Ήμουν στενοχωρημένος και με συμβούλευσε [ο άγιος Πορφύριος]:

– Δεν σου είπα και άλλη φορά, όταν ανοίξεις τελείως την καρδιά σου στον Κύριο, χωρίς σφίξιμο, μπαίνει ο Κύριος μέσα, και την καθιστά ανίκανη να αμαρτήσει. Κατάλαβες; Ανίκανους στο κακό.

Ο Κύριος μέσα στην καρδιά μας αγαπάει, φέρνει πραότητα, καλωσύνη.
Και να θέλουμε να θυμώσουμε, να κάνουμε στον άλλο κακό, δεν μπορούμε.
Τότε ισχύει «Ζω δε ουκέτι εγώ».
Το ζεις και το φωνάζεις μέσα σου.

Ο Παύλος πια τρελάθηκε από τη χαρά του και το διαλαλούσε.

Μα αλλάζει ο Χριστός; Όπως ήταν τότε είναι και τώρα…

Γιατί μωρέ, αφού τα λέμε και τα αποφασίζουμε, ύστερα τι παθαίνουμε και γυρίζουμε στα ίδια και πρέπει να ξαναλέμε τα ίδια;

Πάρ’ το εγωιστικά και μην αφήνεις τον εαυτό σου να δίνει ικανοποίηση στο διάβολο.
Δώσου εξ ολοκλήρου στο Χριστό, με ένθερμο έρωτα, με λαχτάρα.

Όταν βλέπεις κάτι και αντιδράς μέσα σου, και σφίγγεσαι να μη μιλήσεις, ήδη δεν είσαι εν τάξει, με αυτό το σφίξιμο.

Να είσαι απλός, συνετός, αυτοσυγκεντρωμένος, μετρημένος. Να νοιώθεις τον Κύριο πάντα παρόντα. Εκείνος θα σε διδάσκει πώς θα μιλήσεις, πότε θα σιωπήσεις.

Από το βιβλίο του Μοναχού Αγαπίου, η «Θεϊκή φλόγα, που άναψε στην καρδιά μου ο Γέρων Πορφύριος» των εκδόσεων του Ιερού Γυναικείου Ησυχαστηρίου η Μεταμόρφωσις του Σωτήρος.