κοινωνία - face-new237.com2024-03-29T12:08:09Zhttps://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/ekklhsia/feed/tag/%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B1Αν έχετε άγχος και διαβάσετε αυτό, θα νιώσετε κάτι μοναδικοhttps://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/ekklhsia/agxos2023-02-26T11:00:00.000Z2023-02-26T11:00:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/3678980740?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Αν έχετε άγχος και διαβάσετε αυτό, θα νιώσετε κάτι μοναδικο...</strong></em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Άγχος: Αν διαβάζεις τώρα αυτό το μήνυμα, μόλις έλαβες μια διπλή ευλογία! Είδα στον ύπνο μου πως επισκέφθηκα τον Παράδεισο κι ένας άγγελος ανέλαβε να με ξεναγήσει.<br /> Περπατούσαμε δίπλα – δίπλα σε μια τεράστια αίθουσα γεμάτη με αγγέλους. Ο άγγελος οδηγός μου σταμάτησε μπροστά στον πρώτο σταθμό εργασίας και είπε: «Αυτό είναι το Τμήμα Παραλαβής. Εδώ παραλαμβάνουμε όλες τις αιτήσεις που φτάνουν στον Θεό με τη μορφή προσευχής.»Κοίταξα γύρω – γύρω στον χώρο.<em><strong><br /> </strong></em></span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Έσφυζε από κίνηση, με τόσο πολλούς αγγέλους να βγάζουν και να ταξινομούν αιτήσεις γραμμένες σε ογκώδεις στοίβες από χαρτιά και σημειώματα, από ανθρώπους σε όλο τον κόσμο.Μετά, προχωρήσαμε σε έναν μακρύ διάδρομο, μέχρι που φτάσαμε στον δεύτερο σταθμό. Ο άγγελος μού είπε:«Αυτό είναι το Τμήμα Συσκευασίας και Παράδοσης. Εδώ οι χάρες και οι ευχές που έχουν ζητηθεί προωθούνται και παραδίδονται σ’ αυτούς που τις ζήτησαν.»Πρόσεξα και πάλι πόση κίνηση είχε και εδώ. Αμέτρητοι άγγελοι πηγαινοέρχονταν δουλεύοντας σκληρά, αφού τόσες πολλές επιθυμίες είχαν ζητηθεί και συσκευάζονταν για να παραδοθούν στη γη.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Τέλος, στην άκρη ενός μακρινού διαδρόμου, σταματήσαμε στην πόρτα ενός πολύ μικρού σταθμού. Προς μεγάλη μου έκπληξη μόνο ένας άγγελος καθόταν εκεί, χωρίς να κάνει ουσιαστικά τίποτα</span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">«Αυτό είναι το Τμήμα των Ευχαριστιών» μου είπε σιγανά ο φίλος άγγελός μου.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Έδειχνε λίγο ντροπιασμένος.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">«Πώς γίνεται αυτό; Δεν υπάρχει δουλειά εδώ;» ρώτησα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">«Είναι λυπηρό» αναστέναξε ο άγγελος. «Αφού παραλάβουν τις χάρες τους οι άνθρωποι, πολύ λίγοι στέλνουν ευχαριστήρια.»</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">«Πώς μπορεί κάποιος να ευχαριστήσει τον Θεό για τις ευλογίες που παρέλαβε;» ρώτησα πάλι.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">«Πολύ απλά», απάντησε. «Χρειάζεται μόνο να πεις: ‘Ευχαριστώ Θεέ μου’!»</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">«Και για τι ακριβώς πρέπει να ευχαριστήσουμε;»</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">«Αν έχεις τρόφιμα στο ψυγείο σου, ρούχα στην πλάτη σου, μια στέγη πάνω απ’ το κεφάλι σου και ένα μέρος για να κοιμηθείς, είσαι πλουσιότερος από το 75% αυτού του κόσμου.</span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">»Αν έχεις χρήματα στην τράπεζα, στο πορτοφόλι σου και λίγα κέρματα σ’ ένα πιατάκι, είσαι ανάμεσα στο 8% των ανθρώπων που ευημερούν.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">»Αν ξύπνησες σήμερα το πρωί με περισσότερη υγεία από όση αρρώστια, είσαι πιο ευλογημένος από όσους δεν θα επιζήσουν καν ως την αυριανή μέρα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">»Αν ποτέ δεν βίωσες την εμπειρία του φόβου του πολέμου, της μοναξιάς της φυλακής, της αγωνίας του βασανισμού και της σουβλιάς της πείνας, είσαι μπροστά από 700 εκατομμύρια ανθρώπους αυτής της γης.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">»Αν μπορείς να προσευχηθείς σε έναν ναό, χωρίς τον φόβο της επίθεσης, της σύλληψης ή της εκτέλεσης. θα σε ζηλεύουν σίγουρα περίπου 3 δισεκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">»Αν οι γονείς σου είναι ακόμα ζωντανοί και είναι ακόμα παντρεμένοι μεταξύ τους, είσαι σπάνιος.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">»Αν μπορείς να κρατάς το κεφάλι σου ψηλά και να χαμογελάς, δεν είσαι ο κανόνας. είσαι η εξαίρεση για όλους όσους ζουν μέσα στην αμφιβολία και στην απόγνωση.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">»Και αν διαβάζεις τώρα αυτό το μήνυμα, μόλις έλαβες μια διπλή ευλογία, πρώτον γιατί σου το έστειλε κάποιος που σ’ αγαπάει και δεύτερον γιατί είσαι πιο τυχερός από 2 δισεκατομμύρια ανθρώπους, που δεν ξέρουν καν να διαβάζουν.»</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">«Κατάλαβα. Και τώρα τι κάνω; Πώς μπορώ να αρχίσω;»</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">«Να πεις καλημέρα» μου χαμογέλασε ο άγγελός μου, «να μετρήσεις τις ευλογίες σου και να περάσεις αυτό το μήνυμα και σε άλλους ανθρώπους, για να τους θυμίσεις πόσο ευλογημένοι είναι.»</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Να περάσεις αυτό το μήνυμα και σε άλλους ανθρώπους, για να τους θυμίσεις πόσο ευλογημένοι είναι.»</span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">.</span></p></div>Αν είσαι απελπισμένος, διάβασε αυτό!https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/ekklhsia/diabase2023-02-26T09:00:00.000Z2023-02-26T09:00:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/4544292143?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong>Αν είσαι απελπισμένος, διάβασε αυτό! ...</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Απελπισία: Μια μέρα o γάιδαρος ενός αγρότη έπεσε σε ένα πηγάδι. Το ζώο φώναζε απελπισμένα για ώρες κι ο αγρότης προσπαθούσε να καταλάβει τι έπρεπε να κάνει.<br /> </span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Τέλος, αποφάσισε ότι το ζώο ήταν γέρικο, και τα έξοδα που απαιτούνταν για να το βγάλει από το πηγάδι ήταν πολλά.<br /> </span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Δεν άξιζε τον κόπο να προσπαθήσει να σώσει τον γάιδαρο. Το μόνο που σκέφτηκε να κάνει ήταν να το θάψει ζωντανό. Κάλεσε όλους τους γείτονές του να έρθουν και να τον βοηθήσουν. Πήραν όλοι από ένα φτυάρι και άρχισαν να πετάνε χώματα στο πηγάδι. Στην αρχή, ο γάιδαρος συνειδητοποίησε τι συνέβαινε και φώναξε φρικτά. Μετά όμως, προς έκπληξη όλων, ησύχασε.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Λίγα φορτία χώμα αργότερα, ο γεωργός κοίταξε κάτω το πηγάδι κι έμεινε έκπληκτος με αυτό που είδε. Ήταν κάτι καταπληκτικό!!!! Με κάθε φτυαριά χώμα που έπεφτε στην πλάτη του, ο γάιδαρος τιναζόταν και έκανε ένα βήμα προς τα πάνω. Οι γείτονες του αγρότη συνέχισαν να πετάνε φτυαριές χώμα πάνω στο ζώο, κι αυτό κάθε φορά τιναζόταν κι έκανε ένα βήμα προς τα πάνω. Πολύ σύντομα, όλοι ήταν έκπληκτοι με το γαϊδούρι να έχει φτάσει στην επιφάνεια του πηγαδιού.</span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ηθικό δίδαγμα: Η ζωή μπορεί να φέρει σε σας πολλές φτυαριές από σκουπίδια μέσα στο πηγάδι της ζωής σας. Να θυμάστε όμως πως κάθε ένα από τα προβλήματά σας αυτά είναι ένα εφαλτήριο. Μπορούμε να βγούμε από τα βαθύτερα πηγάδια απλά με ένα τίναγμα. Πατάμε πάνω στο πρόβλημα και κάνουμε ένα βήμα πάνω.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Αυτή η ιστορία θα μπορούσε να αναφέρεται ακριβώς και στην χώρα μας. Κάποιοι Ευρωπαίοι εταίροι μας προσπαθούν να μας θάψουν. Πρέπει να βρούμε τρόπους να το εκμεταλλευτούμε όπως ο γάιδαρος.</span></p></div>Μία γυναίκα που μοιάζει με την Παναγίαhttps://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/ekklhsia/gynaika2023-02-26T07:00:00.000Z2023-02-26T07:00:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/4629440870?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Μία γυναίκα που μοιάζει με την</strong></em><strong> Πα</strong><em><strong>ναγία...</strong> </em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Γερόντισσα Μακρίνα: Σήμερα ήρθε ένας κύριος πού μόλις μπήκε μέσα στο Μοναστήρι, είπα: «Αύτός ό άνθρωπος κάτι καλό έχει μέσα στήν ψυχή του». Δέν ξέρω, μιά άλλοίωσι ήρθε μέσα στήν ψυχή μου. Είχε ένα προσωπάκι πού έλαμπε.<br /> Πριν έρθη στο αρχονταρίκι, μιλούσα μέ λαϊκούς γιά τήν προσευχή, τί δύναμι έχει ή προσευχή καί τί σοβαρό είναι όταν ό άνθρωπος προσέχη στο θέμα τής ψυχής.<br /> </em></span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Όχι προσευχή νά τελειώσουμε μόνο τα κομποσχοίνια μας -και αυτό βέβαια τό δέχεται- άλλα να νοιώσουμε τον Δεσπότη μας Χριστό, νά Τον νοιώσουμε στην καρδιά μας, αύτή είναι πραγματική προσευχή.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Καθώς λοιπόν συζητούσαμε τί είναι ή προσευχή, ό άνθρωπος αύτός άκούγοντας προσευχή, μέσα του αλλοιώθηκε. Τό πρόσωπό του έλαμψε περισσότερο- είδα σάν μία ακτίνα στο πρόσωπό του, καί μου είπε:</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">«Γερόντισσα, μπορώ νά σάς μιλήσω;». «Ευχαρίστως, νά μου μιλήσετε», είπα. «Έγώ ήμουν δέκα χρόνων παιδάκι- ή μητέρα μου ήταν εύσεβεστάτη, πολύ άγια γυναίκα, τέτοια άκρίβεια πού είχε στή ζωή της, σάν νά ήταν μία κατά κόσμον μοναχή.</span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Καί αν δεν ζούσε στο Μοναστήρι, πολιτευόταν σάν νά ήταν μοναχή- τόσο ευλάβεια είχε. Καί μου λέει μιά μέρα: “Παιδάκι μου, νά πάμε στον Εσπερινό, νά πάμε στήν εκκλησία νά άνάψουμε ένα κεράκι;”.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">“Νά πάμε, μαννούλα”. Αφού φθάσαμε, μόλις μπήκαμε στήν έκκλησία, σάν νά μέ τράβηξε μία δύναμι στο παγκάρι. Καί βλέπω μία πανύψηλη μοναχή μέ κάλυμμα πού είχε ένα κόκκινο σταυρό. Έγώ Τήν κοίταζα, αύτή μέ κοίταζε- ή μητέρα πήγε νά προσκυνήση τις εικόνες.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Κάτι άνεξήγητο μέ τραβούσε νά Τήν κοιτάζω όλο καί περισσότερο. Αμα τό σκεφτώ σαλεύεται ό νους μου. Τέτοια ομορφιά, τέτοια ώραία μορφή, τέτοιο κάλλος, άστραφτε τό πρόσωπό Της- κι έγώ Τήν κοίταζα καί Αύτή μέ κοίταζε καί μου χαμογελούσε καί έγώ Τήν κοίταζα, Τήν κοίταζα καί δεν Τήν χόρταινα.</span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ελαμπε τό πρόσωπό Της! Κι αύτή ή άκτινοβολία πού έλαμπι στο πρόσωπό Της ήρθε στήν καρδιά μου. “Μαμά, μαμά, μαμά!”, φώναξα εκείνη τήν ώρα. “Τί είναι παιδάκι μου, τί έπαθες;”.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">“Μία γυναίκα πού μοιάζει μέ τήν Παναγία κάθεται εδώ στο παγκάρι”. Καί μέ ρωτάει: «Πού είναι, παιδί μου; Πού είναι, παιδάκι μου;”, δέν τήν έβλεπε ή μητέρα μου. “Νά καλέ μαμά, εδώ στο παγκάρι, δέν Τήν βλέπεις; Κοίταξε τί άνάστημα, τί όμορφη πού είναι, πολύ ωραία, λάμπει, μαμά, λάμπει!”.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η γυναίκα αύτή, μόλις φώναξα, βάδισε σιγά-σιγά, άνοιξε τήν Ωραία Πύλη καί μπήκε μέσα στο Ιερό. Αυτό δέν μπορώ νά τό ξεχάσω, όπου πάω κι όπου σταθώ, αύτό τό πρόσωπο βλέπω μπροστά μου.</span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Κι άπό τότε άρχισα νά κάνω τήν Παράκλησι τής Παναγίας. Πολύ τήν αγαπώ. Τέτοια αγάπη πού έχω στήν Παναγία, Γερόντισσα, μά δέν λέγεται».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">«’Έ, είπα, αφού Τήν αγαπάς νά εύχεσαι καί γιά μένα». «Πολύ Τήν άγαπάω. Αλήθεια, δέν μπορώ νά σάς τό περιγράφω». Καί τού είπα: «Αφού τόσο Τήν άγαπάς άντί γιά μία φορά, τρεις φορές τήν ήμέρα νά Τής κάνης Παράκλησι».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">«Ναί; μέ ρώτησε, μπορώ;». «Πώς δέν μπορείς, τού απάντησα, τρεις φορές τήν ήμέρα Παράκλησι νά κάνης». Τί μεγαλείο, τί πίστι πού έχουμε!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Σκεφτείτε, αφού καί τώρα πού είναι μεγάλος άνθρωπος, Τήν βλέπει μπροστά του, μετά άπό τόσα χρόνια! Δέν μπορεί νά τού φύγη αύτή ή μορφή! Καί λέω, γιά κοίταξε τί κάνει ό Θεός.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Τί εμφυτεύτηκε στήν ψυχή αυτού τού άνθρώπου άπό τήν παιδική του ήλικία. Κι όταν τά διηγείτο άστραφτε τό πρόσωπό του, κι έβλεπες τό θειο χορτασμό στήν καρδιά του.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Έμεινα άναλογιζομένη τί μπορεί νά συναντήση κανείς σ’ ένα κοσμικό άνθρωπο! Τα ματάκια του μέσα δάκρυζαν αφού μου ήρθε μέσα στην ψυχή μου ένα άλλο πράγμα- τόσο πολύ άντανάκλασε ή Χάρις τής Παναγίας μέσα στήν ψυχή μου.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Τόση ευλάβεια αίσθάνθηκα, τόσο πολύ αλλοιώθηκα, πού, κατά κάποιον τρόπο, ή ψυχή μου ήθελε νά τον άγκαλιάση. Και ήθελα νά καταλήξω, τί ωραίο πράγμα ή Κυρία Θεοτόκος νά παρουσιάζεται σέ ώρισμένους άνθρώπους, γιά νά μάς δείξη τά μεγαλεία πού έχει ετοιμάσει ό Θεός στον ούρανό καί τήν άγάπη πού έχει προς έμάς! Τί σπουδαίο, πολύ σπουδαίο!</span></p>
<p> </p></div>Να ευχαριστείς κάθε μέρα μ’όλη σου την καρδιά τον Θεό!https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/ekklhsia/Ueos2023-02-25T18:30:00.000Z2023-02-25T18:30:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/4357900384?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Να ευχαριστείς κάθε μέρα μ’όλη σου την καρδιά τον Θεό! ...</em></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Ευχαριστώ: Όταν προσεύχεσαι στο σπίτι το βράδυ ή το πρωί, ή στην εκκλησία την ώρα της Θείας Λειτουργίας, φρόντισε να είσαι επιμελής στο έργο σου αυτό και να προσπαθείς μ’ όλη σου την καρδιά να δοξολογείς το Θεό.<br /> Ο Κύριος κι η Παναγία Μητέρα Του θα σε φωτίσουν και θα βάλουν στην καρδιά σου κάποια φωτεινή ιδέα για τον τρόπο που θα το κατορθώσεις αυτό.<br /> </em></span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Αν θέλεις να συνθέσεις κάποια ομιλία ή κήρυγμα και δεν ξέρεις τί να γράψεις, επειδή δεν έχεις «ύδωρ ζων» στην καρδιά σου, δεν έχεις παρά να το ζητήσεις με πίστη στην προσευχή σου.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ο Κύριος κι η Παναγία Μητέρα Του θα σου υποδείξουν το θέμα για το κήρυγμα και θα φωτίσουν το νου και την καρδιά σου για να το αναπτύξεις.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Να ευχαριστείς κάθε μέρα και μ’ όλη σου την καρδιά το Θεό που σου έδωσε ζωή «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσή» Του, μια λογική, ελεύθερη κι αθάνατη ζωή. Να ευχαριστείς ιδιαίτερα το Θεό που σε αποκατάστησε και σε οδηγεί πάλι στην αιώνια ζωή, μετά την πτώση και καταδίκη σου στον αιώνιο θάνατο.</span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Κι αυτό το έκανε όχι με την παντοδυναμία Του, αλλά με το να παραδώσει σε θάνατο το Μονογενή Του υιό για τη σωτηρία μας.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Να Τον ευχαριστείς ακόμα που καθημερινά χαρίζει ζωή σε σένα, αν και αμαρτάνεις αμέτρητες φορές με την ελεύθερη βούλησή σου και βαδίζεις από τη ζωή στο θάνατο.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Κι αυτό το κάνει με το που θα πεις «Πάτερ, ήμαρτον εις τον ουρανόν και ενώπιον σου» (Λουκ. ιε’ 18). Να Τον ευχαριστείς που σε έκανε καλά από την αρρώστια σου, μ’ όλο που εκτίθεσαι ασύνετα στους κινδύνους και τις αρρώστιες, που είναι προάγγελοι του θανάτου.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Να Τον δοξολογείς που διορθώνει τα σφάλματά σου και δε σου στερεί την επίγεια ζωή, γιατί ξέρει πόσο την αγαπάς και γιατί δεν είσαι ακόμα έτοιμος για τη μέλλουσα, την αιώνια ζωή.</span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Να Τον ευχαριστείς για όλα τα μέσα που σε στηρίζουν στη ζωή, για όλες τις χαρές μα και για τις θλίψεις της ζωής. Τα πάντα προέρχονται από Εκείνον, τον Πανεύσπλαχνο Πατέρα. Όλα πηγάζουν από την Πρωταρχική Πηγή της Ζωής, που μοιράζει και χαρίζει ζωή σε όλους.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Άνθρωπος ευγενικός και καλλιεργημένος λογαριάζεται εκείνος που σκορπάει γενναιόδωρα και αγαπητικό τα αγαθά και τα χαρίσματά του σε όλους, που χαίρεται όταν του δίνεται η ευκαιρία να κάνει το καλό και να ευχαριστεί τους άλλους, χωρίς να περιμένει καμιά ανταπόδοση.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Άνθρωπος ευγενικός και καλλιεργημένος λογαριάζεται εκείνος που δεν είναι φαντασμένος, που δεν ξιπάζεται σε εκείνους που συχνάζουν κοντά του και ωφελούνται από τη γενναιοδωρία του, που δεν τους παραμελεί, που δεν τους υποτιμά στη σκέψη του, αλλά τους εκτιμά όπως την πρώτη φορά που τους συνάντησε ή και περισσότερο ακόμα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Τυχαίνει συχνά να κομπάζουμε και να υπερηφανευόμαστε μπροστά σε εκείνους που μας πλησιάζουν. Με το που τους συνηθίζουμε όμως νιώθουμε πως μας κουράζουν και τους περιφρονούμε, τους λογαριάζουμε για τίποτα.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Πολύ συχνά τοποθετούμε κάποιον άνθρωπο στη συνείδησή μας πιο χαμηλά κι από ένα ζώο που αγαπάμε, ή κι από ένα αντικείμενο ακόμα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Όταν προσευχόμαστε, που και που είναι καλό να λέμε και λίγα λόγια αυτοσχέδια, που να είναι γεμάτα πίστη κι αγάπη για τον Κύριο.</span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ας μη χρησιμοποιούμε πάντα τα λόγια των άλλων για να συνομιλούμε με το Θεό, ας μη παραμένουμε πάντα νήπια σε ό,τι έχει σχέση με την πίστη και την αγάπη μας για Εκείνον.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Πρέπει να χρησιμοποιούμε και το μυαλό μας, να βγάζουμε κάτι κι από την καρδιά μας.</strong> Όταν χρησιμοποιούμε τα λόγια των άλλων συχνά τα συνηθίζουμε και ψυχραινόμαστε στην προσευχή. Πόσο ευάρεστο είναι στον Κύριο το ψιθύρισμα που βγαίνει κατευθείαν από μια καρδιά γεμάτη πίστη, αγάπη κι ευγνωμοσύνη!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Είναι αδύνατο να το εκφράσει κανείς. Πρέπει μόνο να πούμε πως όταν προσευχόμαστε στο Θεό με δικά μας λόγια η ψυχή μας ριγά από χαρά, πυρπολείται ολόκληρη, ζωοποιείται, νιώθει μακάρια.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Λίγα λόγια θα πεις, μα θα νιώσεις τέτοια ευλογία, όση δε θα ένιωθες αν έλεγες τις πιό μακρές και κατανυκτικές προσευχές των άλλων, αν τις προφέρεις από συνήθεια, χωρίς αμεσότητα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Όταν ζητάς κάτι από τον Κύριο, να είσαι σίγουρος πως η εύσπλαχνη και γενναιόδωρη δεξιά Του είναι έτοιμη να σου χαρίσει τις δωρεές Του. Η δεξιά του Κυρίου είναι αυτή που έδωσε κι εξακολουθεί να δίνει τα αρίφνητα πλούτη Του σε όλους.</strong> Να λογαριάσεις ανόητες τις σκέψεις που σου σπέρνουν αμφιβολία για το αν θα λάβεις ή όχι εκείνο που ζήτησες.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Αυτη εΐναι αφροσύνη, όμοια με εκείνην για την οποία γράφει ο Ψαλμωδός: «Είπεν άφρων εν καρδία αυτού· ουχ εστί Θεός» (Ψαλμ. ιγ’ 1). Όταν ζητάμε βοήθεια από κάποιον γενναιόδωρο άνθρωπο, φανταζόμαστε προκαταβολικά το χέρι του απλωμένο για να δώσει.</span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Γιατί οι επίγειοι ευεργέτες ακολουθούν το παράδειγμα του Πανεύσπλαχνου Πατέρα κι είναι ελεήμονες και γενναιόδωροι, μας δίνουν αυτό που τους ζητήσαμε αμέσως, όπως έχει ειπωθεί: «Τίς εστίν εξ υμών άνθρωπος, ον εάν αιτήση ο υιός αυτού άρτον, μη λίθον επιδώση αυτώ; και εάν ιχθύν αιτήση, μη όφιν επιδώσει αυτώ; ει ουν υμείς, πονηροί όντες, οίδατε δόματα αγαθά διδόναι τοις τέκνοις υμών, πόσω μάλλον ο πατήρ υμών ο εν τοις ουρανοίς δώσει αγαθά τοις αιτούσιν αυτόν;» (Ματθ. ζ’ 9-11).</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Όταν μέσα σου νιώθεις ένα πλάκωμα να επιμένει και την ολιγοπιστία να σε τυραννά, να ξέρεις πως στην καρδιά σου έχει θρονιαστεί ο εχθρός και περιπαίζει την άγνοιά σου, την αδυναμία σου και την αστάθειά σου στην πίστη.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Πρέπει να καταδικάσεις αμέσως την αφροσύνη, την τύφλωση και την ολιγοπιστία σου, καθώς και την αγνωμοσύνη σου για τον προηγούμενο φωτισμό και τ’ αγαθά που έλαβες από το Θεό χάρη στην πίστη σου· τ’ αγαθά εκείνα που τώρα με την αμαρτωλή έμμονη στην ισχυρογνωμοσύνη σου αρνείσαι ή δεν τα δέχεσαι όπως τα δεχόσουν πριν. Και τότε ο Κύριος θα σε ελεήσει. Θα φύγει το πλάκωμα της καρδιάς και θα ειρηνέψεις.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ο εχθρός θέλει ακόμα και σε ζητήματα πίστης να τους κάνει όλους ν’ ακολουθήσουν το ψέμμα, τήν πλάνη του.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ο αναγεννημένος άνθρωπος, ο «καινός», βρίσκει ευχαρίστηση στην υπακοή, ενώ ο παλιός άνθρωπος της αμαρτίας θέλει ν’ αντιστέκεται, και να παρακούει. Γι΄ αυτό, Κύριε, «γενηθήτω το θέλημά Σου».</span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Δέχομαι σαν έκφραση της θέλησής Σου όλα όσα μου ζητούν οι αρχές, όλα όσα μου κάνουν οι άλλοι, όλα όσα μου τυχαίνουν, γιατί τίποτα δε γίνεται χωρίς Εσένα. Βρίσκεσαι μέσα σε όλα, μέσα απ’ όλα, παντού.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ο Θεός είναι πνευματική ύπαρξη. Από Εκείνον πηγάζει κάθε ύπαρξη, χωρίς Αυτόν τίποτα δεν θα μπορούσε να υπάρχει. Από Εκείνον αντλούν όλα την προέλευσή τους, τη συνέχεια, τη ζωή. Εκείνος είναι άπειρα μεγαλύτερος από το χρόνο και το χώρο. Δεν έχει ούτε αρχή ούτε τέλος. Μπροστά Του όλα μοιάζουν ανυπόστατα, ανύπαρκτα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Εκείνος είναι πανταχού παρών. Δεν περιορίζεται από το χώρο, ούτε από τα βουνά ούτε από τα ουράνια σώματα, ούτε από τη θάλασσα ή τον αέρα, τη φωτιά ή το χώμα.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Εκείνος καλύπτει αιώνια κάθε χώρο, με τη δύναμή Του διατηρεί στη ζωή όλα τα όντα, βρίσκεται παντού, στο πιο απίθανο σημείο του διαστήματος, γιατί περιέχει τα σύμπαντα. Με λίγα λόγια ο Θεός είναι αυτό που είναι, δηλαδή η μόνη Ύπαρξη, ο μόνος Ων.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Αν την ώρα της θείας λειτουργίας ο αδελφός σου κάνει κάτι άτακτα, χωρίς επιμέλεια, μην εκνευρίζεσαι μαζί του.</strong> Ούτε μέσα σου να το σκεφτείς, ούτε και να εκδηλωθείς.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Να είσαι συγκαταβατικός στα σφάλματά του και να έχεις στο νου σου πως όσο ζεις κάνεις και συ πάρα πολλά σφάλματα, πως είσαι και συ άνθρωπος με πολλές αδυναμίες, πως ο Θεός είναι καρτερικός και πολυέλεος, συγχωρεί και τις δικές σου και τις δικές μας αδυναμίες αμέτρητες φορές.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Να θυμάσαι τα λόγια της Κυριακής προσευχής: «Και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών».</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Τα λόγια αυτά πρέπει να μας θυμίζουν πως κι εμείς είμαστε πάντα μεγάλοι οφειλέτες, μεγάλοι αμαρτωλοί ενώπιον του Θεού κι ότι γι’ αυτό το λόγο πρέπει να ταπεινωνόμαστε και να μην είμαστε αυστηροί με τα σφάλματα των αδελφών μας, που είναι κι αυτοί αδύναμοι, σαν κι εμάς.</span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Όπως δεν κρίνουμε αυστηρά τον εαυτό μας, το ίδιο πρέπει να κάνουμε και για τους άλλους, γιατί είναι αδελφοί μας, είμαστε αλλήλων μέλη.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ο εκνευρισμός προέρχεται από έλλειψη αυτογνωσίας, από υπερηφάνεια, από το γεγονός ότι δεν υπολογίζουμε τη μεγάλη διαφθορά της φύσης μας και γνωρίζουμε πολύ λίγο τον πράο και ταπεινό Ιησού.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ο Θεός δοκιμάζει τις αμαρτωλές τάσεις της καρδιάς μας με ποικίλους τρόπους. Τον φιλάργυρο, για παράδειγμα, τον δοκιμάζει με την απώλεια χρημάτων ή της περιουσίας του, ή και μέρους αυτών, <strong>επιτρέποντας στους κλέφτες και τους ληστές να τον κλέψουν</strong>. Έναν τον δοκιμάζει με πλημμύρες ή με πυρκαγιά, άλλον με ανώφελες σπατάλες σε αποτυχημένες εμπορικές δραστηριότητες.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Τον υγιή άνθρωπο τον δοκιμάζει με αρρώστιες και έξοδα για φάρμακα και γιατρούς· άλλον με το θάνατο της γυναίκας του, της αδελφής του ή κάποιου φίλου του κι έναν τρίτο με ατιμία. Τους δοκιμάζει όλους με διαφορετικούς τρόπους, για ν’ αποκαλύψει στον καθένα τις αρρωστημένες πλευρές της καρδιάς του και να τον κάνει να διορθωθεί.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Πολλούς πρέπει να διαπεράσει ξίφος την ψυχή τους για ν’ αποκαλυφτούν οι κρυφοί λογισμοί τους. Όποια ζημιά και να πάθεις στην περιουσία σου όμως πρέπει να πιστεύεις πως αυτό είναι από το Θεό και να λες: «Ο Κύριος έδωκεν, ο Κύριος αφείλατο· ως τω Κυρίω έδοξεν, ούτω και εγένετο είη το όνομα. Κυρίου ευλογημένον εις τους αιώνας» (Ιώβ, α’ 21).</span></p></div>Αυτά τα λόγια είναι ό,τι χειρότερο για τον διάβολο – Να τα λέτε όλοιhttps://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/ekklhsia/diabol2023-02-25T17:30:00.000Z2023-02-25T17:30:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/4667696663?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Αυτά τα λόγια είναι ό,τι χειρότερο για τον διάβολο – Να τα λέτε όλοι...</strong></em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Διάβολος: «Αυτή η φράση είναι θανατηφόρο πλήγμα για τον διάβολο!<br /> <strong>«Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν!»</strong><br /> </em></span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Είναι πολύ μεγάλη γι’ αυτόν που τη λέει σε κάθε κίνδυνο, προϋπόθεση ασφάλειας κι ευχαρίστησης.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Γιατί μόλις την απαγγείλει κανείς, αμέσως διασκορπίζεται το σύννεφο της λύπης.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μην παύσεις να τη λες και να ασκείς και τους άλλους σ’ αυτό.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Έτσι και η φουρτούνα που μας βρήκε, κι αν ακόμη γίνει μεγαλύτερη, θα μεταβληθεί σε γαλήνη.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Έτσι κι όσοι δοκιμάζονται θα πάρουν μεγαλύτερη αμοιβή παράλληλα προς την απαλλαγή τους απ’ τα δεινά.</span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Αυτή η φράση ανέδειξε τον Ιώβ νικητή, αυτή η φράση έτρεψε σε φυγή τον διάβολο, κι αφού τον γέμισε από ντροπή τον έκανε να αναχωρήσει, αυτή είναι εξάλειψη κάθε ταραχής…».</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">(Απ’ την 193 Επιστολή του Άγιου Ιωάννου του Χρυσοστόμου).</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Σημειώνεται ότι με την φράση αυτή ο Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος άφησε την τελευταία του αναπνοή! (δηλ. Δόξα στον Θεό για όλα!)</span></p></div>Γερόντισσα Λαμπρινή: Η ώρα που γεμίζουν οι Εκκλησίες με Αγγέλουςhttps://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/ekklhsia/g-lamprini2023-02-25T16:30:00.000Z2023-02-25T16:30:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/4247896804?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Γερόντισσα Λαμπρινή: Η ώρα που γεμίζουν οι Εκκλησίες με Αγγέλους...</em></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Παναγία: “Μην αφήνουμε ούτε μία ημέρα χωρίς να επικαλούμαστε την Παναγία μας.<br /> Ήταν κάποτε ένας άνθρωπος ευλαβής πού ωνομαζόταν Αγαθόνικος. Αυτός είχε διδαχθή, ἀκόμη ἀπό τήν παιδική του ἡλικία, να λέγη μπροστά στήν Εικόνα της Παναγίας, τόν ύμνο αυτό: «Θεοτόκε, Παρθένε, χαίρε Κεχαριτωμένη Μαρία, ὁ Κύριος μετά σού.<br /> </em></span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Είχαν μνήμη (εορτή αγίου) εκεί και έδωκα το χαρτάκι μου με τα ονόματα. Το πρωΐ υστέρα πού είχε τελειώσει η Λειτουργία, είδα κατά γης το χαρτάκι στο Ιερό μπροστά. Στενοχωρήθηκα και είπα: «Αχ, Θεέ μου, αγία Αικατερίνη, ήρθα εδώ και δεν διαβάστηκαν τα ονόματά μου».</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Τη νύχτα στον ύπνο μου ήρθε μία νέα ωραία (Αγία Αικατερίνη) και μου είπε: «Φοβήθηκες, παιδί μου, μήπως δεν διαβάστηκαν τα ονόματα; Τα διάβασα εγώ, ας μην τα διάβασε ο παπάς».</span><br /> <span style="font-size:12pt;">Στα χέρια της κρατούσε ένα χαρτί. Μου το έδειξε. Είδα ότι ήταν το χαρτί πού είχα γράψει τα ονόματα και το είχα δώσει στον παπά για να τα μνημονεύσει στην Προσκομιδή.</span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">«Όταν ξεκινά το πρωί η Λειτουργία μας, εκεί όλα είναι πολύ ωραία.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Όταν όμως έρχεται η ώρα της μεταδόσεως τότε είναι όλη η Εκκλησία γεμάτη από τα αγγελικά πνεύματα. Τώρα τα βλέπω έτσι σαν αστραπή. Περνάνε Άγγελοι με τα φτερά τους, όμορφα τα πρόσωπα τους, όπως είμαστε οι άνθρωποι. Αυτοί είναι ψηλά, και μείς χαμηλά. Φωνάζει ο παπάς από δω, ο ψάλτης από κει, βγαίνουν όλοι εκεί και κουλουριάζουν (κυκλώνουν) τον παπά γύρω-γύρω.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μετά βγαίνει η μετάδοση, βλέπεις στην Ωραία Πύλη ακέραιος ο Χριστός, βλέπεις που λέει ο παπάς «Μετά φόβου…». Αυτός λέει: «Εδώ εγώ είμαι» και δείχνει το Άγιο Ποτήριο, ότι δηλαδή είναι μέσα. Παίρνομε τότε πραγματικά κρέας από το Σώμα του Κυρίου. Μέσα στο Άγιο Ποτήριο είναι αλήθεια Αυτός. Γίνεται όλος τόσο δα παιδάκι μικρό – μικρό με κεφαλάκι, χεράκια, ποδαράκια, ακέραιος Χριστός, άνθρωπος δηλαδή, και το δίνει σ” εμένα, το δίνει σ” εσένα και στον άλλον, με το κουταλάκι (Αγία λαβίδα). Το κουταλάκι μέσα έχει ένα ανθρωπάκι»</span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p>.</p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Πώς να το πάρεις αυτό το πράγμα; Και το παίρναμε κάτι αμαρτωλοί, κακομαγαρισμένοι, καταπονηρεμένοι, κακός κόσμος, φονιάδες, σκοτώνουν τον άλλον και τον θάβουν.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Όταν πηγαίνεις να μεταλάβεις, θα πηγαίνεις με το κεφάλι σκυφτό και θα σκέφτεσαι Ποιον θα βρεις μπροστά σου. Ποιόν θα ιδείς τώρα εσύ. Μην κοιτάς τον έναν και τον άλλον και τι κάνει αυτός και εκείνος. Θα κοιτάζεις μόνο το Άγιο Ποτήριο. Ποιος είναι στο Άγιο Ποτήριο. Εκεί είναι ο ίδιος ο Χριστός που στο δείχνει, αυτού δεν είναι ο παπάς, αυτό το τόσο δα πραγματάκι το δίνει ο Χριστός.</span><br /> <span style="font-size:12pt;">Αυτός παρατηράει ποιος είναι ικανός να το πάρει. Όποιος δεν είναι άξιος σ” αυτόν δεν το δίνει.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Νομίζεις πως παίρνουν όλοι μετάδοση εκείνη την ώρα; Δεν παίρνουν. Παίρνει εκείνος πού είναι ετοιμασμένος. Και κείνη την ώρα που πας να μεταλάβεις πρέπει να δεις τον Χριστό. Δεν είναι ανάγκη να τον δεις πραγματικά, αλλά βάλτον με τον νου σου. Μετά έρχεται το <strong>«Δι’ ευχών» και βλέπεις φεύγουν όλοι πριν το «Δι’ ευχών» από την Εκκλησία.</strong> Κάτσε λίγο να πάρεις την ευχή.</span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μετά δεν κάνει να γυρίσεις (επισκεφτείς) σπίτι ξένο, γιατί θα χάσεις την ευχή. Δεν είναι καλά να βγεις έξω, να πας, ξέρω “γώ, στην αγορά. Και αν είναι μεγάλη ανάγκη πες σε κάποιον πού πάει στην αγορά να σου ψωνίσει. Και αν βγεις, σκύψε το κεφαλάκι σου, κάνε την δουλειά σου και γύρισε στο σπίτι.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">«Για να κοινωνήσουμε πρέπει να προετοιμαστούμε καμιά βδομάδα από νηστεία και από άλλα πράγματα».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η γιαγιά Λαμπρινή είχε παρρησία στην προσευχή της. Οι άνθρωποι στις δυσκολίες τους, της ζητούσαν να προσεύχεται και μετά έβλεπαν τα αποτελέσματα. Κάποιος εξάδελφός της ήταν ετοιμοθάνατος και δεν παράδινε το πνεύμα του (πέθαινε). Βασανιζόταν γιατί ενώ φαινόταν ότι πέθαινε, μετά πάλι επανερχόταν.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Πήγε η γυναίκα του και παρεκάλεσε την γιαγιά να πάει στον ασθενή να κάνη προσευχή. Δίσταζε γιατί θεωρούσε ότι θα τον πεθάνει αυτή. Πήγε τελικά, συζήτησε μαζί του, ήταν καλός αλλά έπινε. Του είπε να εξομολογηθεί και μετά ενώ προσευχόταν η γιαγιά, παρέδωσε την ψυχή του ήσυχα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Το εγγονάκι της, πέντε χρόνων, ήταν άρρωστο. Δυο φορές το είχαν πάει στην Ρωσσία και ετοιμάζονταν να πάνε και τρίτη φορά να το ξαναχειρουργήσουν. Η γιαγιά Λαμπρινή δεν ήθελε να πάνε γιατί ήξερε ότι και να ζήσει, δεν θα γινόταν καλά. Το τελευταίο βράδυ πήγε στο κελλί της και ξέσπασε σε προσευχή με δάκρυα παρακαλώντας τον Θεό: «Να το πάρεις στον θρόνο Σου στους Ουρανούς αντί για την Ρωσσία. Αυτό είναι άγγελος. Και εκεί να με αξιώσεις και μένα, Θεέ μου, να σηκωθεί το εγγονάκι μου από τον θρόνο να με πάρει και μένα».</span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Άκουσε το «ναι» στην προσευχή της και μετά ευχαριστούσε τον Χριστό. Μέχρι τις τρεις μετά τα μεσάνυχτα τελείωσε το παιδί. Έκλαιγε από χαρά και πήρε το αλεύρι να ζυμώσει πρόσφορο.</strong></span><br /><span style="font-size:12pt;"><strong> Η γιαγιά Λαμπρινή κατά την διάρκεια της ζωής της δεν ξέχασε τον μοναχικό της πόθο. Έτσι μετά την κοίμηση του συζύγου της παίρνει την απόφαση να πραγματοποιήσει το όνειρό της.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Σε ηλικία 70 ετών περίπου πηγαίνει σε μοναστήρι της περιοχής, όπου σύμφωνα με τον κανόνα που της έβαλε ο γέροντας, θα έμενε 50 μέρες για το Πάσχα, 40 για τα Χριστούγεννα και 15 για τον Δεκαπενταύγουστο. Η ίδια μετά ζήτησε να μείνει μόνιμα στο μοναστήρι, αλλά εν τω μεταξύ ο γέροντας κοιμήθηκε και οι μοναχές εξέφρασαν αντίρρηση για την παραμονή της. Πάλι η γιαγιά Λαμπρινή με υπακοή – υπομονή δέχθηκε αυτή τους την απόφαση και ειρηνικά επέστρεψε στο σπίτι της, όπου συνέχισε τους αγώνες της και προετοιμαζόταν πλέον για την κοίμηση της.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Γερόντισσα Λαμπρινή!</strong></em></span></p></div>Αχ και να ήξερες πόσο ζητούν βοήθεια οι κεκοιμημένοιhttps://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/ekklhsia/g-e-arizonas2023-02-25T12:30:00.000Z2023-02-25T12:30:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/4690688464?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Αχ και να ήξερες πόσο ζητούν βοήθεια οι κεκοιμημένοι...</strong></em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Γέροντας Εφραίμ Αριζόνας: Μα ηξεύρεις πόσον ζητούν βοήθειαν οι κοιμηθέντες! Επειδή μετά θάνατον δεν υπάρχει μετάνοια και ως άνθρωποι και αυτοί έφυγαν με κηλίδας και μώμους και…<br /> βλέπουν ότι η βοήθεια των ζώντων πολύ συνεργεί εις το να τελειοποιηθούν και ησυχάσουν, ποθούν, ζητούν, νοσταλγούν να τους μνημονεύη κανείς, ποθούν επίσης από το γένος των να ευρεθή κανένας παπάς ή ενάρετος χριστιανός, που να μεριμνήση και δι΄ αυτούς.<br /> </em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Θ<strong>α σου γράψω μίαν οπτασίαν ενός επισκόπου, που είδεν, και την οποίαν ήκουσα από το στόμα του επισκόπου, που συλλειτούργησα προ ετών.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μας λέγει ότι ήτο ένας παπάς, που τον είχε νικήσει το κρασί και συχνά εμεθούσε, εργασία ετών, κατά τα άλλα ήτο ενάρετος και ευλαβής. Μίαν των ημερών κατά την συνήθειαν ήπιε κρασί και εμέθυσε και κατόπιν πριν ξεμεθύση καλά, επήγε και ελειτούργησε και κατά παραχώρησιν Θεού του έπεσε το άγιον Σώμα και Αίμα του Κυρίου!</span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ο καημένος επάγωσε από τον φόβον του, συνάμα δε εσκέπτετο και τον μεγάλον κανόνα του επισκόπου του! Τέλος αφού εξωμολογήθη, του λέγει ο επίσκοπος, «Πήγαινε, και θα σε ειδοποιήσω να έλθης και θα σου δώσω τον κανόνα».</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Εκεί λοιπόν που εσκέπτετο ο επίσκοπος και διελογίζετο και έλαβε εις το χέρι του την πέννα να γράψη την καθαίρεσιν της ιερωσύνης, ευρισκόμενος μόνος του, βλέπει εμπρός του να εκτυλίσσεται σαν ταινία κινηματογραφική, ένα άπειρον πλήθος κόσμου, παντός είδους, ηλικίας και τάξεως, ο επίσκοπος έμεινεν έκθαμβος από το πράγμα, αλλά συνάμα και από φόβον.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Τότε του λέγουν όλοι μαζί οι άνθρωποι αυτοί: «Σεβασμιώτατε μη κανονίσετε τον παπά, μη τον καθαιρήτε», κατόπιν ολίγον κατ΄ ολίγον έγιναν άφαντοι. Φωνάζει ο επίσκοπος τον παπά να έλθη, έμφοβος ο καημένος ο παπάς εσκέπτετο την καθαίρεσίν του.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Του λέγει ο επίσκοπος: «Δεν μου λέγεις, μνημονεύεις πολλά ονόματα εις την λειτουργίαν;»</strong> Ο παπάς απαντά: «Εις την προσκομιδήν, δέσποτα, πολλήν ώραν μνημονεύω από βασιλείς, αυτοκράτορας μέχρι και τον πλέον φτωχόν».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ο επίσκοπος του λέγει: «Πήγαινε λοιπόν, και όταν λειτουργής μνημόνευε όσον ημπορείς και πρόσεχε του λοιπού μη μεθύσης, είσαι συγχωρημένος». Κατόπιν και ο παπάς με την βοήθειαν του Θεού ελυτρώθη από την μέθην. </span></p></div>Τι σημαίνει η λέξη ανάθεμα; – Ποια είναι η σημασία της;https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/ekklhsia/anauema2023-02-25T11:30:00.000Z2023-02-25T11:30:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/4695361262?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Τι σημαίνει η λέξη ανάθεμα; – Ποια είναι η σημασία της; ...</strong></em></span></p>
<p> </p>
<h3><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Ανάθεμα</strong>: Η σημασία της λέξης ανάθεμα υπό του Αγίου Ιωάννου (Μαξίμοβιτς): Η ελληνική λέξη ανάθεμα, αποτελείται από δύο λέξεις: την ανά, που είναι μία πρόθεση η οποία δεικνύει κίνηση προς τα άνω, και το θέμα, που σημαίνει ένα ξεχωριστό τμήμα από κάτι.</em></span></h3>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Στη στρατιωτική ορολογία θέμα σήμαινε ένα απόσπασμα· στην πολιτική διακυβέρνηση, θέμα σήμαινε μία επαρχία.</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Τώρα χρησιμοποιούμε τη λέξη «theme», που προέρχεται από το θέμα, για να σημάνουμε μία συγκεκριμένη ενασχόληση [topic] μιάς γραπτής και διανοητικής εργασίας.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Κυριολεκτικώς το ανάθεμα σημαίνει την ανύψωση κάποιου ξεχωριστού πράγματος. Στην Παλαιά Διαθήκη αυτή η έκφραση εχρησιμοποιείτο εξ ίσου σε αναφορά προς αυτό που ήταν αποξενωμένο εξαιτίας αμαρτωλότητος, αλλά παρομοίως και προς αυτό που ήταν αφιερωμένο στο Θεό.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Στην Καινή Διαθήκη, στα κείμενα του Αποστόλου Παύλου χρησιμοποιείται άπαξ σε συνδυασμό με το μαράν αθά, που σημαίνει την έλευση του Κυρίου.</span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ο συνδυασμός αυτών των λέξεων σημαίνει χωρισμό μέχρι την έλευση του Κυρίου· με άλλες λέξεις – το να παραδοθεί κάποιος [ως υπόλογος] σε Αυτόν (Α΄ Κορ. 16, 22).</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ο Απόστολος Παύλος χρησιμοποιεί το ανάθεμα σε άλλο μέρος χωρίς την προσθήκη του μαράν αθά (Γαλ. 1, 8-9).</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Εδώ το ανάθεμα εκφωνείται εναντίον της διαστρεβλώσεως του Ευαγγελίου του Χριστού όπως αυτό κηρυσσόταν από τον Απόστολο, ανεξαρτήτως από ποιόν θα μπορούσε αυτή [η διαστρέβλωση] να διαπράττεται, είτε από τον ίδιο τον Απόστολο είτε από Άγγελο εξ ουρανού.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Σε αυτήν την ίδια έκφραση επίσης υπονοείται: «Ας κατακρίνει ο ίδιος ο Κύριος», διότι ποιός άλλος μπορεί να κατακρίνει τους Αγγέλους;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος στην Αποκάλυψη (22, 3) λέγει ότι στη Νέα Ιερουσαλήμ δεν θα υπάρχει ανάθεμα· αυτό μπορεί να κατανοηθεί με δύο τρόπους, δίνοντας στη λέξη ανάθεμα και τα δύο νοήματα:</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">1) δεν θα υπάρχει καμμία ανύψωση στην κρίση του Θεού, διότι αυτή η κρίση έχει ήδη έλθει εις πέρας·</span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">2) δεν θα υπάρχει καμμία ιδιαίτερη αφιέρωση στον Θεό, διότι όλα τα πράγματα θα είναι τα ιερά πράγματα του Θεού, ακριβώς όπως το φως του Θεού φωτίζει τους πάντες (Απ. 21, 23).</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Στα πρακτικά των Συνόδων και την περαιτέρω πορεία της του Χριστού Εκκλησίας της Καινής Διαθήκης, η λέξη ανάθεμα κατέληξε να σημαίνει τέλειο διαχωρισμό από την Εκκλησία. «Η Καθολική και Αποστολική Εκκλησία αναθεματίζει», «ανάθεμα ούτος έστω», ή «ανάθεμα τούτο έστω», σημαίνει τελεία απόσχιση από την Εκκλησία.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Αντιθέτως, σε περιπτώσεις «διαχωρισμού από την κοινωνία της Εκκλησίας» και άλλων επιτιμίων ή κανόνων μετανοίας εφαρμοσμένων σε ένα πρόσωπο, το ίδιο το πρόσωπο παρέμενε μέλος της Εκκλησίας, αν και ήταν περιορισμένη η συμμετοχή του στην πλήρη χάριτος ζωή Της. Παρά ταύτα, αυτοί που παρεδίδοντο σε ανάθεμα απεσχίζονταν τελείως από Αυτήν, μέχρι τη μετάνοιά τους.</span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η επί γης Εκκλησία συνειδητοποιώντας, εν όψει της ισχυρογνωμοσύνης και σκληροκαρδίας τους, ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτε για τη σωτηρία τους, τους ανυψώνει στην κρίση του Θεού.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Αυτή η κρίση είναι ελεήμων πάνω στους μετανοούντες αμαρτωλούς, αλλά φοβερή προς τους πείσμονες εχθρούς του Θεού. «Φοβερόν το εμπεσείν εις χείρας Θεού ζώντος … και γαρ ο Θεός ημών πυρ καταναλίσκον» (Εβρ. 10, 31. 12, 29).</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Το ανάθεμα δεν είναι τελεία καταδίκη: μέχρι τον θάνατο είναι δυνατή η μετάνοια. Το ανάθεμα δεν είναι φοβερό επειδή η Εκκλησία εύχεται συμφορές για οποιονδήποτε ή επειδή ο Θεός επιδιώκει την καταδίκη του. Επιθυμούν [ο Θεός και η Εκκλησία] να σωθούν όλοι. Αλλά είναι φοβερό να ίσταται κάποιος έμπροσθεν της παρουσίας του Θεού σε κατάσταση αποσκληρυμμμένου κακού: τίποτε δεν είναι κρυφό από Αυτόν.</span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">«Φοβερόν το εμπεσείν εις χείρας Θεού ζώντος· ούτος Κριτής εστιν ενθυμήσεων και εννοιών καρδίας· μηδείς εισέλθη πειράζων την πίστιν την αμώμητον, αλλ’ εν πραότητι και φόβω Χριστώ προσέλθωμεν, ίνα λάβωμεν έλεον και χάριν εύρωμεν εις εύκαιρον βοήθειαν» (Στιχηρά των Αποστίχων, Εσπερινός της Κυριακής των Βαίων).</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>[Οι λέξεις στις αγκύλες, όχι στις παρενθέσεις, είναι προσθήκη της μεταφράσεως]</strong></span></p></div>Να θυμάσαι πως ο Χριστός σ’ αγαπάει και σου δίνει σημασία…https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/ekklhsia/Xristos2023-02-24T22:30:00.000Z2023-02-24T22:30:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/4577451097?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Να θυμάσαι πως ο Χριστός σ’ αγαπάει και σου δίνει σημασία…</strong></em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Π.Ανδρέας Κονάνος: Αξίζεις, επειδή είσαι πλάσμα του Θεού, δημιούργημά Του. Επειδή ο Θεός σ’ αγαπάει και όλος ο ουρανός ασχολείται μαζί σου, σε φροντίζει και σου δίνει σημασία.<br /> Ακόμα και αν δε σε πάρει κανένας τηλέφωνο για μια μέρα, ακόμα και αν δε σου μιλήσει κανείς, έχεις μια φοβερή δυναμική μέσα σου.<br /> Είσαι ένα πλάσμα που όμοιό του δεν υπάρχει σ’ όλη τη γη.<br /> </span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Κανείς δεν είναι σαν κι εσένα, δεν έχει τα γνωρίσματά σου, τα χαρίσματά σου μα και τα προβλήματά σου. Ο Χριστός σ’ αγαπάει και σου δίνει σημασία. Θέλει να σε δυναμώσει.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Πώς θα γίνει αυτό; Με τα σκαμπανεβάσματα. Τη μια στιγμή νιώθεις πως έχεις τον Χριστό και την άλλη Τον χάνεις. Τη μια έρχεται και την άλλη φεύγει.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Όπως ακριβώς ένιωσαν και οι μαθητές Του μετά την Ανάσταση, όταν περπάταγαν περίλυποι και χαμένοι στις σκέψεις τους προς Εμμαούς.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μόλις άρχισαν να νιώθουν την καρδιά τους να φλέγεται κι άρχισαν να καταλαβαίνουν τον Κύριο, Εκείνος έφυγε πάλι μακριά τους. Γιατί; Για να τους κάνει πιο δυνατούς. Τους άφησε μόνο τη γλυκιά γεύση στην ψυχή τους, τη θερμότητα, την πίστη και τη δύναμη.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Να πιστεύουν, ν’ αγγίζουν και να νιώθουν παρόντα τον αόρατο. Να νιώθουν ότι κρατούν Αυτόν που όλο τους φεύγει, αφήνοντας όμως πίσω Του την ευωδία Του, τη γλυκύτητά Του, το ζήλο και τον πόθο.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ο Χριστός θέλει να Τον αγαπάμε, χωρίς όμως να νιώθουμε τη βεβαιότητα ότι Τον κρατούμε. Δε θέλει να μας δώσει σιγουριά, αλλά να μας αφήσει σ’ ένα μετέωρο κενό, στο οποίο μπορούμε να κάνουμε τις ωραιότερες πτήσεις, τα ομορφότερα σχέδια στον ουρανό της αγάπης Του, στο πέλαγος της ζωής, αφημένοι στους κυματισμούς Του.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μπορεί να νομίζεις ότι δεν ξέρεις που πας μέσα στο πέλαγος. Τότε, Εκείνος σου λέει: “«σε τον άνεμο, θα σε πάει αυτός», «Μα δεν έχω πυξίδα. Νιώθω ότι δεν ξέρω τίποτα», «Αφέσου και θα βγει κάτι καλό».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>«Δυνάμωσε την ψυχή σου» π. Ανδρέα Κονάνου!</em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em><iframe title="YouTube video player" src="https://www.youtube.com/embed/283DlxCqH0E" width="584" height="329" frameborder="0" allowfullscreen=""></iframe></em></span></p></div>Αυτός είναι ο σίγουρος δρόμος προς τη Βασιλεία των Ουρανώνhttps://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/ekklhsia/oyranos2023-02-23T21:30:00.000Z2023-02-23T21:30:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/4694745277?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Αυτός είναι ο σίγουρος δρόμος προς τη Βασιλεία των Ουρανών...</em></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Βασιλεία των Ουρανών: Στο βιβλίο του Αγίου Ιωάννου Μαξίμοβιτς υπάρχει ένας διάλογος ενός ζητιάνου με ένα διάσημο θεολόγο.</em><br /> <em>Ο θεολόγος επί οκτώ έτη ακατάπαυστα παρακαλούσε το Θεό να τού φανερώσει κάποιον άνθρωπο, πού θα μπορούσε να του δείξει τον πιο σίγουρο δρόμο για τη Βασιλεία των Ουρανών.</em><br /> </span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Κάποια μέρα πού έφθασε στο αποκορύφωμα τής προσευχής άκουσε μια φωνή «Πήγαινε και στην έξοδο τής Εκκλησίας θα βρεις τον άνθρωπο πού ζητάς».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Πηγαίνει βιαστικά στην Εκκλησία, όπου βρίσκει ένα γέρο ζητιάνο με κουρελιασμένα ρούχα και πληγωμένα γόνατα και τον χαιρετά:</span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"> <strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/diafora/papa-tyxon" target="_blank">Παπα-Τύχων: Η Παναγία του έδωσε ψωμί και άγγελος δαμάσκηνα...</a></strong></span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">– «Καλό και ευτυχισμένο πρωινό, γέροντα».</span><br /> <span style="font-size:12pt;">– «Ποτέ δεν είχα κακό και δυστυχισμένο πρωινό».</span><br /> <span style="font-size:12pt;">(ο άλλος εν αμηχανία διορθώνει)</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– «Είθε να σού στείλει ο Θεός κάθε αγαθό»!</span><br /> <span style="font-size:12pt;">– «Ουδέποτε μού εστάλη κάτι μη αγαθό»!</span><br /> <span style="font-size:12pt;">(ο θεολόγος παραξενεύεται και τού λέει)</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– «Τί συμβαίνει με σένα, γέροντα; Εγώ σού εύχομαι κάθε ευτυχία».</span><br /> <span style="font-size:12pt;">– «Μα ποτέ δεν είμαι δυστυχής. Ζω σύμφωνα με το θέλημα τού Θεού. Για το ζυγό πού μού έδωσε ο Θεός ποτέ δεν δυσανασχέτησα και είμαι πάντοτε ευχαριστημένος».</span></p>
<p> </p>
<p> <span style="font-size:12pt;"> <strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/thathaxes/-agios-nektarios" target="_blank">Άγιος Νεκτάριος: Ο θάνατος και η ζωή...( Ηχητική αφήγηση ! 🎶 )</a></strong></span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">– «Από πού ήλθες εσύ, γέροντα, εδώ»;</span><br /> <span style="font-size:12pt;">– «Από τον Θεό».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– «Και πού Τον βρήκες»;</span><br /> <span style="font-size:12pt;">– «Εκεί πού Τον άφησα στην αγαθή θέληση».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– «Ποιος είσαι, γέροντα, και σε ποια τάξη ανήκεις»;</span><br /> <span style="font-size:12pt;">– «Όποιος κι αν είμαι, είμαι ικανοποιημένος με την κατάστασή μου, γιατί βασιλεύς είναι αυτός πού κυβερνά και διευθύνει τον εαυτό του».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ο θεολόγος αποδέχθηκε τελικά πώς ο δρόμος τού ζητιάνου ήταν ο μόνος σίγουρος για τον Ουρανό, δηλαδή η τελεία παράδοση στο θέλημα τού Θεού»</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Του Αγίου Ιωάννη Μαξίμοβιτς!</em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"> <strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/panagia/voithise-me" target="_blank">Παναγία μου βοήθησε με! ...Παναγιά μου τι να κάνω;</a></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong> (|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/proseyxh-l/proseyxes/prostasia-apo-exthrous-l" target="_blank">Προσευχή για προστασία από εχθρούς</a></strong></span></p></div>Πως ξέρουμε ότι η Παναγία ακούει τις προσευχές και βοηθά;https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/ekklhsia/proseyxes2023-02-23T19:40:00.000Z2023-02-23T19:40:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/4676348089?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Πως ξέρουμε ότι η Παναγία ακούει τις προσευχές και βοηθά; ...</strong></em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Παναγία: “Μην αφήνουμε ούτε μία ημέρα χωρίς να επικαλούμαστε την Παναγία μας.<br /> Ήταν κάποτε ένας άνθρωπος ευλαβής πού ωνομαζόταν Αγαθόνικος. Αυτός είχε διδαχθή, ἀκόμη ἀπό τήν παιδική του ἡλικία, να λέγη μπροστά στήν Εικόνα της Παναγίας, τόν ύμνο αυτό: «Θεοτόκε, Παρθένε, χαίρε Κεχαριτωμένη Μαρία, ὁ Κύριος μετά σού.<br /> </em></span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ευλογημένη, σύ εν γυναιξί καί Ευλογημένος ὁ καρπός της κοιλίας σου. Ότι Σωτήρα έτεκες, των ψυχών ημών».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Αργότερα έκανε μιά ζωή με πολλές φροντίδες καί έλεγε σπανιώτερα αυτόν τον Ύμνο της Κυρίας Θεοτόκου. Κατόπιν σιγά-σιγά έπαυσε νά τον λέγη.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ο Θεός όμως, ὁ Οποίος δέν θέλει τον θάνατο του αμαρτωλού, έστειλε στο σπίτι του έναν ερημίτη ἀπό την Θηβαΐδα γιά να τον ελέγξη, διότι ἐξέχασε αυτόν τον ύμνο της Κυρίας Θεοτόκου.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ο Αγαθόνικος ἀπήντησε στον ερημίτη μοναχό ότι έπαυσε να τον λέγη, διότι, παρότι τον έλεγε για πολλά χρόνια, όμως δεν εύρησκε καμμία ωφέλεια. Τότε ο ερημίτης του είπε:</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">«Φέρε στον νου σου τυφλέ καί ἀχάριστε, πόσες φορές σε ἐβοήθησε αυτή ἡ δοξολογική προσευχή και σε έσωσε ἀπό διάφορους πειρασμούς! Θυμήσου, όταν ήσουν ἀκόμη παιδί, πώς λυτρώθηκες ἀπό πνιγμό κατά ένα θαυμαστό τρόπο! Ενθυμήσου, όταν σε εκτύπησαν πολλοί γείτονες σε μία λακκούβα που είχες πέσει κι όμως έμεινες ἀτραυμάτιστος!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Θυμήσου ἀκόμη, όταν ταξίδευες κάποτε με κάποιον φίλο σου, επέσατε καί οι δύο σας ἀπό την καρότσα! Αυτός έσπασε το πόδι του καί συ δεν έπαθες τίποτε! Δεν γνωρίζεις ότι ο φίλος σου είναι κάτω ἀδύνατος ἀπό μία ἀσθένεια, ενώ εσύ είσαι υγιής και δεν αισθάνεσαι κανένα πόνο;</span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Και, όταν του έφερε στην μνήμη όλα αυτά τα θαυμαστά έργα, στο τέλος του είπε:</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">«Να ξέρης, ότι όλες αυτές οι δυστυχίες και ἀτυχίες που ήλθαν στην ζωή σου, ἀπομακρύνθηκαν ἀπό την θεία Σκέπη της Υπεραγίας Θεοτόκου, χάρις στην μικρή σου αυτή δοξολογική προσευχή, την οποίαν έλεγες κάθε ημέρα ενώπιον της.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Δώσε λοιπόν προσοχή και συνέχιζε να προσεύχεσαι και στο μέλλον με την προσευχή αυτή και η Μητέρα του Κυρίου μας δεν θα σε εγκαταλείψη ποτέ».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Έτσι κατάλαβε ο Αγαθόνικος και δεν άφησε ποτέ πια αυτή την προσευχή. Ούτε εμείς να μην ἀφήνουμε να περνᾶ μία ημέρα χωρίς να προσευχηθούμε με αυτή την προσευχή μπροστά στην Κυρία Θεοτόκο. Κι έτσι θα φυλαγώμεθα ἀπό πολλές δοκιμασίες και πειρασμούς στην ζωή μας.”</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Γέροντος Κλεόπα Ηλίε!</span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><iframe title="YouTube video player" src="https://www.youtube.com/embed/9x-xyFnXwgM" width="584" height="329" frameborder="0" allowfullscreen=""></iframe></span></p></div>Φεύγει ο νους σας από την Προσευχή;https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/ekklhsia/proseyxi2023-02-19T20:30:00.000Z2023-02-19T20:30:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/4537565407?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Φεύγει ο νους σας από την Προσευχή; ...</em></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Προσευχή: Καθώς προσεύχεσαι, προσπάθησε να κρατάς το νου και την προσοχή σου μέσα στην καρδιά, πουθενά άλλου. Το ότι ο νους, ύστερ’ από λίγη ώρα προσευχής, φεύγει από την καρδιά, χάνει τη…<br /> μνήμη του Θεού και μετεωρίζεται, δηλαδή περιπλανιέται και ρεμβάζει, φανερώνει αδυναμία αυτοσυγκεντρώσεως και υποσυνείδητη αδιαφορία για την προσευχή.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η ψυχή κατά βάθος δεν εκτιμά την άξια της προσευχής και δεν την αισθάνεται τόσο ως ανάγκη όσο ως καθήκον. Βιάζεται, λοιπόν, ν’ απαλλαγεί άπ’ αυτήν το συντομότερο, κάνοντας την όπως-όπως.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"> <strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/min-apelpizesai" target="_blank">Να έχεις ελπίδα στο Θεό. Μην απελπίζεσαι...</a></strong></span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Να προσεύχεσαι με φόβο Θεού, επικεντρώνοντας την προσοχή σου στις έννοιες των λέξεων. Η ευχή του Ιησού και άλλες σύντομες προσευχές γεννούν στην καρδιά αισθήματα θεία, με τα οποία δεσμεύεται η προσοχή, παραμένοντας στη μνήμη του Κυρίου.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Να θυμάσαι, πάντως, ότι στην τελείωση και τη σωτηρία δεν φτάνει κανείς μόνο με την προσευχή, αλλά και με την παράλληλη καλλιέργεια όλων των αρετών. Όσο προοδεύουμε στην πνευματική ζωή, όσο δηλαδή μειώνονται τα πάθη μας και αυξάνονται οι αρετές μας, τόσο προοδεύουμε και στην προσευχή.</span></p>
<p> <span style="font-size:12pt;"> <strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/proseyxh-l/proseyxes/prostasia-apo-exthrous-l" target="_blank">Προσευχή για προστασία από εχθρούς</a></strong></span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Οι βασικότερες αρετές είναι: ο φόβος του Θεού, η αγνεία, η ταπείνωση, η μετάνοια, η υπομονή, η αγάπη. Όταν αυτές εμφανιστούν, ακολουθούν όλες οι άλλες και μαζί τους η προσευχή.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">«Να φροντίσω περισσότερο για τη συνεπή εκτέλεση του καθημερινού προσευχητικού μου κανόνα ή για την προσοχή στην προσευχή;».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η προσευχή δίχως προσοχή δεν είναι προσευχή. Γι’ αυτήν, επομένως, πρέπει να φροντίζεις περισσότερο. Συνάμα, όμως, να είσαι συνεπής και στην εκτέλεση του καθημερινού σου κανόνα. Να συμμετέχεις, επίσης, και στη λατρεία της Εκκλησίας μας. Να πηγαίνεις στο ναό συχνά, σε κάθε ακολουθία, αν τούτο είναι δυνατό, και να συμπροσεύχεσαι ευλαβικά με τους άλλους πιστούς.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Διάβασε στη «Φιλοκαλία» το απόσπασμα άπό το βίο του όσιου Μαξίμου του Καυσοκαλύβη, που έλαβε από την Ύπεραγία Θεοτόκο το χάρισμα της άδιάλειπτης προσευχής. Μιμήσου την πίστη και την αρετή του, για να γίνεις κι εσύ άξιος αύτης της μεγάλης δωρεάς. Δίχως αγώνα, τίποτα δεν θα κατορθώσεις.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Εθισμός στην προσευχή</strong></span><br /> <span style="font-size:12pt;">Έχετε τη συναίσθηση και βασανίζεστε από το λογισμό πως η συμμετοχή σας στη λατρευτική σύναξη ήταν όχι καλή, όχι ουσιαστική. Ο νους σας τριγύριζε έδω κι εκεί και την καρδιά σας αναστάτωναν άπρεπα αισθήματα.</span></p>
<p> <span style="font-size:12pt;"> <strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/gerontes/kai/didaxes/ourania-xara" target="_blank">Πως διατηρείς την ουράνια χαρά και την ειρήνη</a></strong></span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Σε τέτοιες περιπτώσεις να μετανοείτε αμέσως, να καταδικάζετε τον εαυτό σας και να βάζετε αρχή διορθώσεως. Άλλωστε, το τέλος της ακολουθίας δεν είναι τέλος και της προσευχής. Να εθίσετε, λοιπόν, το νου και την καρδιά σας σε διαρκή κατάσταση προσευχής.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Αυτό μπορεί να συντελεστεί με την αδιάλειπτη ευλαβική μνήμη του Θεού και με την παράδοση του εαυτού σας στο θέλημα Του. Έτσι, όταν θ’ αφήνετε την ακολουθία, δεν θ’ αφήνετε την προσευχή. Μόνο θ’ αλλάζετε μια μορφή προσευχής με άλλη.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Να προσεύχεστε χρησιμοποιώντας τα λειτουργικά βιβλία, αλλά ν’ αρχίσετε σιγά-σιγά ν’ απευθύνετε και τα δικά σας λόγια στον Κύριο, λόγια που θ’ ανταπο-κρίνονται τόσο στις ψυχικές όσο και στις σωματικές ανάγκες σας.</span></p>
<p> <span style="font-size:12pt;"> <strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/proseyxh-l/proseyxes/glossofagia?edited=1" target="_blank">Αυτή Είναι Η Δυνατή Προσευχή Για Προστασία Από Τον Φθόνο Και Την Γλωσσοφαγιά</a></strong></span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Καμιά φορά η ψυχή μας επιθυμεί να στραφεί στόν Κύριο χωρίς συγκεκριμένη ανάγκη. Η επιθυμία αυτή οφείλεται απλά σε μια, ας την πω έτσι, δίψα του Θεού.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Σ’ όποιο βαθμό και μ’ όποια μορφή κι αν εμφανιστεί μέσα σας, δεν πρέπει να την αφήνετε ανικανοποίητη. Την ίδια κιόλας ώρα ν’ αφοσιώνεστε στην προσευχή, όπου κι αν είστε, στο σπίτι, στη δουλειά, στο δρόμο.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Όσο πιο εγκάρδια ανταποκρίνεστε στο θείο τούτο κάλεσμα, όσο πιο θερμά ικανοποιείτε τον άγιο τούτο πόθο, τόσο πιο συχνά θα εμφανίζεται, τόσο πιο πολύ θα διαρκεί, τόσο πιο βαθιά θα ριζώνει.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Πηγή: Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου, “Χειραγωγία στην πνευματική ζωή”. Εκδ.: Ι. Μ. Παρακλήτου, Ωρωπός Αττικής</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong> </strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong> (|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/-theos" target="_blank">Ο Θεός δεν με ακούει, εγώ πόσο Τον ακούω;</a></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong> (|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/proseyxh-l/proseyxes/serafeim-sarof" target="_blank">Προσευχή Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ...</a></strong></span></p></div>Το ξερό Αντίδωρο: Mια αληθινή ιστορίαhttps://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/ekklhsia/antidoro2020-05-02T20:29:51.000Z2020-05-02T20:29:51.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/4664333498?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Το ξερό Αντίδωρο: Mια αληθινή ιστορία...</strong></em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Αντίδωρο: Η ιστορία, που θα σας αφηγηθώ είναι πέρα για πέρα αληθινή, όσα απίστευτα στοιχεία και αν έχει. Συνέβη στις αρχές Δεκέμβρη 2007.<br />Οι έννοιες και οι φροντίδες της καθημερινότητας με είχαν καταβάλει εκείνο τον καιρό και ιδιαίτερα κάποιες οικογενειακές υποθέσεις μου είχαν προκαλέσει μεγάλη στεναχώρια. Τέλος πάντων σκεφτόμουν, τα έχει αυτά η ζωή. Αυτό, όμως, που ένοιωσα εκείνο το πρωί ήταν για μένα -έτσι σκεφτόμουν τότε- τελειωτικό.<br /></em></span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Από την προηγούμενη είχα κάποιες εκκρεμότητες να φέρω σε πέρας και μάλιστα οικονομικές, που με είχαν στενοχωρήσει και με είχαν αγχώσει πολύ. Είχα πάει στο ταμείο των υπαλλήλων της υπηρεσίας που εργάζομαι και είχα εισπράξει το ποσό ενός δανείου 20.000 ευρώ, προκειμένου να εξοφλήσω την τράπεζα η οποία μας έβγαλε το εξοχικό σπίτι σε πλειστηριασμό και προχώρησε σε κατάσχεση.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ήμουν πολύ στεναχωρημένη, γιατί αυτό το σπίτι είχε φτιαχτεί με πολύ μόχθο και κάθε καλοκαίρι πηγαίναμε με τα παιδιά εκεί για διακοπές.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Δεν ήθελα με κανένα τρόπο να το χάσω, αν και οικονομικά ήμουν σε πολύ δύσκολη κατάσταση, αφού βασιζόμουν μόνο στο μισθό μου. Τέλος πάντων ζήτησα από την υπηρεσία δάνειο, για το οποίο μου κρατάνε κάθε μήνα 250 ευρώ από το μισθό.</span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μόλις το εισέπραξα σε μετρητά πήγα στην τράπεζα και έστειλα 6.000 ευρώ σε έναν θείο, που είχε καταβάλει εγγύηση για να μη γίνει η κατάσχεση και τα υπόλοιπα 14.000 θα τα έβαζα σε λογαριασμό της τράπεζας, τον οποίο όμως δεν είχα και έπρεπε να τηλεφωνήσω να μου τον πουν. Και ώσπου να τελειώσω με όλα αυτά η τράπεζα έκλεισε.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Έτσι σκέφθηκα να αφήσω τα χρήματα, μαζί με όλα τα χαρτιά, όπως ήταν,μέσα στο αυτοκίνητό μου, στο τσεπάκι της πόρτας του οδηγού. Εκεί ποιός να τα πειράξει. Άλλωστε πρωί-πρωί θα πήγαινα να τα καταθέσω. Ποτέ δεν είχα χάσει κάτι από το αυτοκίνητο. Μάλιστα τα έβαλα σε ένα φάκελο από αυτούς των δημοσίων υπηρεσιών καθώς τους φύλαγα, όταν η ταμίας μας πλήρωνε και μας έβαζε τα χρήματα στο φάκελο.</span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Εγώ πάντα της γκρίνιαζα γι’ αυτό ότι ο τρόπος αυτός είναι απαρχαιωμένος, αλλά εκείνη εξακολουθούσε το σύστημά της. Έτσι κρατούσα τους φακέλους κι όλο και κάπου μου χρησίμευαν. Ίσως σας κουράζω με λεπτομέρειες αλλά θα δείτε παρακάτω γιατί σας τις αναφέρω.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Εκείνο το πρωί λοιπόν ξεκίνησα να πάω στη τράπεζα για την κατάθεση των χρημάτων. Το αυτοκίνητο, ενώ συνήθως το παρκάρω στην πυλωτή της πολυκατοικίας, εκείνο το βράδυ το είχα παρκάρει λίγο παραπέρα από το σπίτι, γιατί κάποιος μου είχε πιάσει το πάρκιν. Πηγαίνω εκεί που το είχα παρκάρει, πολύ κοντά στο σπίτι και σε σίγουρο μέρος, αλλά το αυτοκίνητο πουθενά. Κοπήκανε τα πόδια μου.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Δεν ήταν δυνατόν. Στη γειτονιά. Λίγα μέτρα από το σπίτι. Ποτέ κανείς δεν είχε παραπονεθεί για κλοπές. Είμαστε ήσυχη γειτονιά. Κόντεψα να τρελαθώ. Δεν ήταν μόνο το αυτοκίνητο που έχασα, κι αν το εύρισκα και πως θα το εύρισκα, και πως θα πηγαίνω στη δουλειά και πως θα πηγαίνει ο γιος μου στο σχολείο που τον πήγαινα εγώ κάθε πρωί, δεν ήταν που δεν είχα καθόλου χρήματα να αγοράσω άλλο, ήταν ότι είχα μέσα και τις 14.000 ευρώ. Πήγα να τρελαθώ πραγματικά.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Και εκτός αυτού και το σπίτι θα έχανα, αφού δεν πρόλαβα να στείλω τα χρήματα στην τράπεζα. Και το αυτοκίνητο και τα χρήματα, αλλά και θα μου κρατούσαν κι από τον μισθό μου 250 ευρώ το μήνα γι’ αυτό το δάνειο. Τρελάθηκα.</span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ένοιωσα δύσπνοια, κιτρίνισα. Γύρισα στο σπίτι και κάθισα μουδιασμένη. Τώρα τι να κάνω. Παίρνω αμέσως το 100 και καταγγέλλω τη κλοπή. -Τι να σας πω κυρία μου, μου λέει στην άλλη άκρη της γραμμής ο αστυνομικός, στην Αθήνα κάθε μέρα κλέβονται 100 αυτοκίνητα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Θα δώσουμε τα στοιχεία στα περιπολικά κι αν τύχει και πέσουμε επάνω.. αν είστε τυχερή… πηγαίνετε και στο αστυνομικό τμήμα να κάνετε και μήνυση κατά αγνώστων. Όλα μαύρα…Πηγαίνω στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής μου, κι εκεί τα ίδια.Εκεί ένα παιδί, νέος αστυνομικός, μου φέρνει ένα μπουκαλάκι νερό -πως θα με είδε το παιδί- και μου λέει.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– Ηρεμήστε μπορεί και να το βρείτε…</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Γυρίζω σπίτι και περιμένω…Στη στιγμή άρχισα να σκέφτομαι τα γεγονότα. Πως συνέβη αυτό, γιατί συνέβη αυτό, γιατί ο Θεός να μου δώσει αυτή τη δοκιμασία…Εκεί μου ήρθε τότε στο νου μια κουβέντα, που μου είχε πει ένα σεβάσμιος γέροντας κάποτε, που πήγα κοντά του να εξομολογηθώ. Ήμουν τότε πολύ στενοχωρημένη και ανήσυχη για τα παιδιά μου, για τη ζωή μου…έκλαιγα, μιλούσα κι έκλαιγα…τότε μου λέει.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– Μην κλαις. Ο Θεός μας δίνει τις δοκιμασίες για κάποιο λόγο. Είναι, όμως, πατέρας μας και αγαπάει τα παιδιά του. Το καλό μας θέλει. Πρέπει να του έχουμε εμπιστοσύνη. Για κάποιο λόγο μας τα στέλνει όλα τούτα. Μην κλαις. Είναι αμαρτία, γιατί δείχνεις ότι δεν τον εμπιστεύεσαι…Να κάνεις την προσευχή σου και να αφήνεσαι με εμπιστοσύνη στο θέλημά του.</span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Εγώ, όμως, είμαι ένας άνθρωπος κοσμικός. Ψάχνω βέβαια τα πνευματικά μονοπάτια, αλλά πολύ μικρή είναι η πίστη μου. Θυμήθηκα τα λόγια τούτα του γέροντα και σκέφτηκα ξανά τα γεγονότα κάτω από άλλη ματιά. Για ποιό λόγο γίνονται όλα, για κάποιο λόγο μας στέλνει ο Θεός τις δοκιμασίες. Για λίγο όμως, γιατί ξανά με κυρίευσε η απελπισία, αλλά πάλι ξανασκέφτηκα τα λόγια του γέροντα..</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Και τότε ξαφνικά θυμήθηκα ότι μου είχε δώσει μια προσευχή να διαβάζω στα δύσκολα αλλά… και στα εύκολα μου είχε πει. Έψαξα πού την είχα καταχωνιάσει εδώ και τόσα χρόνια -θα είχαν περάσει 8-9 χρόνια από τότε. Τη βρήκα όμως, δεν την είχα πετάξει. Την διάβασα πολλές φορές. Ήταν η προσευχή των πατέρων της Όπτινα. Σε λίγο ξαναπήρα τηλέφωνο το 100. Τίποτα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Το αστυνομικό τμήμα τίποτα. Ήρθε μεσημέρι. Γύρισαν τα παιδιά από τα σχολεία τους. Του είπα τα καθέκαστα. Στεναχωρέθηκαν πολύ. Εγώ μουδιασμένη, αλλά κάπου άρχισα να σκέφτομαι ότι πρέπει να αποδέχομαι αυτά που μου τυχαίνουν στην ζωή. Να έχω εμπιστοσύνη στο Θεό.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μάλλον, όμως, το ’κανα και αναγκαστικά, αφού δεν μπορούσα να κάνω και τίποτε άλλο. Όμως αυτή η κουβέντα του γέροντα όλο και μεγάλωνε στο μυαλό μου…Όλα γίνονται για κάποιο σκοπό…</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Όλα γίνονται για κάποιο σκοπό. Άρα πρέπει να σκεφτώ ποιός είναι ο σκοπός, είπα εγώ στον εαυτό μου, αφού αυτή είναι η πάγια τακτική μου, όλα να τα εξηγώ. Έλα, όμως, που ορισμένα είναι πάνω από τη δύναμη του νου μου.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Έτσι πέρασε η μέρα. Κάνοντας τηλεφωνήματα, αγωνιώντας, ξανακάνοντας προσευχή.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Κατά τις 11:30 η ώρα το βράδυ ξαφνικά χτυπάει το τηλέφωνο.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– Κυρία μου είμαστε από το αστυνομικό τμήμα Κάτω Πατησίων. Έχετε ένα αυτοκίνητο άσπρο, τάδε μάρκα με τάδε νούμερα. Η καρδιά μου κόντευε να σπάσει.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ναι. Τι έγινε• Έχουμε εδώ δυο άτομα που είχαν το αυτοκίνητό σας• τους σταματήσαμε για έλεγχο και βρήκαμε το δίπλωμα και τα χαρτιά σας. Ελάτε αμέσως.</span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Έτρεξα κατευθείαν εκεί. Ήταν δυο νεαροί -όχι κακά παιδιά- με σκυμμένο το κεφάλι.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Κυρία μου, μου λέει ο διοικητής τι είχατε στο αυτοκίνητό σας εκτός από τα χαρτιά σας; Χρήματα κύριε διοικητά. Πόσα; 14.000 ευρώ. Καλά κυρία μου, αφήνουμε τόσα λεφτά στο αυτοκίνητο; Τι να του πω δίκιο είχε.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Βγάζει τότε από το συρτάρι του ένα φάκελο, τον φάκελο της υπηρεσίας μου, που είχα βάλει μέσα τα χρήματα και μου λέει. Μετρήστε τα. Κοπήκανε τα πόδια μου. Μα ήταν δυνατόν; Αρχίζω και μετράω.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Τα χρήματα ήταν όλα εκεί δεν έλειπε ούτε ένα ευρώ. Δεν είναι δυνατόν λέω. Πως έγινε αυτό; Ρωτάει τότε ο διοικητής τους νεαρούς. Τι έγινε παιδιά; Πως και δεν πειράξατε τα χρήματα; Δεν τα βρήκατε;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Όχι απαντάει ο ένας. Δηλαδή βρήκαμε τον φάκελο, αλλά δεν τον ανοίξαμε. Γιατί τους ρωτά ο αστυνομικός. Να καθώς ψάχναμε το αυτοκίνητο, στο ντουλαπάκι μπροστά, του συνοδηγού βρήκαμε τα διπλώματα της κυρίας και των παιδιών της, την άδεια του αυτοκινήτου και βρήκαμε κι έναν φάκελο ίδιο που είχε μέσα ένα κομμάτι ψωμί από την εκκλησία, ξερό.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– Αντίδωρο το λένε , του λέει ο άλλος.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– Ναι αντίδωρο. Ε, και καθώς ψάχναμε βρήκαμε στο τσεπάκι στο πλάι του αυτοκινήτου και αυτό τον φάκελο και είπαμε ότι αντίδωρο θα ’χει πάλι μέσα αυτή, όπως είχε στο άλλο. Φαίνεται ότι θα ’ναι καμιά θρήσκα… Και έτσι δεν ανοίξαμε τον φάκελο..</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μείναμε όλοι άφωνοι. Μαζεύτηκαν όλοι οι αστυνομικοί γύρω-γύρω και κοιτούσαν παραξενεμένοι. Κανείς δε μιλούσε.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Δεν θα σας κουράσω με άλλες λεπτομέρειες. Σε λίγο ήρθαν οι γονείς τους -καλοί άνθρωποι- απέσυρα τη μήνυση και γύρισα σπίτι. Εκεί έγινε πάλι άλλο σκηνικό.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Τα παιδιά μου δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι το αυτοκίνητο βρέθηκε άθικτο, μόνο η βενζίνη είχε τελειώσει, και τα χρήματα όλα. Ήταν συγκλονιστικό. Δηλαδή ένα μικρό κομματάκι αντίδωρο μπόρεσε να ανατρέψει μια σειρά γεγονότων. Γιατί, αν είχαν βρει τα χρήματα, σίγουρα τα πράγματα θα έβαιναν αλλιώς.</span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Και πότε το είχα βάλει εκεί το αντίδωρο ούτε που θυμόμουν. Εκείνο το ντουλαπάκι σπάνια το ανοίγω. Και το αντίδωρο θα το είχα από το καλοκαίρι ίσως, που πηγαίνω καμιά φορά σε κάποιο προσκύνημα. Αλλά πάλι πως το έβαλα μέσα στο φάκελο. Ούτε που μπορώ να θυμηθώ.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Σημασία βέβαια έχει πως το γεγονός αυτό με έκανε να βλέπω τη ζωή αλλιώς. Να βλέπω με σεβασμό το καθετί και να αποδέχομαι με σεβασμό σχεδόν με ευγνωμοσύνη ακόμα και τα άσχημα, που μου συμβαίνουν στη ζωή.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Το περιστατικό έγινε αιτία να επηρεαστούν αρκετοί άνθρωποι. Πρώτη εγώ. Μετά τα παιδιά μου, που συνήθως με κοντράρουν πάνω σ’ αυτά τα ζητήματα, τώρα όλο και συζητούν θέματα πνευματικά και ο μικρός -τελειόφοιτος λυκείου- εφέτος για πρώτη φορά νήστεψε.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Αυτό τον καιρό συμμετέχω σε κάποιο μεταπτυχιακό πρόγραμμα και επειδή εκείνη την ημέρα δεν πήγα στο μάθημα εξήγησα στον καθηγητή μου τι είχε συμβεί.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Την άλλη μέρα, όταν του είπα την συνέχεια, κούνησε σκεφτικός το κεφάλι και με παρότρυνε να πάω να κοινωνήσω, πράγμα που έκανα καθώς πλησίαζε η γιορτή του αγίου Νικολάου. Περιττό να πω ότι ανέφερε το γεγονός σε όλο το τμήμα και έμειναν να με κοιτάζουν όλοι κατάπληκτοι.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η μητέρα του ενός από τα παιδιά, που είχαν πάρει το αυτοκίνητό μου τηλεφώνησε λίγο μετά τα Χριστούγεννα και μου είπε πως ο γιος της τής ζήτησε να νηστέψει και να πάει να κοινωνήσει, γιατί του έκανε λέει μεγάλη εντύπωση το γεγονός με το αντίδωρο και το ότι δεν είχε συνέπειες η κακή του αυτή πράξη για την οποία και είχε μετανιώσει πικρά…</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Οι συνάδελφοι στη δουλειά άκουσαν το γεγονός, ορισμένοι μπορεί να το ξέχασαν, ορισμένοι, όμως, που και μου το θυμίζουν και συχνά κουβεντιάζουμε για το αν υπάρχουν δυνάμεις πάνω από μας, που ρυθμίζουν τις ζωές μας. Και ακόμα η διήγηση του γεγονότος αυτού με έκανε να έρθω κοντά με μια φίλη, που με βοηθά να βαδίσω στον δρόμο τον πνευματικό με όλο και πιο σίγουρα βήματα. Τη λένε Αγγελική.</span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Τα λόγια αυτά του γέροντα, τα λόγια της προσευχής, τα θυμάμαι πάντα στα δύσκολα, αλλά και στα εύκολα. Αυτή η προσευχή τυπώθηκε στο νου και στην καρδιά μου και τη ψιθυρίζω από τότε συχνά, σχεδόν κάθε μέρα…</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">«Κύριε…Στις απρόοπτες καταστάσεις μη μ’ αφήσεις να ξεχάσω ότι όλα παραχωρούνται από σένα… Δίδαξε με να δέχομαι με ακλόνητη πεποίθηση ότι τίποτε δεν συμβαίνει, χωρίς να το επιτρέψεις εσύ…</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Κύριε, δος μου τη δύναμη να υποφέρω τον κόπο της ημέρας αυτής σε όλη τη διάρκειά της. Καθοδήγησε τη θέλησή μου και δίδαξε με να προσεύχομαι, να πιστεύω, να υπομένω, να συγχωρώ και ν’ αγαπώ. ΑΜΗΝ».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Και μέσα στο τρέξιμο της καθημερινότητας δεν βάζει ο νους του ανθρώπου τι μπορεί να του ξημερώσει και τι πράγματα μπορεί να του συμβούν.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>«ΕΝΟΡΙΑΚΑ ΝΕΑ» Αγίου Γεωργίου Διονύσου Αττικής</em></span></p>
<div class="google-auto-placed ap_container"> </div></div>Βρέθηκε πορτραίτο του Χριστού ηλικίας 1.500 χρόνων (ΦΩΤΟ)https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/ekklhsia/1-5002020-04-30T18:59:16.000Z2020-04-30T18:59:16.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/4594983259?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Βρέθηκε πορτραίτο του Χριστού ηλικίας 1.500 χρόνων...</strong></em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Χριστός: Η ανακάλυψη έγινε σε μία εγκαταλελειμμένη Βυζαντινή εκκλησία σε έρημο του Ισραήλ.</em><br />Ένα από τα πιο παλιά πορτρέτα του Ιησού Χριστού φαίνεται πως ανακάλυψαν ερευνητές σε μία εγκαταλελειμμένη Βυζαντινή εκκλησία του Ισραήλ.<br /></span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η εξέταση του τοίχου στην έρημο Νεγκέβ, στον οποίο υπήρχαν υποψίες ό,τι είχε βρεθεί κάτι σημαντικό, είχε ξεκινήσει από το 1920, όμως δεν υπήρχαν τα κατάλληλα μέσα, προκειμένου να αποκαλυφθεί το περιεχόμενό του.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><img src="https://ieramonopatia.gr/wp-content/uploads/2020/04/6179420-6389471-image-a-38_1542210114240.jpg" width="829" height="752" alt="6179420-6389471-image-a-38_1542210114240.jpg" /></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Σχεδόν 100 χρόνια μετά όμως, οι ειδικοί φαίνεται να καταλήγουν στο συμπέρασμα πως πρόκειται για μία ζωγραφιά του Ιησού Χριστού που έγινε τον 6ο αιώνα.</span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><img src="https://ieramonopatia.gr/wp-content/uploads/2020/04/456.jpg" width="904" height="301" alt="456.jpg" /></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Στην αναφορά τους όμως για το περιοδικό «Antiquity» οι ερευνητές αναφέρουν: «Το πρόσωπο του Χριστού σε αυτή την ζωγραφιά αποτελεί σημαντική ανακάλυψη.</span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Πρόκειται για ένα εικονογραφικό σχέδιο του Ιησού με κοντά μαλλιά, όπως είναι ευρέως διαδεδομένο στην Αίγυπτο, την Παλαιστίνη και την Συρία».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><img src="https://ieramonopatia.gr/wp-content/uploads/2020/04/67567456.jpg" width="808" height="606" alt="67567456.jpg" /></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η σιγουριά τους για την ταυτότητα του προσώπου που απεικονίζεται, πηγάζει από το γεγονός οτι πρόκειται για θρησκευτική εικονογραφία που χρησιμοποιείται από την ορθόδοξη εκκλησία.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Πηγή: <a href="https://ieramonopatia.gr/psyxofeli/vrethike-portraito-toy-iisoy-christoy-ilikias-1-500-chronon-foto/" target="_blank">ieramonopatia.gr</a></strong></em></span></p></div>Οι επτά μοναχοί που σταμάτησαν την επιδημίαhttps://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/ekklhsia/7-manaxoi2020-04-28T07:50:14.000Z2020-04-28T07:50:14.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/4535577747?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Οι επτά μοναχοί που σταμάτησαν την επιδημία...</strong></em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Στο χάρτη είχε δει ένα Πομακοχώρι που ονομάζεται «Μοναχοί» και ζήτησε από τους συνοδούς τους να το επισκεφτούν. Όταν έφτασαν εκεί, ο κόσμος τους πλησίασε φιλικά και έπιασαν συζήτηση.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ο άγιος Παΐσιος τους ρώτησε για ποιον λόγο ονομαζόταν έτσι το χωριό τους και ένας ηλικιωμένος Πομάκος είπε: «Παλιά είχε πέσει επιδημία στο χωριό και πέθαιναν πολλοί.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Μια μέρα ήρθαν επτά μοναχοί με μια εικόνα και αμέσως σταμάτησε το κακό. Από τότε το χωριό ονομάστηκε «Μοναχοί».</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ακούγοντας αυτά ο χότζας, που ήταν και δάσκαλος και πρόεδρος του χωριού, μάλωσε τον Πομάκο γι’ αυτό που είπε. Έπειτα στράφηκε στον άγιο Παΐσιο και με επιθετικό τρόπο του είπε να φύγει από το χωριό.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Από τη φίλη και εν Χριστώ αδερφή Αναστασία.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">«Ποτέ δεν φοβόταν τόσο πολύ ο άνθρωπος την φτώχεια, την αρρώστια και τον θάνατο όσο τα φοβάται τώρα που δεν φοβάται τον Θεό…» ~ κυρ Φώτης Κόντογλου</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Σχόλιο Λόγος Φωτός: Ὁ ἄνθρωπος λοιπόν ἔχει δύο κέντρα γνώσεως. Δύο γνωστικά κέντρα: Τό κέντρο τῆς καρδιᾶς, μέ τό ὁποῖο διά τοῦ νοῦ του γνωρίζει τόν Θεό. Τό κέντρο τοῦ ἐγκεφάλου, πού μέ τή λογική γνωρίζει τό περιβάλλον.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Πήγαιναν γιά παράδειγμα οἱ ἄνθρωποι στόν Ἅγιο Πορφύριο ἤ στόν Γέροντα Παΐσιο καί, πρίν ποῦνε τήν ἐρώτηση, ἐκεῖνοι τούς ἔλεγαν τήν ἀπάντηση στό πρόβλημά τους. Πῶς γινόταν αὐτό; Ἀκριβῶς ἐπειδή εἶχαν μέσα τους τή νοερά προσευχή, τή νοερά ἐνέργεια καί τό διορατικό χάρισμα…</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Δέν τά ἔχει δώσει μόνο στούς ἁγίους· σέ ὅλους τά ἔχει δώσει. Γιατί ὅμως δέν τά ἔχουμε ἐμεῖς φανερά κι ἐνεργά; Διότι ὑπάρχει αὐτός ὁ σκοτισμός τῆς ψυχῆς ἀπό τίς ἁμαρτίες καί τά πάθη…</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">‘Ὁ ρόλος τῆς Ἐκκλησίας εἶναι νά θεραπευτεῖ ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου. Νά θεραπευτεῖ ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου, πού εἴπαμε πώς εἶναι ἡ κύρια δύναμη τῆς ψυχῆς. Καί τί σημαίνει θεραπεία; Νά ἀποβάλει τόν σκοτισμό. Νά ξεσκοτιστεῖ. Γιά νά μπορέσει νά δεῖ τόν Θεό.» ~ – Ὁμιλία Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου εις την Πατερική Θεολογία, π. Ἰωάννη Ρωμανίδη.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Εἶναι λάθος ἡ ἰδέα, πού καλλιεργήθηκε ὅτι καλός χριστιανός εἶναι αὐτός, ὁ ὁποῖος κάνοντας καλές πράξεις, γίνεται λίγο καλύτερος κάθε ἡμέρα καί ὅτι αὐτό εἶναι χριστιανική ζωή…</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Πρέπει νά ἐπανεξετάσουμε καί νά ἐπαναπροσδιορίσουμε μέσα μας τί πιστεύουμε γιά τόν Θεό, πῶς νομίζουμε ὅτι σωζόμαστε, τί σημαίνει γιά μᾶς μετάνοια, τί σημαίνει γιά μᾶς πνευματική ζωή;…Ὅπως ἀναφέρει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «ὁ καρπός τοῦ Πνεύματός ἐστιν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθωσύνη, πίστις, πραότης, ἐγκράτεια». Τά ζῶ αὐτά ἐγώ;…</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Βιώνουμε τή χαρά καί τήν πληρότητα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, πού ἔχει πεῖ ὁ Θεός ὅτι θά ἔχουμε ὡς καρπό;…Μήπως ἔχω πάρει τή ζωή μου λάθος καί τήν πνευματική μου ζωή λάθος καί τόν τρόπο ποῦ ζῶ μέσα στήν Ἐκκλησία λάθος;…</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">» Ὅ,τι ἰσχύει γιά τό σῶμα, πού πηγαίνεις δηλαδή στόν γιατρό καί σοῦ λέει ὅτι πρέπει νά πάρεις ἀντιβίωση, νά φύγει τό μικρόβιο, γιά νά λειτουργήσουν τά μάτια σου καί νά δεῖς, τό ἴδιο ἰσχύει καί γιά τήν ψυχή. Θά πρέπει ὁ ἄνθρωπος νά πάρει πνευματική ἀντιβίωση, νά μετανοήσει. Τότε τά μάτια τῆς ψυχῆς θά καθαρίσουν καί θά δεῖ πάλι τό φῶς, τόν Θεό….» ~ Ιερομ. Σάββας Αγιορείτης</span></p></div>Αυτό είναι το παράπονο του Χριστούhttps://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/ekklhsia/-Ihsoys2020-04-27T21:41:03.000Z2020-04-27T21:41:03.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/4490753771?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Αυτό είναι το παράπονο του Χριστού...</em></strong></span></p>
<h3><strong>Χριστος:</strong> Όποιος αγαπά πονά, αλλά δεν παραπονιέται. Ό,τι κι αν γίνη. Σκύβει μέσα του και υπομένει τα πάντα για χάρη της αγάπης. Από κει αρχίζει και η θυσία. Και αγάπη χωρίς θυσία του εαυτού μας δεν γίνεται. Δεν είναι αληθινή.<span id="more-556901"></span></h3>
<p><span style="font-size:12pt;">Είναι σαν την άκοπη ελεημοσύνη του πλουσίου και όχι σαν το «δίλεπτον της χήρας». Γιατί το να υπομένης για την αγάπη είναι να θυσιάζης την δική σου χαρά. Όπως θυσιάζεται η μάνα για το παιδί της. Και τότε η αγάπη ξαναγίνεται χαρά και πολλαπλασιάζεται «τριάντα, εξήντα, εκατόν φορές» πιο πολύ από το τάλαντον της πρώτης αγάπης, που είναι δώρον του Θεού σε όλες τις ψυχές, όταν γεννιούνται σ’ αυτόν τον κόσμο.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Την αλήθεια τούτη δεν πρέπει κανείς να την περάση μέσα από το εργαστήριο της λογικής, που μόνον πρόσθεση και αφαίρεση ξέρει να κάνη και πιο πολύ προτιμά την διαίρεση και ποτέ τον πολλαπλασιασμό. Μόνον στην αμαρτία ξέρει να πολλαπλασιάζη. Στα χρήματα, στις απολαύσεις, στην δόξα την εγκόσμια. Γι’ αυτό την αλήθεια της αγάπης μόνο μέσα από την καρδιά πρέπει να την βλέπουμε, να την νοιώθουμε, να την ζούμε. Άφησε την λογική, που σου λέγει ότι έτσι, με την αγάπη, μπορεί να πέσης έξω, να σε ξεγελάσουνε, να σε εκμεταλλευθούνε. Αυτές είναι πονηρίες άθλιες και προέρχονται από τον Πονηρό… Θέλει να μας εμποδίση από την ευτυχία της αγάπης την ανείπωτη, από το φως της ελευθερίας το ανέσπερο, που το δίνει κι αυτό η αγάπη και προπαντός ο μισόκαλος Πονηρός θέλει να μας εμποδίση από το αγκάλιασμα του Θεού. Γιατί όποιος αγαπήση, λίγο ή πολύ, νοιώθει αμέσως πάνω του το χέρι του Θεού, που τον χαϊδεύει στοργικά…</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Πώς λοιπόν, βάλαμε για τίτλο σε τούτες τις σκέψεις «Το παράπονο του Χριστού»; Πρέπει να εξηγήσω ότι την τιτλοποίηση αυτή μου την έδωσε μία φράση του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, που λέγει:</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– «Κατά την Δευτέραν Παρουσίαν θα μας κοιτάξουνε εκείνα τα γλυκύτατα μάτια, τα γεμάτα ανείπωτη αγάπη και στοργή και τρυφερότητα, θα μας κοιτάξουν παραπονεμένα και τότε θάναι, που δεν θα ξέρουμε πού να πάμε να κρυφτούμε».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ένα βλέμμα, που κανένας μας δεν θα μπορή να το αντέξη και θα μας συντρίβη και θα μας πληγώνη όσο τίποτε άλλο, τίποτε άλλο. Θα είναι σαν μία πληγή αγιάτρευτη και ίσως αυτή να είναι η Κόλαση, που δεν τελειώνει, θα είναι το πυρ, που θα μας καίη συνεχώς και χωρίς τελειωμό. Οι τύψεις και η αφόρητη πίκρα για την ευτυχία, που χάσαμε… Δεν είναι, λοιπόν, παράπονο αυτού του κόσμου, αλλά λύπη του Χριστού, που θα βλέπη τους αμαρτωλούς να χάνονται μακριά του, κατά την δική τους σημερινή επιλογή, και να ζουν την ατέλειωτη δυστυχία μέσα στο «σκότος το εξώτερον», δηλαδή μακρυά από την παρουσία του Θεού, που είναι ο αιώνιος Παράδεισος. Τότε…</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Το παραπονεμένο βλέμμα του Χριστού δεν είναι όπως τα δικά μας παράπονα. Εμείς παραπονιόμαστε συνήθως για τον εαυτό μας τον αχόρταγο, γιατί κάποιος μας αδίκησε ή μας ξέχασε ή δεν έκανε αυτό, που θέλαμε. Παραπονιόμαστε όταν δεν μας τιμούν, δεν μας κάνουν δώρο, δεν μας ευεργετούν. Παραπονιόμαστε από εγωισμό και φιλαυτία. Από υπερηφάνεια και φιληδονία. Το παράπονο του Χριστού, όμως, είναι αντίθετο. Είναι σαν να παραπονιέται για λογαριασμό μας, για μας, που δυστυχούμε και δεν δεχτήκαμε τα δώρα του και την αιώνια ευτυχία, που ετοίμασε ο Θεός «τοις αγαπώσιν αυτόν» (Α’ Κορ. β’ 9). Λυπάται, πονά, υποφέρει για την δική μας δυστυχία… Μπορείτε να το φαντασθήτε αυτό; Λυπάται ο Χριστός, που δεν είμαστε ευτυχισμένοι, που δεν πήγαμε κοντά Του να μας χαρίση την αιωνιότητα της χαράς!…</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Τι να κάνουμε λοιπόν; Τι να πούμε στον παραπονεμένο Χριστό, για την δυστυχία μας, την ψυχική, την υλική και την πνευματική; Γιατί, ας μου επιτρέψη ο πολύ αγαπημένος μου Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος να πω, ότι ο Χριστός δεν έχει παραπονεμένο βλέμμα μόνον κατά την Δευτέρα Παρουσία, αλλά και τώρα το έχει διαρκώς επάνω μας, και ας είναι ήρεμο και γαλήνιο στις βυζαντινές εικόνες, που βλεπουμε στους ναούς. Παραπονιέται και τώρα, που δεν πάμε κοντά Του, αλλά Τον αποφεύγουμε γεμάτοι «προφάσεις εν αμαρτίαις»…</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Παραπονιέται, που δεν αξιοποιούμε την θυσία Του και δεν παίρνουμε τα Τίμια Δώρα Του, που είναι ικανά και να μας καθαρίσουν και να μας σώσουν και να μας χαρίσουν από τώρα την μεγάλη ευτυχία της αγάπης. Έστω και στα πρώτα βήματα, έστω και στα πρώτα κύματα, που θα αναταράξουν την νεκρωμένη θάλασσα της καρδιάς. Ο σπόρος της αγάπης υπάρχει σε όλες τις ψυχές. Εμείς αδιαφορούμε για το βλάστημα και την ανθοφορία Του. Πρέπει, όμως, να δεχθούμε την χάρη των Τιμίων Δώρων, το έλεος της Εκκλησίας Του «εν ελευθερία» και όχι αναγκαστικά…</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Το παράπονο του Χριστού, αυτό το συγκλονιστικό παραπονεμένο βλέμμα, που μας αγκαλιάζει όλους, μπορεί να μας οδηγήση από τώρα στην σωτηρία και την ανάσταση, αν τα έχουμε διαρκώς μπροστά μας, σαν οδηγό. Όχι για να φοβόμαστε την τιμωρία και την Κόλαση, αλλά για να μάθουμε να αγαπούμε και ποτέ να μη χωριστούμε από την πηγή της αληθινής αγάπης, που είναι ο Χριστός. Γιατί άλλος τρόπος πραγματικής μετανοίας δεν υπάρχει από την αγάπη του Κυρίου. Μόνον το βλέμμα του Χριστού. Τότε μόνον η μετάνοιά μας μπορεί να αρχίση και να ανθοφορήση και να καρπίση, αν δούμε κατάματα το βλέμμα του Κυρίου και μόνον όταν κλάψουμε, έστω και με ένα δάκρυ, για την λύπη, που του προκαλούμε. Τότε αρχίζουμε να μαθαίνουμε τα μυστικά της αγάπης, που αναλάμπουν μέσα στα μάτια του Θεανθρώπου…</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Το παράπονο του Χριστού είναι γιατί δεν μετανοούμε, γιατί δεν απλώνουμε τα χέρια μας να τον αγκαλιάσουμε. Γιατί αυτό είναι η μετάνοια: Να επικαλεσθούμε την βοήθειά του και να δηλώσουμε ταπεινά την ανημπόρια μας. Αυτό το μικρό σημείον ζητεί, αυτήν την πρώτη κίνηση από μας τα ελεύθερα πλάσματά Του, για να τρέξη αστραπιαία κοντά μας και να μας αρπάξη από τον πύρινο ποταμό, που ζητά να μας καταπιή. Ακόμα και ένα βλέμμα μας προς το πονεμένο πρόσωπο του Χριστού μπορεί να μας σώση, αν το βλέμμα μας αυτό επικαλείται την χάρη Του με συντριβή.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Πόσοι δεν άρχισαν την επιστροφή τους στον Θεό με ένα τέτοιο βλέμμα! Ας θυμηθούμε την περίπτωση του Αποστόλου Πέτρου με τα μεγάλα λόγια και τους μεγάλους ενθουσιασμούς. Τον πρόδωσε το ίδιο εκείνο βράδυ, κι ας ήταν πρωτοκορυφαίος Αποστολος, λίγο μετά την προδοσία του Ιούδα, όταν Τον αρνήθηκε τρεις φορές. Και τότε το βλέμμα του Χριστού έκανε το θαύμα του και σώθηκε ο αρνητής Πέτρος. Ήταν η στιγμή, που αρνήθηκε ο Πέτρος για Τρίτη φορά τον Χριστόν, ενώ ήταν κοντά του, και «εφώνησεν αλέκτωρ». Και συνεχίζει ο Ευαγγελιστής την αφήγησή του:</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>– «Και στραφείς ο Κύριος ενέβλεψε τω Πέτρω, και υπεμνήσθη ο Πέτρος του λόγου του Κυρίου, ως είπεν αυτώ ότι πριν αλέκτορα φωνήσαι απαρνήση με τρις· και εξελθών έξω ο Πέτρος έκλαυσε πικρώς» (Λουκ. κβ’ 61-62).</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ας βγούμε κι εμείς έξω από την καθημερινή μας ματαιοφροσύνη και ας κλάψουμε πικρώς κάτω από το στοργικό βλέμμα του Χριστού. Αυτή η προσπάθεια είναι το κορυφαίο, το πρώτο βήμα στον δρόμο της αγάπης και της σωτηρίας.</span></p>
<p>Π.Μ Σωτήρχος</p></div>Στους δύσκολους καιρούς υπάρχει ένας τρόπος να σωθείςhttps://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/ekklhsia/pisti2020-04-26T17:44:43.000Z2020-04-26T17:44:43.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/4521907561?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Στους δύσκολους καιρούς υπάρχει ένας τρόπος να σωθείς...</strong></em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Πίστη: «…Η υπερηφάνεια και το µίσος µπορούν να νικηθούν µόνο µε τις αντίθετες αυτών αρετές, την ταπεινοφροσύνη και την αγάπη, οι οποίες προσελκύουν την παντοδύναµη χάρη του Θεού…»<strong><br /></strong></em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ο γέροντας για την γεµάτη αυτοθυσία αγάπη του προς όλους είχε µετάσχει πολλών θείων θεωριών και αρπαγών: Έλεγε χαρακτηριστικά: «…Εκεί είναι πολύ ωραία. Αχ, να ξέρατε µόνο τι ωραία πού είναι εκεί…». Προσπαθούσε αλλά δεν κατάφερνε να κρυφτεί, η χάρη του Θεού τον «πρόδιδε», όπως δείχνει και το επόµενο περιστατικό.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Συµβούλευε ο γέροντας: «Με όλη σας την καρδιά αγαπήστε τον Κύριο µας Ιησού Χριστό… Στους δύσκολους καιρούς θα υπάρχει τρόπος κάποιος να σωθεί:</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Εκείνος που θα ασκηθεί στην ευχή του Ιησού (την αδιάλειπτη επίκληση “Κύριε Ιησού Χριστέ -Υιέ του Θεού- ελέησόν µε”, ως και το “Υπεραγία Θεοτόκε σώσον µε” -ΛΜ∆), ανερχόµενος πνευµατικά από τη συχνή επίκληση του ονόµατος του Υιού του Θεού µε την αδιάλειπτη προσευχή, αυτός και θα σωθεί».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Στους ανθρώπους που είχαν δυσκολίες και προβλήµατα στις διαπροσωπικές σχέσεις τους κι ένιωθαν µίσος ή πικρία προς τους εχθρούς τους, έλεγε: «Θα πρέπει να προσευχόµαστε πάντα για τους εχθρούς µας. Ας µας συκοφαντούν οι άλλοι, ας λένε άσχηµα λόγια για µας.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Εµείς να συγχωρούµε και να προσπαθούµε να τα κάνουµε όλα καλά… Πάντα να ευχαριστούµε τον Κύριο για όλα, ακόµη και για τις δοκιµασίες και τις θλίψεις».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Σ’ όσους είχαν αδικήσει κάποιον, τόνιζε και πάλι την ανάγκη της προσευχής: «Να προσευχόµαστε για όσους µε οποιονδήποτε τρόπο αδικήσαµε. Τουλάχιστον µια φορά στη ζωή µας, πρέπει ν’ ανάψουµε ένα κερί για όσους προσβάλαµε, απατήσαµε, κλέψαµε ή χρωστούσαµε και δεν επιστρέψαµε τα χρέη µας».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>«… Η ευλογηµένη Ρωσία κατέχει τον ανεκτίµητο θησαυρό: την ορθόδοξη πίστη. Στη ∆ύση που φαίνεται να ακµάζει, σκοπός όλων είναι η επίγεια ευηµερία…</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η Αγία Ρωσία ζούσε πάντα µε το όραµα του Ουρανού, έψαχνε πάντα πάνω απ’ όλα για τη βασιλεία του Θεού και την αλήθεια Του και ήταν σε ζωντανή επαφή µε τον Ουρανό… Ο αληθινός διαφωτισµός είναι ο διαφωτισµός της ψυχής µε το φως της Ορθοδοξίας».</span></p></div>Covid-19: Να ανοίξουν τώρα οι εκκλησίες, ζητά ο Αρχιεπίσκοποςhttps://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/ekklhsia/covid-192020-04-26T14:44:45.000Z2020-04-26T14:44:45.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/4520844124?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Covid-19: Να ανοίξουν τώρα οι εκκλησίες, ζητά ο Αρχιεπίσκοπος...</em></strong></span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<h1><span style="font-size:12pt;">Έστειλε επιστολή στην αρμόδια υπουργό Ν. Κεραμέως...</span></h1>
<p><span style="font-size:12pt;">Να ανοίξουν οι Εκκλησίες ζητά ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμος και η Διαρκής Ιερά Σύνοδος από την κυβέρνηση. Ο Αρχιεπίσκοπος φέρεται να έστειλε επιστολή υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων κ. Νίκη Κεραμέως, με την οποία ζητά το άνοιγμα των Εκκλησιών. Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες του Πρακτορείου ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ, ο Μακαριώτατος συνέταξε την επιστολή αυτή στη Ζάλτσα Βοιωτίας, ενώ τηλεφώνησε προς τα μέλη της ΔΙΣ όπου και τους διάβασε το περιεχόμενο της. Σε αυτή ζητάνε, ενόψει της συνεδρίασης της ΔΙΣ που θα γίνει την επόμενη εβδομάδα, να ανοίξουν οι Εκκλησίες.</span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Μάλιστα, σύμφωνα με πληροφορίες του Πρακτορείου, πρόκειται για μια πολύ σκληρή επιστολή, στην οποία η Εκκλησία φαίνεται να μην είναι άλλο δεκτική σε υποχωρήσεις.</strong> Φαίνεται πως τις τελευταίες ημέρες, σύμφωνα πάντα με πληροφορίες, υπήρξαν ζυμώσεις μεταξύ Ιεραρχών προκειμένου να υπάρξει μια παρέμβαση προς την Πολιτεία για το άνοιγμα των Εκκλησιών, καθώς οι περισσότεροι Ιεράρχες είχαν δεχθεί αντιδράσεις από πιστούς. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έδειξε για το θέμα και ο Αρχιεπίσκοπος στο γεγονός ότι κάποιοι από τους Ιεράρχες είχαν ήδη αρχίσει να διαμαρτύρονται δημόσια κάτι που θα μπορούσε να δημιουργήσει ανωμαλία στο εσωτερικό της Εκκλησίας.</span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ένας ακόμη λόγος που ο Αρχιεπίσκοπος προέβη σε αυτή την ενέργεια είναι για να προλάβει μια τυχόν παράταση μέτρων, καθώς όπως είχε τονιστεί στην ανακοίνωση της ΔΙΣ της 1ης Απριλίου, η Αναστάσιμη παννυχίδα θα τελεστεί πανηγυρικά στους ναούς στην απόδοση της εορτής του Πάσχα τη νύχτα της 26ης προς 27ης Μαΐου.</strong> Θυμίζουμε πως σε επικοινωνία που είχε με τον πρωθυπουργό νωρίτερα μέσα στο μήνα ο κ. Ιερώνυμος είχε ταχθεί στο πλευρό της ελληνικής πολιτείας.</span></p></div>Όπως υπάρχουν εννέα τάγματα αγίων αγγέλων το ίδιο και στην στρατιά των πονηρώνhttps://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/ekklhsia/a-loykas2020-04-26T14:17:37.000Z2020-04-26T14:17:37.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/4520711366?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Άγιος Λουκάς Κριμαίας: Όπως υπάρχουν εννέα τάγματα αγίων αγγέλων το ίδιο και στην στρατιά των πονηρών πνευμάτων υπάρχουν ανώτερα και κατώτερα τάγματα...</em></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η ζωή όλων των μακάριων εκείνων ανθρώπων, οι οποίοι με όλη την καρδιά τους αγάπησαν τον Κύριο Ιησού Χριστό και σταθερά ακολουθούν την τε θλιμμένη οδό, δια της στενής πύλης, όπως τους έδειξε Εκείνος, είναι γεμάτη αγώνα, πολύ δύσκολο αγώνα.<br /><br /><a name="more"></a>Τι αγώνα; Όχι με την σάρκα και το αίμα, όχι με τους ανθρώπους, αλλά με τα πνεύματα τα πονηρά εις τους ουρανούς. Η πάλη αυτή είναι πάρα πολύ δύσκολη και μακάριοι οι άνθρωποι εκείνοι, που είναι σταθεροί στον αγώνα τους.<br /><br />Και πως να μην θρηνήσουμε εκείνους τους ανθρώπους οι οποίοι τίποτα απολύτως δεν θέλουν να γνωρίζουν για τον αγώνα αυτό, και είναι έτοιμοι να μας περιγελάσουν γι’ αυτή την πίστη μας στα ακάθαρτα πνεύματα, πώς να μην τους θρηνήσουμε;<br /><br />Ασφαλώς και τους δαίμονες και τον ίδιο τον διάβολο τους συμφέρει πάρα πολύ, οι άνθρωποι να μην πιστεύουν στην ύπαρξή τους, να μην τους σκέφτονται, να μην νιώθουν ποτέ την εγγύτητά τους, επειδή κάθε κρυφός και άγνωστος εχθρός είναι πιο επικίνδυνος από τον φανερό και ορατό εχθρό.<br /><br />Ακούστε τι λέει ο απόστολος Παύλος για τα πονηρά πνεύματα εις τους ουρανούς και για τον αγώνα εναντίον τους: { Ουκ εστίν ημίν η πάλη προς αίμα και σάρκα, αλλά προς τας αρχάς, προς τας αξουσίας, προς τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, προς τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις } (Εφ. 6, 12).<br /><br /></span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ω, πόσο μεγάλη είναι αυτή η καταραμένη στρατιά των δαιμόνων, αμέτρητο αυτό το μαύρο πλήθος! Σταθερά και ακούραστα μέρα-νύχτα προσπαθούν όλους μας, που πιστεύουμε στο όνομα του θεού, να μας παρασύρουν στην οδό της απιστίας, στη οδό του κακού και της ατιμίας.<br /><br />Σ’ ένα μόνα δαιμονισμένο στα Γάδαρα υπήρχε ολόκληρη λεγεώνα δαιμόνων. Όλη αυτή η στρατιά των δαιμόνων είναι εχθροί του Χριστού, εχθροί του θεού. Οι αμέτρητοι αυτοί εχθροί του θεού μόνο ένα σκοπό έχουν.<br /><br />Φροντίζουν μέρα-νύχτα να μας καταστρέψουν και να μας σπρώξουν στο δρόμο του κακού, στο δρόμο της ατιμίας.<br /><br />Όπως υπάρχουν εννέα τάγματα αγίων αγγέλων, τα ανώτερα τάγματα: τα σεραφείμ, τα χερουβείμ, οι αρχές, οι εξουσίες, οι θρόνοι, οι κυριότητες, και κατώτερα: οι αρχάγγελοι και οι άγγελοι, το ίδιο και στην στρατιά των πονηρών πνευμάτων υπάρχουν ανώτερα και κατώτερα τάγματα, υπάρχουν αρχές και εξουσίες.<br /><br />Τα ανώτερα δαιμονικά τάγματα πολεμάνε τους πιο σταθερούς, τους πιο πιστούς υπηρέτες του Χριστού, τους αγίους και τους δικαίους. Πολύ δύσκολος για τους δαίμονες είναι ο αγώνας αυτός, διότι με το όνομα του Χριστού αποκρούουν οι άγιοι όλες τις επιθέσεις τους.<br /><br />Υπάρχουν και οι δαίμονες που έχουν λιγότερη δύναμη, οι οποίοι αδιάλειπτα πολεμούν εμάς τους αδύναμους χριστιανούς. Η πάλη εναντίον τους είναι πολύ δύσκολη, έπειτα η διάνοια αυτών των αγγέλων του κακού, των υπηρετών του σατανά είναι ασύγκριτα ανώτερη από τη δική μας.<br /><br />Αυτοί δεν κοιμούνται, δεν τρώνε και όλο το χρόνο τους τον αφιερώνουν στο πως να αφανίσουν και να αποπλανήσουν τους ανθρώπους του Θεού. Υπάρχουν και κατώτεροι δαίμονες.<br /><br />Το έργο που κάνουν αυτοί δεν είναι και τόσο δύσκολο, επειδή αυτοί ασχολούνται στο να ωθούν ακόμα πιο πολύ στο σκότος εκείνους τους ανθρώπους, οι οποίοι αγάπησαν το σκότος πιο πολύ από το φως και το ψεύδος παρά την αλήθεια.<br /><br />Τι μπορούμε να κάνουμε εμείς, όταν από παντού μας περικυκλώνει αυτή η στρατιά των δαιμόνων, πως μπορούμε να τους πολεμήσουμε; Από που να αντλήσουμε την δύναμη για την πάλη αυτή;<br /><br />Την απάντηση σ΄ αυτή την ερώτηση την δίνει ο απόστολος Παύλος ακούστε τον: { Το λοιπόν, αδελφοί μου, ενδυναμούσθε εν Κυρίω και εν τω κράτει της ισχύος αυτού. Ενδύσασθε την πανοπλίαν του θεού προς το δύνασθαι υμάς στήναι προς τας μεθοδείας του διαβόλου… δια τούτο αναλάβετε την πανοπλίαν του θεού, ίνα δυνηθήτε αντιστήναι εν τη ημέρα τη πονηρά και απαντά κατεργασάμενοι στήναι } (Εφ. 6, 10-11, 13).<br /><br />Ούτε με τις δικές μας δυνάμεις, ούτε με το δικό μας νου και το ζήλο μας μπορούμε να πολεμήσουμε και να νικήσουμε αυτή την καταραμένη σκοτεινή στρατιά, αλλά μόνο με τη δύναμη του θεού, με τη βοήθειά Του.<br /><br />Μόνοι μας δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Για να το κατανοήσουμε καλά αυτό το πράγμα ο άγιος απόστολος Παύλος παρομοιάζει την πάλη μας με την στρατιά των πονηρών ασωμάτων δυνάμεων με τον αγώνα των αρχαίων πολεμιστών.<br /><br />Ο απόστολος λέει, ότι πρέπει να ζωνόμαστε, όπως το έκαναν παλαιά οι πολεμιστές, όταν ετοιμάζονταν για τη μάχη με τον εχθρό. Το ίδιο έκανα και εκείνοι που ετοιμάζονταν για ένα μακρινό και επικίνδυνο ταξίδι.<br /><br />Φορούσαν και αυτοί μία δερμάτινη ζώνη στη μέση τους. Για μας όμως δεν χρειάζεται να φοράμε δερμάτινη ζώνη, αλλά αντί αυτής εμείς πρέπει να ζωστούμε την αλήθεια σαν ζώνη στη θέση μας , την αλήθεια του θεού. Μόνο με την αλήθεια μπορούμε να νικήσουμε την πονηρία των δαιμόνων, διότι το μοναδικό όπλο που χρησιμοποιούν οι δαίμονες στις επιθέσεις τους εναντίον μας είναι το ψέμα, το οποίο αποτελεί και την πνευματική τους υπόσταση.<br /><br />Μόνο τότε, όταν στη μέση μας θα έχουμε τη ζώνη μας θείας αλήθειας, της αλήθειας του Χριστού, μόνο τότε, όταν θα θυμόμαστε ότι δεν πρέπει να ξεκουραζόμαστε και δεν πρέπει να σταματάμε στην πορεία μας, μόνο τότε θα νικήσουμε τους εχθρούς του θεού και τους δικούς μας.<br /><br />Και συμπληρώνει ο απόστολος Παύλος, ότι αυτό πρέπει ιδιαίτερα να το θυμόμαστε<br />{ εν τη ημέρα τη πονηρά }(Εφ. 6, 13), όταν το κακό μέρα με τη μέρα θα μεγαλώνει γύρω μας. Παρακάτω ο απόστολος λέει ότι πρέπει να φορέσουμε τον θώρακα, όπως παλαιά οι πολεμιστές φορούσαν θώρακα χάλκινο ή σιδερένιο για να μην πληγώνονται.<br /><br />Μήπως χρειαζόμαστε και εμείς έναν τέτοιο σιδερένιο θώρακα; Ασφαλώς όχι, εμείς πρέπει να φορέσουμε ένα άλλο θώρακα. Ένας θώρακας χάλκινος ή σιδερένιος δεν τρομάζει τα πονηρά πνεύματα.<br /><br />Έναν άλλο θώρακα χρειαζόμαστε, τον θώρακα της δικαιοσύνης. Το σώμα μας πρέπει να ντυθεί με την θεία αλήθεια και όχι με το σιδερένιο θώρακα. Την αλήθεια αυτή μπορούμε να την αποκτήσουμε μόνο με την ακούραστη τήρηση των εντολών του Χριστού και την αδιάκοπη προσευχή.<br /><br />Αν μ΄ αυτό τον τρόπο θα εργαζόμαστε σταθερά για τον θεό, μόνο σ΄ αυτή την περίπτωση θα λάβουμε το θώρακα της δικαιοσύνης.<br />Οι πολεμιστές των παλαιότερων εποχών για να προστατέψουν τα πόδια τους φορούσαν περικνημίδες. Χρειαζόμαστε και εμείς τέτοιες περικνηνίδες χάλκινες ή σιδερένιες για να προστατέψουμε τα πόδια μας από τις ραδιουργίες του πολεμίου; Όχι, καθόλου δεν τις χρειαζόμαστε αν τα πόδια μας πάντοτε θα κατευθύνονται στην οδό της ειρήνης, αν θα τα χρησιμοποιούμε για να ευαγγελιζόμαστε παντού την ειρήνη, όπως και ο απόστολος Παύλος λέει: { Ως ωραίοι οι πόδες των ευαγγελιζομένων ειρήνην, των ευαγγελιζομένων τα αγαθά! } (Ρωμ. 10,15).<br /><br />Ω, αν τόσο ωραία θα είναι τα πόδια μας! Όταν θα σπεύδουμε να βοηθήσουμε αυτούς που χρειάζονται την βοήθεια μας, τους δυστυχισμένους, τους ασθενείς, τους αναπήρους και τους αδυνάτους, αν θα πορευόμαστε εν βουλή των ασεβών, τότε δεν θα μας χρειάζονται καθόλου οι περικνημίδες, διότι τα πόδια μας θα προστατεύονται από τη δύναμη του Θεού και κανένα κακό δεν θα μπορέσει να τα πλησιάσει.<br /><br />Παρακάτω ο απόστολος λέει ότι το κυρίως αμυντικό όπλο των πολεμιστών των παλαιοτέρων εποχών ήταν η ασπίδα, η μεγάλη και βαριά χάλκινη ασπίδα. Εμείς όμως χρειαζόμαστε μια τέτοια ασπίδα. Μπορεί αυτή να μας προστατέψει από τα φλογισμένα με τη φλόγα της κολάσεως βέλη των εχθρών μας και εχθρών του θεού; Ασφαλώς όχι!<br /><br />Η χάλκινη ασπίδα καθόλου δεν θα μας βοηθήσει στον αγώνα μας. Εμείς έχουμε μία άλλη ασπίδα, την ασπίδα της πίστεως μας, της πίστεως στον Κύριο Ιησού Χριστό, διότι αν με όλη την καρδιά μας πιστέψουμε σ΄ Αυτόν και ακλόνητα εκτελούμε τις εντολές Του, τότε η πίστη μας σ΄ Αυτόν θα μας προστατέψει χίλιε ς φορές καλύτερα από την οποιαδήποτε ασπίδα.<br /><br />Και λέει παρακάτω ο απόστολος ότι πρέπει το κεφάλι μας να το προστατεύουμε<br />με την περικεφαλαία, όπως το έκαναν παλαιά οι πολεμιστές, που σκέπαζαν το κεφάλι τους με σιδερένια περικεφαλαία. Εμείς όμως τι περικεφαλαία χρειαζόμαστε; Ασφαλώς όχι χάλκινη ή σιδερένια αλλά κάποια άλλη, εντελώς άλλη περικεφαλαία. Με ποια περικεφαλαία θα προστατεύσουμε το κεφάλι μας; Με την περικεφαλαία της βαθειάς πίστεως στον Κύριο μας Ιησού χριστό και της βαθειάς αγάπης προς Αυτόν. Ο Ιησούς με το πανάγιο στόμα Του, είπε: { Ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα εν εμοί μένει, καγώ εν ευτώ }. (Ιω. 6, 56).<br /><br />Ω, Κύριε, ποια άλλη προστασία χρειαζόμαστε, αν Εσύ μένεις μαζί μας (στο νου και την καρδιά μας), αν Εσύ φωτίζεις την διάνοιά μας με το φως της διαρκούς παρουσίας σου στο νου και την καρδιά μας; Μας φτάνει αυτό και είναι ότι μας χρειάζεται!<br /><br />Αν θα φορέσουμε μαι τέτοια πανοπλία θα μείνει μόνο να πάρουμε στα χέρια μας ένα δίκοπο σπαθί, όπως το έκαναν και οι πολεμιστές των παλαιότερων εποχών. Ακούστε τώρα τι λέει για το δίκοπο αυτό σπαθί ο μέγας απόστολος: { Ζων γαρ ο λόγος του θεού και ενεργής και τομώτερος υπέρ πάσαν μάχαιραν δίστομον και διικνούμενος άχρι μερισμού ψυχής τε και πνεύματος, αρμών τε και μυελών, και κριτικός ενθυμήσεων και εννοιών καρδίας } (Εβρ. 4,12).<br /><br />Να τι σπαθί χρειαζόμαστε. Το σπαθί του λόγου του θεού, το οποίο φοβούνται όλοι οι δαίμονες αλλά και ο ίδιος ο Διάβολος διότι με το λόγο του θεού φυγαδεύονται και νικούνται. Αν πάρουμε στα χέρια μας το φοβερό αυτό όπλο, το όπλο του λόγου του Θεού, τότε δεν έχουμε να φοβηθούμε κανέναν εχθρό. Διότι όλοι τους έχουν ήδη νικηθεί από παλαιά από το σταυρό του Χριστού. Συντρίφτηκε η κεφαλή του αρχαίου<br /><br />όφεως, του Διαβόλου, κάτω από το υποπόδιο του παντοδύναμου σταυρού του Χριστού.<br /><br />Να θυμάστε πάντα ότι με τις δικές μας δυνάμεις δεν μπορούμε να πολεμήσουμε τα πονηρά πνεύματα. Να θυμάστε ότι όλη την ελπίδα μας πρέπει να την στηρίζουμε στον Κύριο μας Ιησού Χριστό, στον Οποίο ανήκει η δόξα και το κράτος μαζί με το συνάναρχο αυτού Πατέρα και το Πανάγιο Πνεύμα εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.<br /><br /><em>πηγη: <a href="http://www.kivotoshelp.gr/" target="_blank">www.kivotoshelp.gr</a></em></span></p></div>Άγιος Πορφύριος: Εργάζονται για την καταστροφή της Ελλάδοςhttps://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/ekklhsia/Agios-Profirios2020-04-24T19:27:23.000Z2020-04-24T19:27:23.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/4505936922?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Άγιος Πορφύριος: Εργάζονται για την καταστροφή της Ελλάδος...</em></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης: 16 Ἰανουαρίου 1982: «Ἀντίχριστοι πολλοὶ γεγόνασι. Αἰσθάνομαι πόσο ἔντονα ἐργάζονται μυστικὰ γιὰ τὴν καταστροφὴ τῆς Ἑλλάδος. Ἀρχίσανε μὲ τὴν γλῶσσα. Ὅσο ξεπέφτει ἡ γλῶσσα τόσο ξεπέφτει ὁ λαός. Λένε ὅτι θέλουν νὰ εὐκολύνουν τὰ παιδιά.<span id="more-177"></span></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ἀλλ’ αὐτὸ δὲν εἶναι σωστό. Τὰ παιδιὰ καὶ πάλι δὲν θὰ μάθουν γράμματα, γιατὶ ἄλλο εἶναι τὸ αἴτιο.</strong> Τὸ αἴτιο εἶναι ἡ ὀρφάνια, ἡ ἔλλειψη τοῦ πατέρα.</span><br /><span style="font-size:12pt;">Ἡ ἀπομάκρυνση ἀπὸ τὸν Θεό. Αὐτὴ δίνει τόπο στὸν παλαιὸ ἄνθρωπο ποὺ μπερδεύεται μὲ τὸν νέο καὶ κάνει μπερδεμένη τὴν ψυχή.»</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">[…] Ὁ ἄσωτος ὅταν κατάλαβε τὴν ἀπελπιστικὴ κατάστασή του εἶπε μέσα του «Θὰ σηκωθῶ νὰ πάω στὸν πατέρα μου». Γιὰ νὰ τὸ εἰπεῖ ὅμως αὐτὸ αἰσθανόταν ὅτι εἶχε πατέρα, γιατὶ μόνο ἕνας ἄνθρωπος ποὺ ἔχει πατέρα μπορεῖ νὰ εἰπεῖ «θὰ γυρίσω στὸν πατέρα μου».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Γι’ αὐτὸ, ὁ διάβολος ἢ ὁ παλαιὸς μέσα μας ἄνθρωπος προσπαθεῖ νὰ μᾶς πείσει ὅτι δὲν ἔχουμε πατέρα, ὅτι εἴμεθα ὀρφανοὶ καὶ γι’ αὐτὸ δὲν ἔχουμε ποῦ νὰ ἐπιστρέψουμε.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ἄρα μᾶς ὁδηγεῖ στὴν ἀπελπισία καὶ στὴν αὐτοκτονία. Θυμηθεῖτε ὅτι ὁ Ἰούδας κατάλαβε ὅτι ἁμάρτησε μὲ τὸ νὰ παραδώσει αἷμα ἀθῶο, ἀλλὰ δὲν αἰσθανόταν ὅτι εἶχε πατέρα καὶ δὲν εἶχε πιὰ νόημα γι’ αὐτὸν ἡ ζωὴ καὶ ἔτσι ἀπηγχονίσθη μόνος του.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ἡ ἔλλειψη νοήματος στὴν ζωή, ποὺ ἀποτελεῖ πρόβλημα γιὰ ἑκατομμύρια ἀνθρώπους ἔχει θεμέλιο καὶ αἰτία της τὸ γεγονὸς ὅτι ὅλοι αὐτοὶ δὲν γνωρίζουν ἢ δὲν πιστεύουν ὅτι ἔχουν πατέρα καὶ μάλιστα ὅτι ἔχουν πατέρα τὸν ἴδιο τὸν Θεό ποὺ εἶναι ἕτοιμος νὰ τοὺς ὑποδεχθεῖ μὲ ἀνοιχτὴ ἀγκαλιά.</strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ὁ ἄσωτος δὲν ἀπελπίστηκε, διότι εἶχε πατέρα ὁ ὁποῖος τὸν περίμενε, ὅπως πίστευε, παρ’ ὅλο ποὺ αἰσθανόταν ὅτι δὲν εἶναι ἄξιος νὰ εἶναι γυιός του. Ὁ Ἰούδας αὐτοκτόνησε, γιατὶ δὲν πίστευε πιὰ ὅτι εἶχε πατέρα, ἀφοῦ τὸν πρόδωσε γιὰ τριάκοντα ἀργύρια.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Τὸ βασικό, λοιπόν, αἴτιο τῆς κακοδαιμονίας μας εἶναι ὅτι αἰσθανόμαστε ὅτι εἴμαστε ὀρφανοί (κατὰ τὴν ἀντίληψή μας) καὶ ἔτσι μᾶς κάνει ὁ παλαιὸς ἄνθρωπος νὰ πιστεύουμε καὶ νὰ ζοῦμε στὴν ὀρφάνια καὶ στὴν ἀπελπισία τῆς ὀρφάνιας.</strong></span></p></div>Άγιος Παΐσιος: Πως να πάω με άδεια χέρια να Την παρακαλέσω;https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/ekklhsia/Agioas-Paisios2020-04-24T16:39:19.000Z2020-04-24T16:39:19.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/4504925041?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Άγιος Παΐσιος: Πως να πάω με άδεια χέρια να Την παρακαλέσω; ...</em></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ο Άγιος Παΐσιος, όταν ήθελε να πάει να προσευχηθεί στην Παναγία, έκοβε λίγα αγριολούλουδα έξω από την καλύβη του και τα πήγαινε στην Εικόνα Της. </span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>«Πώς να πάω με άδεια χέρια να Την παρακαλέσω;», έλεγε.</strong><br /> </span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ήθελε, ο άγιος Γέροντας, να πηγαίνουμε αφιερώματα στην Παναγία, ό,τι έχει ο καθένας. Έλεγε μάλιστα για κάποιον που πήγε στην Μονή των Ιβήρων, για να προσκυνήσει την Παναγία την Πορταΐτισσα. Η Εικόνα αυτή είναι γεμάτη με φλουριά. Σκανδαλίσθηκε κάπως ο προσκυνητής και είπε, όταν έφευγε:<br /> </span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>«Έτσι μου τα φέραν τα φλουριά, δεν τα ζήτησα εγώ»!</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ο Άγιος γέροντας Παΐσιος ήθελε να <strong>«συγγενεύουμε»</strong> με την Παναγία. Και συγγενεύουμε με την Παναγία –<strong> έλεγε</strong> –, με την ταπείνωση, γιατί η Παναγία ήταν ταπεινή.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ας σκεφθούμε: Όταν ο αρχάγγελος Γαβριήλ Της είπε ότι θα γεννήσει τον Υιόν του Θεού, τον Μεσσία, Αυτή ονόμασε τον Εαυτό Της «δούλη Κυρίου». «Ιδού η δούλη Κυρίου – είπε στον αρχάγγελο –, γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου»! Και η Ίδια πάλι εμεγάλυνε τον Κύριο λέγοντας, «ότι επέβλεψεν επί την ταπείνωσιν της δούλης αυτού». Για την ταπείνωσή Της η Παναγία κατέχει τα δευτερεία της Αγίας Τριάδος.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ο άγιος Ανδρέας της Κρήτης, λέγει σε ένα τροπάριό του σ᾽ Αυτήν: «Χαίροις μετά Θεόν η Θεός, τα δευτερεία της Τριάδος η έχουσα»!</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Πρέπει να προσευχόμαστε, χριστιανοί μου, στην Παναγία ανοίγοντας την καρδιά μας σ᾽ Αυτήν, μιλώντας Της ελεύθερα, γιατί είναι η Μάνα μας. Μα, μαζί με την καρδιακή αυτή δική μας προσευχή, πρέπει να λέγουμε στην Παναγία και τις προσευχές και τα τροπάρια που θέσπισαν οι άγιοι Πατέρες γι᾽Αυτήν. Οι καλύτερες προσευχές στην Παναγία είναι οι Παρακλητικοί Κανόνες σ᾽Αυτήν και οι Χαιρετισμοί.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ο άγιος Γέροντας Παΐσιος συνιστούσε πολύ να διαβάζουν οι χριστιανοί κάθε μέρα το Θεοτοκάριο.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Το Θεοτοκάριο είναι μιά μεγάλη Συλλογή 62 Κανόνων προς την Υπεραγία Θεοτόκο, που τους συγκέντρωσε ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης από χειρόγραφα του Αγίου Όρους. Είναι υπέροχα, χριστιανοί μου, τα τροπάρια των Κανόνων αυτών και βοηθάει πολύ την ψυχή μας να διαβάζουμε από την Συλλογή αυτή, όσο μπορούμε κάθε μέρα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ο Άγιος Παΐσιος έλεγε σε κάποια Μοναχή: «Να διαβάζεις κάθε μέρα το Θεοτοκάριο. Αυτό θα σε βοηθήσει πολύ να αγαπήσεις την Παναγία. Και να δεις η Παναγία μετά!…Θα σου δώσει μεγάλη παρηγοριά»!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>«Και πότε να διαβάζω το Θεοτοκάριο», τον ρώτησε αυτή η Μοναχή. «Το βράδυ ή το πρωί;».</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">«Καλύτερα τις πρωινές ώρες – της απήντησε ο Γέροντας –, ώστε αυτά που διαβάζεις, να τα έχεις στο νου σου όλη την ημέρα. Το Θεοτοκάριο πολύ βοηθάει. Θερμαίνεται η καρδιά και συγκινείται».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Και μνημόνευε ο άγιος Γέροντας Παΐσιος τον Αγιορείτη παπα-Κύριλλο, τον Ηγούμενο της Μονής Κουτλουμουσίου, που δεν μπορούσε να συγκρατηθεί από τους λυγμούς και τα δάκρυα, όταν διάβαζε το Θεοτοκάριο!</strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:10pt;">Πηγή: eramonopatia.gr</span></p></div>Με λένε Ραφαήλ… Θυμήσου, κάποια στιγμή θα με χρειαστείς!https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/ekklhsia/agios-rafail2020-04-23T18:52:45.000Z2020-04-23T18:52:45.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/4497586328?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Με λένε Ραφαήλ… Θυμήσου, κάποια στιγμή θα με χρειαστείς! ...</strong></em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Ένα ακόμη συγκλονιστικό θαύμα του Αγίου Ραφαήλ που εορτάζει την Τρίτη μέρα του Πάσχα,</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em> μαζί με τους Αγίους Νικόλαο, Ειρήνη και τους συν αυτοίς!</em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ένα ακόμη συγκλονιστικό θαύμα του Αγίου Ραφαήλ που εορτάζει την Τρίτη μέρα του Πάσχα μαζί με τους Αγίους Νικόλαο, Ειρήνη και τους συν αυτοίς!</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><span id="more-49726"></span>~ Με μεγάλη συγκίνηση αλλά και λαχτάρα, αξιώνομαι κι’ εγώ, ύστερα από δεκαοκτώ ολόκληρα χρόνια, να μοιραστώ με όλους τους χριστιανούς αδελφούς μου, <strong>το Μέγα Θαύμα που έκανε και στη δική μου οικογένεια ο Άγιος Ραφαήλ.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Από το γάμο μας έχουμε αποκτήσει τρεις γιούς. Ο τρίτος γιος μας, γεννήθηκε πρόωρα, τον Οκτώβριο του 1994, στις τριάντα εβδομάδες κύησης. Παρέμεινε για αρκετό χρονικό διάστημα σε θερμοκοιτίδα, παρόλ’ αυτά, κατάφερε να ανταπεξέλθει και να μεγαλώσει σαν φυσιολογικό μωρό. Εμείς χαιρόμασταν την οικογένειά μας και τίποτε δεν φαινόταν να σκιάζει την ευτυχία μας.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Όπως κάθε καλοκαίρι, έτσι και το καλοκαίρι του 1994 (πριν δεκαοχτώ χρόνια) περνούσαμε ξέγνοιαστα τις διακοπές μας στο σπίτι μας, στο νησί.</em></strong> Ένα μεσημέρι λοιπόν, αφού ξεφύλλισα ένα εβδομαδιαίο περιοδικό και έλυσα γρίφους και σταυρόλεξα, αποκοιμήθηκα. Τότε είδα ένα παράξενο όνειρο: Έναν καλόγερο με γκρι σκούρα ράσα, με μυτερή καλοσχηματισμένη γενειάδα, μετρίου αναστήματος, να στέκεται όρθιος ανάμεσα σε αραιή βλάστηση και χαμηλά δεντράκια.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>«Με λένε Ραφαήλ»</strong> μου είπε και δείχνοντάς μου με το χέρι του μια βραχώδη σπηλιά στο πλάι του, συνέχισε <strong>«Εδώ είναι το σπίτι μου. Θυμήσου, κάποια στιγμή θα με χρειαστείς. Να θυμάσαι το Όνομά μου!».</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ξύπνησα!<strong> «Ραφαήλ;»</strong> αναρωτήθηκα. Δεν ξέρω κανέναν Άγιο ονόματι Ραφαήλ. Μη θέλοντας να ξεχάσω το όνομά του, το σημείωσα στο περιοδικό που διάβαζα πριν αποκοιμηθώ. Ύστερα συνέχισα τον μεσημεριανό μου ύπνο, μην ξέροντας πόσο σπουδαίο ρόλο θα έπαιζε αυτό το όνειρο λίγες μέρες αργότερα.<strong> Όταν λοιπόν ξύπνησα, ρώτησα τη μητέρα μου, αν ήξερε κάποιον Άγιο με αυτό το όνομα. «Όχι» ήταν η απάντηση.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Οι μέρες πέρασαν και οι διακοπές τελείωσαν. Επιστρέψαμε στο σπίτι μας, στη Ν. Μάκρη. Όλα πήραν τον καθημερινό τους ρυθμό. Ώσπου μια μέρα, ξαφνικά ο μικρός μας γιος (ήταν τότε 9 μηνών) παίζοντας στο πάρκο του, έπεσε στο πλάι ανάμεσα στα παιχνίδια του.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Έμοιαζε να πεθαίνει. Μελανιασμένος, μούσκεμα από τον ιδρώτα, ανοιγόκλεινε το στοματάκι του σαν το πουλάκι που αφήνει την τελευταία του πνοή. Αμέσως, το μετέφερα στο νοσοκομείο, όπου οι γιατροί διέγνωσαν απώλεια αισθήσεων. Πιθανόν, είπαν, έβαλε κάποιο παιχνιδάκι στο στόμα του που του έφραξε για λίγο την αναπνοή. Τίποτε σπουδαίο.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Έτσι επιστρέψαμε σπίτι. Όμως την ίδια ημέρα το ξανάπαθε για δεύτερη και τρίτη και τέταρτη φορά. Οπότε νοσηλεύτηκε για αρκετό χρονικό διάστημα στο νοσοκομείο Παίδων.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Οι γιατροί μετά από πολλές εξετάσεις, διέγνωσαν κάποιο πρόβλημα στον εγκέφαλο. Πρόβλημα που θα το ακολουθούσε για την υπόλοιπη ζωή του.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Πάνω, όμως, από την ιατρική διάγνωση και πέρα από την φαρμακευτική θεραπεία, στέκεται ψηλότερα η θρησκεία μας με όλους τους Αγίους της.</strong> Έτσι, λοιπόν, μέσα στη στενοχώρια μου και τη θλίψη μου, εκεί που νόμισα πως η ζωή μου μαύρισε και πως η χαρά από την οικογένειά μου χάθηκε για πάντα, άνοιξε η πόρτα του θαλάμου και μπήκε μέσα μια ηλικιωμένη γυναίκα που πουλούσε εικονίσματα Αγίων, για να ζήσει. Μέσα από τη μεγάλη τσάντα με τα εικονίσματα, επέλεξε τυχαία και μου πρότεινε ένα εικόνισμα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ήταν αυτό του Αγίου Ραφαήλ. <strong>«Πάρε, παιδάκι μου, αυτή την εικονίτσα»</strong> μου είπε, <strong>«κι’ ο Άγιος Ραφαήλ θα κάνει καλά το παιδάκι σου».</strong> Τότε θυμήθηκα το όνειρο που είχα δει. Την ίδια ημέρα πήρα κι’ ένα τηλεφώνημα από παιδίατρο, συγγενικό πρόσωπο, ο οποίος μου είπε: <strong>«Εκεί που εμείς οι γιατροί σταματάμε, συνεχίζουν οι Άγιοι. Αύριο θα φύγει η πεθερά μου, θα πάει για ένα δικό μας τάμα στον Άγιο Ραφαήλ, στη Μυτιλήνη και θα ανάψει μια λαμπάδα και για το μωρό»</strong>. Τότε κατάλαβα πως δεν ήμουνα μόνη και αβοήθητη όπως νόμιζα. Και πως το θαύμα δεν θα αργούσε να γίνει, καθώς ο Άγιος Ραφαήλ με τα δύο αυτά περιστατικά μου υπενθύμιζε το όνειρό μου και με οδηγούσε σε Εκείνον. Μέρα νύχτα, λοιπόν, παρακαλούσα τον Άγιο Ραφαήλ να γιατρέψει το παιδάκι μου <strong>«Άγιε μου Ραφαήλ, προσευχόμουν, βοήθησέ μας, μη μας αφήνεις αβοήθητους να σηκώσουμε τέτοιο Σταυρό».</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ύστερα σκεπτόμουν ότι τα βάσανα είναι για όλους τους ανθρώπους. «<strong>Εσύ ξέρεις, Άγιε Ραφαήλ, εσύ θα μας οδηγήσεις. Αν νομίζεις πως αυτό είναι το θέλημα του Θεού μας, κάνε μας να νοιώσουμε ελαφρύτερο το Σταυρό μας».</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Οι ημέρες περνούσαν. Οι γιατροί είχαν βγάλει το συμπέρασμά τους. Οι κρίσεις του παιδιού έμοιαζαν επιληπτικές. Η φαρμακευτική αγωγή που δόθηκε στο παιδί, ήταν αγωγή για επιληψία. Όμως, ο Άγιος Ραφαήλ είχε κάνει το θαύμα Του, διότι στο κέντρο επιληψίας οι νέες εξετάσεις που έγιναν στον εγκέφαλο του μωρού δεν έδειξαν καμία απολύτως βλάβη.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Τις επόμενες ημέρες επισκεφθήκαμε την Παναγία της Τήνου, προκειμένου να ανάψουμε μια λαμπάδα για την υγεία του παιδιού και να την ευχαριστήσουμε για το μεγάλο δώρο που μας είχε χαρίσει με τη Μεσιτεία Της. Στο δρόμο, λοιπόν, προς την Χάρη Της, μας πλησίασε ένα μικρό αγοράκι. <strong>«Κυρία» μου είπε, «ξέρετε πως με λένε;». «Πώς σε λένε αγοράκι μου;» αποκρίθηκα. «Ραφαήλ, κυρία» μου είπε και χάθηκε μέσα στον κόσμο. Χάθηκε ανάμεσα στον κόσμο; Ή εξαφανίστηκε σαν άγγελος; </strong> Αυτό δεν μπόρεσα να το καταλάβω. Όμως, για μένα εκείνη τη στιγμή μου φάνηκε σαν άγγελος Κυρίου που μου έλεγε «Ο Άγιος Ραφαήλ είναι που έσωσε το παιδί σου, Εκείνον πρέπει να ευχαριστήσεις».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Και πράγματι, ο Άγιος Ραφαήλ μας έκανε μεγάλο θαύμα. Οι μήνες πέρασαν και όλες οι ιατρικές εξετάσεις απέκλιναν όλο και περισσότερο από τις πρώτες και τελικά το παιδί μεγάλωσε χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα υγείας.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Εμείς ευχαριστούσαμε τον Άγιο Ραφαήλ που μας το χάρισε γερό και σιδερένιο. Και όλα αυτά τα χρόνια επισκεπτόμαστε κάθε εκκλησία που φιλοξενούσε Ιερά Λείψανα του Αγίου για προσκύνημα. Πέρασαν έτσι δεκαεπτά ολόκληρα χρόνια. Κάποια ημέρα προσέξαμε στο δρόμο μια αφίσα που καλούσε τους πιστούς για την Εορτή του Αγίου Ραφαήλ, στο Άνω Σούλι του Μαραθώνα. Που να φανταζόμασταν πως ο Άγιος που είχε φέρει ξανά τη χαρά στο σπίτι μας βρισκόταν όλα αυτά τα χρόνια τόσο κοντά μας. Η μεγαλύτερη όμως έκπληξή μου ήταν πως επισκεπτόμενη για πρώτη φορά τη Μονή του Αγίου Ραφαήλ στο Άνω Σούλι, ανακάλυψα ότι το σημείο που είναι χτισμένη είναι ακριβώς το ίδιο σημείο που μου είχε υποδείξει ο Άγιος Ραφαήλ στον ύπνο μου, πριν από δεκαεπτά ολόκληρα χρόνια, λέγοντάς μου ότι «εδώ είναι το σπίτι μου». Επισκεπτόμουν για πρώτη φορά τη Μονή, αλλά ήταν σαν να την ήξερα χρόνια.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ας είναι δοξασμένο το Όνομά Του, που με αξίωσε ύστερα από τόσα χρόνια να βρω και να βρεθώ στο «σπίτι του», και να προσκυνώ την Χάρη Του! Ας έχει όλο τον κόσμο στη Σκέπη Του!</strong></span></p>
<p><span style="font-size:10pt;"><em>Ευγενία Α., Ν. Μάκρη Αττικής</em></span></p></div>Πως να ηρεμήσουμε στις μέρες του κορωνοϊού – Εμπιστοσύνη στον Θεό!https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/ekklhsia/Covid-192020-04-23T16:32:03.000Z2020-04-23T16:32:03.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/4496732216?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Πως να ηρεμήσουμε στις μέρες του κορωνοϊού – Εμπιστοσύνη στον Θεό...</em></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Η ιστορία με τον κορωνοϊό κάποια στιγμή θα τελειώσει. Κατά βάση, αυτό θα συμβεί σε μερικούς μήνες ή ένα-δύο χρόνια. Αλλά κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου πολλοί θα έχουν προβλήματα με τη σωματική ή την ψυχική τους υγεία όχι τόσο εξαιτίας του ιού όσο από τον πανικό και το υπερβολικό άγχος που τους έχει κυριεύσει. Πως λοιπόν να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση;</em></span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Ποιος πανικοβάλλεται και γιατί</strong></em></span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;">Αυτή την περίοδο το άγχος γίνεται ιδιαίτερα επικίνδυνο σε ανθρώπους, οι οποίοι και πριν από τον κορωνοϊό είχαν αυξημένο άγχος. Αν συνήθως αγχώνεστε για τους δικούς σας ανθρώπους, για διάφορους κινδύνους, αν το άγχος σας έχει δημιουργήσει πολλές δυσάρεστες καταστάσεις, τότε σημαίνει ότι είστε αγχωτικός άνθρωπος.</span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Γιατί αν και οι αγχωτικοί άνθρωποι είναι πολλοί, δεν υπάρχει μια καθολική απάντηση στην ερώτηση «πώς να ξεπεράσουμε το άγχος»;</strong></em></span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;">Το άγχος δεν είναι κάποια ασθένεια από μόνη της. Όπως ο υψηλός πυρετός είναι ένα σύμπτωμα πολλών διάφορων ασθενειών, έτσι και το άγχος είναι σύμπτωμα πολλών και διαφορετικών ψυχολογικών προβλημάτων. Για να αντιμετωπίσουμε το άγχος, χρειάζεται να διαγνώσουμε το ψυχολογικό πρόβλημα που είναι η πηγή του στον καθένα χωριστά, και μετά να εφαρμόσουμε ψυχοθεραπευτικές παρεμβάσεις που αντιστοιχούν στο συγκεκριμένο κάθε φορά πρόβλημα.</span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;">Το να λύσουμε το πρόβλημα του αυξημένου άγχους πλήρως είναι αρκετά ρεαλιστικό. Αλλά, βεβαίως, αυτό το άρθρο δε γράφτηκε για να σας πει απλά: ψάξτε ψυχολόγο.</span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Άγχος και δαίμονες</strong></em></span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;">Προσωπικά, για μένα είναι ξεκάθαρο ότι το πεδίο της ψυχολογίας δεν είναι κάποιο παράλληλο σύμπαν, απαλλαγμένο από τις ενέργειες γνωστών πνευματικών νόμων. Αν ένας άνθρωπος έχει αυξημένο άγχος, δε σημαίνει ότι πάσχει από ψυχολογικά προβλήματα μόνο, και ότι ο ίδιος είναι αναμάρτητος.</span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;">Βεβαίως και όχι! Όλα τα ψυχολογικά ζητήματα είναι στενά συνυφασμένα με τα πνευματικά, και οι δαίμονες ποτέ δεν αφήνουν αναξιοποίητες τις δυνατότητές τους να βασανίζουν τον άνθρωπο, του οποίου η ψυχολογική ατέλεια αφήνει ανοιχτά πεδία για αυτούς. Γι’ αυτό, συμμετέχουν ενεργά και στον μηχανισμό του άγχους και επιτίθενται στον άνθρωπο με αυτές τις ενοχλητικές σκέψεις, οι οποίες τόσο πολύ βασανίζουν τους αγχωτικούς ανθρώπους αυτή την περίοδο:</span></p>
<ul class="os">
<li><span style="font-size:12pt;"><em>Μήπως αρρωστήσω βαριά;</em></span></li>
<li><span style="font-size:12pt;"><em>Μήπως αρρωστήσουν βαριά οι δικοί μου;</em></span></li>
<li><span style="font-size:12pt;"><em>Μήπως χάσω τη δουλειά μου;</em></span></li>
<li><span style="font-size:12pt;"><em>Θα μπορώ να αγοράζω τρόφιμα;</em></span></li>
<li><span style="font-size:12pt;"><em>Θα μπορώ να πληρώνω το δάνειο;</em></span></li>
</ul>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;">Γι’ αυτό, το να αντιστέκεσαι στο άγχος αξίζει όχι μόνο επειδή το να αγχώνεσαι είναι βασανιστικό και επικίνδυνο για την υγεία, αλλά και για να μην υποτιμάς τον εαυτό σου κάθε φορά που υποτάσσεσαι στην απάτη του διαβόλου και να μην τους δίνεις λαβή να γίνονται χαιρέκακοι. (η λέξη «χαρά» δεν τους ταιριάζει).</span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;">Να θυμάστε ότι το χαρακτηριστικό με τις επίμονες σκέψεις είναι ότι δεν έχουν πραγματολογική βάση. Το ψέμα είναι εργαλείο του σατανά. Μην εμπιστεύεστε αυτές τις σκέψεις! Να συλλογίζεστε έτσι: αφού οι ψεύτες μού το υπαγορεύουν, άρα, το πιο πιθανόν είναι να μη συμβεί.</span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;"><strong>Άγχος και αβεβαιότητα</strong></span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;">Το όποιο άγχος πάντα βασίζεται στην αβεβαιότητα. Αν εμείς αυτή τη στιγμή μπορούσαμε να ενημερωθούμε από τα ηλεκτρονικά μέσα του 2022 για όλες τις στατιστικές θανάτων και της οικονομικής ζημιάς από την πανδημία, που σ εκείνη τη στιγμή θα έχει τελειώσει ή θα έχει υποχωρήσει, θα ηρεμούσαμε αμέσως. Ακόμα και αν τα θύματα σε παγκόσμιο επίπεδο θα ήταν εκατομμύρια, πράγμα που είναι πολύ πιθανό.</span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;">Αλλά την παρούσα στιγμή υπάρχουν διάφορες εκδοχές, και γι’ αυτό η φαντασία μας, με τη βοήθεια των δαιμόνων, μας δημιουργεί κάποιες ασαφείς αλλά για κάποιο λόγο πολύ-πολύ τρομερές απειλές.</span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;">Στην ψυχολογία υπάρχει η ακόλουθη πρακτική στην αντιμετώπιση των φόβων: να φαντάζεται κανείς ότι έγινε το πιο κακό από όσα θα μπορούσαν να είχαν συμβεί. Αυτή την τακτική μπορούμε να εφαρμόσουμε κι εδώ. Προσπαθήστε να ορίσετε τι ακριβώς φοβάστε σε σχέση με την πανδημία, και φανταστείτε την πιο κακή εκδοχή. Για παράδειγμα.</span></p>
<ul class="os">
<li><span style="font-size:12pt;"><em>Η πανδημία διήρκησε όχι έξι μήνες αλλά δύο χρόνια.</em></span></li>
<li><span style="font-size:12pt;"><em>Στον πλανήτη πέθαναν 5 εκατομμύρια άνθρωποι (στην πλειονότητα ηλικιωμένοι).</em></span></li>
<li><span style="font-size:12pt;"><em>Κοιμήθηκε εν Κυρίω κάποιος από τους ηλικιωμένους συγγενείς σας.</em></span></li>
<li><span style="font-size:12pt;"><em>Χάσατε τη δουλειά σας (και μετά βρήκατε άλλη, με χαμηλότερο μισθό).</em></span></li>
<li><span style="font-size:12pt;"><em>Τρώγατε μόνο ρύζι και ψωμί και για δύο χρόνια δεν πήγατε στη θάλασσα.</em></span></li>
<li><span style="font-size:12pt;"><em>Δεν μπορέσατε να πληρώνετε το δάνειο (αλλά η τράπεζα έδωσε παράταση).</em></span></li>
</ul>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;">Ό,τι και αν φανταστείτε, να το αποδεχτείτε. Θα νιώσετε πολύ καλύτερα.</span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;"><strong>Πληροφοριακή δίαιτα</strong></span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;">Αλλά, αν μετά από αυτό πάτε ξανά στο ίντερνετ για να παρακολουθήσετε ξανά «ειδήσεις της πανδημίας», θα βράζετε σε αυτό το καζάνι των γεγονότων, των φημών και του πανικού, τότε η υγιής και ειρηνική διάθεση ξανά θα σας εγκαταλείψει και ξανά θα αρχίσετε να αγχώνεστε.</span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Για ανθρώπους με αυξημένο άγχος αυτή την περίοδο χρειάζεται οπωσδήποτε αυστηρός περιορισμός των ειδήσεων που παρακολουθούμε! Ας πούμε, 2 φορές την ημέρα, κάθε φορά όχι παραπάνω από 10 λεπτά.</strong></em></span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;">Αλλά επειδή τα κοινωνικά δίκτυα είναι γεμάτα από αυτά τα πράγματα, δε θα καταφέρετε να βάλετε περιορισμό στις ειδήσεις και τις φήμες, αν δεν περιορίσετε και την πρόσβαση στα κοινωνικά δίκτυα. Για αυτό είναι χρήσιμο να βρείτε άλλες ασχολίες. Να διαβάζετε βιβλία, να προσέχετε τους δικούς σας και μη ανθρώπους, να παρακολουθείτε μαθήματα για την εξέλιξή σας… – υπάρχουν πάρα πολλά χρήσιμα πράγματα να κάνετε που όχι μόνο θα σας αποσπάσουν από τις αγχωτικές σκέψεις, αλλά θα έχουν και συγκεκριμένο για σας όφελος και θα σας ηρεμήσουν. Και θα σας προσφέρουν ευχαρίστηση!</span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;"><img src="https://agiosnikanoras.gr/wp-content/uploads/2018/12/pray_3_0-1024x521.jpg" alt="Τι σημαίνει να εμπιστευτείς τον εαυτό σου στον Θεό… - Άγιος ..." /></span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;"><strong>Ταπείνωση και εμπιστοσύνη στον Θεό</strong></span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;">Σε πολλές χώρες είναι κλειστοί οι ναοί. Εδώ έχουν εφαρμοστεί μέτρα προστασίας στις ακολουθίες. Δεν μπορούμε να αποκλείσουμε την πιθανότητα ότι ακόμα και σε μας, στη Ρωσία, σε περίπτωση που εξαπλωθεί η επιδημία οι επισκέψεις στους ναούς να περιοριστούν για κάποιο διάστημα.</span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;">Αυτό σημαίνει ότι ο Θεός νικιέται από κάποια κακή δύναμη, η οποία στα μάτια μας, ενάντια στο θέλημα του Θεού κατακτάει τον πλανήτη και την ανθρωπότητα; Σαν ένα κατάμαυρο πέπλο το οποίο τυλίγει τον καταγάλανο πλανήτη;</span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;">Βεβαίως και όχι! Όλα συμβαίνουν και θα συμβαίνουν σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Άρα, για το καλό της ανθρωπότητας.</span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;">Σε τι συνίσταται αυτό το καλό, εμείς δεν το ξέρουμε. Αλλά μπορούμε να μην αμφιβάλλουμε ότι, ως συνήθως, όταν ο Κύριος κάνει κάτι σε μεγάλη κλίμακα, το όφελος είναι πολύμορφο.</span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;">Για παράδειγμα, εγώ ένιωθα να με εκπλήσσει, που ο Θεός επιτρέπει στην ιατρική να κάνει τόσο σημαντικές επιτυχίες. Βέβαια έχουμε και την περίπτωση μερικών ασθενειών, για παράδειγμα, τον καρκίνο, που κάνει θραύση. Ωστόσο, το προσδόκιμο ζωής σε ανεπτυγμένες χώρες αυξάνεται, πράγμα που ολοφάνερα οδηγεί τους αθεϊστές να καυχώνται και να φαντάζονται ότι η εξουσία στη ζωή και στο θάνατο είναι στα χέρια των ανθρώπων. Και ιδού τώρα που αυτή η πλάνη θα κλονιστεί, και κάποιοι θα θυμηθούν τον Θεό.</span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;">Οπότε, ας ταπεινωθούμε μπροστά στο κακό αυτό σαν να είναι θέλημα Θεού. Είναι εύκολο να τα αντιμετωπίζουμε όλα ταπεινά. Πολύ πιο εύκολο από το να τα υπομένουμε, επειδή εμπιστευόμαστε την αγάπη και την παντοδυναμία Αυτού Τον Οποίον θεωρούμε πηγή αυτών που συμβαίνουν.</span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;">Ξέρουμε ότι όσο μεγάλο και να είναι το μέγεθος της καταστροφής, η προσοχή και η δύναμη του Πατέρα μας αρκούν για τον καθένα από μας. Και αυτό σημαίνει είτε ότι το κακό δε θα μας αγγίξει είτε ότι τις όποιες δοκιμασίες θα περάσουμε θα είναι για το καλό μας.</span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Ο καθένας για τον εαυτό του; </strong></em></span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;">Συχνά οι άνθρωποι με αυξημένο άγχος τείνουν να εκφράζουν κάποια εχθρικότητα. Αυτά τα φαινόμενα έχουν τις ίδιες ρίζες. Αυτή την περίοδο, η εχθρικότητα μπορεί να εκφράζεται στην αίσθηση ότι μπροστά μας έχουμε ως προτεραιότητα το να επιβιώσουμε εμείς παρά να ενδιαφερθούμε για του άλλους ανθρώπους. Εμείς, και όχι οι άλλοι. Στη μάχη των σουπερμάρκετ να αρπάζουμε ένα ρολό χαρτί υγείας ή ένα πακέτο ρύζι. Στη δουλειά να μην απολυθούμε. Ας απολύσουν κάποιους άλλους. Και αν αναγκαστούμε να μπούμε σε νοσοκομείο, να έχουμε εμείς (ή ο συγγενής μας) τον αναπνευστήρα και όχι κάποιος ξένος.</span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;">Οι άνθρωποι που έχουν ασταθή οικονομική κατάσταση, μπορεί να ζηλεύουν έντονα αυτούς που έχουν πιο βέβαιη οικονομική κατάσταση. Μπορεί να έχουν την αίσθηση ότι είναι οι πιο ευάλωτοι από όλους, και γι’ αυτό πρέπει να ενεργούν πιο αποφασιστικά και επιθετικά, μπορεί και όχι τίμια, για να αρπάξουν κομμάτι από την υλική τους ευημερία. Αυτοί οι άνθρωποι είναι οι κινητήρες πανικού.</span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Σε πολλούς η νευρικότητα που σχετίζεται με αυτή την κατάσταση, αποτυπώνεται με εχθρική συμπεριφορά στα κοινωνικά δίκτυα.</em></strong></span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;">Αλλά η εχθρικότητα και η επιθετικότητα μόνο δυσχεραίνουν την ψυχολογική μας κατάσταση και τρέφουν το άγχος. Και το αντίθετο, η υγιής συλλογικότητα μας ηρεμεί. Δηλαδή, να συνειδητοποιούμε ότι όλοι είμαστε σε ένα καράβι και ο καθένας πρέπει να προσέχει όχι μόνο τον εαυτό του αλλά και τους υπόλοιπους. Είμαι σίγουρος ότι οι άνθρωποι οι οποίοι τώρα προσέχουν τις γιαγιάδες στην πολυκατοικία τους, είναι εν αρμονία και ειρήνη στην ψυχή.</span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;">Τώρα είναι καιρός να γίνουμε λίγο πιο καλοί και πιο προσεκτικοί με τους άλλους ανθρώπους. Και να θυμηθούμε ότι για μας τους χριστιανούς, ο πλησίον είναι ο κάθε άνθρωπος με τον οποίον ερχόμαστε σε επαφή.</span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;">Εμείς οι ίδιοι το χρειαζόμαστε πρώτα από όλα.</span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Ενεργή πνευματική ζωή</strong></em></span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;">Σε κάποιους ανθρώπους το άγχος μπορεί να φτάνει σε τέτοιο βαθμό ώστε να υποφέρει ακόμα και η πνευματική του ζωή. Ο άνθρωπος είναι τόσο πολύ βυθισμένος σε όλες αυτές τις ειδήσεις, τα βιώματα και τις σχετικές με αυτά ενέργειες πανικού που δεν του μένει χρόνος για προσευχή.</span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Υπάρχει και το άλλο άκρο: η προσευχή σα να συνεχίζεται να γίνεται αλλά αυτή να αποκτά μία κραυγή άγχους: «Σώσε!… Βοήθα!… Φύλαγε!…»</strong></em></span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;">Η κραυγή του άγχους δεν είναι προσευχή! Να θυμηθούμε τι είπε κάποιος από τους αγίους: «Να μην έχεις θλίψεις μπροστά στον Κύριό σου». Δηλαδή, όταν πραγματικά προσευχόμαστε, συνειδητοποιούμε με Ποιόν μιλάμε. Του εμπιστευόμαστε τη ζωή μας και τις ζωές των δικών μας ανθρώπων και σκεφτόμαστε τη ματαιοδοξία που έχουν όλα τα επίγεια. Γι’ αυτό, όταν ξεκινάμε να προσευχόμαστε, το άγχος και να υπήρχε, φεύγει.</span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Βεβαίως, αυτό τον καιρό δεν πρέπει να χάνουμε την πνευματική μας ζωή. Αντίθετα, πρέπει να τη δυναμώσουμε. Να μην ξεχνάμε ότι η ειρήνη της ψυχής είναι ένδειξη και καρπός σωστής πνευματικής ζωής. Τώρα εμείς και η πνευματική μας ζωή περνάμε δοκιμασία. Τι αξίζουμε και τι αξίζει η πίστη μ</strong></em>ας;</span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;">Είναι η κατάλληλη στιγμή να γίνουμε πιο ολοκληρωμένοι χριστιανοί και πιο τέλειοι άνθρωποι!</span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;">Kostasgr ...Artemisgr<br /> </span></p></div>To face-new237 ! Eύχεται σε όλους.. ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ !https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/ekklhsia/xristos-anesti2020-04-18T21:50:19.000Z2020-04-18T21:50:19.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/4457939415?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Η ομάδα του face-new237 ! Eύχεται σε όλους "ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ" ! με υγεία, ευτυχία, σε εσάς και τις οικογένειές σας.!!</strong></em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Το φετινό Πάσχα είναι αλλιώτικο με τον <span style="text-decoration:underline;">κορωνοϊο..Covid-19</span>..Αλλα ..Είμαστε ΕΛΛΗΝΕΣ και θα τα καταφέρουμε ..!!</strong> </em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>___________________________________________________</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em> Απ" έμενα προσωπικά τον δημιουργό και διαχειριστή του <strong>face-new237</strong> ..Την αγάπη μου !!<br /> </em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em><a href="{{#staticFileLink}}3824964866,RESIZE_930x{{/staticFileLink}}"><img class="align-full" src="{{#staticFileLink}}3824964866,RESIZE_710x{{/staticFileLink}}" alt="3824964866?profile=RESIZE_710x" width="710" /></a></em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Και μην ξεχνάτε..Μείνετε σπίτι για να βρούμε νικητές <strong>..!!</strong></em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Χρόνια Πολλά !! Καλό Πάσχα με υγεία<strong>..!!</strong></em></span></p></div>To "face-new237" σας εύχεται !! Καλή Ανάσταση και καλό Πάσχα!!https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/ekklhsia/Kalh-anastash2020-04-18T13:34:44.000Z2020-04-18T13:34:44.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/4455177809?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em><a href="{{#staticFileLink}}4455243798,RESIZE_930x{{/staticFileLink}}"><img class="align-center" src="{{#staticFileLink}}4455243798,RESIZE_710x{{/staticFileLink}}" width="710" alt="4455243798?profile=RESIZE_710x" /></a></em></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong><em> To "face-new237"!! Σας εύχεται !! Καλή Ανάσταση και καλό Πάσχα!! ...</em></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η ομάδα του <em><strong>face-new237 !</strong></em> Eύχεται σε όλους τους αναγνώστες μας ! Καλή Ανάσταση- Καλό Πάσχα, με υγεία, ευτυχία, αισιοδοξία και όλα τα καλά του κόσμου να έρθουν σε εσάς και τις οικογένειές σας !!</span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Το φετινό Πάσχα είναι αλλιώτικο. ..Ευχόμαστε το Άγιο Φως της Ανάστασης του Κυρίου να φέρει την λύτρωση στις ψυχές όλων μας σε αυτή τη </em></strong><em><strong>δύσκολη περίοδο και να τις γεμίσει με αγάπη ,ελπίδα, αισιοδοξία και δύναμη!</strong></em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong><em> < ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ></em></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Αυτό !!..Το Πάσχα είναι μια μοναδική ευκαιρία επιστροφής στην αλληλεγγύη και στην αδελφοσύνη.!<br /></em></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong><em><a href="{{#staticFileLink}}4455177809,RESIZE_710x{{/staticFileLink}}"><img class="align-left" src="{{#staticFileLink}}4455177809,RESIZE_710x{{/staticFileLink}}" width="700" alt="4455177809?profile=RESIZE_710x" /></a></em></strong></span></p>
<p> </p>
<p> </p></div>Αγάπη, το μέτρο της κρίσεωςhttps://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/ekklhsia/agapi2020-04-18T11:35:56.000Z2020-04-18T11:35:56.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/4454502831?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Αγάπη, το μέτρο της κρίσεως...</strong></em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ἡ μέλλουσα Κρίση εἶναι θεμελιώδης πίστη τῆς χριστιανικῆς διδασκαλίας, ἡ ὁποία θά συμβεί στό τέλος αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Τά γεγονότα πού προαναγγέλλονται εἶναι συγκλονιστικά. Μέτρο τῆς κρίσεως ἡ ἀγάπη πρός τούς ἀδελφούς.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Αὐτούς, τούς ὁποίους οἱ ἄνθρωποι χαρακτηρίζουν ὡς «ἐλαχίστους». Καί τήν κάθε εὐεργεσία πού γίνεται σ’ αὐτούς ὁ Κύριος τήν θεωρεῖ ὅτι ἀναφέρεται στόν Ἴδιο. Γι’ αὐτό καί θά πεῖ στοίς δίκαιους: «ἐφ’ ὃσον ἐποιήσατε ἑνί τοῦτων τῶν ἀδελφῶν μου ἐμοί ἐποιήσατε»</strong>.</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ὁ Κύριος δέν παραγνωρίζει τίς ἄλλες ἀρετές καί τά κατορθώματα τῶν δικαίων. Ἀναφέρει ὅμως μόνο τήν ἀγάπη καί τήν φιλανθρωπία, διότι ὅπου αὐτή ὑπάρχει, ὅπου καλλιεργείται καί ἐκδηλώνεται ποικιλοτρόπως, ἐκεῖ ὑπάρχουν ὅλες οἱ ὑπόλοιπες ἀρετές.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ὁ Ἀπόστολος Παύλος ὀνόμασε «πλήρωμα νόμου» τήν ἀγάπη. Διότι, ὅπου αὐτή ἐπικρατεῖ, φυγαδεύονται οἰ κακίες, τά μίση, κάθε ἐμπαθής λογισμός. Ἀντίθετα ὅπου βασιλεύει ἡ ἀγάπη ἐκεῖ ὑπάρχουν στόν μέγιστο βαθμό ὅλες οἱ ἀρετές.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Ἐκεῖνος πού ἀγαπάει τόν Θεό δέν μπορεῖ νά μήν ἀγαπάει καί κάθε ἄνθρωπο σάν τόν ἑαυτό του. Ἐκεῖνος πού ἀγαπάει τό Θεό ἔχει προαγαπήσει τόν ἀδελφό του, γιατί ἡ δεύτερη ἀγάπη εἶναι ἀπόδειξη τῆς πρώτης.</em></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ὁ Θεός εἶναι τό τέλειο παράδειγμα τῆς ἀγάπης, τήν ὁποία πλούσια χάρισε σέ μᾶς τούς ἀνθρώπους, ἁφού τόν Μονογενή Του Υἱό, τόν Ἰησοῦ Χριστό, παρέδωσε στόν ἐπονείδιστο σταυρικό θάνατο, ὡς ἐξιλαστήρια θυσία, γιά τήν σωτηρία τοῦ κόσμου.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Αὐτή ὅμως ἡ ἀγάπη γιά νά εἶναι εἰλικρινής καί πλήρης, ὅπως τήν θέλει καί ὅπως θά τήν βραβεύσει ὁ Θεός, πρέπει νά συνοδεύεται καί νά ἐκδηλώνεται μέ τά ἔργα τῆς φιλανθρωπίας καί τῆς καλοσύνης.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ἀδιαφορία γιά τά καλά ἔργα σημαίνει ἔλλειψη ἀγάπης. Τά καλά ἔργα δέν εἶναι δύσκολα. Οἱ εὐκαιρίες γιά νά τά κάνουμε εἶναι καθημερινές. Τό αἰώνιο μέλλον μας ἐξαρτάται ἀπό τά καλά ἔργα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Στό χέρι τοῦ καθενός εἶναι νά ἀκούσομε τόν ἔπαινο τοῦ Κυρίου· «ἐφ’ ὃσον ἐποιήσατε, ἐνί τούτων τῶν ἀδελφῶν τῶν ἐλαχίστων, ἐμοί ἐποιήσατε».</strong></em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Πήγη: askitikon</em></span></p></div>Οι επτά φράσεις του Χριστού στον Σταυρό και η σημασία τουςhttps://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/ekklhsia/7-sragides2020-04-17T14:18:17.000Z2020-04-17T14:18:17.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/4447413926?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p> <span style="font-size:12pt;"><em><strong>Οι επτά φράσεις του Χριστού στον Σταυρό και η σημασία τους...</strong></em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>~ Θέλετε να μάθετε τη σημασία εκείνων των επτά φράσεων τις οποίες είπε ο Κύριος πάνω στον Σταυρό; Δεν είναι σαφείς;</em></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><span id="more-49549"></span><strong>Πρώτη</strong><strong> </strong><strong>φράση</strong><strong>: «</strong><strong>Πάτερ</strong><strong>, </strong><strong>ἄφες</strong><strong> </strong><strong>αὐτοῖς</strong><strong>˙ </strong><strong>οὐ</strong><strong> </strong><strong>γὰρ</strong><strong> </strong><strong>οἴδασι</strong><strong> </strong><strong>τί</strong><strong> </strong><strong>ποιοῦσι</strong><strong>»</strong> (Λούκ. 23,34). Μὲ αὐτὰ τὰ λόγια ὁ Χριστὸς ἔδειξε τὸ ἔλεός του ἀπέναντι στοὺς ἐκτελεστές Του,τῶν ὁποίων ἡ µοχθηρία δὲν ὑποχώρησε οὔτε ὅταν ὑπέφερε στὸν σταυρό. Τὸ δεύτερο εἶναι ὅτι βροντοφώναξε ἀπὸ τὴν κορυφὴ τοῦ βράχου τοῦ Γολγοθᾶ µία ἀποδεδειγµένη ἀλλά ποτὲ καλὰ συνειδητοποιηµένη ἀλήθεια, δηλαδὴ ὅτι αὐτοὶ ποὺ πράττουν τὸ κακὸ ποτὲ δὲν ξέρουν τί κάνουν. Σκοτώνοντας τὸν Δίκαιο στὴν πραγµατικότητα σκοτώνουν τὸν ἑαυτό τους καὶ ταυτόχρονα δοξάζουν τὸν Δίκαιο. Καταπατώντας τὸν νόµο τοῦ Θεοῦ δὲν βλέπουν τὴ µυλόπετρα, ἡ ὁποία ἀόρατα κατεβαίνει πρὸς αὐτοὺς γιὰ νὰ τοὺς συνθλίψει. Ἐµπαίζοντας τὸν Θεὸ δὲν βλέπουν τὰ πρόσωπά τους νὰ µεταµορφώνονται σὲ θηριώδη ρύγχη. Διαποτισµένοι ἀπὸ τὸ κακὸ ποτὲ δὲν ξέρουν τί κάνουν.</span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Δεύτερη φράση: «Ἀµὴν λέγω σοι, σήµερον µετ’ ἐµοῦ ἔση ἐν τῷ παραδείσῳ»</strong> (Λουκ. 23,43). Αὐτὸς ὁ λόγος ἀπευθύνεται στὸν µετανιωµένο ληστὴ στὸν σταυρό. Πολὺ παρήγορος λόγος γιὰ τοὺς ἁµαρτωλούς, οἱ ὁποῖοι τουλάχιστον τὴν τελευταία στιγµὴ µετανοοῦν. Τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀπερίγραπτα µεγάλο. Ὁ Κύριος ἐκπληρώνει τὴν ἀποστολὴ Του ἀκόµα καὶ στὸν σταυρό. Ἕως τὴν τελευταία του πνοὴ ὁ Κύριος σώζει ἐκείνους ποὺ δείχνουν καὶ τὴν παραµικρὴ ἐπιθυµία νὰ σωθοῦν.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Τρίτη φράση: «Γύναι, ἴδε ὁ υἱός σου»</strong> (Ἰωαν. 19,26). Ἔτσι εἶπε ὁ Κύριος στὴν Ἁγία Μητέρα Του ποὺ στεκόταν κάτω ἀπὸ τὸν σταυρὸ µὲ τὴν ψυχὴ σταυρωµένη. Καὶ στὸν ἀπόστολο Ἰωάννη λέγει: «Ἰδοὺ ἡ µήτηρ σου» (Ἰωαν. 19,27). Αὐτὸς ὁ λόγος δείχνει τὴ φροντίδα, ποὺ ὁ καθένας χρωστᾶ στοὺς γονεῖς του. Γιὰ δές, Ἐκεῖνος ποὺ ἔδωσε ἐντολὴ στοὺς ἀνθρώπους: «Τίµα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν µητέρα σου» (Ἐξ. 20,12) ἐκπληρώνει τὴν ἐντολὴ Του τὴν ὕστατη στιγµή.</span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Τέταρτη φράση: «Θεέ µου, Θεέ µου, ἱνατί µὲ ἐγκατέλιπες;»</strong> (Ματθ. 27,46). Αὐτὲς οἱ λέξεις δείχνουν, τόσο τὴν ἀδύναµη ἀνθρώπινη φύση, ὅσο καὶ τὴν προορατικότητα τοῦ Κυρίου. Ὁ ἄνθρωπος πάσχει, ἀλλά κάτω ἀπὸ τὸν ἀνθρώπινο πόνο ὑπάρχει ἕνα µυστήριο. Δές, µόνον αὐτὲς οἱ λέξεις µποροῦσαν νὰ διαλύσουν τὴν αἵρεση, ἡ ὁποία ἀργότερα τράνταζε τὴν ἐκκλησία καὶ ἡ ὁποία λανθασµένα κήρυττε ὅτι ἡ Θεία φύση ὑπέφερε στὸν σταυρό. Ὅµως, ἐν τῷ µεταξύ, ὁ αἰώνιος Υἱος τοῦ Θεοῦ γι’ αὐτὸ καὶ ἐνσαρκώθηκε ὡς ἄνθρωπος, γιὰ νὰ εἶναι ὡς ἄνθρωπος στὸ σῶµα καὶ τὴν ψυχή, γιὰ νὰ µπορέσει ὅταν ἔλθει ἡ στιγµὴ νὰ πάσχει γιὰ τοὺς ἀνθρώπους καὶ νὰ πεθάνει γιὰ τοὺς ἀνθρώπους. Γιατί ἂν ἡ Θεία φύση τοῦ Χριστοῦ ἔπασχε στὸν σταυρό, θὰ σήµαινε ὅτι ἡ Θεία φύση τοῦ Χριστοῦ θὰ πέθαινε. Καὶ αὐτὸ οὔτε κἄν ἐπιτρέπεται νὰ διανοηθοῦµε. Ἐντρυφῆστε ὅσο πιὸ πολὺ µπορεῖτε σ’ αὐτὲς τὶς µεγάλες καὶ φοβερὲς λέξεις: «Θεέ µου, Θεέ µου, ἱνατί µὲ ἐγκατέλιπες;».</span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ἡ πέµπτη φράση: «Διψῶ»</strong> (Ἰωαν 19,28). Τὸ αἷµα Του ἔρρεε. Γι’ αὐτὸ καὶ διψοῦσε. Ὁ ἥλιος ἦταν κατὰ τὴ δύση του, ἤδη Τοῦ χτυποῦσε τὸ πρόσωπο καὶ µαζὶ µὲ τὰ ἄλλα βασανιστήρια καιγόταν πολύ. Φυσικὸ ἦταν νὰ διψᾶ. Ἀλλά, Κύριε, διψοῦσες ὄντως γιὰ νερὸ ἤ γιὰ ἀγάπη; Μήπως διψοῦσες ὡς ἄνθρωπος ἤ ὡς Θεός, ἤ καὶ τὸ ἕνα καὶ τὸ ἄλλο; Ἰδοὺ ὁ Ρωµαῖος λεγεωνάριος Σοῦ πρόσφερε ἕνα σπόγγο βρεγµένο στὸ ξύδι. Μιά σταγόνα ἐλέους, τὴν ὁποία δὲν αἰσθάνθηκες ἀπό τούς ἀνθρώπους γιὰ τρεῖς ὁλόκληρες ὧρες κρεµασµένος στὸν σταυρό! Αὐτὸς ὁ Ρωµαῖος στρατιώτης ἁπαλύνει κάπως τὴν ἁµαρτία τοῦ Πιλάτου -τὴν ἁµαρτία τῆς Ρωµαϊκῆς αὐτοκρατορίας- ἀπέναντί Σου, ἔστω καὶ µὲ ξύδι. Γι’ αὐτὸ θὰ ἀφανίσεις τὴ Ρωµαϊκὴ αὐτοκρατορία, ἀλλά στὴ θέση της θὰ οἰκοδοµήσεις νέα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ἡ ἕκτη φράση: «Πάτερ, εἰς χεῖρας σου παρατίθεµαι τὸ πνεῦµά µου»</strong> (Λουκ. 23,46). Πού σηµαίνει ὅτι ὁ Υἱός παραδίδει τὸ πνεῦµα Του στὰ χέρια τοῦ Πατρός Του. Γιὰ νὰ γίνει γνωστό, ὅτι ἀπὸ τὸν Πατέρα ἦρθε καὶ ὄχι αὐτεξουσίως, ὅπως Τὸν κατηγοροῦσαν οἱ Ἑβραῖοι. Ἀλλά ἀκόµα οἱ λέξεις αὐτὲς ἐλέχθησαν γιὰ νὰ τὶς ἀκούσουν οἱ βουδιστές, οἱ πυθαγόρειοι, οἱ ἀποκρυφιστές, καὶ ὅλοι ἐκεῖνοι οἱ φιλόσοφοι, οἱ ὁποῖοι φλυαροῦσαν περὶ µετοίκισης τῆς ψυχῆς τῶν νεκρῶν ἀνθρώπων σὲ ἄλλους ἀνθρώπους, ἤ ζῶα, ἤ φυτά, ἤ ἀστέρια, ἤ µεταλλικὰ στοιχεῖα. Πετάξετε ὅλες αὐτὲς τὶς φαντασίες καὶ δεῖτε ποῦ κατευθύνεται τὸ πνεῦµα τοῦ νεκροῦ Δικαίου: «Πάτερ, εἰς χεῖράς σου παρατίθεµαι τὸ πνεῦµά µου»!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ἡ ἕβδοµη φράση: «Τετέλεσται»</strong> (Ἰωαν.19,30). Αὐτὸ δὲν σηµαίνει ὅτι τελειώνει ἡ ζωή. Ὄχι! Ἀλλά ὅτι τελειώνει ἡ ἀποστολὴ ἡ ἐπικεντρωµένη στὴ σωτηρία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Τελείωσε, καὶ ἐπισφραγίσθηκε µὲ τὸ αἷµα καὶ τὸν ἐπίγειο θάνατο, τὸ θεῖο ἔργο τοῦ µοναδικοῦ ἀληθινοῦ Μεσσία τῶν ἀνθρώπων. Τελείωσαν τὰ βασανιστήρια, ἀλλά ἡ ζωὴ µόλις ἀρχίζει. Τελείωσε ἡ τραγωδία ἀλλά ὄχι καὶ τὸ δράµα. Στὴ σειρὰ ἕπεται, τὸ µεγαλειῶδες ἀξίωµα: νίκη πάνω στὸν θάνατο, ἀνάσταση, δόξα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">πηγή: alopsis<br /> </span></p></div>Ξέρεις γιατί την Μεγάλη Παρασκευή ο καιρός είναι πάντα μουντός,,συννεφιασμένος ;https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/ekklhsia/moyntos2020-04-17T06:27:22.000Z2020-04-17T06:27:22.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/4444729865?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Ξέρεις γιατί την Μεγάλη Παρασκευή ο καιρός είναι πάντα μουντός,,συννεφιασμένος ; ...</em></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Είναι από αυτές τις ερωτήσεις που σου έρχονται στο μυαλό ξαφνικά -συνήθως όταν πλήττεις- και θες να μάθεις όσο τίποτα άλλο αν υπάρχει εξήγηση. Βασικά όλα έχουν μια εξήγηση. Ακόμα και το ότι ο καιρός την Μεγάλη Παρασκευή είναι είτε βροχερός, είτε μουντός. Δεδομένο.</em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Δύο εκδοχές υπερισχύουν. Η πρώτη αυτή που αναφέρεται φυσικά στο Θείο Δράμα και η δεύτερη στην απλή σύμπτωση των καιρικών φαινομένων. Η επιστήμη στηρίζει την δεύτερη εκδοχή, σε αντίθεση φυσικά με τον Χριστιανισμό.</span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Ας το αναλύσουμε λίγο όμως!</em></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Το Πάσχα δεν έχει μια συγκεκριμένη ημερομηνία αφού είναι κινητή εορτή. Συνήθως γίνεται αρχές ή τέλη Απριλίου. Σύμφωνα με τα τότε δημοσιεύματα, η συσχέτιση των Σεληνιακών φάσεων με τον καιρό έχει μια μικρή ιστορία.</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Οι μελέτες μετεωρολόγων έχουν δείξει ότι οι βροχοπτώσεις συμπίπτουν με την πρώτη και τρίτη βδομάδα του κύκλου της Σελήνης και ιδιαίτερα από το διάστημα από 3 εώς 5 ημέρες μετά την Νέα Σελήνη.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Επειδή μπορεί να σου προέκυψε ένα ερωτηματικό, θα στο εξηγήσω απλά. Η Μεγάλη εβδομάδα πέφτει αμέσως μετά την Εαρινή Πανσέληνο, κάτι που σημαίνει ότι οι πιθανότητες για βροχή είναι υψηλές.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Οι απόψεις βέβαια δεν θα σταματήσουν να διίστανται…</strong></em></span></p></div>