Ο Γέροντας είπε, δεν είστε εσείς ικανοί να κρίνετε εμένα...

Ο Γέροντας που το όνομα του δεν θέλει ακόμη ,να το φανέρωση είπε: "Παιδί μου, μην κρίνεις τους άλλους και μην υποθέτεις ότι καταλαβαίνεις τους αγώνες τους. Δεν ξέρεις ποιες μάχες δίνουν ή ποια βάσανα βαραίνουν τις καρδιές τους. Μόνο ο Θεός βλέπει στα βάθη ενός ανθρώπου και γνωρίζει όλους τους δρόμους του".

Απάντησα: "Μα, Πάτερ, αυτό το άτομο με έχει αδικήσει βαθιά".

Τα μάτια του Γέροντα ήταν γεμάτα συμπόνια. "Παιδί μου, ίσως και να το έχει κάνει. Αλλά καλούμαστε να συγχωρούμε όπως μας έχουν συγχωρήσει. Μόνο ο Θεός έχει τη σοφία και την εξουσία να κρίνει πραγματικά. Είστε σε θέση να συγχωρήσετε αυτό το άτομο και να προσευχηθείτε γι' αυτό, αλλά δεν είστε σε θέση να το κρίνετε πραγματικά".

Σκέφτηκα τα λόγια του. Όλοι οι άνθρωποι κουβαλούν φορτία αμαρτίας και πόνου που δεν βλέπουμε. Ποιος είμαι εγώ που θα ρίξω τον πρώτο λίθο; Ο Γέροντας έχει δίκιο. Δεν μπορώ να κρίνω την ψυχή του άλλου.

Ο Γέροντας χαμογέλασε απαλά. "Όταν αφήσεις να κρίνεις τους άλλους", είπε, "θα βρεις περισσότερη ειρήνη μέσα σου. Γιατί η αληθινή ειρήνη έρχεται όταν αφήνουμε τις κρίσεις στον Θεό και ανοίγουμε τις καρδιές μας με αγάπη και συμπόνια για όλους".

Τα λόγια του ήταν σοφά και αληθινά. Έσκυψα το κεφάλι μου. "Συγχωρέστε με, Γέροντα", είπα. "Έχεις δίκιο, όπως πάντα. Θα προσπαθήσω να μην κρίνω κανέναν, αλλά αντ' αυτού να προσεύχομαι για εκείνους που με αδίκησαν".

Ο Γέροντας χαμογέλασε ξανά. "Μια καλή αρχή, παιδί μου. Τώρα πήγαινε εν ειρήνη".

 πηγη: face-new237.com