κανείς και πήγαινε να αγωνισθει, να πολεμήσει, για να υπερασπιστή την Πατρίδα του, το φύλο του. <strong>Τώρα δεν πάμε να υπερασπίσουμε την Πατρίδα μας</strong> ή να αγωνισθούμε, για να μη μας κάψουν οι βάρβαροι τα σπίτια μας ή να μη μας πάρουν την αδελφή μας και μας ατιμάσουν, ούτε πάμε για ένα φύλο ή για μία ιδεολογία. <strong>Τώρα πάμε ή για τον Χριστό ή για τον διάβολο.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"> </span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Είναι καθαρό μέτωπο. Στην Κατοχή γινόσουν ανδρείος, επειδή δεν χαιρετούσες έναν Γερμανό. Τώρα γίνεσαι θαρραλέος, διότι δεν χαιρετάς τον διάβολο. Πάντως θα δούμε φοβερά γεγονότα. Θα δοθούν πνευματικές μάχες. Οι Άγιοι θα αγιασθούν περισσότερο και οι ρυπαροί θα γίνουν ρυπαρώτεροι . <strong>Νιώθω μέσα μου μία ζεστασιά.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μία μπόρα είναι και ο μόχθος έχη αξία, διατί τώρα δεν έχουμε εχθρό τον Αλή Πασά ή τον <strong>Χίτλερ ή τον Μουσουλίνι</strong>, αλλά τον διάβολο. Γι’ αυτό θα έχουμε και<strong> ουράνιο μισθό.</strong></span><br /> <span style="font-size:12pt;"> Ο Θεός ας αξιοποιήση το κακό σε καλό σαν <strong>Καλός Θεός.</strong></span><br /> <span style="font-size:12pt;"> <strong>Αμήν.</strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/agios/paisios/Pal" target="_blank">Άγιος Παΐσιος: Η Κοινή Προσευχή έχει μεγάλη ισχύ</a></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/agios/paisios/agia-eyfimia" target="_blank">Αγία Ευφημία: Όταν συνάντησε τον Άγιο Παΐσιο...</a></strong></span></p></div>Αγία Ευφημία: Όταν συνάντησε τον Άγιο Παΐσιο...https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/agios/paisios/agia-eyfimia2021-01-12T00:25:00.000Z2021-01-12T00:25:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/7956790072?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Αγία Ευφημία: Όταν συνάντησε τον Άγιο Παΐσιο...</em></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Αν είσαι η μάρτυς Ευφημία, ελα να προσκυνήσουμε την Αγία Τριάδα. Ό,τι κάνω εγώ να κάνης και σύ..</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>.Ήταν στην αυλή της Καλύβης του ο Γέροντας (Παΐσιος), όταν τον επισκέφθηκε κάποιο πνευματικό του τέκνο.</strong> Επανελάμβανε συνεχώς από την καρδιά του: «Δόξα σοι ο Θεός», πάλιν και πολλάκις. Σε μια στιγμή ο Γέροντας του είπε: «Αχρηστεύεται κανείς με την καλή έννοια».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Ποιός, Γέροντα;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Ήσυχα καθόμουν στο Κελλί μου, ήρθε και με παλάβωσε. Ωραία περνούν επάνω.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Τί συμβαίνει, Γέροντα;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Θα σου πω, αλλά μην το πεις σε κανέναν.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Του διηγήθηκε τότε το εξής:</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>«Είχα γυρίσει από τον κόσμο, όπου είχα βγει για ένα εκκλησιαστικό θέμα.</strong> Την Τρίτη, κατά η ώρα 10 το πρωί, ήμουν μέσα στο Κελλί μου και έκανα τις Ώρες. Ακούω χτύπημα στην πόρτα και μια γυναικεία φωνή να λέη: «Δι΄ευχών των αγίων Πατέρων ημών…». Σκέφθηκα:</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/proseyxh-l/proseyxes/archaggelo" target="_blank">Η αχειροποίητη δυνατή προσευχή στον Αρχάγγελο Μιχαήλ</a></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">«Πως βρέθηκε γυναίκα μέσα στο Όρος;». Εν τούτοις ένιωσα μια θεία γλυκύτητα μέσα μου και ρώτησα:</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Ποιος είναι;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Η Ευφημία, απαντά.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">«Σκεφτόμουν, «ποιά Ευφημία; Μήπως καμμιά γυναίκα έκανε καμμιά τρέλλα και ήρθε με ανδρικά στο Όρος; Τώρα τί να κάνω;». Ξαναχτυπά. Ρωτάω: «Ποιος είναι;». «Η Ευφημία», άπαντα και πάλι.<strong> Σκέφτομαι και δεν ανοίγω. Στην τρίτη φορά πού χτύπησε, άνοιξε μόνη της η πόρτα,</strong> πού είχε σύρτη από μέσα. Άκουσα βήματα στον διάδρομο. Πετάχτηκα από το Κελλί μου και βλέπω μια γυναίκα με μανδήλα. Την συνώδευε κάποιος, πού έμοιαζε με τον Ευαγγελιστή Λουκά, ο οποίος εξαφανίσθηκε. Παρ’ όλο πού ήμουν σίγουρος ότι δεν είναι του πειρασμού, γιατί λαμποκοπούσε, την ρώτησα ποιά είναι·</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Η μάρτυς Ευφημία, άπαντα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Αν είσαι η μάρτυς Ευφημία, ελα να προσκυνήσουμε την Αγία Τριάδα. Ό,τι κάνω εγώ να κάνης και σύ.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μπήκα στην Εκκλησία, κάνω μια μετάνοια λέγοντας: «Εις το όνομα του Πατρός». Το επανέλαβε με μετάνοια. «Και του Υιού». «Και του Υιού», είπε με ψιλή φωνή.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>-Πιο δυνατά, ν’ ακούω, είπα και επανέλαβε δυνατώτερα.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">«Ένώ ήταν ακόμα στο διάδρομο έκανε μετάνοιες, όχι προς την Εκκλησία, αλλά προς το Κελλί μου. Στην άρχή παραξενεύτηκα, αλλά μετά θυμήθηκα ότι είχα μια μικρή χάρτινη εικονίτσα της Αγίας Τριάδος, κολλημένη σε ξύλο, πάνω από την πόρτα του Κελλιού μου. Αφού προσκυνήσαμε και για τρίτη φορά -«Και του Αγίου Πνεύματος»- μετά είπα<strong>: «Τώρα, να σε προσκυνήσω και εγώ»</strong>. Την προσκύνησα και ασπάστηκα τα πόδια της και την άκρη της μύτης της. Στο πρόσωπο το θεώρησα αναίδεια να την ασπασθώ.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">«Ύστερα κάθησε η Αγία στο σκαμνάκι και εγώ στο μπαουλάκι και μου έλυσε την απορία πού είχα (στό εκκλησιαστικό θέμα).</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">«Μετά μου διηγήθηκε την ζωή της. Ήξερα ότι υπάρχει μια αγία Ευφημία, αλλά τον βίο της δεν τον ήξερα. Όταν μου διηγείτο τα μαρτύρια της, όχι απλώς τα άκουγα, αλλά σαν να τα έβλεπα· τα ζούσα. Έφριξα! Πά, πά, πά!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Πώς άντεξες τέτοια μαρτύρια; ρώτησα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Αν ήξερα τί δόξα έχουν οί Άγιοι, θα έκανα ό,τι μπορούσα να περάσω πιο μεγάλα μαρτύρια.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>«Μετά απ’ αυτό το γεγονός για τρεις μέρες δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Σκιρτούσα και συνεχώς δόξαζα τον Θεό. Ούτε να φάω, ούτε τίποτα… συνεχώς δοξολογία».</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Σε επιστολή του αναφέρει: «Σ’ όλη μου τη ζωή δεν θα μπορέσω να εξοφλήσω την μεγάλη μου υποχρέωση στην αγία Ευφημία, η οποία ενώ ήταν άγνωστή μου και χωρίς να είχε καμμιά υποχρέωση, μου έκανε αυτή την μεγάλη τιμή…».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Διηγούμενος το γεγονός πρόσθεσε με ταπείνωση ότι παρουσιάστηκε η αγία Ευφημία, «όχι γιατί το αξίζω, αλλά επειδή με απασχολούσε εκείνο τον καιρό ενα θέμα πού είχε σχέση με την κατάσταση της Εκκλησίας γενικά, και για δύο άλλους λόγους».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/agios/paisios/Pal" target="_blank">Άγιος Παΐσιος: Η Κοινή Προσευχή έχει μεγάλη ισχύ</a></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Εντύπωση έκανε στον Γέροντα «πώς αυτή η μικροκαμωμένη και αδύνατη άντεξε τόσα μαρτύρια; Να πής ήταν καμμία… (εννοούσε σωματώδης και δυνατή). Μια σταλιά ήταν».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μέσα σε αυτήν την παραδεισένια κατάσταση συνέθεσε προς τιμήν της Αγίας ένα στιχηρό προσόμοιο: «Ποίοις ευφημιών άσμασιν ευφημήσωμεν την <strong>Ευφημίαν, την καταδεχθείσαν από άνωθεν και επισκεφθείσασαν κάτοικον μοναχόν ελεεινόν εν τη Καψάλα.</strong> Εκ τρίτου την θύραν πάλιν του έκρουσε τετάρτη ηνοίχθη μόνη εκ θαύματος και εισελθούσα με ουράνιον δόξαν, του Χριστού η Μάρτυς, προσκυνούντες ομού Τριάδα την Αγίαν».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Και ένα εξαποστειλάριο κατά το «Τοις μαθηταίς συνέλθωμεν…», που άρχιζε: <strong>«Μεγαλομάρτυς ένδοξε του Χρίστου Ευφημία,</strong> σ’ αγαπώ πολύ-πολύ μετά την Παναγία…». (Φυσικά αυτά δεν τα είχε για λειτουργική χρήση, ούτε τα έψαλλε δημοσίως).</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Παρά την συνήθειά του βγήκε πάλι στην Σουρωτή και έκανε τις αδελφές μετόχους αυτής της ουράνιας χαράς. Με την βοήθειά του και τις οδηγίες του αγιογράφησαν την Αγία, όπως του εμφανίσθηκε.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ό Γέροντας φιλοτέχνησε το αρνητικό της εικόνος της Αγίας σε μήτρα ατσάλινη με την οποία έκανε πρεσσαριστά εικονάκια και τα μοίραζε ευλογία στους προσκυνητές εις τιμήν της αγίας Ευφημίας. <strong>Κατά το σκάλισμα δυσκολεύτηκε να κάνη τα δάχτυλα του αριστερού της χεριού. Είπε:</strong> «Παιδεύτηκα να κάνω το χέρι της, αλλά μετά έβαλα έναν καλό λογισμό: «Ίσως επειδή και εγώ την παίδεψα την καημένη».</span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:8pt;"><strong><span style="font-size:12pt;">(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/agios/paisios/-agioi" target="_blank">Άγιος Παΐσιος: Ξέρεις πόσοι Άγιοι είναι γύρω μας και δεν τους ξέρουμε...</a></span></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:8pt;"><strong><span style="font-size:12pt;">(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/proseyxh-l/proseyxes/archaggelo" target="_blank">Η αχειροποίητη δυνατή προσευχή στον Αρχάγγελο Μιχαήλ</a></span></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:10pt;"><strong><a href="https://www.face-new237.com">https://www.face-new237.com</a></strong></span></p></div>Όσιος Παΐσιος: Μετάνοια, μετάνοια, μετάνοια!https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/agios/paisios/metanoia-l2021-01-11T23:10:00.000Z2021-01-11T23:10:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/5410971499?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Όσιος Παΐσιος: Μετάνοια, μετάνοια, μετάνοια! ...</em></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Μια φορά επισκέφθηκε τον όσιο Παΐσιο ηλικιωμένος μοναχός από την έρημο. Ήλθε να διαπιστώση αν οι φήμες που ακούγονται για τον Γέροντα είναι βάσιμες. Με διάφορες ερωτήσεις προσπαθούσε να πληροφορηθή σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεται. Διηγήθηκε ο Γέροντας: «Τρεις ώρες μούκανε θεωρία. Είχε διαβάσει για νοερά προσευχή. Ό,τι υπήρχε το είχε διαβάσει. Έλεγε: “Και σ’ αυτή την κατάσταση γίνεται αυτό, σ’ αυτή την κατάσταση έρχεται αυτό· και συ σε ποια κατάσταση βρίσκεσαι;”.</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– Σε ποια κατάσταση; Σε καμμία κατάσταση.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– Και τι κάνεις εκεί πέρα;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– Τι κάνω εκεί πέρα; Ζητώ από τον Θεό να γνωρίσω τον εαυτό μου. Αν γνωρίσω τον εαυτό μου, θάχω μετάνοια. Αν έρθη η μετάνοια, θάρθει η ταπείνωση, μετά η χάρι. Γι’ αυτό ζητώ μετάνοια, μετάνοια, μετάνοια. Μετά ο Θεός στέλνει την χάρι Του».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η αγία του ζωή δακτυλοδεικτούσε αφθόγγως τον Κύριο και με τα λόγια κήρυττε σε όλους μετάνοια: «Να μη ζητά κανείς από τον Θεό ούτε φώτα, ούτε χαρίσματα, ούτε τίποτε άλλο, παρά μόνο μετάνοια, μετάνοια, μετάνοια».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Δείγμα ελάχιστο της μεγάλης του μετάνοιας είναι ο «σάκκος», το τσουβάλι, που έριχνε στην πλάτη του, όταν προσευχόταν στο κελλί του «εν σάκκω και σποδώ»,</strong> όπως οι Προφήτες και ο όσιος Αρσένιος ο Καππαδόκης.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Πλήθη ανθρώπων προσέρχονταν, του άνοιγαν την καρδιά τους και ζητούσαν βοήθεια. Ο Γέροντας τους εξηγούσε ότι δεν είναι Πνευματικός: «Πηγαίνετε σε κανέναν Πνευματικό να εξομολογηθήτε». Κάποιος του απάντησε: «Γέροντα, στον πεινασμένο μη δείχνης στράτες, τις στράτες τις ξέρει. Ο πεινασμένος κομμάτια θέλει να χορτάση».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ο Γέροντας τους δεχόταν μεν αλλά τους εξηγούσε ότι άλλο είναι η συζήτηση και η συμβουλή και άλλο το μυστήριο της εξομολογήσεως. Τόνιζε ότι είναι απαραίτητο να πάνε στον Πνευματικό να εξομολογηθούν και να τους διαβάση συγχωρητική ευχή. Όχι μόνο για την σωτηρία της ψυχής τους, αλλά και ως προϋπόθεση της συζητήσεως μαζί του. «Πριν από την εξομολόγηση το μυαλό είναι θολωμένο», έλεγε, «και δεν θα μπορέσουμε να συνεννοηθούμε».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Κάποιος που είχε σοβαρό πρόβλημα ήρθε στον Γέροντα να τον παρακαλέση να προσευχηθή.</strong> Του συνέστησε εξομολόγηση. Σχεδόν απογοητευμένος αντέτεινε ότι ήρθε σε άγιο άνθρωπο για να τον βοηθήση και εκείνος μιλάει για εξομολόγηση. Ο Γέροντας του απήντησε: «Εγώ έτσι μπορώ να βοηθήσω, με την εξομολόγηση».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Λυπόταν για όσους δεν μετανοούσαν και ευχόταν. Τους αδιάφορους προσπαθούσε να τους φέρη σε συναίσθηση, να αισθανθούν την ανάγκη να εξομολογηθούν. Σε κάποιον που πήγε πρώτη φορά, δεν του άνοιξε. Του μίλησε από μέσα, τον αποκάλεσε με το όνομά του, και του είπε να εξομολογηθή και ύστερα νάρθη, επειδή διείδε ότι ήταν ανεξομολόγητος.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Όταν ξαναπήγε, άνοιξε και του είπε χαμογελώντας: «Τώρα είσαι καλά (είχε εξωμολογηθή), έλα να μιλήσουμε για το τάδε θέμα», και του ανέφερε το θέμα που τον απασχολούσε.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"> <strong>Όταν έβλεπε κάποιον που μετανοούσε και άλλαζε τρόπο ζωής,</strong> είχε έκδηλη χαρά. Συνέπασχε με τους μετανοούντες και τους ενίσχυε. Ήταν «αλείπτης» των μετανοούντων. Απορούσε και στενοχωριόταν για όσους λιποψυχούσαν και απογοητεύονταν από τις πτώσεις τους στην αμαρτία.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Έλεγε: «Μα αφού υπάρχει μετάνοια. Οι αμαρτίες σου είναι μεγαλύτερες από το έλεος του Θεού;». Πρόσθετε: «Δεν μ’ ενδιαφέρει πόσο αμαρτωλός είναι κάποιος. Με ανησυχεί, αν έχη γνωρίσει τον εαυτό του. Ο Θεός θα κρίνει ανάλογα με την εργασία που έχει κάνει ο καθένας στον παλαιό του άνθρωπο. Η ψυχή, όταν κόψη τα ελαττώματά της, τότε θα παρουσιασθή ωραία στον Χριστό».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Γνωστός του μοναχός απέβαλε το μοναχικό Σχήμα και επέστρεψε στον κόσμο. Του έστειλε μήνυμα να έρθη για να τον κρατήση για υποτακτικό, ενώ, ως γνωστό, κανένα δεν κρατούσε.</strong> Με χαρά θα έκανε αυτή την θυσία ο Γέροντας για να σωθή μια ψυχή. Πήγε μάλιστα ο ίδιος και τον επισκέφθηκε στο στρατόπεδο και του μίλησε για μετάνοια.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Από το βιβλίο: Ιερομονάχου Ισαάκ, ΒΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, Στ’ έκδοσις, Άγιον Όρος 2008, σελ. 419.</em></span></p></div>Άγιος Παΐσιος: Γυρίστε το κουμπί στον Χριστό, γιατί διαφορετικά… θα σας βρη σε τέτοια κατάσταση ο Αρμαγεδών ( BINTEO )https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/agios/paisios/armagedon2021-01-11T20:50:00.000Z2021-01-11T20:50:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/8413410879?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Γυρίστε το κουμπί στον Χριστό, γιατί διαφορετικά… θα σας βρη σε τέτοια κατάσταση ο Αρμαγεδών ( Άγιος Παΐσιος )...</em></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Η μέριμνα τραβάει όλο το μεδούλι της καρδιάς… Και μόνον η αγωνία στο φτιάξιμο είναι δαιμονικό...</em><strong><em><br /> </em></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Αρχή και θεμέλιο όλων των αρετών είναι ο Χριστός.</strong><br /> </span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Πάντα στις κακοκαιρίες, η αρετή είναι ένα αδιάβροχο πνευματικό επανωφόρι επάνω μας.<br /> Θαρθεί καιρός που κι αυτοί που δεν πιστεύουν ή πιστεύουν λίγο, θα αλλάξουν και θα παραδεχτούν ότι μόνο η Εκκλησία βοηθάει τους ανθρώπους και την κοινωνία…</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">.<strong>Με την πολλή δουλειά και μέριμνα ξεχνάει κανείς τον Θεό.</strong><br /> </span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Το απερίσπαστο και το αμέριμνο φέρνουν την εσωτερική ησυχία και την πνευματική επιτυχία.<br /> </span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης</strong><br /> <br /> Πρέπει να ζητούμε πρώτα την Βασιλεία των Ουρανών και αυτή να είναι η μέριμνά μας, και όλα τα άλλα θα μας δοθούν… Να μη σας πιάνη αγωνία και μανία: <strong>«Τώρα πρέπει να κάνουμε αυτό, ύστερα εκείνο»,</strong> γιατί θα σας βρη σε τέτοια κατάσταση ο Αρμαγεδών.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"> Και μόνον η αγωνία στο φτιάξιμο είναι δαιμονικό. Γυρίστε το κουμπί στον Χριστό, γιατί διαφορετικά θα ζήτε δήθεν κοντά στον Χριστό, αλλά εσωτερικά θα υπάρχει όλο το κοσμικό φρόνημα, και φοβάμαι μην το πάθετε σαν τις μωρές παρθένες… Ας προσέξουμε να μην πάθουμε και εμείς σαν την Μάρθα. Ας ευχηθούμε να γίνουμε καλές «Μαρίες».<br /> </span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>– Γέροντα, η μέριμνα απομακρύνει πάντοτε από τον Θεό;</strong><br /> <br /> – Κοίταξε να σου πώ: Ένα παιδάκι, όταν παίζη και είναι αφοσιωμένο στα παιχνίδια του, ούτε καν καταλαβαίνει, όταν ο πατέρας του είναι δίπλα και το χαϊδεύη. Λίγο αν διακόψη τα παιχνίδια του, τότε θα το καταλάβη. Έτσι και όταν έχουμε μέριμνα, δεν μπορούμε να καταλάβουμε την αγάπη του Θεού. Ο Θεός δίνει και δεν το αισθανόμαστε. </span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Πρόσεξε να μη σπαταλάς τις πολύτιμες δυνάμεις σου σε περιττές μέριμνες και μάταια πράγματα που θα γίνουν όλα σκόνη</strong> <strong>μία μέρα</strong>. Τότε και σωματικά κουράζεσαι και τον νού σου σκορπάς άσκοπα και μετά δίνεις την κούρασή σου με τα χασμουρητά στον Θεό την ώρα της προσευχής, σαν την θυσία που έκανε ο Κάιν. Επόμενο είναι τότε και η εσωτερική σου κατάσταση να είναι κατάσταση «Κάιν», με άγχος και αναστεναγμούς που θα τα προκαλή το ταγκαλάκι που θα είναι δίπλα σου.<br /> <br /> </span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/agios/paisios/-polemos" target="_blank">Άγιος Παϊσιος: Γέροντα θα γίνει πόλεμος;</a></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Να μη σπαταλάμε άσκοπα τον καρπό, την ψίχα, των δυνάμεών μας και μένουν τα τσόφλια για τον Θεό. Η μέριμνα τραβάει όλο το μεδούλι της καρδιάς και δεν αφήνει τίποτε για τον Χριστό. Αν δής ότι ο νούς σου συνέχεια φεύγει και πάει σε δουλειές κ.λπ.. πρέπει να καταλάβης ότι δεν πάς καλά και να ανησυχήσης, γιατί έχεις απομακρυνθή από τον Θεό. <strong>Να καταλάβης ότι είσαι πιο κοντά στα πράγματα παρά στον Θεό, στην κτίση και όχι στον Κτίστη.</strong><br /> <br /> Πολλές φορές, δυστυχώς, μία κοσμική ευχαρίστηση ξεγελάει ακόμη και τον μοναχό, όταν κάνη μία εργασία. Ο άνθρωπος, φυσικά, είναι πλασμένος να κάνη το καλό, γιατί και ο Δημιουργός του είναι καλός. Αλλά ο μοναχός αγωνίζεται από άνθρωπος να γίνη Άγγελος. </span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Γι’ αυτό η εργασία του για τα υλικά θα πρέπη να είναι περιορισμένη μόνο στα πιο απαραίτητα,</strong> για να εργάζεται στα πνευματικά. Τότε και η χαρά του θα προέρχεται από τους πνευματικούς καρπούς που θα παράγη, θα είναι πνευματική, και θα τρέφεται, αλλά και θα τρέφη πλουσιοπάροχα.<br /> <br /> <strong>Με την πολλή δουλειά και μέριμνα ξεχνάει κανείς τον Θεό. Έλεγε χαρακτηριστικά ο Πάπα-Τύχων: «Ο Φαραώ έδινε πολλή δουλειά και πολύ φαγητό στους Ισραηλίτες, για να ξεχάσουν τον Θεό»</strong>. Στην εποχή μας ο διάβολος απορρόφησε τους ανθρώπους στην ύλη, στον περισπασμό, δουλειά πολλή, φαΐ πολύ, για να ξεχνούν τον Θεό, και έτσι να μην μπορούν –ή μάλλον να μη θέλουν – να αξιοποιήσουν την ελευθερία που τους δίνεται για τον αγιασμό της ψυχής. Ευτυχώς όμως, χωρίς να το θέλη ο διάβολος, βγαίνει και κάτι καλό, δεν ευκαιρούν οι άνθρωποι να αμαρτήσουν όσο θέλουν.<br /> <br /> <em>Απόσπασμα από το βιβλίο: Λόγοι Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου – Λόγοι Α’ – Με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο, Ιερό Ησυχαστήριον Μοναζουσών «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», </em></span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/agios/paisios/xronia" target="_blank">Άγιος Παϊσιος: Έρχονται δύσκολα χρόνια</a></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/agios/paisios/agapi" target="_blank">Άγιος Παΐσιος: Η αληθινή αγάπη πληροφορεί τον άλλον</a></strong></span></p></div>Άγιος Παϊσιος: Γέροντα θα γίνει πόλεμος;https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/agios/paisios/-polemos2021-01-11T15:25:00.000Z2021-01-11T15:25:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/7849189068?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Άγιος Παϊσιος: Γέροντα θα γίνει πόλεμος;</strong></em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>– Γέροντα θα γίνει πόλεμος; ...</em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>– Εσείς κάνετε προσευχή; Εγώ έχω από την άνοιξη μέχρι το φθινόπωρο που κάνω επιστράτευση προσευχής -αθόρυβα-,</strong> για να μάς λυπηθεί ο Θεός, να αποφύγουμε την επιστράτευση και τον πόλεμο.</span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Είχα πληροφορία: <strong>«Κάνετε πολλή προσευχή, για να εμποδιστούν οι Τούρκοι, διότι την Κυριακή 16 Οκτωβρίου,έχουν σκοπό να μας χτυπήσουν»</strong> (ειπώθηκε τον Νοέμβριο του 1983. Η πληροφορία δεν ήταν ανθρώπινη αλλά θεϊκή). Δόξα τω Θεώ, μέχρι στιγμής μας φύλαξε η Παναγία, ας ευχηθούμε να μας προστατεύσει και στη συνέχεια.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– Γέροντα, τώρα που πέρασε από εδώ ο κίνδυνος, θα συνεχίσουμε να προσευχόμαστε γι’ αυτό το θέμα;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– Μήπως υπάρχει τόπος χωρίς πόλεμο; Τι θα πει «εδώ» και «εκεί»; Και εκεί που τώρα έχουν πόλεμο αδελφοί μας είναι. Από τον Αδάμ και την Εύα δεν είμαστε όλοι οι άνθρωποι;</span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/agios/paisios/Pal" target="_blank">Άγιος Παΐσιος: Η Κοινή Προσευχή έχει μεγάλη ισχύ</a></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Μοιράστηκε όμως η οικογένειά μας,</strong> άλλοι είναι εδώ, άλλοι εκεί. Με τους Ορθοδόξους είμαστε αδελφοί και κατά σάρκα και κατά πνεύμα, ενώ με τους άλλους είμαστε αδελφοί μόνον κατά σάρκα. Επομένως, για έναν λόγο παραπάνω, πρέπει να προσευχόμαστε με περισσότερο πόνο γι’ αυτούς, γιατί αυτοί είναι πιο ταλαίπωροι.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– Γέροντα, αυτό το διάστημα που τα πράγματα είναι δύσκολα για την Ελλάδα, κάνω πολύ κομποσχοίνι, αλλά σκέφτομαι και ότι η σωτηρία της Ελλάδας δεν κρέμεται από το κομποσχοίνι μου.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– Δεν είναι ότι η σωτηρία της Ελλάδας κρεμάστηκε από το κομποσχοίνι σου, αλλά το να σκέφτεσαι συνέχεια την δυσκολία που περνάει η Ελλάδα σημαίνει ότι πονάς την πατρίδα και ζητάς την επέμβαση του Θεού, ο Οποίος είναι ο μόνος που μπορεί να βοηθήσει.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Να προσεύχεσθε να αναδείξει ο Θεός πνευματικούς ανθρώπους, Μακκαβαίους, γιατί υπάρχει μεγάλη ανάγκη. Ήρθε ο καιρός να πολεμήσει το καλό με το κακό,</strong> γιατί την παρανομία την έχουν κάνει νόμο και την αμαρτία μόδα. Όταν όμως δείτε συμφορές στην Ελλάδα, το κράτος να βγάζει παλαβούς νόμους και να υπάρχει γενική αστάθεια, μη φοβηθείτε, θα βοηθήσει ο Θεός.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– Έτσι όπως τα λέτε, Γέροντα, πρέπει να τα αφήσουμε όλα και να δώσουμε τις δυνάμεις μας στην προσευχή.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– <strong>Μα, χωράει συζήτηση γι’ αυτό το πράγμα; Όλος ο κόσμος βράζει σαν σε καζάνι. Η Εκκλησία, η πολιτεία, όλα τα έθνη είναι άνω-κάτω!</strong> Και τι εξέλιξη θα έχουμε κανείς δεν το ξέρει. Ο Θεός να βάλει το χέρι του! […] Όσο μπορείτε, να εύχεσθε ταπεινά για τον κόσμο που έδωσε πολλά δικαιώματα στον πονηρό και ταλαιπωρείται.</span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/agios/paisios/agia-eyfimia" target="_blank">Αγία Ευφημία: Όταν συνάντησε τον Άγιο Παΐσιο...</a></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/agios/paisios/proseyxh" target="_blank">Άγιος Παϊσιος: Μπορεί κανείς να είναι Χριστιανός, άμα δεν ξεκινήσει την ημέρα του με προσευχή;</a></strong></span></p></div>Άγιος Παϊσιος: Ο διάβολος κυβερνάει την ματαιότηταhttps://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/agios/paisios/-diavolos2021-01-02T21:55:00.000Z2021-01-02T21:55:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/7750315859?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Άγιος Παϊσιος: Ο διάβολος κυβερνάει την ματαιότητα...</em></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>– Γέροντα Παίσιε, <strong>γιατί τον διάβολο τον λένε «κοσμοκράτορα»</strong>; Είναι πράγματι;<br /> – <strong>Ακόμη αυτό έλειπε, να κυβερνά ο διάβολος τον κόσμο...</strong></em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Όταν είπε <em><strong>ο Χριστός για τον διάβολο</strong></em> <em><strong>«ο άρχων του κόσμου τούτου»</strong></em> , δεν εννοούσε ότι είναι κοσμοκράτορας, αλλά ότι κυριαρχεί στην ματαιότητα, στην ψευτιά. Αλίμονο, θα άφηνε ο Θεός τον διάβολο κοσμοκράτορα!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Όσοι όμως έχουν δοσμένη την καρδιά τους στα μάταια, στα κοσμικά,</strong> </em>αυτοί ζουν υπό την εξουσία «τού κοσμοκράτορος του αιώνος τούτου» . Ο διάβολος δηλαδή κυβερνάει την ματαιότητα και τους ανθρώπους που είναι κυριευμένοι από την ματαιότητα, από τον «κόσμο». «Κόσμος» τί θα πει; Δεν θα πει κόσμημα, μάταιο στολίδι;</span></p>
<h3><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Όποιος λοιπόν είναι κυριευμένος από την ματαιότητα είναι υπό την κατοχή του διαβόλου</strong>.</em></span></h3>
<p><span style="font-size:12pt;">Η αιχμαλωτισμένη καρδιά από τον μάταιο κόσμο διατηρεί και την ψυχή ατροφική και τον νού σκοτισμένο. Τότε, ενώ φαίνεται κανείς ότι είναι άνθρωπος, στην ουσία είναι πνευματικό έκτρωμα.</span><br /> <span style="font-size:12pt;">Μου λέει ο λογισμός ότι <em><strong>ο μεγαλύτερος εχθρός της ψυχής μας ακόμη και από τον διάβολο είναι το κοσμικό πνεύμα</strong></em>, γιατί μας παρασύρει γλυκά και μας πικραίνει τελικά αιώνια. Ενώ, αν βλέπαμε τον ίδιο τον διάβολο, θα μας επίανε τρόμος, θα αναγκαζόμασταν να καταφύγουμε στον Θεό και θα εξασφαλίζαμε τότε τον Παράδεισο.</span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/agios/paisios/xronia" target="_blank">Άγιος Παϊσιος: Έρχονται δύσκολα χρόνια</a></strong><br /> </span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Στην εποχή μας, πολύς «κόσμος» –κοσμικό πνεύμα – μπήκε στον κόσμο και αυτός ο «κόσμος» θα τον καταστρέψει. Έβαλαν οι άνθρωποι μέσα τους τον «κόσμο» και <em><strong>διώξανε από μέσα τους τον Χριστό</strong></em>.</span><br /> <span style="font-size:12pt;">– Γέροντα, γιατί δεν καταλαβαίνουμε πόσο κακό κάνει το κοσμικό πνεύμα και παρασυρόμαστε από αυτό;</span><br /> <span style="font-size:12pt;">– Γιατί το κοσμικό πνεύμα μπαίνει σιγά-σιγά, όπως ο σκαντζόχοιρος μπήκε στην φωλιά του λαγού.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Στην αρχή ο <em><strong>σκαντζόχοιρος παρακάλεσε τον λαγό</strong></em> να βάλει λίγο το κεφάλι του μέσα στην φωλιά του, για να μη βρέχεται. Μετά έβαλε το ένα πόδι, μετά το άλλο, και τελικά μπήκε ολόκληρος, και με τα αγκάθια του έβγαλε τελείως έξω τον λαγό. Έτσι και το κοσμικό φρόνημα μας ξεγελάει με μικρές παραχωρήσεις και σιγά-σιγά μας κυριεύει. Το κακό λίγο-λίγο προχωράει.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Αν ερχόταν απότομα, δεν θα ξεγελιόμασταν</strong></em>. Βλέπεις. Αν θέλεις να ζεματίσεις έναν βάτραχο, πρέπει να του ρίξεις λίγο-λίγο το ζεματιστό νερό. Αν το ρίξεις απότομα όλο μαζί, πετιέται και φεύγει, γλυτώνει. Ενώ, αν του ρίξεις λίγο καυτό νερό, στην αρχή θα το τινάξει λίγο από την πλάτη του και μετά θα το δεχθεί.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Αν του ρίξεις ακόμη λίγο, πάλι θα το τινάξει λίγο,</strong> </em>και σιγά-σιγά θα ζεματιστεί, χωρίς να το καταλάβει. «Βρε, βάτραχε, αφού σου έριξε λίγο καυτό νερό, σήκω και φύγε!». Δεν φεύγει. Φουσκώνει-φουσκώνει και μετά ζεματιέται.</span></p>
<h3><span style="font-size:12pt;">Έτσι κάνει και ο διάβολος, μας ζεματίζει λίγο-λίγο, και τελικά, χωρίς να το καταλάβουμε, βρισκόμαστε ζεματισμένοι!</span></h3>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/agios/paisios/-polemos" target="_blank">Άγιος Παϊσιος: Γέροντα θα γίνει πόλεμος;</a></strong><br /> </span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/agios/paisios/Pal" target="_blank">Άγιος Παΐσιος: Η Κοινή Προσευχή έχει μεγάλη ισχύ</a></strong><br /> </span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:10pt;"><strong><em>Πήγη: <a href="https://www.face-new237.com">https://www.face-new237.com</a></em></strong></span></p>
<p> </p></div>Άγιος Παΐσιος: Η Κοινή Προσευχή έχει μεγάλη ισχύhttps://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/agios/paisios/Pal2020-12-28T20:30:00.000Z2020-12-28T20:30:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/4829225890?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Άγιος Παΐσιος: Η Κοινή Προσευχή έχει μεγάλη ισχύ...</strong></em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>«ὅπου είναι δύο ἤ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τό ἐμόν ὄνομα, ἐκεῖ εἰμι ἐν μέσῳ αὐτῶν»...</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><span class="tie-dropcap">Η </span>Κοινή Προσευχή έχει μεγάλη ισχύ. Με την κοινή προσευχή οι άνθρωποι ενώνουν τις προσευχές τους. Η κοινή προσευχή είναι ανώτερη, γιατί προσεύχονται όλοι μαζί, και άλλου η προσευχή έχει πιο πολλή δύναμη, άλλου πιο πολλή θέρμη…</span></p>
<h2><span style="font-size:12pt;">Η Κοινή Προσευχή έχει μεγάλη ισχύ – Η δύναμη της κοινής προσευχής</span></h2>
<p><span style="font-size:12pt;">– Γέροντα, μερικές φορές νιώθω την ανάγκη να μείνω στο κελλί και να κάνω πνευματικά παρά να πάω στην Ακολουθία.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– Αυτό που θα γίνη στην Ακολουθία, μπορεί να γίνη άλλη ώρα; Δεν μπορεί να γίνη. Ενώ αυτό που θα κάνης στο κελλί, μπορεί να γίνη και άλλη ώρα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– Στην Εκκλησία, Γέροντα, δεν νιώθω πάντα την αλλοίωση που νιώθω στο κελλί.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/min-apelpizesai" target="_blank">Να έχεις ελπίδα στο Θεό. Μην απελπίζεσαι</a></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– Κοίταξε∙ η κατ’ ιδίαν προσευχή είναι προετοιμασία για την κοινή. Η κοινή προσευχή από άποψη ποιότητος μπορεί να είναι κατώτερη από την κατ’ ιδίαν, γιατί στον ναό δεν μπορείς να κινηθής ελεύθερα, όπως όταν είσαι μόνος. <strong>Από άποψη όμως ισχύος είναι ανώτερη, γιατί προσεύχονται όλοι μαζί, και άλλου η προσευχή έχει πιο πολλή δύναμη, άλλου πιο πολλή θέρμη, κ.λπ.</strong> Αυτές λοιπόν τις δυο-τρεις ώρες που γίνεται η Ακολουθία, πρέπει να είσαι κι εσύ εκεί στην εκκλησία, για να προσευχηθής μαζί με όλους. Τι είπε ο Χριστός; «<strong>ὅπου είναι δύο ἤ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τό ἐμόν ὄνομα, ἐκεῖ εἰμι ἐν μέσῳ αὐτῶν</strong>».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– Γέροντα, με αναπαύει πιο πολύ να μένω στο κελλί, επειδή στην Ακολουθία έχω περίσπαση.</span><br /> <span style="font-size:12pt;">– Η ανάπαυση που νιώθεις εκείνη την ώρα στο κελλί, δεν είναι πραγματική ανάπαυση. Αν κάνης τον αγώνα σου μέσα στην εκκλησία και προσπαθήσης να συγκεντρωθής και να λες την ευχή, τότε θα κάνης σωστή δουλειά και θα βρης την πραγματική ανάπαυση. Να κάνης μια προσπάθεια να ξεπεράσης τις δυσκολίες μέσα στις δυσκολίες∙ αυτό πολύ θα σε βοηθήση. Είναι σαν να εκπαιδεύεσαι στον στρατό με πραγματικές σφαίρες, πράγμα που σε κρατά σε εγρήγορση.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– Γέροντα, στην Ακολουθία ζορίζομαι, γιατί δεν μπορώ να λέω την ευχή και να παρακολουθώ συγχρόνως τις αναγνώσεις και τα ψαλτικά.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– Γιατί ζορίζεσαι; Βλέπω ότι έχεις αγωνία. Λες:</span></p>
<h3><span style="font-size:12pt;">«Θέλω να προχωρήσω στον νοερά προσευχή, θέλω να πλουτίσω…»</span></h3>
<p><span style="font-size:12pt;">Αυτό έχει μέσα κρυφό εγωισμό, υπερηφάνεια. Όχι ότι δεν αγωνίζεσαι∙ εγώ σου τα λέω και λίγο υπερβολικά. Έχεις καλή διάθεση και ο Χριστός θα σε βοηθήση. Στάσου σαν παιδάκι μπροστά στον Θεό και μη σκέφτεσαι τίποτε. Κινήσου απλά, και θα δης πόση Χάρη θα σου δώση ο Χριστός και η Παναγία. Μπαίνοντας στην εκκλησία να σκέφτεσαι πως μπήκες μέσα στο καράβι, και άφησε τον εαυτό σου στα χέρια του Θεού να σε πάει όπου θέλει.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– Ο ύπνος, Γέροντα, με κλέβει στις Ακολουθίες και μερικές φορές δεν μπορώ να παρακολουθήσω καθόλου. Ύστερα μου λέει ο λογισμός: «Τι έγινε που πήγες στην Ακολουθία, αφού δεν προσευχήθηκες;».</span><br /> <span style="font-size:12pt;">– Και όταν νυστάζης, και όταν σε κλέβη ο ύπνος, το καράβι ταξιδεύει. Μέσα στο καράβι, άλλος χαζεύει, άλλος νυστάζει, άλλος κοιμάται, αλλά το καράβι προχωράει για τον προορισμό του. Εσύ να προσπαθής να μην κοιμάσαι.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– Γέροντα, αν ο νους στην Ακολουθία δεν ασχοληθή με τη προσευχή, είναι κουραστική η Ακολουθία.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– Ναι, γιατί τότε δεν τρέφεται ο άνθρωπος. Όταν ο νους δεν είναι στα θεία νοήματα, η Ακολουθία είναι απλώς μια σωματική άσκηση, ένας κόπος για την αγάπη του Θεού. Πάντως και αυτός που νυστάζει στην εκκλησία και αγωνίζεται να μην τον πάρει ο ύπνος, έχει μεγάλο μισθό. Μήπως δεν είχε κρεβάτι στο κελλί του, να πάη να κοιμηθή;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Δυο κοσμικοί πήγαν στο Άγιον όρος σε μια αγρυπνία. Κοιμήθηκαν πρώτα και κατέβηκαν στον ναό στους Αίνους*. Ένας καλόγερος στο στασίδι νύσταζε και αγωνιζόταν να μην κοιμηθή. Ο ένας από τους δύο κοσμικούς, όταν τον είδε, λέει στον διπλανό του:</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/proseyxh-l/proseyxes/serafeim-sarof" target="_blank">Προσευχή Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ</a></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">«Κοίτα, οι καλόγεροι κοιμούνται»</span><br /> <span style="font-size:12pt;">Τότε ο άλλος του απάντησε σαν τον καλό ληστή: «Δεν ντρέπεσαι; Εμείς κοιμηθήκαμε τόσες ώρες και τώρα ήρθαμε. Δεν θα μπορούσε κι αυτός να πάη στο κελλί του να κοιμηθή; Στρώμα μπορεί να μην έχη, αλλά ένα ξυλοκρέβατο θα έχη».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– Την Ακολουθία, Γέροντα, δεν την χαίρομαι.</span><br /> <span style="font-size:12pt;">– Όλο χαρά να ζητάμε; Βρίσκεσαι στον ναό για τον Χριστό. Στέκεσαι στο στασίδι, ακουμπάς κιόλας τα χέρια και ξεκουράζεσαι λίγο. Να σκέφτεσαι: «Ο Χριστός έχει απλωμένα τα χέρια στον Σταυρό, ενώ εγώ ξεκουράζομαι κιόλας». Έτσι θα νιώσης ανάπαυση.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– Γέροντα, στην Ακολουθία μπορούμε να καθώμαστε;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– Όποιος έχει κάποια δυσκολία, μπορεί να καθήση λίγο. Όποιος όμως έχει το κουράγιο, καλό είναι να στέκεται όρθιος. Αλλά αυτό να το αισθάνεσθε και να το κάνετε από μέσα σας. Όχι να λέτε: «Τώρα θα πάμε στην εκκλησία, θα σταθούμε έτσι, θα έχουμε σκυμμένο το κεφάλι, δε θα κουνηθούμε». Αυτό είναι ένα πράγμα τυπικό, εξωτερικό.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– Πολλές φορές, Γέροντα, δεν μπορώ να συγκεντρωθώ μέσα στην εκκλησία, επειδή πονούν τα πόδια μου από την ορθοστασία. Τι να κάνω;</span><br /> <span style="font-size:12pt;">– Να θυμάσαι το τιμωρητικό ξύλο, στο οποίο έβαλαν τα πόδια του Χριστού και να λες: «Δόξα τω Θεώ, που πονάω». Τότε θα ξεχνάς τον δικό σου πόνο, η καρδιά σου θα γλυκαίνεται και θα λες καρδιακά την ευχή.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>* Δηλαδή προς το τέλους του Όρθρου</strong></span><br /> <span style="font-size:12pt;">** Εννοεί τον έναν από τους δυο ληστές που είχαν συσταυρωθή μ τον Χριστό, ο οποίος είπε στον άλλο ληστή: «Οὐ φοβῇ σὺ τὸν Θεόν, ὅτι ἐν τῷ αὐτῷ κρίματι εἶ; Καὶ ἡμεῖς μὲν δικαίως· ἄξια γὰρ ὧν ἐπράξαμεν ἀπολαμβάνομεν· οὗτος δὲ οὐδὲν ἄτοπον ἔπραξε». (Βλ. Λουκ. 23, 40-41)</span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/proseyxh-l/proseyxes/prostasia-apo-exthrous-l" target="_blank">Προσευχή για προστασία από εχθρούς</a></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/proseyxh-l/proseyxes/archaggelo" target="_blank">Η αχειροποίητη δυνατή προσευχή στον Αρχάγγελο Μιχαήλ</a></strong></span></p></div>Μην ξεχνάτε ότι περνούμε δύσκολους καιρούς και χρειάζεται πολλή προσευχή..»Κατάσταση Συναγερμού - Άγιος Παΐσιοςhttps://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/agios/paisios/atastasi-synagermoy2020-12-28T18:40:00.000Z2020-12-28T18:40:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/7940888480?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Μην ξεχνάτε ότι περνούμε δύσκολους καιρούς και χρειάζεται πολλή προσευχή..»Κατάσταση Συναγερμού - Άγιος Παΐσιος...</em></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Μην ξεχνάτε ότι παιρνούμε δύσκολους καιρούς και χρειάζεται πολλή προσευχή...Να μην παραμελούμε το θέμα της προσευχής σ’ αυτά τα δύσκολα χρόνια. Είναι ασφάλεια η προσευχή, είναι επικοινωνία με τον Θεό...<br /> </em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Μην ξεχνάτε ότι παιρνούμε δύσκολους καιρούς και χρειάζεται πολλή προσευχή. Να θυμάστε την μεγάλη ανάγκη που έχει ο κόσμος σήμερα και την μεγάλη απαίτηση που έχει ο Θεός από μας για προσευχή</strong>. Να εύχεστε για την γενική εξωφρενική κατάσταση όλου του κόσμου, να λυπηθεί ο Χριστός τα πλάσματά Του, γιατί βαδίζουν στην καταστροφή. Να επέμβει θεϊκά στην εξωφρενική εποχή που ζούμε, γιατί ο κόσμος οδηγείται στην σύγχυση, στην τρελά και στο αδιέξοδο.</span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Μας κάλεσε ο Θεός να κάνουμε προσευχή για τον κόσμο, που έχει τόσα προβλήματα! Οι καημένοι δεν προλαβαίνουν έναν σταυρό να κάνουν. Εάν εμείς οι μονάχοι δεν κάνουμε προσευχή, ποίοι θα κάνουν;</strong> Ό στρατιώτης σε καιρό πολέμου είναι σε κατάσταση συναγερμού, έτοιμος με τα παπούτσια. Στην ίδια κατάσταση πρέπει να είναι και ο μοναχός. Αχ, Μακκαβαίος1 θα έβγαινα! Στα βουνά θα έφευγα, για να προσεύχομαι συνέχεια για τον κόσμο.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Πρέπει να βοηθήσουμε με την προσευχή τον κόσμο, όλο, να μην κάνη ο διάβολος ό,τι θέλει. ‘Έχει αποκτήσει δικαιώματα ο διάβολος. ‘Όχι ότι τον αφήνει ο Θεός, αλλά δεν θέλει να παραβιάσει το αυτεξούσιο. <strong>Γι’ αυτό εμείς να βοηθήσουμε με την προσευχή.</strong> Όταν πονάει κανείς για την σημερινή κατάσταση που επικρατεί στον κόσμο και προσεύχεται, τότε βοηθιούνται οι άνθρωποι, χωρίς να παραβιάζεται το αυτεξούσιο. Αν προχωρήσετε με τηv Χάρη του Θεού ακόμη λίγο, θα αρχίσουμε να κάνουμε μια προσπάθεια στο θέμα της προσευχής, να μπει μια σειρά, να γίνετε ραντάρ, γιατί και τα πράγματα ζορίζουν. Θα διοργανώσουμε ένα συνεργείο προσευχής. Να κάνετε πόλεμο με το κομποσχοίνι. Με πόνο να γίνεται η προσευχή. Ξέρετε τι δύναμη έχει τότε η προσευχή;</span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/agios/paisios/Pal" target="_blank">Άγιος Παΐσιος: Η Κοινή Προσευχή έχει μεγάλη ισχύ</a></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Πολύ πληγώνομαι, όταν βλέπω μονάχους να ενεργούν ανθρωπίνως και όχι με τηv προσευχή δια μέσου του Θεού στα δυσκολοκατόρθωτα ανθρωπίνως. Ο Θεός μπορεί όλα να τα τακτοποίηση.<strong> Όταν κανείς κάνει σωστή πνευματική εργασία,</strong> τότε μπορεί μόνο με τηv προσευχή να χτίση μοναστήρια και να τα εφοδιάσει με όλα τα απαραίτητα και. να βοηθήσει το σύμπαν. Δεν χρειάζεται ούτε να δουλεύει- αρκεί μόνο να προσεύχεται.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ο μοναχός πρέπει να προσπαθήσει να μην πονοκεφαλάει για τηv άλφα ή βήτα δυσκολία, είτε είναι ατομική είτε ενός συνανθρώπου του είτε αφορά στην γενική κατάσταση, αλλά να καταφεύγει στην προσευχή και να στέλνει δια του Θεού πολλές θείες δυνάμεις.</strong> ‘Άλλωστε και το έργο του μονάχου αυτό είναι, και εάν αυτό δεν το έχει καταλάβει ο μοναχός, η ζωή του δεν έχει κανένα νόημα. Γι’ αυτό, να ξέρει ότι η κάθε αγωνία του που τον ωθεί να αναζητά ανθρώπινες λύσεις στα διάφορα προβλήματα, με ένα βασάνισμα και πονοκέφαλο, είναι του πειρασμού.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Όταν βλέπετε ότι σας απασχολούν πράγματα για τα όποία ανθρωπίνως δεν υπάρχει λύση και δεν τα εμπιστεύεστε στον Θεό, να ξέρετε ότι αυτό είναι τέχνασμα του πειρασμού, για να αφήσετε τηv προσευχή, με τηv όποία μπορεί ο Θεός να στείλει όχι απλώς θεία δύναμη αλλά θείες δυνάμεις, και η βοήθεια τότε δεν θα είναι απλώς θεία βοήθεια αλλά θαύμα Θεού.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Από τηv στιγμή που αρχίζουμε να αγωνιούμε, εμποδίζουμε τον Θεό να επέμβει. Βάζουμε τηv λογική μπροστά και όχι τον Θεό, το θειο θέλημα, ώστε να δικαιούμαστε την θεία βοήθεια. <strong>Ο διάβολος προσπαθεί, κλέβοντας με τέχνη την αγάπη του μονάχου,</strong> να τον κρατάει σε μια κοσμική αγάπη, σε μια κοσμική αντιμετώπιση και κοσμική πρόσφορα στον συνάνθρωπό του, ενώ ως μοναχός έχει την δυνατότητα να κινείται στον δικό του χώρο, στην δική του ειδικότητα, του Ασυρματιστού, γιατί αυτό είναι και το διακόνημα που του έδωσε ο Θεός. Όλα τα άλλα, όσα κάνουμε με τις ανθρώπινες προσπάθειες, είναι σε κατώτερη μοίρα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Επίσης καλύτερα είναι ο μοναχός να βοηθάει τους άλλους με την προσευχή του παρά με τα λόγια του. Αν δεν έχει την δύναμη να συγκρατήσει κάποιον που κάνει κακό, ας τον βοηθήσει από μακριά με την προσευχή, γιατί διαφορετικά μπορεί και να βλαφτεί. Μια ευχή καλή, καρδιακή, έχει περισσότερη δύναμη από χιλιάδες λόγια, <strong>όταν οι άλλοι δεν παίρνουν από λόγια. Παρόλο που λένε ότι βοηθώ τον κόσμο που έρχεται και με βρίσκει,</strong> ως θετική προσφορά μου στον κόσμο βλέπω την μιάμιση ώρα που διαβάζω το Ψαλτήρι. Το άλλο το θεωρώ ψυχαγωγία. να πουν οι καημένοι τον πόνο τους, να τους δώσω καμία συμβουλή.</span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/agios/paisios/xristianoi" target="_blank">Αν οι Χριστιανοί δεν αντιδράσουν θα κάνουν χειρότερα (Άγιος Παΐσιος)</a></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Γι’ αυτό την βοήθεια δεν την θεωρώ προσφορά δική μου. Η προσευχή είναι που βοηθάει. Αν είχα όλο τον χρόνο μου για προσευχή, περισσότερο θα βοηθούσα τον κόσμο. Ας πούμε ότι θα δω την ημέρα διακόσιους πονεμένους, μόνο διακόσιοι πονεμένοι υπάρχουν στον κόσμο; Αν δεν δω κανέναν και προσευχηθώ για όλον τον κόσμο, τότε βλέπω όλον τον κόσμο. Γι’ αυτό λέω στον κόσμο: <strong>«Εγώ θέλω να μιλώ για σας στον Θεό, και όχι σ’ εσάς για τον Θεό. Αυτό είναι καλύτερο για σας, αλλά δεν με καταλαβαίνετε» .</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Να μην παραμελούμε το θέμα τnς προσευχής σ’ αυτά τα δύσκολα χρόνια. Είναι ασφάλεια η προσευχή, είναι επικοινωνία με τον Θεό. Είδατε τι λέει ο Αββάς Ισαάκ; «Δεν θα μας ζητήσει λόγο ο Θεός, γιατί δεν κάναμε προσευχή, αλλά γιατί δεν είχαμε επαφή με τον Χριστό και μας ταλαιπώρησε ο διάβολος».</span></p>
<div class="adv adv--full"><span style="font-size:12pt;"> </span></div>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Από το βιβλίο: «Λόγοι Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου Β΄» – Εκδ. Ιερόν Ησυχαστήριον «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος» – Σουρωτή Θεσσαλλονίκης</em></span></p>
<h3> </h3>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/agios/paisios/agia-eyfimia" target="_blank">Αγία Ευφημία: Όταν συνάντησε τον Άγιο Παΐσιο...</a></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/panagia/aorati-voitheia" target="_blank">Η αόρατη βοήθεια της Υπεραγίας Θεοτόκου</a></strong></span></p></div>Αν οι Χριστιανοί δεν αντιδράσουν θα κάνουν χειρότερα (Άγιος Παΐσιος)https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/agios/paisios/xristianoi2020-12-19T20:45:00.000Z2020-12-19T20:45:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/8031902666?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Αν οι Χριστιανοί δεν αντιδράσουν θα κάνουν χειρότερα (Άγιος Παΐσιος)...</em></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Ἂν ἡ Ἐκκλησία δὲν μιλάη, γιὰ νὰ μὴν ἔρθη σὲ ρήξη μὲ τὸ κράτος, ἂν οἱ μητροπολίτες δὲν μιλοῦν, γιὰ νὰ τὰ ἔχουν καλὰ μὲ ὅλους...</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><span class="tie-dropcap">Ά</span>γιος Παΐσιος: Αν οι Χριστιανοί δεν αντιδράσουν θα κάνουν χειρότερα. Ἂν ἡ Ἐκκλησία δὲν μιλάη, γιὰ νὰ μὴν ἔρθη σὲ ρήξη μὲ τὸ κράτος, ἂν οἱ μητροπολίτες δὲν μιλοῦν, γιὰ νὰ τὰ ἔχουν καλὰ μὲ ὅλους, γιατὶ τοὺς βοηθᾶνε στὰ Ἱδρύματα…</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Αν οι Χριστιανοί δεν ομολογήσουν, δεν αντιδράσουν, αυτοί θα κάνουν χειρότερα.</strong> Ἐνῶ, ἂν ἀντιδράσουν, θὰ τὸ σκεφθοῦν. <strong>Ἀλλὰ καὶ οἱ σημερινοὶ Χριστιανοὶ δὲν εἶναι γιὰ μάχες</strong>. Οἱ πρῶτοι Χριστιανοὶ ἦταν γερὰ καρύδια· ἄλλαξαν ὅλο τὸν κόσμο.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Καὶ στὴν βυζαντινὴ ἐποχὴ μιὰ <strong>εἰκόνα ἔβγαζαν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία καὶ ἀντιδροῦσε ὁ κόσμος</strong>. Ἐδῶ ὁ Χριστὸς σταυρώθηκε, γιὰ νὰ ἀναστηθοῦμε ἐμεῖς, καὶ ἐμεῖς νὰ ἀδιαφοροῦμε!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/agios/paisios/Pal" target="_blank">Άγιος Παΐσιος: Η Κοινή Προσευχή έχει μεγάλη ισχύ</a></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ἂν ἡ Ἐκκλησία δὲν μιλάη, γιὰ νὰ μὴν ἔρθη σὲ ρήξη μὲ τὸ κράτος</strong>, ἂν οἱ μητροπολίτες δὲν μιλοῦν, γιὰ νὰ τὰ ἔχουν καλὰ μὲ ὅλους, γιατὶ τοὺς βοηθᾶνε στὰ Ἱδρύματα κ.λπ. <strong>Οἱ Ἁγιορεῖτες πάλι ἂν δὲν μιλοῦν, γιὰ νὰ μὴν τοὺς κόψουν τὰ ἐπιδόματα, τότε ποιός θὰ μιλήση;</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Εἶπα σὲ κάποιον ἡγούμενο: «Ἂν σᾶς ποῦν ὅτι θὰ σᾶς κόψουν τὰ ἐπιδόματα, νὰ πῆτε: “<strong>Θὰ κόψουμε καὶ ἐμεῖς τὴν φιλοξενία</strong>“, γιὰ νὰ προβληματισθοῦν». Οἱ καθηγητὲς τῆς Θεολογίας κ.λπ. δὲν φωνάζουν, γιατὶ λένε: «<strong>Εἴμαστε ὑπάλληλοι· θὰ χάσουμε τὸν μισθό μας, καὶ μετὰ πῶς θὰ ζήσουμε;</strong>».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Τὰ μοναστήρια ἐν τῷ μεταξὺ τὰ ἔπιασαν μὲ τὶς συντάξεις. Γιατί ἐγὼ δὲν θέλω νὰ πάρω οὔτε αὐτὴν τὴν ταπεινὴ σύνταξη τοῦ Ο.Γ.Α.; Ἀκόμη καὶ ἀσφαλισμένο σὲ μιὰ ἀσφάλεια τοῦ Ο.Γ.Α. νὰ τὸν ἔχουν τὸν μοναχό, καὶ αὐτὸ δὲν εἶναι τίμιο. Νὰ τὸν ἔχουν ἀσφαλισμένο ὡς ἄπορο, ναί· αὐτὸ τὸν τιμᾶ. Ἀλλὰ νὰ τὸν ἔχουν ἀσφαλισμένο στὸν Ο.Γ.Α., γιατί; <strong>Ὁ μοναχὸς ἄφησε μεγάλες συντάξεις, ἔφυγε ἀπὸ τὸν κόσμο καὶ ἦρθε στὸ μοναστήρι,</strong> καὶ νὰ πάρη πάλι σύνταξη! Καὶ νὰ φθάνουμε γιὰ τὴν σύνταξη νὰ προδώσουμε τὸν Χριστό!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Πνευματική Αφύπνιση</em></span><br /> <span style="font-size:12pt;"><em> Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου Λόγοι Β´</em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/agios/paisios/-agioi" target="_blank">Άγιος Παΐσιος: Ξέρεις πόσοι Άγιοι είναι γύρω μας και δεν τους ξέρουμε</a></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/agios/paisios/pisteueis" target="_blank">Πιστεύεις ότι μπορεί ο Θεός; (Άγιος Παΐσιος)</a></strong></span></p></div>Άγιος Παΐσιος: Γιατί είναι σημαντική η ευχή της μάνας;https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/agios/paisios/-paisios2020-12-15T17:05:00.000Z2020-12-15T17:05:00.000ZΆρτεμης Βόσσουhttps://www.face-new237.com/members/Artemhs<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/8059346280?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Άγιος Παΐσιος: Γιατί είναι σημαντική η ευχή της μάνας; ...</strong></em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Η ευχή των γονέων είναι η μεγαλύτερη κληρονομιά για τα παιδιά. Για αυτό φροντίζουν να έχουν την ευχή των γονέων. Δεν είδες ο Ιακώβ, μέχρι πού έφθασε, για να πάρει την ευλογία του πατέρα του; Και προβιά φόρεσε!</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ειδικά η ευχή της μάνας είναι μεγάλο πράγμα! Κάποιος έλεγε: «Κάθε λόγος της μητέρας μου είναι και μια λίρα χρυσή». Να, και πριν από καιρό πόση εντύπωση μου έκανε κάποιος από το Γιοχάνεσμπουργκ! Ήρθε στο Καλύβι το φθινόπωρο. «Γέροντα, η μάνα μου αδιαθέτησε, μου λέει, και ήρθα να την δω».</span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Τρεις μήνες δεν πέρασαν, τα Χριστούγεννα ξαναήρθε. «Πώς πάλι εδώ;», τον ρωτάω. «Έμαθα, μου λέει, πως πάλι αδιαθέτησε η μάνα μου και ήρθα να φιλήσω το χέρι της, γιατί είναι ηλικιωμένη και μπορεί να πεθάνει. Για μένα η μεγαλύτερη περιουσία είναι η ευχή της μάνας μου».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Εξήντα χρονών άνθρωπος ξεκίνησε από το Γιοχάνεσμπουργκ και ήρθε στην Ελλάδα, για να φιλήσει το χέρι της μάνας του! Και τώρα τέτοια ευλογία έχει, που σκέφτεται να κάνει ένα γηροκομείο μεγάλο για τους κληρικούς και να το χαρίσει στην εκκλησία.</span><br /> <span style="font-size:12pt;">Δηλαδή τις ευλογίες δεν έχει που να τις βάλει κατά κάποιον τρόπο. Για μένα είναι φάρμακο μια τέτοια ψυχή.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Είναι σαν να είμαι στην έρημο Σαχάρα και να βρίσκω ξαφνικά λίγο νερό.</strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong> (|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/proseyxh-l/proseyxes/archaggelo">Η αχειροποίητη δυνατή προσευχή στον Αρχάγγελο Μιχαήλ</a></strong></span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Αυτά χάνονται σιγά-σιγά.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ένας άλλος ήρθε μια μέρα με κλάματα στο Καλύβι. «Πάτερ, με καταράστηκε η μάνα μου. Στο σπίτι έχουμε όλο αρρώστιες, στεναχώριες, η δουλειά μου δεν πάει καλά», μου είπε. «Κι εσύ δεν θα ήσουν εντάξει» του λέω.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">«Δεν μπορεί η μάνα σου άδικα να σε καταράστηκε». «Ναι, μου λέει. Ήμουν κι εγώ». «Να πας να ζητήσεις συγχώρηση από την μάνα σου», του λέω.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">«Θα πάω, Πάτερ, μου λέει. Δώσε μου την ευχή σου». «Την ευχή μου την έχεις, του είπα, αλλά να πάρεις και την ευχή της μάνας σου».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">«Δύσκολο να μου δώσει την ευχή της», μου λέει. «Να πας, κι αν δεν σου την δώσει, να της πεις: «Μου είπε ένας Γέροντας πως κι εσύ θα παραδώσεις ψυχή». Πήγε, και η μάνα του του ευχήθηκε: «Παιδί μου, να έχεις την ευλογία του Αβραάμ!».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ήρθε μετά από λίγο καιρό στο Όρος με βυσσινάδες, με λουκούμια. Ήταν γεμάτος χαρά. Τα παιδιά του ήταν καλά, η δουλειά του πήγαινε καλά. Συνέχεια βούρκωνε και μου έλεγε: <strong>«δόξα τω Θεώ».</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Άλλαξε η ζωή του και μιλούσε όλο πνευματικά. Πόσο μάλλον όταν κανείς έχει εξ αρχής σεβασμό προς τους γονείς! Πώς να μην έχει την ευλογία του Θεού;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Από το βιβλίο «Οικογενειακή ζωή»,</span><br /> <span style="font-size:12pt;">Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι Δ’</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong> (|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/profiteies/profiteies/---gerontissa">Προφητεία: Θα τρως ξερό ψωμί στο σπίτι σου και ο γείτονας θα σε ζηλεύει...</a></strong></span></p></div>Άγιος Παϊσιος: Ο Θεός είναι με τους έντιμους, τους τίμιους και τους ηθικούς ανθρώπους...https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/agios/paisios/timious2020-11-28T12:05:00.000Z2020-11-28T12:05:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/7888605656?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Ο Θεός είναι με τους έντιμους, τους τίμιους και τους ηθικούς ανθρώπους -Τιμιό ξυλο....</em></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Όλοι οι άνθρωποι δεν χωράνε σ’ αυτόν τον κόσμο σήμερα. Αν κάποιος θέλει να ζήσει τίμια και πνευματικά, δεν χωράει μέσα στον κόσμο...<br /> </em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>– Γέροντα, επειδή δεν χωράει;</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– Όταν είναι κανείς ευαίσθητος και βρεθει σε ένα σκληρό περιβάλλον και του κάνουν την ζωή μαύρη, πώς να αντέξει; ή πρέπει να βρίζει κ.λπ. ή να φύγει. Αλλά και να φύγει δεν μπορεί, επειδή χρειάζεται να ζήσει.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Του λέει το αφεντικό: «Σού έχω θάρσηση, επειδή δεν κλέβεις, πρέπει μολαταύτα να βάζεις και σάπια ανάμεσα στα καλά.</strong></em> Μέσα στις καλές μπάλες τριφύλλι πρέπει να βάλεις και λίγες χωνεμένες»! Τον βάζει και διευθυντή, για να τον κρατήσει, πρέπει εντούτοις να κάνει και ούτως, επειδή αλλιώς θα τον πετάξει από την φροντίδα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μετά ο <em><strong>καημένος δεν κοιμάται, αρχίζει τα χάπια</strong></em>. Ξέρετε τι τραβάνε οι καημένοι οι άνθρωποι; Τι δυσκολίες, τι εκβιασμούς συναντούν πολλοί στις δουλειές του από τους προϊσταμένους; Τους κάνουν την ζωή μαύρη. Να παρατήσουν την δουλειά; Έχουν οικογένεια. Να καθίσουν; Βάσανα. Μπρός γκρεμός και πίσω ρέμα, και τα δυο στενά. Πάει να σκάσει κανείς. Κάνει υπομονή, παλεύει,,,,<br /> </span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Σε άλλον του αφήνουν όλη την απασχόληση και πάει ο συνάδελφος μόνο για να πληρωθείει.</strong></em> Γνωρίζω έναν που ήταν κάπου ιθυντήρ. Όταν άλλαξαν τα πράγματα, τον έβγαλαν από διευθυντή και έβαλαν άλλον του κόμματος, που ούτε το Λύκειο δεν είχε τελειώσει. Τον έκαναν διευθυντή, αλλά δεν ήξερε την φροντίδα , και ούτως δεν μπορούσαν να πάνε σε άλλη μέρος τον προηγούμενο. Λοιπόν, τι κάνουν;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Βάζουν στον ίδιο χώρο και δεύτερο γραφείο! <em><strong>Την φροντίδα την έκανε ο παλιός οδηγός και ο νέος καθόταν, τσιγάρο, καφέ, κουβέντα…</strong></em> Τελείως αναιδής! </span><span style="font-size:12pt;">Δεν του έκοβε κιόλας, έλεγε ό,τι του ερχόταν, και έπεφτε η ευθύνη ακολούθως στον παλιό,,,,</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μέχρι που αναγκάσθηκε να φύγει ο καημένος. «Μήπως πρέπει να πάω κάπου αλλού; Ο θέση είναι βραχύς, δεν χωράνε δυο γραφεία. Καλύτερα, κάθισε εσύ εδώ», του είπε και σηκώθηκε και έφυγε, επειδή του έκανε και την ζωή μαύρη. Και δεν είναι μία μέρα, δυό. <em><strong>Κάθε μέρα να έχεις έναν τέτοιον στο κεφάλι σου, είναι βάσανο!</strong></em><br /> Τον δίκαιο άνθρωπο συνήθως οι άλλοι τον σπρώχνουν στην τελευταία χώρος ή ακόμη του παίρνουν και την χώρος. <em><strong>Τον αδικούν, τον πατούν πατούν επί πτωμάτων</strong></em>, αύτως δεν λέγεται; Αλλά, όσο οι άνθρωποι τον σπρώχνουν προς τα κάτω, τόσο ο Θεός τον ανεβάζει προς τα άνωθεν σαν τον φελλό. Θέλει εντούτοις πάρα πολυ υπομονή. Η υπομονή ξεκαθαρίζει πολλά πράγματα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/gerontes/kai/didaxes/ourania-xara" target="_blank">Πως διατηρείς την ουράνια χαρά και την ειρήνη</a></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Αυτός που <em><strong>θέλει να ζήσει με χρηστοήθεια</strong></em> και να είναι ενάρετος στην απασχόληση του, είτε εργάτης είναι είτε έμπορος είτε οτιδήποτε είναι, πρέπει να το πάρει κύρωση ότι, όταν αρχίσει την εργασία του, θα φτάσει σε σημείο να μην έχει να πληρώσει λ.χ. ούτε τα ενοίκια, αν έχει μαγαζί, για να του έρθει η ευλογία του Θεού. Όχι εντούτοις να πηγαίνει με τον σκοπό:</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">«Αν φθάσω μέχρις εκεί, κατόπιν θα έχω πελατεία»! <strong><em>Να μην πάει με τέτοιο σκοπό, διατί τότε ο Θεός δεν θα του δώσει. Αλλά όταν πει: «Θα ζήσω κατά Θεόν, δεν θα κάνω απρέπειες, θα πω ότι αυτό αξίζει πενήντα δραχμές και εκείνο διακόσιες δραχμές»,</em> </strong>ο Θεός δεν θα τον αφήσει. Κάποιος άλλος εν τω μεταξύ εκείνο που θα το στρόβος αυτός πενήντα δραχμές, θα το σβούρισμα πεντακόσιες δραχμές και θα πλουτίσει.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Τελικά μολαταύτα ο πανούργος αυτός θα φθάσει σε σημείο να μην έχει να πληρώσει ούτε τα ενοίκια και θα το κλείσει το μαγαζί του,</em> </strong>επειδή ο κόσμος πληροφορείται, ενώ σιγά-σιγά ο χρηστός δεν θα μπορει να τα βγάλει πέρα από την πελατεία που θα έχει, θα παίρνει συνέχεια υπαλλήλους! Αλλά στην αρχή θα δοκιμασθει. Ο καλός δοκιμάζεται στα χέρια των κακών, περνάει από τα λανάρια .</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Όταν πάει κανείς με τον διάβολο, με πονηριές, δεν ευλογεί ο Θεός τα έργα του. ό,τι κάνουν οι άνθρωποι με πονηριά,</strong> δεν ευδοκιμεί. Μπορεί να φαίνεται ότι προχωράει, αλλά τελικά θα σωριάση. Το κυριοτερο είναι να ξεκινά κανείς από την ευλογία του Θεού για ό,τι κάνει! Ο άνθρωπος, όταν είναι έντιμος, έχει τον Θεό με το θέση του. και όταν έχει και λίγη παρρησία στον Θεό, τότε θαύματα γίνονται.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/-theos" target="_blank">Ο Θεός δεν με ακούει, εγώ πόσο Τον ακούω;</a></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Όταν κανείς βαδίζει με το Ευαγγέλιο, δικαιούται την θεία στήριξη. Βαδίζει με τον Χριστό. Πώς να το κάνουμε; την δικαιούται. Όλη η βάση εκεί είναι. Από ‘κει και πέρα να μη φοβάται τίποτε.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Αυτό που έχει σημασία είναι να αναπαύεται ο Παντοκράτωρας, η Θεοτόκος και οι Άγιοι στην κάθε ενέργειά μας, και τότε θα έχουμε την ευλογία του Χριστού, της Παναγίας και των Αγίων μας, και το Άγιο Πνεύμα θα επαναπαύεται σ’ εμάς. Η τιμιότης του ανθρώπου είναι το ανώτερο Τιμιό ξυλο.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Αν ένας δεν είναι ενάρετος και έχει Τιμιόξυλο, είναι σαν να μην έχει τίποτε. Ένας και Τιμιόξυλο να μην έχει, αν είναι ιθύδικος,</em></strong> δέχεται την θεία σύντρεξη. Και αν έχει και Τιμιόξυλο, τότε!…</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/panagia/voithise-me" target="_blank">Παναγία μου βοήθησε με! ...Παναγιά μου τι να κάνω;</a></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/panagia/na-parakaleis" target="_blank">Να παρακαλείς την Παναγία μας…</a></strong></span></p></div>Τι δουλειά έκανε πριν γίνει μοναχός ο Άγιος Παΐσιος...https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/agios/paisios/doyleia2020-11-27T01:05:00.000Z2020-11-27T01:05:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/7974489283?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Τι δουλειά έκανε πριν γίνει μοναχός ο Άγιος Παΐσιος...</em></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>...Μαννούλα μου σε χαιρετώ εγώ πάω να μονάσω, Φεύγω την μάταιαν ζωήν...</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ο Γέροντας Παΐσιος, κατά κόσμον Αρσένιος Ενζεπίδης, γεννήθηκε το 1924 στα Φάρασα της Καππαδοκίας,</strong> σε ένα χωριό νότια της Καισαρείας και ήταν το 8ο παιδί της οικογένειας.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ο πατέρας του ήταν πρόεδρος του χωριού και ο νονός του, Αρσένιος, ο ιερέας της ενορίας. Λίγες ημέρες μετά τη γέννηση του, η ανταλλαγή πληθυσμών που ξερίζωσε τους Έλληνες της Μικράς Ασίας ανάγκασε και την οικογένειά του να εγκατασταθεί στην Κόνιτσα. Μάλιστα, λέγεται ότι καθώς βρίσκονταν εν πλω ένας επιβάτης λίγο έλειψε να σκοτώσει το βρέφος πατώντας το.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Η οικογένεια έφτασε στην Ελλάδα και για μικρό χρονικό διάστημα διέμεινε στο λιμάνι του Πειραιά. Αργότερα, ταξίδεψε από εκεί στην Κέρκυρα, όπου και εγκαταστάθηκαν μόλις για ενάμιση χρόνο.</strong></span></p>
<p> </p>
<h3><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/sto-theo" target="_blank">Τι είναι η πίστη στο Θεό;</a></strong></h3>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Από εκεί μετακόμισαν στην Ηγουμενίτσα για να εκγατασταθούν τελικά στην Κόνιτσα, όπου και ο μικρός Αρσένιος τελείωσε το σχολείο και έλαβε το απολυτήριο του «με βαθμό οκτώ και διαγωγή εξαίρετο».Η ζωή του Γέροντα Παΐσιου πριν το μοναχικό βίο</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ο Γέροντας Παΐσιος, από μικρός βγαίνει στη βιοπάλη και εργάζεται ως ξυλουργός για να βοηθήσει την οικογένεια του. Το 1945 κατετάγη στον στρατό,</strong> όπου και υπηρέτησε επί πενταετία.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Στα χρόνια του εμφυλίου υπηρέτησε ως ασυρματιστής, χωρίς να αποφύγει το πεδίο της μάχης στην πρώτη γραμμή. Απολύθηκε το 1949, οπότε και ανακοίνωσε στους γονείς του, την επιθυμία του να μονάσει.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Πρότυπό του ήταν ο νονός του, ο οποίος του είχε δώσει το όνομά του και είχε πει στους γονείς του ότι θα έπαιρνε τη θέση του. Πράγματι, ο νεαρός <strong>Αρσένιος επισκέφθηκε το Άγιο Όρος για πρώτη φορά στα 25 του χρόνια, όπου του έδωσαν το όνομα Αβέρκιος,</strong> και αρχικά κατέλυσε στη σκήτη του Αγίου Παντελεήμονος, στη Μονή Εσφιγμένου.Ο νεαρός Αρσένιος Ενζεπίδης σε ηλικία 25 ετών</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ο 25χρονος Αρσένιος είχε πάρει την απόφασή του. Ήθελε να εγκαταλείψει τα εγκόσμια και βρέθηκε στο Άγιο Όρος. Ξεκίνησε από τη σκήτη του Αγίου Παντελεήμονος, πήγε στη μονή Εσφιγμένου και έπειτα στη Μονή Φιλοθέου, όπου του δόθηκε και το όνομα Παΐσιος.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Το 1957 έστειλε μια φωτογραφία του στη μητέρα του Ευλαμπία. Πίσω από τη φωτογραφία, την αποχαιρετούσε επισήμως. «Και δια μητέρα εις το εξής, θα έχω την Παναγίαν», της είπε.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μαννούλα μου σε χαιρετώ εγώ πάω να μονάσω, Φεύγω την μάταιαν ζωήν, τον πλάνον, να γελάσω, Στην μοναξιάν στην έρημον τα νιάτα να περάσω, Δια την αγάπην του Χριστού, όλα θα τα θυσιάσω<strong>. Όλα του κόσμου τα αγαθά, σαν σκύβαλλα θα αφήσω,</strong> Να εκτελέσω την πρώτη εντολήν, τον Θεόν να αγαπήσω Με τον σταυρόν στον Γολγοθάν, τον Ιησούν ν’ακολουθήσω, Και εις την άνω Ιερουσαλήμ, εύχομαι να σε συναντήσω. Φεύγω απ’ την μεγάλην σου στοργήν,<strong> μαννούλα να μπορέσω Δια να ήμεθα αιώνια μαζί, τον Ιησούν, θα παρακαλέσω,</strong> Διαυτό μικρός εθέλησα τα μαύρα, δια να φορέσω, Να αφιερωθώ εις τον Χριστόν, του Θεού να αρέσω. Και δια μητέρα εις το εξής, θα έχω την Παναγίαν, Να με φυλάξη αβλαβή, απ’ του εχθρού την πανουργίαν Μάννα μου με κατάνυξιν, στην έρημον εδώ στην ησυχίαν Θα εύχομαι πάντα δια εσέ, και διόλην την πολιτείαν.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Μοναχού Παϊσίου Φιλοθεΐτου. Αγ. Όρος 1-5-1957 Αφιερούται στην σεβαστήν μου Μητέραν.</strong></span><br /> <span style="font-size:12pt;"><strong>Το 1954 μόνασε στη Μονή Φιλοθέου και χάρη στο Μητροπολίτη Καισαρείας Παίσιο τον Β’ ονομάζεται Παίσιος.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Το 2015 η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου τον ανακήρυξεΆγιο, ενώ τον περασμένο Νοέμβριο με απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος ανακηρύχθηκε και Προστάτης του Στρατιωτικού Σώματος των Διαβιβάσεων.</span></p>
<p><span style="font-size:8pt;"><strong><a href="https://www.face-new237.com"><span style="font-size:10pt;">https://www.face-new237.com</span></a></strong></span></p>
<p> </p>
<h3><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/theologikos-logos/thelima" target="_blank">Πως θα γνωρίζουμε ποιο είναι το θέλημα του Θεού;</a></strong></h3>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/agios/paisios/-agioi" target="_blank">Άγιος Παΐσιος: Ξέρεις πόσοι Άγιοι είναι γύρω μας και δεν τους ξέρουμε...</a></strong></span></p></div>Άγιος Παΐσιος: Ξέρεις πόσοι Άγιοι είναι γύρω μας και δεν τους ξέρουμε...https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/agios/paisios/-agioi2020-11-26T16:05:00.000Z2020-11-26T16:05:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/7965614501?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Άγιος Παΐσιος: Ξέρεις πόσοι Άγιοι είναι γύρω μας και δεν τους ξέρουμε...</em></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Δέν φοβόμαστε τίποτα! Μόνο Τον Χριστό Θεό μας, είπε, θα πάμε εκεί να κάνουμε προσευχή...</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Δεχτήκαμε λοιπόν τις φοβερές αποκαλύψεις κάποιου χριστιανού για τον Άγιο Παϊσιο κι ένα φίλο της αγιότητος από τη Λαμία,</strong> τις οποίες διασταυρώσαμε στην συνέχεια και σας κάνουμε κοινωνούς, διότι τίποτα καλό δεν αφήνει ο Μέγας Θεός μας να μένει κρυφό!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Ξέρετε πόσες φορές επισκέφτηκα Τον Άγιο Παϊσιο; Μας είπε ένας προσκυνητής.</span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Ναί, πήγα πήγα τότε και με τον τάδε και τον τάδε και τον τάδε.. Πολλές φορές στην Παναγούδα, πολλά χρόνια .. Αλλά ήμουν τόσο άσχετος, που δεν ήξερα με ποιόν μιλούσα!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Την πρώτη φορά τον είδα – Τον Άγιο Παϊσιο – να κρατάει ένα πουλάκι τόσο όμορφο. Τον ρώτησα και μου είπε πώς ήταν κοκκινολαίμης!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>-Ξέρεις πόσοι Άγιοι είναι γύρω μας και δεν τους ξέρουμε!</strong> Εγώ είχα έναν δίπλα μου – συνέχισε ο ιεραποδημητής – χρόνια, και άργησα να Τον καταλάβω, τον Αθανάσιο Κοντούλη, έτσι τον έλεγαν και υπηρετούσε αφιλοκερδώς εδώ στην Χριστιανική Εστία Λαμίας… Την ευχή Του να έχουμε από Τον Ουρανό!</span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/theologikos-logos/agio-pneuma" target="_blank">Γιατί η βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος δεν συγχωρείται;</a></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Με αυτόν τον Αθανάσιο Κοντούλη, όποτε πηγαίναμε στο Άγιο Όρος, δεν μίλαγε ο Άγιος Παϊσιος, απλά τον αγκάλιαζε με θέρμη και τον φιλούσε! Γνώριζε με τη Χάρη Του Θεού την ψυχή και δεν χρειαζόντουσαν λόγια πολλά!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Κάποια χρονιά, το 1980, ξαναπήγαμε Άγιο Όρος, είχε κοιμηθεί ο Αθανάσιος Κοντούλης, και ενώ είχε πολλούς άλλους επισκέπτες ο Άγιος Παϊσιος μας πλησίασε και ρώτησε αμέσως :</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Τι κάνει Ο Άθανάσιος;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– Άα, πέθανε, πάτερ Παϊσιε, του είπαμε!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Ναί.. Άγιος!!! Στην Αγκαλιά Του Θεού απάντησε ο Άγιος!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Το ήξερε, απλά ήθελε να το μάθουμε εμείς που δεν καταλαβαίναμε ποιόν είχαμε τόσο καιρό δίπλα μας!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Επίσης εκείνη την ίδια ημέρα ένας από την παρέα μας τον ρώτησε:</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Ξέρετε, πάτερ Παϊσιε, μια ηγουμένη στην Κοζάνη; Μαγδαληνή, τη λένε, και έχει πολλές μοναχές στο μοναστήρι… Έφυγε από το κανονικό ημερολόγιο και πήγε με το παλαιό… Σάν να μην έφτανε αυτό, διαδίδει παντού πως ο Άγιος Νεκτάριος και Θαυματουργός δεν είναι Άγιος!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Άχ παιδάκι μου, την πλάνεψε ο πονηρός πολύ, απάντησε ο Όσιος Παϊσιος.. και συνέχισε με χιούμορ.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Και ξέρεις; Από τότε που η Μαγδαληνή είπε πως δεν είναι Άγιος ο Άγιος Νεκτάριος, στεναχωρέθηκε και σταμάτησε να κάνει Θαύματα!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Είχε φοβερό χιούμορ ο Άγιος Παϊσιος και αποστομωτικό!</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Όλα αυτά μας έκαμαν να αρχίσουμε να ερευνούμε, τι είχε κάμει καλό – κρυφό ο συνεργάτης μας Αθανάσιος Κοντούλης, και τον είπε ΄Αγιο ο πάτερ Παϊσιος… Και έμαθα πολλά! Είχε βοηθήσει πολύ κόσμο φτωχό! Αλλά έμαθα και ένα θαύμα του με την βοήθεια Του Θεού!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Υπήρχε ένα μέρος που το έλεγαν στοιχειωμένο στη Λαμία,</strong> πιθανόν να έκαναν συνάξεις εκεί τα Δαιμονικά Πνεύματα, και ο κόσμος άκουγε τις νύχτες κραυγές, ουρλιαχτά και φοβόταν να περάσει απο εκεί! Κάποιος το είπε στον Αθανάσιο και αυτός το αποφάσισε.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Δέν φοβόμαστε τίποτα! Μόνο Τον Χριστό Θεό μας, είπε, θα πάμε εκεί να κάνουμε προσευχή!</span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/proseyxh-l/proseyxes/archaggelo" target="_blank">Η αχειροποίητη δυνατή προσευχή στον Αρχάγγελο Μιχαήλ</a></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Δέν πήγαινε όμως κανείς μαζί του και πήρε έναν μπαντζανάκη του “αναίσθητο” – υπναρά, με την καλή έννοια, και πήγαν!</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ο μπατζανάκης έκαμε μαζί με τον Αθανάσιο προσευχή και μετά κοιμήθηκε. Ο Αθανάσιος Κοντούλης συνέχισε να διαβάζει εκεί. σε αυτό το παλιομέρος, όρθιος το Ιερόν Ευαγγέλιο!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Κάποια στιγμή ξυπνά ο μπαντζανάκης και βλέπει σαν σε όραμα κάποιον να κρατάει έναν δίσκο με πολλά γλυκά και να προσφέρει στον Αθανάσιο λέγοντας:</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Πάρτε ένα να γλυκαθείτε… να ξεκουραστείτε, όσο διαβάζετε εδώ, Αθανάσιε…</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Στο όνομα Της Αγίας Τριάδος, εξαφανίσου απ΄ εδώ πονηρό πνεύμα, φώναξε ο Αθανάσιος!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Κοσμοχαλασιά έγινε μέσα σε λίγα λεπτά, είπε ο αυτήκοος μάρτυρας! Αστραπές, βροντές, ουρλιαχτά στο σκοτεινό σπίτι και αμέσως σιωπή!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μετά από αυτό το γεγονός ποτέ δεν ξαναπαραπονέθηκε κανείς κάτοικος πως κάτι άκουσε! Καθάρισε το μέρος η Αγία του Ψυχή. Ο Θεός δηλαδή δι΄ αυτού! Φοβερή ψυχή!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><a href="https://www.face-new237.com">https://www.face-new237.com</a></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"> </span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/profiteies/profiteies/---gerontissa" target="_blank">Προφητεία: Θα τρως ξερό ψωμί στο σπίτι σου και ο γείτονας θα σε ζηλεύει...</a></strong></span></p></div>Ο όσιος Παΐσιος κήρυκας της μετανοίας...https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/agios/paisios/metanoias2020-10-22T12:56:10.000Z2020-10-22T12:56:10.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/8062413697?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Ο όσιος Παΐσιος κήρυκας της μετανοίας...</strong></em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Αν ο άνθρωπος δεν αρχίση δουλειά με τον εαυτό του, θα του βρει δουλειά ο διάβολος να ασχολήται με τους άλλους. Χρειάζεται να αποκτήσουμε πνευματική ευαισθησία...</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Κάποτε επισκέφθηκε τον όσιο Παΐσιο ένας προσκυνητής και τον ρωτούσε «περί πνευματικών και επουρανίων</strong>». Ο Γέροντας τόνιζε την μετάνοια και την ταπείνωση. Πάλι ο συνομιλητής του προσπαθούσε να τον προκαλέση να μιλήση για χαρίσματα και πνευματικές καταστάσεις. Αλλά ο Γέροντας επανέφερε τον λόγο στην μετάνοια. Ο συνομιλητής του σχεδόν απογοητεύθηκε, διότι είχε ακούσει τόσα για την αγιότητα και τα χαρίσματα του Γέροντα και εκείνος μιλούσε μόνο για μετάνοια.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Αν του ζητούσε ασθενής να προσευχηθή για την υγεία του, συνιστούσε να εξομολογηθή και να κοινωνήση. Το ίδιο έλεγε σε φοιτητές, για να έχουν απόδοση στα μαθήματα. <strong>Σε ανδρόγυνα με προβλήματα συνιστούσε να έχουν Πνευματικό,</strong> να εξομολογούνται, να κοινωνούν και να ζουν πνευματικά. Γι’ αυτούς που τους κάνουν μάγια έλεγε: «Εάν εξομολογούνται και κοινωνούν και με το φτυάρι να τους ρίχνουν τα μάγια, να μη φοβούνται, δεν τους πιάνουν».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Όταν ο Γέροντας σε πανηγυρικές συνάξεις έπαιρνε το κέρασμά του, μαζί με τις ειδικές ευχές πάντα ευχόταν και «καλή μετάνοια».</strong> Ως κοινό και ισχυρό φάρμακο για όλες τις περιπτώσεις υποδείκνυε την μετάνοια. Αυτή αποτελούσε τον πυρήνα του κηρύγματός του.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Λυπόταν που «χάθηκε η αίσθηση μετανοίας από τους ανθρώπους. Αμαρτάνουν και δεν τους ελέγχει η συνείδησή τους. Ο εαυτός μας έχει ατέλειωτη δουλειά. Η μετάνοια δεν τελειώνει ποτέ, όπως ένα ξυλόγλυπτο που μπορεί να το δουλεύη κανείς σε όλη του την ζωή με φακό.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">» Αν ο άνθρωπος δεν αρχίση δουλειά με τον εαυτό του, θα του βρει δουλειά ο διάβολος να ασχολήται με τους άλλους. Χρειάζεται να αποκτήσουμε πνευματική ευαισθησία. Ο Χριστιανός πρέπει να βλέπη τα πάθη που έχει μέσα του, να μετανοή γι’ αυτά και όχι να ξεχνάη. Οι Ευρωπαίοι καπακώνουν την συνείδησή τους και μετά ζουν σε μια κατάσταση, που ούτε έχουν τίποτε ούτε καλά είναι.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>» Όταν συμβαίνη κάτι, δεν πρέπει να στενοχωρούμαστε, αλλά να τακτοποιούμαστε. Εγώ, όταν έβλεπα καμμιά αμαρτία μου, χαιρόμουνα, επειδή αποκαλύφθηκε η πληγή μου για να την θεραπεύσω. Κάποιος σπάζει ένα ποτήρι και γελά.</strong> Δεν είναι τόσο το σπάσιμο του ποτηριού, όσο η μη αναγνώριση αυτού που έκανε. Εφ’ όσον γελά, δεν αναγνωρίζει το σφάλμα του και θα σπάσει και άλλο. Πρέπει να λυπηθή κανείς κατ’ αναλογίαν του σφάλματός του, διότι αλλιώς πέφτει στα ίδια».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Δίδασκε από την πείρα του: «Λειτουργούν οι πνευματικοί νόμοι στην πνευματική ζωή. Αν μετανοήσουμε ειλικρινά για κάποιο σφάλμα μας, δεν χρειάζεται να το ξεπληρώσουμε με κάποια αρρώστια. Επιτρέπει ο Θεός τις αρρώστιες ή τις αδικίες για τα εν αγνοία σφάλματά μας».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ακόμη συνιστούσε σε όλους «μετάνοια,</strong> για να αποφευχθή ο πόλεμος, διότι εμείς οι ίδιοι με τις αμαρτίες μας προκαλούμε τους πολέμους. Ο κόσμος αυτός χάλασε, γι’ αυτό και θα καταστραφή (αν δεν μετανοήση). Μοιάζει μ’ ένα τσουβάλι τρύπιο που δεν επιδέχεται μπάλωμα. Ίσως ο Θεός μπορέση να φτειάξη απ’ το τρύπιο τσουβάλι κανένα μικρό σακκουλάκι».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Έλεγε σε κάποιο μοναχό: «Είμαστε υπεύθυνοι για ό,τι συμβαίνει· το καταλαβαίνεις; Ένας που προσπαθεί να γίνη καλύτερος, επηρεάζει και τους γύρω του και όλο τον κόσμο. Αν εγώ ήμουν άγιος, με την προσευχή μου θα βοηθούσα πολύ».</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ιδιαίτερα για τους μοναχούς έλεγε ότι ντύνονται την μετάνοια. Όλη η ζωή του μοναχού είναι μετάνοια.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Αυτή την σωτήρια μετάνοια ντύθηκε ο Γέροντας και αναδείχθηκε μέγας εργάτης και κήρυκας της μετανοίας.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"> <em>Από το βιβλίο: Ιερομονάχου Ισαάκ, ΒΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, Στ’ έκδοσις, Άγιον Όρος 2008, σελ. 422.</em></span></p></div>Πιστεύεις ότι μπορεί ο Θεός; (Άγιος Παΐσιος)https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/agios/paisios/pisteueis2020-10-03T18:15:31.000Z2020-10-03T18:15:31.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/7996580898?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Πιστεύεις ότι μπορεί ο Θεός; (Άγιος Παΐσιος)...</em></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Και η Εκκλησία σήμερα ταλαιπωρείται, γιατί λείπει ο θείος φωτισμός και καθένας πιάνει τα πράματα όπως θέλει..</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><span class="tie-dropcap">Ά</span>γιος Παΐσιος: Πιστεύεις ότι μπορεί ο Θεός; Ο Χριστός ζητούσε πρώτα την πίστη στην δύναμη του Θεού και ύστερα έκανε το θαύμα. «Αν πιστεύεις στην δύναμη του Θεού, θα γιατρευθείς», έλεγε. Όχι όπως λένε λανθασμένα μερικοί σήμερα: «Ο άνθρωπος έχει δυνάμεις και αν πιστεύει στις δυνάμεις του, μπορεί να κάνει τα πάντα»!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ο άνθρωπος είναι μυστήριο ! Και αν σε έβαλαν να κρίνεις να σκεφθείς: «είναι αυτή η κρίση θεϊκή ή είναι γεμάτη εμπάθεια;»</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Να μην έχετε εμπιστοσύνη στον εαυτό σας ούτε στην κρίση σας. Υπάρχει μέσα πολύς εγωισμός, όταν κανείς κρίνει. Εμένα με βάζουν να κρίνω ένα θέμα και ενώ δεν θέλω, <strong>όταν πάω να κάνω προσευχή, δεν νιώθω, ας υποθέσουμε, εκείνη την γλυκύτητα πού νιώθω άλλες φορές. Όχι ότι με πειράζει η συνείδησή μου για κάτι, αλλά γιατί έκρινα σαν άνθρωπος.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Όταν κανείς κάνει πνευματική δουλειά στον εαυτό του, όταν αγωνίζεται τότε φωτίζεται από τον Θεό. Γι’ αυτό και βλέπει μακριά. Ένας πού έχει μυωπία, από κοντά βλέπει τα πράματα καλά, αλλά μακριά δεν βλέπει. Και ένας που δεν έχει μυωπία, έ, το πολύ-πολύ θα δει λίγο μακρύτερα, αλλά και αυτό δεν λέει τίποτε. <strong>Τα σωματικά μάτια είναι δύο· τα πνευματικά είναι πολλά.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">…Αν δεν εξαγνισθεί ο άνθρωπος, αν δεν έρθει ο θείος φωτισμός, όσο σωστή και αν είναι η άλλη γνώση -αυτό βλέπω- είναι ένας ορθολογισμός και τίποτε παραπάνω. Και αν λείψει ο θείος φωτισμός, και αυτά πού θα πουν και θα γράψουν, δεν θα βοηθήσουν. Βλέπετε το ψαλτήρι πού είναι γραμμένο με θείο φωτισμό, τι βαθιά νοήματα έχει! Μάζεψε αν θέλεις όλους τούς Θεολόγους, όλους τούς φιλολόγους, και θα δεις ότι έναν ψαλμό με τέτοιο βάθος δεν μπορούν να φτιάξουν! Ενώ ο Δαβίδ ήταν αγράμματος, αλλά βλέπεις καθαρά πώς τον οδηγούσε το Πνεύμα του Θεού.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Και η Εκκλησία σήμερα ταλαιπωρείται, γιατί λείπει ο θείος φωτισμός και καθένας πιάνει τα πράματα όπως θέλει. Μπαίνει και το ανθρώπινο στοιχείο και δημιουργούνται πάθη και αλωνίζει μετά ο διάβολος. Γι’ αυτό δεν θα πρέπει να ζητούν εξουσία οι άνθρωποι πού εξουσιάζονται από τα πάθη τους.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>– Δηλαδή, γέροντα, πρέπει να ζητούν επίμονα τον θείο φωτισμό οι άνθρωποι ;</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– Ναι, γιατί αλλιώς οι λύσεις πού δίνουν είναι ενέργεια του μυαλού. Δημιουργείται σύγχυση μετά.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Και πάντα για κάθε τι πού σκέφτεσθε να κάνετε, να λέτε «αν θέλει ο Θεός»,</strong> μην πάθετε και ‘σεις ότι έπαθε κάποιος μια φορά. Είχε αποφασίσει να πάει στο αμπέλι του για δουλειά. Αύριο πρωί-πρωί, λέει στη γυναίκα του, θα πάω στο αμπέλι «<strong>Αν θέλει ο Θεός θα πας</strong>», του λέει εκείνη. «Θέλει δεν θέλει ο Θεός, λέει εκείνος, εγώ θα πάω». Την άλλη μέρα ξεκίνησε νύχτα. Στον δρόμο εν τω μεταξύ πιάνει τέτοιος κατακλυσμός, πού αναγκάσθηκε να γυρίσει πίσω. Δεν είχε φέξει ακόμη. Χτυπάει την πόρτα, «ποιος είναι;», ρωτά η γυναίκα του. «<strong>Αν θέλει ο Θεός λέει εκείνος, ο άνδρας σου είμαι!</strong>»… Ο άνθρωπος, αν θέλει να μη βασανίζεται, πρέπει να πιστέψει στο «χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν», πού είπε ο Χριστός. Να απελπιστεί δηλαδή από τον εαυτό του με την καλή έννοια και να πιστέψει στην δύναμη του Θεού. Τότε βρίσκει τον Θεό. Οι πιο πνευματικοί άνθρωποι απελπίζονται μόνο από το «εγώ» τους, διότι το «εγώ» φέρνει στον άνθρωπο όλη την πνευματική δυστυχία.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ο Χριστός ζητούσε πρώτα την πίστη στην δύναμη του Θεού και ύστερα έκανε το θαύμα. «Αν πιστεύεις στην δύναμη του Θεού, θα γιατρευθείς», έλεγε. Όχι όπως λένε λανθασμένα μερικοί σήμερα: «Ο άνθρωπος έχει δυνάμεις και αν πιστεύει στις δυνάμεις του, μπορεί να κάνει τα πάντα»..: Να πιστεύεις δεν λέει το Ευαγγέλιο; Συμφωνούμε επομένως. «Ναι», ο Χριστός έλεγε «πιστεύεις;», αλλά εννοούσε: «Πιστεύεις στον Θεό;» Πιστεύεις ότι μπορεί ο Θεός;»» Ζητούσε την διαβεβαίωση του ανθρώπου ότι πιστεύει στον Θεό, και τότε βοηθούσε.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Πουθενά το Ευαγγέλιο δεν λέει να πιστεύω στον εγωισμό μου, αλλά να πιστεύω στον Θεό, ότι μπορεί ο Θεός να με βοηθήσει, να με θεραπεύσει. Αυτοί όμως τα παίρνουν ανάποδα και λένε: «»Ο άνθρωπος έχει δυνάμεις και πρέπει να πιστεύει στον εαυτό του». Το να πιστεύει κανείς στον εαυτό του έχει εγωισμό ή δαιμονισμό.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– Μπορεί ένας άνθρωπος πού είναι έξυπνος, αλλά έχει πάθει, να έχει σωστή κρίση;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– Κατ’ αρχάς να προσέξει να μην πιστεύει στο μυαλό του, γιατί, αν είναι πνευματικός άνθρωπος, θα πλανηθεί και, αν είναι κοσμικός, θα τρελαθεί. Να μην πιστεύει στον λογισμό του. Να ρωτά, να συμβουλεύεται, να αγιάσει την εξυπνάδα του. Και γενικά όλα όσα έχει ο άνθρωπος, όλα να τα αγιάζει. Όταν η εξυπνάδα αγιασθεί, βοηθά να αποκτήσει κανείς την διάκριση. Ένας έξυπνος αν δεν αγιασθεί δεν έχει πνευματική διάκριση. Ένας πάλι από την φύση του απλός μπορεί έναν πλανεμένο να τον πάρει για άγιο και έναν θηλυπρεπή να τον πάρει για ευλαβή.</span></p>
<p><strong><a href="https://www.face-new237.com">https://www.face-new237.com</a></strong></p></div>Η Παναγία άλλαξε την σκληρή απόφαση του Θεού για το γένος μας (Γέροντας Παΐσιος)https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/agios/paisios/apofasi2020-09-19T16:54:12.000Z2020-09-19T16:54:12.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/7945672659?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Η Παναγία άλλαξε την σκληρή απόφαση του Θεού για το γένος μας (Γέροντας Παΐσιος)...</em></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Η Παναγία να μας σκεπάζει. Η Παναγιά μας αγαπά και ο λαός μας πρέπει να της πιάσει σφιχτά, πολύ σφιχτά το χέρι, να κρεμαστεί και πάλι πάνω της...</em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Γέροντας Παΐσιος έλεγε πάντα για την μεγάλη αγάπη που έχει η Υπεραγία Θεοτόκος για το γένος μας.</strong></span></p>
<div class="adv"><span style="font-size:12pt;"> </span></div>
<p><span style="font-size:12pt;">«… Κάποια στιγμή, εἴδαμε τὸ Γέροντα πολὺ χαρούμενο. Ἐκεῖ ποὺ καθόταν, ἄρχισε ξαφνικὰ νὰ χοροπηδᾶ σὰν μικρὸ παιδὶ, χαμογελώντας ὁλόκληρος.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Οἱ ἀδελφές, προβληματιστήκαμε καὶ παραξενευτήκαμε. Καμία ἄλλη φορὰ δὲν τὸν εἴχαμε δεῖ σὲ τέτοια κατάσταση. Τὸν ρωτήσαμε μὲ ἀπορία ποῦ ὀφειλόταν αὐτὴ ἡ στάση του, καὶ ἐκεῖνος ἀπάντησε:</strong> “Νὰ βλέπατε τὶ μεγάλο καλὸ μᾶς ἔκανε ἡ Παναγία μας!” Καὶ δῶσ᾽ του νὰ χοροπηδάει. “Ὁ Ἅγιος Θεὸς”, συνέχισε, “εἶχε πάρει μιὰ σκληρὴ ἀπόφαση ἐναντίον ὅλων μας, γιὰ τὴν ἀπιστία μας, καὶ ἡ Παναγία κατόρθωσε μὲ τὶς πρεσβεῖες της νὰ ἀλλάξει τὸ σχέδιό Του!”…».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Το μεγαλύτερο δώρο του Θεού στη γενιά μας, το Σκεύος Εκλογής των εσχάτων χρόνων, ο γλυκύτατος μας Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης, ικέτευσε τη Μητέρα του Θεού και Μητέρα μας<strong>, να μεσιτεύσει στον Υιό της και Θεό μας και να μας απαλλάξει από τη σκληρή,</strong> αλλά δικαία Αυτού τιμωρία για την μεγάλη μας αποστασία. Η Παναγία, μας διαβεβαιώνει ο Άγιος, κατόρθωσε με τις πρεσβείες και τη μεσιτεία της να αλλάξει το σχέδιο του Θεού!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Μπορούμε να αναλογιστούμε αδελφοί μου τις απειράριθμες ευεργεσίες του Θεού στο Γένος μας;</strong> Η Υπεραγία Θεοτόκος απ΄ όλα τα μέρη της γης, το Αγιώνυμο Όρος επέλεξε για δικό της και συνδέθηκε με το λαό μας και από Μητέρα του Θεού έγινε και Μητέρα ημών των αναξίων δούλων!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Στις έσχατες μέρες της μεγάλης αποστασίας της ανθρωπότητας που έχει προφητευθεί από τους Αγίους Προφήτες, ο μακρόθυμος Θεός προίκισε το Γένος μας με μεγάλους Αγίους, πρεσβευτές μας και μεσίτες μας. Τον Άγιο Πορφύριο, τον Άγιο Παΐσιο, τον Άγιο Γεώργιο Καρσλίδη τον Ομολογητή, την <strong>Αγία Σοφία της Κλεισούρας, τον Άγιο Νεκτάριο, τον Άγιο Γέροντα Ιάκωβο Τσαλίκη και πόσους ακόμα μεγάλους Αγίους,</strong> που βρίσκονται στη Θριαμβεύουσα Εκκλησία και μεσιτεύουν για εμάς, αλλά και εκείνους τους ανθρώπους του Θεού, τους Αγιασμένους μας Γέροντες που είναι δίπλα μας μπροστάρηδες στον αγώνα της στρατευμένης Εκκλησίας και που αξιωθήκαμε εμείς οι ανάξιοι να λάβουμε την ευχή τους.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Πόσο ευλογημένοι είμαστε από τον Θεό που γεννηθήκαμε ‘Έλληνες, που βαφτιστήκαμε Ορθόδοξοι Χριστιανοί, που πατέρας του Γένους μας είναι ο <strong>Άγιος Πατροκοσμάς ο Αιτωλός, που πριν από 250 χρόνια στον αγώνα του για την παλιγγενεσία του Γένους μας,</strong> αγωνίστηκε και για τη δική μας γενιά και ο αγώνας του έγινε η δική μας παρακαταθήκη και οι Διδαχές του και οι προφητείες του, γίνονται σήμερα ο φάρος και ο οδοδείκτης και της δικής μας πορείας προς τη Σωτηρία;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>«Να έχετε ευλάβεια σε όλους τους Αγίους της Εκκλησίας, και περισσότερο στη Δέσποινα Μαρία, διότι όλοι οι Άγιοι είναι δούλοι του Χριστού,</strong> η δε Θεοτόκος είναι Βασίλισσα του ουρανού και της γης, που παρακαλεί τον εύσπλαχνο Χριστό για τις αμαρτίες μας. Για τούτο πρέπει και εμείς να τιμούμε τη Δέσποινά μας με νηστείες και ελεημοσύνες», μας νουθετεί ο Άγιος Πατροκοσμάς!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Πόσο μεγάλη είναι η αγάπη του Θεού και της Παναγίας μας; Όταν είναι ο Χριστός μαζί μας, ποιος μπορεί να είναι εναντίον μας; Ο Θεός, πρεσβειών της Υπεραγίας Θεοτόκου να μας φωτίσει όλους και τους ευλαβείς και τους ασεβείς.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η Παναγία να μας σκεπάζει.<strong> Η Παναγιά μας αγαπά και ο λαός μας πρέπει να της πιάσει σφιχτά, πολύ σφιχτά το χέρι,</strong> να κρεμαστεί και πάλι πάνω της. Εκείνη, γνωρίζουμε καλά πως έχει τη δυνατότητα να παρακαλά πρόσωπο με πρόσωπο τον Υιό της, να τον παρακαλά σαν μάνα για όλους εμάς. Ας μην ξεχνάμε πως “πολλὰ γὰρ ἰσχύει δέησις Μητρὸς πρὸς εὐμένειαν Δεσπότου”.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Αλλά και εμείς οφείλουμε να κάνουμε πράξη αυτό που ζητά η Θεοτόκος από εμάς:</strong> “Να αγαπάμε με όλη την ψυχή μας και την καρδιά μας τον Υιό της και Θεό μας και να διαφυλάττουμε τις εντολές Του”.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Αμήν. Γένοιτο.</em></span></p></div>Άγιος Παΐσιος: Ο Θεός να λυπηθεί τον κόσμο, να ρίχνει καμμιά βροχή ...Ζούμε σε χρόνια Αποκαλύψεωςhttps://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/agios/paisios/-theos2020-09-17T18:29:29.000Z2020-09-17T18:29:29.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/7938440496?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Άγιος Παΐσιος: Ο Θεός να λυπηθεί τον κόσμο, να ρίχνει καμμιά βροχή ...Ζούμε σε χρόνια Αποκαλύψεως...</em></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Ο Θεός να λυπηθή τον κόσμο, να μας ευχπλαχνισθή, να ρίχνη καμμιά βροχή, διατί, αν συνεχίσουν οι ανομβρίες, σιγά-σιγά θα ξεραθούν και τα φύλλα των Δένδρων και δεν θα βλέπουμε όχι μόνον πράσινη ελιά αλλά ούτε φύλλο πράσινο...</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Ό,τι κι αν σπείρη ο άνθρωπος, αν ο Θεός δεν ρίξει από πάνω τον αγιασμό,</strong> την βροχή, τίποτε δεν γίνεται. Η βροχή είναι αγιασμός.<br /> Ο καημένος ο κόσμος, αύτως όπως έμαθε με πολλά νερά, τί θα κάνει με την χρημοσύνη του νερού; <strong>Εκτός που από την αμαρτία δεν ρίχνει νερό ο Θεός,</strong> αλλά και τόσο νερό που ξοδεύουν οι άνθρωποι, πώς να φθάσει; Σκέφτομαι στις πόλεις τί θα γίνει! Μόνο για το καζανάκι θέλουν έναν τενεκέ νερό. Θα γεμίσουν μικρόβια, ύστερα χολέρα. Θα πεθαίνουν και θα τους αφήνουν άταφούς τους νεκρούς και θα ρίχνουν σκόνη για απολύμανση. Ευτυχώς ο Καλός Θεός ακόμη οικονομάει λίγο τον κόσμο.</em></span></p>
<p> </p>
<h2><span style="font-size:12pt;"><strong>Ζούμε σε χρόνια Αποκαλύψεως.</strong></span></h2>
<p><span style="font-size:12pt;">Η ανυδρία που περνούμε τόσα χρόνια, η ανομβρία, τί είναι; είχε παρουσιασθει ποτέ τέτοια ανομβρία; <em><strong>Νά, και δεύρο στην Χαλκιδική ξεράθηκε ένα ποτάμι, ψόφησαν τα ψάρια</strong></em>, βρωμούσε το μέρος. Στην Θεσσαλονίκη έχουν πρόβλημα. Το νερό της λίμνης του Μαραθώνα έχει κατεβει πολύ και φαίνονται νησάκια.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η <em><strong>στάθμη του Πηνειού</strong></em> κατέβηκε. Ο <em><strong>Έβρος είχε λίγο νερό</strong></em> και οι Βούλγαροι το έφραξαν και έχει στερέψει. Αν γίνει κάτι, τα<em><strong> τάνκς περνούν.</strong></em> Και στην <em><strong>Κύπρο, αν δεν βρέξει φέτος, θα έχουν μεγάλο πρόβλημα νερού</strong></em>. Μόνον αυτά; Τόσα άλλα!… Τα Δένδρα, άλλα καίγονται, άλλα χαλάνε. Οι άνθρωποι αρρωσταίνουν και πεθαίνουν.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Όταν ο κόσμος δεν μετανοή, τί βροχή να ρίξει ο Θεός; Αν έχει κανείς πεποίθηση στον Θεό, ξέρετε τί γίνεται; Μικρό πράγμα είναι να έχει κανείς σύμμαχο τον Θεό; Για τον Θεό δεν υπάρχει ούτε δύσκολο θέμα ούτε δύσκολη λύση.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Όλα είναι απλά για τον Θεό. Δεν χρησιμοποιεί μεγαλύτερη σφρίγος για τα υπερφυσικά και μικρότερη για τα φυσικά αλλά την ίδια ζωηράδα για όλα. Το κυριoτερο είναι ο άνθρωπος να γαντζωθει στον Θεό.</em></strong></span><br /> <span style="font-size:12pt;">Εσείς κάνετε δυσώπηση για να βρέξη ή δεν σάς απασχολεί το θέμα; Τώρα είναι εποχή να οργώση ο κόσμος, για να σπείρη. Έπρεπε ήδη να είναι σπαρμένα τα χωράφια, και ακόμη δεν μπορούν να τα οργώσουν.</span></p>
<h3><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Είναι μία δοκιμασία από τον Θεό αυτή η ξηρασία.</em></strong></span></h3>
<p><span style="font-size:12pt;">Το έργο του μοναχού αυτό είναι, να κάνει δυσώπηση σε τέτοιες περιπτώσεις. Πάντως από σάς έχω ένα παράπονο. Την άλλη κίνηση, υπεράνω ο <em><strong>κόσμος θέριζε τα σιτάρια για σανό</strong></em>, γιατί δεν έβρεξε, εσείς ούτε καν το <em><strong>κάνατε θέμα προσευχής</strong></em>.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Γιατί; Επειδή εσείς ποτίζατε με το λάστιχο;</em></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Λοιπόν, αυτή θα είναι τελευταία κίνηση, άλλη κίνηση θα πρέπη να πονάτε για τον κόσμο. Θα μαθαίνετε και θα κάνετε δυσώπηση.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Να γράφετε και σ’ εμένα. <em><strong>Θα δώσετε εξετάσεις.</strong></em> Αν περάσετε, εμφανώς αν βρέξη, θα σάς κάνω συνέταιρους στην δυσώπηση και ό,τι θα παίρνουμε από την θεία Πρόνοια θα το μοιράζουμε…</span><br /> <span style="font-size:12pt;">Όταν κάνω δυσώπησει για βροχή και βλέπω έστω και <em><strong>ένα σύννεφο στον ουρανό</strong></em> (ακόμη και να μη ρίξει βροχή), δοξάζω τον Θεό που παρουσίασε έστω και ένα σύννεφο, και με πειράζει η συνείδηση που υπάρχουν μέσα μου πολλά πνευματικά σύννεφα, τα οποία διώχνουν τα σύννεφα του Θεού.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Αν ταπεινά ζητούμε το έλεος του Θεού, ο Θεός θα βηθήση. Η δυσώπηση του ταπεινού μαζεύει σύννεφα, όταν είναι ανυδρία.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Και πάντα να ευχόμαστε η<strong> βροχή που θα ρίξει ο Θεός</strong> να έχει και πνευματική κόπιασμα, να σβήνει την πνευματική πυρκαγιά που έβαλε ο πρόστυχος σατανάς στον κόσμο και καίη ψυχές.</span><br /> <span style="font-size:12pt;">Χάρηκα μερικούς που άκουσα να λένε: «Δεν είμαστε άξιοι, αλλά ο Θεός πάλι μας λυπήθηκε, έρριξε και λίγη βροχή και λίγα χιόνια».<em><strong> Αν έχουμε τέτοιους ταπεινούς λογισμούς</strong></em>, ο Θεός θα στείλη περισσότερα. Τουλάχιστον η αναγνώριση είναι μετάνοια.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ευτυχώς που υπάρχει λίγο προζύμι. Να παρακαλάτε να στρίψει λίγο με το κατσαβιδάκι ο Θεός το μυαλό των ανθρώπων. Βλέπω μία καλή διάθεση σε μερικούς μεγάλους. Καταλαβαίνουν που πάμε.</span></p></div>Άγιος Παΐσιος: Γέροντα, το έλεος του Θεού πως το νιώθουμε;https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/agios/paisios/theos2020-09-16T16:07:51.000Z2020-09-16T16:07:51.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/7933759876?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Άγιος Παΐσιος: Γέροντα, το έλεος του Θεού πως το νιώθουμε; ...</em></strong></span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>– Τι καπνός είναι εκεί;</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>– Κάτι καίμε, Γέροντα.</strong></em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><span id="more-27643"></span><em>– Βάλατε φωτιά με τέτοιον αέρα;</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>– Γέροντα, έβρεξε το πρωί.</strong></em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– Έστω και νά έβρεξε καί κατακλυσμό νά έκανε, αν σηκωθή μετά ένας αέρας, γίνεται τέτοια ξηρασία, πού όλα γίνονται σάν μπαρούτι! «Έβρεξε», σου λέει ή άλλη! Παλιότερα είχε πιάσει φωτιά εκεί κάτω άπό χαζομάρα σας· το ξεχάσατε; Όταν κανείς ρεζιλευθή μιά φορά, πρέπει στην συνέχεια νά είναι πολύ προσεκτικός. Ό Θεός βοηθάει εκεί πού πρέπει, εκεί πού δέν μπορεί ό άνθρωπος νά ένεργήση ανθρωπίνως· δέν θά βοηθήση την χαζομάρα μας. Ρεζιλεύουμε έτσι καί τους Αγίους.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>– Γέροντα, καταλαβαίνει κανείς πάντοτε μέχρι ποιο σημείο πρέπει νά ενεργή ανθρωπίνως;</strong></em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– Κατ’ αρχάς αυτό φαίνεται. Άλλα καί αν είχε διάθεση νά κάνη αυτό πού μπορούσε νά κάνη καί δέν το έκανε, γιατί κάτι τον εμπόδισε, ό Θεός θά τον βοηθήση σέ μιά δύσκολη στιγμή<strong>. Αν όμως δέν εΐχε διάθεση, ενώ είχε κουράγιο, ό Θεός δέν θά βοηθήση.</strong> Σού λένε λ.χ. νά βάζης τό βράδυ τον σύρτη στην πόρτα καί εσύ δέν τον βάζεις, γιατί βαριέσαι, και λες ότι θά φυλάξη ό Θεός. Δέν είναι ότι έχεις εμπιστοσύνη στον Θεό και δέν βάζεις τον σύρτη, αλλά δέν τον βάζεις, γιατί βαριέσαι. Πώς νά βοηθήση τότε ό Θεός; Νά βοηθήση δηλαδή τον τεμπέλη; Όταν λέω σε έναν νά βάλη τον σύρτη και δέν τόν βάζη, και μόνο γιά τήν παρακοή του θέλει τιμωρία.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ό,τι μπορεί νά κάνη κανείς ανθρωπίνως,</strong> πρέπει νά το κάνη και ό,τι δέν μπορεί, νά το άφήνη στον Θεό. Και αν κάνη λίγο περισσότερο άπό ό,τι μπορεί, όχι όμως άπό εγωισμό αλλά άπό φιλότιμο, γιατί νομίζει ότι δέν έξήντλησε αυτό πού μπορεί νά κάνη ανθρωπίνως, πάλι το βλέπει ό Θεός και συγκινείται. </span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ό Θεός, γιά νά βοηθήση, θέλει και τήν δική μας προσπάθεια. Βλέπεις, ό Νώε εκατό χρόνια παιδευόταν νά φτιάξη τήν Κιβωτό.</strong> Πριόνιζαν τά ξύλα μέ ξύλινα πριόνια. Έβρισκαν άλλα ξύλα πιό σκληρά και τά έφτιαχναν πριόνια. Δέν μπορούσε τάχα νά κάνη κάτι ό Θεός, ώστε νά τελείωση γρήγορα ή Κιβωτός; Τους είπε όμως πώς νά τήν φτιάξουν και μετά τους έδινε δυνάμεις. Γι” αυτό νά κάνουμε ό,τι μπορούμε εμείς, γιά νά κάνη και ό Θεός ό,τι εμείς δέν μπορούμε.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ήρθε κάποιος στο Καλύβι και μού είπε:</strong> «Γιατί οι καλόγεροι κάθονται εδώ και δέν πάνε στον κόσμο, νά βοηθήσουν τόν λαό;». «Αν πήγαιναν έξω στον κόσμο, νά βοηθήσουν τόν λαό, τού είπα, θά έλεγες γιατί οί καλόγεροι γυρίζουν στον κόσμο. Τώρα πού δέν πάνε-, λές γιατί δέν πάνε». Ύστερα μού λέει: </span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>«Γιατί οί καλόγεροι πηγαίνουν στους γιατρούς και δέν τους βοηθάει ό Χριστός τους και ή Παναγία τους νά γίνουν καλά;».</strong> «Αυτήν τήν ερώτηση, τού λέω, μού τήν έκανε και ένας Εβραίος γιατρός». «Αυτός δέν είναι Εβραίος», μού λέει ένας πού ήταν μαζί του. «Δέν έχει σημασία πού δέν είναι Εβραίος, τού λέω. Αυτή ή ερώτηση Εβραίου είναι. Και θά σας πώ τήν απάντηση πού έδωσα στον Εβραίο, αφού είναι όμοια ή περίπτωση. Έσύ, σαν Εβραίος πού είσαι, του είπα, έπρεπε να ξέρης άπ” έξω την Παλαιά Διαθήκη. Εκεί στον Προφήτη Ησαΐα αναφέρει ότι ό Θεός χάρισε στον βασιλιά Έζεκία, επειδή ήταν πολύ καλός, ακόμη δεκαπέντε χρόνια ζωής. </span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Έστειλε τόν Προφήτη Ησαΐα και είπε στον βασιλιά: Ό Θεός σοϋ χαρίζει ακόμη δεκαπέντε χρόνια ζωής, γιατί διέλυσες τά άλση των ειδωλολατρών. Και γιά τήν πληγή σου – ο βασιλιάς είχε και μιά πληγή – <strong>είπε ό Θεός νά βάλης επάνω μιά τσαπέλλα σύκα,</strong> καί θά γίνης καλά! Άφού ό Θεός τοϋ χάρισε δεκαπέντε χρόνια ζωής, δέν μπορούσε νά θεραπεύση καί εκείνη τήν πληγή; Εκείνη όμως γιατρευόταν με μιά τσαπέλλα σύκα». Πράγματα πού γίνονται άπό τους ανθρώπους νά μήν τά ζητάμε άπό τόν Θεό. Νά ταπεινωνώμαστε στους ανθρώπους καί νά ζητάμε τήν βοήθεια τους.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Μέχρις ενός σημείου θά ένεργήση ό άνθρωπος ανθρωπίνως καί μετά θά άφεθή στον Θεό.</strong> Είναι εγωιστικό νά προσπαθή νά βοηθήση κανείς σε κάτι πού δέν γίνεται ανθρωπίνως. Σέ πολλές περιπτώσεις πού επιμένει ό άνθρωπος νά βοηθήση, βλέπω ότι είναι άπό ενέργεια του πειρασμού, γιά νά τόν άχρηστέψη. <strong>Έγώ, όταν βλέπω ότι δέν βοηθιέται μιά κατάσταση ανθρωπίνως –</strong> λίγο-πολύ καταλαβαίνω μέχρι ποιο σημείο μπορεί νά βοηθήση ό άνθρωπος καί άπό ποιο σημείο καί μετά πρέπει νά τ’ άφήση στον Θεό -, τότε υψώνω τά χέρια στον Θεό, ανάβω καί δυο λαμπάδες, αφήνω το πρόβλημα στον Θεό καί αμέσως τακτοποιείται. Ό Θεός ξέρει ότι δέν το κάνω άπό τεμπελιά.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Γι’ αυτό, όταν μας ζητούν βοήθεια, πρέπει νά διακρίνουμε καί νά βοηθούμε σέ όσα μπορούμε. Σέ όσα όμως δέν μπορούμε, νά βοηθούμε έστω με μιά ευχή ή μέ το νά τά αναθέτουμε μόνο στον Θεό· καί αυτό είναι μιά μυστική προσευχή.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ό Θεός είναι φύσει αγαθός και για το καλό μας φροντίζει πάντα, και όταν του ζητήσουμε κάτι, θα μας το δώση, εάν είναι γιά το καλό μας. Ό,τι είναι απαραίτητο γιά την σωτηρία της ψυχής μας καί γιά τήν σωματική μας συντήρηση, ό Θεός θά μας το δώση πλουσιοπάροχα καί θά έχουμε τήν ευλογία Του. Ο,τι μας στερεί, είτε γιά νά μας δοκιμάση είτε γιά νά μας προφύλαξη, όλα νά τά δε-χώμαστε με χαρά, άλλα καί νά τά μελετούμε, γιά νά ωφελούμαστε. </span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ξέρει πότε καί πώς νά οίκονομάη το πλάσμα Του. Βοηθάει με τον τρόπο Του τήν ώρα πού χρειάζεται.</strong> Πολλές φορές όμως τό αδύνατο πλάσμα Του αδημονεί, γιατί τό θέλει εκείνη τήν ώρα πού τό ζητάει, σάν τό μικρό παιδί πού ζητάει τό κουλούρι από τήν μάνα του άψητο καί δέν κάνει υπομονή νά ψηθή. Έμεΐς θά ζητάμε, θά κάνουμε υπομονή καί ή Καλή μας Μητέρα ή Παναγία, όταν είναι έτοιμο, θά μάς τό δώση.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>– Γέροντα, οι Άγιοι πότε βοηθούν;</strong></em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– Όποτε χρειάζεται νά βοηθήσουν, όχι όποτε νομίζουμε εμείς ότι χρειάζεται νά βοηθήσουν. Βοηθούν δηλαδή, όταν αυτό μάς ώφελή. Κατάλαβες; Ένα παιδί π.χ. ζητάει άπό τόν πατέρα του μοτοσακό, άλλα ό πατέρας του δέν τού παίρνει. Τό παιδί τού λέει: «Τό θέλω τό μοτοσακό, γιατί κουράζομαι νά πηγαίνω με τά πόδια, παιδεύομαι».<strong> Ό πατέρας του όμως δέν τού παίρνει μοτοσακό,</strong> γιατί φοβάται μή σκοτωθή. «Θά σου πάρω αργότερα αυτοκίνητο», τού λέει. Βάζει λοιπόν χρήματα στην Τράπεζα καί, όταν μαζευτούν, θά τού πάρη αυτοκίνητο. Έτσι καί οί Άγιοι ξέρουν πότε πρέπει νά μάς βοηθήσουν.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>– Γέροντα, τό έλεος τού Θεού πώς τό νιώθουμε;</strong></em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– Τό έλεος τού Θεού είναι ή θεία παρηγοριά πού νιώθουμε μέσα μας. Τά φέρνει έτσι ό Θεός, ώστε νά μήν άναπαυώμαστε στην ανθρώπινη παρηγοριά καί νά καταφεύγουμε στην θεία. Βλέπεις, οι Έλληνες λ.χ. της Αυστραλίας, επειδή βρέθηκαν τελείως μόνοι τους, πλησίασαν τόν Θεό περισσότερο από άλλους ξενιτεμένους, όπως της Γερμανίας, πού ήταν πιό κοντά στην πατρίδα καί βρήκαν εκεί καί άλλους Έλληνες. Ή δυσκολία πολύ τους βοήθησε να γαντζωθούν στον Θεό. <strong>Όλοι ξεκίνησαν μέ μια βαλίτσα,</strong> βρέθηκαν μακριά από τήν πατρίδα, μακριά άπό τους συγγενείς- έπρεπε νά βρουν δουλειά, νά βρουν δάσκαλο γιά τά παιδιά τους κ.λπ., χωρίς βοήθεια άπό πουθενά. <strong>Γι” αυτό στράφηκαν στον Θεό καί κράτησαν τήν πίστη τους. Ένώ στην Ευρώπη οι Έλληνες πού δεν είχαν αυτές τις δυσκολίες, δέν έχουν αυτήν τήν σχέση μέ τόν Θεό.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ</em></span><br /><span style="font-size:12pt;"><em>ΛΟΓΟΙ Β’ – ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ</em></span></p></div>Άγιος Παΐσιος: Η Απομάκρυνση από τον Θεό είναι Κόλαση...https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/agios/paisios/einai-kolash2020-09-13T18:54:25.000Z2020-09-13T18:54:25.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/7918010671?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Άγιος Παΐσιος: Η Απομάκρυνση από τον Θεό είναι Κόλαση...</em></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em><span lang="el-gr" xml:lang="el-gr"><strong>Δ</strong></span>εν θυμάμαι μέρα να μην έχει παρηγοριά θεϊκή. Διακοπές γίνονται μερικές φορές και τότε νιώθω άσχημα, και έτσι μπορώ να καταλάβω <strong>πόσο άσχημα ζουν οι περισσότεροι άνθρωποι</strong> που είναι απαρηγόρητοι, γιατί είναι απομακρυσμένοι από τον Θεό. <strong>Όσο απομακρύνεται κανείς από τον Θεό, τόσο πιο δύσκολα γίνονται τα πράγματα...</strong></em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Μπορεί να μην έχει κανείς τίποτα, άμα έχει τον Θεό, δεν θέλει τίποτε! Αυτό είναι! Ενώ, αν τα έχει όλα, άμα δεν έχει τον Θεό, είναι μέσα του βασανισμένος.</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Γι’ αυτό, όσο μπορεί κανείς, να πλησιάσει τον Θεό,</strong> Μόνον κοντά στον Θεό βρίσκει κανείς την πραγματική και αιώνια χαρά. Φαρμάκι γευόμαστε, όταν ζούμε μακριά από τον γλυκύ Ιησού.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Όταν ο άνθρωπος από παλιάνθρωπος γίνει άνθρωπος, βασιλόπουλο,</strong> τρέφεται με την θεία ηδονή, με την ουράνια γλυκύτητα, και νιώθει την παραδεισένια αγαλίαση, αισθάνεται από ‘δω ένα μέρος της χαράς του Παραδείσου. Από την μικρή παραδεισένια χαρά καθημερινά προχωράει στην μεγαλύτερη και αναρωτιέται αν υπάρχει κάτι ανώτερο στον Παράδεισο από αυτό που ζει εδώ.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Είναι τέτοια η κατάσταση που ζει που δεν μπορεί να κάνει καμμιά εργασία. <strong>Τα γόνατά του λυγίζουν σαν λαμπάδες από την θεία εκείνη θερμότητα και γλυκύτητα</strong>, η καρδιά του σκιρτάει και πάει να σπάσει τους τσατμάδες, για να φύγει γιατί η γη και τα γήινά της φαίνονται χαμένα πράγματα. Ο άνθρωπος πρώτα είχε επικοινωνία με τον Θεό.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μετά όμως, <strong>όταν απομακρύνθηκε από την Χάρη του Θεού,</strong> ήταν σαν έναν που ζούσε μέσα σε παλάτι και ύστερα βρέθηκε για πάντα έξω από το παλάτι και το έβλεπε από μακριά και έκλαιγε. Όπως το παιδάκι, όταν απομακρυνθεί από την μάνα του, υποφέρει, έτσι και ο άνθρωπος, όταν απομακρυνθεί από τον Θεό, υποφέρει, βασανίζεται.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η <strong>απομάκρυνση του ανθρώπου από τον Θεό είναι κόλαση</strong>. Ο διάβολος κατόρθωσε να απομακρύνει τους ανθρώπους τόσο πολύ από τον Θεό, ώστε να φθάσουν στο σημείο να λατρεύουν τα αγάλματα και να θυσιάζουν τα παιδιά τους στα αγάλματα. Φοβερό! Και που τους βρίσκουν τόσους θεούς οι δαίμονες! Θεός Χαμώς!… Μόνον το όνομά του να ακούσεις, φθάνει!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ο πιο βασανισμένος όμως είναι ο διάβολος</strong>, γιατί είναι ο πιο απομακρυσμένος από τον Θεό, από την αγάπη. Αλλά, αν φύγει η αγάπη, μετά είναι κόλαση. Αντίθετό της αγάπης τι είναι; Η κακία, κακία ίσον βάσανο. Ένας που είναι απομακρυσμένος από τον Θεό, δέχεται την δαιμονική επίδραση. Ενώ αυτός που είναι κοντά στον Θεό, δέχεται την θεία Χάρη. Όποιος έχει</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Χάρη Θεού, θα του δοθεί και άλλη. και όποιος έχει λίγη και την περιφρονεί, θα του αφαιρεθεί και αυτή. η Χάρις του Θεού λείπει από τους σημερινούς ανθρώπους, γιατί με την αμαρτία πετάνε και την λίγη που έχουν. <strong>Και όταν φύγει η θεία Χάρις, ορμούν όλοι οι δαίμονες μέσα στον άνθρωπο.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ανάλογα με την απομάκρυνσή τους από τον Θεό οι άνθρωποι αισθάνονται σ’ αυτήν την ζωή στενοχώρια και στην άλλη ζωή θα ζουν την αιώνια στενοχώρια. Γιατί από αυτήν την ζωή γεύεται κανείς, σε κάποιο βαθμό, ανάλογα με το πόσο ζει σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, ένα μέρος της χαράς του Παραδείσου. <strong>Ή θα ζήσουμε ένα μέρος της χαράς του Παραδείσου από εδώ, και θα πάμε και στον Παράδεισο</strong>, ή θα ζήσουμε ένα μέρος της κολάσεως και Θεός φυλάξοι! θα πάμε στην κόλαση.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Παράδεισος ίσον καλοσύνη.. Κόλαση ίσον κακωσύνη.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Κάνει κανείς μία καλοσύνη, αισθάνεται χαρά. Κάνει μία στραβοξυλιά, υποφέρει.</strong> Όσο περισσότερο καλό κάνει, τόσο περισσότερο αγάλλεται. Όσο περισσότερο κακό κάνει, τόσο περισσότερο υποφέρει η ψυχή του. ο κλέφτης νιώθει χαρά; δεν νιώθει χαρά. Ενώ αυτός που κάνει καλοσύνες νιώθει χαρά.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Και να βρει κανείς κάτι στον δρόμο, αν το κρατήσει και πει ότι είναι δικό του, ανάπαυση δεν θα έχει!</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ούτε ξέρει σε ποιόν ανήκει ούτε αδίκησε κάποιον ούτε το κλέβει, και όμως δεν αναπαύεται. Πόσο μάλλον να το κλέψει! Ακόμη και όταν κανείς λαμβάνει, πάλι δεν νιώθει την χαρά που νιώθει όταν δίνη.</span></p>
<div class="code-block code-block-6">
<h3><span style="font-size:12pt;"><em>Πόσο μάλλον όταν κλέβει ή όταν αδικεί, να νιώθει χαρά! Γι’ αυτό, βλέπεις, οι άνθρωποι με την αδικία τι πρόσωπα έχουν, τι γκριμάτσες κάνουν!</em></span></h3>
</div></div>Άγιος Παΐσιος: Μετά το Γερό Τράνταγμα.., θα επακολουθήσει η δόξα της Ελλάδος και η λάμψη της Ορθοδοξίαςhttps://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/agios/paisios/trantagma2020-09-09T18:46:24.000Z2020-09-09T18:46:24.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/7878415274?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Άγιος Παΐσιος: Μετά το Γερό Τράνταγμα.., θα επακολουθήσει η δόξα της Ελλάδος και η λάμψη της Ορθοδοξίας...</em></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Άγιος Παΐσιος: «Θα περάσουμε γερό τράνταγμα, αλλά θα επακολουθήση η ΔΟΞΑ της ΕΛΛΑΔΟΣ & η ΛΑΜΨΗ της ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ!!»...<br /> <br /> </em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Απόσπασμα (σε αφήγηση) από το βιβλίο: «Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ» – Του Ιερού Ησυχαστηρίου «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», Βασιλικά – Θεσσαλονίκης (Σουρωτή)</strong></span><br /> <span style="font-size:12pt;">Σελίδες: 474, 475 & 476, Κεφάλαιο 12ο «ΣΤΟ ΚΕΛΛΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΟΥΔΑΣ»</span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Άγιος Παΐσιος: «..Μη στενοχωριέστε, η Ελλάδα δεν πρόκειται να χαθεί, διότι είναι το προπύργιο της Ορθοδοξίας.</strong> Αν ήταν στα χέρια των πολιτικών, θα είχε σβήσει. Ευτυχώς που είναι στα χέρια του Θεού, ο Οποίος την προστατεύει σκανδαλωδώς. Κάθε φορά που κινδυνεύει να χαθή, κάτι κάνει την τελευταία στιγμή και την σώζει..»</em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>«..Θα περάσουμε γερό τράνταγμα, αλλά θα επακολουθήσει η δόξα της Ελλάδος και η λάμψη της Ορθοδοξίας..»</em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>«..Η Κύπρος χρειάζεται πνευματικές βάσεις, όχι τις στρατιωτικές που θέλουν να κάνουν οι μεγάλοι..»</em></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>«..Αν εμείς οι Έλληνες είχαμε πίστη και γονατίζαμε και παρακαλούσαμε όλοι μαζί τον Χριστό και την Παναγία να μας προστατέψουν, τότε θα βλέπαμε θαύματα και τότε πραγματικά δεν θα είχαμε ανάγκη τον στρατό. Τώρα όμως τον έχουμε ανάγκη, παιδί μου..»</em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>«..Οι εχθροί μας θέλουν να μας ξεσχίσουν, αλλά και οι φίλοι μας να μας τσαλακώσουν. Δεν πειράζει όμως, έχουν οι άνθρωποι τα σχέδιά τους, έχει και ο Θεός τα δικά Του..»</em></span></p>
<div class="wp-block-embed__wrapper"> <iframe src="https://www.youtube.com/embed/iBNEc7uOnBg" width="800" height="498" frameborder="0" allowfullscreen=""></iframe></div></div>Μην εξετάζεις ποτέ τα όνειρα ( Άγιος Γέροντας Παΐσιος )https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/agios/paisios/-oneira2020-09-02T16:39:52.000Z2020-09-02T16:39:52.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/7811750457?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em> Μην εξετάζεις ποτέ τα όνειρα ( Άγιος Γέροντας Παΐσιος )...</em></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Όσο δίνεις σημασία, άλλο τόσο θα έρχεται ο εχθρός να σε πειράζει...<br /></em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><span class="tie-dropcap">Ά</span>γιος Παΐσιος Όνειρα και γιατί να μην τα εξετάζουμε! Άγιος Γέροντας Παΐσιος – <strong>Μην εξετάζεις ποτέ τα όνειρα!</strong> Αυτό δεν είναι κάτι που συμβαίνει μόνο στους μεγάλους, αλλά και στους μικρούς. Και στα μικρά παιδιά ακόμη, παρόλο που είναι αγγελούδια, ο εχθρός πηγαίνει…</span></p>
<h2><span style="font-size:12pt;">Άγιος Παΐσιος Όνειρα και γιατί να μην τα εξετάζουμε!</span></h2>
<p><span style="font-size:12pt;">–<strong>Όταν βλέπεις άσχημο όνειρο, ποτέ να μην εξετάζεις τι είδες, πώς το είδες, αν είσαι ένοχη, πόσο φταις</strong>. Ο πονηρός, επειδή δεν μπόρεσε να σε πειράξει την ημέρα, έρχεται την νύχτα. Επιτρέπει καμιά φορά και ο Θεός να μας πειράξει στον ύπνο, για να δούμε ότι δεν πέθανε ακόμη ο παλιός άνθρωπος.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Άλλες φορές πάλι ο εχθρός πλησιάζει τον άνθρωπο στον ύπνο του και του παρουσιάζει διάφορα όνειρα, για να στενοχωρεθεί, όταν ξυπνήσει.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Γι’ αυτό να μη δίνεις καθόλου σημασία να κανείς τον σταυρό σου, να σταυρώνεις το μαξιλάρι,</strong> να βάζεις και τον σταυρό και κάνα-δυο εικόνες επάνω στο μαξιλάρι και να λες την ευχή μέχρι να σε πάρει ο ύπνος.</span></p>
<h3><span style="font-size:12pt;">Όσο δίνεις σημασία, άλλο τόσο θα έρχεται ο εχθρός να σε πειράζει.</span></h3>
<p><span style="font-size:12pt;">Αυτό δεν είναι κάτι που συμβαίνει μόνο στους μεγάλους, αλλά και στους μικρούς. Και στα μικρά παιδιά ακόμη, παρόλο που είναι αγγελούδια, ο εχθρός πηγαίνει και τα φοβερίζει, όταν κοιμούνται και τινάζονται με αγωνία, τρέχουν φοβισμένα και με κλάματα στην αγκαλιά της μητέρας.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Άλλοτε πάλι τα πλησιάζουν οι Άγγελοι και γελούν μέσα στον ύπνο τους από χαρά ή ξυπνάνε από την μεγάλη τους χαρά. Επομένως <strong>τα όνειρα που φέρνει ο πειρασμός είναι μια εξωτερική επίδραση του εχθρού στον άνθρωπο την ώρα που κοιμάται.</strong></span></p>
<h4><span style="font-size:12pt;"><strong>-Και όταν, Γέροντα, νιώθεις ένα πλάκωμα την ώρα που κοιμάσαι;</strong></span></h4>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong><br />-Μερικές φορές αυτό οφείλεται σε μια αγωνιώδη κατάσταση που ζει κανείς μέσα στην ημέρα ή σε διάφορους φόβους, σε διάφορες υποψίες κ.λπ. Φυσικά όλα αυτά μπορεί να τα χρησιμοποιήσει το ταγκαλάκι, να κάνει κάποιον συνδυασμό, για να ζαλίσει τον άνθρωπο.</strong> Πολλές φορές είναι τόσο ελαφρός ο ύπνος, που νομίζει κανείς ότι είναι ξυπνητός και ότι προσεύχεται, για να φύγει αυτό το πλάκωμα, από το οποίο του κρατιέται ακόμη και η αναπνοή.<strong><br /></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Καμιά φορά μάλιστα ο διάβολος μπορεί να πάρει την μορφή ενός ανθρώπου ή ενός Αγίου και να παρουσιασθεί στον ύπνο κάποιου.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Κάποτε παρουσιάσθηκε σε έναν άρρωστο στον ύπνο του με την μορφή του Αγίου Αρσενίου και του είπε: «Είμαι ο Άγιος Αρσένιος. Ήρθα να σου πω ότι θα πεθάνεις. Τα ακούς; Θα πεθάνεις».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Τρόμαξε ο άνθρωπος</strong>. Ποτέ ένας Άγιος δεν μιλάει έτσι σε έναν άρρωστο. Και αν τυχόν είναι να πεθάνει ο άρρωστος και παρουσιασθεί ένας Άγιος να τον πληροφορήσει για τον θάνατο του, θα του το πει με καλό τρόπο: «Επειδή είδε ο Θεός που ταλαιπωρείσαι, για αυτό θα σε πάρει από αυτόν τον κόσμο. Κοίταξε να ετοιμασθείς». Δεν θα του πει: «Το ακούς; Θα πεθάνεις»!</span></p>
<h4><span style="font-size:12pt;"><strong>-Και όταν, Γέροντα, φωνάζει κανείς στον ύπνο του;</strong></span></h4>
<p><span style="font-size:12pt;">-Καλύτερα, ξυπνάει… <strong>Πολλά όνειρα είναι της αγωνίας</strong>. Όταν ο άνθρωπος έχει αγωνία ή είναι κουρασμένος, παλεύουν αυτά μέσα του και τα βλέπει σε όνειρο. Εγώ πολλές φορές, όταν την ημέρα αντιμετωπίζω διάφορα προβλήματα των ανθρώπων, αδικίες που συμβαίνουν κ.λπ., ύστερα στον ύπνο μου μαλώνω με τον άλλον: «<strong>βρε αθεόφοβε, φωνάζω, αναίσθητος είσαι!</strong>» και με τις φωνές που βάζω ξυπνάω.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Γέροντα, από τα όνειρα μπορεί κανείς να προβλέψει κάτι που θα του συμβεί;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">–<strong>Όχι, μη δίνετε σημασία στα όνειρα</strong>. Είτε ευχάριστα είναι τα όνειρα είτε δυσάρεστα, δεν πρέπει να τα πιστεύει κανείς, γιατί <strong>υπάρχει κίνδυνος πλάνης</strong>. Τα ενενήντα πέντε τοις εκατό από τα όνειρα είναι απατηλά. Για αυτό οι Άγιοι Πατέρες λένε <strong>να μην τα δίνουμε σημασία.</strong> Πολύ λίγα όνειρα είναι από τον Θεό, αλλά και αυτά, για να τα ερμηνεύσει κανείς, πρέπει να έχει καθαρότητα και άλλες προϋποθέσεις, όπως ο Ιωσήφ και ο Δανιήλ, που είχαν χαρίσματα από τον Θεό. «Θα σου πω, είπε ο Δανιήλ στον Ναβουχοδονόσορα, και τι όνειρο είδες και τι σημαίνει». <strong>Αλλά σε τι κατάσταση είχε φθάσει!</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ήταν μέσα στα λιοντάρια, παρόλο που ήταν νηστικά, δεν τον πείραζαν. Του πήγε ο Αββακούμ φαγητό, κι εκείνος είπε «<strong>Με θυμήθηκε ο Θεός;</strong>». Αν δεν θυμόταν ο Θεός τον Προφήτη Δανιήλ, ποιόν θα θυμόταν;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Γέροντα, μερικοί άνθρωποι δεν βλέπουν όνειρα</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Καλύτερα που δεν βλέπουν! δεν ξοδεύουν ούτε εισιτήρια, ούτε βενζίνη! Στα όνειρα σε ένα λεπτό βλέπεις κάτι που στην πραγματικότητα θα διαρκούσε ώρες, μέρες γιατί καταργείται ο χρόνος. Να, από αυτό μπορεί να καταλάβει κανείς το ψαλμικό: «<strong>Χίλια έτη εν οφθαλμοίς σου, Κύριε, ως η ημέρα η εχθές, ήτις διήλθε</strong>».</span></p>
<p> </p></div>Για να υπομένεις τον άλλο πρέπει να τον αγαπάς ( Άγιος Παϊσιος )https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/agios/paisios/-agapi2020-09-01T16:22:53.000Z2020-09-01T16:22:53.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/7786336854?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><em><strong> Για να υπομένεις τον άλλο πρέπει να τον αγαπάς ( Άγιος Παϊσιος )...</strong></em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Γέροντα, όταν περνούμε κάποιον πειρασμό, μια μεγάλη δοκιμασία, τι να κάνουμε; ...</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– Τι να κάνετε; Υπομονή να κάνετε. Η υπομονή είναι το ισχυρότερο φάρμακο που θεραπεύει τις μεγάλες και μακροχρόνιες δοκιμασίες. Οι περισσότερες δοκιμασίες μόνο με την υπομονή περνούν. Η μεγάλη υπομονή ξεδιαλύνει πολλά και φέρνει θεϊκά αποτελέσματα∙ <strong>εκεί που δεν περιμένεις την λύση, δίνει ο Θεός την καλύτερη λύση.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"> </span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Να ξέρετε ότι ο Θεός ευαρεστείται ,όταν ο άνθρωπος περνά δοκιμασίες και υπομένη αγόγγυστα δοξάζοντας το άγιο όνομά Του . «Μακάριος ανήρ ος υπομένει πειρασμόν», λέει ο Άγιος Ιάκωβος. Γι’ αυτό να προσευχώμαστε να μας δίνη ο Καλός Θεός υπομονή, ώστε να τα υπομένουμε όλα αγόγγυστα και με δοξολογία.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η ζωή μας σ’ αυτόν τον κόσμο είναι μια συνεχής άσκηση και ο καθένας μας ασκείται με διαφορετικό τρόπο.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Να σκέφτεσθε τι τράβηξε ο Χριστός σ’ εκείνα τα δύσκολα χρόνια ! Πόσα προβλήματα του δημιουργούσαν οι Εβραίοι και δεν μιλούσε καθόλου! Ενώ είχε πληροφορία από τον Θεό ότι θα πάη στην Ρώμη, έμεινε στην φυλακή δυο χρόνια ,γιατί ο ηγεμόνας καθυστερούσε την δίκη.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ο Άγι ος Ιωάννης ο Θεολόγος πάλι τι υπέφερε! Για έναν μικρό γογγυσμό υπέστη ναυάγιο… Βλέπετε, επιτρέπει ο Θεός να ταλαιπωρηθούν για μικρά πράγματα οι Άγιοι, για να έχουμε εμείς παραδείγματα, ώστε να αντιμετωπίζουμε τους πειρασμούς με υπομονή ,με προσευχή, αλλά και με χαρά.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Για να υπομείνης τον άλλον , πρέπει να τον αγαπήσης</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– Γέροντα, πώς αποκτιέται η υπομονή;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– Η υπομονή έχει βάση την αγάπη. «Η αγάπη πάντα υπομένει», λέει ο Απόστολος. Για να υπομείνης τον άλλον, πρέπει να τον αγαπήσης, να τον πονέσης. Αν δεν τον πονέσης, τον βαριέσαι.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– Γέροντα, να μιλήσω για μια δυσκολία που αντιμετωπίζω ή να σιωπήσω;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>– Αν δεν μιλήσης για την δυσκολία σου από αγάπη, για να μη δυσκολέψης τους άλλους, θα διατηρήσης την ειρήνη μέσα σου. Αυτή η δυσκολία θα φέρη την ευλογία του Θεού. Καλύτερα να δυσκολευθής εσύ, παρά να δυσκολευθή ο άλλος εξαιτίας σου. Μια φορά επέστρεψα αργά στο Kελλί από την Λιτανεία της Μονής Κουτλουμουσίου.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ήμουν κατακουρασμένος και πονούσα πολύ, γιατί τότε είχα πρόβλημα με την μέση μου . Βρήκα απ’ έξω να ,με περιμένη ένα γεροντάκι ογδόντα πέντε χρονών που ήθελε να μείνη το βράδυ στο Κελλί. Είχε αφήσει και την βαλίτσα του πιο κάτω, γιατί δεν μπορούσε να την σηκώση.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Αφού του εξήγησα ότι δεν μπορούσε να διανυκτερεύση σε μένα ,</strong> φορτώθηκα στον ώμο μου την βαλίτσα του και τον πήγα στο ξενοδοχείο, μισή ώρα ανήφορο∙ του έδωσα και πεντακόσιες δραχμές για τα έξοδά του. Έκανα λίγη υπομονή και μετά ήμουν αναπαυμένος , γιατί αναπαύθηκε ο άλλος.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– Γέροντα, όταν η αδελφή με την οποία συνεργάζομαι είναι ζορισμένη, την λυπάμαι και την κάνω υπομονή∙ αυτό έχει μέσα αγάπη;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– Και πού ξέρεις αν δεν είσαι εσύ η αιτία που είναι η άλλη ζορισμένη και σε κάνει εκείνη υπομονή; Αν νομίζης ότι εσύ είσαι σε καλύτερη πνευματική κατάσταση και την κάνης υπομονή, τότε πρέπει να λυπάσαι τον εαυτό σου.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Όταν υπάρχη πραγματική αγάπη και υπομονή, δικαιολογεί κανείς τον άλλον,</strong> και μόνον τον εαυτό του κατηγορεί. «Θεέ μου, είμαι ένοχος, λέει, μη με υπολογίζης εμένα∙ πέταξέ με στην άκρη και βοήθησε τον άλλον».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Αυτή είναι η σωστή τοποθέτηση, η οποία έχει και πολλή ταπείνωση, και τότε δέχεται ο άνθρωπος πλούσια την Χάρη του Θεού. Θα εύχωμαι να γίνης «σκύμνος» πνευματικός,</strong></em> σαν τα μπρούντζινα λεονταράκια που με την πλάτη στηρίζουν τα μανουάλια της εκκλησίας και ούτε ταράσσονται ούτε ακούνε ούτε μιλάνε, αλλά σηκώνουν βάρος στην πλάτη τους. Αμήν.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Από το βιβλίο: «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Ε΄ ΠΑΘΗ ΚΑΙ ΑΡΕΤΕΣ» ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ </em></span></p></div>(Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης)- Γιατί πρέπει να ζητάμε από τον Θεό να μας βοηθάει, αφού ξέρει τις ανάγκες μας;https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/agios/paisios/anagkes2020-08-31T19:03:03.000Z2020-08-31T19:03:03.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/7756307680?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em> (Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης)- Γιατί πρέπει να ζητάμε από τον Θεό να μας βοηθάει, αφού ξέρει τις ανάγκες μας; ...</em></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Γέροντα, γιατί πρέπει να ζητάμε από τον Θεό να μας βοηθάει ,αφού ξέρει τις ανάγκες μας; ....</em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>– Γιατί υπάρχει ελευθερία. Και μάλιστα, όταν πονάμε για τον πλησίον μας και Τον παρακαλούμε να τον βοηθήση,</strong> πολύ συγκινείται ο Θεός ,γιατί τότε επεμβαίνει, χωρίς να παραβιάζεται το αυτεξούσιο. Ο Θεός έχει όλη την καλή διάθεση να βοηθήση τους ανθρώπους που υποφέρουν. Για να τους βοηθήση όμως, πρέπει κάποιος να Τον παρακαλέση.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Γιατί, αν βοηθήση κάποιον ,χωρίς κανείς να Τον παρακαλέση, τότε ο διάβολος θα διαμαρτυρηθεί και θα πη: « Γιατί τον βοηθάς και παραβιάζεις το αυτεξούσιο;<strong> Αφού είναι αμαρτωλός, ανήκει σε εμένα » . Εδώ βλέπει κανείς και την μεγάλη πνευματική αρχοντιά του Θεού,</strong> που ούτε στον διάβολο δίνει το δικαίωμα να διαμαρτυρηθεί. Για αυτό θέλει να Τον παρακαλούμε, για να επεμβαίνη – και θέλει ο Θεός να επεμβαίνη αμέσως, αν είναι για το καλό μας – , και να βοηθάη τα πλάσματά Του ανάλογα με τις ανάγκες τους. Για τον κάθε άνθρωπο ενεργεί ξεχωριστά, όπως συμφέρει στον καθέναν καλύτερα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ο Θεός λοιπόν αλλά και οι Άγιοι για να βοηθήσουν ,πρέπει ο ίδιος ο άνθρωπος να το θέλη και να το ζητά ,αλλιώς δεν επεμβαίνουν. Ο Χριστός ρώτησε τον παράλυτο: « Θέλεις υγιής γενέσθαι; »</strong> . Αν δεν θέλη ο άνθρωπος ,το σέβεται ο Θεός. Αν κάποιος δεν θέλη να πάη στον παράδεισο, ο Θεός δεν τον παίρνει. Εκτός αν ήταν αδικημένος και είχε άγνοια, οπότε δικαιούται την θεία βοήθεια. Διαφορετικά , δεν θέλει να επέμβη ο Θεός. Ζητά κανείς βοήθεια και ο Θεός και οι Άγιοι την δίνουν. Μέχρι να ανοιγοκλείσης τα μάτια σου ,έχουν κιόλας βοηθήσει. Μερικές φορές δεν προλαβαίνεις ούτε να τα ανοιγοκλείσης . Τόσο γρήγορα βρίσκεται ο Θεός δίπλα σου.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">« Αιτείτε και δοθήσεται » , <strong>λέει η Γραφή. Αν δεν ζητάμε βοήθεια από τον Θεό ,</strong> θα σπάζουμε τα μούτρα μας. Ενώ, όταν ζητάμε την θεία βοήθεια , ο Χριστός μας δένει με ένα σχοινάκι και μας συγκρατεί. Φυσάει ο αέρας από εδώ-εκεί ,αλλά, επειδή είμαστε δεμένοι, δεν κινδυνεύουμε. Όταν όμως ο άνθρωπος δεν καταλαβαίνει ότι ο Χριστός είναι που τον κρατάει, λύνεται πλέον από το σχοινάκι και τον χτυπούν οι άνεμοι από δω κι από κει και ταλαιπωρείται.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Να ξέρετε, μόνον τα πάθη και οι αμαρτίες είναι δικές μας . Ό,τι καλό κάνουμε είναι από τον Θεό, ό,τι ανοησίες κάνουμε είναι δικές μας. Λίγο η Χάρις του Θεού να μας αφήση, τίποτε δεν μπορούμε να κάνουμε.<strong> Όπως στην φυσική ζωή</strong> , λίγο το οξυγόνο να μας πάρη ο Θεός ,αμέσως θα πεθάνουμε, έτσι και στην πνευματική ζωή , λίγο αν μας αφαιρέση την θεία Χάρη, πάει, χαθήκαμε.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Μια φορά ένιωθα στην προσευχή μια αγαλίαση. Ώρες στεκόμουν όρθιος και δεν ένιωθα καθόλου κούραση .</strong> Όσο προσευχόμουν, ένιωθα μια γλυκιά ξεκούραση ,κάτι που δεν μπορώ να το εκφράσω. Ύστερα μου πέρασε ένας λογισμός ανθρώπινος : Επειδή μου λείπουν δυο πλευρά και εύκολα κρυώνω, σκέφθηκα, για να μην χάσω αυτήν την κατάσταση και να προχωρήσω όσο πάει, να πάρω ένα σάλι, να τυλιχθώ, μήπως αργότερα κρυώσω. Μόλις δέχθηκα αυτόν τον λογισμό,<strong> αμέσως σωριάστηκα κάτω.</strong> Έμεινα πεσμένος κάτω μισή ώρα περίπου και μετά μπόρεσα να σηκωθώ να πάω στο κελλί να ξαπλώσω. Προηγουμένως ,όσο προχωρούσα στην προσευχή ,ένιωθα σαν ένα πούπουλο , ένα ελάφρωμα ,μια αγαλίαση, που δεν εκφράζεται.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Μόλις όμως δέχθηκα αυτόν τον λογισμό, σωριάσθηκα κάτω. Αν έφερνα έναν υπερήφανο λογισμό και έλεγα λ.χ.</strong> « ζήτημα είναι ,αν υπάρχουν δύο-τρεις σε τέτοια κατάσταση » , τότε είναι που θα πάθαινα ζημιά. Σκέφθηκα ανθρώπινα ,όπως σκέφτεται ο κουτσός να πάρη τα δεκανίκια του , όχι δαιμονικά. Ήταν ένας φυσικός λογισμός , αλλά και πάλι είδες τι έπαθα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Το μόνο που έχει ο άνθρωπος είναι μια διάθεση και ανάλογα με αυτήν τον βοηθάει ο Θεός.</strong> Για αυτό λέω, όσα αγαθά έχουμε είναι δώρα του Θεού. Τα έργα μας είναι μηδέν και οι αρετές μας είναι μια συνέχεια από μηδενικά. Εμείς θα προσπαθούμε να προσθέτουμε συνέχεια μηδενικά και να παρακαλούμε τον Χριστό να βάλη την μονάδα στην αρχή, για να γίνουμε πλούσιοι. Εάν δεν βάλη τη μονάδα ο Χριστός στην αρχή, χαμένος ο κόπος.</span></p></div>Άγιος Παϊσιος: Η απομάκρυνση από τον ΘΕΟ είναι Κόλαση! Μπορεί να μην έχει κανείς τίποτα, άμα έχει τον Θεό, δεν θέλει τίποτε!https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/agios/paisios/kolash2020-08-27T18:36:09.000Z2020-08-27T18:36:09.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/7640002900?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Άγιος Παϊσιος: Η απομάκρυνση από τον ΘΕΟ είναι Κόλαση! Μπορεί να μην έχει κανείς τίποτα, άμα έχει τον Θεό, δεν θέλει τίποτε! ....</em></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Δεν θυμάμαι μέρα να μην έχει ζεστασιά θεϊκή...<br /> </em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Διακοπές γίνονται μερικές φορές και τότε νιώθω άσχημα, και αύτως μπορώ να καταλάβω πόσο άσχημα ζουν οι περισσότεροι άνθρωποι που είναι απαρηγόρητοι, διότι είναι απομακρυσμένοι από τον Θεό. Όσο απομακρύνεται κανείς από τον Θεό, τόσο πιο δύσκολα γίνονται τα πράγματα</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ, ΑΜΑ ΕΧΕΙ ΤΟΝ ΘΕΟ, ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΤΙΠΟΤΕ! ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ!</strong></em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ενώ, αν τα έχει όλα, άμα δεν έχει τον Θεό, είναι μέσα του βασανισμένος. Γι’ αυτό, όσο μπορεί κανείς, να πλησιάση τον Θεό, Μόνον έγγιστα στον Θεό βρίσκει κανείς την πραγματική και αιώνια τέρψη. Φαρμάκι γευόμαστε, όταν ζούμε μακριά από τον γλυκύ Ιησού.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Όταν ο άνθρωπος από παλιάνθρωπος</strong> γίνει άνθρωπος, βασιλόπουλο, τρέφεται με την θεία ηδοσύνη, με την ουράνια ευχαρίστηση, και νιώθει την παραδεισένια αγαλίασει, αισθάνεται από ‘δω ένα περιοχή της χαράς του Παραδείσου. Από την μικρή παραδεισένια χαρμονή καθημερινά προχωράει στην μεγαλύτερη και αναρωτιέται αν υπάρχει κάτι ανώτερο στον Παράδεισο από αυτό που ζει επιτοπίως.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Είναι τέτοια η κατάσταση που ζει, που δεν μπορεί να κάνει καμιά διατριβή. Τα γόνατά του λυγίζουν <strong>σαν λαμπάδες από την θεία εκείνη θερμότητα</strong> και ηδύτητα, η καρδιά του σκιρτάει και πάη να σπάσει τους τσατμάδες , για να φύγει, επειδή η γη και τα γήινά της φαίνονται χαμένα πράγματα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ο άνθρωπος πρώτα είχε επικοινωνία με τον Θεό. Μετά μολαταύτα, όταν απομακρύνθηκε από την Χάρη του Θεού, ήταν σαν έναν που ζούσε μέσα σε παλάτι και έπειτα βρέθηκε για πάντα έξω από το παλάτι και το έβλεπε από μακριά και έκλαιγε. Όπως το παιδάκι, όταν απομακρυνθει από την μάνα του, υποφέρει, αύτως και ο άνθρωπος, όταν απομακρυνθει από τον Θεό, υποφέρει, βασανίζεται. Η αλάργεμα του ανθρώπου από τον Θεό είναι κόλαση.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ο σατανάς κατόρθωσε να απομακρύνει τους ανθρώπους τόσο πολύ από τον Θεό,</strong> επομένως να φθάσουν στο σημείο να λατρεύουν τα αγάλματα και να θυσιάζουν τα παιδιά τους στα αγάλματα. Φοβερό! Και που τους βρίσκουν τόσους θεούς οι δαίμονες! Θεός Χαμος !… Μόνον το όνομά του να ακούσεις, φθάνει!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ο ΠΙΟ ΒΑΣΑΝΙΣΜΕΝΟΣ ΜΟΛΑΤΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ,</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">επειδή είναι ο πιο απομακρυσμένος από τον Θεό, από την αφοσίωση. Αλλά, αν φύγη η προσήλωση, έπειτα είναι κόλαση. Αντίθετό της αγάπης τί είναι; Η κακία, κακία ίσον βάσανο.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ένας που είναι απομακρυσμένος από τον Θεό,</strong> δέχεται την δαιμονική επίδραση. Ενώ αυτός που είναι έγγιστα στον Θεό, δέχεται την θεία Χάρη.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Όποιος έχει Χάρη Θεού, θα του δοθεί και άλλη και όποιος έχει λίγη και την περιφρονεί, θα του αφαιρεθεί και αυτή η Χάρις του Θεού λείπει από τους σημερινούς ανθρώπους, διότι με την αμαρτία πετάνε και την λίγη που έχουν. Και όταν φύγει η θεία Χάρις, ορμούν όλοι οι δαίμονες μέσα στον άνθρωπο.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ανάλογα με την απομάκρυνσή τους από τον Θεό οι άνθρωποι αισθάνονται σ’ αυτήν την ζωή λύπη και στην άλλη ζωή θα ζουν την αιώνια μαράζι. Γιατί από αυτήν την ζωή γεύεται κανείς, <strong>σε κάποιο βαθμό, ανάλογα με το πόσο ζει σύμφωνα με το έφεση του Θεού,</strong> ένα χώρος της χαράς του Παραδείσου. Ή θα ζήσουμε ένα τόπος της χαράς του Παραδείσου από επιτοπίως, και θα πάμε και στον Παράδεισο,, ή θα ζήσουμε ένα τόπος της κολάσεως και – Θεός φυλάξοι! – θα πάμε στην κόλαση. Παράδεισος ίσον καλοσύνη..</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Κόλαση ίσον κακωσύνη. Κάνει κανείς μία καλοσύνη,</strong> αισθάνεται ευχαρίστηση. Κάνει μία στραβοξυλιά, υποφέρει. Όσο περισσότερο καλό κάνει, τόσο περισσότερο αγάλλεται.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Όσο περισσότερο κακό κάνει, τόσο περισσότερο υποφέρει η ψυχή του. ο κλέφτης νιώθει χαρά; δεν νιώθει τέρψη. Ενώ αυτός που κάνει καλοσύνες νιώθει ηδονή. Και να βρει κανείς κάτι στον δρόμο, αν το κρατήσει και πει ότι είναι δικό του, ανάπαυση δεν θα έχει!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ούτε ξέρει σε ποιόν ανήκει ούτε αδίκησε κάποιον ούτε το κλέβει, και μολαταύτα δεν αναπαύεται. Πόσο μάλλον να το κλέψει! Ακόμη και όταν κανείς λαμβάνει,</strong> πάλι δεν νιώθει την ευχαρίστηση που νιώθει όταν σβούρισμα. Πόσο μάλλον όταν κλέβει ή όταν αδικεί, να νιώθει χαρά! Γι’ αυτό, βλέπεις, οι άνθρωποι με την ανομία τί πρόσωπα έχουν, τί γκριμάτσες κάνουν!</span></p></div>Ένα ακόμα θαύμα του Αγίου Παϊσίου...https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/agios/paisios/thauma2020-07-29T19:35:04.000Z2020-07-29T19:35:04.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/5410971499?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Ένα ακόμα θαύμα του Αγίου Παϊσίου...</em></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Την επομένη ημέρα και αφού έγιναν οι σχετικές εξετάσεις στο διαβαλκανικό διαβεβαίωσαν οι γιατροί...<br /></em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><span class="tie-dropcap">Θ</span>αύματα Αγίου Παϊσίου – Ένα ακόμα θαύμα του Αγίου Παϊσίου! Ύστερα από λίγα δευτερόλεπτα και αφού ανέβαιναν στα σκαλοπάτια κάτω από το κωδονοστάσι, τους συνάντησε με απορία μία Μοναχή όπου και τους ρώτησε με έκπληξη…</span></p>
<h2><span style="font-size:12pt;">Θαύματα Αγίου Παϊσίου – Ένα ακόμα θαύμα του Αγίου Παϊσίου</span></h2>
<p><span style="font-size:12pt;">Σε καιρούς πλέον που οι άνθρωποι, ακόμη και Χριστιανοί, αποψυχούν από φόβου και προσδοκίας των επερχομένων τη οικουμένη, (Λουκ, 21, 26) και μία βαθιά αγωνία και απελπισία συνταράσσει τις ψυχές τους, μόλις πριν δύο μέρες περνώντας από την Κόνιτσα και συζητώντας με συγγενείς του Γέροντος Παϊσίου έμαθα για ένα πρόσφατο και συγκλονιστικό θαύμα που έλαβε χώρα στην Ιερά Μονή Σουρωτής από τον Γέροντα Παΐσιο.</span></p>
<h3><span style="font-size:12pt;">Ίσως μου ξεφεύγουν πολλές λεπτομέρειες αλλά θα παραμείνω με λίγα λόγια στην ουσία των πραγμάτων ως εξής.</span></h3>
<p><span style="font-size:12pt;">Πριν λίγο καιρό ασθένησε σοβαρά ένα μικρό παιδί στην βόρεια Ελλάδα. Οι ειδήμονες γιατροί αμέσως έστειλαν την οικογένεια και το παιδί στο διαβαλκανικό κέντρο στην Θεσσαλονίκη για να γίνουν οι απαραίτητες εξετάσεις.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Φθάνοντας<strong> (πριν 15 ημέρες περίπου)</strong> λοιπόν απελπισμένοι οι γονείς στην Θεσσαλονίκη για να επισκεφθούν την επόμενη μέρα το αναφερόμενο κέντρο σκέφθηκαν να περάσουν την παραμονή το απόγευμα από την Ιερά Μονή Σουρωτής προκειμένου να προσκυνήσουν τα Ιερά Λείψανα του Οσίου Αρσενίου και τον τάφο του π. Παϊσίου.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Όμως εκείνη την ημέρα, μάλλον Τετάρτη, το Μοναστήρι μένει πλέον κλειστό για περισσότερη προσευχή, και έτσι η δοκιμαζόμενη οικογένεια βρήκε κλειστή την θύρα. Δεν πέρασαν λίγα δευτερόλεπτα και έ<strong>νας ηλικιωμένος Μοναχός με την μαγκουρίτσα του κατέβαινε από πάνω από τα δέντρα του πάρκιν της Μονής.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Γεια σας ευλογημένα! τους χαιρέτισε. <strong>Γιατί δεν μπαίνετε μέσα στο μοναστήρι;</strong></span><br /><span style="font-size:12pt;">-Μα είναι η πόρτα κλειστή.</span><br /><span style="font-size:12pt;">–<strong>Όχι βρε παιδιά, ανοιχτά είναι! άντε ανοίχτε.</strong></span></p>
<h4><span style="font-size:12pt;"><strong>Και τούτη την φορά το πόμολο γύρισε και εισήλθαν έκπληκτοι και χαρούμενοι στην αυλή της Μονής.</strong></span></h4>
<p><span style="font-size:12pt;">Ύστερα από λίγα δευτερόλεπτα και αφού ανέβαιναν στα σκαλοπάτια κάτω από το κωδονοστάσι, τους συνάντησε με απορία μία Μοναχή όπου και τους ρώτησε με έκπληξη: «<strong>καλά πως μπήκατε μέσα; δεν είναι κλειστά;</strong>»</span><br /><span style="font-size:12pt;">-Όχι! ένας μοναχός μας άνοιξε και μας είπε να έρθουμε εδώ!</span><br /><span style="font-size:12pt;">-Ποιος Μοναχός; ρώτησε η Καλόγρια.</span><br /><span style="font-size:12pt;">-Ένας ηλικιωμένος.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Τότε δείχνοντάς τους η ευλαβής Μοναχή την φωτογραφία του π. Παϊσίου έμειναν με το στόμα ανοικτό διαπιστώνοντας πως αυτός ο Μοναχός ήταν που πριν λίγο τους προσήγαγε με βεβαιότητα μέσα στο ησυχαστήριο, όπως κάποιος βάζει τους καλεσμένους του στο δικό του σπίτι.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Την επομένη ημέρα και αφού έγιναν οι σχετικές εξετάσεις στο διαβαλκανικό διαβεβαίωσαν οι γιατροί πως <strong>το παιδάκι είναι τελείως καθαρό και υγιή από κάθε αρρώστια!</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Θαυμαστός ο Θεός εν τοις Αγίοις Αυτού.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Πρεσβύτερος Διονύσιος Ταμπάκης,</em></span><br /><span style="font-size:12pt;"><em>Ιερός Ναός Παναγίας Ναυπλίου. 9-7-2012</em></span></p></div>«Θα σηκωθεί ακόμη λίγη φουρτούνα και θα πετάξει όλα τα άχρηστα» (Άγιος Παΐσιος)https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/agios/paisios/-kosmos2020-07-28T20:20:46.000Z2020-07-28T20:20:46.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/7152018867?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>«Θα σηκωθεί ακόμη λίγη φουρτούνα και θα πετάξει όλα τα άχρηστα» (Άγιος Παΐσιος)...</strong></em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Βάλσαμο τα λόγια σου Άγιε μας γλυκέ.</em><br /><br />O Καλός Θεός όλα θα τα οικονομήσει με τον καλύτερο τρόπο, αλλά χρειάζεται πολλή υπομονή και προσοχή, γιατί πολλές φορές, με το να βιάζονται οι άνθρωποι να ξεμπλέξουν τα κουβάρια, τα μπλέκουν περισσότερο. O Θεός με υπομονή τα ξεμπλέκει.<br /><br /><strong>Δεν θα πάει πολύ αυτή ή κατάσταση. Θα πάρει σκούπα ό Θεός!</strong> <strong>Κατά το 1830,</strong> επειδή υπήρχε στο Άγιον Όρος πολύς τουρκικός στρατός, για ένα διάστημα δεν είχε μείνει στην Μονή Ιβήρων κανένας μοναχός. Είχαν φύγει οι Πατέρες, άλλοι με τα άγια Λείψανα, άλλοι για να βοηθήσουν στην Επανάσταση. Ερχόταν στο μοναστήρι μόνον ένας μοναχός από μακριά πού άναβε τα κανδήλια και σκούπιζε.<br /><br /><em><strong>Μέσα και έξω από το μοναστήρι ήταν τουρκικός στρατός, και αυτός ό καημένος σκούπιζε και έλεγε: «Παναγία μου, τι θα γίνει μ’ αυτήν την κατάσταση;». Μία φορά πού προσευχόταν με πόνο στην Παναγία, βλέπει να τον πλησιάζει μία γυναίκα –ήταν η Παναγία– πού έλαμπε και το πρόσωπό της ακτινοβολούσε.</strong></em><br /><br />Τού παίρνει την σκούπα από το χέρι και τού λέει: «Εσύ δεν ξέρεις να σκουπίζεις καλά• εγώ θα σκουπίσω». Και άρχισε να σκουπίζει. Υστέρα εξαφανίσθηκε μέσα στο Ιερό. Σε τρεις μέρες έφυγαν όλοι οι Τούρκοι! <strong>Τους έδιωξε ή Παναγία.</strong><br /><br />Ο Θεός ότι δεν είναι σωστό θα το πετάξει πέρα, όπως το μάτι πετάει το σκουπιδάκι. Δουλεύει ο διάβολος, άλλα δουλεύει και ό Θεός και αξιοποιεί το κακό, ώστε να πρόκυψη από αυτό καλό. Σπάζουν λ.χ. τα πλακάκια και ο Θεός τα παίρνει και φτιάχνει ωραίο μωσαϊκό.<br /><br /><strong>Γι’ αυτό μη στενοχωρήσθε καθόλου, διότι πάνω από όλα και από όλους είναι ό Θεός,</strong> πού κυβερνά τα πάντα και θα καθίσει τον καθέναν στο σκαμνί, για να απολογηθεί για το τι έπραξε, οπότε και θα τον ανταμείψει ανάλογα. Θα αμειφθούν αυτοί πού θα βοηθήσουν μία κατάσταση και θα τιμωρηθεί αυτός πού κάνει το κακό. Τελικά ο Θεός θα βάλει τα πράγματα στην θέση τους, αλλά ο καθένας μας θα δώσει λόγο για το τι έκανε σ’ αυτά τα δύσκολα χρόνια με την προσευχή, με την καλοσύνη.<br /><br /><strong>Σήμερα προσπαθούν να γκρεμίσουν την πίστη,</strong> γι’ αυτό αφαιρούν σιγά-σιγά από καμμιά πέτρα, για να σωριασθεί το οικοδόμημα της πίστεως. Όλοι όμως ευθυνόμαστε για το γκρέμισμα αυτό, όχι μόνον αυτοί πού αφαιρούν τις πέτρες και το γκρεμίζουν, άλλα και όσοι βλέπουμε να γκρεμίζεται και δεν προσπαθούμε να το υποστυλώσουμε.<br /><br />Όποιος σπρώχνει στο κακό τον άλλον θα δώσει λόγο στον Θεό γι’ αυτό. Και ο διπλανός όμως θα δώσει λόγο, γιατί έβλεπε εκείνον να κάνη κακό στον συνάνθρωπό του και δεν αντιδρούσε. Ο κόσμος εύκολα πιστεύει έναν άνθρωπο πού έχει τον τρόπο να πείθει.<br /><br /><strong>– Ο λαός, Γέροντα, είναι σαν θηρίο.</strong><br /><br />– Εγώ από τα θηρία δεν έχω παράπονο. Βλέπεις, τα ζώα δεν μπορούν να κάνουν μεγάλο κακό, γιατί δεν έχουν μυαλό, ενώ ο άνθρωπος πού φεύγει μακριά από τον Θεό γίνεται χειρότερος από το μεγαλύτερο θηρίο! Κάνει μεγάλο κακό. Το δυνατό ξίδι γίνεται από το χαλασμένο κρασί. Τα άλλα τεχνητά ξίδια δεν είναι τόσο δυνατά… <strong>Πιο φοβερό είναι, όταν ο διάβολος συμμαχήσει με έναν άνθρωπο διεστραμμένο,</strong> τότε κάνει διπλό κακό στους άλλους, όπως ο σαρκικός λογισμός, όταν συμμαχήσει με την σάρκα, τότε κάνει μεγαλύτερο κακό στην σάρκα. Για να συνεργασθεί ο διάβολος με έναν τέτοιο άνθρωπο, πρέπει αυτός να είναι υπολογίσιμος, να έχει κακή προαίρεση, κακία.<br /><br /><strong>Στην συνέχεια, Θεός φυλάξοι, αυτοί θα φέρουν δυσκολίες, θα στριμώξουν ανθρώπους, μοναστήρια. Η Εκκλησία, ο Μοναχισμός, θα τους κάνη κακό, γιατί θα τους εμπόδιση στα σχέδιά τους. Μόνον πνευματικά μπορεί να αντιμετωπισθεί η σημερινή κατάσταση, όχι κοσμικά</strong>. Θα σηκωθεί ακόμη λίγη φουρτούνα, θα πετάξει έξω κονσερβοκούτια, σκουπίδια, όλα τα άχρηστα, και μετά θα ξεκαθαρίσουν τα πράγματα. Σ’ αυτήν την κατάσταση θα δείτε, άλλοι θα έχουν καθαρό μισθό και άλλοι θα ξοφλούν χρέη. Θα γίνουν έτσι τα πράγματα, που δεν θα στενοχωριέται κανείς για την ταλαιπωρία πού θα περνάνε – δεν θα λέει φυσικά «δόξα σοι ο Θεός».<br /><br /><strong>Πόσο ο Θεός μας αγαπά! Αυτά πού γίνονται σήμερα και αυτά πού σκέφτονται να κάνουν, αν γίνονταν πριν από είκοσι χρόνια πού είχε περισσότερη πνευματική άγνοια ο κόσμος, θα ήταν πολύ δύσκολα. Τώρα ξέρει ο κόσμος!</strong> Η Εκκλησία δυνάμωσε. Ο Θεός αγαπάει τον άνθρωπο, το πλάσμα Του, και θα φροντίσει γι’ αυτά πού τού χρειάζονται, φθάνει ο άνθρωπος να πιστεύει και να τηρεί τις εντολές Του.</span></p></div>Άγιος Παΐσιος : Όποιος κατακρίνει τους άλλους, πέφτει στα ίδια σφάλματα...https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/agios/paisios/opios-katakrini2020-07-28T11:05:54.000Z2020-07-28T11:05:54.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/7150421269?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Άγιος Παΐσιος : Όποιος κατακρίνει τους άλλους, πέφτει στα ίδια σφάλματα...</em></strong></span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Γέροντα, πώς συμβαίνει, όταν κατακρίνω μια αδελφή για κάποιο σφάλμα της, σε λίγο να κάνω κι εγώ το ίδιο σφάλμα;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Αν κατακρίνει κανείς τον άλλον για ένα σφάλμα του και δεν καταλάβει την πτώση του, ώστε να μετανοήσει, <strong>συνήθως πέφτει στο ίδιο σφάλμα,</strong> για να το καταλάβει.Ο Θεός δηλαδή από αγάπη επιτρέπει ο άνθρωπος να αντιγράφει την κατάσταση αυτού τον οποίο κατέκρινε.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Για να σε βοηθήσω, θα σου πω κάτι από τον εαυτό μου.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Όταν ήμουν στην Ιερά Μονή Στομίου, έμαθα για μια συμμαθήτριά μου από το Δημοτικό ότι είχε παραστρατήσει και έκανε ζημιά κάτω στην Κόνιτσα. Προσευχόμουν λοιπόν να τη φωτίσει ο Θεός να ανέβει στο μοναστήρι, <strong>για να της μιλήσω.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Είχα ξεχωρίσει και μερικά κομμάτια περί μετανοίας από την Αγία Γραφή και από Πατερικά. Μια μέρα λοιπόν ήρθε με δύο άλλες γυναίκες. Μιλήσαμε και έδειξε ότι κατάλαβε. Στη συνέχεια ερχόταν συχνά με το παιδί της και έφερνε κεριά, λάδι, λιβάνι για τον ναό.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μια φορά κάποιοι γνωστοί προσκυνητές από τη Κόνιτσα μου λένε:</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>«Πάτερ, αυτή η γυναίκα υποκρίνεται.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Εδώ φέρνει κεριά κα λιβάνι και κάτω συνεχίζει με τους αξιωματικούς». Όταν ξαναήρθε, τη βρήκα στην εκκλησία να ασπάζεται τις εικόνες, και της έβαλα τις φωνές: «Φύγε από ‘δώ, της είπα, έχεις βρωμίσει όλη την περιοχή!…».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η καημένη έφυγε κλαίγοντας. Δεν πέρασε πολύ ώρα και αισθάνθηκα μεγάλο σαρκικό πόλεμο. «Τι είναι αυτό; λέω. Ποτέ μου δεν είχα τέτοιον πειρασμό. Τι συμβαίνει;». Δεν μπορούσα να βρω την αιτία. Κάνω προσευχή, τα ίδια.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Οπότε παίρνω τον ανήφορο για την Γκαμήλα.<strong>«Καλύτερα να με φάνε οι αρκούδες»,</strong> είπα. Προχώρησα αρκετά μέσα στο βουνό. Ο πειρασμός δεν υποχωρούσε. Βγάζω τότε ένα τσεκουράκι που είχα κρεμασμένο στη μέση μου και δίνω τρεις τσεκουριές στο πόδι μου, μήπως και με τον πόνο φύγει ο πειρασμός. Το παπούτσι γέμισε αίμα, αλλά τίποτε.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Σε μια στιγμή ήρθε στο νου μου εκείνη η γυναίκα και τα λόγια που της είχα πει. «Θεέ μου , είπα τότε,</strong> εγώ για λίγο έζησα αυτή την κόλαση και δεν μπορώ να την αντέξω, κι αυτή η ταλαίπωρη που ζει συνέχεια αυτήν την κόλαση!…</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Συγχώρεσέ με που την κατέκρινα».</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Αμέσως ένοιωσα μια δροσιά θεϊκή και εξαφανίσθηκε ο πόλεμος. Βλέπεις τι κάνει η κατάκριση;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Από το βιβλίο: «Πάθη και Αρετές» – Γέροντος Παϊσιου Αγιορείτου</em></span></p>
<p> </p></div>O Θεός να φωτίζει τους ανθρώπους στην Εκκλησία και αυτούς που κυβερνούνhttps://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/agios/paisios/fotizei2020-07-18T23:15:21.000Z2020-07-18T23:15:21.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/6996689878?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Άγιος Παΐσιος: O Θεός να φωτίζει τους ανθρώπους στην Εκκλησία και αυτούς που κυβερνούν...</em></strong></span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Όσο μπορεί κανείς να γίνη σωστός Χριστιανός. Τότε θα έχη πνευματικό αισθητήριο. Λίγο-πολύ θα πονάη και την Ορθοδοξία και την Πατρίδα του και θα αισθάνεται και την υποχρέωση που έχει ως Έλληνας.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Οπότε από εκεί και πέρα, αν μάθη κάτι, ενδιαφέρεται, ανησυχεί,</strong> προσεύχεται. Αλλά αν πρέπη να του λένε: «Τώρα να ενδιαφερθής γι’ αυτό, ύστερα να ενδιαφερθής για εκείνο», θα είναι σαν μια τετράγωνη ρόδα που θέλει συνέχεια σπρώξιμο, για να προχωρήση. Σκοπός είναι να σπρώχνεται από μέσα ο άνθρωπος.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Τότε θα κυλάη όμορφα σαν στρόγγυλη ρόδα. Και αν γίνη σωστός Χριστιανός κανείς, σπρώχνεται από μέσα και μετά τον πληροφορεί ο Θεός πιο πολύ και από αυτόν που διαβάζει, και για περισσότερα πράγματα. Γνωρίζει όχι μόνον αυτά που γράφουν, αλλά και αυτά που σκέφτονται να γράψουν. Καταλάβατε; Έρχεται ο θείος φωτισμός και όλες οι ενέργειές του είναι φωτισμένες.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Τ<strong>έτοια κληρονομιά που μας έχει αφήσει ο Χριστός δεν έχουμε δικαίωμα να την εξαφανίσουμε στις μέρες μας. Θα δώσουμε λόγο στον Θεό. Εμείς, το μικρό αυτό έθνος, πιστέψαμε στον Μεσσία, μας δόθηκε η ευλογία να διαφωτίσουμε όλον τον κόσμο.</strong> Η Παλαιά Διαθήκη μεταφράσθηκε στην ελληνική γλώσσα εκατό χρόνια πριν από την έλευση του Χριστού. Οι πρώτοι Χριστιανοί τι τράβηξαν! κινδύνευε συνέχεια η ζωή τους. Τώρα τι αδιαφορία υπάρχει!…</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ενώ ανώδυνα σήμερα, χωρίς να κινδυνεύη η ζωή μας, μπορούμε να διαφωτίσουμε τα έθνη, να γινώμαστε πιο αδιάφοροι; Αν σήμερα έχουμε λιγάκι ειρήνη, ξέρεις τι έχουν τραβήξει οι παλιοί; Ξέρεις πόσοι θυσιάσθηκαν; <strong>Τώρα τίποτε δεν θα είχαμε, αν δεν θυσιάζονταν εκείνοι.</strong> Και κάνω μια σύγκριση• πώς τότε, ενώ κινδύνευε η ζωή τους, κρατούσαν την πίστη τους, και πώς τώρα, χωρίς καμμιά πίεση, όλα τα ισοπεδώνουν! Όσοι δεν έχουν χάσει την εθνική τους ελευθερία, δεν καταλαβαίνουν.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Τους λέω: «Ο Θεός να φυλάξη να μην έρθουν οι βάρβαροι και μας ατιμάσουν!» και μου λένε: «Και τι θα πάθουμε;» Ακούς κουβέντα; Άντε να λείψετε, χαμένοι άνθρωποι! Τέτοιοι είναι οι άνθρωποι σήμερα. Δωσ’ τους χρήματα, αυτοκίνητα, και δεν νοιάζονται ούτε για την πίστη ούτε για την τιμή ούτε για την ελευθερία.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Τ<strong>ην Ορθοδοξία μας σαν Έλληνες την οφείλουμε στον Χριστό και τους αγίους Μάρτυρες και Πατέρες της Εκκλησίας μας,</strong> και την ελευθερία μας την οφείλουμε στους ήρωες της Πατρίδας μας, που έχυσαν το αίμα τους για μας.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Αυτήν την αγία κληρονομιά οφείλουμε να την τιμήσουμε και να την διατηρήσουμε και όχι να την εξαφανίσουμε στις μέρες μας. Είναι κρίμα να χαθή ένα τέτοιο έθνος! Και βλέπουμε τώρα, όπως πριν αρχίση ένας πόλεμος στέλνουν ατομικές προσκλήσεις, έτσι και ο Θεός με ατομικές προσκλήσεις μαζεύει ανθρώπους, για να κρατηθή κάτι και να σωθή το πλάσμα Του.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Δεν θα αφήση ο Θεός, αλλά πρέπει και εμείς να κάνουμε ό,τι μπορούμε ανθρωπίνως και για ό,τι δεν μπορούμε να κάνουμε ανθρωπίνως, να κάνουμε προσευχή να βοηθήση ο Θεός….</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Όταν διαβάζω τον 28ο Ψαλμό που είναι «Γι’ αυτούς που κινδυνεύουν στην θάλασσα» , λέω: «Θεέ μου, και η στεριά, ο κόσμος όλος, έγινε χειρότερη θάλασσα, γιατί πνίγει τον κόσμο πνευματικά». Και όταν έρχεται κόσμος απογοητευμένος, τους διαβάζω τον 93ο και τον 36ο Ψαλμό.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>«Θεός εκδικήσεων Κύριος, Θεός εκδικήσεων επαρρησιάσατο. Υψώθητι ο κρίνων την γήν,</strong> απόδος ανταπόδοσιν τοις υπερηφάνοις… Τον λαόν σου, Κύριε, εταπείνωσαν και την κληρονομίαν σου εκάκωσαν… Και εγένετο μοί Κύριος εις καταφυγήν και ο Θεός μου εις βοηθόν ελπίδος μου…». Δίνουν μεγάλη παρηγοριά! Με μία ματιά στον Ουρανό θα άλλαζαν τα πράγματα. Αλλά βλέπεις, δεν σκέφτονται τον Θεό σήμερα οι άνθρωποι. Γι’ αυτό δεν βρίσκεις ανταπόκριση, δεν μπορείς να συνεννοηθής.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Συνέχεια παρακαλώ τον Θεό να παρουσιάση σωστούς ανθρώπους, Χριστιανούς, για να βοηθούν τον κόσμο, και τους σωστούς να τους κρατήση χρόνια. Να κάνουμε προσευχή να φωτίση ο Θεός να βγουν άλλοι, νέοι άνθρωποι, αγνοί, να βγουν Μακκαβαίοι ,</em> </strong>γιατί οι τωρινοί καταστρέφουν τον κόσμο. Οι νεώτεροι μπορεί να έχουν απειρία, αλλά δεν έχουν ψευτιά, πονηριά. Να παρακαλούμε να φωτίζη ο Θεός ανθρώπους όχι μόνο στην Εκκλησία, αλλά και αυτούς που κυβερνούν, να έχουν φόβο Θεού..</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Δεν είναι μόνον η υλική δυστυχία, που πεινούν, που δυστυχούν οι άνθρωποι, η πνευματική δυστυχία είναι πιο μεγάλη. Η προσευχή πολύ θα βοηθήση να τους φωτίση λιγάκι ο Χριστός. Παίρνει το κατσαβιδάκι ο Χριστός, λίγο ένα στρίψιμο, μία βόλτα πίσω… εντάξει, όλα τακτοποιούνται. Σιγά-σιγά, όταν ο Θεός φωτίζη μερικούς ανθρώπους, τότε το κακό εξευτελίζεται μόνο του. Γιατί το κακό μόνο του καταστρέφεται, δεν το καταστρέφει ο Θεός. Τελικά τα πράγματα θα έρθουν στην θέση τους.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Oι άνθρωποι ζητούν κάπου να ακουμπήσουν, από κάπου να πιασθούν.</strong> Και αν δεν έχουν πίστη να ακουμπήσουν σ’ αυτήν, αν δεν εμπιστευθούν στον Θεό, ώστε να εγκαταλείψουν τελείως τον εαυτό τους σ’ Αυτόν, θα βασανίζωνται. Μεγάλη υπόθεση η εμπιστοσύνη στον Θεό!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Τα χρόνια που περνούμε είναι πολύ δύσκολα και πολύ επικίνδυνα, αλλά τελικά θα νικήσει ο Χριστός.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Όσιος Παΐσιος: Με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο</em></span><br /><span style="font-size:12pt;"><em>ΛΟΓΟΙ Α’ – Να αφήσουμε μία καλή παράδοση, Ι. Ησυχαστήριον – Σουρωτή Θεσσαλονίκης</em></span></p></div>