προσευχή - face-new237.com2024-03-28T19:15:14Zhttps://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/agios/profyrios/feed/tag/%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%B5%CF%85%CF%87%CE%AEΆγιος Πορφύριος: Πως θα απαλλαγούμε από την κατάθλιψη;https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/agios/profyrios/katathlipsi2023-03-03T08:30:00.000Z2023-03-03T08:30:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/7200304294?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Άγιος Πορφύριος: Πως θα απαλλαγούμε από την κατάθλιψη; ...</em></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Όλα τα κακά αισθήματα, η ανασφάλεια, η απελπισία, η απογοήτευση, πού πάνε να κυριεύσουν την ψυχή, φεύγουν με την ταπείνωση...</em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Αυτός πού δεν έχει ταπείνωση, ο εγωιστής, δεν θέλει να τού κόψεις το θέλημα, να τον θίξεις, να τού κάνεις υποδείξεις. Στενοχωρείται, νευριάζει, επαναστατεί, αντιδρά, τον κυριεύει η κατάθλιψη.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η κατάσταση αυτή θεραπεύεται με τη χάρη. Πρέπει η ψυχή να στραφεί στην αγάπη τού Θεού. Η θεραπεία θα γίνει με το ν’ αγαπήσει τον Θεό με λαχτάρα. Πολλοί άγιοί μας μετέτρεψαν την κατάθλιψη σε χαρά με την αγάπη προς τον Χριστό.</span></p>
<div id="bsa-html" class="bsaProContainerNew bsaProContainer-17 bsa-html bsa-pro-col-1">
<div class="bsaProItems bsaGridGutter">
<div class="bsaProItem bsaReset">
<div class="bsaProItemInner">
<div class="bsaProItemInner__copy">
<div class="bsaProItemInner__copyInner">
<div class="bsaProItemInner__html">
<p> </p>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Παίρνανε δηλαδή την ψυχική δύναμη, πού ήθελε να τη συντρίψει ο διάβολος,</strong> και τη δίνανε στον Θεό και τη μεταβάλλανε σε χαρά και αγαλλίαση.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η προσευχή, η λατρεία τού Θεού μεταβάλλει σιγά σιγά την κατάθλιψη και τη γυρίζει σε χαρά, διότι επιδρά η χάρις τού Θεού.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Εδώ χρειάζεται να έχεις τη δύναμη, ώστε ν’ αποσπάσεις τη χάρη τού Θεού,</strong> πού θα σε βοηθάει να ενωθείς μαζί του. Χρειάζεται τέχνη.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Όταν δοθείς στον Θεό και γίνεις ένα μαζί του, θα ξεχάσεις το κακό πνεύμα, πού σε τραβούσε από πίσω, κι εκείνο έτσι περιφρονημένο θα φύγει.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Στη συνέχεια, όσο θ’ αφοσιώνεσαι στο Πνεύμα τού Θεού, τόσο δεν θα κοιτάζεις πίσω σου, για να δεις αυτόν πού σε τραβάει. Όταν σε ελκύσει η χάρις, ενώνεσαι με τον Θεό.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Κι όταν ενωθείς με τον Θεό και δοθείς σ’ Εκείνον, πάνε όλα τ’ άλλα, τα ξεχνάς και σώζεσαι. Η μεγάλη τέχνη, λοιπόν, το μεγάλο μυστικό, για ν’ απαλλαγείς απ’ την κατάθλιψη και όλα τ’ αρνητικά, είναι να δοθείς στην αγάπη τού Θεού.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ένα πράγμα πού μπορεί να βοηθήσει τον καταθλιπτικό είναι και η εργασία, το ενδιαφέρον για τη ζωή.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ο κήπος, τα φυτά, τα λουλούδια, τα δέντρα, η εξοχή, ο περίπατος στην ύπαιθρο, η πορεία, όλ’ αυτά, βγάζουν τον άνθρωπο απ’ την αδράνεια και τού δημιουργούν άλλα ενδιαφέροντα. Επιδρούν σαν φάρμακα. <strong>Η ασχολία με την τέχνη, τη μουσική κ.λπ. κάνουν πολύ καλό.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Σ’ εκείνο, όμως, πού δίνω τη μεγαλύτερη σημασία είναι το ενδιαφέρον για την Εκκλησία, για τη μελέτη τής Αγίας Γραφής, για τις ακολουθίες. Μελετώντας τα λόγια τού Θεού, θεραπεύεται κανείς χωρίς να το καταλάβει.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Να σάς διηγηθώ για μια κοπέλα, πού ήλθε σ’ εμένανε τον ταπεινό.</strong> Έπασχε από φοβερή κατάθλιψη. Δεν κατάφερε κάτι με τα φάρμακα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Παράτησε τα πάντα, τη δουλειά της, το σπίτι της, τις απασχολήσεις της. Κι εγώ τής είπα αυτά πού ξέρω. Τής είπα για την αγάπη τού Χριστού, πού αιχμαλωτίζει την ψυχή, διότι η χάρις τού Θεού γεμίζει την ψυχή και την αλλάζει.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Τής εξήγησα ότι είναι δαιμονική αυτή η δύναμη πού καταλαμβάνει την ψυχή και μεταβάλλει την ψυχική δύναμη σε κατάθλιψη, τη ρίχνει κάτω, τη βασανίζει και την αχρηστεύει.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Την συμβούλευσα ν’ ασχολείται με διάφορες απασχολήσεις, όπως</strong>, για παράδειγμα, με τη μουσική πού τής άρεσε πρώτα κ.λπ. Τόνισα, όμως, περισσότερο τη στροφή και την αγάπη της προς τον Χριστό.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Τής είπα ακόμη ότι μέσα στην Εκκλησία μας υπάρχει θεραπεία με την αγάπη προς τον Θεό και την προσευχή, αλλά πού θα γίνεται με λαχτάρα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Αυτό είναι το μυστικό τής θεραπείας. Αυτά δέχεται η Εκκλησία μας.</em></span></p></div>Μόνο με την προσευχή θα φέρετε αποτέλεσμα (Άγιος Πορφύριος)https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/agios/profyrios/apotelesma2021-01-10T14:10:00.000Z2021-01-10T14:10:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/7979003470?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><em>Μόνο<strong> με την προσευχή θα φέρετε αποτέλεσμα (Άγιος Πορφύριος)...</strong></em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>...εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος...<strong><br /> </strong></em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Αγιος Γέροντας Πορφύριος: Αυτό που γίνεται με τους γονείς, μπορεί να γίνει και με τους εκπαιδευτικούς. Με την προσευχή και την αγιοσύνη μπορείτε να βοηθήσετε και τα παιδιά στο σχολείο. Μπορεί να τα επισκιάσει η χάρις του Θεού και να γίνουν καλά.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"> </span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Μην προσπαθείτε με ανθρώπινους τρόπους να διορθώσετε κακές καταστάσεις.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Δεν έρχεται κανένα καλό αποτέλεσμα. Μόνο με την προσευχή θα φέρετε αποτέλεσμα. Να επικαλείσθε τη θεία Χάρη για όλους. Να πάει η θεία Χάρις μέσα στην ψυχή τους και να τους αλλοιώσει. Αυτό θα πει χριστιανός.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Εσείς οι εκπαιδευτικοί μυστικά, χωρίς να το καταλαβαίνετε, μεταδίδετε στα παιδιά το άγχος και τα επηρεάζετε. Με την πίστη φεύγει το άγχος. Τι λέμε; «Και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ν’ ανταποκρίνεσθε στην αγάπη των παιδιών με διάκριση.</strong> Έτσι άμα σας αγαπήσουν, θα μπορέσετε να τα οδηγήσετε κοντά στον Χριστό. Θα γίνετε εσείς το μέσον. Η αγάπη σας να είναι αληθινή. Να μην τ’ αγαπάτε ανθρώπινα, όπως κάνουν συνήθως οι γονείς· δεν τα βοηθάτε. Αγάπη εν προσευχή, εν Χριστώ αγάπη. Αυτή ωφελεί πραγματικά. Κάθε παιδί που βλέπετε, να προσεύχεσθε γι’ αυτό κι ο Θεός στέλνει την Χάρη Του και θα το ενώνει μαζί Του. Προτού μπείτε στην τάξη, και ειδικά σε δύσκολα τμήματα, να λέτε την ευχή.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>«Κύριε Ιησού Χριστέ…».</strong> Μπαίνοντας ν’ αγκαλιάζετε με το βλέμμα σας όλα τα παιδιά, να προσεύχεσθε και μετά να μιλάτε προσφέροντας όλο σας τον εαυτό. Κάνοντας αυτή την προσφορά εν Χριστώ, θα χαίρεσθε. Έτσι θ’ αγιάζεσθε κι εσείς και τα παιδιά.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/gerontes/kai/didaxes/ourania-xara">Πως διατηρείς την ουράνια χαρά και την ειρήνη</a></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Θα ζείτε μέσα στην αγάπη του Χριστού και στην Εκκλησία, διότι θα γίνεσθε καλοί μέσα στην εργασία.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Αν κάποιος μαθητής δημιουργήσει πρόβλημα, κάνετε πρώτα μια γενική παρατήρηση λέγοντας:</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– Παιδιά, εδώ ήλθαμε για μάθημα, για σοβαρή δουλειά. Βρίσκομαι κοντά σας, για να σας βοηθήσω. Κι εσείς κουράζεσθε, για να πετύχετε στη ζωή. Κι εγώ, που σας αγαπάω πάρα πολύ, κοπιάζω. Γι’ αυτό, σας παρακαλώ, να κάνετε ησυχία, για να πετύχομε το σκοπό μας.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Δεν θα κοιτάζετε αυτόν που παραφέρθηκε, αν συνεχίσει, απευθύνεσθε στον ίδιο όχι με θυμό αλλά σοβαρά και σταθερά. Θα προσέχετε να επιβάλλεσθε στην τάξη, για να μπορείτε να επιδράσετε και στις ψυχές τους. Δεν φταίνε τα παιδιά που είναι δύσκολα. Αυτό οφείλεται στους μεγάλους.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Στα παιδιά να μη λέτε πολλά για τον Χριστό, για τον Θεό, </strong>αλλά να προσεύχεσθε στον Θεό για τα παιδιά. Τα λόγια χτυπούν στ’ αυτιά, ενώ η προσευχή πηγαίνει στην καρδιά. Ακούστε ένα μυστικό. Την πρώτη ημέρα που θα μπείτε στην τάξη, να μην κάνετε μάθημα. Να τους μιλήσετε ωραία. Μία μία τις λέξεις. Να φερθείτε με αγάπη στα παιδιά. Στην αρχή να μην τους μιλήσετε καθόλου περί Θεού ούτε περί ψυχής. Άλλη φορά αυτά, αργότερα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Την ημέρα, όμως, που θα τους μιλήσετε για τον Θεό, θα προετοιμασθείτε καλά και θα τους πείτε:</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– Υπάρχει ένα θέμα, για το οποίοι πολλοί αμφιβάλλουν. Είναι το θέμα «Θεός». Τι γνώμη έχετε;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Έπειτα συζήτηση. Άλλη ημέρα το θέμα «ψυχή»:</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– Υπάρχει ψυχή;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Έπειτα να μιλήσετε για το κακό από πλευράς φιλοσοφικής. Να τους πείτε ότι έχομε δύο εαυτούς, τον καλό και τον κακό. Πρέπει να καλλιεργήσομε τον καλό. Αυτός θέλει την πρόοδο, την καλοσύνη, την αγάπη. Αυτόν πρέπει να ξυπνήσομε, για να γίνομε άνθρωποι σωστοί στην κοινωνία. Να θυμηθείτε εκείνο: «Ψυχή μου, ψυχή μου, ανάστα, τι καθεύδεις;». <strong>Να μην τους τα πείτε, όμως, έτσι αλλά με άλλα λόγια, περίπου έτσι:</strong> «Παιδιά, να είστε ξύπνιοι για τη μόρφωση, για το καλό, για την αγάπη. Μόνο η αγάπη τα κάνει όλα όμορφα και γεμίζει η ζωή μας κι αποκτάει νόημα. Ο κακός εαυτός θέλει την τεμπελιά, την αδιαφορία. Αλλ’ αυτό κάνει άνοστη τη ζωή, χωρίς νόημα κι ομορφιά».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Όλα, όμως, αυτά θέλουν προετοιμασία. Η αγάπη απαιτεί θυσίες και πολύ συχνά και θυσία χρόνου.</strong> Να δίδετε την πρώτη θέση στην κατάρτιση, για να είστε έτοιμοι να προσφέρετε στα παιδιά. Να είστε έτοιμοι κι όλα να τα λέτε με αγάπη και προπάντων με χαρά. Να τους δείχνετε όλη σας την αγάπη και να ξέρετε τι θέλετε και τι λέτε. Αλλά θέλει και τέχνη πως θα φερθείτε στα παιδιά. Πάνω σ’ αυτό είχα ακούσει κάτι χαριτωμένο. Προσέξτε το.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/thathaxes/-agios-nektarios">Άγιος Νεκτάριος: Ο θάνατος και η ζωή...( ΚΑΙ ΜΕ ΗΧΟ ! 🎶 )</a></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Κάποιος δάσκαλος, ευχαριστημένος απ’ όλα τα παιδιά, υπέφερε απ’ τις αταξίες κάποιου μαθητή κι ήθελε να τον αποβάλει απ’ το σχολείο. Εν τω μεταξύ ήλθε νέος δάσκαλος κι ανέλαβε την τάξη. Για τον συγκεκριμένο μαθητή πήρε τις σχετικές πληροφορίες. Ο καινούργιος, μαθαίνοντας για τον μαθητή ότι είχε πάθος για το ποδήλατο, τη δεύτερη ημέρα, όταν μπήκε στην τάξη, είπε:</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– Παιδιά, έχω μια στενοχώρια. Κάθομαι μακριά και τα πόδια μου με πονούν να περπατώ και θέλω να χρησιμοποιήσω ποδήλατο, αλλά δεν ξέρω να το κινώ. Ξέρει κανείς να με μάθει;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Πετάγεται, λοιπόν, ο άτακτος.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>– Εγώ, λέει, θα σε μάθω!</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– Ξέρεις;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– Ναι, ξέρω.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Κι από τότε εγίνανε πολύ καλοί φίλοι, μέχρι που στενοχωρέθηκε ο παλιός δάσκαλος, που το έβλεπε. Ένιωσε ότι δεν ήταν άξιος ο ίδιος να επιβληθεί στον μαθητή.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Συμβαίνει πολλές φορές να υπάρχουν στο σχολείο ορφανά παιδιά. Δύσκολο πράγμα η ορφάνια. Όποιος στερήθηκε τους γονείς του, και μάλιστα σε μικρή ηλικία, έγινε δυστυχισμένος στη ζωή. Αν, όμως, απέκτησε πνευματικούς γονείς τον Χριστό και την Παναγία μας, έγινε άγιος. Να φέρεσθε στα ορφανά παιδιά με αγάπη και κατανόηση, αλλά κυρίως να τα συνδέετε με τον Χριστό και με την Εκκλησία.</span></p>
<p><em><span style="font-size:12pt;">Πηγή: Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, «Βίος και Λόγο</span>ι»</em></p></div>ΑΓΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΗΣ-ΚΥΡΙΕ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΗΜΑΣ! Δὲν πρέπει νὰ πολεμᾶτε τὰ παιδιά σας, ἀλλὰ τὸν σατανᾶ ποὺ πολεμᾶ τὰ παιδιά σας...https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/agios/profyrios/polemate2020-08-28T20:58:45.000Z2020-08-28T20:58:45.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/7663695888?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p style="text-align:left;"><span style="font-size:12pt;"><strong><em>ΑΓΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΗΣ-ΚΥΡΙΕ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΗΜΑΣ! Δὲν πρέπει νὰ πολεμᾶτε τὰ παιδιά σας, ἀλλὰ τὸν σατανᾶ ποὺ πολεμᾶ τὰ παιδιά σας...</em></strong></span></p>
<p style="font-weight:400;text-align:left;"><span style="font-size:12pt;"><em>ΚΥΡΙΕ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΗΜΑΣ! 'Δὲν πρέπει νὰ πολεμᾶτε τὰ παιδιά σας, ἀλλὰ τὸν σατανᾶ ποὺ πολεμᾶ τὰ παιδιά σας! Νὰ τοὺς λέτε λίγα λόγια καὶ νὰ κάνετε πολλὴ προσευχή! Ἡ σωτηρία τοῦ παιδιοῦ σας περνάει μέσα ἀπὸ τὸν ἐξαγιασμὸ τὸ δικό σας''! ΑΓΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΗΣ!...</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ὅταν ἡ ψυχὴ εἶναι ταραγμένη, θολώνει τὸ λογικὸ καὶ δὲ βλέπει καθαρά. Μόνο,</strong> ὅταν ἡ ψυχὴ εἶναι ἤρεμη, φωτίζει τὸ λογικό, γιὰ νὰ βλέπει καθαρὰ τὴν αἰτία κάθε πράγματος.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">•<strong> Ἡ ψυχὴ εἶναι πολὺ βαθιὰ καὶ μόνο ὁ Θεὸς τὴ γνωρίζει.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">• Γιατί νὰ κυνηγᾶμε τὰ σκοτάδια; Νά, θὰ ἀνάψουμε τὸ φῶς καὶ τὰ σκοτάδια θὰ φύγουν μόνα τους. Θὰ ἀφήσουμε νὰ κατοικήσει σ᾿ ὅλη τὴν ψυχή μας ὁ Χριστὸς καὶ τὰ δαιμόνια θὰ φύγουν μόνα τους.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">• <strong>Ὅταν ἔρθει μέσα μας ὁ Χριστός,</strong> τότε ζοῦμε μόνο τὸ καλό, τὴν ἀγάπη γιὰ ὅλο τὸν κόσμο. Τὸ κακό, ἡ ἁμαρτία, τὸ μίσος ἐξαφανίζονται μόνα τους, δὲν μποροῦν, δὲν ἔχουν θέση, νὰ μείνουν.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">• <strong>Νὰ μὴν ἐνδιαφέρεσαι ἂν σὲ ἀγαποῦν, ἀλλὰ ἂν ἐσὺ ἀγαπᾶς τὸ Χριστὸ καὶ τοὺς ἀνθρώπους. Μόνο ἔτσι γεμίζει ἡ ψυχή.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">• Στὴν ψυχή, ποὺ ὅλος ὁ χῶρος της εἶναι κατειλημμένος ἀπὸ τὸ Χριστό, δὲν μπορεῖ νὰ μπεῖ καὶ νὰ κατοικήσει ὁ διάβολος, ὅσο κι ἂν προσπαθήσει, διότι δὲν χωράει, δὲν ὑπάρχει κενὴ θέση γι᾿ αὐτόν.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">• <strong>Ὁ σκοπός μας δὲν εἶναι νὰ καταδικάζουμε τὸ κακό, ἀλλὰ νὰ τὸ διορθώνουμε. Μὲ τὴν καταδίκη ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ χαθεῖ, μὲ τὴν κατανόηση καὶ βοήθεια θὰ σωθεῖ.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">• Τὸ κακὸ ἀρχίζει ἀπὸ τὶς κακὲς σκέψεις. Ὅταν πικραίνεσαι καὶ ἀγανακτεῖς, ἔστω μόνο μὲ τὴ σκέψη, χαλᾶς τὴν πνευματικὴ ἀτμόσφαιρα. Ἐμποδίζεις τὸ Ἅγιο Πνεῦμα νὰ ἐνεργήσει καὶ ἐπιτρέπεις στὸ διάβολο νὰ μεγαλώσει τὸ κακό. Ἐσὺ πάντοτε νὰ προσεύχεσαι, νὰ ἀγαπᾶς καὶ νὰ συγχωρεῖς, διώχνοντας ἀπὸ μέσα σου κάθε κακὸ λογισμό.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">•<strong> Ὁ ἄνθρωπος τοῦ Χριστοῦ πρέπει ν᾿ ἀγαπήσει τὸ Χριστό, κι ὅταν ἀγαπήσει τὸ Χριστό, ἀπαλλάσσεται ἀπ᾿ τὸ διάβολο, ἀπὸ τὴν κόλαση καὶ ἀπὸ τὸ θάνατο.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">• Νὰ προσεύχεσαι χωρὶς ἀγωνία, ἤρεμα, μὲ ἐμπιστοσύνη στὴν ἀγάπη καὶ τὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">• <strong>Δὲν πρέπει νὰ πολεμᾶτε τὰ παιδιά σας, ἀλλὰ τὸν σατανᾶ ποὺ πολεμᾶ τὰ παιδιά σας. Νὰ τοὺς λέτε λίγα λόγια καὶ νὰ κάνετε πολλὴ προσευχή.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">• Ἡ προσευχὴ κάνει θαύματα. Δὲν πρέπει ἡ μητέρα νὰ ἀρκεῖται στὸ αἰσθητὸ χάδι στὸ παιδί της, ἀλλὰ νὰ ἀσκεῖται στὸ πνευματικὸ χάδι τῆς προσευχῆς.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">• <strong>Ἡ σωτηρία τοῦ παιδιοῦ σας περνάει μέσα ἀπὸ τὸν ἐξαγιασμὸ τὸ δικό σας.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">• Ὁ ἁγιασμὸς δὲν εἶναι ἀκατόρθωτο πράγμα, εἶναι μάλιστα εὔκολος, φθάνει ἐσεῖς νὰ ἀποκτήσετε ταπείνωση καὶ ἀγάπη.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">•<strong> Ἂν θέλεις μπορεῖς νὰ ἁγιάσεις καὶ μέσα στὴν Ομόνοια.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">• Νὰ παρακαλᾶς τὸ Θεὸ νὰ συγχωρήσει τίς ἁμαρτίες σου. Κι ὁ Θεός, ἐπειδὴ θὰ τὸν παρακαλᾶς πονεμένος καὶ ταπεινωμένος, θὰ σοῦ συγχωρήσει τὶς ἁμαρτίες σου καὶ θὰ σὲ κάνει καλὰ καὶ στὸ σῶμα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">• <strong>Ὅταν προσεύχεσαι, νὰ ξεχνᾶς τὴν σωματική σου ἀῤῥώστια, νὰ τὴν ἀποδέχεσαι σὰν κανόνα, σὰν ἐπιτίμιο, γιὰ τὴν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν σου. Γιὰ τὰ παραπέρα μὴν ἀνησυχεῖς, ἄφησέ τα στὸ Θεὸ κι ὁ Θεὸς ξέρει τὴ δουλειά Του.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">• Οἱ ἀσθένειες μᾶς βγάζουν σὲ καλό, ὅταν τὶς ὑπομένουμε ἀγόγγυστα, παρακαλώντας τὸ Θεὸ νὰ μᾶς συγχωρήσει τὶς ἁμαρτίες καὶ δοξάζοντας τὸ ὄνομά Του.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">• Η μεγάλη λύπη καὶ ἡ στενοχώρια δὲν εἶναι ἀπὸ τὸ Θεό, εἶναι παγίδα τοῦ διαβόλου.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">• <strong>Νὰ γεμίσεις τὴν ψυχή σου μὲ Χριστό, μὲ θεῖο ἔρωτα, μὲ χαρά. Ἡ χαρὰ τοῦ Χριστοῦ θὰ σὲ γιατρέψει.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">• Ὁ Θεὸς φροντίζει ἀκόμη καὶ γιὰ τὶς πιὸ μικρὲς λεπτομέρειες τῆς ζωῆς μας. Δὲν ἀδιαφορεῖ γιὰ μᾶς, δὲν εἴμαστε μόνοι στὸν κόσμο.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">• Ὁ Θεὸς μᾶς ἀγαπάει πολύ, μᾶς ἔχει στὸ νοῦ Του κάθε στιγμὴ καὶ μᾶς προστατεύει. Πρέπει νὰ τὸ καταλάβουμε αὐτὸ καὶ νὰ μὴ φοβούμαστε τίποτε.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">• <strong>Μόνο ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ, μόνο ἡ ἀληθινὴ ἀγάπη μας, ποὺ θυσιάζεται μυστικὰ γιὰ τοὺς ἄλλους, μπορεῖ νὰ σώσει καὶ τοὺς ἄλλους καὶ μᾶς.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">• Ἡ ἀγάπη χρειάζεται θυσίες. Νὰ θυσιάζουμε ταπεινὰ κάτι δικὸ μας, ποὺ στὴν πραγματικότητα εἶναι τοῦ Θεοῦ.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">• <strong>Εὐτυχία μέσα στὸ γάμο ὑπάρχει, ἀλλὰ ἀπαιτεῖ μία προϋπόθεση:</strong> νὰ ἔχουν ἀποκτήσει οἱ σύζυγοι πνευματικὴ περιουσία, ἀγαπώντας τὸ Χριστὸ καὶ τηρώντας τὶς ἐντολές Του. Ἔτσι θὰ φτάσουν νὰ ἀγαπιοῦνται ἀληθινὰ μεταξύ τους καὶ νὰ εἶναι εὐτυχισμένοι.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">• Εἶναι προτιμότερο νὰ ἀποτύχεις σὰν λαϊκός, παρὰ σὰν μοναχός.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">• Ὁ ὀρθόδοξος ἀσκητισμὸς δὲν εἶναι μόνο γιὰ τὰ μοναστήρια, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὸν κόσμο.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">• Πολλοὶ λένε ὅτι ἡ χριστιανικὴ ζωὴ εἶναι δυσάρεστη καὶ δύσκολη, ἐγὼ λέω ὅτι εἶναι εὐχάριστη καὶ εὔκολη, ἀλλὰ ἀπαιτεῖ δυὸ προϋποθέσεις: ταπείνωση καὶ ἀγάπη.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">• <strong>Ἂν ἔρθει ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ, ὅλοι καὶ ὅλα ἀλλάζουν, ἔλα ὅμως ποὺ γιὰ νὰ ἔρθει, χρειάζεται πρῶτα νὰ ταπεινωθοῦμε!</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">• Μπορεῖ κάποιος νὰ μιλάει γιὰ τὶς ἁμαρτίες του καὶ νὰ εἶναι ὑπερήφανος κι ἄλλος νὰ μιλάει γιὰ τὶς ἀρετές του καὶ νὰ εἶναι ταπεινός.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">• <strong>Νὰ εἴμαστε ταπεινοί, ἀλλὰ νὰ μὴν ταπεινολογοῦμε.</strong> Ἡ ταπεινολογία εἶναι παγίδα τοῦ διαβόλου, ποὺ φέρνει τὴν ἀπελπισία καὶ τὴν ἀδράνεια, ἐνῶ ἡ ἀληθινὴ ταπείνωση φέρνει τὴν ἐλπίδα καὶ τὴν ἐργασία τῶν ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">• <strong>Δὲ γίνεται κανεὶς χριστιανὸς μὲ τὴν τεμπελιά, χρειάζεται δουλειά, πολλὴ δουλειά.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">• Τὸ πᾶν εἶναι νὰ ἀγαπήσει ὁ ἄνθρωπος τὸ Χριστὸ καὶ ὅλα τὰ προβλήματα τακτοποιοῦνται.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">• <strong>Καὶ τώρα τὸ Ἅγιο Πνεῦμα θέλει νὰ μπεῖ στίς ψυχὲς μας, ὅπως καὶ τότε, ἀλλά σέβεται τὴν ἐλευθερία μας,</strong> δὲ θέλει νὰ τὴν παραβιάσει. Περιμένει νὰ τοῦ ἀνοίξουμε μόνοι μας τὴν πόρτα καὶ τότε θὰ μπεῖ στὴν ψυχή μας καὶ θὰ τὴν μεταμορφώσει. Ὅταν ἔρθει καὶ κατοικήσει σ᾿ ὅλο τὸ χῶρο τῆς ψυχῆς μας ὁ Χριστός, τότε φεύγουν ὅλα τὰ προβλήματα, ὅλες οἱ πλάνες, ὅλες οἱ στενοχώριες. Τότε φεύγει καὶ ἡ ἀμαρτία.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>ΑΓΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΗΣ!</em></span></p></div>ΟΠΛΙΣΜΕΝΟΙ ΜΕ ΤΗ ΘΕΙΑ ΧΑΡΗ, ΔΕΝ ΔΙΑΤΡΕΧΟΥΜΕ ΚΙΝΔΥΝΟ ΚΙ Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΜΑΣ ΒΛΕΠΕΙ ΚΑΙ ΦΕΥΓΕΙ ( Άγιος Πορφύριος )https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/agios/profyrios/oplismenoi2020-08-13T20:57:05.000Z2020-08-13T20:57:05.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/7450600655?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>ΟΠΛΙΣΜΕΝΟΙ ΜΕ ΤΗ ΘΕΙΑ ΧΑΡΗ, ΔΕΝ ΔΙΑΤΡΕΧΟΥΜΕ ΚΙΝΔΥΝΟ ΚΙ Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΜΑΣ ΒΛΕΠΕΙ ΚΑΙ ΦΕΥΓΕΙ ( Άγιος Πορφύριος )...</em></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Ο κάθε Χριστιανός πρέπει έστω και στοιχειωδώς να γνωρίζει τι είναι πάθη και πως αντιµετωπίζονται µε τη χάρη του Θεού...</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ο Όσιος Πορφύριος έλεγε:</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">…”Χωρίς τον Χριστό είναι αδύνατο να διορθώσοµε τον εαυτό µας, δεν θα µπορέσουµε ν’ αποδεσµευθούµε απ’ τα πάθη. Μόνοι µας δεν µπορούµε να γίνοµε καλοί. <strong>«Χωρίς έµού ου δύνασθε ποιείν ουδέν».</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Όσο κι αν προσπαθήσοµε, τίποτα δεν θα επιτύχοµε. Ένα πρέπει να κάνοµε, να στραφούµε σ’ Εκείνον καί να Τον αγαπήσοµε «εξ όλης της ψυχής». Η αγάπη στον Χριστό, µόνο αυτή, είναι ή καλύτερη θεραπεία των παθών…” (γ. Πορφυρίου βίος και λόγοι σελ. 290)</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>…“∆εν γίνεσθε άγιοι κυνηγώντας το κακό. Αφήστε το κακό. Να κοιτάζετε προς τον Χριστό κι Αυτός θα σας σώσει.</strong> Αντί να στέκεσθε έξω απ’ την πόρτα και να διώχνετε τον εχθρό, περιφρονήστε τον. Έρχεται από δω το κακό; ∆οθείτε µε τρόπο απαλό από εκεί.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">∆ηλαδή έρχεται να σας προσβάλει το κακό, εσείς δώστε την εσωτερική σας δύναµη στο καλό, στον Χριστό. Παρακαλέστε: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν µε». Ξέρει Εκείνος πως να σας ελεήσει, µε τί τρόπο.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Κι όταν γεµίζετε απ’ το καλό, δεν στρέφεσθε πια προς το κακό. Γίνεσθε µόνοι σας, µε την χάρι του Θεού, καλοί. Που να βρει τόπο τότε το κακό; Εξαφανίζεται”!… (γ. Πορφυρίου βίος και λόγοι σελ. 291)</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">…”Συµβαίνει πολλές φορές να αισθάνεται κανείς υπερβολική στενοχώρια για την κατάσταση του κόσµου. <strong>Να υποφέρει πού βλέπει ότι το θέληµα του Θεού δεν γίνεται σήµερα απ’ τους ανθρώπους ή κι απ’ τον ίδιο.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Να πονάει µε τον πόνο το σωµατικό και τον ψυχικό των άλλων. Ή ευαισθησία αυτή είναι ένα δώρο του Θεού. Στις γυναίκες τη συναντάµε συχνότερα. Οι ψυχές πού έχουν αυτή τη λεπτότητα είναι ιδιαίτερα δεκτικές στα µηνύµατα και στη θέληση του Θεού.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Αυτές οι ευαίσθητες ψυχές έχουν τη δυνατότητα να προχωρήσουν πολύ στην εν Χριστώ ζωή, διότι αγαπάνε τον Θεό και δεν θέλουν να Τον λυπήσουν. ∆ιατρέχουν, όµως, έναν κίνδυνο.</em></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Άν δεν δώσουν στον Χριστό µε εµπιστοσύνη τη ζωή τους, είναι δυνατόν το πονηρό πνεύµα να εκµεταλλευθεί τη λεπτότητα τους και να τις οδηγήσει σε λύπη και σε απελπισία”… (γ. Πορφυρίου βίος και λόγοι σελ. 309)</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">… “Η διάθεση ν’ αγαπήσουµε τον Θεό έχει µέσα της και κάποιον πόνο. Όταν θέλοµε να ζήσοµε πνευµατικά, πονάµε, διότι πρέπει να κόβοµε κάθε δεσµό πού µας ενώνει µε την ύλη.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Όταν, όµως, θέλοµε να ικανοποιήσουµε τον εαυτό µας ή τους άλλους,</strong> αυτό πού δίνοµε είναι µία αγάπη, µία ενέργεια. Είναι µία δύναµη της ψυχής µας, πού µέρος το «ξοδεύουµε» κι εκεί. Θέλει προσοχή, τι τάξη και σειρά θα βάλοµε στη ζωή µας, για ποιόν θα γίνει το <strong>«έξοδο».</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η θλίψη, η κατά Θεόν, έχει µέσα της χαρά. Προχωρεί κανείς εµπρός εξαιτίας της. ∆εν αφήνει µέσα του την κατάθλιψη, πού φθείρει την ψυχή. Όταν υπάρχει ταπείνωση, δεν υπάρχει κατάθλιψη.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ο εγωιστής στενοχωριέται πολύ µε το καθετί.</strong> Ο ταπεινός είναι ελεύθερος και ανεξάρτητος απ’ όλους κι απ’ όλα. Αυτό γίνεται µόνο µε την ένωση µε τον Χριστό”… (γ. Πορφυρίου βίος και λόγοι σελ. 312)</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">… “Πολλοί άνθρωποι, και µάλιστα χριστιανοί, δεν δέχονται καθόλου την ύπαρξη του δαίµονα. Το δαιµόνιο, όµως, δεν µπορείς να το αρνηθείς. Είµαι πεισµένος ότι υπάρχει διάβολος και λέω µάλιστα ότι,<strong> αν βγάλοµε απ’ το Ευαγγέλιο την πίστη στην ύπαρξη του διαβόλου, τι γίνεται;</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Πάει το Ευαγγέλιο. Γιατί «εις τούτο ήλθεν ό Υιός του Θεού, ίνα λύση τα έργα του διαβόλου». Στην Αγία Γραφή, επίσης, λέγει: «Και τα δαιµόνια πιστεύουσι καί φρίσσουσι».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Καί αλλού: «…ίνα δια του θανάτου κατάργηση τον το κράτος έχοντα του θανάτου, τούτ’ έστι τον διάβολον». Αυτά τα χωρία τι φανερώνουν; ∆εν οµιλούν για την κατάργηση του διαβόλου απ’ τον ίδιο τον Χριστό;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>∆εν µπορούµε ν’ αγνοήσαµε την ύπαρξη του διαβόλου, του οποίου τα έργα ήλθε να καταργήσει ό Χριστός. Εγώ όµως σας λέγω, αντί ν’ ασχολείσθε µε τον διάβολο και τις πονηρίες του, αντί ν’ ασχολείσθε µε τα πάθη, να στραφείτε στην αγάπη του Χριστού”…</em></strong> (γ. Πορφυρίου βίος και λόγοι σελ. 313)</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">… “Τί είπαµε; ∆εν είπαµε ότι ό διάβολος είναι πολυµήχανος; 0ι µηχανισµοί του διαβόλου είναι πονηροί. Τρόµος! Γι’ αυτό πρέπει κι εµείς να φτιάχνοµε ευσεβείς µηχανισµούς αµύνης, χωρίς πονηρία, για να καταστρέψoµε τη δύναµη των δικών του παγίδων. Κάτι τέτοιο δεν λέγει ο Απόστολος Παύλος στους Εφεσίους;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>«Ότι ουκ εστίν ηµίν η πάλη προς αίµα και σάρκα, αλλά προς τας αρχάς, προς τας εξουσίας,</strong> προς τους κοσµοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, προς τα πνευµατικά της πονηρίας εν τοις επουρανίοις· δια τούτο αναλάβετε την πανοπλίαν του Θεού, ίνα δυνηθήτε αντιστήναι εν τη ηµέρα τη πονηρά και άπαντα κατεργασάµενοι στήναι».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Όταν ντυθούµε την πανοπλία του Θεού, τα πάντα θα κατορθώσουµε, και µάλιστα πολύ εύκολα. Είναι εύκολα όλα, όταν µπούµε στη θεία χάρι. Τότε είµαστε πιο ελεύθεροι, πιο δυνατοί. Μας προστατεύει ή θεία χάρις.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Αν αγωνισθούµε, ερωτευθούµε τον Χριστό, τότε αποκτούµε τη θεία χάρι. Οπλισµένοι µε τη θεία χάρι, δεν διατρέχοµε κίνδυνο κι ο διάβολος µας βλέπει καί φεύγει”… (γέρ. Πορφυρίου βίος και λόγοι σελ. 314-5)</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>… “Κάποτε ένας παπάς είχε πάει σε µία οµιλία µε µορφωµένους· τον είχε πάρει µαζί του ένας εξάδελφός του.</strong> Ο οµιλητής είπε πολλά πάνω σ’ ένα θέµα µαρξιστικό. Οι ακροατές του ενθουσιάσθηκαν και τον εχειροκρότησαν στο τέλος.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Αλλά, όπως ήταν ακόµη πάνω στην έδρα, είδε τον παπά και είπε: -Έχοµε κι έναν παπά στην οµιλία µας. Αν µπορεί, να µας έλεγε το θέµα από θρησκευτικής καί φιλοσοφικής πλευράς. Το είπε ειρωνικά νοµίζοντας ότι θα τον ταπεινώσει και θα εξευτελίσει την Εκκλησία. Ο παπάς σηκώθηκε και είπε:</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– Τι να σου πω εγώ, παιδί µου, δεν ξέρω, αλλά έχω ακούσει ο τάδε σοφός λέει έτσι κι έτσι στην τάδε σελίδα, ο τάδε λέει έτσι κι έτσι στην τάδε σελίδα, ο τάδε λέει έτσι κι έτσι στην τάδε σελίδα, ο τάδε… κ.λπ., κ.λπ.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ο Μωυσής λέει έτσι κι έτσι στην τάδε σελίδα, ο Ησαΐας, ο ∆αβίδ, ο Χριστός.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Συνέχισε λέγοντας αυτό το χωρίο από τον Απόστολο Παύλο: «…που σοφός; που γραµµατεύς; που συζητητής του αιώνος τούτου; ουχί εµώρανεν ο Θεός την σοφίαν του κόσµου τούτου;… τα µωρά του κόσµου εξελέξατο ο Θεός, ίνα τους σοφούς καταισχύνη… όπως µη καυχήσηται πάσα σαρξ ενώπιον του Θεού».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Έκλεισε το στόµα ο «σοφός», ο οµιλητής.</strong> Το σπουδαίο είναι ότι ο παπάς τα είπε µε πραότητα και χωρίς εγωισµό. Ήταν δεσπότης του Πατριαρχείου. Όταν τελείωσε, είπε: – Εγώ δεν ξέρω τίποτα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Εσείς κρίνετε ποιο είναι το σωστό. Είπε στο τέλος ό οµιλητής ντροπιασµένος: – Πολύ καλά µας τα είπε ο παπάς! Τ’ αναίρεσε όλα τα δικά µου. Είναι σπουδαίο πράγµα ή κατάρτιση, όταν συνδυάζεται µε την πραότητα, την καλοσύνη και την αγάπη.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Αυτά ισχύουν για όλες τις περιπτώσεις. Να µιλάτε, όταν έχετε σχετική κατάρτιση στο θέµα. Αν δεν έχετε,</strong> να µιλάτε µε το παράδειγµά σας. Στις συζητήσεις λίγα λόγια για τη θρησκεία και θα νικήσετε.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Αφήστε εκείνον πού έχει άλλη γνώµη να ξεσπάσει, να πει, να πει… Να αισθανθεί ότι έχει να κάνει µ’ έναν ήρεµο άνθρωπο. Να επιδράσετε µε την καλοσύνη σας και την προσευχή σας, κι έπειτα του µιλάτε λίγο.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>∆εν κάνετε τίποτα, αν τα πείτε έντονα, αν του πείτε, παραδείγµατος χάριν, «είπες ψέµα!». Και τι θα βγει; Είστε «ως πρόβατα εν µέσω λύκων” … (γ. Πορφυρίου βίος και λόγοι σελ. 395-6)</em></span></p>
<p> </p></div>Πολλή προσευχή και λίγα λόγια στα παιδιά (Άγιος Πορφύριος )https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/agios/profyrios/proseyxi2020-06-16T19:30:36.000Z2020-06-16T19:30:36.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/5600134056?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Πολλή προσευχή και λίγα λόγια στα παιδιά (Άγιος Πορφύριος )...</strong></em></span></p>
<p> </p>
<p style="font-weight:400;"><span style="font-size:12pt;">Όλα απ’ την προσευχή, τη σιωπή και την αγάπη γίνονται. Καταλάβατε τα αποτελέσματα της προσευχής; Αγάπη εν προσευχή, εν Χριστώ αγάπη. Αυτή ωφελεί πραγματικά. Όσο θ’ αγαπάτε τα παιδιά με την ανθρώπινη αγάπη – που είναι συχνά παθολογική – τόσο θα μπερδεύονται, τόσο η συμπεριφορά τους θα είναι αρνητική. <strong>Όταν, όμως, η αγάπη σας θα είναι μεταξύ σας και προς τα παιδιά χριστιανική και αγία,</strong> τότε δεν θα έχετε κανένα πρόβλημα. Η αγιότητα των γονέων σώζει τα παιδιά. Για να γίνει αυτό, πρέπει να επιδράσει η θεία Χάρις στις ψυχές των γονέων. Κανείς δεν αγιάζεται μόνος του. Η ίδια η θεία Χάρις μετά θα φωτίσει, θα θερμάνει και θα ζωογονήσει τις ψυχές των παιδιών.</span></p>
<p style="font-weight:400;"><span style="font-size:12pt;">Πολλές φορές μου τηλεφωνούν κι από το εξωτερικό και με ρωτούν για τα παιδιά τους και γι’ άλλα θέματα.</span><br /><span style="font-size:12pt;">Με πήρε, λοιπόν, σήμερα απ’ το Μιλάνο μια μητέρα και με ρώτησε πως να φέρεται στα παιδιά της. Της είπα τα εξής:</span><br /><span style="font-size:12pt;">«Να προσεύχεσαι και, όταν πρέπει, να μιλάεις στα παιδιά με αγάπη. Πιο πολύ να κάνεις προσευχή και λίγα λόγια να τους λέεις. <strong>Πολλή προσευχή και λίγα λόγια σε όλους</strong>. Να μη γινόμαστε ενοχλητικοί, αλλά να προσευχόμαστε μυστικά και μετά να μιλάμε κι ο Θεός θα μας βεβαιώνει μέσα μας αν η ομιλία μας είναι δεκτή στους άλλους.<strong> Αν δεν είναι πάλι, δεν θα μιλάμε.</strong> Θα προσευχόμαστε μυστικά μόνο. Διότι και με το να μιλάμε, γινόμαστε ενοχλητικοί και κάνομε τους άλλους ν’ αντιδρούν και καμιά φορά ν’ αγανακτούν. Γι’ αυτό πιο καλά είναι να τα λέει κανείς μυστικά στην καρδιά των άλλων παρά στ’ αυτί τους, μέσω της μυστικής προσευχής.</span></p>
<p style="font-weight:400;"><span style="font-size:12pt;"><strong>Άκου να σου πω: να προσεύχεσαι και μετά να μιλάεις.</strong> Έτσι να κάνεις στα παιδιά σου. άμα διαρκώς τους δίδεις συμβουλές, θα γίνεις βαρετή κι όταν μεγαλώσουν, θα αισθάνονται ένα είδος καταπιέσεως. Να προτιμάς, λοιπόν, την προσευχή. Να τους μιλάεις με την προσευχή. Να τα λέεις στον Θεό κι ο Θεός θα τα λέει μέσα τους. Δηλαδή, δεν πρέπει να συμβουλεύεις τα παιδιά σου έτσι, με φωνή που να την ακούνε τ’ αυτιά τους. Μπορείς να το κάνεις κι αυτό, αλλά <strong>προπάντων πρέπει να μιλάεις για τα παιδιά σου στον Θεό. Να λέεις: </strong>‘’Κύριε Ιησού Χριστέ, φώτισε τα παιδάκια μου. Εγώ σ’ Εσένανε τα αναθέτω. Εσύ μου τα έδωσες, μα κι εγώ είμαι αδύναμη, δεν μπορώ να τα κατατοπίσω· γι’ αυτό, Σε παρακαλώ, φώτισέ τα’’. Κι ο Θεός θα τους μιλάει και θα λένε: ‘’Ωχ, δεν έπρεπε να στενοχωρήσω τη μαμά μ’ αυτό που έκανα!’’. Κι αυτό θα βγαίνει από μέσα τους με την Χάρη του Θεού».</span></p>
<p style="font-weight:400;"><span style="font-size:12pt;"><strong>Αυτό είναι το τέλειο. Να μιλάει η μητέρα στον Θεό κι ο Θεός να μιλάει στο παιδί.</strong> Αν δεν γίνει έτσι, πες, πες, πες.... όλο «απ’ τ’ αυτί», στο τέλος γίνεται ένα είδος καταπιέσεως. Κι όταν το παιδί μεγαλώσει, αρχίζει πλέον να αντιδράει, δηλαδή να εκδικείται, τρόπον τινά, τον πατέρα του, την μητέρα του, που το καταπίεσαν. Ενώ ένα είναι το τέλειο· να μιλάει η εν Χριστώ αγάπη και η αγιοσύνη του πατέρα και της μητέρας. Η ακτινοβολία της αγιοσύνης και όχι της ανθρώπινης προσπάθειας κάνει τα παιδιά καλά.</span></p>
<p style="font-weight:400;"><span style="font-size:12pt;"><strong>Όταν τα παιδιά είναι τραυματισμένα και πληγωμένα από κάποιο σοβαρό ζήτημα,</strong> να μην επηρεάζεσθε που αντιδρούν και μιλούν άσχημα. Στην πραγματικότητα δεν το θέλουν, αλλά δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς στις δύσκολες στιγμές. Μετά μετανιώνουν. Αν, όμως, εσείς εκνευρισθείτε και θυμώσετε, γίνεσθε ένα με τον πονηρό και σας παίζει όλους.</span></p>
<p style="font-weight:400;"><span style="font-size:12pt;"><strong>Γεροντας Πορφύριος</strong></span></p></div>