αμαρτία - face-new237.com2024-03-29T05:57:06Zhttps://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/gerontes/kai/didaxes/feed/tag/%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%AF%CE%B1Γέροντας Θεόφιλος Παραϊάν – Ο Χριστός καταδίκασε ιδιαίτερα τρία αμαρτήματα...https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/gerontes/kai/didaxes/amatrhmata2023-03-19T11:30:00.000Z2023-03-19T11:30:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/7624502499?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Γέροντας Θεόφιλος Παραϊάν – Ο Χριστός καταδίκασε ιδιαίτερα τρία αμαρτήματα...</em></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Γέροντας Θεόφιλος Παραϊάν : Από όσα γνωρίζω, κάθε αμάρτημα έχει τη βαρύτητα του - Ο Χριστός καταδίκασε ιδιαίτερα τρία αμαρτήματα...</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Από όσα γνωρίζω, κάθε αμάρτημα έχει τη βαρύτητα του. Αν αναλογισθούμε ότι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός είπε ότι δεν επιτρέπεται να πει κανείς στον αδελφό του «μωρέ»(3),</strong> τότε δεν ξέρω αν υπάρχουν πλέον τα περιθώρια να κατατάξουμε τις αμαρτίες σε μικρές και μεγάλες, όταν μάλιστα ξέρουμε ότι θα λογοδοτήσουμε ενώπιον του Θεού και για κάθε ανώφελο λόγο(4).</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Εγώ κάνω μία διάκριση μεταξύ των παθών (ως αμαρτωλών συνηθειών, όπως είναι η οργή, η ακολασία, η φιλαργυρία κ.ά.), των αμαρτημάτων (ως απομονωμένων κακών πράξεων), των σφαλμάτων<strong> (εν γνώσει ή εν αγνοία),</strong> των ελλείψεων και των αδυναμιών.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Καθένα από τα ως άνω το αντιμετωπίζω στο βαθμό πού υπάρχει στο συγκεκριμένο άνθρωπο, λαμβάνοντας ύπ’ όψιν το μυαλό του, την ηλικία, την παιδεία και την πνευματική κατάσταση του εξομολογούμενου.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Όσον άφορα στα κατά μονάς αμαρτήματα, μία συχνότητα παρουσιάζουν αυτά στα όποια εμπλέκεται η ηδονή (ακολασία, μέθη), η ραθυμία (έλλειψη διάθεσης δέσμευσης στον αγώνα εκπλήρωσης του θελήματος του Θεού),</strong> ακόμη και η αδιαφορία για το θέλημα του Θεού, πράγμα πού οδηγεί στην έκτρωση, το διαζύγιο, την υποτίμηση της νηστείας. Όλα αυτά τα τελευταία γεννιώνται κατ’ εξοχήν από έλλειψη πίστης στο Θεό.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Έξαλλου είναι γνωστό ότι ο Χριστός καταδίκασε ιδιαίτερα τρία αμαρτήματα και συγκεκριμένα: την έλλειψη πίστης στο Θεό και στα λόγια του Θεού, την αφροσύνη, δηλαδή τον εκτροχιασμό από την πίστη, και την υποκρισία. Τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες θεωρήθηκαν ως βαριά αμαρτήματα ο φόνος, η πορνεία και η αποστασία. Σε τελευταία όμως ανάλυση το πιο μεγάλο αμάρτημα είναι αυτό πού εσύ έχεις, αυτό πού σε υποδουλώνει. </span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μου φαίνεται πολύ παράξενο, όταν κάποιος κατά την εξομολόγηση, απαριθμώντας κάποια αμαρτήματα, καταλήγει με τη δήλωση: «Άλλα δεν έχω να πω», ωσάν όσα είπε μέχρι στιγμής να μην ήταν αρκετά. Εξίσου παράξενο μου φαίνεται, όταν κάποιος λέει: «Διέπραξα όλες τις αμαρτίες» ή «Δε σκότωσα και δεν έβαλα φωτιά. </span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Κατά τα άλλα όλα τα υπόλοιπα τα έκανα»(5).</strong> Ασφαλώς σ’ αυτούς τους ανθρώπους δεν επιχειρηματολογώ για να τους αποδείξω ότι δεν έχουν έτσι τα πράγματα” ότι δηλαδή δεν μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο, δεδομένου ότι κανένας δεν μπορεί να διαπράξει όλα τα αμαρτήματα, ούτε ακόμη και αυτός πού δηλώνει ότι τα διέπραξε σημαίνει ότι όντως τα διέπραξε.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Θα μπορούσε εν τούτοις να λεχθεί ότι τα πιο συχνά αμαρτήματα είναι αυτά πού γίνονται πιο εύκολα και ταιριάζουν σε όλες τις ηλικίες. Αυτό το αναφέρουν μερικοί πού εξομολογούνται και ο λόγος ασφαλώς εδώ είναι για τα αμαρτήματα πού γίνονται με τη γλώσσα και μάλιστα όταν συνοδεύονται με την οργή(6).<strong> Αυτά τα αμαρτήματα, με το να μη συνδέονται άρρηκτα με την ηλικία, τα συναντάμε σε ανθρώπους κάθε ηλικίας,</strong> όλων των τάξεων, άσχετα από την παιδεία πού έχουν και τη γλώσσα πού μιλούν.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Γενικά στην εξομολόγηση τα αμαρτήματα αναφέρονται ως αμαρτήματα, δηλαδή οι άνθρωποι έτσι τα αντιλαμβάνονται.</strong> Αν όμως, παρά ταύτα, οι άνθρωποι δικαιολογούν μερικά αμαρτήματα, όπως, για παράδειγμα, την πορνεία, το ψέμα, την έκτρωση, την κλοπή, επιχειρώ να παρουσιάσω μια πνευματική γραμμή με βάση τις εντολές του Θεού, τη διδασκαλία της Εκκλησίας και τους ιερούς κανόνες. </span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Όταν χρειάζεται, κοντά στις θεωρητικές τοποθετήσεις,</strong> προσθέτω και μερικά πρακτικά παραδείγματα πού ξέρω, από τα όποια βγαίνει καθαρά ότι τα αμαρτήματα γκρεμίζουν τον άνθρωπο όχι μόνο κατά την ψυχική του πλευρά αλλά και τη σωματική του, όχι μόνο τη θρησκευτική-ήθική του πλευρά αλλά και τη βιολογική και κοινωνική. Ασφαλώς προσέχω πολύ κάθε φορά, ώστε τα πρόσωπα πού αναφέρω στα παραδείγματα να μην είναι δυνατόν να ταυτισθούν με συγκεκριμένα πρόσωπα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Τελικά, ίσως εδώ είναι η στιγμή να αναφέρω τη διαπίστωση ότι η αληθινή αντιμετώπιση των αμαρτημάτων δε γίνεται την ώρα της εξομολόγησης αλλά την ώρα της προετοιμασίας για την εξομολόγηση(7) ή γενικά στα κηρύγματα. Στην εξομολόγηση ο χριστιανός πρέπει να προσέλθει αποφασισμένος, να έχει θέση απέναντι στην αμαρτία, να θεωρήσει τις αμαρτωλές πράξεις ως κάτι πού του προκαλεί ντροπή(8). Χωρίς αυτή τη συνείδηση και συναίσθηση δε γίνεται εξομολόγηση. </span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Το πολύ-πολύ μπορεί να γίνεται μια μυστική συνομιλία, απαρίθμηση των λυπηρών του βίου,</strong> αναφορά σε ελλείψεις και ελαττώματα καθώς και σε λάθη δικαιολογημένα ή όχι. Αλλά βέβαια τέτοια νοοτροπία και συμπεριφορά δεν οδηγεί στη συγχώρηση και την άφεση, γιατί σε τέτοιες περιπτώσεις τα αμαρτήματα δεν ανήκουν μόνο στο παρελθόν, αλλά μπορούν να συμβούν και στο εγγύς μέλλον, ακόμη μπορούν να μπουν και σε πρόγραμμα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">(3)Βλ. Ματθ. 5, 22.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">(4)Βλ. Ματθ. 12, 36: «ότι πάν ρήμα aργόν δ εάν λαλήσωσιν οι άνθρωποι,</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">αποδώσουσι περί αυτόν λόγον εν ήμερα κρίσεως».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">(5) Πόσο ίδιοι είναι οι άνθρωποι ανεξαρτήτως χώρας, πολιτισμού και άλλων</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ιδιαίτερων χαρακτηριστικών!</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">(6) Στό ρουμανικό κείμενο εδώ γίνεται και ένα λογοπαίγνιο με την παρήχηση πού</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">δημιουργείται από τον ορό γκούρα (gura)=στόμα και ουρά (ura)=όργή.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">7) Αναφέρεται στη ρουμανική εξομολογητική πρακτική κατά την οποία, πριν</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">την εξομολόγηση των χριστιανών, γίνεται ανάγνωση των προκαταρκτικών</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">γενικών ευχών για την εξομολόγηση, στις όποιες απαριθμούνται συγκεκριμένα</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">αμαρτήματα και καλούνται οι πιστοί σε μετάνοια.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">(8) Πρβλ. «τίνα ουν καρπόν είχετε τότε, έφ’ οίς νυν επαισχύνεσθε;» (Ρωμ. 6, 21).</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Γέροντας Θεόφιλος Παραϊάν</em></span></p></div>ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΦΙΛΟΘΕΟΥ ΖΕΡΒΑΚΟΥ...Πώς είναι δυνατόν τα παιδιά σας να γίνουν καλοί άνθρωποι όταν αδικείτε τους άλλους;https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/gerontes/kai/didaxes/adikia2021-02-03T20:20:00.000Z2021-02-03T20:20:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/7558232683?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΦΙΛΟΘΕΟΥ ΖΕΡΒΑΚΟΥ...Πώς είναι δυνατόν τα παιδιά σας να γίνουν καλοί άνθρωποι όταν αδικείτε τους άλλους; ...</em></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Ο Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος λέει το αυτονόητο πως δηλαδή όσον αφορά τη ανατροφή των παιδιών στις περισσότερες των περιπτώσεων, το μήλο κάτω από την μηλιά θα πέσει...</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Ο Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος λέει το αυτονόητο πως δηλαδή όσον αφορά τη ανατροφή των παιδιών στις περισσότερες των περιπτώσεων, το μήλο κάτω από την μηλιά θα πέσει.</strong></em></span></p>
<div id="ortho-541166533" class="ortho-content-11">
<p><span style="font-size:12pt;">Ακούω πολλές φορές να λένε “Τα παιδιά μας είναι κακά, δεν μας ακούν, είναι άτακτα, βρίζουν” κλπ. Πώς θέλετε,αγαπητοί μου, να γίνουν τα παιδιά σας καλά, όταν εσείς τις Κυριακές και τις γιορτές δεν πηγαίνετε στην Εκκλησία, αλλά πηγαίνετε στα καφενεία, στα οινοπωλεία, στους κινηματογράφους, στα θέατρα και στα γήπεδα, και συζητάτε άκαιρες συζητήσεις και κατηγορείτε και κατακρίνετε τον έναν και τον άλλον, και παίζετε χαρτιά και μεθάτε;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Πώς είναι δυνατόν τα παιδιά σας να γίνουν καλοί άνθρωποι, όταν εσείς οι ίδιοι, πολλές φορές μπροστά στα παιδιά σας θυμώνετε και βρίζετε τα θεία; <strong>Όταν αρπάζετε τα ξένα και αδικείτε τους άλλους; Όταν κλέβετε και λέτε ψέματα όταν συκοφαντείτε και επιορκείτε;</strong> Όταν έχετε όλο σας το νου και την προσπάθεια στα υλικά πράγματα, ενώ για την ψυχή σας καθόλου δεν φροντίζετε ούτε ένα εξομολογείστε, ούτε να μεταλαμβάνετε, ούτε να προσεύχεστε, ούτε να μελετάτε βιβλία ηθικά και θρησκευτικά;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Βγάλτε το από το νου σας. Είναι αδύνατο να γίνουν τα παιδιά σας καλοί άνθρωποι, αν εσείς οι γονείς δεν τους δώσετε το καλό παράδειγμα. Και αν ποτέ έτυχε από κακούς γονείς να γίνουν καλά παιδιά αυτό είναι σπάνιο. Το καλό δέντρο παράγει καλούς καρπούς, και οι καλοί γονείς κάνουν καλά παιδιά.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Εκτός από το καλό παράδειγμα, έχουν καθήκον οι γονείς να εκπαιδεύουν τα παιδιά τους από την βρεφική τους ακόμη ηλικία.</strong> Να τα διδάσκουν τον φόβο του Θεού, να κόβουν τις κακές ορμές τους και τα ελαττώματα, όπου παρουσιάζονται να μην τα κολακεύουν και να μην τα κάνουν τα κακά θελήματα και τις ορέξεις τους.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Όπως είναι το απαλό κερί που το πλάθεις όπως θέλεις και δέχεται ότι σφραγίδα του βάλεις,</strong> έτσι είναι και το μικρό παιδί- το διαπλάθεις όπως θέλεις. Στο άγραπτο χαρτί ότι γράψεις θα μείνει ανεξάλειπτο. Και το μικρό παιδί ότι μάθει και διδαχτεί από μικρό, <strong>αυτό θα έχει ανεξάλειπτο και όταν γεράσει.</strong> Στην μικρή και τρυφερή ηλικία δίδαξε, νουθέτησε το παιδί σου να θυμάται την διδασκαλία σου όταν γεράσει.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Σε όποιες πράξεις συνηθίζει κανείς από την παιδική του ηλικία, σε αυτές ευχαριστείτε και όταν γεράσει, είτε καλές είναι είτε κακές. Έτσι λέει ο Άγιος Γρηγόριος. <strong>Συνήθισε κάποιος από μικρός στην κλοπή; και όταν μεγαλώσει και γεράσει θα είναι ευχαρίστησή του να κλέβει.</strong> Έστω και αν ατιμάζεται και τιμωρείται και εξευτελίζεται, αυτός ευχαριστείται στο κακό. Συνήθισε κάποιος να πίνει από μικρός; και όταν μεγαλώσει και γεράσει θα ευχαριστείται να πίνει και να μεθάει, μολονότι βλέπει ότι η μέθη τον βλάπτει. Το ίδιο και με το κάπνισμα, προτιμάει ο καπνιστής να μην φάει, μόνο να μη στερηθεί το τσιγάρο.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Το ίδιο συμβαίνει και με τις αρετές. Συνήθισε κανείς από μικρός στην Εκκλησία;</strong> και όταν γεράσει θα πηγαίνει με ευχαρίστηση. Συνήθισε να προσεύχεται από μικρός, να εξομολογείται, να κοινωνεί, να είναι ελεήμων; στα ίδια αυτά θα ευχαριστείται και όταν ενηλικιωθεί και γεράσει. Μάλιστα η κακία, όταν από μικρός την συνηθίσει κανείς, διπλασιάζεται.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Όταν λοιπόν θέλετε τα παιδιά σας να γίνουν καλοί άνθρωποι, και να ευφρανθείτε με την πρόοδο τους, να τα συνηθίζετε από μικρά στην ευσέβεια. Εάν όμως φροντίζετε μόνο πώς να αφήσετε πλούτη και κληρονομιά στα παιδιά σας, <strong>και δεν φροντίζετε για την ανατροφή τους,</strong> τότε και σεις είστε δυστυχισμένοι και τα παιδιά σας μια μέρα θα γίνουν δυστυχισμένα και επιβλαβή και στον εαυτό τους και στην κοινωνία.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ο Λυκούργος, βασιλιάς της Σπάρτης, θέλησε να παρουσιάσει στους συμπολίτες του πρακτικά ότι η καλή ανατροφή μπορεί να κάνει τους ανθρώπους ενάρετους.<strong> Για αυτό περίμενε πότε θα γεννήσει μία σκύλα, οπότε πήρε δύο από τα σκυλάκια της</strong>, το ένα το συνήθισε να κυνηγά ενώ το άλλο το άφησε ένα γίνει λαίμαργο και τεμπέλικο. Μία μέρα λοιπόν, εκεί που ήταν συγκεντρωμένοι οι Λακεδαιμόνιοι, πρόσταξε και του έφεραν ένα λαγό ζωντανό, ένα αγγείο με φαγητό και τους δύο σκύλους. Ο σκύλος που είχε μάθει να κυνηγά όρμησε αμέσως στον λαγό, ενώ το τεμπελόσκυλο όρμησε στο αγγείο με το φαγητό. </span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Και ενώ οι Λακεδαιμόνιοι θαύμαζαν “Τι θαυμάζετε;” τους λέει- “Οι καλές συνήθειες και ανατροφές,</strong> η εκπαίδευση και οι διδασκαλίες μπορούν να πλουτίσουν τους νέους με πολλούς καρπούς αρετής. Βλέπετε τους δύο σκύλους; γεννήθηκαν από μία μητέρα, όμως επειδή εκπαιδεύτηκαν διαφορετικά ο καθένας τους έμαθε να κάνει εκείνο που τον εκπαίδευσαν”.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Οι παλιοί Σπαρτιάτες είχαν τον παρακάτω νόμο από τον βασιλιά τους Λυκούργο, όταν τα παιδιά, οι νέοι διέπρατταν κάποιο έγκλημα, να τιμωρούνται οι γονείς τους, <strong>και κάποτε, επειδή δύο νέοι μάλωσαν μέσα στην αγορά και πιάστηκαν στα χέρια,</strong> η εξουσία δεν τιμώρησε τους νέους αλλά τους γονείς τους, που δεν τους έδωσαν καλή ανατροφή. Και αυτό είναι το σωστό. Για να βεβαιωθείτε καλύτερα, ακούστε ένα σχετικό παράδειγμα, διαδίδεται οτι μια κοπέλα παρθένος έπεσε στην πορνεία. Ποιος φταίει, η κοπέλα; Όχι.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Περισσότερο φταίει η μητέρα της. Διότι, αν η μητέρα της παρείχε αυστηρή παιδεία από την μικρή της ηλικία, δεν θα γινόταν πόρνη η κόρη. Όταν η κόρη, από μικρή ακόμη, έσκυβε από τα παράθυρα και περιεργαζόταν τους νέους,</strong> όταν χωρίς δισταγμό πήγαινε όπου ήθελε και με όποιον ήθελε, όταν έτρεχε στους χορούς και στις διασκεδάσεις, όταν περπατούσε γυμνόστηθη και με γυμνούς βραχίονες, όταν για όλα αυτά η μητέρα της έδινε την άδεια της και αδιαφορούσε εντελώς, η μητέρα είναι η αιτία που η κόρη της έπεσε στην πορνεία.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Όμως εσύ, η μητέρα, ίσως μου πεις «εγώ πολλές φορές συμβούλεψα την κόρη μου, αλλά δεν με άκουσε».</strong> Ο Θείος Χρυσόστομος λέει πάνω σε αυτό: «όποιος λυπάται το ραβδί του μισεί τον γιό του, ενώ αυτός που αγαπά, τον εκπαιδεύει με ιδιαίτερη φροντίδα». Δεν σε ακούει η κόρη σου ή ο γιος σου; Έλεγξε, επιτίμησε, παρακάλεσε κάνε αυτό που κάθε φορά χρειάζεται, λέει ο Απόστολος Παύλος.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>ΠΑΤΡΙΚΕΣ ΔΙΔΑΧΕΣ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ -ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΦΙΛΟΘΕΟΥ ΖΕΡΒΑΚΟΥ!</em></span></p>
</div></div>Είναι απαραίτητο να νηστεύουμε;https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/gerontes/kai/didaxes/nhsteyoume2021-01-19T10:30:00.000Z2021-01-19T10:30:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/7486933696?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Είναι απαραίτητο να νηστεύουμε; ....</strong></em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Πρώτα θα κάνω λόγο για την εγκράτεια στα φαγητά, η οποία είναι αντίθετη της γαστριμαργίας, και για τον τρόπο των νηστειών και την ποσότητα των φαγητών. Και αυτά, όχι από τον εαυτό μου, αλλά καθώς παραλάβαμε από τους αγίους Πατέρες. Εκείνοι λοιπόν, δεν έχουν παραδώσει έναν κανόνα νηστείας, ούτε έναν τρόπο της διατροφής, ούτε το ίδιο μέτρο, γιατί δεν έχουν όλοι την ίδια δύναμη, είτε λόγω ηλικίας, είτε ασθενείας, είτε καλύτερης συνήθειας του σώματος.<strong> </strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Έχουν όμως παραδώσει σε όλους έναν σκοπό, να αποφεύγουμε την αφθονία και να αποστρεφόμαστε το χορτασμό της κοιλιάς.</strong> Έχουν δει στην πράξη ότι είναι ωφελιμότερο και βοηθά στην καθαρότητα το να τρώει κανείς μια φορά την ημέρα από το να τρώει κάθε τρείς ή τέσσερις ή εφτά ώρες.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"> Γιατί λένε, εκείνος που επεκτείνεται υπέρμετρα στην νηστεία, υπέρμετρα κατόπιν τρώει. <strong>Και από αυτό, άλλοτε εξαιτίας της υπερβολής της αποχής από την τροφή ατονεί το σώμα και γίνεται πιο απρόθυμο για τις πνευματικές εργασίες, και άλλοτε όταν γεμίσει από το βάρος των τροφών προκαλεί αμέλεια και εξασθένηση της ψυχής.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Και πάλι οι άγιοι Πατέρες δοκίμασαν και είδαν ότι δεν είναι για όλους κατάλληλη η διατροφή με χόρτα, ούτε με όσπρια, ούτε όλοι μπορούν να τρέφονται μόνο με ξερό ψωμί. Και άλλος, καθώς είπαν, ενώ τρώει δύο λίτρες ψωμί, πεινά ακόμη, ενώ άλλος τρώει μία λίτρα ή έξ ουγγιές και χορταίνει. Σε όλους λοιπόν, όπως είπα, ένα κανόνα εγκράτειας έχουν παραδώσει, το να μην ξεγελιούνται με το χορτασμό της κοιλίας, ούτε να παρασύρονται από την ηδονή του λάρυγγα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"> <strong>Γιατί δεν είναι μόνο η διαφορά της ποιότητας των τροφών, αλλά και η ποσότητα που ανάβει τα πυρωμένα βέλη της πορνείας.</strong> Γιατί με οποιαδήποτε τροφή όταν γεμίσει η κοιλιά, γεννά το σπόρο της διαφθοράς. Και πάλι δεν είναι μόνο η κραιπάλη του κρασιού που φέρνει μέθη στη διάνοια, αλλά και η αφθονία του νερού και κάθε τροφής η υπερβολική χρήση, τη ζαλίζει και φέρνει νύστα σ’αυτήν. <strong>Αιτία της καταστροφής των Σοδομιτών δεν ήταν η κραιπάλη του κρασιού και των διαφόρων φαγητών, αλλά η αφθονία του άρτου, κατά τον προφήτη.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Τις τροφές τις χρησιμοποιούμε τόσο ώστε να ζήσουμε, όχι για να σκλαβωθούμε στις ορμές της επιθυμίας. Η μετρημένη και μέσα σε λογικά όρια τροφή βοηθά στην υγεία του σώματος, δεν αφαιρεί την αγιότητα. Ακριβής κανόνας εγκράτειας όπως παρέδωσαν οι Πατέρες είναι να σταματούμε να τρώμε πρίν χορτάσουμε. Και ο Απόστολος που είπε:<strong> «Μη φροντίζετε για τη σάρκα, πώς να ικανοποιήσετε τις επιθυμίες της»,</strong> δεν εμπόδισε την αναγκαία κυβέρνηση της ζωής, αλλά απαγόρευσε την φιλήδονη φροντίδα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Άλλωστε, για την τέλεια καθαρότητα της ψυχής, δεν αρκεί μόνη η εγκράτεια στα φαγητά αν δεν συντρέχουν και οι υπόλοιπες αρετές. <strong>Τη μερική καθαρότητα της ψυχής, μέσω της σωφροσύνης, ιδιαίτερα κατορθώνουν η νηστεία και η εγκράτεια</strong>. Γιατί είναι αδύνατον εκείνος που έχει γεμάτη την κοιλιά του, να κάνει νοερό πόλεμο εναντίον του πνεύματος της πορνείας.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ώστε λοιπόν πρώτος αγώνας μας ας είναι να συγκρατούμε την κοιλιά μας και να υποδουλώνουμε το σώμα. Όχι μόνο με νηστεία, αλλά και με αγρυπνία και κόπο και πνευματικά αναγνώσματα και με το να μαζεύουμε την καρδιά μας πάνω στο φόβο της κολάσεως και στον πόθο της βασιλείας των Ουρανών.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Άγιος Κασσιανός ο Ρωμαίος!</em></span></p></div>Γέροντας Θεόφιλος Παραϊάν – Ο Χριστός καταδίκασε ιδιαίτερα τρία αμαρτήματα...https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/gerontes/kai/didaxes/-amatrhmata2020-12-30T21:20:00.000Z2020-12-30T21:20:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/7624502499?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Γέροντας Θεόφιλος Παραϊάν – Ο Χριστός καταδίκασε ιδιαίτερα τρία αμαρτήματα...</em></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Γέροντας Θεόφιλος Παραϊάν : Από όσα γνωρίζω, κάθε αμάρτημα έχει τη βαρύτητα του - Ο Χριστός καταδίκασε ιδιαίτερα τρία αμαρτήματα...</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Από όσα γνωρίζω, κάθε αμάρτημα έχει τη βαρύτητα του. Αν αναλογισθούμε ότι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός είπε ότι δεν επιτρέπεται να πει κανείς στον αδελφό του «μωρέ»(3),</strong> τότε δεν ξέρω αν υπάρχουν πλέον τα περιθώρια να κατατάξουμε τις αμαρτίες σε μικρές και μεγάλες, όταν μάλιστα ξέρουμε ότι θα λογοδοτήσουμε ενώπιον του Θεού και για κάθε ανώφελο λόγο(4).</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Εγώ κάνω μία διάκριση μεταξύ των παθών (ως αμαρτωλών συνηθειών, όπως είναι η οργή, η ακολασία, η φιλαργυρία κ.ά.), των αμαρτημάτων (ως απομονωμένων κακών πράξεων), των σφαλμάτων<strong> (εν γνώσει ή εν αγνοία),</strong> των ελλείψεων και των αδυναμιών.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Καθένα από τα ως άνω το αντιμετωπίζω στο βαθμό πού υπάρχει στο συγκεκριμένο άνθρωπο, λαμβάνοντας ύπ’ όψιν το μυαλό του, την ηλικία, την παιδεία και την πνευματική κατάσταση του εξομολογούμενου.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Όσον άφορα στα κατά μονάς αμαρτήματα, μία συχνότητα παρουσιάζουν αυτά στα όποια εμπλέκεται η ηδονή (ακολασία, μέθη), η ραθυμία (έλλειψη διάθεσης δέσμευσης στον αγώνα εκπλήρωσης του θελήματος του Θεού),</strong> ακόμη και η αδιαφορία για το θέλημα του Θεού, πράγμα πού οδηγεί στην έκτρωση, το διαζύγιο, την υποτίμηση της νηστείας. Όλα αυτά τα τελευταία γεννιώνται κατ’ εξοχήν από έλλειψη πίστης στο Θεό.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Έξαλλου είναι γνωστό ότι ο Χριστός καταδίκασε ιδιαίτερα τρία αμαρτήματα και συγκεκριμένα: την έλλειψη πίστης στο Θεό και στα λόγια του Θεού, την αφροσύνη, δηλαδή τον εκτροχιασμό από την πίστη, και την υποκρισία. Τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες θεωρήθηκαν ως βαριά αμαρτήματα ο φόνος, η πορνεία και η αποστασία. Σε τελευταία όμως ανάλυση το πιο μεγάλο αμάρτημα είναι αυτό πού εσύ έχεις, αυτό πού σε υποδουλώνει. </span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/gerontes/kai/didaxes/voitheia-l" target="_blank">Γέροντας Ιωάννης: Να ζητάς συνέχεια βοήθεια από το Θεό</a></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μου φαίνεται πολύ παράξενο, όταν κάποιος κατά την εξομολόγηση, απαριθμώντας κάποια αμαρτήματα, καταλήγει με τη δήλωση: «Άλλα δεν έχω να πω», ωσάν όσα είπε μέχρι στιγμής να μην ήταν αρκετά. Εξίσου παράξενο μου φαίνεται, όταν κάποιος λέει: «Διέπραξα όλες τις αμαρτίες» ή «Δε σκότωσα και δεν έβαλα φωτιά. </span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Κατά τα άλλα όλα τα υπόλοιπα τα έκανα»(5).</strong> Ασφαλώς σ’ αυτούς τους ανθρώπους δεν επιχειρηματολογώ για να τους αποδείξω ότι δεν έχουν έτσι τα πράγματα” ότι δηλαδή δεν μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο, δεδομένου ότι κανένας δεν μπορεί να διαπράξει όλα τα αμαρτήματα, ούτε ακόμη και αυτός πού δηλώνει ότι τα διέπραξε σημαίνει ότι όντως τα διέπραξε.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Θα μπορούσε εν τούτοις να λεχθεί ότι τα πιο συχνά αμαρτήματα είναι αυτά πού γίνονται πιο εύκολα και ταιριάζουν σε όλες τις ηλικίες. Αυτό το αναφέρουν μερικοί πού εξομολογούνται και ο λόγος ασφαλώς εδώ είναι για τα αμαρτήματα πού γίνονται με τη γλώσσα και μάλιστα όταν συνοδεύονται με την οργή(6).<strong> Αυτά τα αμαρτήματα, με το να μη συνδέονται άρρηκτα με την ηλικία, τα συναντάμε σε ανθρώπους κάθε ηλικίας,</strong> όλων των τάξεων, άσχετα από την παιδεία πού έχουν και τη γλώσσα πού μιλούν.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Γενικά στην εξομολόγηση τα αμαρτήματα αναφέρονται ως αμαρτήματα, δηλαδή οι άνθρωποι έτσι τα αντιλαμβάνονται.</strong> Αν όμως, παρά ταύτα, οι άνθρωποι δικαιολογούν μερικά αμαρτήματα, όπως, για παράδειγμα, την πορνεία, το ψέμα, την έκτρωση, την κλοπή, επιχειρώ να παρουσιάσω μια πνευματική γραμμή με βάση τις εντολές του Θεού, τη διδασκαλία της Εκκλησίας και τους ιερούς κανόνες. </span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Όταν χρειάζεται, κοντά στις θεωρητικές τοποθετήσεις,</strong> προσθέτω και μερικά πρακτικά παραδείγματα πού ξέρω, από τα όποια βγαίνει καθαρά ότι τα αμαρτήματα γκρεμίζουν τον άνθρωπο όχι μόνο κατά την ψυχική του πλευρά αλλά και τη σωματική του, όχι μόνο τη θρησκευτική-ήθική του πλευρά αλλά και τη βιολογική και κοινωνική. Ασφαλώς προσέχω πολύ κάθε φορά, ώστε τα πρόσωπα πού αναφέρω στα παραδείγματα να μην είναι δυνατόν να ταυτισθούν με συγκεκριμένα πρόσωπα.</span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/gerontes/kai/didaxes/diavolos" target="_blank">Τι φοβάται ο διάβολος;</a></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Τελικά, ίσως εδώ είναι η στιγμή να αναφέρω τη διαπίστωση ότι η αληθινή αντιμετώπιση των αμαρτημάτων δε γίνεται την ώρα της εξομολόγησης αλλά την ώρα της προετοιμασίας για την εξομολόγηση(7) ή γενικά στα κηρύγματα. Στην εξομολόγηση ο χριστιανός πρέπει να προσέλθει αποφασισμένος, να έχει θέση απέναντι στην αμαρτία, να θεωρήσει τις αμαρτωλές πράξεις ως κάτι πού του προκαλεί ντροπή(8). Χωρίς αυτή τη συνείδηση και συναίσθηση δε γίνεται εξομολόγηση. </span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Το πολύ-πολύ μπορεί να γίνεται μια μυστική συνομιλία, απαρίθμηση των λυπηρών του βίου,</strong> αναφορά σε ελλείψεις και ελαττώματα καθώς και σε λάθη δικαιολογημένα ή όχι. Αλλά βέβαια τέτοια νοοτροπία και συμπεριφορά δεν οδηγεί στη συγχώρηση και την άφεση, γιατί σε τέτοιες περιπτώσεις τα αμαρτήματα δεν ανήκουν μόνο στο παρελθόν, αλλά μπορούν να συμβούν και στο εγγύς μέλλον, ακόμη μπορούν να μπουν και σε πρόγραμμα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">(3)Βλ. Ματθ. 5, 22.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">(4)Βλ. Ματθ. 12, 36: «ότι πάν ρήμα aργόν δ εάν λαλήσωσιν οι άνθρωποι,</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">αποδώσουσι περί αυτόν λόγον εν ήμερα κρίσεως».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">(5) Πόσο ίδιοι είναι οι άνθρωποι ανεξαρτήτως χώρας, πολιτισμού και άλλων</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ιδιαίτερων χαρακτηριστικών!</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">(6) Στό ρουμανικό κείμενο εδώ γίνεται και ένα λογοπαίγνιο με την παρήχηση πού</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">δημιουργείται από τον ορό γκούρα (gura)=στόμα και ουρά (ura)=όργή.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">7) Αναφέρεται στη ρουμανική εξομολογητική πρακτική κατά την οποία, πριν</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">την εξομολόγηση των χριστιανών, γίνεται ανάγνωση των προκαταρκτικών</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">γενικών ευχών για την εξομολόγηση, στις όποιες απαριθμούνται συγκεκριμένα</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">αμαρτήματα και καλούνται οι πιστοί σε μετάνοια.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">(8) Πρβλ. «τίνα ουν καρπόν είχετε τότε, έφ’ οίς νυν επαισχύνεσθε;» (Ρωμ. 6, 21).</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Γέροντας Θεόφιλος Παραϊάν</em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/panagia/voithise-me" target="_blank">Ποιος θα σωθεί στους δύσκολους καιρούς;</a></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/gerontes/kai/didaxes/diskolous-kairous" target="_blank">Ποιος θα σωθεί στους δύσκολους καιρούς;</a></strong></span></p></div>