υγεία - face-new237.com2024-03-29T01:47:01Zhttps://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/ekklhsia/feed/tag/%CF%85%CE%B3%CE%B5%CE%AF%CE%B1Πώς ενεργεί η Θεία Χάρη στον άνθρωπο;https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/ekklhsia/xari2023-02-25T20:30:00.000Z2023-02-25T20:30:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/4635523859?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Πώς ενεργεί η Θεία Χάρη στον άνθρωπο; ...</em></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Θεία Χάρη: Θυμάσαι, πιστεύω, ότι ο χριστιανός δεν είναι ένας κοινός άνθρωπος, αφού διαμορφώνεται τόσο από τη φύση όσο και από τη χάρη. Πρέπει να διευκρινίσω, όμως, ότι από τους χριστιανούς δεν σώζονται όλοι.</em><br /> <em>Σώζονται, μπαίνουν δηλαδή στην αιώνια βασιλεία του Θεού, μόνο εκείνοι στους οποίους ενοικεί η χάρη, διαποτίζοντάς τους ολοκληρωτικά, μεταμορφώνοντας θα έλεγα, σύνολη τη φύση τους.</em><br /> </span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Πρόσεξε τι λέει ο Κύριος! Λέει πως «η βασιλεία των ουρανών μοιάζει με προζύμι, που το πήρε μια γυναίκα και το ανακάτεψε μ’ ένα σακί αλεύρι, ώσπου ζυμώθηκε όλο» (Ματθ. 13:33).</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Το ζυμάρι δεν φουσκώνει αμέσως μόλις ανακατωθεί με το προζύμι. Φουσκώνει στην ώρα του, αφού πρώτα το προζύμι διεισδύσει και απλωθεί σιγά-σιγά μέσα του. Το ψωμί που γίνεται έτσι, είναι ανάλαφρο, ευωδιστό, νόστιμο. Το ίδιο συμβαίνει και με τη χάρη. Όταν ενώνεται με τη φύση μας, στο άγιο Βάπτισμα, δεν τη διαποτίζει αμέσως.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Απλώνεται σιγά-σιγά. Κι όταν η χάρη απλωθεί παντού, όταν σύνολη η φύση μας χαριτωθεί, τότε, όλα όσα κάνουμε, παίρνουν έναν άλλο χαρακτήρα.</span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Τότε οι ενέργειές μας, μολονότι φαινομενικά είναι οι ίδιες με άλλες όμοιες οποιουδήποτε ανθρώπου, αποκτούν ένα ιδιαίτερο άρωμα, μιαν ιδιαίτερη γεύση, έναν ιδιαίτερο ήχο. Ο Θεός δέχεται μόνο αυτές τις ενέργειες, που Του είναι εξαιρετικά ευάρεστες.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Θα κάνω άλλη μια παρομοίωση, για να εξηγήσω το πώς η χάρη, όταν της δίνονται περιθώρια να ενεργήσει, αφού διαποτίσει σύνολη τη φύση μας,γίνεται και εξωτερικά ορατή σε όλους όσοι είναι ικανοί να τη δουν.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η χάρη, λοιπόν, μοιάζει με τη φωτιά, που διεισδύει στο σίδερο. Δεν είναι μόνο μέσα στο σίδερο, μα και στο εξωτερικό του. Την πύρινη δύναμή της τη βλέπει ο καθένας.</span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Έτσι συμβαίνει και με τη χάρη, όταν εισχωρήσει στη φύση μας. Γίνεται αντιληπτή απ’ όλους. Όλοι όσοι έρχονται σε επαφή μ’ έναν θεοχαρίτωτο άνθρωπο, αισθάνονται ότι αυτός έχει μιαν ασυνήθιστη δύναμη, που εκδηλώνεται ποικιλότροπα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Όταν αρχίζει να μιλάει για οτιδήποτε πνευματικό, λάμπει σαν τον μεσημεριάτικο ήλιο, και τα λόγια του πηγαίνουν κατευθείαν στην ψυχή του ακροατή, διαμορφώνοντας μέσα του με αυθεντία ανάλογα συναισθήματα και διαθέσεις.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μα κι όταν ακόμα δεν μιλάει, εκπέμπει μια θερμότητα, που επηρεάζει τα πάντα γύρω του, και μια παράξενη δύναμη, που επενεργεί στις ψυχές και τους εμπνέει προθυμία για πνευματικό αγώνα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Παίρνουμε τη χάρη του Θεού στη νηπιακή μας ηλικία με το άγιο Βάπτισμα. Από την ώρα εκείνη η χάρη αρχίζει να ενεργεί μέσα μας, με την προοπτική και την ελπίδα ότι, μετά την ενηλικίωση και ωρίμανσή μας, θα αναλάβουμε αυτοθέλητα και πρόθυμα τον αγώνα για τη σωτηρία μας.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Όταν οι γονείς είναι ευσεβείς και ανατρέφουν τα παιδιά τους, όπως λέει ο απόστολος, «δίνοντάς τους αγωγή και συμβουλές που εμπνέονται από την πίστη στον Κύριο» (Εφ. 6:4), τότε η θεία χάρη γεννάει την ειρήνη στις παιδικές ψυχές.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Έτσι τα παιδιά γίνονται ευγενικά, ταπεινά, υπάκουα, καλότροπα, θεοφοβούμενα. Παραδείγματα μπορεί να δει κανείς παντού.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Θα έλεγα πως κι εσύ είσαι ένα τέτοιο παιδί, αν δεν φοβόμουνα ότι θα το έπαιρνες επάνω σου, μολονότι κανένα χάρισμά σου δεν οφείλεται σε δικές σου προσπάθειες.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Υπάρχουν στην ψυχή σου πολλά καλά στοιχεία, αλλά τα έχεις πάρει από άλλους· είναι δώρα είτε του Θεού είτε των ανθρώπων, και συγκεκριμένα των γονιών σου, που σου τα κληροδότησαν ή σου τα έδωσαν με την ανατροφή.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μπροστά σου βρίσκεται τώρα ένα καθήκον: Ν’ αγαπήσεις όλα αυτά τα καλά στοιχεία, να τα κλείσεις στην καρδιά σου, κι έπειτα να τα αυξήσεις και να τα πολλαπλασιάσεις.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Είναι αλήθεια ότι πατάς σε γερά θεμέλια και ότι βρίσκεσαι στον σωστό δρόμο. Τίποτα, όμως, απ’ όσα έχεις δεν είναι καρπός της ελεύθερης βουλήσεώς σου και αποτέλεσμα υπεύθυνων αποφάσεών σου.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Και αν δεν αρχίσεις τώρα να καταβάλλεις τις δικές σου προσπάθειες για τη σταθεροποίηση των καλών στοιχείων της ψυχής σου, θα τα χάσεις όλα με τις πρώτες δυσάρεστες περιστάσεις. Ναι, θα σε εγκαταλείψουν, αφήνοντας πίσω τους μόνο μια γλυκειά – ή μήπως πικρή;- ανάμνηση.</span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Θυμάσαι τι ένιωσες, όταν βυθίστηκες στη δίνη της κοσμικής ζωής; Πώς ταλαιπωρήθηκες τότε; Πώς η λύπη πλημμύρισε την καρδιά σου; Ότι καλό έχεις μέσα σου, το πήρες από τη χάρη του Θεού και από την οικογένειά σου. Γιατί, λοιπόν, οι εμπειρίες σου από την κοσμική ζωή σε στενοχώρησαν;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Επειδή άφησες τον εαυτό σου να νιώσει κάποια συμπάθεια για τη ζωή αυτή. Μολονότι δεν το ομολόγησες, είναι αυταπόδεικτο από τη λύπη που σε ταλαιπώρησε αργότερα. Αν δεν υπήρχε συμπάθεια, δεν θα υπήρχε και ταλαιπωρία.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Σου έγραψα ότι, αν κάποια αδήριτη ανάγκη σε ρίξει ξανά στην ίδια δίνη, μην αφήσεις την καρδιά σου να προσκολληθεί σε κάτι απ’ όσα βλέπεις ή ακούς εκεί. Αν η καρδιά σου δεν προσκολληθεί σε τίποτα, δεν θα ξαναδοκιμάσεις λύπη.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Δεν ξέρω αν τώρα βρίσκεσαι πάλι σ’ αυτή τη δίνη. Κι αν βρίσκεσαι, δεν ξέρω αν τηρείς τη συμβουλή μου. Κάνε ό,τι νομίζεις. Είσαι αυτεξούσια. Όπου να ‘ναι, άλλωστε, ενηλικιώνεσαι.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Από την πλευρά μου, πάντως, οφείλω να σου πω ειλικρινά και ξεκάθαρα ότι έχεις τρεις επιλογές:</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Είτε να γίνεις άνθρωπος πνευματικός και θεοχαρίτωτος, είτε να γίνεις άνθρωπος κοσμικός, κενός, ματαιόσχολος και εμπαθής όσο όλοι σχεδόν οι άλλοι, είτε, τέλος να γίνεις άνθρωπος μετέωρος ανάμεσα στην πνευματική και την κοσμική ζωή.</span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ελπίζω και εύχομαι να γίνεις άνθρωπος πνευματικός. Και θα γίνεις, αν το θελήσεις. Άνθρωπος κενός και ματαιόσχολος, άνθρωπος κοσμικός και άπιστος δεν νομίζω ότι θα γίνεις ποτέ, γιατί σε γνωρίζω αρκετά καλά. Δεν μπορώ, ωστόσο, ν’ αποκλείσω την πιθανότητα της τρίτης περιπτώσεως.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Είναι πιθανό να μη γίνεις ούτε εντελώς πνευματική μα ούτε και εντελώς κοσμική, ούτε χριστιανή μα ούτε και άπιστη. Αυτό μπορεί να συμβεί, αν δεν φυλάξεις την καρδιά σου από την έλξη της κοσμικής ζωής.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Πρόσεξε! Μιλάω για έλξη και όχι για συμμετοχή στην κοσμική ζωή. Γιατί η συμμετοχή, όπως λες κι εσύ, μερικές φορές είναι αναπόφευκτη.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Αν λοιπόν, δεν φυλάξεις την καρδιά σου απ’ αυτή την έλξη, θα γεννηθεί μέσα σου μια συμπάθεια για την κοσμικότητα, συμπάθεια που δεν θα σε αποκόψει εντελώς από τις χριστιανικές αρχές σου, αλλά θα σου εμπνεύσει κάποια ψυχρότητα απέναντί τους.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Θα διατηρήσεις τις αρχές σου, ή μάλλον μερικές απ’ αυτές, αλλά μόνο από συνήθεια. Έτσι ουσιαστικά δεν θα βρίσκεσαι ούτε στον κοσμικό χώρο, ούτε στον αληθινά πνευματικό· δεν θα είσαι ούτε κοσμικός ούτε πνευματικός άνθρωπος.</span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">«Ξέρω καλά τα έργα σου. Δεν είσαι ούτε κρύος ούτε ζεστός. Μακάρι να ήσουνα είτε κρύος είτε ζεστός! Επειδή, όμως, δεν είσαι ούτε κρύος ούτε ζεστός αλλά χλιαρός, γι’ αυτό θα σε ξεράσω από το στόμα μου» (Αποκ. 3:15-16).</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Πρέπει να είναι κανείς θερμός απέναντι στον Θεό και σ’ όλα τα θεία, αλλά ψυχρός απέναντι στην κοσμικότητα και την αμαρτία.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Αν δεν είσαι ούτε ψυχρή απέναντι στην κοσμικότητα ούτε θερμή απέναντι στα θεία, αλλά χλιαρή και κρυερή απέναντι σε όλα, ο Θεός θα σε αποδοκιμάσει και θα σε απορρίψει.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Τι πρέπει, λοιπόν, να κάνεις; Να διαλέξεις με την καρδιά σου την άγια και θεάρεστη πνευματική ζωή, τώρα μάλιστα που ενηλικιώνεσαι. Θα τη διαλέξεις; Ο Κύριος να σε ευλογήσει και να σε φωτίσει!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>(«Από το βιβλίο: «ΟΣΙΟΥ ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ ΤΟΥ ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΥ, Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ γράμματα σε μια ψυχή», ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ, ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΙΙΚΗΣ)</em></span></p>
<p> </p></div>Αυτό είναι το παράπονο του Χριστούhttps://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/ekklhsia/-Ihsoys2020-04-27T21:41:03.000Z2020-04-27T21:41:03.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/4490753771?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Αυτό είναι το παράπονο του Χριστού...</em></strong></span></p>
<h3><strong>Χριστος:</strong> Όποιος αγαπά πονά, αλλά δεν παραπονιέται. Ό,τι κι αν γίνη. Σκύβει μέσα του και υπομένει τα πάντα για χάρη της αγάπης. Από κει αρχίζει και η θυσία. Και αγάπη χωρίς θυσία του εαυτού μας δεν γίνεται. Δεν είναι αληθινή.<span id="more-556901"></span></h3>
<p><span style="font-size:12pt;">Είναι σαν την άκοπη ελεημοσύνη του πλουσίου και όχι σαν το «δίλεπτον της χήρας». Γιατί το να υπομένης για την αγάπη είναι να θυσιάζης την δική σου χαρά. Όπως θυσιάζεται η μάνα για το παιδί της. Και τότε η αγάπη ξαναγίνεται χαρά και πολλαπλασιάζεται «τριάντα, εξήντα, εκατόν φορές» πιο πολύ από το τάλαντον της πρώτης αγάπης, που είναι δώρον του Θεού σε όλες τις ψυχές, όταν γεννιούνται σ’ αυτόν τον κόσμο.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Την αλήθεια τούτη δεν πρέπει κανείς να την περάση μέσα από το εργαστήριο της λογικής, που μόνον πρόσθεση και αφαίρεση ξέρει να κάνη και πιο πολύ προτιμά την διαίρεση και ποτέ τον πολλαπλασιασμό. Μόνον στην αμαρτία ξέρει να πολλαπλασιάζη. Στα χρήματα, στις απολαύσεις, στην δόξα την εγκόσμια. Γι’ αυτό την αλήθεια της αγάπης μόνο μέσα από την καρδιά πρέπει να την βλέπουμε, να την νοιώθουμε, να την ζούμε. Άφησε την λογική, που σου λέγει ότι έτσι, με την αγάπη, μπορεί να πέσης έξω, να σε ξεγελάσουνε, να σε εκμεταλλευθούνε. Αυτές είναι πονηρίες άθλιες και προέρχονται από τον Πονηρό… Θέλει να μας εμποδίση από την ευτυχία της αγάπης την ανείπωτη, από το φως της ελευθερίας το ανέσπερο, που το δίνει κι αυτό η αγάπη και προπαντός ο μισόκαλος Πονηρός θέλει να μας εμποδίση από το αγκάλιασμα του Θεού. Γιατί όποιος αγαπήση, λίγο ή πολύ, νοιώθει αμέσως πάνω του το χέρι του Θεού, που τον χαϊδεύει στοργικά…</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Πώς λοιπόν, βάλαμε για τίτλο σε τούτες τις σκέψεις «Το παράπονο του Χριστού»; Πρέπει να εξηγήσω ότι την τιτλοποίηση αυτή μου την έδωσε μία φράση του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, που λέγει:</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– «Κατά την Δευτέραν Παρουσίαν θα μας κοιτάξουνε εκείνα τα γλυκύτατα μάτια, τα γεμάτα ανείπωτη αγάπη και στοργή και τρυφερότητα, θα μας κοιτάξουν παραπονεμένα και τότε θάναι, που δεν θα ξέρουμε πού να πάμε να κρυφτούμε».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ένα βλέμμα, που κανένας μας δεν θα μπορή να το αντέξη και θα μας συντρίβη και θα μας πληγώνη όσο τίποτε άλλο, τίποτε άλλο. Θα είναι σαν μία πληγή αγιάτρευτη και ίσως αυτή να είναι η Κόλαση, που δεν τελειώνει, θα είναι το πυρ, που θα μας καίη συνεχώς και χωρίς τελειωμό. Οι τύψεις και η αφόρητη πίκρα για την ευτυχία, που χάσαμε… Δεν είναι, λοιπόν, παράπονο αυτού του κόσμου, αλλά λύπη του Χριστού, που θα βλέπη τους αμαρτωλούς να χάνονται μακριά του, κατά την δική τους σημερινή επιλογή, και να ζουν την ατέλειωτη δυστυχία μέσα στο «σκότος το εξώτερον», δηλαδή μακρυά από την παρουσία του Θεού, που είναι ο αιώνιος Παράδεισος. Τότε…</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Το παραπονεμένο βλέμμα του Χριστού δεν είναι όπως τα δικά μας παράπονα. Εμείς παραπονιόμαστε συνήθως για τον εαυτό μας τον αχόρταγο, γιατί κάποιος μας αδίκησε ή μας ξέχασε ή δεν έκανε αυτό, που θέλαμε. Παραπονιόμαστε όταν δεν μας τιμούν, δεν μας κάνουν δώρο, δεν μας ευεργετούν. Παραπονιόμαστε από εγωισμό και φιλαυτία. Από υπερηφάνεια και φιληδονία. Το παράπονο του Χριστού, όμως, είναι αντίθετο. Είναι σαν να παραπονιέται για λογαριασμό μας, για μας, που δυστυχούμε και δεν δεχτήκαμε τα δώρα του και την αιώνια ευτυχία, που ετοίμασε ο Θεός «τοις αγαπώσιν αυτόν» (Α’ Κορ. β’ 9). Λυπάται, πονά, υποφέρει για την δική μας δυστυχία… Μπορείτε να το φαντασθήτε αυτό; Λυπάται ο Χριστός, που δεν είμαστε ευτυχισμένοι, που δεν πήγαμε κοντά Του να μας χαρίση την αιωνιότητα της χαράς!…</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Τι να κάνουμε λοιπόν; Τι να πούμε στον παραπονεμένο Χριστό, για την δυστυχία μας, την ψυχική, την υλική και την πνευματική; Γιατί, ας μου επιτρέψη ο πολύ αγαπημένος μου Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος να πω, ότι ο Χριστός δεν έχει παραπονεμένο βλέμμα μόνον κατά την Δευτέρα Παρουσία, αλλά και τώρα το έχει διαρκώς επάνω μας, και ας είναι ήρεμο και γαλήνιο στις βυζαντινές εικόνες, που βλεπουμε στους ναούς. Παραπονιέται και τώρα, που δεν πάμε κοντά Του, αλλά Τον αποφεύγουμε γεμάτοι «προφάσεις εν αμαρτίαις»…</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Παραπονιέται, που δεν αξιοποιούμε την θυσία Του και δεν παίρνουμε τα Τίμια Δώρα Του, που είναι ικανά και να μας καθαρίσουν και να μας σώσουν και να μας χαρίσουν από τώρα την μεγάλη ευτυχία της αγάπης. Έστω και στα πρώτα βήματα, έστω και στα πρώτα κύματα, που θα αναταράξουν την νεκρωμένη θάλασσα της καρδιάς. Ο σπόρος της αγάπης υπάρχει σε όλες τις ψυχές. Εμείς αδιαφορούμε για το βλάστημα και την ανθοφορία Του. Πρέπει, όμως, να δεχθούμε την χάρη των Τιμίων Δώρων, το έλεος της Εκκλησίας Του «εν ελευθερία» και όχι αναγκαστικά…</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Το παράπονο του Χριστού, αυτό το συγκλονιστικό παραπονεμένο βλέμμα, που μας αγκαλιάζει όλους, μπορεί να μας οδηγήση από τώρα στην σωτηρία και την ανάσταση, αν τα έχουμε διαρκώς μπροστά μας, σαν οδηγό. Όχι για να φοβόμαστε την τιμωρία και την Κόλαση, αλλά για να μάθουμε να αγαπούμε και ποτέ να μη χωριστούμε από την πηγή της αληθινής αγάπης, που είναι ο Χριστός. Γιατί άλλος τρόπος πραγματικής μετανοίας δεν υπάρχει από την αγάπη του Κυρίου. Μόνον το βλέμμα του Χριστού. Τότε μόνον η μετάνοιά μας μπορεί να αρχίση και να ανθοφορήση και να καρπίση, αν δούμε κατάματα το βλέμμα του Κυρίου και μόνον όταν κλάψουμε, έστω και με ένα δάκρυ, για την λύπη, που του προκαλούμε. Τότε αρχίζουμε να μαθαίνουμε τα μυστικά της αγάπης, που αναλάμπουν μέσα στα μάτια του Θεανθρώπου…</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Το παράπονο του Χριστού είναι γιατί δεν μετανοούμε, γιατί δεν απλώνουμε τα χέρια μας να τον αγκαλιάσουμε. Γιατί αυτό είναι η μετάνοια: Να επικαλεσθούμε την βοήθειά του και να δηλώσουμε ταπεινά την ανημπόρια μας. Αυτό το μικρό σημείον ζητεί, αυτήν την πρώτη κίνηση από μας τα ελεύθερα πλάσματά Του, για να τρέξη αστραπιαία κοντά μας και να μας αρπάξη από τον πύρινο ποταμό, που ζητά να μας καταπιή. Ακόμα και ένα βλέμμα μας προς το πονεμένο πρόσωπο του Χριστού μπορεί να μας σώση, αν το βλέμμα μας αυτό επικαλείται την χάρη Του με συντριβή.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Πόσοι δεν άρχισαν την επιστροφή τους στον Θεό με ένα τέτοιο βλέμμα! Ας θυμηθούμε την περίπτωση του Αποστόλου Πέτρου με τα μεγάλα λόγια και τους μεγάλους ενθουσιασμούς. Τον πρόδωσε το ίδιο εκείνο βράδυ, κι ας ήταν πρωτοκορυφαίος Αποστολος, λίγο μετά την προδοσία του Ιούδα, όταν Τον αρνήθηκε τρεις φορές. Και τότε το βλέμμα του Χριστού έκανε το θαύμα του και σώθηκε ο αρνητής Πέτρος. Ήταν η στιγμή, που αρνήθηκε ο Πέτρος για Τρίτη φορά τον Χριστόν, ενώ ήταν κοντά του, και «εφώνησεν αλέκτωρ». Και συνεχίζει ο Ευαγγελιστής την αφήγησή του:</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>– «Και στραφείς ο Κύριος ενέβλεψε τω Πέτρω, και υπεμνήσθη ο Πέτρος του λόγου του Κυρίου, ως είπεν αυτώ ότι πριν αλέκτορα φωνήσαι απαρνήση με τρις· και εξελθών έξω ο Πέτρος έκλαυσε πικρώς» (Λουκ. κβ’ 61-62).</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ας βγούμε κι εμείς έξω από την καθημερινή μας ματαιοφροσύνη και ας κλάψουμε πικρώς κάτω από το στοργικό βλέμμα του Χριστού. Αυτή η προσπάθεια είναι το κορυφαίο, το πρώτο βήμα στον δρόμο της αγάπης και της σωτηρίας.</span></p>
<p>Π.Μ Σωτήρχος</p></div>Πως να ηρεμήσουμε στις μέρες του κορωνοϊού – Εμπιστοσύνη στον Θεό!https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/ekklhsia/Covid-192020-04-23T16:32:03.000Z2020-04-23T16:32:03.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/4496732216?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Πως να ηρεμήσουμε στις μέρες του κορωνοϊού – Εμπιστοσύνη στον Θεό...</em></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Η ιστορία με τον κορωνοϊό κάποια στιγμή θα τελειώσει. Κατά βάση, αυτό θα συμβεί σε μερικούς μήνες ή ένα-δύο χρόνια. Αλλά κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου πολλοί θα έχουν προβλήματα με τη σωματική ή την ψυχική τους υγεία όχι τόσο εξαιτίας του ιού όσο από τον πανικό και το υπερβολικό άγχος που τους έχει κυριεύσει. Πως λοιπόν να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση;</em></span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Ποιος πανικοβάλλεται και γιατί</strong></em></span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;">Αυτή την περίοδο το άγχος γίνεται ιδιαίτερα επικίνδυνο σε ανθρώπους, οι οποίοι και πριν από τον κορωνοϊό είχαν αυξημένο άγχος. Αν συνήθως αγχώνεστε για τους δικούς σας ανθρώπους, για διάφορους κινδύνους, αν το άγχος σας έχει δημιουργήσει πολλές δυσάρεστες καταστάσεις, τότε σημαίνει ότι είστε αγχωτικός άνθρωπος.</span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Γιατί αν και οι αγχωτικοί άνθρωποι είναι πολλοί, δεν υπάρχει μια καθολική απάντηση στην ερώτηση «πώς να ξεπεράσουμε το άγχος»;</strong></em></span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;">Το άγχος δεν είναι κάποια ασθένεια από μόνη της. Όπως ο υψηλός πυρετός είναι ένα σύμπτωμα πολλών διάφορων ασθενειών, έτσι και το άγχος είναι σύμπτωμα πολλών και διαφορετικών ψυχολογικών προβλημάτων. Για να αντιμετωπίσουμε το άγχος, χρειάζεται να διαγνώσουμε το ψυχολογικό πρόβλημα που είναι η πηγή του στον καθένα χωριστά, και μετά να εφαρμόσουμε ψυχοθεραπευτικές παρεμβάσεις που αντιστοιχούν στο συγκεκριμένο κάθε φορά πρόβλημα.</span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;">Το να λύσουμε το πρόβλημα του αυξημένου άγχους πλήρως είναι αρκετά ρεαλιστικό. Αλλά, βεβαίως, αυτό το άρθρο δε γράφτηκε για να σας πει απλά: ψάξτε ψυχολόγο.</span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Άγχος και δαίμονες</strong></em></span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;">Προσωπικά, για μένα είναι ξεκάθαρο ότι το πεδίο της ψυχολογίας δεν είναι κάποιο παράλληλο σύμπαν, απαλλαγμένο από τις ενέργειες γνωστών πνευματικών νόμων. Αν ένας άνθρωπος έχει αυξημένο άγχος, δε σημαίνει ότι πάσχει από ψυχολογικά προβλήματα μόνο, και ότι ο ίδιος είναι αναμάρτητος.</span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;">Βεβαίως και όχι! Όλα τα ψυχολογικά ζητήματα είναι στενά συνυφασμένα με τα πνευματικά, και οι δαίμονες ποτέ δεν αφήνουν αναξιοποίητες τις δυνατότητές τους να βασανίζουν τον άνθρωπο, του οποίου η ψυχολογική ατέλεια αφήνει ανοιχτά πεδία για αυτούς. Γι’ αυτό, συμμετέχουν ενεργά και στον μηχανισμό του άγχους και επιτίθενται στον άνθρωπο με αυτές τις ενοχλητικές σκέψεις, οι οποίες τόσο πολύ βασανίζουν τους αγχωτικούς ανθρώπους αυτή την περίοδο:</span></p>
<ul class="os">
<li><span style="font-size:12pt;"><em>Μήπως αρρωστήσω βαριά;</em></span></li>
<li><span style="font-size:12pt;"><em>Μήπως αρρωστήσουν βαριά οι δικοί μου;</em></span></li>
<li><span style="font-size:12pt;"><em>Μήπως χάσω τη δουλειά μου;</em></span></li>
<li><span style="font-size:12pt;"><em>Θα μπορώ να αγοράζω τρόφιμα;</em></span></li>
<li><span style="font-size:12pt;"><em>Θα μπορώ να πληρώνω το δάνειο;</em></span></li>
</ul>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;">Γι’ αυτό, το να αντιστέκεσαι στο άγχος αξίζει όχι μόνο επειδή το να αγχώνεσαι είναι βασανιστικό και επικίνδυνο για την υγεία, αλλά και για να μην υποτιμάς τον εαυτό σου κάθε φορά που υποτάσσεσαι στην απάτη του διαβόλου και να μην τους δίνεις λαβή να γίνονται χαιρέκακοι. (η λέξη «χαρά» δεν τους ταιριάζει).</span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;">Να θυμάστε ότι το χαρακτηριστικό με τις επίμονες σκέψεις είναι ότι δεν έχουν πραγματολογική βάση. Το ψέμα είναι εργαλείο του σατανά. Μην εμπιστεύεστε αυτές τις σκέψεις! Να συλλογίζεστε έτσι: αφού οι ψεύτες μού το υπαγορεύουν, άρα, το πιο πιθανόν είναι να μη συμβεί.</span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;"><strong>Άγχος και αβεβαιότητα</strong></span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;">Το όποιο άγχος πάντα βασίζεται στην αβεβαιότητα. Αν εμείς αυτή τη στιγμή μπορούσαμε να ενημερωθούμε από τα ηλεκτρονικά μέσα του 2022 για όλες τις στατιστικές θανάτων και της οικονομικής ζημιάς από την πανδημία, που σ εκείνη τη στιγμή θα έχει τελειώσει ή θα έχει υποχωρήσει, θα ηρεμούσαμε αμέσως. Ακόμα και αν τα θύματα σε παγκόσμιο επίπεδο θα ήταν εκατομμύρια, πράγμα που είναι πολύ πιθανό.</span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;">Αλλά την παρούσα στιγμή υπάρχουν διάφορες εκδοχές, και γι’ αυτό η φαντασία μας, με τη βοήθεια των δαιμόνων, μας δημιουργεί κάποιες ασαφείς αλλά για κάποιο λόγο πολύ-πολύ τρομερές απειλές.</span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;">Στην ψυχολογία υπάρχει η ακόλουθη πρακτική στην αντιμετώπιση των φόβων: να φαντάζεται κανείς ότι έγινε το πιο κακό από όσα θα μπορούσαν να είχαν συμβεί. Αυτή την τακτική μπορούμε να εφαρμόσουμε κι εδώ. Προσπαθήστε να ορίσετε τι ακριβώς φοβάστε σε σχέση με την πανδημία, και φανταστείτε την πιο κακή εκδοχή. Για παράδειγμα.</span></p>
<ul class="os">
<li><span style="font-size:12pt;"><em>Η πανδημία διήρκησε όχι έξι μήνες αλλά δύο χρόνια.</em></span></li>
<li><span style="font-size:12pt;"><em>Στον πλανήτη πέθαναν 5 εκατομμύρια άνθρωποι (στην πλειονότητα ηλικιωμένοι).</em></span></li>
<li><span style="font-size:12pt;"><em>Κοιμήθηκε εν Κυρίω κάποιος από τους ηλικιωμένους συγγενείς σας.</em></span></li>
<li><span style="font-size:12pt;"><em>Χάσατε τη δουλειά σας (και μετά βρήκατε άλλη, με χαμηλότερο μισθό).</em></span></li>
<li><span style="font-size:12pt;"><em>Τρώγατε μόνο ρύζι και ψωμί και για δύο χρόνια δεν πήγατε στη θάλασσα.</em></span></li>
<li><span style="font-size:12pt;"><em>Δεν μπορέσατε να πληρώνετε το δάνειο (αλλά η τράπεζα έδωσε παράταση).</em></span></li>
</ul>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;">Ό,τι και αν φανταστείτε, να το αποδεχτείτε. Θα νιώσετε πολύ καλύτερα.</span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;"><strong>Πληροφοριακή δίαιτα</strong></span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;">Αλλά, αν μετά από αυτό πάτε ξανά στο ίντερνετ για να παρακολουθήσετε ξανά «ειδήσεις της πανδημίας», θα βράζετε σε αυτό το καζάνι των γεγονότων, των φημών και του πανικού, τότε η υγιής και ειρηνική διάθεση ξανά θα σας εγκαταλείψει και ξανά θα αρχίσετε να αγχώνεστε.</span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Για ανθρώπους με αυξημένο άγχος αυτή την περίοδο χρειάζεται οπωσδήποτε αυστηρός περιορισμός των ειδήσεων που παρακολουθούμε! Ας πούμε, 2 φορές την ημέρα, κάθε φορά όχι παραπάνω από 10 λεπτά.</strong></em></span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;">Αλλά επειδή τα κοινωνικά δίκτυα είναι γεμάτα από αυτά τα πράγματα, δε θα καταφέρετε να βάλετε περιορισμό στις ειδήσεις και τις φήμες, αν δεν περιορίσετε και την πρόσβαση στα κοινωνικά δίκτυα. Για αυτό είναι χρήσιμο να βρείτε άλλες ασχολίες. Να διαβάζετε βιβλία, να προσέχετε τους δικούς σας και μη ανθρώπους, να παρακολουθείτε μαθήματα για την εξέλιξή σας… – υπάρχουν πάρα πολλά χρήσιμα πράγματα να κάνετε που όχι μόνο θα σας αποσπάσουν από τις αγχωτικές σκέψεις, αλλά θα έχουν και συγκεκριμένο για σας όφελος και θα σας ηρεμήσουν. Και θα σας προσφέρουν ευχαρίστηση!</span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;"><img src="https://agiosnikanoras.gr/wp-content/uploads/2018/12/pray_3_0-1024x521.jpg" alt="Τι σημαίνει να εμπιστευτείς τον εαυτό σου στον Θεό… - Άγιος ..." /></span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;"><strong>Ταπείνωση και εμπιστοσύνη στον Θεό</strong></span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;">Σε πολλές χώρες είναι κλειστοί οι ναοί. Εδώ έχουν εφαρμοστεί μέτρα προστασίας στις ακολουθίες. Δεν μπορούμε να αποκλείσουμε την πιθανότητα ότι ακόμα και σε μας, στη Ρωσία, σε περίπτωση που εξαπλωθεί η επιδημία οι επισκέψεις στους ναούς να περιοριστούν για κάποιο διάστημα.</span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;">Αυτό σημαίνει ότι ο Θεός νικιέται από κάποια κακή δύναμη, η οποία στα μάτια μας, ενάντια στο θέλημα του Θεού κατακτάει τον πλανήτη και την ανθρωπότητα; Σαν ένα κατάμαυρο πέπλο το οποίο τυλίγει τον καταγάλανο πλανήτη;</span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;">Βεβαίως και όχι! Όλα συμβαίνουν και θα συμβαίνουν σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Άρα, για το καλό της ανθρωπότητας.</span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;">Σε τι συνίσταται αυτό το καλό, εμείς δεν το ξέρουμε. Αλλά μπορούμε να μην αμφιβάλλουμε ότι, ως συνήθως, όταν ο Κύριος κάνει κάτι σε μεγάλη κλίμακα, το όφελος είναι πολύμορφο.</span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;">Για παράδειγμα, εγώ ένιωθα να με εκπλήσσει, που ο Θεός επιτρέπει στην ιατρική να κάνει τόσο σημαντικές επιτυχίες. Βέβαια έχουμε και την περίπτωση μερικών ασθενειών, για παράδειγμα, τον καρκίνο, που κάνει θραύση. Ωστόσο, το προσδόκιμο ζωής σε ανεπτυγμένες χώρες αυξάνεται, πράγμα που ολοφάνερα οδηγεί τους αθεϊστές να καυχώνται και να φαντάζονται ότι η εξουσία στη ζωή και στο θάνατο είναι στα χέρια των ανθρώπων. Και ιδού τώρα που αυτή η πλάνη θα κλονιστεί, και κάποιοι θα θυμηθούν τον Θεό.</span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;">Οπότε, ας ταπεινωθούμε μπροστά στο κακό αυτό σαν να είναι θέλημα Θεού. Είναι εύκολο να τα αντιμετωπίζουμε όλα ταπεινά. Πολύ πιο εύκολο από το να τα υπομένουμε, επειδή εμπιστευόμαστε την αγάπη και την παντοδυναμία Αυτού Τον Οποίον θεωρούμε πηγή αυτών που συμβαίνουν.</span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;">Ξέρουμε ότι όσο μεγάλο και να είναι το μέγεθος της καταστροφής, η προσοχή και η δύναμη του Πατέρα μας αρκούν για τον καθένα από μας. Και αυτό σημαίνει είτε ότι το κακό δε θα μας αγγίξει είτε ότι τις όποιες δοκιμασίες θα περάσουμε θα είναι για το καλό μας.</span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Ο καθένας για τον εαυτό του; </strong></em></span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;">Συχνά οι άνθρωποι με αυξημένο άγχος τείνουν να εκφράζουν κάποια εχθρικότητα. Αυτά τα φαινόμενα έχουν τις ίδιες ρίζες. Αυτή την περίοδο, η εχθρικότητα μπορεί να εκφράζεται στην αίσθηση ότι μπροστά μας έχουμε ως προτεραιότητα το να επιβιώσουμε εμείς παρά να ενδιαφερθούμε για του άλλους ανθρώπους. Εμείς, και όχι οι άλλοι. Στη μάχη των σουπερμάρκετ να αρπάζουμε ένα ρολό χαρτί υγείας ή ένα πακέτο ρύζι. Στη δουλειά να μην απολυθούμε. Ας απολύσουν κάποιους άλλους. Και αν αναγκαστούμε να μπούμε σε νοσοκομείο, να έχουμε εμείς (ή ο συγγενής μας) τον αναπνευστήρα και όχι κάποιος ξένος.</span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;">Οι άνθρωποι που έχουν ασταθή οικονομική κατάσταση, μπορεί να ζηλεύουν έντονα αυτούς που έχουν πιο βέβαιη οικονομική κατάσταση. Μπορεί να έχουν την αίσθηση ότι είναι οι πιο ευάλωτοι από όλους, και γι’ αυτό πρέπει να ενεργούν πιο αποφασιστικά και επιθετικά, μπορεί και όχι τίμια, για να αρπάξουν κομμάτι από την υλική τους ευημερία. Αυτοί οι άνθρωποι είναι οι κινητήρες πανικού.</span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Σε πολλούς η νευρικότητα που σχετίζεται με αυτή την κατάσταση, αποτυπώνεται με εχθρική συμπεριφορά στα κοινωνικά δίκτυα.</em></strong></span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;">Αλλά η εχθρικότητα και η επιθετικότητα μόνο δυσχεραίνουν την ψυχολογική μας κατάσταση και τρέφουν το άγχος. Και το αντίθετο, η υγιής συλλογικότητα μας ηρεμεί. Δηλαδή, να συνειδητοποιούμε ότι όλοι είμαστε σε ένα καράβι και ο καθένας πρέπει να προσέχει όχι μόνο τον εαυτό του αλλά και τους υπόλοιπους. Είμαι σίγουρος ότι οι άνθρωποι οι οποίοι τώρα προσέχουν τις γιαγιάδες στην πολυκατοικία τους, είναι εν αρμονία και ειρήνη στην ψυχή.</span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;">Τώρα είναι καιρός να γίνουμε λίγο πιο καλοί και πιο προσεκτικοί με τους άλλους ανθρώπους. Και να θυμηθούμε ότι για μας τους χριστιανούς, ο πλησίον είναι ο κάθε άνθρωπος με τον οποίον ερχόμαστε σε επαφή.</span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;">Εμείς οι ίδιοι το χρειαζόμαστε πρώτα από όλα.</span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Ενεργή πνευματική ζωή</strong></em></span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;">Σε κάποιους ανθρώπους το άγχος μπορεί να φτάνει σε τέτοιο βαθμό ώστε να υποφέρει ακόμα και η πνευματική του ζωή. Ο άνθρωπος είναι τόσο πολύ βυθισμένος σε όλες αυτές τις ειδήσεις, τα βιώματα και τις σχετικές με αυτά ενέργειες πανικού που δεν του μένει χρόνος για προσευχή.</span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Υπάρχει και το άλλο άκρο: η προσευχή σα να συνεχίζεται να γίνεται αλλά αυτή να αποκτά μία κραυγή άγχους: «Σώσε!… Βοήθα!… Φύλαγε!…»</strong></em></span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;">Η κραυγή του άγχους δεν είναι προσευχή! Να θυμηθούμε τι είπε κάποιος από τους αγίους: «Να μην έχεις θλίψεις μπροστά στον Κύριό σου». Δηλαδή, όταν πραγματικά προσευχόμαστε, συνειδητοποιούμε με Ποιόν μιλάμε. Του εμπιστευόμαστε τη ζωή μας και τις ζωές των δικών μας ανθρώπων και σκεφτόμαστε τη ματαιοδοξία που έχουν όλα τα επίγεια. Γι’ αυτό, όταν ξεκινάμε να προσευχόμαστε, το άγχος και να υπήρχε, φεύγει.</span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Βεβαίως, αυτό τον καιρό δεν πρέπει να χάνουμε την πνευματική μας ζωή. Αντίθετα, πρέπει να τη δυναμώσουμε. Να μην ξεχνάμε ότι η ειρήνη της ψυχής είναι ένδειξη και καρπός σωστής πνευματικής ζωής. Τώρα εμείς και η πνευματική μας ζωή περνάμε δοκιμασία. Τι αξίζουμε και τι αξίζει η πίστη μ</strong></em>ας;</span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;">Είναι η κατάλληλη στιγμή να γίνουμε πιο ολοκληρωμένοι χριστιανοί και πιο τέλειοι άνθρωποι!</span></p>
<p class="os"><span style="font-size:12pt;">Kostasgr ...Artemisgr<br /> </span></p></div>«Κύριε, προτού χαθώ τελείως σώσε μεhttps://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/ekklhsia/kyrie2020-04-23T00:01:52.000Z2020-04-23T00:01:52.000ZΦωτιζόμενος Ερημίτηςhttps://www.face-new237.com/members/fotizomenos_Erhmiths<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/4490753771?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><em><strong> «Κύριε, προτού χαθώ τελείως σώσε με</strong></em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Σαράντα επτά χρόνια έκανε στην έρημο, και ο Κύριος της έδωσε εκείνο που σπάνια δίνει σε κάποιον από τους Αγίους. Χρόνια ολόκληρα δεν γεύθηκε ψωμί και νερό. Στην ερώτηση του αββά Ζωσιμά εκείνη απάντησε: «Ουκ επ’ άρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος» (Ματθ. 4, 4). Ο Κύριος την έτρεφε με έναν ιδιαίτερο τρόπο και την οδηγούσε στην ερημητική ζωή, στους ερημητικούς της αγώνες.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Και ποιό ήταν το αποτέλεσμα; Η Αγία μετέτρεψε την κόλασή της σε παράδεισο! Νίκησε το διάβολο και ανέβηκε ψηλά στον Θεό! Πώς, με τι; Με τη νηστεία και την προσευχή, με <strong>νηστεία και προσευχή!</strong> Διότι η νηστεία, η νηστεία μαζί με την προσευχή, είναι δύναμη που νικά τα πάντα. Ένας θαυμάσιος ύμνος της Μ. Τεσσαρακοστής λέει: «ακολουθήσωμεν τω διά νηστείας ημίν, την κατά του διαβόλου νίκην υποδείξαντι, Σωτήρι των ψυχών ημών». Με τη νηστεία μας έδειξε τη νίκη κατά του διαβόλου… <strong>Δεν υπάρχει άλλο όπλο, δεν υπάρχει άλλο μέσον.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Νηστεία! Ιδού το μέσον για να νικήσεις το διάβολο, τον κάθε διάβολο. Παράδειγμα νίκης, η αγία Μαρία η Αιγυπτία. Τι θεία δύναμη η νηστεία! <strong>Νηστεία δεν είναι τίποτε άλλο παρά να σταυρώνεις το σώμα, να σταυρώνεις ο ίδιος τον εαυτό σου.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Εφόσον υπάρχει σταυρός, η νίκη είναι σίγουρη.</strong> Το σώμα της πρώην πόρνης της Αλεξάνδρειας, της Μαρίας, με την αμαρτία παραδόθηκε στη δουλεία του διαβόλου. Αλλά όταν αγκάλιασε το Σταυρό του Χριστού, όταν πήρε αυτό το όπλο στα χέρια της, νίκησε το διάβολο. <strong>Νηστεία είναι η ανάσταση της ψυχής εκ νεκρών.</strong> Η νηστεία και η προσευχή ανοίγουν τα μάτια του ανθρώπου, ώστε να αντικρύσει και να καταλάβει πραγματικά τον εαυτό του, να δει τον εαυτό του. Βλέπει τότε ότι <strong>κάθε αμαρτία στη ψυχή του είναι ο τάφος του, ο θάνατός του</strong>. Καταλαβαίνει ότι η αμαρτία μέσα στη ψυχή του δεν κάνει τίποτε άλλο από το να μετατρέπει σε πτώματα όλα όσα ανήκουν στη ψυχή: τους λογισμούς της, τα συναισθήματά της και τις διαθέσεις της· σειρά από τάφους. Και τότε…, τότε ξεχύνεται θρηνητική κραυγή από τη ψυχή: <strong>«Πριν εις τέλος απόλωμαι, σώσόν με»</strong>. Αυτή είναι η κραυγή μας κατά την αγία αυτή εβδομάδα: <strong>Κύριε, προτού χαθώ τελείως, σώσέ με</strong>. Έτσι προσευχηθήκαμε αυτή την εβδομάδα στον Κύριο, τέτοιες προσευχητικές αναβοήσεις μας παρέδωσε στο Μ. Κανόνα του ο μεγάλος άγιος πατήρ ημών Ανδρέας Κρήτης.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">«Κύριε, πριν εις τέλος απόλωμαι, σώσόν με». Αυτή η κραυγή μας αφορά όλους, όλους όσοι έχουμε αμαρτίες. Ποιός δεν έχει αμαρτίες; Είναι αδύνατον αν κυττάξεις τον εαυτό σου να μή βρεις κάπου, σε κάποια γωνιά της ψυχης σου, να μη εντοπίσεις σε κάποια άκρη της μία ξεχασμένη ίσως αμαρτία. Και… κάθε αμαρτία, για την οποία δεν έχεις μετανοήσει, ειναι ο τάφος σου, είναι ο θάνατός σου. Και εσύ, για να μπορέσεις να σωθείς και να αναστήσεις τον εαυτό σου από τον τάφο σου, κράζε με τις προσευχητικές θρηνητικές κραυγές της Μ. Τεσσαρακοστής: «Κύριε, πριν εις τέλος απόλωμαι, σώσόν με».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ας μη ξεγελάμε τον εαυτό μας, αδελφοί, ας μη απατώμεθα. <strong>Και μία μόνο αμαρτία αν έμεινε στη ψυχή σου</strong>, και συ δεν μετανοείς και δεν την εξομολογείσαι αλλά την ανέχεσαι μέσα σου, <strong>αυτή η αμαρτία θα σε οδηγήσει στο βασίλειο της κολάσεως.</strong> Για την αμαρτία δεν υπάρχει τόπος στον παράδεισο του Θεού. <strong>Για την αμαρτία δεν υπάρχει τόπος στη Βασιλεία των Ουρανών</strong>. Για να αξιωθείς της Βασιλείας των Ουρανών, φρόντισε να διώξεις από μέσα σου κάθε αμαρτία, να ξεριζώσεις από μέσα σου με τη μετάνοια κάθε αμαρτία. Διότι, τίποτε δεν γλυτώνει από τη μετάνοια του ανθρώπου. Τέτοια δύναμη έδωσε ο Κύριος στην Αγία Μετάνοια.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Κοίταξε! <strong>Αφού η μετάνοια μπόρεσε να σώσει μία τόσο μεγάλη άσωτη γυναίκα, όπως ήταν κάποτε η Μαρία η Αιγυπτία, πως να μη σώσει και άλλους αμαρτωλούς, τον κάθε αμαρτωλό, και τον πιο μεγάλο αμαρτωλό και εγκληματία; </strong>Ναι, η Αγία και Μ. Τεσσαρακοστή είναι το πεδίο της μάχης, επί του οποίου εμείς οι Χριστιανοί με τη νηστεία και την προσευχή νικάμε το διάβολο, νικάμε όλες τις αμαρτίες, νικάμε όλα τα πάθη και εξασφαλίζουμε στον εαυτό μας την αθανασία και την αιώνιο ζωή. Στη ζωή των αγίων και αληθινών Χριστιανών υπάρχουν αναρίθμητα παραδείγματα που δείχνουν ότι όντως μόνο με την προσευχή και τη νηστεία εμείς οι Χριστιανοί νικάμε τους δαίμονες, όλους εκείνους που μας βασανίζουν και θέλουν να μας παρασύρουν στο βασίλειο του κακού, στην κόλαση. Αυτή η Αγία Νηστεία…! είναι νηστεία των αγίων αρετών μας. Κάθε αγία αρετή ανασταίνει τη ψυχή μου και τη ψυχή σου εκ των νεκρών.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Προσευχή! Τι είναι η προσευχή; Είναι η μεγάλη αρετή που σε ανασταίνει και με ανασταίνει. Σηκώθηκες μήπως για προσευχή, έκραξες προς τον Κύριο να καθαρίσει τη ψυχή σου από τις αμαρτίες, από το κάθε κακό, από κάθε πάθος; <strong>Τότε οι τάφοι σου και οι τάφοι μου ανοίγουν και οι νεκροί ανασταίνονται.</strong> Ό,τι είναι αμαρτωλό φεύγει, ό,τι σύρει προς το κακό εξαφανίζεται. Η αγία προσευχή ανασταίνει τον καθένα από μας, όταν είναι ειλικρινής, όταν φέρνει όλη τη ψυχή στον ουρανό, όταν εσύ με φόβο και τρόμο λες στον Κύριο: « Δες, δες τους τάφους μου, αναρίθμητοι είναι οι τάφοι μου, Κύριε! Μέσα σε κάθε ένα από αυτούς τους τάφους, νάτην η ψυχή μου, νάτην νεκρή, μακρυά από Σένα, Κύριε! Ειπέ λόγον και ανάστησον πάντας τους νεκρούς μου! Διότι, Συ, Συ, Κύριε, μας έδωσες πολλές θείες δυνάμεις να μας ανασταίνουν διά της αγίας Αναστάσεως, να μας ανασταίνουν από τον τάφο της ραθυμίας».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ναι, με την αμαρτία, με τα πάθη μας, πεθαίνουμε ψυχικά. <strong>Η ψυχή πεθαίνει, όταν χωρίζεται από τον Θεό. Η αμαρτία είναι δύναμη που χωρίζει τη ψυχή από τον Θεό.</strong> Και εμείς, <strong>όταν αγαπάμε την αμαρτία,</strong> <strong>όταν αγαπάμε τις αμαρτωλές ηδονές, στην πραγματικότητα αγαπάμε τον θάνατό μας, αγαπάμε τους τάφους, τους βρωμερούς τάφους, μέσα στους οποίους η ψυχή μας αποσυντίθεται.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Αντίθετα, όταν ανανήψουμε, όταν με τον κεραυνό της μετανοίας χτυπήσουμε την καρδιά μας, τότε…, τότε οι νεκροί μας ανασταίνονται. Τότε η ψυχή μας νικά όλους τους φονείς της, νικά τον κατεξοχή δημιουργό όλων των αμαρτιών, το διάβολο, νικά με τη δύναμη του Αναστάντος Κυρίου Ιησού Χριστού.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Γι’ αυτό, για μας τους Χριστιανούς δεν υπάρχει αμαρτία πιο ισχυρή από μας. Να είσαι βέβαιος ότι <strong>πάντοτε είσαι δυνατότερος από κάθε αμαρτία που σε βασανίζει, πάντοτε είσαι δυνατότερος από κάθε πάθος που σε βασανίζει</strong>. Πώς; -ρωτάς. <strong>Με τη μετάνοια!</strong> Και τι είναι ευκολότερο απ’ αυτήν; Πάντοτε μπορείς μέσα σου, μέσα στη ψυχή σου, να κραυγάζεις: «Κύριε, πριν εις τέλος απόλωμαι, σώσόν με». Η βοήθεια του Θεού δεν θα σε παραβλέψει. Θα αναστήσεις τον εαυτό σου από τους νεκρούς και θα ζεις σ’ αυτόν τον κόσμο σαν κάποιος που ήρθε από εκείνον τον κόσμο, που αναστήθηκε και ζει μία νέα ζωή, τη ζωή του Αναστάντος Κυρίου, που υπάρχουν μέσα του όλες οι θείες δυνάμεις, έτσι ώστε καμμία αμαρτία πλέον δεν μπορεί να σε φονεύσει. Ίσως να ξαναπέφτεις, αλλά πλέον γνωρίζεις, γνωρίζεις το όπλο, γνωρίζεις τη δύναμη με την οποία ανασταίνεσαι εκ των νεκρών. <strong>Αν πενήντα φορές την ημέρα αμαρτήσεις, αν πενήντα φορές ντροπιασθείς, αν πενήντα τάφους σκάψεις σήμερα, μόνο φώναξε: «Κύριε, δος μου μετάνοια. Πριν εις τέλος απόλωμαι, σώσόν με».</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ο Αγαθός Κύριος, ο οποίος γνωρίζει την ασθένεια και αδυναμία της ανθρώπινης ψυχής και της ανθρώπινης θελήσεως, είπε: Έλα, αδελφέ. <strong>Ακόμη κι αν εβδομηκοντάκις την ημέρα αμαρτήσεις, πάλι έλα και πες: ήμαρτον </strong>(Ματθ. 18,21-22). Αυτή την εντολή δίνει ο Κύριος σε εμάς τους ανθρώπους, τους ασθενείς και αδυνάτους. Συγχωρεί τους αμαρτωλούς. Γι’ αυτό και δήλωσε ότι χαρά μεγάλη γίνεται στον ουρανό για κάθε αμαρτωλό που μετανοεί στη γη (πρβλ. Λουκ. ιε΄ 7). Όλος ο ουράνιος κόσμος κοιτάζει εσένα, αδελφέ και αδελφή, πως ζεις στη γη. Πέφτεις στην αμαρτία και δεν μετανοείς; Να, <strong>οι Άγγελοι κλαίνε και θλίβονται στον Ουρανό εξαιτίας σου. Μόλις αρχίσεις να μετανοείς, να, οι Άγγελοι στον Ουρανό χαίρονται, και σαν ουράνιοι αδελφοί σου χορεύουν…</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Να η σημερινή μεγάλη αγία, η Μαρία η Αιγυπτία. Πόσο αμαρτωλή! Απ’ αυτήν ο Κύριος έκανε μία αγία ύπαρξη σαν τα Χερουβίμ. Με τη μετάνοια έγινε ισάγγελη· με τη μετάνοια κατέστρεψε την κόλαση, στην οποία βρισκόταν, και ανέβηκε ολόκληρη στον παράδεισο του Χριστού. Δεν υπάρχει Χριστιανός αδύνατος σ’ αυτόν τον κόσμο, έστω κι αν του επιτίθενται οι φρικωδέστερες αμαρτίες και πειρασμοί αυτού του κόσμου. Αρκεί μόνο ο Χριστιανός να μη ξεχάσει <strong>τα μεγάλα του όπλα: τη μετάνοια, την προσευχή, τη νηστεία·</strong> να επιδοθεί σε κάποια ευαγγελική άσκηση, σε κάποια αρετή: είτε στην προσευχή, είτε στη νηστεία, είτε στην ευαγγελική αγάπη, είτε στην ευσπλαχνία. Ας θυμηθούμε τους μεγάλους Αγίους του Θεού, ας θυμηθούμε την εορταζομένη σήμερα μεγάλη Αγία, την Οσία Μητέρα μας Μαρία την Αιγυπτία, και ας είμαστε βέβαιοι ότι ο Κύριος θα είναι άμεσος βοηθός μας. Η αγία Μαρία βίωσε τόσο θαυμαστή βοήθεια από την Υπεραγία Θεοτόκο και σώθηκε από τη φοβερή της κόλαση, από τους φοβερούς της δαίμονες. Η Υπεραγία Θεοτόκος και σήμερα και πάντοτε μας βοηθεί σε όλες τις ευαγγελικές μας αρετές: στην προσευχή, και στη νηστεία, και στην αγρυπνία, και στην αγάπη, και στους οικτιρμούς, και στην υπομονή, και σε κάθε άλλη αρετή. Εύχομαι να μας βοηθεί πάντα και να μας καθοδηγεί…</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Γι’ αυτό, ποτέ να μην αποκάμεις στον αγώνα και στον πόλεμο με τις αμαρτίες σου… Σε όλες τις δυσκολίες σου και στις πιο μεγάλες πτώσεις σου να θυμάσαι την κραυγή αυτής της αγίας εβδομάδας, που έχει τη δύναμη να σε αναστήσει: «Κύριε, πριν εις τέλος απόλωμαι, σώσόν με».</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong><em><a href="https://alopsis.gr/%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CE%B1-%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CE%84-%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AE%CE%BD-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%BD%CE%B7%CF%83%CF%84%CE%B5%CE%B9%CF%8E/" target="_blank">alopsis.gr</a></em></strong></span></p></div>To "face-new237" σας εύχεται !! Καλή Ανάσταση και καλό Πάσχα!!https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/ekklhsia/Kalh-anastash2020-04-18T13:34:44.000Z2020-04-18T13:34:44.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/4455177809?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em><a href="{{#staticFileLink}}4455243798,RESIZE_930x{{/staticFileLink}}"><img class="align-center" src="{{#staticFileLink}}4455243798,RESIZE_710x{{/staticFileLink}}" width="710" alt="4455243798?profile=RESIZE_710x" /></a></em></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong><em> To "face-new237"!! Σας εύχεται !! Καλή Ανάσταση και καλό Πάσχα!! ...</em></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η ομάδα του <em><strong>face-new237 !</strong></em> Eύχεται σε όλους τους αναγνώστες μας ! Καλή Ανάσταση- Καλό Πάσχα, με υγεία, ευτυχία, αισιοδοξία και όλα τα καλά του κόσμου να έρθουν σε εσάς και τις οικογένειές σας !!</span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Το φετινό Πάσχα είναι αλλιώτικο. ..Ευχόμαστε το Άγιο Φως της Ανάστασης του Κυρίου να φέρει την λύτρωση στις ψυχές όλων μας σε αυτή τη </em></strong><em><strong>δύσκολη περίοδο και να τις γεμίσει με αγάπη ,ελπίδα, αισιοδοξία και δύναμη!</strong></em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong><em> < ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ></em></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Αυτό !!..Το Πάσχα είναι μια μοναδική ευκαιρία επιστροφής στην αλληλεγγύη και στην αδελφοσύνη.!<br /></em></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong><em><a href="{{#staticFileLink}}4455177809,RESIZE_710x{{/staticFileLink}}"><img class="align-left" src="{{#staticFileLink}}4455177809,RESIZE_710x{{/staticFileLink}}" width="700" alt="4455177809?profile=RESIZE_710x" /></a></em></strong></span></p>
<p> </p>
<p> </p></div>Το Θαύμα των κόκκινων αυγών της Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνήςhttps://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/ekklhsia/agia-marina2020-04-17T16:39:54.000Z2020-04-17T16:39:54.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/4448354685?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Το Θαύμα των κόκκινων αυγών της Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής...…Η θαρραλέα Αγία δέν φοβήθηκε τίποτε καί έχοντας όπλο τής τήν αλήθεια,...</em></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>*Το βάψιμο των αβγών είναι το κατεξοχήν πασχαλινό έθιμο και γίνεται κάθε Μεγάλη Πέμπτη.*</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><span id="more-49535"></span>…Η θαρραλέα Αγία δέν φοβήθηκε τίποτε καί έχοντας όπλο τής τήν αλήθεια, τό δίκαιο καί τήν Πίστη πήγε μαζί μέ τή Μαρία τού Κλωπά στή Ρώμη, στόν ίδιο τόν Αυτοκράτορα Τιβέριο γιά νά καταγγείλει τίς αυθαιρεσίες τών Πιλάτου, Άννα καί Καϊάφα εναντίον τού Χριστού!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Καί πραγματικά καταφέρνει νά ιστορήσει στόν Καίσαρα όλα τά θαυμαστά γεγονότα καί τήν άδικη καταδίκη του αθώου! Όταν δέ φτάνει στό σημείο πού αναφέρει τήν Ανάσταση τού Χριστού, λέγεται πώς ο Τιβέριος αντέδρασε καί είπε:</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>«Όλα νά τά πιστεύσω γιά Αυτόν τόν Ιησού. Αλλά γιά Ανάσταση πώς νά πιστέψω»;</strong></em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Εκείνη τήν ώρα περνούσε μία υπηρέτρια μέ ένα καλαθάκι γεμάτο αυγά καί ο Καίσαρας βρήκε τήν ευκαιρία νά προσθέσει:</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>«Νά! Εάν αυτά τά αυγά γίνουν κόκκινα, τότε καί εγώ θά πιστέψω πώς ο Χριστός Αναστήθηκε»!</strong></em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Αμέσως τότε καί αδίστακτα η Αγία Μαρία η Μαγδαληνή, πλησίασε τήν σκλάβα καί άγγιξε τά αυγά, πού αστραπιαία καί θαυματουργικά έγινα όλα κόκκινα! Πήρε τότε ένα καί τό έδειξε στόν έκθαμβο Τιβέριο λέγοντας:</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>«Χριστός Ανέστη»! Τότε συγκλονισμένος ο καλοπροαίρετος Τιβέριος ομολογεί “Αληθώς Ανέστη” καί δίνει άμεσα εντολή νά φέρουν τό γρηγορότερο μπροστά του στή Ρώμη από τά Ιεροσόλυμα τόν Πιλάτο, τόν Άννα καί τόν Καϊάφα!!!</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Από εδώ έχουμε τό έθιμο τού κόκκινου αυγού! Διότι «Αληθώς Ανέστη ο Κύριος»! Καί τά αυγά πρέπει νά βάφονται κόκκινα καί μόνον.</span></p>
<p> </p>
<p> <span style="font-size:12pt;"><strong>Η ΤΙΜΩΡΙΑ ΤΩΝ ΠΡΩΤΑΙΤΙΩΝ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΩΣΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Έτσι λοιπόν, χάρη στό θάρρος καί τήν απερίγραπτη πίστη τής Αγίας Μαρίας τής Μαγδαληνής, πιάνονται στά Ιεροσόλυμα οι πρωταίτιοι τής άδικης θανάτωσης τού Ιησού καί μέ συνοδεία στρατιωτών ρίχνονται σέ πλοίο πού ξεκινά γιά τή Ρώμη! Μέσα τούς οι καρδιές τούς τρέμουν! Ξέρουν τί τούς περιμένει! Απορούν όμως πώς τό έμαθε καί από ποιόν ο ίδιος ο Αυτοκράτορας!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Εν πλώ καί ενώ τό πλοίο βρίσκεται πλάι στήν Κρήτη, ο Καϊάφας πεθαίνει υπό φρικτούς πόνους, όποτε αναγκάζονται νά τόν θάψουν στό ελληνικό νησί!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Οι άλλοι δύο ένοχοι φτάνουν τελικά στή Ρώμη γιά νά παρουσιαστούν μπροστά στό αποφασιστικό βλέμμα τού Καίσαρα, ο οποίος διατάζει αμέσως νά γδάρουν ένα βουβάλι καί μέ τό νωπό του δέρμα νά τυλίξουν τόν Άννα, πού ήταν πεθερός τού Καϊάφα καί νά τόν αφήσουν στόν ήλιο!!! Έτσι έσφιξε τό δέρμα, συνθλίβοντας κατά τρόπο μαρτυρικό καί οδυνηρό τόν Άννα!</span></p>
<p> <span style="font-size:12pt;">Ο Καίσαρας προστάζει τότε νά φέρουν μπροστά του τόν Πιλάτο. Η Αγία Μαγδαληνή λέει τότε, πώς ο Πιλάτος είχε πάρει τόν άρραφο χιτώνα τού Χριστού πού είχε υφάνει η Παναγία καί πώς τόν φορά!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Πράγματι ο Αυτοκράτορας διατάζει νά βγάλει τή στολή τού ο καταντροπιασμένος Πιλάτος καί όντως φανερώνεται ο άρραφος χιτώνας τού Χριστού, πού τόν είχε πάρει από τούς στρατιώτες!!!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ο Καίσαρας γίνεται έξαλλος! «Πώς τόλμησες νά κάνεις τέτοιον άδικο φόνο στόν Ιησού πού έπραξε τόσα ένδοξα καί θαυμάσια;» ρώτησε καί ο Πιλάτος απάντησε μέ τρόμο πώς «γιά τό φόβο σου Καίσαρα…αφού τό πλήθος φώναζε νά τόν σταυρώσω»…</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">«Μά αφού άθλιε είχες εξουσία νά τόν απολύσεις γιατί δέν τόν απέλυσες»; τόν ρώτησε ο Καίσαρας καί χωρίς νά περιμένει απάντηση, πρόσταξε νά τόν κλείσουν σέ μία φυλακή έξω από τήν πόλη μέχρι νά σκεφτεί μέ ποιόν τρόπο θά τόν σκότωνε!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Έτσι βασανιζόταν γιά καιρό ο Πιλάτος, θυμόμενος τά λόγια της γυναίκας τού τής Αγίας Ποπλίας νά μήν καταδικάσει τόν Χριστό, θυμόμενος ότι ομολόγησε δημόσια πώς ήταν αθώος ο Χριστός, θυμωμένος γιατί υπέκυψε στούς αδίκους καί δέν τόν ελευθέρωσε!</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Καί ενώ μία μέρα βγήκε ο Αυτοκράτορας γιά κυνήγι κοντά στόν πύργο τής εξωτερικής φυλακής καί τόξευσε ένα θήραμα, τό βέλος πήγε κατά θεία δίκη καί καρφώθηκε μέσα από τό παραθύρι τής φυλακής επάνω στόν Πιλάτο.</span></p></div>Εγώ, ο Θεός είμαι που δημιουργώ τις περιστάσεις ,Εσύ δε βρέθηκες τυχαία στη θέση σου..(BINTEO)https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/ekklhsia/-ueos2020-04-17T15:26:57.000Z2020-04-17T15:26:57.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/4447918097?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Εγώ, ο Θεός είμαι που δημιουργώ τις περιστάσεις. Εσύ δε βρέθηκες τυχαία στη θέση σου. Αυτή η θέση είναι αυτή που εγώ όρισα σε σένα...</em></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Αγίου Σεραφείμ της Βίριτσα</strong></em></span><br /> <span style="font-size:12pt;"><a id="more" href="https://www.blogger.com/null" name="more"></a></span><br /> <span style="font-size:12pt;">Σκέφτηκες ποτέ πως οτιδήποτε εγγίζει εσένα, παρόμοια εγγίζει κι Εμένα; Διότι «ο απτόμενος υμών ως απτόμενος της κόρης του οφθαλμού αυτού» (Ζαχ. 2, 8), δηλαδή όποιος εγγίζει εσένα, εγγίζει την κόρη του οφθαλμού Μου. </span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Εσύ στους οφθαλμούς μου είσαι ακριβός και πολύτιμος και Εγώ σε αγάπησα πολύ. Γι’ αυτό για Μένα αποτελεί ιδιαίτερη χαρά να σε παιδαγωγήσω. – Όταν πειρασμοί σηκώνονται εναντίον σου και ξαφνικά περνούν και φεύγουν σαν ποτάμι, θέλω να γνωρίζεις ότι αυτό ήταν από Μένα, Ότι η δική σου αδυναμία έχει ανάγκη της δικής Μου δυνάμεως και ότι η ασφάλειά σου συνίσταται στο να δώσεις σε Μένα τη δυνατότητα να αγωνισθώ για σένα. </span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– Όταν βρίσκεσαι σε δύσκολες περιστάσεις ανάμεσα στους ανθρώπους, οι οποίοι δε σε καταλαβαίνουν, οι οποίοι δεν υπολογίζουν ότι αυτό είναι δυσάρεστο για σένα, οι οποίοι σε παραμερίζουν, αυτό ήταν από Μένα. </span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Εγώ, ο Θεός είμαι που δημιουργώ τις περιστάσεις. Εσύ δε βρέθηκες τυχαία στη θέση σου. Αυτή η θέση είναι αυτή που εγώ όρισα σε σένα. </span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Εσύ δεν ζητούσες να σού διδάξω ταπείνωση; Να, κοίταξε:</em></strong> </span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Εγώ σε έβαλα ακριβώς σ’ αυτό το περιβάλλον, σ’ αυτό το σχολείο, όπου διδάσκεται αυτό το μάθημα. Το περιβάλλον σου και όσοι ζούν μαζί σου, το μόνο που κάνουν είναι να εκπληρώνουν το θέλημά μου. </span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– Όταν βρίσκεσαι σε οικονομική δυσκολία και δύσκολα τα βγάζεις πέρα, αυτό ήταν από Μένα. Εγώ ρυθμίζω το πουγγί σου και θέλω να προστρέχεις σε Μένα και να είσαι σε εξάρτηση από Μένα. Οι προμήθειές μου είναι ανεξάντλητες. Θέλω να είσαι βέβαιος για την αξιοπιστία Μου και τις επαγγελίες μου, ώστε να μην μπορέσουν να πούν για σένα πάνω στις ανάγκες σου: «ουκ ενεπιστεύσατε Κυρίω τω Θεώ υμών» (Δευτ. 1, 320 </span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– Ζείς μια νύχτα θλίψεων και είσαι χωρισμένος από τους οικείους σου; Αυτό ήταν από Μένα. Εγώ είμαι που δοκίμασα την ασθένεια. Εγώ είμαι που επέτρεψα αυτή τη θλίψη για να στραφείς σε Μένα και σε Μένα να μπορέσεις να βρείς αιώνια παρηγοριά. </span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– Εξαπατήθηκες από κάποιο φίλο σου, στον οποίο είχες ανοίξει την καρδιά σου; Αυτό ήταν από Μένα. Εγώ επέτρεψα αυτή την απογοήτευση να σε αγγίξει για να γνωρίσεις ότι ο καλλίτερος Φίλος σου είναι ο Κύριος. Θέλω να τα αναφέρεις όλα σε Μένα και να μιλάς σε Μένα. </span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– Σε συκοφάντησε κάποιος; Ανάθεσε σε μένα αυτό το έργο και προσκολλήσου σε Μένα, το Καταφύγιό σου, για να σε σκεπάσω «από αντιλογίας γλωσσών». Εγώ «εξοίσω ως φως την δικαιοσύνην σου και το κρίμά σου ως μεσημβρίαν» (Ψαλμ. 36, 6). Καταστράφηκαν τα σχέδια σου; Κάμφθηκε η ψυχή σου και απόκαμες; Αυτό ήταν από Μένα. </span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Εσύ έφτιαξες τα σχέδιά σου και τα έφερες σε Μένα να τα ευλογήσω, αλλά Εγώ θέλω να μου παραχωρήσεις το δικαίωμα να γίνω κύριος σε όλες τις περιστάσεις της ζωής σου, γιατί είναι πάρα πολύ δύσκολο για σένα, μόνος σου να μπορέσεις να τα βγάλεις πέρα με όλα αυτά. </span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– Σε επισκέφθηκαν καθημερινές κακοτυχίες, απρόσμενες, και μελαγχολία κατέλαβε την καρδιά σου; Αυτό ήταν από Μένα. Γιατί εγώ θέλω η καρδιά σου και η ψυχή σου να φλέγονται πάντοτε, ιστάμενες ενώπιον των οφθαλμών Μου και διά του ονόματός Μου να νικήσουν αυτή τη μικροψυχία. </span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">–<em> Μήπως για πολύ καιρό δεν έλαβες νέα από τους οικείους και τους αγαπητούς σε Σένα ανθρώπους και από τη μικροψυχία και την ολιγοψυχία πέφτεις στην απελπισία και το γογγυσμό; Αυτό ήταν από Μένα. Γιατί μ’ αυτό το βάσανο της ψυχής Εγώ δοκίμασα τη σταθερότητα της πίστεώς σου, το απαράβατο των υποσχέσεών σου, τη δύναμη και την παρρησία της προσευχής σου για τους δικούς σου. Γιατί δεν εμπιστεύθηκες αυτούς στη σκέπη της Πανάγνου Μητρός Μου; Γιατί ποτέ δεν ανέθεσες τη φροντίδα γι’ αυτούς στην αγάπη και την πρόνοιά Μου; </em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– Σε επισκέφθηκε μια βαρειά ασθένεια, προσωρινή ή ανίατη, και βρέθηκες καθηλωμένος στο κρεββάτι; Γνώριζε ότι Αυτό ήταν από Μένα. </span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Εγώ θέλω να γνωρίσεις Εμένα ακόμη βαθύτερα μέσα στις σωματικές σου αδυναμίες και να μη γογγύζεις γι’αυτές, τις άνωθεν σταλμένες δοκιμασίες· να μην προσπαθείς να εμβαθύνεις στα σχέδιά Μου για τη σωτηρία των ψυχών μέσα από ποικίλους τρόπους, αλλά αγόγγυστα να κάμπτεις τον αυχένα σου κάτω από την Πρόνοιά Μου για σένα. </em></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– Ονειρεύτηκες να κάμεις κάποιο ιδιαίτερο έργο για χάρη Μου, αλλά αντί γι’ αυτό καθηλώθηκες στο κρεββάτι της ανημπόριας και της αρρώστειας; Αυτό ήταν από Μένα. Αλλιώς εσύ θα ήσουν βυθυσμένος στα έργα σου και δε θα μπορούσα να ελκύσω τους λογισμούς σου σε Μένα. Όμως εγώ θέλω να σού διδάξω τις πιο βαθιές σκέψεις και τα δικά Μου μαθήματα, ότι δηλαδή εσύ είσαι στη δική Μου διακονία. </span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Από τους καλύτερους συνεργάτες Μου είναι κατ’ ουσίαν κάποιοι οι οποίοι είναι αποκομμένοι από την ενεργό δραστηριότητα για να διδαχθούν να μεταχειρίζονται το όργανο της αδιάλειπτης προσευχής. </span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Κλήθηκες απρόσμενα να καταλάβεις κάποια δύσκολη και υπεύθυνη θέση;. Πήγαινε βασιζόμενος σε Μένα. Εγώ σού εμπιστεύομαι αυτές τις δυσκολίες, διότι γι’ αυτό σε ευλόγησα, Εγώ ο Κύριος και Θεός σου, σε όλα τα έργα σου, σε όλα όσα θα γίνονται με τα χέρια σου. </span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Αυτή τη μέρα δίνω στα χέρια σου αυτό το σκεύος του αγίου ελαίου. Χρησιμοποίησέ το ελεύθερα, παιδί Μου. Κάθε δυσκολία που αναφύεται, κάθε λόγος που σε πικραίνει, κάθε εμπόδιο στην εργασία σου, που θα μπορούσε να σού προκαλέσει το αίσθημα της αγανακτήσεως, κάθε φανέρωση της άδυναμίας σου και της ανικανότητάς σου, ας αλειφθούν με αυτό το έλαιο. </span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Θυμήσου ότι κάθε εμπόδιο αποτελεί μια νουθεσία από το Θεό. Κάθε κεντρί αμβλύνεται, όταν μάθεις να βλέπεις σε όλα, σε οτιδήποτε σε αγγίζει, Εμένα</em></strong>. </span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Καί μετά βάλε μέσα στην καρδιά σου τα λόγια που σού εξήγησα σήμερα: αυτό ήταν από Μένα, γιατί αυτός δεν είναι κενός λόγος, αλλά η ζωή σου! </span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Τι μπορώ εγώ ο ανάξιος να πω για όλα αυτά; Το μόνο που απομένει είναι να επαναλάβω τα λόγια του Αποστόλου Παύλου: </span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>«Τα πάντα εξ Αυτού, εις Αυτόν και εν Αυτώ. Αυτώ η δόξα εις τους αιώνας. Αμήν». </em></span></p>
<p> </p></div>