δύναμη - face-new237.com2024-03-28T20:24:46Zhttps://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/theologikos-logos/feed/tag/%CE%B4%CF%8D%CE%BD%CE%B1%CE%BC%CE%B7Αληθινή Ιστορία: Μόνο ο Θεός είναι ο γιατρός της ψυχήςhttps://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/theologikos-logos/alithini-istoria2023-02-12T09:30:00.000Z2023-02-12T09:30:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/7503346068?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Αληθινή Ιστορία: Μόνο ο Θεός είναι ο γιατρός της ψυχής...</strong></em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Κάποτε, όσοι σπούδαζαν ψυχολόγοι, μαστίζονταν από ανεργία. Σήμερα είναι όλοι πλούσιοι. Οι δουλειές πηγαίνουν απ’ το καλό στο καλύτερο. Δεν προλαβαίνουν ούτε για φαγητό να πάνε! Τόσο πολλή δουλειά έχουν...<br /> </em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Όχι μόνο στην Αθήνα, μα και στην επαρχία. Ψυχολόγοι και ψυχίατροι στο φουλ από δουλειά.</strong> Έτσι μου ομολογούν οι ίδιοι μέσα στο ταξί. Ο κόσμος, μου λένε, έχει πολλά προβλήματα, πολύ άγχος και πολλή ανασφάλεια.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Και σαν σωτήρες που είστε εσείς, λέω κι εγώ με τη σειρά μου, τους λύνεται τα προβλήματα. Έτσι δεν είναι;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ένα πρωινό, από το λιμάνι του Πειραιά επιβιβάζω μια ψυχολόγο. Η ψυχολόγος αυτή εργάζεται στην επαρχία. Διάλογος με την ψυχολόγο:</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Εκεί που είστε, δεν θα έχετε πολλή δουλειά, ε;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Αν έχω; Δεν προλαβαίνω να πάρω ανάσα!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>-Δεν είναι δυνατόν! Αν στην επαρχία δεν προλαβαίνετε να πάρετε ανάσα, τότε εδώ στην Αθήνα οι ψυχίατροι και οι ψυχολόγοι δεν θα έχουν χρόνο ούτε να κοιμηθούν. Γελάει.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Ε, ναι! Κάπως έτσι έχουν τα πράγματα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Δηλαδή, όλοι οι Έλληνες έχουμε ψυχολογικά προβλήματα;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Ναι, οι περισσότεροι έχουμε πολλά προβλήματα. Με αποτέλεσμα να παρουσιάζουμε άγχος, νεύρα, μελαγχολίες, ανασφάλεια για το αύριο.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Και εσείς σαν παντογνώστες τους τα λύνετε;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Πιστεύω πως ναι.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>-Α, μάλιστα! Είπα κι εγώ τι έγινε κι ο κόσμος λογικεύτηκε και ηρέμησε! Να η εξήγηση. Τους κάνατε όλους καλά! Συγχαρητήρια, είστε όλοι οι ψυχολόγοι αξιόλογοι, είστε όλοι άνθρωποι του Θεού!</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Γιατί; Μόνο οι άνθρωποι του Θεού κάνουν θαύματα; Κι εμείς μπορούμε να κάνουμε! Δεν ξέρω αν η κυρία κατάλαβε την ειρωνεία μου. Εγώ συνεχίζω:</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Γλυκιά μου, θαύματα εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε, θαύματα κάνουν οι άνθρωποι, που έχουν πιστέψει με όλη την καρδιά τους στον Θεό και έχουν αφεθεί σ’ Εκείνον, τον ένα και μοναδικό γιατρό της ψυχής και του σώματος. Τον Τριαδικό Θεό μας.</span></p>
<p> </p>
<h3><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/theologikos-logos/thelima" target="_blank">Πως θα γνωρίζουμε ποιο είναι το θέλημα του Θεού;</a></strong></span></h3>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Γιατί, καλή μου, μόνο ο Θεός μπορεί να μας βγάλει από το άγχος, από την ανασφάλεια του αύριο, από τη μοναξιά της ψυχής μας. Γιατί μόνο Εκείνος γνωρίζει την ψυχή μας, κανένας άλλος. Όσα βιβλία κι αν διαβάσετε, την ψυχή μας δεν μπορείτε να τη γνωρίσετε! Μόνο ο Θεός τη γνωρίζει, γι’ αυτό και μόνο εκείνος μπορεί να τη γιατρέψει.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Εγώ δεν πιστεύω στον Θεό. Εγώ πιστεύω στην επιστήμη!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Αυτά τα λόγια τα είπε με τέτοιο τρόπο, σαν να μην δεχόταν αντίρρηση. Την κοίταξα από τον καθρέφτη. Τα μάτια της ήταν θλιμμένα. Κάποιο πρόβλημα φαινόταν πως τη βασάνιζε και πολύ μάλιστα. Για να είμαι ειλικρινής, τη λυπήθηκα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ήθελα πολύ να τη βοηθήσω, όμως μου έβγαλε πολύ εγωισμό και κακία μαζί, που με πάγωσε! Έβαλα μπρος το κομπιούτερ του μυαλού μου να σκεφθεί πώς θα μπορούσα να τη βοηθήσω και να της αποδείξω την ύπαρξη του Θεού, χωρίς όμως να την εκνευρίσω.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Πολύ δύσκολη περίπτωση! Εδώ ζήτησα τη βοήθεια του γλυκού μου Ιησού και του Γέροντα Πορφυρίου.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Να λοιπόν τι σοφίστηκα. Της είπα:</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Γλυκιά μου, αν ερχόταν ένας άνθρωπος και σου έλεγε: Είμαι ετοιμοθάνατος και θέλω από εσένα μια χάρη, θα του την έκανες;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Θα του την έκανα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Σ’ ευχαριστώ πολύ, χαρά μου! Έχεις μεγάλη καρδιά!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ωστόσο έχουμε φτάσει έξω από μια Εκκλησία. Σταμάτησα δεξιά και γύρισα πίσω προς την κοπέλα. Της λέω με πολύ θλιμμένο ύφος:</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Καλή μου, είμαι πολύ άρρωστη, αυτό είναι το τελευταίο μου καλοκαίρι. Θα σε παρακαλούσα πάρα πολύ να έκανες κάτι για μένα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Πέστε μου, τι θέλετε να κάνω και, αν μπορώ, θα το κάνω.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Καρδούλα μου! Επειδή εγώ πιστεύω στον Θεό, θα ήθελα να μπούμε μέσα στην Εκκλησία και να παρακαλέσετε την Παναγία να με κάνει καλά. Σας παρακαλώ, μη μου το αρνηθείτε! Σας παρακαλώ!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Την κοιτούσα μεσ’ στα μάτια και ήμουν τόσο πειστική, που η κοπέλα λύγισε.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Εντάξει! Πάμε.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Η χαρά μου ήταν απερίγραπτη, που με τη βοήθεια του Θεού, την κατάφερα και μπήκαμε στην Εκκλησία. Η κοπέλα στάθηκε στην εικόνα της Παναγίας, μπροστά στο ιερό. Εγώ στάθηκα πιο μακριά. Ξαφνικά ακούω δυνατό το κλάμα της.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Έκλαιγε και προσευχόταν επί δεκαπέντε λεπτά. Το κλάμα της μου σπάραξε την καρδιά και έκλαιγα κι εγώ μαζί της. Φαίνεται πως η Παναγία άκουσε την προσευχή της. Και γιατί το λέω αυτό; Όταν ήρθε κοντά μου, μου λέει με κατεβασμένο το κεφάλι:</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>-Σας ευχαριστώ πολύ!</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Όταν μπήκαμε στο ταξί, μου είπε και κάτι άλλο:</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>-Γιατί μου είπατε ότι είστε άρρωστη;</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Εδώ κατάπια τη γλώσσα μου.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>-Πώς καταλάβατε ότι δεν είμαι;</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>-Το κατάλαβα, γιατί όση ώρα μιλούσα στην Παναγία, της έλεγα μόνο δικά μου προβλήματα.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Δεν μου βγήκε να πω τίποτε για σας.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>-Συγχωρέστε με! Το έκανα για το καλό σας!</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Σας συγχωρώ, γιατί όντως μου κάνατε καλό. Έχετε απόλυτο δίκιο! Μόνο ο Θεός είναι ο γιατρός της ψυχής. Τώρα το κατάλαβα!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Από το βιβλίο: «Ταξιδεύοντας στα τείχη της πόλης», της μοναχής Πορφυρίας.</strong></span></p>
<p> </p>
<h3><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/theologikos-logos/tamata" target="_blank">Τάματα: Δείξτε προσοχή..Δεν είναι ένα παζάρεμα με τον Θεό και τους Αγίους</a></strong></span></h3>
<p> </p>
<h3><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/theologikos-logos/epemvainei" target="_blank">Πότε επεμβαίνει ο Θεός;</a></strong></span></h3>
<p><span style="font-size:12pt;"><em> </em></span></p></div>Οι εχθροί της Εκκλησίας λένε: «Πίστευε και μη ερεύνα»https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/theologikos-logos/pisteue2020-08-06T14:24:00.000Z2020-08-06T14:24:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/7288627492?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Οι εχθροί της Εκκλησίας λένε: «Πίστευε και μη ερεύνα»..</em></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Είναι μεγάλο κακό, να παριστάνει κανείς το θετικιστή και να μην ξέρει, ότι η μεγαλύτερη δύναμη της λογικής είναι να καταλάβει την αδυναμία της...<br /></em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><span class="tie-dropcap">Ε</span>ΣΥ <strong>Πίστευε και ερεύνα! </strong>– «Πίστευε και μη ερεύνα» λένε οι εχθροί της Εκκλησίας ευελπιστώντας πως έτσι θα θολώσουν τα «νερά» και θα «στρώσουν» τον δρόμο για τα λογικοφανή επιχειρήματα χωρίς να καταλαβαίνουν γιατί ακριβώς μιλάνε και σε ποιους ακριβώς απευθύνονται…</span></p>
<h2><span style="font-size:12pt;">Οι εχθροί της Εκκλησίας λένε: «Πίστευε και μη ερεύνα»</span></h2>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>ΕΣΥ Πίστευε και ερεύνα</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Οι εχθροί της Εκκλησίας λένε: ο Χριστιανισμός απαιτεί «Πίστευε και μη ερεύνα».</span></p>
<div class="stream-item stream-item-in-post stream-item-inline-post aligncenter">
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"> </span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"> </span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"> </span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Είναι όμως αυτό σωστό; το δέχεται η Εκκλησία; <strong>Αυτό είναι λάθος.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η Ορθοδοξία <strong>δεν καταδικάζει την λογική</strong>. Αντίθετα <strong>απαιτεί να γίνονται όλα με έρευνα</strong>. Να γίνεται σ’ όλα τα σημεία έρευνα <strong>πολύ βαθιά έρευνα</strong> των Γραφών.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Παράλληλα ζητεί η Εκκλησία μας, να κλίνομε σε μερικά ζητήματα τον αυχένα με ταπείνωση και υποταγή, που δεν είναι δυνατό να λυθούν με το στοχασμό. Π.χ. πώς ο Πατήρ εγέννησε τον Υιό; Πότε τον εγέννησε; <strong>Πώς ο Θεός είναι ένας, μια ουσία, αλλά τρία Πρόσωπα;</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong> </strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"> </span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"> </span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"> </span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"> </span></p>
<h3><span style="font-size:12pt;">Σε κάτι τέτοια θέματα, το προτιμότερο είναι ο άνθρωπος να σιωπά.</span></h3>
<p><span style="font-size:12pt;">Γιατί όσο και αν μιλήσει ή σκεφθεί και στοχασθεί, <strong>δεν θα καταλάβει τίποτε</strong>. Γιατί είναι πράγματα άλλου κόσμου, από τον οποίο δεν έχουμε προσλαμβάνουσες παραστάσεις.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η Εκκλησία επικροτεί την έρευνα <strong>σε ότι είναι δυνατό να καρποφορήσει</strong>. Και <strong>συνιστά να σταματά εκεί που προδικάζεται, ότι το αποτέλεσμά της θα είναι μηδέν</strong>.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Όμως αυτό δεν αποτελεί άρνηση της λογικής. Αυτό είναι ρεαλισμός και προσγείωση. Είναι η πιο ρεαλιστική και η πιο προσγειωμένη λογική.</strong></span></p>
<h4><span style="font-size:12pt;"><strong>Είναι μεγάλο κακό, να παριστάνει κανείς το θετικιστή και να μην ξέρει, ότι η μεγαλύτερη δύναμη της λογικής είναι να καταλάβει την αδυναμία της και να μπορεί να ξεχωρίζει, τι είναι δυνατό και τι είναι αδύνατο.</strong></span></h4>
<p><span style="font-size:12pt;">Η Εκκλησία διδάσκει σε όλα σωστά. Όμως η τάση για «αμφισβήτηση», για κάτι το καινούργιο, κάνει πολλούς να πειραματίζονται, τσαλαβουτώντας σε θολά νερά στο σκοτάδι.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">«<strong>Ο ων εκ της γης, εκ της γης έστι και εκ της γης λαλεί. Ο εκ του ουρανού Ερχόμενος, επάνω πάντων εστίν</strong>».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Οι επίγειοι ξέρουν μόνο τα επίγεια. Και <strong>μιλάνε μόνο για τα επίγεια.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ο Ελθών εκ του Ουρανού, ο Χριστός, είναι στα ζητήματα της πίστεως «επάνω πάντων», γιατί μιλάει για θέματα, που τα γνωρίζει καλά.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Σε κείνα υπάρχει το χρέος: <strong>ΑΥΤΟΥ ΑΚΟΥΕΤΕ.</strong></span></p>
</div></div>Εσύ που παραπονιέσαι ότι δεν σου συμπεριφέρονται καλά…https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/theologikos-logos/paraponiesai2020-06-28T17:11:15.000Z2020-06-28T17:11:15.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/6407947274?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Εσύ που παραπονιέσαι ότι δεν σου συμπεριφέρονται καλά…</strong></em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Γέροντας Γερμανός Σταυροβουνιώτης: Παραπονιέσαι ότι δεν σου συμπεριφέρονται καλά αυτοί με τους οποίους συναναστρέφεσαι...<br /></em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Άκου τη συμβουλή μου: Εάν κάποιος δεν σου συμπεριφέρεται καλά, εσύ να του συμπεριφέρεσαι με καλωσύνη. Όλη η υπόθεση θέλει ταπείνωση.<br /></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Ας πούμε ένα παράδειγμα: Σου λέγει κάποιος πως η δουλειά σου δεν είναι καλή. Να του πης: “Ευχαριστώ, που με συμβουλεύεις. Βοήθησε με να γίνω καλύτερος. Λέγε μου τα λάθη μου, για να τα διορθώσω”.</strong></em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Να δέχεσαι απ’ όλους συμβουλές, από ταπείνωση όμως και όχι από δειλία. Έτσι θα διατηρής στην ψυχή σου την ουράνια χαρά και την ειρήνη.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Σου είπε ο αδελφός σου ότι είσαι ύπουλος!</strong> Πάρε το για αστείο, και μη σου κακοφανεί! Αλλά, κι άν ακόμη το εννοούσε, σε ερωτώ: Μήπως στην πραγματικότητα δεν είμαστε όλοι ύπουλοι; Ποιός μπορεί να ισχυρισθεί πως είναι παντού και πάντοτε ευθύς και ειλικρινής;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Πες ότι σου το είπε αυτό ο αδελφός σου κατά παραχώρηση Θεού, για να ταπεινωθείς και να διορθωθείς.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Και εσύ να νοιώθεις όχι αντιπάθεια, αλλά αγάπη και ευγνωμοσύνη για τον αδελφό σου, που, έστω και μ’ αυτό τον τρόπο, σε βοηθά να διορθωθείς και να σωθείς!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Όταν σε λυπούν ή όταν σε προσβάλλουν, τότε να ενθυμήσαι τα Πάθη του Κυρίου μας:</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Όταν τον ύβρισαν, αυτός δεν ύβριζε, όταν τον ειρωνεύονταν, αυτός δεν ειρωνευόταν, όταν τον κτυπούσαν, αυτός δεν κτυπούσε, όταν τον κακολογούσαν, αυτός δεν κακολογούσε, αλλά σ’ όλα αυτά ανταποκρινόταν με ηρεμία:</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>“Ει κακώς ελάλησα, μαρτύρησον περί του κακού” (Ιω. ιη’ 23). Και προσευχόταν για τους σταυρωτές Του.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Να ζούμε, όπως έζησε ο Χριστός, δηλαδή με ταπείνωση, με υπακοή, με ανεξικακία. Να φροντίζουμε να Τον μιμούμαστε, όσο γίνεται, σε όλα. Μετά χαράς να βαδίζουμε τη στενή και τεθλιμμένη οδό, και να μισούμε τον φαρδύ και αστόχαστο βίο.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Πρόσεξε να μη σου κακοφαίνεται, όταν σου πουν λόγο σκληρό. Οι λόγοι οι σκληροί, οι υβρισιές, οι καταφρονήσεις απαλλάτουν τον άνθρωπο από τους κακούς λογισμούς, και μάλιστα τους αισχρούς. Τον απαλλάτουν απ’ όλα τα πάθη, αρκεί να υπομένει.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Αν σε κοροϊδεύουν, εσύ κάνε καλούς λογισμούς, παίρνε το π.χ. για αστείο, και έτσι φεύγει εύκολα η παρεξήγηση και το σκάνδαλο.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ο Κύριος μακαρίζει τους πραείς. Λέγει ότι “αυτοί κληρονομήσουσι την γην” (Ματθ. ε’ 5). Αυτός, που είναι πραγματικά πράος, όχι μόνο εξωτερικά δεν οργίζεται, αλλ’ ούτε και μέσα στην ψυχή του. Την ώρα του παροξυσμού να προτιμάς τη σιωπή, την προσευχή και τη φυγή, και ποτέ σου δεν θα το μετανοιώσης.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Πολλοί οργίζονται όχι μόνον εναντίον ανθρώπων, αλλά και εναντίον αψύχων πραγμάτων, και αρχίζουν να σπάνε αντικείμενα και να χτυπούν τα ζώα, που νομίζουν ότι τους έφταιξαν.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Όμως ο αληθινά πράος και ανεξίκακος δεν οργίζεται με τίποτε και είναι πάντοτε ειρηνικός. Το Πνεύμα το Άγιο κατοικεί μέσα στην ψυχή του.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η πραότης, όταν είναι κατά Θεόν, δεν είναι ούτε δειλία, ούτε αδυναμία, αλλά είναι δύναμη πνευματική και πίστη στον Θεό αληθινή.Ο πράος παραμένει ανεπηρέαστος στον νου και στην καρδιά του.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Δεν ταράσσεται, ούτε όταν τον κατηγορούν, ούτε όταν τον επαινούν ούτε όταν τον υπολογίζουν,</strong> ούτε όταν τον αγνοούν, ούτε όταν τον εξυψώνουν, ούτε όταν τον ταπεινώνουν. Αυτή όμως η αρετή είναι καρπός μεγάλης πίστης στον Θεό, βαθιάς ταπείνωσης και καθαρής προσευχής.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ο πράος επηρεάζει και τους άλλους γύρω του. Ειρηνεύει αυτούς, που διαπληκτίζονται, γαληνεύει αυτούς, που έχουν ταραχή και σύγχυση.</span></p></div>