πίστη - face-new237.com2024-03-28T20:47:42Zhttps://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/uaymata/feed/tag/%CF%80%CE%AF%CF%83%CF%84%CE%B7Eμφανίστηκε η Παναγία με το Θείο Βρέφος...https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/uaymata/emfanistike-i-panagia2023-02-22T20:30:00.000Z2023-02-22T20:30:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/6146013272?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Eμφανίστηκε η Παναγία με το Θείο Βρέφος...</strong></em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ζούσε στη χώρα των Αλαμανών ένας ιερέας πολύ ενάρετος, ο Πελάγιος, που έτρεφε ξεχωριστή ευλάβεια στην Υπεραγία Θεοτόκο.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ο διάβολος όμως τον φθόνησε και του έσπειρε λογισμό απιστίας για τη θεία Κοινωνία. “Πώς είναι δυνατόν”,</strong> σκεφτόταν, “να γίνονται το ψωμί Σώμα και το κρασί Αίμα Χριστού”!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Απ’ τους λογισμούς αυτούς έπεφτε σε μεγάλη θλίψη,</strong> αλλά δεν τολμούσε να συμβουλευθεί κανέναν άνθρωπο. Γι’ αυτό πρόστρεξε στην ίδια την Παναγία και την παρακάλεσε να τον πληροφορήσει σχετικά.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Κάποια μέρα λοιπόν, ενώ λειτουργούσε, όταν έφτασε στο «Εξαιρέτως της Παναγίας αχράντου…»,<strong> εξαφανίστηκε από το δισκάριο ο άγιος Άρτος.</strong> Ερεύνησε ο Πελάγιος τριγύρω, <strong>αλλά δεν Τον βρήκε.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– Παναγία μου! φώναξε τρομαγμένος, γνωρίζω ότι για την ολιγοπιστία και την αμφιβολία μου με σιχάθηκε ο Χριστός κι έφυγε από μπροστά μου για να μην κοινωνήσω, ο ανάξιος. Εσύ όμως παρακάλεσέ Τον να με συγχωρήσει!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Βλέπει τότε μπροστά στην αγία τράπεζα την υπερένδοξη Βασίλισσα με το θείο Βρέφος στην αγκαλιά της να του λέει:</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– Αυτό το Βρέφος είναι ο Ποιητής της οικουμένης, ο Υιός και Λόγος του Θεού· τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος. Αυτός πέθανε στο Σταυρό για τη σωτηρία του κόσμου και αναστήθηκε. </span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Αυτός και τώρα καθημερινά συγκαταβαίνει με θαυμαστό τρόπο στο σχήμα του ψωμιού και του κρασιού, για την πολλή αγάπη Του στους ανθρώπους, και προσφέρεται σ’ αυτούς για τον αγιασμό της ψυχής τους.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ψηλάφησέ Τον λοιπόν κι ερεύνησε άφοβα, για να διαπιστώσεις ότι πρόκειται για αληθινή θεωρία, ότι είναι σώμα πραγματικό με σάρκα και αίμα, </strong>καθώς Τον γέννησα. Έτσι ακριβώς γίνονται ο άρτος και ο οίνος όταν λειτουργείς. Επειδή όμως η ανθρώπινη φύση δεν μπορεί να φάει σάρκα ωμή και να πιει αίμα, γι’ αυτό με πάνσοφο τρόπο ο Παντοδύναμος προσφέρεται με τη μορφή του ψωμιού και του κρασιού, ώστε να μπορεί ο καθένας να Τον μεταλαμβάνει με λαχτάρα και πόθο.</span><br /> <span style="font-size:12pt;">Κοινώνησε λοιπόν κι εσύ με ευλάβεια και πίστη, γιατί όποιος Τον παίρνει μέσα του άξια, γίνεται μέτοχος της θείας δόξας Του.</span></p>
<div id="videoad"><span style="font-size:12pt;"> </span></div>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Μ’ αυτά τα λόγια η Δέσποινα απέθεσε το Βρέφος στην αγία τράπεζα, κι αφού Το προσκύνησε ταπεινά, έγινε άφαντη.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Τότε ο ιερέας πήρε με φόβο και χαρά στα χέρια του το θείο Βρέφος, Το ασπάστηκε ευλαβικά και διαπίστωσε πως ήταν πράγματι ένα ζωντανό βρέφος με αληθινή σάρκα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ύστερα Το ακούμπησε στην αγία τράπεζα, έπεσε στη γη και προσευχήθηκε με δάκρυα:</strong></span><br /> <span style="font-size:12pt;">“Πιστεύω, Κύριε, και ομολογώ πως Εσύ είσαι ο Υιός του Θεού, που γεννήθηκες από την αειπάρθενη Μαρία. Σ’ ευχαριστώ για τη χάρη που αξιώθηκα σήμερα ο ανάξιος, και παρακαλώ να μου συγχωρέσεις την παλιά μου δυσπιστία. Και τώρα αξίωσέ με να Σε κοινωνήσω όχι σαν βρέφος, αλλά σαν Άρτο”.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Αφού προσευχήθηκε έτσι με πίστη, σηκώνεται, και βλέπει μπροστά του τον άγιο Άρτο όπως και πριν.</strong> Μετέλαβε με ευφροσύνη, και συνέχισε σ’ όλη του τη ζωή να ιερουργεί τα θεία Μυστήρια με περισσή ευλάβεια.</span></p></div>Συνταρακτικές εμφανίσεις και Θαύμα του Αγίου Εφραίμ...https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/uaymata/-agios-efraim2023-02-22T19:30:00.000Z2023-02-22T19:30:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/6443281655?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Συνταρακτικές εμφανίσεις και Θαύμα του Αγίου Εφραίμ...</strong></em></span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Μια συνταρακτική αληθινή μαρτυρία για μια συγκλονιστική εμφάνιση του Αγίου Εφραίμ.</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ήταν Γενάρης του 1996, Κυριακή ξημερώματα, βλέπω στον ύπνο μου</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">ότι ήμουν σε μια μεγάλη εκκλησία πλούσια σε χρυσό και γεμάτη φώτα και κόσμο μιας και έξω είχε παρέλαση. Μια κοπέλα μου είπε ότι πρέπει να πάμε να προσκυνήσουμε γιατί η μητέρα μιας φίλης μας πέθανε.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Περίμενα στην σειρά και ότι έφτασα μπροστά είδα πως αντί για φέρετρο υπήρχε μία όρθια λάρνακα από γυαλί και μέσα ήταν ένας ψηλός άνδρας, νεαρής ηλικίας μιας και η γενειάδα του ήταν μαύρη, αδύνατος, με άμφια, όπως αυτά που φοράνε οι μητροπολίτες.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Φόραγε ένα μαύρο καπέλο αρχιερατικό με κεντημένο ένα κόκκινο σταυρό πάνω, φαινόταν ολοζώντανος σαν να κοιμάται…</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Προσκύνησα απορημένη μιας και περίμενα να δω την μητέρα της φίλης μου, στο τζάμι είδα ένα μικρο χαρτάκι κολλημένο το οποίο έλεγε¨ΕΦΡΑΙΜ¨.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Το επόμενο πρωί ξύπνησα απορημένη μιας και αναρωτιόμουν ποιος ήταν αυτός που είδα, αφού δεν είχα ακούσει ξανά αυτό το όνομα και μου φαινόταν περίεργο.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ρώτησα την γιαγιά μου εάν υπάρχει Άγιος ή Όσιος Εφραίμ και μου απάντησε με στόμφο ΕΦΡΑΙΜ, βεβαίως και υπάρχει.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ένιωσα μια ανατριχίλα, για το πως μου εμφανίστηκε, ενώ ούτε καν τον γνωρίζα, ούτε τον μελέτησα πότε.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Τις επόμενες μέρες ρώτησα μια συνάδελφο μου, ή οποία ασχολούνταν έντονα με τα εκκλησιαστικά θέματα και πήγαινε κάθε Κυριακή σε μοναστήρια.,,</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Μου είπε που βρισκόταν το λείψανο του Αγίου,</strong> και άρχισε να </span><span style="font-size:12pt;">μου λέει τα χαρακτηριστικά του και τον βίο του, με μεγάλη έκπληξη διαπίστωσα πως τα χαρακτηριστικά του ήταν ίδια με αυτά που είχα δει στο όνειρό μου. </span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Η συνάδελφος μου τόνισε ότι πρέπει να πάω στο μοναστήρι, άλλα λόγω δουλειάς το αμέλησα.</strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μετά από 2 μήνες μια Κυριακή περίμενα το λεωφορείο για να πάω στην γιαγιά μου και σκεφτόμουν ότι αμέλησα να πάω στον <strong>Άγιο Εφράιμ,</strong> ξαφνικά βλέπω ένα ταξί και το σταματάω για να πάωπιο γρήγορα, με το που μπαίνω μέσα το μάτι μου έπεσε σε μια εικόνα που είχε ο ταξιτζής ενός Αγίου που πρώτη φορά έβλεπα αυτή την εικόνα, άλλα το πρόσωπο μου ήταν γνωστό..</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Τον ρώτησα δειλά.. αυτός ο Άγιος εκεί είναι ο Άγιος Εφράιμ; Ο ταξιτζής απάντησε θετικά και άρχιζε να μου λέει πόσο καλός και θαυματουργός είναι ο Άγιος.</strong></em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μετά από 1 μήνα και αφού πάλι δεν είχα πάει στο μοναστήρι, τελειώνοντας από την εργασία μου αντί να πάρω το λεωφορείο, όπως έκανα συνήθως προτίμησα να περπατήσω.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Στο δρόμο μου βρήκα μια εκκλησία ή οποία ήταν ανοιχτή μες στο μεσημέρι μιας και μετά θα είχε κάποια κηδεία, εκεί θυμήθηκα πάλι τον Άγιο και στεναχωρήθηκα που το αμέλησα, μπήκα να ανάψω ένα κεράκι..</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μαντέψτε ποιανού την εικόνα είχαν μπροστά και είδα!..<strong> Το Αγίου Εφράιμ! Ε..</strong> αυτό ήταν μετά από λίγες μέρες αξιώθηκα και πήγα στο μοναστήρι..</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Η χαρά μου ήταν απερίγραπτη..</strong>η καρδιά μου χτύπαγε σαν τρελή.. Με το που μπήκα στο προάυλιο μια γαλήνη πλημμύρισε την ψυχή μου.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Είχα την μεγάλη τύχη και ευχαριστώ τον Άγιο που κατάφερα και συνάντησα και μίλησα για πρώτη και δυστυχώς τελευταία φορά με την Γερόντισσα Μακαρία, μια καταπληκτική γυναίκα που μόλις τις είπα για τα γεγονότα που μου είχαν συμβεί έκλαιγε αλλά και γέλαγε σαν παιδί.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Χαιρόταν που ο Άγιος μου είχε φανερωθεί, όταν την ρώτησα γιατί σε εμένα αφού δεν τον ήξερα και ότι εγώ είχα μεγάλη αγάπη στην Παναγία, μου απάντησε πως, <strong> </strong></span><span style="font-size:16px;"><strong>ο</strong> </span><strong style="font-size:16px;">Άγιος Εφ</strong><strong style="font-size:12pt;">εί<span style="font-size:12pt;"><strong>ραίμ </strong></span>ναι ένας από τους αγαπημένους Αγίους της.</strong></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Από τότε τον έχω επισκεφτεί πολλές φορές και προσεύχομαι σε αυτόν. Τον ευχαριστώ γιατί πολλές φορές μου έχει εμφανιστεί στον ύπνο μου για να με προειδοποιήσει για κάτι κακό που πλησιάζει…</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Δεν θα ξεχάσω ποτέ το παρακάτω..</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ένα πρωί παίρνω ένα ταξί για να πάω στην δουλειά μου, μέσα είχε μια εικόνα του Αγίου Εφράιμ και πιάσαμε κουβέντα με τον ταξιτζή, ήμουν στεναχωρημένη με κάποια γεγονότα που μου είχαν συμβεί και ξαφνικά αλλάζει,,,<em><strong>,</strong></em></span><span style="font-size:12pt;"><em><strong>η φωνή του ταξιτζή και αρχίζει να μου λέει την ιστορία ενός γνωστού του και κάποιες συμβουλές ακριβώς για το πρόβλημά μου,</strong></em> ενώ εγώ δεν είχα αναφέρει λεπτομέρειες αναφορικά με αυτό. Τον κοίταξα και χαμογέλασα… Βαλτός είσαι του λέω;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Εσύ τα λες ή Ο Άγιος;</strong> Και μου απαντάει σοβαρά εκείνη την ώρα » Ο Άγιος «. Κοκάλωσα, το ίδιο έκανε και ο ταξιτζής, του οποίου ο τόνος της φωνής του ξαναέγινε όπως ήταν στην αρχή</span></p></div>Θαύματα Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής...https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/uaymata/magdalini2023-02-22T17:30:00.000Z2023-02-22T17:30:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/7137322852?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Θαύματα Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής..</strong></em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Τη νύχτα, είδε στ' όνειρό της την Αγία Μαγδαληνή, που της είπε ότι θα περπατήση, αλλά όχι μόνη της...<br /> </em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><span class="tie-dropcap">Θ</span>αύματα Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής. Πολλά είναι τα θαύματα που έκανε και κάνει η Αγία Μαρία η Μαγδαληνή. Θα αναφέρουμε μερικά από αυτά, προς δόξαν της Αγίας και βοήθεια δική μας…</span></p>
<h2><span style="font-size:12pt;">Θαύματα Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής</span></h2>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Η Αγία Μαρία η Μαγδαληνή θεραπεύει κοριτσάκι από βασκανία.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Επισκεφθήκανε* τον γέροντα Μυτιληνιό, κ. Τραγάκη, μερικοί ευλαβείς χριστιανοί, στο Πλωμάρι, για να μάθουν για θαυμαστά ιστορούμενα σχετικά με την Αγία Μαρία τη Μαγδαληνή.</span></p>
<div class="stream-item stream-item-in-post stream-item-inline-post aligncenter">
<p> </p>
</div>
<p><span style="font-size:12pt;">Ήταν ξαπλωμένος και καταβεβλημένος από τη μεγάλη ηλικία. Όταν όμως του εξηγήσανε το σκοπό της επισκέψεως, άλλαξε διάθεση. Σηκώθηκε αμέσως. <strong>Εκείνη τη στιγμή έγινε ένας άλλος άνθρωπος</strong>.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μας είπε ότι είναι 106 χρονών, ότι υποφέρει από αρρώστειες και ότι τον εγκαταλείπει η μνήμη του. Επειδή δεν μπορούσε ο ίδιος να τα γράψη, μας παρακάλεσε να τα γράψουμε εμείς όσα θα μας πη. Κι’ άρχισε ν’ αφηγήται για θαύματα που είδαν τα μάτια του στ’ όνομα της Μυροφόρου Αγίας, της Μαρίας της Μαγδαληνής.</span></p>
<h3><span style="font-size:12pt;">Αναφέρουμε αυτά που μας είπε για την Αγία Μαρία:</span></h3>
<p><span style="font-size:12pt;">«Η πρώτη γνωριμία μου, με την Παρασκευή Πετρέλλη, όπως λεγόταν η μοναχή, έγινε κατά το 1914. Αυτή η νέα «Παρασκευή» ήταν παράλυτη στα πόδια και στα χέρια. Ήταν στρεβλά εξ αιτίας ενός ατυχήματος «πέσιμο» που της συνέβη όταν πήγαινε στο σχολείο.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η Παρασκευή, έβλεπε συχνά στον ύπνο της την Αγία Μαγδαληνή της οποίας είχε και εικόνα στο σπίτι της. Επίσης οραματιζόταν την Αγία, καθώς και άλλους Αγίους.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Γι’ αυτό πηγαίνανε πολλοί να της ζητήσουν να παρακαλέση για ασθενείς ή για μια άλλη ανάγκη τους. Αυτά τα είχα πληροφορηθή από πολλούς και μου δόθηκε η εξής αφορμή να την γνωρίσω:</strong></span></p>
<h4><span style="font-size:12pt;"><strong>Είχα ένα κοριτσάκι 5 χρονών που είχε αρρωστήσει από βασκανία και οι γιατροί το είχαν καταδικασμένο.</strong></span></h4>
<p><span style="font-size:12pt;">Αποφασίσαμε με τη γυναίκα μου να ζητήσουμε την βοήθεια της Παρασκευής. Πήγαμε στο σπίτι της. Εγώ, περισσότερο απο περιέργεια παρά από πίστη και είδαμε ένα ανθρώπινο κουρέλι να σέρνεται στα οπίσθια του.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Προσκυνήσαμε την εικόνα της Αγίας Μαγδαληνής και την παρακαλέσαμε να έλθη στο σπίτι να γιάνη το παιδί.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Στην αρχή αρνήθηκε, αλλά με την επιμονή μας δέχθηκε και μια μέρα ήλθε στο σπίτι πάνω σ’ ένα γαϊδουράκι παράλυτη. Ήταν ημέρες νηστείας. Ζήτησε να κλείσουμε τις πόρτες και τα παράθυρα. Το βράδυ διάβασε μια παράκλησι και εγώ ανέβηκα στο δωμάτιό μου να κοιμηθώ.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Τη νύχτα από περιέργεια κατέβηκα να δω τι θα έκανε και τη βρήκα σε μια κατάστασι οραματισμού – περισυλλογής, κάτι τέτοιο και μιλούσε για τη ζωή μου κατά τη νεότητά μου, όταν ήμουνα στη Σμύρνη, με κάθε λεπτομέρεια. Το πρωί εζήτησε ενα ποτήρι νερό, κάτι είπε και το έδωσε στο άρρωστο παιδί μου.</span></p>
<h4><span style="font-size:12pt;"><strong>Από την στιγμή εκείνη, η κατάστασι άρχισε να καλλιτερεύη και έγινε τέλος καλά.</strong></span></h4>
<p><span style="font-size:12pt;">Από τότε προσκολλήθηκα σ’ εκείνη, η οποία με τράβηξε, όπως ο Χριστός τη Μαγδαληνή και την ακολουθούσα παντού, εγκαταλείποντας και την οικογένειά μου ακόμη.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η Παρασκευή οραματιζόταν και άλλους Αγίους εκτός από την Αγία Μαγδαληνή. Μάλιστα δε όταν έβλεπε τον Αρχιστράτηγο Μιχαήλ έπεφτε σε φοβερή περισυλλογή, που μια φορά διάρκεσε δύο μέρες και ο Αρχάγγελος επέμενε να γίνη μοναχή.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Η Παρασκευή θεράπευε πολλούς ασθενείς, ή καλλιτέρευε η κατάστασί τους στο όνομα της Αγίας Μαγδαληνής.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Προς τούτο πήγαινε με την εικόνα στο σπίτι τους, διάβαζε παρακλήσεις και εξορκισμούς και όταν επρόκειτο να βελτιωθή η κατάστασι του αρρώστου η εικόνα έτριζε, όταν επρόκειτο να συμβή το αντίθετο το τζάμι της εικόνας εράγιζε.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μια μέρα, που πήγε στο σπίτι μιας γριάς, που υπέφερε από πόνους στα πόδια της, αφού έκανε τα καθημερινά, γύρισε στο σπίτι της και άρχισε να κλαίη.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Όταν τη ρώτησα, μου είπε το παράπονό της: Οτί ενώ ζητούσε να γίνη η γριά καλά, εκείνη, που ήταν νέα έμενε παράλυτη.</span></p>
<h4><span style="font-size:12pt;"><strong>Τη νύχτα, είδε στ’ όνειρό της την Αγία Μαγδαληνή, που της είπε ότι θα περπατήση, αλλά όχι μόνη της.</strong></span></h4>
<p><span style="font-size:12pt;">Της υπέδειξε δε να πιέση με τα χέρια της τα γόνατά της και θ’ άκουγε τριγμούς. Εδίσταζε να κάνη αυτή την προσπάθεια και εγώ της το επέβαλα. Έκανε αυτό που της υπέδειξε η Αγία Μαγδαληνή και πράγματι ακούστηκαν τριγμοί και αμέσως τη βοήθησα ν’ ανασηκωθή και να κάνη μερικά βήματα. Έκτοτε περπατούσε αλλά πάντα με τη βοήθεια κάποιου.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Κατά το 1930, περίπου, η Παρασκευή έγινε μοναχή από τον πατέρα Ευγένιο στην εκκλησία της πλαγιάς.</strong> Στη γιορτή της Αγίας Μαγδαληνής, πήγαμε στην εκκλησία στη Γέρα. Εκεί λειτουργούσε ο επίσκοπος Μοσχονησίων Φώτιος. Όταν την είδε, την κάλεσε κοντά του και εν συνεχεία την έκανε μεγαλόσχημη με το όνομα Παϊσία.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η Αγία Μαγδαληνή παρουσιάστηκε στην Παϊσία κατά τον ύπνο της και της είπε την επιθυμία της να κτισθή μια εκκλησία στο Πλωμάρι, στ’ όνομά της. Με την πρωτοβουλία τη δική μου και δύο τριών άλλων κτίσθηκε η εκκλησία το 1934 – 35.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Επίσης με την πρωτοβουλία των πιστών, οι οποίοι ακολουθούσαν την Παϊσία ιδρύθηκε ένα φιλανθρωπικό σωματείο, με το όνομα «Μυροφόρος Μαρία Μαγδαληνή», που ανέπτυξε μεγάλη φιλανθρωπική δράσι και εξακολουθούσε να υπάρχη μέχρι σήμερα, αλλά παραμελημένο.</span></p>
<h4><span style="font-size:12pt;"><strong>Ένα άλλο θαύμα της Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής, είναι το εξής:</strong></span></h4>
<p><span style="font-size:12pt;">Στο χωριό Βασιλικά, υπήρχε μια πλούσια οικογένεια Ταλιάνη. Η κόρη τους, μόλις παντρεύτηκε, έπαθε φυματίωσι και τρέλλα. Ο άντρας της ζήτησε τη βοήθεια της Παϊσίας.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Πήγαμε μαζί στα Βασιλικά. Ήταν μεγάλη Πέμπτη.</strong> Η Παϊσία, όταν είδε την άρρωστη, είπε ότι θα γίνη καλά.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ζήτησε να κλείσουν πόρτες και παράθυρα και να μην ξανανοίξουν. Άρχισε να διαβάζη τους εξορκισμούς. Η άρρωστη άρχισε να γογγύζη και είδα το σώμα της να φουσκώνη, ενώ ακούγαμε στα παράθυρα κρότους σαν να πέφτανε πέτρες.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Όταν τέλειωσε, η άρρωστη άρχισε να ηρεμή και να επανέρχεται στη φυσική της κατάστασι.</strong> Την επομένη η άρρωστη σηκώθηκε και φόρεσε τα καλά της για να πάμε στην εκκλησία. Καθώς βγαίναμε όμως, η μητέρα της την εμπόδισε. Πρίν φύγουμε από τα Βασιλικά, η Παϊσία είπε στον άντρα της, πως αν ξαναβλαστημήση, τότε η γυναίκα του θα πέθαινε.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Τον Ιούλιο, στη γιορτή της Αγίας Μαγδαληνής,</strong> το αντρόγυνο ήλθε στην εκκλησία να δεκαπεντήσουν στο Πλωμάρι. Ο άντρας της, πήγε κάπου, μάλωσε και βλαστήμησε. Όταν δε γυρίσανε στα Βασιλικά, το επανέλαβε. Δεν πέρασε πολύς καιρός και η γυναίκα του πέθανε…</span></p></div>Το θαύμα της Παναγίας - «Έκλαψε η Παναγία και θέλω να μου φέρετε τα δάκρυά της. Κλαίει για τον Σπύρο μου»...https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/uaymata/dakrya2023-02-22T16:30:00.000Z2023-02-22T16:30:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/6172515852?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Το θαύμα της Παναγίας - «Έκλαψε η Παναγία και θέλω να μου φέρετε τα δάκρυά της. Κλαίει για τον Σπύρο μου»...</em></strong></span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Μια μητέρα εξιστορεί το συγκλονιστικό θαύμα της Παναγίας και των Αγίων Αναργύρων, που έσωσε τη ζωή του γιού της.</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ένα συγκλονιστικό θαύμα της Παναγίας και των Αγίων Αναργύρων, διαβάστε τη μοναδική διήγηση της μητέρας:</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">«Το όνομα μου είναι Αθηνά Παππά. Στις 24-10-08 ο υιός μου Σπυρίδων είχε ένα σοβαρότατο τροχαίο.Είχε χτυπήσει στο κεφάλι και είχα αιματώματα στον εγκέφαλο, νεκρά κύτταρα τα οποία δεν αναπλάθονται ποτέ ξανά και θλάση στο κέντρο του εγκεφάλου.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ήταν στην εντατική του Ν.Ν.Α επί 29 πραγματικά πολύ δύσκολες μέρες διότι ήταν σε κώμα, διασωληνωμένος γιατί δεν μπορούσε ν’ αναπνεύσει και επιπλέον είχε αρχίσει η εσωτερική σήψη στα όργανά του. Το αποκορύφωμα ήταν η 45-λεπτη ανακοπή που έκανε 3 ημέρες πριν την γιορτή της Παναγίας (τα εισόδια της Θεοτόκου).</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Απ’ την ανακοπή του έμεινε ανεπάρκεια στην καρδούλα του, που θα την είχε για όλη του την ζωή.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ο γιός μου ήταν 16 χρονών όταν συνέβη το τροχαίο. Εμείς πλέον δεν ξέραμε τι να παρακαλέσουμε τον Θεό. Οι γιατροί είπαν ότι αν ζήσει θα μείνει φυτό γιατί το χτύπημα στον εγκέφαλο είναι σ’ ένα σημείο όπου απ’ εκεί φεύγουν όλες οι πληροφορίες.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Μετά την ανακοπή και ενώ ήταν σε κώμα συνέχισε να βαραίνει. Δεν ανέπνεε, δεν λειτουργούσαν τα όργανά του,</strong> του έβαζαν αίμα και είχε πάρει και λοίμωξη όπου είχε 40 πυρετό. Παρακαλούσαμε τον Θεό με τον άντρα μου να τον αναστήσει, δεν ξέραμε τι να πρωτοπαρακαλέσουμε.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Την επόμενη μέρα απ’την ανακοπή κάναμε ακόμη μία λειτουργία στον Άγιο Σπυρίδωνα, την εκκλησία που ήταν μέσα, στον προαύλιο χώρο του Ν.Ν.Α. Η λειτουργία τελείωσε στις 10 περίπου το πρωί.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Όταν άνοιξε το επισκεπτήριο στις 13.00 μάθαμε ότι είχε περάσει ο πνευματικός μας κύριος Στέφανος Νταλιάνης και διάβασε το παιδί μας στην εντατική κατόπιν εντολής του πατρός Παΐσίου και Ευμενίου που έχουν κοιμηθεί. Μπήκαμε στο δωμάτιο του και ώ του θαύματος το παιδί απ’ τον λαιμό και κάτω ήταν αναστημένο.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ο πυρετός ήταν 36,6, τα νεφρά του δούλευαν κανονικά,</strong> είχε πολλά ούρα και κόπρανα και ανέπνεε μόνος του χωρίς μηχάνημα. Επιπλέον η καρδιά του δούλευε μόνη της χωρίς το μηχάνημα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Οι γιατροί μας είπαν: πρόκειται για θαύμα. Ξαφνικά πήρε μπρος και εκτός από το κεφάλι του (ήταν σε κώμα) όλο του το σώμα δούλευε ρολόι. Αν συνεχίσει έτσι, μας είπαν, σε 2 ημέρες θα βγει από την εντατική. Όσο για τον εγκέφαλο μας είπαν θα μείνει φυτό…</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Σε δύο ημέρες ξημέρωναν τα εισόδια της Θεοτόκου. Το πρωί κάναμε λειτουργία πάλι στον Άγιο Σπυρίδωνα και φύγαμε να πάμε στο Τζάνειο νοσοκομείο, διότι εκεί θα μετέφεραν το γιο μας. Καθώς πηγαίναμε στο Τζάνειο άρχισα να φωνάζω υστερικά.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>«Έκλαψε η Παναγία και θέλω να μου φέρετε τα δάκρυά της. Κλαίει για τον Σπύρο μου».</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η αδερφή μου και ο άντρας μου προσπαθούσαν να με ηρεμήσουν, όμως εγώ ήμουν ανένδοτη και πολύ εχθρική μαζί τους γιατί δεν με πίστευαν. Φώναζα συνεχώς ότι κλαίει η Παναγία κάπου στον Ορωπό για τον Σπύρο μου αλλά όλοι με θεωρούσαν τρελή. Δεν ήξερα τι έλεγα όμως επέμενα πολύ. Σε σημείο που μ’ άκουγαν οι γιατροί του Τζανείου και οι ασθενείς και προσπαθούσαν να με ηρεμήσουν. Εγώ ανένδοτη.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ωστόσο η ώρα περνούσε και το ασθενοφόρο που μετέφερε το παιδί μας απ’ το Ν.Ν.Α δεν φαινότανε πουθενά.</strong> Εγώ γκρίνιαζα για τα δάκρυα της Παναγίας, μ’ έπιασε ανησυχία επειδή αργούσε να ‘ρθει το παιδί. Στις 1.30 περίπου το μεσημέρι έφτασαν.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Εγώ έκλαιγα πολύ και παρακαλούσα τους συγγενείς να μου φέρουν τα δάκρυα της Παναγίας μέχρι που είδα το φορείο με τους γιατρούς που συνόδευαν το παιδί μας να έρχονται… Οι γιατροί ήταν χαμογελαστοί… Το παιδί είχε ξυπνήσει καθ’ οδόν προς το Τζάνειο γι’ αυτό άργησαν να μας το φέρουν…</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Είδαμε το παιδί μας ξύπνιο και δεν το πιστεύαμε. Τα μάτια του ήταν στη θέση τους και το αιμάτωμα που είχε στα μάτια είχε εξαφανιστεί. Είχε ξυπνήσει και είχε ξυπνήσει καλά. Ακόμη βέβαια δεν ξέραμε τι θα λειτουργούσε απ’ το σώμα του και τι όχι διότι μόνο μας κοιτούσε… Είχε ακόμη τραχειοστομία και την γαστροστομία…</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μόλις τακτοποιήσαμε το παιδί στο δωμάτιο εγώ άρχισα πάλι να φωνάζω και να μαλώνω με όλους. «Κλαίει η Παναγία για τον Σπύρο μου», τους έλεγα. Πηγαίνετε να μου φέρετε τα δάκρυά της. Κανείς δεν με καταλάβαινε, κανείς δεν με πίστευε. Κανείς δεν μου έδινε καμία σημασία…</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Σε 2 ώρες περίπου και ενώ περιποιόμουν το γιο μου χτύπησε το κινητό μου και ήταν μια φίλη η οποία με ρώτησε σε ποιο νοσοκομείο και σε ποιο δωμάτιο είμαστε για να ‘ρθει. Μόλις ήρθε της λέω: «Μου ‘φερες τα δάκρυα της Παναγίας»;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Εκείνη με κοίταξε κάπως και μου είπε ότι η πεθερά της είχε πάει εκδρομή στον Ωρωπό αλλά πρώτα πέρασε απ’ την εκκλησία ν’ ανάψει ένα κερί.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Εκεί έμαθε ότι η εικόνα της Παναγίας μυροβλύζει και κάθε χρόνο που είναι τα εισόδια της Θεοτόκου ανοίγουν την εικόνα και παίρνουν το μύρο. Πήρε μύρο για κείνη και θυμήθηκε και μένα και ζήτησε απ’ τον ιερέα και για μένα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Το ‘δωσε στη νύφη της κι εκείνη έτρεξε και μου το ‘φερε.</strong> Παίρνω το μύρο απ’ τα χέρια της και χωρίς δεύτερη σκέψη το κάνω χαπάκι και του το βάζω με τη σύριγγα απ’ την γαστροστομία που είχε στο στομάχι. Εκεί ηρέμησα και δικαιώθηκα κιόλας στους συγγενείς μου.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Το ίδιο βράδυ γύρω στις 1.30 μπήκαν 2 γιατροί στο δωμάτιο οι οποίοι στάθηκαν πάνω απ’ το παιδί το κοίταξαν κάτι είπαν μεταξύ τους και έφυγαν. Είπα στην αδερφή μου να τρέξει στο διάδρομο να τους προλάβει νε μας πουν τι είδανε, <strong>όμως εκείνη δεν τους είχε δει.</strong> Την επόμενη το πρωί που πήγα να κοινωνήσω στην εκκλησία του Τζανείου είδα ότι η εικόνα των Αγίων Αναργύρων και οι γιατροί που είχαν έρθει ήταν τα ίδια πρόσωπα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Απ’ εκείνη την ημέρα τ’ αποτελέσματα ήταν θεαματικά. Ο Σπύρος μου έβγαλε την τραχειοστομία, την γαστροστομία, επικοινωνούσε και σε μία εβδομάδα δειλά-δειλά περπατούσε.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ο υπέρηχος της καρδιάς έδειξε ότι έχει καινούρια καρδιά και η μαγνητική εγκεφάλου έδειξε ότι το παιδί μας δεν είχε χτυπήσει π</strong>οτέ. Βγήκαμε την ημέρα του Αγ. Σπυρίδωνος απ’ το νοσοκομείο περπατώντας.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Οι γιατροί μας είπαν: Δεν ξέρουμε που πιστεύετε αλλά όλ’ αυτά η επιστήμη δεν μπορεί να τα εξηγήσει</strong>.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Πρέπει ακόμη να πώ ότι ο σταυρός που έφερε ο πνευματικός μας στην εντατική και σταύρωσε το παιδί μας κοκκίνισε. Η Παναγία σκέπασε το παιδί μας και τόσο ταπεινοί είναι οι Άγιοι μας όπου ανάστησαν το Σπύρο μας και σήμερα είναι εντελώς καλά». </span></p></div>Θαύματα λειψάνου Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνήςhttps://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/uaymata/agia-maria-magdalini2023-02-22T12:30:00.000Z2023-02-22T12:30:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/7157094889?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Θαύματα λειψάνου Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής...</em></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Ιερά Μονή Σίμωνος Πέτρας: Μερικά θαύματα του λειψάνου της Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής...</em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Εξαιρετική θέση ανάμεσα στα Άγια Λείψανα, που βρίσκονται στην Ιερά Μονή Σίμωνος Πέτρας, κατέχει το αριστερό χέρι της Αγίας Μυροφόρου και Ισαποστόλου Μαρίας της Μαγδαληνής. <strong>Αυτό το χέρι της Αγίας είναι άφθαρτο,</strong> με το δέρμα και τους τένοντες και έχει ευωδία ουράνια. Ακόμη όσοι το ασπάζονται με ευλάβεια και πίστη διαπιστώνουν ότι είναι θερμό.</span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Στην Ιερά Μονή Σίμωνος Πέτρας του Αγίου Όρους,</strong> από τα πολλά θαύματα που κάνει μέχρι σήμερα η Αγία Μαρία, θεωρείται και τιμάται από τους αδελφούς σαν δεύτερη Κτιτόρισσα της Ιεράς Μονής.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ας δούμε όμως μερικά από αυτά:</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Το 1945, ξέσπασε μεγάλη πυρακαϊά στα δάση της Ιεράς Μονής των Ιβήρων. Ο άνεμος έπνεε δυνατός και η φωτιά μέσα σε λίγες ώρες έφθασε στην κορυφογραμμή που συνορεύουν τα μοναστήρια Ιβήρων, Φιλοθέου και Ξηροποτάμου με το δικό μας δάσος.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Όλοι πιστεύανε ότι τα δάση θα καταστραφούν. Οι αδελφοί του μοναστηριού μας ειδοποιήθηκαν έγκαιρα και τρέξανε στον τόπο της πυρκαϊάς. Τότε οι αδελφοί Ιερομόναχοι Νεόφυτος και Παντελεήμων, κινούμενοι από τη μεγάλη ευλάβεια, που είχαν στο λείψανο της Αγίας Μαρίας, το πήρανε μαζί τους. </span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Κανένας δεν μπορούσε να πλησιάσει στην πυρκαϊά, γιατί ήταν φόβος να περικυκλωθεί από τη μανιασμένη φωτιά. Παρ’ όλα αυτά, ώ των θαυμάτων Σου Χριστέ Βασιλεύ! <strong>Μόλις πλησιάσανε οι αδελφοί με τα άγια λείψανα μπροστά από τη φωτιά,</strong> αμέσως η φωτιά έκοψε το δρόμο και μέχρις ότου οι Ιερείς τελειώσουν τον αγιασμό και τον Παρακλητικό κανόνα της Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής, η πυρκαϊά είχε τελείως σβήσει, σε μεγάλη έκπληξη των πατέρων που είχαν συγκεντρωθεί εκεί.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Παρόμοιο θαύμα έγινε στο δάσος του ίδιου μοναστηριού από το Άγιο τούτο Λείψανο το 1947.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Στην περιοχή Γαλάτιστα της Θεσσαλονίκης το 1911 είχε εμφανιστεί σκουλήκι που κατέστρεψε τα φυτά. Οι κάτοικοι καλέσανε το λείψανο της Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής και κάνανε Αγιασμό. Αμέσως το καταστρεπτικό σκουλήκι εξαφανίστηκε.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Επίσης το 1912 στην περιοχή Επανωμής της Θεσσαλονίκης, είχε εμφανιστεί πλήθος ακρίδων.</strong> Οι κάτοικοι παρακαλέσανε να τους σταλεί το Άγιο Λείψανο. Όταν έγινε Παράκληση και Αγιασμός, εξαφανίστηκαν τελείως οι ακρίδες. Οι Επανωμίτες ευγνωμονούν πολύ την Αγία Μαρία τη Μαγδαληνή. Και άλλα πολλά θαύματα ετέλεσε και τελεί η Αγία καθημερινά σ’ αυτούς που την επικαλούνται με πίστη.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Η Αγία Μαρία η Μαγδαληνή</em></span><br /> <span style="font-size:12pt;"><em>Αρχιμ. Χαραλάμπους Βασιλόπουλου</em></span></p>
<p> </p></div>2 ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΛΟΥΚΑ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΡΙΜΑΙΑΣ.ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ!https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/uaymata/2-sygxrona-thaymata2023-02-22T11:30:00.000Z2023-02-22T11:30:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/5850804881?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>2 ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΛΟΥΚΑ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΡΙΜΑΙΑΣ.ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ!...</em></strong></span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<div id="post-excerpt">
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>1)Ο γιός μου, Ειρηναίος διεγνώσθη με καρκίνο </strong>στο δεξιό νεφρό και στις 27/3/12 πήγε στο νοσοκομείο PRINCE ALFRED του SYDNEY <strong>να του αφαιρέσουν το νεφρό.</strong></span></p>
</div>
<div class="clear"><span style="font-size:12pt;"> </span></div>
<div class="st-format-standard-holder"><span style="font-size:12pt;"> </span></div>
<p><span style="font-size:12pt;">Με δάκρυα παρεκάλεσα τον Άγιο Λουκά να βοηθήσει τον γιό μου στην εγχείρηση να πάνε όλα καλά.</span><br /> <span style="font-size:12pt;">Πήγαμε στο νοσοκομείο και περιμέναμε στην αίθουσα αναμονής. Εγώ συνέχεια επικαλούμην την βοήθεια του Αγίου Λουκά κάνοντας κομποσκοίνι.</span><br /> <span style="font-size:12pt;">Εκεί όπως καθόμαστουν, αισθάνθηκα ότι μπήκε μέσα ο Άγιος Λουκάς και κάθησε δίπλα στον γιό μου και τον αγγάλιασε.Με κοίταξε και με χαμόγελο μου είπε <strong>“ΗΛΘΑ ΟΛΟ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΡΩΣΣΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΙΡΗΝΑΙΟ ΜΗΝ ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΕΣΑΙ ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ.ΓΙΑ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΕΙΣ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΔΙΠΛΑ ΤΟΥ ΘΑ ΔΕΙΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΘΗΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΑΡΕΚΛΑ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟΝ ΕΙΡΗΝΑΙΟ ΓΙΑΤΙ ΚΑΘΟΜΑΙ ΕΓΩ”</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Πράγματι στην σειρά δίπλα δε μένα γέμμισαν οι καρέκλες και απέναντι από μένα, δίπλα στον Ειρηναίο δεν κάθησε κανείς.</span><br /> <span style="font-size:12pt;">Φώναξαν το όνομα του γιού μου να μπει στο χειρουργείο, και πριν τον γιό μου αισθάνθηκα ότι μπήκε ο Άγιος Λουκάς.</span><br /> <span style="font-size:12pt;">Η εγχείρηση κράτησε περίπου τρείς ώρες.</span><br /> <span style="font-size:12pt;">Όταν τελείωσε έμεινε κάμπωση ώρα στο αναρωτήριο και όταν τον πήγαν στο δωμάτιό του πήγαμε και εμείς.</span><br /> <span style="font-size:12pt;">Σιγά, σιγά άρχισα να του μηλώ.</span><br /> <span style="font-size:12pt;">Του είπα, αγόρι μου παρακαλούσα τον Άγιο Λουκά τον ιατρό να σε βοηθήσει στην εγχείρηση και μου απήντησε</span><br /> <span style="font-size:12pt;">μπαμπά, πριν αρχήσει η εγχείρηση, ήλθε ένας και μου είπε</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>” ΜΕ ΛΕΝΕ ΛΟΥΚΑ ΕΙΜΑΙ ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΟΛΟΓΟΣ”</strong></span><br /> <span style="font-size:12pt;">Εδώ σταματώ. Κάθε φορά που σκέπτομαι αυτό τα μάτια μου γεμίζουν δάκρια.Η εγχείρηση πήγε καλά.</span><br /> <span style="font-size:12pt;">Ευχαριστώ Τον Θεό, τον Άγιο Λουκά και όλους τους Αγίους.</span><br /> <span style="font-size:12pt;">Το παιδί μου δεν χρειάστηκε ούτε χημειοθεραπεία ούτε τίποτα άλλα φάρμακα.Δόξα Τω Θεώ πάντων ένεκεν.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">2)Θα ήθελα να καταθέσω ενυπογράφως την προσωπική μου μαρτυρία αναφορικά με τη θαυμαστή παρέμβαση του Αγίου Λουκά του Ρώσου, στην προσωπική περιπέτεια ενός προσφιλούς προσώπου μου, προσωπικού φίλου. Η καταγραφή γίνεται για να προστεθεί στις τόσες μαρτυρίες για τη θαυματουργική δύναμη αυτού του νεοφανούς Αγίου.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ήταν Παρασκευή τον Μάιο του 2009 και ευρισκόμενος στην Αθήνα είχα συνάντηση με δυο αδελφικούς φίλους μου.</strong> Ένεκα της επαγγελματικής μου απασχόλησης δεν ευρίσκομαι συχνά στην Ελλάδα, οπότε κάθε φορά η συνάντησή μας πάντοτε αποκτά ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Έτσι και εκείνη την ημέρα περάσαμε τρείς ώρες κάνοντας μια μικρή ανασκόπηση θεμάτων που μας απασχολούσαν και δεν είχαμε τη δυνατότητα να τα κουβεντιάσουμε τηλεφωνικά. Η διάθεση ήταν όπως πάντα εξαιρετική και ο φίλος μου ο ιατρός (ο έτερος είναι δικηγόρος) ήταν εξαιρετικά χαρούμενος για αρκετές οικογενειακές και επαγγελματικές εξελίξεις που είχαν προκύψει. Αποχαιρετιστήκαμε και δώσαμε ραντεβού για τρείς μήνες αργότερα οπόταν και θα επέστρεφα στην Αθήνα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Την προσεχή Τρίτη, έλαβα τηλεφώνημα από το φίλο μου τον δικηγόρο. Η ώρα ήταν απογευματινή στην Ελλάδα. Με διστακτικό τρόπο με ρώτησε αν ήμουν καλά και αν υπήρχε κάποιος κοντά μου. Αμέσως τρόμαξα. Με προετοίμασε για να μου πει κάποιο άσχημο νέο. Ταραγμένος απαίτησα να είναι ευθύς. Αυτό που μου είπε με συνετάραξε. Ο κοινός μας φίλος είχε υποστεί βαρύτατο εγκεφαλικό μέσα στο δημόσιο νοσοκομείο και στην κλινική που ήταν διευθυντής. <strong>Κάποια απρόσμενη κατάσταση του προκάλεσε υψηλότατη πίεση και αμέσως έχασε τις αισθήσεις του. Στην ατυχία του ήταν τυχερός καθώς μεταφέρθηκε άμεσα στην εντατική μονάδα του νοσοκομείου που υπηρετούσε και η οποία θα είχε κλείσει να δεν είχε επιμείνει αυτός και ο διευθυντής της εντατικής μονάδας για την πάση θυσία συντήρησή της και λειτουργία της.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Αμέσως σκέφτηκα να κατέβω στην Ελλάδα και να προστρέξω κυρίως προς ψυχική συμπαράσταση στα παιδιά και στη σύζυγό του. Ο φόρτος των ευθυνών και άλλων υποχρεώσεων δεν μου επέτρεπε να το πράξω άμεσα, οπότε ο φίλος μου ο δικηγόρος υπεσχέθη να με κρατά ενήμερο για την πορεία της κατάστασης.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Οι επόμενες τηλεφωνικές επικοινωνίες μεταξύ μας ήταν δύσκολες, θλιβερές, στενάχωρες γιατί τα νέα ήταν ολοένα και δυσμενέστερα. Ο φίλος μας ευρίσκετο σε κώμα και η διάγνωση ήταν απογοητευτική. <strong>Η κάψα του εγκεφάλου είχε πληγεί ανεπανόρθωτα</strong>. Οι γιατροί δεν έδιναν καμία ελπίδα. Η σύζυγος του φίλου μας είναι και αυτή ιατρός. Αμφότεροι είναι διδάκτορες της ιατρικής και πτυχιούχοι της νομικής. Περαιτέρω η ζωή τους ήταν διαρκώς κοντά στην έρευνα και την πρόοδο της μάχιμης ιατρικής επιστήμης.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η πρώτη εβδομάδα πέρασε μέσα σε μεγάλη αναταραχή αλλά και προσδοκία για κάτι θετικό. Η σύζυγός του στις τηλεφωνικές μας επικοινωνίες ήταν ιδιαίτερα απαισιόδοξη για την ιατρική κατάσταση, αλλά πάντοτε με παρακαλούσε να προσευχόμαστε και να διαβιβάσω την παράκλησή της σε όσους μοναχούς και ανθρώπους μπορούν να προσευχηθούν για τη σωτηρία του πάσχοντος συζύγου της. Η πίστη της ήταν ακράδαντη ότι δεν πρέπει να χάσουμε τις ελπίδες μας στο Θεό. Καθώς περνούσαν οι ημέρες πολλά περιστατικά επιδείνωσαν την κατάσταση (μολύνσεις, αναπνευστικό κ.α.). Η σύζυγός του έστειλε τις μαγνητικές τομογραφίες στις ΗΠΑ και κάλεσε τρείς κορυφαίους νευροχειρουργούς της Ελλάδος να τον εξετάσουν στην εντατική. <strong>Η γνωμάτευσή τους ήταν πανομοιότυπη. Συνέστησαν στην σύζυγο του φίλου μου να ετοιμάζεται ψυχικά και να αποδεχτεί το μοιραίο και να προσέξει πλέον τα παιδιά της (δυο αγόρια). Η απάντηση της ιδίας ήταν ξεκάθαρη ενώπιον πολλών μαρτύρων : εσείς μπορεί να λέτε αυτό, αλλά το Άγιον Όρος και οι Άγιοι έχουν άλλην άποψη.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η ιδία είχε προσφύγει σε αρκετά Μοναστήρια που γνώριζε και μοναχοί και μοναχές προσευχόντουσαν για κάθε καλή εξέλιξη στην περίπτωση του βαρέως ασθενούντος συζύγου της. Κοινοί μας φίλοι ειδικώς και εγώ προσωπικώς είχαμε κάνει παρακλήσεις στον Άγιο Λουκά τον ιατρό. Ένας ιερέας δε την 30η ημέρα που ευρισκόταν ο ιατρός φίλος μου στην εντατική τον επισκέφτηκε με λείψανα του Αγίου Λουκά του Ρώσου. Τον σταύρωσε και προσευχήθηκε θερμά για την ταχεία ανάρρωσή του.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Το ίδιο βράδυ η σύζυγος του φίλου μου καθήμενη για να ξαποστάσει, εκτός της εντατικής, σε μια καρέκλα εναγωνίως προσεύχονταν και ανέμενε κάποια εξέλιξη. Είχε μέσα της μιαν έντονη διαίσθηση, κάποια προσδοκία.</strong> Ξαφνικά διέκρινε έναν ιερέα με το επιτραχήλιο του να εισέρχεται στην εντατική μονάδα. Ξαφνιάστηκε. Παρέμεινε στη θέση της. Νόμισε ότι κάποιος άλλος ασθενής ήταν στα τελευταία του και ίσως να ήθελε να μεταλάβει των Αχράντων Μυστηρίων. Περίμενε λιγάκι και δίχως να σκεφτεί για ποιό λόγο σηκώθηκε και ξαναμπήκε στην Εντατική Μονάδα με μεγάλη αγωνία. Στο κρεβάτι του ασθενούντος συζύγου της δεν υπήρχε κανείς ολόγυρα. Αλλά ούτε και στην εντατική μονάδα. Κοιτάζοντας τον σύζυγό της διέκρινε κάποια στοιχεία διαφορετικά (άλλωστε γιατρός η ιδία). Παρατήρησε τότε κίνηση στο αριστερό πόδι και ακολούθως ο εγκεφαλικά πάσχων και σε κώμα σύζυγος της ψέλλισε κάτι απροσδιόριστο!!! Το τι επακολούθησε ήταν βέβαια συγκλονιστικό. Φώναξε τους ιατρούς και όλοι διαπίστωσαν ότι ο εγκέφαλος είχε αρχίσει να δίνει άλλα σημεία αντίδρασης.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Τις επόμενες ώρες ο ασθενής άνοιξε τα μάτια του και αναγνώρισε τη γυναίκα του, δίχως να μπορεί να μιλήσει. Η νέα μαγνητική τομογραφία έδειξε σχεδόν πλήρη εξαφάνιση του εγκεφαλικού αιματώματος και των λοιπών στοιχείων του εγκεφαλικού πλήγματος. Βέβαια επιστημονική εξήγηση δεν υπήρχε γι΄ αυτό και όλοι το απεδέχθησαν μονομιάς. Ωστόσο η εξήγηση υπήρχε στα λόγια της συγκινημένης συζύγου όταν συνειδητοποίησε ότι ο ιερωμένος που είδε να εισέρχεται στην εντατική μονάδα ήταν ο Άγιος Λουκάς ο ιατρός! Δυο μοναχοί από διαφορετικά μοναστήρια επιβεβαίωσαν ότι είδαν εν είδη οράματος τον Άγιο Λουκά να πιστοποιεί και βεβαιώνει ότι θα γίνει καλά ο ασθενής. <strong>Σε έναν μήνα άρχισε να βαδίζει και σε 4 μήνες ήταν ξανά ενώπιον ακροατηρίου, υποβασταζόμενος, σε ιατρικό συνέδριο στην Αθήνα και ανέπτυσσε το θέμα που του είχε ανατεθεί.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Σήμερα δυο χρόνια μετά ο φίλος μου ιατρός υπηρετεί ξανά στο δημόσιο νοσοκομείο κανονικά και συνεχίζει τα εξαντλητικά ωράρια προς ανακούφιση των πασχόντων συνανθρώπων του. Η σύζυγός του έχει εδραιωμένη πεποίθηση των όσων συνέβησαν και έχει ήδη καταγράψει την σχετική κατάσταση από ιατρικής απόψεως και τα όσα ανεξήγητα συνέβησαν. Ο πρώην κατάκοιτος και στην επιθανάτιο κλίνη ιατρός αποτελεί ζωντανή μαρτυρία για τα θαύματα της πίστεως και την παρουσία του Αγίου Λουκά του ιατρού στη ζωή του. <strong>Ο ίδιος ο πρώην ασθενής έχει ξεκινήσει να καταγράφει τα όσα συνέβησαν τις επόμενες ημέρες μέχρι που μίλησε και η μαρτυρία του είναι συγκλονιστική. Η δημοσιοποίηση όλων των θαυμαστών γεγονότων θα γίνει κάποτε από τον ίδιο και τη σύζυγό του, αλλά προς το παρόν δεν θέλουν να γίνουν επίκεντρο καμιάς κοσμικής δημοσιότητας που θα τους διαταράξει την καθημερινότητα της προσφοράς προς τον συνάνθρωπο.</strong></span><br /> <span style="font-size:12pt;">Ας έχομε την ευχή του Αγίου Λουκά του ιατρού και όλων των Αγίων και να μπορέσουμε να αποκτήσουμε συνείδηση της αληθινής φθαρτότητας της λογικής μας οντότητας.</span></p></div>ΑΓΙΑ ΦΙΛΟΘΕΗ: ΕΝΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΘΑΥΜΑ....https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/uaymata/a-filotheh2023-02-21T20:30:00.000Z2023-02-21T20:30:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/6183870892?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>ΑΓΙΑ ΦΙΛΟΘΕΗ: ΕΝΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΘΑΥΜΑ....</em></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Ένα σύγχρονο θαύμα που βίωσε αμέσως μετά τη Θεία Λειτουργία προς τιμήν της Αρχόντισσας των Αθηνών, περιγράφει ο π. Γεώργιος Χριστοδούλου.</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>«Τελειώνοντας την κατανυκτική αγρυπνία στην οποία έψαλλαν αγγελικές φωνές μοναζουσών από την ιερά μονή Τιμίου Προδρόμου Καρέα,</strong> συνόδευσα με το αυτοκίνητο τον π. Δ. στην οικία του.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Σε μια προσπάθεια να βγω από τα στενάκια της Πλάκας, βρέθηκα στην κορυφή ενός στενού δρόμου με αρκετά απότομη κατηφόρα. Η κατηφόρα όμως αυτή, είχε παγώσει.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Μπροστά μου άλλο αυτοκίνητο ακινητοποιημένο.</strong> Γυρισμός δεν υπήρχε λόγω της στενότητας του δρόμου. Ευτυχώς το μπροστινό αυτοκίνητο είχε πέντε νέους. Κατέβηκαν οι τέσσερις και με τη βοήθεια του οδηγού κατάφεραν να φτάσουν μέχρι κάτω.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Το δικό μου; Άρχισε να γλιστράει μόνο του και ακυβέρνητο την κατηφόρα των 60-70 μέτρων. Φόβος μεγάλος με κυρίευσε. Η ζημιά που αναμενόταν θα ήταν τεράστια με τόσα αυτοκίνητα αριστερά και δεξιά σε απόσταση λίγων εκατοστών, <strong>αλλά ακόμη και για την ίδια μου τη ζωή.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Αγία μου Φιλοθέη! Έλα γρήγορα, σώσε με! Μη με αφήσεις, μόλις λειτουργήσαμε μαζί!</span><br /> <span style="font-size:12pt;"><strong>Και… ώ του Θαύματος! Το αυτοκίνητο μόλις φαινόταν ότι θα χτυπούσε στα αριστερά,</strong> μια δύναμη το εμπόδιζε και το έσπρωχνε προς την άλλη πλευρά. Το ίδιο όταν πλησίαζε στα δεξιά τα αυτοκίνητα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Το φαινόμενο αυτό επαναλαμβανόταν έως ότου έφτασε κάτω και ακινητοποιήθηκε, χωρίς να αγγίξει ούτε καθρέφτη από τα υπόλοιπα οχήματα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Όσοι έχουν βρεθεί σε παρόμοια κατάσταση μπορούν να με καταλάβουν. Τίποτα δεν υπακούει στον πάγο, ούτε τιμόνι, ούτε χειρόφρενο, ούτε ταχύτητες, ούτε φρένο.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Το αυτοκίνητο το οδηγούσε άλλος! Εγώ δεν είχα τον παραμικρό έλεγχο.</strong> Κάθε χρόνο ενθυμούμαι το θαύμα της Αγίας σε μένα τον ανάξιο, που έκανε μόνο και μόνο επειδή λειτούργησα για εκείνην.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ας έχουμε όλοι τη χάρη και την ευλογία της φιλεύσπλαχνης αγίας που μοίρασε την περιουσία της στους κατοίκους της Αθήνας και ελευθέρωσε εκατοντάδες σκλαβωμένες γυναίκες από τα χέρια των Τούρκων</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Τελειώνοντας την κατανυκτική αγρυπνία στην οποία έψαλλαν αγγελικές φωνές μοναζουσών από την ιερά μονή Τιμίου Προδρόμου Καρέα, συνόδευσα με το αυτοκίνητο τον π. Δ. στην οικία του.</em></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Σε μια προσπάθεια να βγω από τα στενάκια της Πλάκας, βρέθηκα στην κορυφή ενός στενού δρόμου με αρκετά απότομη κατηφόρα. Η κατηφόρα όμως αυτή, είχε παγώσει.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Μπροστά μου άλλο αυτοκίνητο ακινητοποιημένο.</strong> Γυρισμός δεν υπήρχε λόγω της στενότητας του δρόμου. Ευτυχώς το μπροστινό αυτοκίνητο είχε πέντε νέους. Κατέβηκαν οι τέσσερις και με τη βοήθεια του οδηγού κατάφεραν να φτάσουν μέχρι κάτω.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Το δικό μου; Άρχισε να γλιστράει μόνο του και ακυβέρνητο την κατηφόρα των 60-70 μέτρων. Φόβος μεγάλος με κυρίευσε. Η ζημιά που αναμενόταν θα ήταν τεράστια με τόσα αυτοκίνητα αριστερά και δεξιά σε απόσταση λίγων εκατοστών, αλλά ακόμη και για την ίδια μου τη ζωή.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Αγία μου Φιλοθέη!</strong> Έλα γρήγορα, σώσε με! Μη με αφήσεις, μόλις λειτουργήσαμε μαζί!</span><br /> <span style="font-size:12pt;">Και… ώ του Θαύματος! Το αυτοκίνητο μόλις φαινόταν ότι θα χτυπούσε στα αριστερά, μια δύναμη το εμπόδιζε και το έσπρωχνε προς την άλλη πλευρά. Το ίδιο όταν πλησίαζε στα δεξιά τα αυτοκίνητα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Το φαινόμενο αυτό επαναλαμβανόταν έως ότου έφτασε κάτω και ακινητοποιήθηκε, χωρίς να αγγίξει ούτε καθρέφτη από τα υπόλοιπα οχήματα.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Όσοι έχουν βρεθεί σε παρόμοια κατάσταση μπορούν να με καταλάβουν. Τίποτα δεν υπακούει στον πάγο, ούτε τιμόνι, ούτε χειρόφρενο, ούτε ταχύτητες, ούτε φρένο.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Το αυτοκίνητο το οδηγούσε άλλος!</strong> Εγώ δεν είχα τον παραμικρό έλεγχο. Κάθε χρόνο ενθυμούμαι το θαύμα της Αγίας σε μένα τον ανάξιο, που έκανε μόνο και μόνο επειδή λειτούργησα για εκείνην.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ας έχουμε όλοι τη χάρη και την ευλογία της φιλεύσπλαχνης αγίας που μοίρασε την περιουσία της στους κατοίκους της Αθήνας και ελευθέρωσε εκατοντάδες σκλαβωμένες γυναίκες από τα χέρια των Τούρκων.</span></p></div>«Άγιος Εφραίμ...Σκάψε και θα βρεις… Μέχρι πότε θα με αφήσεις εκεί πέρα;https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/uaymata/a-Efrem2023-02-21T19:30:00.000Z2023-02-21T19:30:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/6201249674?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>«Άγιος Εφραίμ...Σκάψε και θα βρεις… Μέχρι πότε θα με αφήσεις εκεί πέρα; Και ποιος μου έβαλε το κεφάλι έτσι;» ...</strong></em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Άγιος Εφραίμ ο Μεγαλομάρτυρας και θαυματουργός – Εορτάζει στις 5 Μαΐου</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><span id="more-19501"></span>~ <strong>Σε μια από τις περιγραφές όσων οραματίστηκε, η γερόντισσα αναφέρει:</strong> «Καθισμένη πάνω στα ερείπια του παλιού μοναστηριού, όπου η Θεία Πρόνοια οδήγησε τα βήματά μου, έφερνα τον στοχασμό μου σε χρόνια περασμένα, σε παλιούς καιρούς, όταν σκορπισμένα ήταν παντού τα κόκκαλα των αγίων μαρτύρων. Και, καθώς καταγινόμουν στο καθάρισμα των χαλασμάτων, αναλογιζόμουνα ότι βρισκόμουνα σε τόπο ιερό και έλεγα: “Θεέ μου, αξίωσέ με, την ανάξια, να ιδώ κι εγώ έναν από τους παλιούς πατέρες που εδώ έζησαν”».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ήταν 3 Ιανουαρίου του 1950, όταν άκουσε μια φωνή να την προτρέπει: «Σκάψε και θα βρεις αυτό που επιθυμείς»</strong>. Τότε εκείνη ζήτησε από έναν εργάτη να αρχίσει το σκάψιμο στη μέση του ναού. «Από το τζάκι, τις τρεις θυρίδες, τον μισογκρεμισμένο τοίχο, όλα αυτά μαρτυρούσαν πως ο τόπος εκείνος κάποτε υπήρξε κελί κάποιου μοναχού και έμειναν τα ερείπια αυτά για να μας πουν το δράμα που κάποτε συνέβη εκεί».</span></p>
<div id="quads-ad3" class="quads-location quads-ad3"><span style="font-size:12pt;"> </span></div>
<p><span style="font-size:12pt;">Η μοναχή διηγείται: «Καθαρίσαμε τον τόπο από τις πέτρες και άρχισε ο εργάτης εκείνος να σκάβει κάπως νευρικά, κάπως θυμωμένα και, επειδή φοβόμουνα να μη μου κάνει ζημιά, του είπα: “Μη βιάζεσαι, μην κουράζεσαι, κάνε πιο σιγά”. Αλλ’ επειδή δεν με άκουγε και έσκαβε με τον ίδιο ρυθμό, του είπα: <strong>“Μήπως είναι και κανείς θαμμένος και κάνεις ζημιά! Σε παρακαλώ, πρόσεχε”.</strong> Και τότε κατάλαβε και μου είπε: “Νομίζεις ότι θα είναι αλήθεια αυτό που έχεις στον νου σου;”». Φτάνοντας σε βάθος, βρέθηκε το κεφάλι του Αγίου Εφραίμ. Ευωδιές πλημμύρισαν ξαφνικά την ατμόσφαιρα. Η Μακαρία έσκυψε και έβγαλε το σκήνωμά του, το οποίο και τοποθέτησε στη συνέχεια σε μια θυρίδα πάνω από τον τάφο.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>«Χαρακτηριστικό ότι επρόκειτο για κληρικό είναι το ότι, παίρνοντας το χώμα εις την θέσιν όπου ήσαν τα άγια του χέρια, είδα το στρίφωμα του μανικιού του ράσου, όπου δεν υπήρχε ούτε ή ελάχιστη σκόνη, ολοκάθαρο</strong>, χονδροϋφασμένο από αργαλειό του παλαιού καιρού, το πάχος της κλωστής ήταν πάνω από χιλιοστό. Και προχωρώντας κάτω εις τα πόδια και πάλι, να, το στρίφωμα του ράσου του, όπως και εις τα χέρια του, ολοκάθαρο και τα πέλματα του είχαν αποτυπωθεί στο χώμα. Δεν ήξευρα τι πρώτα να κάνω, να χαρώ ή να τον κλάψω, πώς βρέθηκε εκεί θαμμένος ο του Θεού άνθρωπος; <strong>Τι να είχε συμβεί; Τι να είδαν τα μάτια του;</strong> Έλεγα, κάποιο δράμα θα συνέβη. Και, προσπαθώντας να καθαρίσω τα οστά από τη λάσπη των δακτύλων του, εθρυμματίζονταν, διότι η βροχή είχε ποτίσει μέχρι κάτω το βάθος του τάφου του, γι’ αυτό και τα τοποθέτησα, όπως ήταν, στη θυρίδα που ήταν πάνω από τον τάφο του».</span></p>
<div class="quads-location quads-ad3"><span style="font-size:12pt;"> </span></div>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Η Μακαρία γονάτισε με ευλάβεια και ασπάστηκε το σκήνωμά του.</strong> «Αισθάνθηκα βαθιά την έκταση του μαρτυρίου του. Η ψυχή μου γέμισε από αγαλλίαση, απέκτησα μεγάλο θησαυρό και, παίρνοντας το χώμα με προσοχή, έβλεπα την αρμονία του σκηνώματός του, που, αν και τόσους αιώνες μέσα στη γη, δεν είχε αλλοιωθεί» .</span></p>
<div class="quads-location quads-ad3"><span style="font-size:12pt;"> </span></div>
<p><span style="font-size:12pt;">Ένα βράδυ είδε μπροστά της τον άγιο. Ψηλός, με μακριά μαύρα μαλλιά και γένια, κρατούσε στο ένα του χέρι μια φλόγα και με το άλλο ευλογούσε.«Μέχρι πότε θα με αφήσεις εκεί πέρα; Και ποιος μου έβαλε το κεφάλι έτσι;».<strong> Εκείνη του απάντησε: «Συγχώρησέ με. Μόλις ξημερώσει,</strong> με το καλό, θα τα φροντίσω όλα». Με το πρώτο φως της ημέρας πήρε και καθάρισε τα οστά από το χώμα και τα τοποθέτησε σε μια θυρίδα στο ιερό της εκκλησίας. Ο άγιος λέγεται ότι εμφανίστηκε τη νύχτα στο όνειρό της, κρατώντας μια εικόνα του και ένα μανουάλι. Η μοναχή πλησίασε και άναψε μια λαμπάδα: «Σε ευχαριστώ πολύ. Το όνομά μου είναι Εφραίμ», της είπε.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>«Πέρασε αρκετός καιρός. Από τότε, είχα μέσα μου μια απορία για αυτό το περιστατικό. Μια άλλη μέρα, αφού τελείωσα τον Εσπερινό,</strong> καθώς έκλεινα την πόρτα της Εκκλησίας, ακούω τρία γλυκόηχα κτυπήματα σαν κομπολόι κεχριμπαρένιο. Κατάλαβα. Ήταν ο Άγιος. Γυρίζοντας, μπήκα στο ιερό, άναψα ένα κεράκι και προσκύνησα τα άγια λείψανα. Ευωδία άρρητη πλημμύρισε ολόκληρο το είναι μου. Αισθάνθηκα εντός μου τον Παράδεισο, μα και την ταπεινότητά μου, μπροστά σ’ αυτό το μεγαλείο».</span></p>
<div class="quads-location quads-ad3"><span style="font-size:12pt;"> </span></div>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Η ηγουμένη αφιέρωσε τη ζωή της στο Μοναστήρι του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Έως το 1980, χωρίς οικονομικούς πόρους, συντηρούσε στη μονή και ορφανοτροφείο με περισσότερα από 70 παιδιά.!</em></span></p></div>Αγιος Φανούριος: Συγκλονιστικό θαύμα...https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/uaymata/a-fanoyrios2023-02-21T17:30:00.000Z2023-02-21T17:30:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/6244219662?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Αγιος Φανούριος: Συγκλονιστικό θαύμα...</strong></em></span></p>
<p> </p>
<h3><span style="font-size:12pt;"><em>ΑΓΙΟΣ ΦΑΝΟΥΡΙΟΣ– Γράφει ο Εμμ. Παντελάκης</em></span></h3>
<h3><span style="font-size:12pt;"><em>Το παρακάτω κείμενο είναι ενός αναγνώστη μας, που επιχειρεί να περιγράψει κάτι το απερίγραπτο. Ενα θαύμα που άλλαξε τη ζωή του ίδιου και της οικογένειάς του: «Μου συνέβη κάτι στη ζωή που το μόνο που νομίζω είναι ότι έχω υποχρέωση να κάνω είναι να το φωνάζω όπως λέμε.</em></span></h3>
<p><span style="font-size:12pt;">Στις 27/7/2002 μου τηλεφώνησαν στο χωριό που βρισκόμουνα στα Χανιά. Πήγα στην Αθήνα, ο Ανδρέας, ο γιος μου, ήταν πολύ άρρωστος και το πρωί, την άλλη μέρα δηλαδή, βρισκόμουν στην Καλλιθέα των Αθηνών στο σπίτι του μικρότερου γιου μου.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Και αρχίζει να μου διηγείται τα πράγματα όπως είχαν εξελιχθεί μέχρι εκείνη τη στιγμή.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μου λέει, λοιπόν, πατέρα, ο Ανδρέας μας τώρα και μια βδομάδα είχε κυμαινόμενο πυρετό και διάρροια, πήγε στο Τζάνειο Νοσοκομείο στις 20 του ίδιου μηνός και του είπαν ότι είναι μια εντερική ανωμαλία και ότι κανονικά πρέπει να μπει στο Νοσοκομείο. Είχε πάει μαζί ένας αδελφικός του φίλος, εν τέλει αποφάσισαν να μην μείνουν και έφυγαν μέχρι και στις 26 του ίδιου μηνός η κατάσταση η ίδια. Κατόπιν πιέσεως της γυναίκας του αποφάσισε να καλέσουν τον ίδιο φίλο και τις απογευματινές ώρες τις 26 Ιουλίου, ημέρα Αγίας Παρασκευής, πάνε στο </span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Νοσοκομείο ´Γεννηματάς´ που εφημέρευε. Από ό,τι, λοιπόν, λέει ο συνοδός ο Ανδρέας κατά την είσοδό του στο Νοσοκομείο δεν ισορροπούσε και τόσο καλά, μόλις τον είδαν οι γιατροί διαπίστωσαν φαίνεται τη σοβαρότητα της καταστάσεως του ασθενούς που σε κάποια στιγμή βρέθηκε πάνω του όλο το τμήμα της εφημερίας των γιατρών.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Δεν άργησαν να διαπιστώσουν τη σοβαρότητα της κατάστασης και λένε στη συνοδό του, ενώ ειδοποίησαν και τη γυναίκα του και τον αδελφό του. Εδώ θα προσθέσω ότι ο ασθενής έχει και δύο κοριτσάκια σε ηλικία κάτω των 5 ετών</strong>. Ο ασθενής μετά από λίγο έπεσε σε κώμα και εισήχθη στην Εντατική και από εκεί βρέθηκε στο Σισμανόγλειο Νοσοκομείο. Κατά τη διάρκεια της διαδρομής προς το Σισμανόγλειο οι γιατροί συνοδοί είπαν στους φίλους του ασθενή ότι εκείνη την ώρα μόνο η καρδιά λειτουργούσε μόνη της, όλα τα άλλα όργανα λειτουργούσαν με υποστήριξη.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Εγώ βρέθηκα στο Σισμανόγλειο στις 28 Ιουλίου, την άλλη ημέρα του Αγίου Παντελεήμονα, που είναι και ημέρα γενεθλίων μου, είδα τον Ανδρέα καλωδιωμένο, πρησμένο στο τριπλάσιο του φυσιολογικού όγκου, μελανιασμένα τα πόδια από τα γόνατα και κάτω και την αγωνία των γιατρών να ψάχνουν να εντοπίσουν τον ιό που προκάλεσε αυτή την κατάσταση.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Λόγω της φύσεως της δουλειάς του προσανατολίζονταν προς τη λεπτοσπείρωση.</strong></span><br /> <span style="font-size:12pt;">Εν τω μεταξύ οι γιατροί δεν έμεναν με σταυρωμένα χέρια, του χορηγούσαν αντιβιοτικά.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Εν τέλει ευρέθη το μικρόβιο ´Ρητσέτσια´, ένα μικρόβιο, που, όπως μα είπαν, δεν είναι σύνηθες στον ελλαδικό χώρο.</span><br /> <span style="font-size:12pt;">Κάποια στιγμή χρειάστηκε να ανοιχθεί στον ασθενή τραχειοτομή.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Πέρασε ένας ακριβός μήνας μέχρι και την 26 Αυγούστου ο ασθενής δεν συνήλθε ποτέ, ενώ οι γιατροί μας συμπαραστέκονταν…</span><br /> <span style="font-size:12pt;"><strong>Στις 26 του Αυγούστου, στη 1 μ.μ., που ως συνήθως ενημερώνονται οι συγγενείς του ασθενούς,</strong> μπαίνω εγώ να μας ενημερώσει ο καθηγητής της Εντατικής. Η ενημέρωση, λοιπόν, ήταν ακριβώς αυτή: ´Ο ασθενής σας δεν παρουσιάζει καμία βελτίωση, απεναντίας η αξονική μας δείχνει όλο και περισσότερο ότι ο εγκέφαλος πρέπει να είναι νεκρός´.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Με λίγα λόγια δεν είχαμε ούτε έστω μια απειροελάχιστη ελπίδα, αυτά έλεγαν τα όργανα, διότι, παρόλες τις προσπάθειες των γιατρών να τον ξυπνήσουν, ήτο αδύνατο.</span><br /> <span style="font-size:12pt;">Το πρωί όμως της 27ης Αυγούστου, η γιατρός της βάρδιας τον είδε να έχει ξυπνήσει. Φυσικά σίγουρα θα ξαφνιάστηκε Αυτό που του είπε ήταν ότι έχει μια καλή σύζυγο και κείνος της απάντησε με δυσκολία λόγω της τραχειοτομής… καταφατικά με ένα ´ναι´.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Την ίδια μέρα πήγα στο Νοσοκομείο με τον γιο μου Γιώργο και στις 12.30 μπήκε μόνος ο γιος μου στην Εντατική, ενώ εγώ έμεινα απ? έξω. Είχα απομακρυνθεί από την Εντατική και αίφνης βλέπω τον γιο μου να εξέρχεται δακρυσμένος!</em></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Εγώ εκείνη την ώρα που ποτέ δεν είχα χάσει την πίστη μου, εσκέφθηκα ότι ´τελείωσε´ ή ´τελειώνει´.</span><br /> <span style="font-size:12pt;">Πήγα, λοιπόν, κοντά και με λυγμούς μου λέει ´πατέρα μίλησα με τον Ανδρέα´. Δεν μπορώ να περιγράψω τα συναισθήματά μου!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Πήγαμε πάλι στον ίδιο καθηγητή για ενημέρωση και αιφνιδιασμένος και αυτός μας είπε ότι υπήρχε μια γενική βελτίωση.</span><br /> <span style="font-size:12pt;">Ο ασθενής είχε ιαθεί εντελώς σχεδόν, εκτός από την κίνηση.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">.Μετά από 10 περίπου ημέρες ο ασθενής επέστρεψε στο ´Γεννηματάς´ όπου και ανήκε ως ασθενής και από εκεί στη Βούλα και μετά από κάποιο διάστημα ο Ανδρέας πήγε σπίτι του και στη δουλειά του.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Εδώ τώρα είναι για μένα το θαύμα, στο χωριό που βρισκόμουν στα Χανιά,</strong> κάποιο βράδυ ένα αόρατο πουλί ήθελε να μπει στο σπίτι με κραυγές που δεν έχω ξαναακούσει στη ζωή μου και αόρατο εξαφανίστηκε. Ακόμη το σημαντικότερο είναι ότι το ξημέρωμα που ξύπνησε ο Ανδρέας, εγώ την ίδια νύχτα είδα στον ύπνο μου έναν Ρωμαίο στρατιώτη, εγώ σαν πιστός Χριστιανός, αλλά δεν πάω τακτικά στην εκκλησία, δεν ήξερα την εικόνα του Αγίου Φανουρίου και μάλλον τον νόμιζα υπερήλικα Αγιο. Τον είδα πάνω από κάτι σαν κατεδαφισμένο σπίτι ούτε μου μίλησε ούτε τίποτε.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μες τη χαρά μας, λοιπόν, εκείνη την ημέρα κάποια γυναίκα είπε ότι είναι του Αγίου Φανουρίου και έπρεπε να πάμε να ανάψουμε ένα κερί.</span><br /> <span style="font-size:12pt;">Πήγαμε, λοιπόν, στο Περιστέρι σε έναν ναό του Αγίου Φανουρίου και εκεί σκύβοντας να προσκυνήσω είδα στην εικόνα τον Ρωμαίο στρατιώτη που δεν ήταν άλλος από τον Αγιο Φανούριο, μεγάλη η Χάρη του και δοξασμένο το όνομά Του.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Εγώ λέω ο Αγιος Φανούριος που ξημέρωνε η γιορτή του έκανε το θαύμα και γύρισε στη ζωή τον γιο μου.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Δεν θέλω να πείσω κανένα ότι είναι θαύμα. Απλά το έζησα, το ζω και θα ευχαριστώ τον Θεό και τον Αγιο κάθε ώρα.</span><br /> <span style="font-size:12pt;">Το μόνο τάμα που έκανα στον Αγιο είναι να το μάθουν πιο πολλοί, αν και ο Αγιος -φυσικά- δεν έχει ανάγκη τη δική μου προβολή».</span></p>
<p> </p></div>Έλα Στο Σπήλαιό Μου Και Ξάπλωσε Στο Κρεβάτι Μου Και Θα Γιατρευτείςhttps://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/uaymata/a-ivannhs-s2023-02-21T16:30:00.000Z2023-02-21T16:30:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/6286469293?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Έλα Στο Σπήλαιό Μου Και Ξάπλωσε Στο Κρεβάτι Μου Και Θα Γιατρευτείς...</em></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Περί τα τρία χιλιόμετρα βορειοανατολικά του χωριού Σιάς της επαρχίας Λευκωσίας προς το χωριό Αλάμπρα, ευρίσκεται μια ερειπωμένη εκκλησία δίπλα σε ένα χείμαρο, η οποία λέγεται «Άης Γιάννης» (Άγιος Ιωάννης). Βορειότερα αυτής της ερειπωμένης εκκλησίας έχει κτιστεί τελευταίως καινούργια εκκλησία πάλι του Αγίου Ιωάννου. Οι κάτοικοι την αφιέρωσαν στον Άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο.</em></span></p>
<p><strong><span style="font-size:12pt;">Εορτάζει στις 26 Σεπτεμβρίου εκάστου έτους</span></strong></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η αρχική όμως εκκλησία που κτίστηκε κάποτε στον τόπο της ερειπωμένης εκκλησίας, κτίστηκε στο όνομα τοπικού αγίου, του Οσίου Ιωάννη Σπηλεώτη (γνωστού και ως Ποταμίτη). Με την πάροδο του χρόνου αυτή η εκκλησία γκρεμίστηκε και οι κάτοικοι των γύρω χωριών ξανάκτισαν αυτή που σώζεται ερειπωμένη μέχρι σήμερα. <strong>Η εκκλησία κτίστηκε το 1870 μ.Χ. με απλό πετρόκτιστο κτίσμα,</strong> τετράγωνης κατασκευής, κι ήταν κεραμιδοσκέπαστη. Εσωτερικά στο κέντρο του ναού, υπάρχει χαρακτηριστικά μια καμάρα, που πιθανόν να υπήρχαν κάποτε τα λείψανα του τοπικού αυτού οσίου τα οποία εφυλόσονταν εκεί και τα προσκυνούσαν οι πιστοί. Σήμερα αυτή η εκκλησία έχει εγκαταλειφθεί και δεν λειτουργείται.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Επι ονόματι λοιπόν του τοπικού Οσίου Ιωάννη Σπηλεώτη είχε κτιστεί η πρώτη εκκλησία και όχι του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου.</strong> Στα ανατολικά της εκκλησίας, γύρω στα δέκα μέτρα, υπάρχει λαξευτή σπηλιά μέσα σε βράχο, κοντά στον μικρό χείμαρο. Μέσα στην μικρή αυτή σπηλιά που είναι σαν καταφύγιο, στα αριστερά της, υπάρχει πεζούλα η οποία εχρησιμοποιείτο από τον οικήτορα της ασκητή σαν κρεβάτι, λαξευμένο στη πέτρα. Στα δεξιά της σπηλιάς υπάρχει στενόμακρο μικρό κάθισμα.<strong> Την σπηλιά αυτή</strong>, την χρησιμοποιούσε ο Ασκητής Ιωάννης Σπηλεώτης σαν καταφύγιο και προστασία από τις βροχές και κυρίως εκεί κατέφευγε τον καιρό του χειμώνα. Μέχρι και σήμερα σαν επισκεφθείτε την σπηλιά, θα δείτε να διατηρούνται το πέτρινο κρεβάτι του αγίου, ακόμη και το μαχαιράκι με το οποίο έσκαψε την σπηλιά.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Στην περιοχή τότε μόνασαν πέντε όσιοι. Οι τρεις αποκαλύφθηκαν. Ο Θεράπων, ο Ευτύχιος, και ο Ιωάννης Σπηλεώτης. Το 700 μ.χ. στην περιοχή υπήρχε ένας Ρωμαϊκός συνοικισμός, η λεγόμενη Παμπουλιά. <strong>Εκεί έφθασαν αλαμάνοι αγίοι από από την Παλαιστίνη,</strong> μεταξύ αυτών και οι πέντε όσιοι. Ο Ιωάννης Σπηλεώτης πέρασε από το χωριό Σια, έσκαψε την σπηλιά του, στην οποία έζησε και πήρε το όνομα Άγιος Ιωάννης Σπηλεώτης.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Το 2002 μ.Χ., μετά από πυρκαγιά που προκλήθηκε στη περιοχή, τρεις ιερείς έτρεξαν να κοιτάξουν κατά πόσο επηρεάσθηκαν τα εκκλησάκια από την πυρκαγιά. Επισκεπτόμενοι τον χώρο και ιδιαίτερα το σπήλαιο, κάπου εκεί μέσα σε μια γωνιά,</strong> βρήκαν μια σανίδα όχι πεταμένη αλλά ξεχασμένη. Την μάζεψαν και την πήγαν σε συντηρητή αγιογράφο. Όταν την καθάρισαν αρκετά καλά έμειναν έκπληκτοι από το εικόνισμα που αντίκρισαν. Η σανίδα αυτή ήταν παλιά εικόνα μεγάλης αξίας του Άγίου Ιωάννη Σπηλεώτη. Θεωρείται δεσπόζουσας σημασίας η εικόνα αυτή, γι’ αυτό και την έχουν φυλαγμένη. Μονάχα την μέρα της γιορτής του Aγίου, εκτίθεται σε προσκύνημα. Στο ειλατάριο που κρατεί ο Όσιος αναγράφεται «Ἡ ἐλπίς μου ὁ Πατήρ, καταφυγή μου ὁ Υἱός, σκέπη μου τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Τα τελευταία χρόνια ο Άγιος Ιωάννης Σπηλεώτης έχει κάνει διάφορα θαύματα, μερικά από τα οποία παραθέτονται πιο κάτω:</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>α)</strong> Ο Άγιος Ιωάννης Σπηλεώτης θεράπευσε δεκαπεντάχρονο παιδί από το χωριό Κόρνος το οποίο έπασχε από λευχαιμία, όταν προσέτρεξαν οι γονείς του προς τον Άγιο και ζήτησαν τη βοήθεια του.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>β) Νέος από τα Κοκκινοχώρια,</strong> ο οποίος έπεσε από σκαλωσιά έμεινε παράλυτος εξ αιτίας βλάβης της σπονδυλικής του στήλης. Ακολούθως είδε τον Άγιο Ιωάννη Σπηλεώτη στον ύπνο του και του είπε: <strong>«Έλα στο σπήλαιό μου και ξάπλωσε στο κρεβάτι μου και θα γιατρευτείς».</strong> και έτσι πήγε στην Σιά και αφού προσκύνησε στην ερειπωμένη εκκλησία του Αγίου, ακολούθως πήγε στο σπήλαιο και όταν ξάπλωσε στο πέτρινο κρεβάτι του Οσίου και επικαλέστηκε την βοήθεια του, σηκώθηκε υγιής δοξάζοντας τον Θεό και ευχαριστώντας τον Άγιο.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>γ) Κάποιος χριστιανός από το χωριό Λύμπια, έπαθε δυστύχημα στον παλαιό δρόμο Μοσφιλωτής –</strong> Αλάμπρας κοντά στο γεφύρι που οδηγεί ο δρόμος στην εκκλησία του Αγίου Ιωάννη Σπηλεώτη. Είχε μαζί του και τα δύο του παιδιά που ήταν ακόμη βρέφη και τα οποία έπαθαν κατάγματα και ευρίσκονταν σε άσχημη κατάσταση. Την ώρα του δυστυχήματος ο άνθρωπος αυτός είδε ένα λαμπερό γέροντα με λευκή στολή που άρπαξε τα δυο του παιδιά και τα σήκωσε πάνω και έτσι δεν έπαθαν περισσότερη βλάβη. Μετά έμαθε ότι εκεί κοντά ευρίσκεται η εκκλησία του Αγίου Ιωάννη Σπηλεώτη, όπου πήγε και προσκύνησε και ακολούθως πήγε και είδε και το σπήλαιο του.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Επίσης στην Μονή Κύκκου ανακαλύφθηκε η Κάρα του Αγίου Ιωάννη Σπηλεώτη.</strong> Ο επίσκοπος της Μονής Κύκκου Νικηφόρος, παραχώρησε τεμάχιο λειψάνων του Αγίου στην κοινότητα της Σιάς. Το τεμάχιο αυτό φυλάγεται σε ειδική λειψανοθήκη στην Κεντρική εκκλησία του Χωριού της Παναγίας Χρυσελεούσας, <strong>και μεταφέρεται μόνο κατά τον συνεορτασμό των Αγίων Ιωάννη Θεολόγου και Σπηλεώτη στις 26 Σεπτεμβρίου.</strong></span></p></div>Θαύμα της Παναγίας στη Λέρο – Αγοράκι νίκησε τον καρκίνο με τη βοήθεια της Μεγαλόχαρηςhttps://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/uaymata/leros2023-02-21T12:30:00.000Z2023-02-21T12:30:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/6350484874?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Θαύμα της Παναγίας στη Λέρο – Αγοράκι νίκησε τον καρκίνο με τη βοήθεια της Μεγαλόχαρης...</em></strong></span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<div>
<p><span style="font-size:12pt;">Δάκρυα χαράς, ρίγη συγκίνησης για το μέγα θαύμα στο νησί των Δωδεκανήσων – Συγκλονίζει η ιστορία του αγοριού που είχε όγκο στον εγκέφαλο και σώθηκε χάρη στη βοήθεια της Παναγίας μας.</span></p>
</div>
<div>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ο μητροπολίτης Λέρου, Καλύμνου και Αστυπάλαιας κ. Παΐσιος,</strong> στον λόγο που εκφώνησε μετά τη λειτουργία για τον εορτασμό της Κοίμησης της Θεοτόκου, μίλησε για θαύμα που έχει αναστατώσει όλο το νησί, ενώ συγκλονισμένος μίλησε σχετικά ο δήμαρχος του νησιού.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Πέρυσι, ο τετράχρονος Ιγκόρ είχε διαγνωστεί με κακοήθη όγκο στον εγκέφαλο και οι γονείς του,</strong> συντετριμμένοι και αναζητώντας ένα θαύμα για τον γιο τους, επισκέφτηκαν τον Ιερό Ναό στο Κάστρο της Λέρου. Η μητέρα και ο πατέρας του αγοριού ταξίδεψαν από την Ουκρανία, όπου ζουν μόνιμα, για να προσκυνήσουν στη χάρη της Μεγαλόχαρης και παρακαλώντας τη να γιατρέψει το αγγελούδι τους.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μιλώντας ο δήμαρχος Λέρου Μιχάλης Κόλιας, είπε πως η φετινή λειτουργία που έγινε παραμονή του Δεκαπενταύγουστου, χοροστατούντος του μητροπολίτη, ήταν συγκινητική: «Όταν οι γονείς και το άρρωστο παιδί τους επέστρεψαν στην πατρίδα τους, έκαναν επαναληπτικές εξετάσεις για να δουν σε τι στάδιο είχε φτάσει ο καρκίνος.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Έκπληκτοι έμαθαν ότι η υγεία του μικρού είχε βελτιωθεί σε σημαντικό βαθμό. Φέτος,</strong> η μητέρα πήρε το αγοράκι της και επισκέφτηκαν ξανά την Παναγιά του Κάστρου για να ευχαριστήσουν τη Θεοτόκο για το θαύμα που έκανε και έσωσε το παιδάκι της.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ο μικρός με τα ξανθά μαλλιά είχε πράγματι πολύ βελτιωμένη εικόνα και καθ’ όλη τη διάρκεια της λειτουργίας ήταν κουλουριασμένος στην αγκαλιά της μητέρας του».</span></p>
<p><img src="https://nea-news.gr/wp-content/uploads/2017/09/7.jpg" alt="7.jpg" width="798" height="408" /></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μάλιστα, ο σεβασμιότατος μητροπολίτης Λέρου, Καλύμνου και Αστυπάλαιας κ. Παΐσιος στον λόγο του μίλησε για σύγχρονο θαύμα της Παναγίας του Κάστρου και στο τέλος χάιδεψε το αγόρι και του χάρισε μία εικόνα της Θεοτόκου.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Κατανυκτικό κλίμα</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ο κ. Κόλιας είπε πως φέτος το κλίμα ήταν περισσότερο κατανυκτικό από τις άλλες χρονιές και υπήρχε συγκίνηση: «Επειδή εμείς πιστεύουμε πως η εικόνα της Παναγιάς είναι όντως θαυματουργή, θεωρώ ότι βοήθησε να γίνει καλά το αγοράκι. Νομίζω πως είναι ένα ακόμα δείγμα του ότι δεν πρέπει να χάνουμε την πίστη μας, να προσευχόμαστε και όλοι μαζί να είμαστε ενωμένοι για να προχωρήσουμε μπροστά».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>ΟΤΑΝ Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΟΧΑΡΗΣ ΔΑΚΡΥΣΕ</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Δεν είναι η πρώτη φορά, όμως, που στη Λέρο γίνεται λόγος για θαύμα της Παναγίας. Πριν από τέσσερα χρόνια, πάλι παραμονή Δεκαπενταύγουστου, η εικόνα της Μεγαλόχαρης στο Παλιόκαστρο είχε δακρύσει, με αποτέλεσμα εκατοντάδες χριστιανοί να κατακλύσουν το νησί για να προσευχηθούν και να δουν με τα μάτια τους το θαυμαστό φαινόμενο.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ολα είχαν αρχίσει το απόγευμα της 14ης Αυγούστου, όταν πιστοί είχαν πάει στον Ιερό Ναό του Αγίου Φανουρίου,</strong> όπου βρισκόταν από την 1η Αυγούστου η εικόνα, για να τη συνοδεύσουν πίσω στο Παλιόκαστρο για τον εορτασμό της Παναγίας. Όταν οι πιστοί άρχισαν να προσκυνούν, μια γυναίκα παρατήρησε ότι από τα μάτια της Παναγίας έτρεχαν δάκρυα.</span></p>
</div></div>Η ΣΥΓΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΤΗ ΛΕΥΚΑΔΑ...https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/uaymata/leykada2023-02-21T12:25:00.000Z2023-02-21T12:25:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/6172515852?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Η ΣΥΓΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΤΗ ΛΕΥΚΑΔΑ...</strong></em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Ένα απόγευμα, το Καλοκαίρι του 2012, κατά την διάρκεια του Αποδείπνου, ένα ζευγάρι στέκονταν για αρκετή ώρα ακίνητο μπροστά στην εικόνα της Παναγίας. Όταν ρωτήσαμε να μας εξηγήσουν την αιτία αυτής της στάσης τους μας διηγήθηκαν τα εξής.</em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Είχαμε βρεθεί στη Λευκάδα, πριν δύο χρόνια, για διακοπές.</strong> Την τελευταία ημέρα καθώς αποχαιρετούσαμε τους ιδιοκτήτες των ενοικιαζομένων δωματίων όπου είχαμε διαμείνει, μας ρώτησαν αν μέσα σε όσα επισκεφτήκαμε στο νησί ήταν και το Μοναστήρι της Παναγίας της Φανερωμένης. Εμείς τότε δεν είχαμε επαφή με την Εκκλησία και το να επισκεφθούμε ένα Μοναστήρι, και μάλιστα κατά τις ημέρες των διακοπών, ήταν από τα πράγματα που δεν θα προγραμματίζαμε. Όμως μιας και είχαμε αρκετό χρόνο και μας είπαν ότι η Μονή είναι κοντά αποφασίσαμε να δούμε και αυτό το «αξιοθέατο» (έτσι το αντιλαμβανόμασταν).</span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Καθώς ανηφορίζοντας προσπεράσαμε το χωριό Φρύνι, αμφιβάλλαμε για το αν είχαμε ακολουθήσει τη σωστή κατεύθυνση.</strong> Σε κάποιο σημείο του δρόμου λίγο πριν τη Μονή, όπου κατεβαίνει ένας χείμαρρος και ο δρόμος σχηματίζει πέταλο, συζητούσαμε την απορία μας.</span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Τότε συναντήσαμε μια γυναίκα που κατέβαινε από τον λόφο. Το παράστημά της ήταν επιβλητικό, φορούσε μακριά ανοιχτόχρωμα ρούχα και όλη η εμφάνισή της ήταν εντυπωσιακή. Όταν την πλησιάσαμε σταθήκαμε και τη ρωτήσαμε εάν γνωρίζει πού είναι η Μονή της Παναγίας και αν πηγαίναμε σωστά. Τότε αυτή μας απάντησε με μειλίχια καθαρή φωνή: <strong>«Σωστά πηγαίνετε.</strong> Το Μοναστήρι είναι λίγο πιο πάνω. Και εγώ από εκεί έρχομαι και σε λίγο θα επιστρέψω. Και εγώ εκεί μένω. Θα σας ξανασυναντήσω εκεί». Ήταν η φωνή της σαν δροσερή αύρα μέσα στο κάμα του μεσημεριού.</span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Την ευχαριστήσαμε και συνεχίσαμε τον δρόμο. Καθώς όμως βρεθήκαμε στην απέναντι πλευρά στο πέταλο του δρόμου, κοιτάξαμε να δούμε ξανά αυτή την γυναίκα, αλλά δεν υπήρχε πουθενά κανείς. <strong>Σκεφθήκαμε ότι ίσως να λιποθύμησε από τον καύσωνα,</strong> και αφού σταματήσαμε κατεβήκαμε να την βρούμε. Αλλά μάταια. Φωνάξαμε, τρέξαμε προς τα κάτω, αλλά καμία απόκριση. Είχαμε αρχίσει να σαστίζουμε. Μπήκαμε τέλος στο αμάξι μας και μείναμε αμήχανοι και ακίνητοι για αρκετή ώρα. Όταν ξεκινήσαμε κάνεις δεν είχε διάθεση να συζητήσουμε. Βρισκόμασταν σε βαθειά απορία.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μετά από λίγα μέτρα φθάσαμε στη Μονή. Ήταν μεσημέρι και δεν είχε κόσμο. Και εμείς, ως τουρίστες παρά ως προσκυνητές, επισκεπτόμασταν και περιεργαζόμασταν τις αυλές, το Μουσείο, την θέα προς τη θάλασσα, χωρίς να μπούμε στον Ιερό Ναό της Παναγίας. Για εμάς τότε αξία είχαν όλα τα υπόλοιπα. <strong>Όλη αυτή την ώρα δε, συνεχίζονταν η αμήχανη σιωπή μας.</strong> Μετά από λίγα λεπτά πήραμε τον δρόμο προς την έξοδο και καθώς βλέπαμε άλλους να μπαίνουν στον Ιερό Ναό, νωχελικά τους ακολουθήσαμε από περιέργεια.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Είχαμε καιρό να μπούμε σε Εκκλησία και γι’ αυτό μας δημιουργούσε κατάνυξη το καθετί.</strong> Καθίσαμε και η σκέψη μας ξεκουράζονταν μαζί με το σώμα μας. Κάποια στιγμή προσέξαμε ότι όλοι έμπαιναν στο δεξιό μέρος του Ιερού και προσκυνούσαν. Αφού έφυγαν όλοι σηκώθηκε πρώτα ο σύζυγός μου και πήγε και αυτός στο χώρο εκείνο. Στεκόταν ακίνητος και κοιτούσε αποσβολωμένος προς μία εικόνα. Εγώ τον κοιτούσα με ανησυχία διότι δεν είναι άνθρωπος που εντυπωσιάζεται ή εκδηλώνεται εύκολα. Πήγα κοντά του να τον ρωτήσω τί συμβαίνει. Όταν αντίκρισα την Εικόνα που κοιτούσε έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Στην Εικόνα της Παναγίας της Φανερωμένης αναγνωρίσαμε τη γυναίκα που είχαμε συναντήσει στον δρόμο προηγουμένως.</strong> Το πρόσωπό της, το χαμόγελό της, τα ρούχα της ήταν ξανά μπροστά μας. Καθώς από τα μάτια μας έτρεχαν δάκρυα θυμηθήκαμε ότι μας είχε πει: «Θα σας συναντήσω ξανά εκεί στο Μοναστήρι».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μετά από αυτή την συνάντηση άλλαξε η ζωή μας. Αναζητήσαμε τον Θεό και γνωρίσαμε την Εκκλησία Του. Καταλάβαμε ότι είμαστε μέλη του Σώματος του Χριστού και ότι η Εκκλησία είναι το υπόλοιπο Σώμα Του. <strong>Εξομολογούμαστε και κοινωνούμε τακτικά διότι εκεί βρήκαμε το αληθινό νόημα της ζωής.</strong></span></p>
<div id="post-before"> </div></div>Ο Άγιος Νεκτάριος τρέχει σε κάθε πονεμένη ψυχή (Συνταρακτική μαρτυρία)https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/uaymata/ponemeni-psychi2023-02-21T11:30:00.000Z2023-02-21T11:30:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/6477962468?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Ο Άγιος Νεκτάριος τρέχει σε κάθε πονεμένη ψυχή (Συνταρακτική μαρτυρία)...</em></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Παρασκευή έντεκα το πρωί, κινούμαι στην περιοχή των Αθηνών. Ανέβαινα την οδό Μάρνη, όταν μου τηλεφώνησε ένας συνάδελφος, που βρισκόταν στο Αεροδρόμιο.</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>-Ράνια πού είσαι;</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Ανέβα στο Αεροδρόμιο, έχει πολλή δουλειά.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Θα ανέβω, σ” ευχαριστώ.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"> </span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Κλείσαμε το τηλέφωνο και σκεφτόμουν ας εύρισκα έναν πελάτη να μην πάω τόσα χιλιόμετρα άδεια.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Καθώς ανέβαινα τη λεωφόρο Αλεξάνδρας μία κυρία κρατώντας ένα μεγάλο σακβουαγιάζ μου σηκώνει το χέρι. Σταμάτησα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Μήπως μπορείτε να με πάτε στο Αεροδρόμιο;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Και βέβαια μπορώ, εσένα έψαχνα να βρω, γλυκιά μου!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Κατέβηκα, φόρτωσα το σακβουαγιάζ και ξεκίνησα. Η κυρία κάθισε δίπλα μου.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Αχ! Τι ωραίες οι εικόνες σας! μου λέει.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Ναι! Είναι η οικογένειά μου, τους λατρεύω! της απαντώ.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Και εγώ πιστεύω πολύ, ιδιαίτερα αγαπώ τον Άγιο Νεκτάριο.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Κάποιο θαύμα θα σας έκανε, για να τον πιστεύετε, ε;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Ακριβώς! Θέλετε να σας πω;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Ήδη έπρεπε να έχετε ξεκινήσει.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Εδώ η κυρία γέλασε.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Έχω καρκίνο, μου λέει κοφτά. Μου έχουν αφαιρέσει και τους δύο μαστούς. Από την ημέρα που παντρεύτηκα αρρώστησα, έπαθα βαριά μελαγχολία.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Γιατί; Δεν έχετε καλό σύζυγο;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Αντιθέτως, ο σύζυγος μου είναι πολύ καλός, με προσέχει πάρα πολύ και οικονομικά είμαστε πάρα πολύ καλά.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Τότε γιατί αρρωστήσατε;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Δεν ξέρω! ξαφνικά έπεσα σε μεγάλη μελαγχολία Χωρίς λόγο. Μια γειτόνισσα μού είπε πως πρέπει να μου έχουν κάνει μάγια.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>«Όμως εγώ δεν έχω εχθρούς»</strong>, της είπα. «Πιστεύω πως πρέπει να σου τα έχει κάνει η Παναγιώτα, <strong>Γιατί ήθελε πολύ τον άνδρα σου».</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Είχαν περάσει τρία χρόνια από την ημέρα του γάμου Και της αρρώστιας μου, όταν αποφάσισα να τα πω στη μητέρα μου.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Εκείνη, μόλις τ” άκουσε, με πήρε και πήγαμε σε έναν παπά. Μου διάβασε ευχή και μου είπε να πάω στην Αίγινα, στον Άγιο Νεκτάριο.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Μας έπεφτε πολύ μακριά η Αίγινα από το νησί μου.</strong> Όμως ο άνδρας μου επέμενε να πάμε. Και ξεκινήσαμε και οι τρεις μαζί για τον Άγιο Νεκτάριο.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Όταν φτάσαμε, αφού προσκυνήσαμε και προσευχηθήκαμε, ήθελα να δω την ηγουμένη. <strong>Δεν ήξερα γιατί, όμως την ήθελα.</strong> Ζητήσαμε από μια μοναχή να μας οδηγήσει σ” εκείνη.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Έτσι κι έγινε. Η ηγουμένη μάς δέχθηκε πολύ εγκάρδια, σαν να μας περίμενε. Έβγαλε από την τσέπη της ένα κομποσκοίνι, μου το έδωσε και μου ζήτησε να το φορέσω στο χέρι μου.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Το φόρεσα, ενώ η μητέρα μου της εξηγούσε τι έχω. <strong>Ξαφνικά σηκώθηκα και τους είπα:</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Πάμε στο κελί του Αγίου Νεκταρίου, μας περιμένει!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Άνοιξα την πόρτα και βγήκα έξω κατευθυνόμενη προς το κελί του Αγίου. Η ηγουμένη με ρώτησε:</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Ξέρεις πού είναι; Έχεις ξανάρθει εδώ;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Όχι! όμως με καθοδηγεί εκείνος.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Φτάσαμε στο κελί του, μπήκαμε μέσα και εγώ κάθισα στο κρεβατάκι του. Ο Άγιος Νεκτάριος καθόταν δίπλα μου, μου μιλούσε και εγώ του απαντούσα.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Θέλεις να μου πεις τι λέγατε;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Όχι! το μόνο που θα σου πω, είναι πως μου έλεγε να μη φοβάμαι και πως θα γίνω καλά. Από τότε η μελαγχολία που ένιωθα, έφυγε στη θέση της μπήκε η χαρά.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Πολύ γρήγορα έμεινα έγκυος και γέννησα ένα αγοράκι, που το ονόμασα Νεκτάριο.</strong> Στην πορεία απέκτησα και ένα κοριτσάκι και το ονόμασα Μαρία, το όνομα της Παναγιάς μας.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ύστερα αρρώστησα, έπαθα καρκίνο και, όπως σου είπα, μου αφαίρεσαν και τους δύο μαστούς. Υπέφερα πολύ, όμως ο Άγιος Νεκτάριος ήταν πάντα δίπλα μου.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Από τότε έχουν περάσει είκοσι χρόνια. Ποτέ δεν εγκατέλειψα τον Άγιο. Κάθε χρόνο στη γιορτή του είμαστε όλοι εκεί.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η πίστη μου δυνάμωσε τόσο πολύ, που τώρα δεν με νοιάζει, ότι κι αν μου συμβεί. Είμαι έτοιμη να τα αντιμετωπίσω όλα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Θέλοντας να δοκιμάσω την πίστη της, έκανα τον συνήγορο του διαβόλου:</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Αν ο Θεός σού πάρει ένα από τα παιδιά σου, τι θα κάνεις; Θα εναντιωθείς απέναντι του; θα λιγοστέψει η πίστη σου;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Διαβάστε εδώ: Ποια είναι η δυνατότερη Προσευχή που ενώνει τον άνθρωπο με τον Θεό;</strong></span><br /> <span style="font-size:12pt;"> -Κοίταξε να σου πω.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Τα παιδιά μου είναι δικά Του, Εκείνος μου τα έδωσε άμα τα θέλει πίσω, ας τα πάρει. Θα πονέσω πολύ, όμως η πίστη μου είναι ακλόνητη, δεν μπορεί τίποτε και κανείς να την κλονίσει.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Είσαι σίγουρη γι” αυτά που λες;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Σιγουρότατη! Έχω δει πολλά θαύματα σ” αυτά τα είκοσι χρόνια. Αυτό που σου είπα, ήταν το πρώτο με τον Άγιο Νεκτάριο. Ακολούθησαν πάρα πολλά.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ο Άγιος είναι συνέχεια δίπλα μου, τον αισθάνομαι πολύ κοντά μου. Και μη νομίζεις πως δεν αγαπώ τα παιδιά μου,</strong> επειδή σου είπα ας τα πάρει.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Δικά Του είναι, εμένα μου τα έδωσε απλά να Του τα μεγαλώσω. Αλλά καμαρώνω, γιατί Του τα έκανα πολύ καλά παιδιά. Με τη βοήθειά Του βέβαια.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Ειλικρινά χάρηκα πολύ μ” αυτά που άκουσα και ζήλεψα την πίστη αυτής της γυναίκας!</em></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Πορφυρία Μοναχή.</em></span></p></div>«Θα σας ξανασυναντήσω εκεί» Εμφάνιση της Παναγίας σε ένα ζευγάρι Βολιωτών...https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/uaymata/panagia2023-02-20T22:30:00.000Z2023-02-20T22:30:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/6502799875?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>«Θα σας ξανασυναντήσω εκεί» Εμφάνιση της Παναγίας σε ένα ζευγάρι Βολιωτών...</em></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ένα απόγευμα, το Καλοκαίρι του 2012, κατά την διάρκεια του Αποδείπνου, ένα ζευγάρι στέκονταν για αρκετή ώρα ακίνητο μπροστά στην εικόνα της Παναγίας. Όταν ρωτήσαμε να μας εξηγήσουν την αιτία αυτής της στάσης τους μας διηγήθηκαν τα εξής:</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Είχαμε βρεθεί στη Λευκάδα, πριν δύο χρόνια, για διακοπέ</strong>ς. Την τελευταία ημέρα καθώς αποχαιρετούσαμε τους ιδιοκτήτες των ενοικιαζομένων δωματίων όπου είχαμε διαμείνει, μας ρώτησαν αν μέσα σε όσα επισκεφτήκαμε στο νησί ήταν και το Μοναστήρι της Παναγίας της Φανερωμένης. Εμείς τότε δεν είχαμε επαφή με την Εκκλησία και το να επισκεφθούμε ένα Μοναστήρι, και μάλιστα κατά τις ημέρες των διακοπών, ήταν από τα πράγματα που δεν θα προγραμματίζαμε. Όμως μιας και είχαμε αρκετό χρόνο και μας είπαν ότι η Μονή είναι κοντά αποφασίσαμε να δούμε και αυτό το «αξιοθέατο» (έτσι το αντιλαμβανόμασταν).</span></p>
<div id="quads-ad3" class="quads-location quads-ad3"> </div>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Καθώς ανηφορίζοντας προσπεράσαμε το χωριό Φρύνι, αμφιβάλλαμε για το αν είχαμε ακολουθήσει τη σωστή κατεύθυνση.</strong> Σε κάποιο σημείο του δρόμου λίγο πριν τη Μονή, όπου κατεβαίνει ένας χείμαρρος και ο δρόμος σχηματίζει πέταλο, συζητούσαμε την απορία μας.</span></p>
<div class="quads-location quads-ad3"> </div>
<p><span style="font-size:12pt;">Τότε συναντήσαμε μια γυναίκα που κατέβαινε από τον λόφο. Το παράστημά της ήταν επιβλητικό, φορούσε μακριά ανοιχτόχρωμα ρούχα και όλη η εμφάνισή της ήταν εντυπωσιακή. Όταν την πλησιάσαμε σταθήκαμε και τη ρωτήσαμε εάν γνωρίζει πού είναι η Μονή της Παναγίας και αν πηγαίναμε σωστά. Τότε αυτή μας απάντησε με μειλίχια καθαρή φωνή:<strong> «Σωστά πηγαίνετε. Το Μοναστήρι είναι λίγο πιο πάνω.</strong> Και εγώ από εκεί έρχομαι και σε λίγο θα επιστρέψω. Και εγώ εκεί μένω. Θα σας ξανασυναντήσω εκεί». Ήταν η φωνή της σαν δροσερή αύρα μέσα στο κάμα του μεσημεριού.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Την ευχαριστήσαμε και συνεχίσαμε τον δρόμο.</strong> Καθώς όμως βρεθήκαμε στην απέναντι πλευρά στο πέταλο του δρόμου, κοιτάξαμε να δούμε ξανά αυτή την γυναίκα, αλλά δεν υπήρχε πουθενά κανείς. Σκεφθήκαμε ότι ίσως να λιποθύμησε από τον καύσωνα, και αφού σταματήσαμε κατεβήκαμε να την βρούμε. Αλλά μάταια. Φωνάξαμε, τρέξαμε προς τα κάτω, αλλά καμία απόκριση<strong>. Είχαμε αρχίσει να σαστίζουμ</strong>ε. Μπήκαμε τέλος στο αμάξι μας και μείναμε αμήχανοι και ακίνητοι για αρκετή ώρα. Όταν ξεκινήσαμε κάνεις δεν είχε διάθεση να συζητήσουμε. Βρισκόμασταν σε βαθειά απορία.</span></p>
<div class="quads-location quads-ad3"> </div>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Μετά από λίγα μέτρα φθάσαμε στη Μονή. Ήταν μεσημέρι και δεν είχε κόσμο. Και εμείς, ως τουρίστες παρά ως προσκυνητές,</strong> επισκεπτόμασταν και περιεργαζόμασταν τις αυλές, το Μουσείο, την θέα προς τη θάλασσα, χωρίς να μπούμε στον Ιερό Ναό της Παναγίας. Για εμάς τότε αξία είχαν όλα τα υπόλοιπα. Όλη αυτή την ώρα δε, συνεχίζονταν η αμήχανη σιωπή μας. Μετά από λίγα λεπτά πήραμε τον δρόμο προς την έξοδο και καθώς βλέπαμε άλλους να μπαίνουν στον Ιερό Ναό, νωχελικά τους ακολουθήσαμε από περιέργεια.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Είχαμε καιρό να μπούμε σε Εκκλησία και γι’ αυτό μας δημιουργούσε κατάνυξη το καθετί. Καθίσαμε και η σκέψη μας ξεκουράζονταν μαζί με το σώμα μας. Κάποια στιγμή προσέξαμε ότι όλοι έμπαιναν στο δεξιό μέρος του Ιερού και προσκυνούσαν. Αφού έφυγαν όλοι σηκώθηκε πρώτα ο σύζυγός μου και πήγε και αυτός στο χώρο εκείνο.<strong> Στεκόταν ακίνητος και κοιτούσε αποσβολωμένος προς μία εικόνα.</strong> Εγώ τον κοιτούσα με ανησυχία διότι δεν είναι άνθρωπος που εντυπωσιάζεται ή εκδηλώνεται εύκολα. Πήγα κοντά του να τον ρωτήσω τί συμβαίνει. Όταν αντίκρισα την Εικόνα που κοιτούσε έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Στην Εικόνα της Παναγίας της Φανερωμένης αναγνωρίσαμε τη γυναίκα, </strong>που είχαμε συναντήσει στον δρόμο προηγουμένως. Το πρόσωπό της, το χαμόγελό της, τα ρούχα της ήταν ξανά μπροστά μας. Καθώς από τα μάτια μας έτρεχαν δάκρυα θυμηθήκαμε ότι μας είχε πει:<strong> «Θα σας συναντήσω ξανά εκεί στο Μοναστήρι».</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μετά από αυτή την συνάντηση άλλαξε η ζωή μας. Αναζητήσαμε τον Θεό και γνωρίσαμε την Εκκλησία Του. Καταλάβαμε ότι είμαστε μέλη του Σώματος του Χριστού και ότι η Εκκλησία είναι το υπόλοιπο Σώμα Του.<strong> Εξομολογούμαστε και κοινωνούμε τακτικά διότι εκεί βρήκαμε το αληθινό νόημα της ζωής.</strong></span></p>
<p> </p></div>«Θα σας ξανασυναντήσω εκεί» Εμφάνιση της Παναγίας σε ένα ζευγάρι Βολιωτών...https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/uaymata/panagia2023-02-20T22:30:00.000Z2023-02-20T22:30:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/6502799875?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>«Θα σας ξανασυναντήσω εκεί» Εμφάνιση της Παναγίας σε ένα ζευγάρι Βολιωτών...</em></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ένα απόγευμα, το Καλοκαίρι του 2012, κατά την διάρκεια του Αποδείπνου, ένα ζευγάρι στέκονταν για αρκετή ώρα ακίνητο μπροστά στην εικόνα της Παναγίας. Όταν ρωτήσαμε να μας εξηγήσουν την αιτία αυτής της στάσης τους μας διηγήθηκαν τα εξής:</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Είχαμε βρεθεί στη Λευκάδα, πριν δύο χρόνια, για διακοπέ</strong>ς. Την τελευταία ημέρα καθώς αποχαιρετούσαμε τους ιδιοκτήτες των ενοικιαζομένων δωματίων όπου είχαμε διαμείνει, μας ρώτησαν αν μέσα σε όσα επισκεφτήκαμε στο νησί ήταν και το Μοναστήρι της Παναγίας της Φανερωμένης. Εμείς τότε δεν είχαμε επαφή με την Εκκλησία και το να επισκεφθούμε ένα Μοναστήρι, και μάλιστα κατά τις ημέρες των διακοπών, ήταν από τα πράγματα που δεν θα προγραμματίζαμε. Όμως μιας και είχαμε αρκετό χρόνο και μας είπαν ότι η Μονή είναι κοντά αποφασίσαμε να δούμε και αυτό το «αξιοθέατο» (έτσι το αντιλαμβανόμασταν).</span></p>
<div id="quads-ad3" class="quads-location quads-ad3"> </div>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Καθώς ανηφορίζοντας προσπεράσαμε το χωριό Φρύνι, αμφιβάλλαμε για το αν είχαμε ακολουθήσει τη σωστή κατεύθυνση.</strong> Σε κάποιο σημείο του δρόμου λίγο πριν τη Μονή, όπου κατεβαίνει ένας χείμαρρος και ο δρόμος σχηματίζει πέταλο, συζητούσαμε την απορία μας.</span></p>
<div class="quads-location quads-ad3"> </div>
<p><span style="font-size:12pt;">Τότε συναντήσαμε μια γυναίκα που κατέβαινε από τον λόφο. Το παράστημά της ήταν επιβλητικό, φορούσε μακριά ανοιχτόχρωμα ρούχα και όλη η εμφάνισή της ήταν εντυπωσιακή. Όταν την πλησιάσαμε σταθήκαμε και τη ρωτήσαμε εάν γνωρίζει πού είναι η Μονή της Παναγίας και αν πηγαίναμε σωστά. Τότε αυτή μας απάντησε με μειλίχια καθαρή φωνή:<strong> «Σωστά πηγαίνετε. Το Μοναστήρι είναι λίγο πιο πάνω.</strong> Και εγώ από εκεί έρχομαι και σε λίγο θα επιστρέψω. Και εγώ εκεί μένω. Θα σας ξανασυναντήσω εκεί». Ήταν η φωνή της σαν δροσερή αύρα μέσα στο κάμα του μεσημεριού.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Την ευχαριστήσαμε και συνεχίσαμε τον δρόμο.</strong> Καθώς όμως βρεθήκαμε στην απέναντι πλευρά στο πέταλο του δρόμου, κοιτάξαμε να δούμε ξανά αυτή την γυναίκα, αλλά δεν υπήρχε πουθενά κανείς. Σκεφθήκαμε ότι ίσως να λιποθύμησε από τον καύσωνα, και αφού σταματήσαμε κατεβήκαμε να την βρούμε. Αλλά μάταια. Φωνάξαμε, τρέξαμε προς τα κάτω, αλλά καμία απόκριση<strong>. Είχαμε αρχίσει να σαστίζουμ</strong>ε. Μπήκαμε τέλος στο αμάξι μας και μείναμε αμήχανοι και ακίνητοι για αρκετή ώρα. Όταν ξεκινήσαμε κάνεις δεν είχε διάθεση να συζητήσουμε. Βρισκόμασταν σε βαθειά απορία.</span></p>
<div class="quads-location quads-ad3"> </div>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Μετά από λίγα μέτρα φθάσαμε στη Μονή. Ήταν μεσημέρι και δεν είχε κόσμο. Και εμείς, ως τουρίστες παρά ως προσκυνητές,</strong> επισκεπτόμασταν και περιεργαζόμασταν τις αυλές, το Μουσείο, την θέα προς τη θάλασσα, χωρίς να μπούμε στον Ιερό Ναό της Παναγίας. Για εμάς τότε αξία είχαν όλα τα υπόλοιπα. Όλη αυτή την ώρα δε, συνεχίζονταν η αμήχανη σιωπή μας. Μετά από λίγα λεπτά πήραμε τον δρόμο προς την έξοδο και καθώς βλέπαμε άλλους να μπαίνουν στον Ιερό Ναό, νωχελικά τους ακολουθήσαμε από περιέργεια.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Είχαμε καιρό να μπούμε σε Εκκλησία και γι’ αυτό μας δημιουργούσε κατάνυξη το καθετί. Καθίσαμε και η σκέψη μας ξεκουράζονταν μαζί με το σώμα μας. Κάποια στιγμή προσέξαμε ότι όλοι έμπαιναν στο δεξιό μέρος του Ιερού και προσκυνούσαν. Αφού έφυγαν όλοι σηκώθηκε πρώτα ο σύζυγός μου και πήγε και αυτός στο χώρο εκείνο.<strong> Στεκόταν ακίνητος και κοιτούσε αποσβολωμένος προς μία εικόνα.</strong> Εγώ τον κοιτούσα με ανησυχία διότι δεν είναι άνθρωπος που εντυπωσιάζεται ή εκδηλώνεται εύκολα. Πήγα κοντά του να τον ρωτήσω τί συμβαίνει. Όταν αντίκρισα την Εικόνα που κοιτούσε έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Στην Εικόνα της Παναγίας της Φανερωμένης αναγνωρίσαμε τη γυναίκα, </strong>που είχαμε συναντήσει στον δρόμο προηγουμένως. Το πρόσωπό της, το χαμόγελό της, τα ρούχα της ήταν ξανά μπροστά μας. Καθώς από τα μάτια μας έτρεχαν δάκρυα θυμηθήκαμε ότι μας είχε πει:<strong> «Θα σας συναντήσω ξανά εκεί στο Μοναστήρι».</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μετά από αυτή την συνάντηση άλλαξε η ζωή μας. Αναζητήσαμε τον Θεό και γνωρίσαμε την Εκκλησία Του. Καταλάβαμε ότι είμαστε μέλη του Σώματος του Χριστού και ότι η Εκκλησία είναι το υπόλοιπο Σώμα Του.<strong> Εξομολογούμαστε και κοινωνούμε τακτικά διότι εκεί βρήκαμε το αληθινό νόημα της ζωής.</strong></span></p>
<p> </p></div>Το Θαύμα της Αγίας Μαρίνας που θα σας αφήσει άφωνους...https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/uaymata/agia-marina2023-02-19T14:35:00.000Z2023-02-19T14:35:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/6783472280?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Το Θαύμα της Αγίας Μαρίνας που θα σας αφήσει άφωνους...</strong></em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Πολλές φορές στην ζωή μας, σαν συνειδητοί Χριστιανοί, επικαλούμεθα τον Θεό και τούς Αγίους Του....</em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Αυτό λοιπόν έκανε και μια οικογένεια από την Κύπρο, γνωστή από τις τηλεοπτικές εκκλήσεις της πριν δύο χρόνια,</strong> για την εξεύρεση δότη προκειμένου να βρεθεί μόσχευμα για εγχείρηση στο μικρό παιδί τους, τον Ανδρέα που έπασχε από λευχαιμία.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μόσχευμα βρέθηκε και οι γονείς ετοιμάσθηκαν για να ταξιδεύσουν στις ΗΠΑ, όπου θα γινόταν η λεπτή χειρουργική επέμβαση μεταμόσχευσης μυελού. Όλοι θυμόμαστε τότε την αγωνία της οικογένειας του Βάσου Βασιλείου από τη Λεμεσό και τις καθημερινές εκκλήσεις τους στον Χριστό μας για να σώσει το παιδί τους.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Πριν λοιπόν ξεκινήσουν για την εγχείρηση οι γονείς άκουσαν για τα θαύματα της Αγίας Μαρίνας και πήραν την πρωτοβουλία να τηλεφωνήσουν στο μοναστήρι τής Αγίας Μαρίνας στην Άνδρο και να ζητήσουν την ευλογία Της.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Στο τηλέφωνο ο ηγούμενος της Μονής αρχιμανδρίτης Κυπριανός υποσχέθηκε πως θα προσευχηθεί στην Αγία και ευχήθηκε στους γονείς να έχει το παιδί την Αγία Μαρίνα στο χειρουργείο για βοήθεια.</strong></em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Πράγματι με την ευχή του ηγουμένου Κυπριανού στις αποσκευές τους και με ακράδαντη την πίστη για τη βοήθεια της Αγίας Μαρίνας οι δύο γονείς και ο μικρός Ανδρέας μετέβησαν στις ΗΠΑ. Μετά τις καθιερωμένες προκαταρκτικές εξετάσεις προετοιμασίας ο μικρός Ανδρέας εισήλθε για την πραγματικά πολύ σοβαρή και λεπτή εγχείρηση.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Λίγη ώρα πριν το χειρουργείο παρουσιάστηκε στον ιατρό που θα χειρουργούσε τον μικρό Ανδρέα μία γυναίκα. Είπε πως είναι γιατρός και παρακάλεσε να παρακολουθήσει την εγχείρηση, επειδή ήταν προσωπική ιατρός του μικρού Ανδρέα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Η συζήτηση της γυναίκας με τον χειρούργο έδειχνε πως κατείχε την ιατρική επιστήμη και δεν άφηνε καμιά αμφιβολία στο χειρούργο να σκεφτεί πως δεν είναι ιατρός.</strong> Εκείνος πάντως της είπε πως δεν επιτρέπεται να βρίσκεται στο χειρουργείο ξένος ιατρός και πως αποτελούσε πρακτική της ιατρικής του ομάδας να μην μετέχουν άλλοι στις λεπτές αυτές εγχειρήσεις.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η επιμονή όμως της γυναίκας έκαμψε την αρχική αδιαλλαξία του χειρούργου. Της ζήτησε να αφήσει τα στοιχεία της στη γραμματεία και να εισέλθει στη συνέχεια στο χειρουργείο μαζί του. <strong>Έτσι και έγινε.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η άγνωστη ιατρός εισήλθε στο χειρουργείο και όχι απλώς παρακολουθούσε αλλά συμμετείχε ενεργά στην εγχείρηση του μικρού Ανδρέα. Αρκετές φορές μάλιστα έδωσε τις κατευθύνσεις για το πώς έπρεπε να προχωρήσει η επέμβαση. <strong>Όλα πήγαν καλά και ο γιατρός αφού την ευχαρίστησε εξήλθε του χειρουργείου.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Το ζεύγος Βασιλείου έτρεξε να πληροφορηθεί για το πώς πήγε η εγχείρηση. «Όλα πήγαν πολύ καλά» τους είπε. Και πρόσθεσε: «Δεν μπορώ όμως να καταλάβω πως είχατε μια τέτοια γιατρό για το παιδί σας και ήλθατε σε μένα;» Οι γονείς έκπληκτοι του απάντησαν ότι δεν είχαν φέρει κάποια γιατρό και δεν γνωρίζουν κάτι σχετικό.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ο χειρούργος όμως επέμενε και τους είπε πως όταν εξήλθε από το χειρουργείο η γιατρός του μικρού <strong>Ανδρέα</strong>, παρέμεινε για λίγο μέσα με την υπόλοιπη ιατρική ομάδα. Ως εκ τούτου κάπου εκεί γύρω έπρεπε να είναι και τους προέτρεψε να τη συναντήσουν. Μάταια όμως έψαχναν να τη βρουν.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η γιατρός είχε εξαφανισθεί… Σκέφθηκαν πως θα έφυγε και πήγαν μετά την προτροπή του χειρούργου στη γραμματεία να ζητήσουν τα στοιχεία της προκειμένου να την ευχαριστήσουν. Πίστευαν πως ίσως κάποια γιατρός από την Ελλάδα, ή την Κύπρο ευαισθητοποιήθηκε και ταξίδευσε στις ΗΠΑ για να συμβάλλει στην λεπτή χειρουργική επέμβαση.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Με έκπληξη διαπίστωσαν πως η άγνωστη γυναίκα ιατρός είχε υπογράψει με το όνομα Μαρίνα από την Άνδρο (Marina from Andros).</strong> Δεν πίστευαν αυτό που έβλεπαν. Στέκονταν επί αρκετή ώρα αμήχανοι μπροστά στο θαύμα της Αγίας Μαρίνας.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Τα δάκρυα ευγνωμοσύνης και χαράς πλημμύρισαν τα μάτια τους. Θυμήθηκαν αυτό που τους είχε πει ο σεβαστός γέροντας και ηγούμενος της ομώνυμης Ιεράς Μονής. » Πηγαίνετε στην Αμερική και εύχομαι η Αγία Μαρίνα να είναι μέσα στο χειρουργείο »</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Την απερίγραπτη χαρά τους για την επιτυχή έκβαση της εγχείρησης και την επαναφορά της υγείας του μικρού Ανδρέα τη μετέφεραν στα ΜΜΕ μιλώντας για το αληθινό θαύμα.</strong> Από τότε έβαλαν ως τάμα να βρίσκονται πάντοτε οικογενειακώς στην Άνδρο την ημέρα της μνήμης της Αγίας Μαρίνας.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Έτσι και πράττουν, ενώ όπως ανέφερε μοναχός της Μονής με τον οποίο συνομιλήσαμε δύο φορές, στα χρόνια που μεσολάβησαν από τότε, η οικογένεια Βασιλείου μεταβαίνει τακτικά από τη Λεμεσό κάθε καλοκαίρι στην Άνδρο για να ευχαριστήσει την Αγία Μαρίνα, που έσωσε τον μικρό Ανδρέα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ουδέποτε λοιπόν απουσίασαν τα θαύματα των Αγίων από τη ζωή τής Ορθοδόξου Εκκλησίας μας</strong>, και είθε ο Πανάγαθος Θεός, ό Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός, να μας ενισχύει την πίστη μας με τα θαύματα των Αγίων μας.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ευχαριστούμε θερμώς την κ. Κυριακοπούλου Σπυριδούλα, συνταξιούχο ιατρό, που είχε την ευγενή καλοσύνη να μας ενημερώσει για το ανωτέρω θαύμα. Θερμές ευχαριστίες στον ηγούμενο της Ιεράς Μονής και στην αδελφότητα για τις διευκρινίσεις και τις απαντήσεις στα ερωτήματα που τους θέσαμε.</span></p>
<div id="quads-ad3" class="quads-location quads-ad3"> </div></div>Άγιος Εφραίμ: «Θα κάνω πολλά θαύματα, για να πιστέψει ο κόσμος και να σωθεί πριν έλθουν τα μεγάλα δεινά…https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/uaymata/polla2021-03-19T21:00:00.000Z2021-03-19T21:00:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/7990663685?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Άγιος Εφραίμ: «Θα κάνω πολλά θαύματα, για να πιστέψει ο κόσμος και να σωθεί πριν έλθουν τα μεγάλα δεινά…</em></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Θεέ μου, αξίωσέ με τήν ανάξια, νά ιδώ κι΄ εγώ έναν από τούς παλιούς πατέρες πού εδώ έζησαν…</em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Πεντακόσια περίπου χρόνια έχουν περάσει, από τό 1426 , όταν στίς 5 Μαϊου Αγαρηνοί πειρατές, εισβάλλοντας στό μοναστήρι τών Αμώμων, στόν λόφο τής Νέας Μάκρης, παλούκωσαν μέ αναμμένο δαυλό στήν κοιλιά τόν Άγιο Εφραίμ, ηγούμενο τότε σ΄ αυτό τό μοναστήρι…</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><span id="more-50230"></span>Έκτοτε παρέμενε άγνωστος, μέχρι τό 1964 , όταν γιά λόγους πού μόνο ό Θεός γνωρίζει, κάνει στόν χώρο τής αρχαίας Μονής καί πάλι ζωντανή τήν παρουσία του…Στό ερειπωμένο αυτό μοναστήρι, ζεί τώρα μιά ευσεβής καλόγρια.</span></p>
<p align="left"><span style="font-size:12pt;">Είναι ή Μακαρία Δεσύπρη, αυτή ή φωτεινή ψυχή πού μέ τήν ταπεινή παρουσία της σημάδεψε τήν ζωή τού Μοναστηριού στά χρόνια πού ακολούθησαν…</span></p>
<p align="left"><span style="font-size:12pt;">Διηγείται ή ίδια…</span></p>
<p align="left"><span style="font-size:12pt;"><em><strong>–” Καθισμένη πάνω στά ερείπια τού παλιού Μοναστηριού, όπου ή θεία Πρόνοια οδήγησε τά βήματά μου, έφερνα τόν στοχασμό μου σέ χρόνια περασμένα, σέ παλιούς καιρούς, όταν σκορπισμένα ήταν παντού τά κόκκαλα τών Αγίων μαρτύρων…Καί καθώς καταγινόμουν στό καθάρισμα τών χαλασμάτων, αναλογιζόμουνα ότι βρισκόμουνα σέ τόπο ιερό καί έλεγα,</strong></em></span></p>
<p align="left"><span style="font-size:12pt;"><em><strong>–Θεέ μου, αξίωσέ με τήν ανάξια, νά ιδώ κι΄ εγώ έναν από τούς παλιούς πατέρες πού εδώ έζησαν…</strong></em></span></p>
<h3> </h3>
<h3><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: </strong><a href="https://www.face-new237.com/face-new237/proseyxh-l/proseyxes/archaggelo">Η αχειροποίητη δυνατή προσευχή στον Αρχάγγελο Μιχαήλ</a></span></h3>
<p align="left"> </p>
<p align="left"><span style="font-size:12pt;">Καί ενώ περνούσε ό καιρός έχοντας πάντα εσωτερικά τήν ίδια επιθυμία, ένοιωθα μιά φωνή μέσα μου νά μού λέει,</span></p>
<p align="left"><span style="font-size:12pt;"><em><strong>–” Σκάψε, καί εκείνο πού ζητάς θά τό βρείς !</strong></em></span></p>
<p align="left"><span style="font-size:12pt;">Καί μ΄ έναν τρόπο θαυμαστό, ή μυστική αυτή φωνή, μού υπέδειξε τό κομμάτι γής στήν αυλή τού μοναστηριού, πού έπρεπε νά ψάξω.</span></p>
<p align="left"><span style="font-size:12pt;">Ό καιρός περνούσε, καί ή φωνή αυτή, κάθε φορά πιό δυνατή μέ προέτρεπε ν΄ αρχίσω…</span></p>
<p align="left"><span style="font-size:12pt;">Έδειξα τό σημείο στόν εργάτη πού φώναξα γιά μιά άλλη επισκευή, στό παλιό Ηγουμενείο, καί τού είπα νά σκάψει. Αυτός, απρόθυμος άρχισε αλλού τό σκάψιμο. Καί αφού είδα ότι δέν μέ άκουγε νά πάει εκεί πού τού έδειχνα, τόν άφησα νά κάνει τό θέλημά του χτυπώντας τούς άγονους βράχους. Τελικά, κατάλαβε τό λάθος του καί γύρισε στό σημείο…</span></p>
<p align="left"><span style="font-size:12pt;"><em><strong>“…καί φθάνοντας, έπειτα από ώρες, στό 1,70 βάθος, έφερε ό κασμάς στήν επιφάνεια τήν κεφαλή τού ανθρώπου τού Θεού. Τήν ίδια στιγμή, γέμισε άρωμα ή ατμόσφαιρα!</strong></em></span></p>
<p align="left"><span style="font-size:12pt;">Ό εργάτης χλώμιασε, δέθηκε ή γλώσα του, καί κόπηκε ή μιλιά του</span></p>
<p align="left"><span style="font-size:12pt;"><em><strong>–Άφησέ με μόνη, τόν παρακάλεσα…</strong></em></span></p>
<p align="left"><span style="font-size:12pt;">Γονάτισα μέ ευλάβεια καί ασπάσθηκα τό σκήνωμα τού Αγίου συλλογιζόμενη τήν έκταση οδύνης καί πόνου τού τότε μαρτυρίου του…”</span></p>
<p align="left"><span style="font-size:12pt;">Καί αλλού, ή μοναχή Μακαρία Δεσύπρη, εξιστορεί πώς είδε ολοζώντανο τόν Άγιο…</span></p>
<p align="left"><span style="font-size:12pt;"><em><strong>–” Ήταν βράδυ, καί διάβαζα μόνη μου τόν Εσπερινό στό ερειπωμένο μοναστήρι, όταν ξαφνικά άκουσα βήματα…Ξεκινούσαν από τό βάθος τού τάφου προχώρησαν στήν αυλή κι΄ έφθασαν στήν πόρτα τής Εκκλησίας. Τά βήματα ακούγονταν δυνατά καί σταθερά καθώς πλησίαζαν. Γιά πρώτη φορά στήν ζωή μου μέσα σ΄ εκείνη τήν ερημιά φοβήθηκα…Δέν γύρισα ούτε πού νά κοιτάξω ώσπου άκουσα τήν φωνή του νά λέει,</strong></em></span></p>
<p align="left"><span style="font-size:12pt;"><em><strong>–” Ώς πότε θά μ΄ έχεις εκεί πέρα; Κι΄ αυτός ( ό εργάτης ), πώς πέταξε τό κεφάλι μου έτσι;</strong></em></span></p>
<p align="left"><span style="font-size:12pt;">Γύρισα τότε τρομαγμένη καί τ ό ν ε ί δ α !</span></p>
<p align="left"><span style="font-size:12pt;">Ήταν ψηλός, μέ μάτια μικρά στρογγυλά πού τρεμόπαιζαν στίς κόγχες τους. Έβλεπα τίς ρυτίδες του, καί τά γένια του πού έφθαναν μέχρι τόν λαιμό του. Τό μαύρο ράσο του μαύρο μέ πτυχώσεις, καί στό αριστερό του χέρι κρατούσε ένα φώς υπέρλαμπρο ενώ μέ τό δεξί ευλογούσε !…</span></p>
<p align="left"><span style="font-size:12pt;">Ήταν ένα πλάσμα, 1.500 ετών, καί βρισκόταν μέ τήν δύναμι τού Χριστού ολοζώντανο, ακριβώς δίπλα μου!!</span></p>
<p align="left"><span style="font-size:12pt;"><em><strong>–Συγχώρεσέ με, τού είπα, καί αύριο μόλις ξημερώσει ό Θεός τήν ημέρα του, θά σέ φροντίσω…</strong></em></span></p>
<p align="left"><span style="font-size:12pt;">Καί αμέσως έγινε ά φ α ν τ ο ς !</span></p>
<p align="left"><span style="font-size:12pt;">Συνέχισα ειρηνικά τόν Εσπερινό μου, καί τό πρωϊ καθάρισα τά άγια λείψανα, τά έπλυνα, καί άναψα ένα μικρό καντηλάκι.</span></p>
<p align="left"><span style="font-size:12pt;">Τό ίδιο βράδυ είδα τόν Άγιο στόν ύπνο μου. Στεκόταν όρθιος καί κατάφωτος μέσα στήν Εκκλησία. Κρατούσε τήν εικόνα του στά χέρια του καί μέ κοίταζε…</span></p>
<p align="left"><span style="font-size:12pt;">Άκουσα τήν φωνή του πεντακάθαρα…</span></p>
<p align="left"><span style="font-size:12pt;"><em><strong>–” Σ΄ ε υ χ α ρ ι σ τ ώ π ο λ ύ, μού είπε. Ο ν ο μ ά ζ ο μ α ι Ε φ ρ α ί μ …”</strong></em></span></p>
<p align="left"><span style="font-size:12pt;">Πέρασε αρκετός καιρός απ΄ αυτό τό περιστατικό καί πάντα μέσα μου είχα μιά απορία…</span></p>
<p align="left"><span style="font-size:12pt;">Ώσπου μιά μέρα, μετά τό τέλος τού Εσπερινού, καθώς μέ τό χέρι μου έκλεινα τήν πόρτα τής Εκκλησίας, ακούω τρία χτυπήματα, σάν από κεχριμπαρένιο κομπολόϊ. Κατάλαβα ότι ήταν ό Άγιος, μπήκα στό ιερό πού βρίσκονταν τά άγια λείψανά του, άναψα ένα κερί καί ευλαβικά τά προσκύνησα.</span></p>
<h3><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/gerontes/kai/didaxes/ourania-xara">Πως διατηρείς την ουράνια χαρά και την ειρήνη</a></strong></span></h3>
<p align="left"> </p>
<p align="left"><span style="font-size:12pt;">Αλλά τί νά ειπώ καί τί νά λαλήσω, όταν τήν ίδια ακριβώς στιγμή σάν χείμαρος πλημμύρησε όλος ό τόπος από τήν Παραδεισένια εκείνη ευωδία πού τά άγια λείψανα έβγαζαν…”.</span></p>
<p align="left"><span style="font-size:12pt;"><strong>Έτσι περιγράφει ή αείμνηστος ηγουμένη Μακαρία Δεσύπρη τήν εμφάνιση τού αγίου σάν μία σφραγίδα –</strong> πρόλογο σέ κάθε ένα από τά βιβλία γιά τόν Άγιο Εφραίμ,πού μέχρι σήμερα τό μοναστήρι έχει κυκλοφορήσει, μέ τόν γενικό τίτλο ” ΟΠΤΑΣΙΑΙ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ τού Αγίου Μεγαλομάρτυρος Εφραίμ τού θαυματουργού ” – Αθήναι – 1998.</span></p>
<p align="left"><span style="font-size:12pt;">Νά σημειώσουμε εδώ, ότι τά περιγραφόμενα θαύματα είναι πάντα επώνυμα, μέ στοιχεία καί διευθύνσεις, καί αφορούν ανθρώπους διαφόρων κοινωνικών στρωμάτων καί επαγγελμάτων. Εργάτες, επαγγελματίες,υπάλληλοι,γιατροί, αξιωματικοί, καί δικηγόροι, είναι οί άνθρωποι πού μέ τό χέρι στήν καρδιά ομολογούν θαυματουργικές επεμβάσεις τού Αγίου Εφραίμ, αλλά καί εμφανίσεις π ρ ό σ ω π ο μέ π ρ ό σ ω π ο σέ περιστατικά περίεργα καί παράδοξα…</span></p>
<h3><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/panagia/voithise-me">Παναγία μου βοήθησε με! ...Παναγιά μου τι να κάνω;</a></strong></span></h3>
<p align="left"> </p>
<p align="left"><span style="font-size:12pt;">Περιστατικά πού συνέβησαν εδώ καί τώρα, στήν εποχή μας, μιά εποχή μέ ιδιαίτερα χαρακτηριστικά καί επικινδυνότητες, γι΄ αυτό καί ό Άγιος Εφραίμ από τίς πρώτες κι΄ όλας εμφανίσεις του στήν τότε ηγουμένη Μακαρία, είχε πεί,</span></p>
<p align="left"><span style="font-size:12pt;"><strong>”Θά κάνω πολλά θαύματα, γιά νά πιστέψει ό κόσμος καί νά σωθεί ( νά σώσει δηλαδή τήν ψυχή του ), πριν έλθουν τα μεγάλα δεινά…” .</strong></span></p>
<p align="left"><span style="font-size:12pt;"><em>( Προφανώς εννοεί, τίς φοβερές εκείνες ημέρες τών πολέμων αλλά καί τών μετέπειτα διωγμών τού Αντίχριστου, πού μέ τόν μυστηριώδη σατανικό αριθμό 666 θά προσπαθήσει νά σφραγίσει καί νά θέσει υπό τήν ιδιοκτησία τού Εωσφόρου όλη τήν ανθρωπότητα, αρχής γενομένης από τίς συναλλαγές καί τά τρόφιμα σέ παγκόσμια κλίμακα…</em></span></p>
<p align="left"><span style="font-size:10pt;"><strong><em><a href="https://www.face-new237.com">https://www.face-new237.com</a></em></strong></span></p></div>Γονάτισε κι εσύ» μου λέει! – Συνταρακτική η δύναμη της πίστης!https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/uaymata/gonatise2021-01-25T20:10:00.000Z2021-01-25T20:10:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/7611271659?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Γονάτισε κι εσύ» μου λέει! – Συνταρακτική η δύναμη της πίστης!...</em></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Χρόνια ολόκληρα προσευχόμουν για τον άντρα μου…</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Τελευταία επειδή δεν έχει με τι άλλο να ασχοληθεί κάθεται με τις ώρες μπροστά στην τηλεόραση. Κοιμάται με τον ήχο της!</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Σέβεται μέσα του τον Θεό αλλά εξωτερικά δεν προσπαθεί όσο πρέπει. Εγώ προσπαθούσα να τον βοηθήσω με τα λόγια μου να την παρατήσει και να ακούσει η να διαβάσει κάτι ωφέλιμο για την ψυχή του. <strong>Μάλιστα, ίσως τον πίεζα κιόλας διαβάζοντάς του πότε πότε φωναχτά,</strong> κάποια κηρύγματα η κάποια αποσπάσματα από θρησκευτικά βιβλία. Εκείνος έδειχνε βέβαια ότι δεν ακούει. Πιστός στον ήχο της αγαπημένης του τηλεόρασης!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Όσο για προσευχή. Δεν το συζητάμε. Καμία προθυμία…</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Μια μέρα κρατούσα μια παράκληση του Χριστού και του έλεγα πάλι αν θέλει να την διαβάσει. Τίποτα εκείνος.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Όμως, τυχαία, άνοιξε το βιβλίο και είδε στην τελευταία σελίδα της παράκλησης την ασπρόμαυρη αυτή εικονίτσα με μια οικογένεια να προσεύχονται όλοι γονατιστοί στον Χριστό!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/uaymata/siglonise" target="_blank">Θαύμα Αγίου Ραφαήλ που συγκλόνισε</a></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Πόσο τον άγγιξε τότε!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Χάζεψε ώρα να την κοιτάει! Λες και κάποιος του έλεγε κάτι στην ψυχή του.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Μετά από λίγο με φωνάζει.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>– Γυναίκα, μου λέει, έλα πάμε.</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>– Πού πάμε; του απαντώ.</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>– Έλα σου λέω. Πάμε να προσευχηθούμε…</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Δεν πίστευα στα αυτιά μου. Θαύμα έγινε! είπα από μέσα μου. Μα είναι δυνατόν;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Τότε τον βλέπω, αυτόν που όλη μέρα δεν σηκωνόταν από την τηλεόραση, να γονατίζει και να προσεύχεται μπροστά στο εικονοστάσι.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>– Γονάτισε κι εσύ, μου λέει. Έλα να κάνουμε την παράκληση!</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Από τότε του έγινε συνήθεια.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Δοξάζω τον Θεό που μια ασπρόμαυρη ασήμαντη εικονίτσα έγινε αφορμή ο σύζυγός μου να αλλάξει και να γίνει το θαύμα που περίμενα στη ψυχή του.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Δεν ήταν καν έγχρωμη η βυζαντινή η αγιογραφία… Ένα απλό τυπωμένο γραμμικό σχέδιο ήταν μόνο στην τελευταία σελίδα μίας παράκλησης!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ότι δεν κατάφερα εγώ με τα λόγια μου τόσα χρόνια γάμου, το κατάφερε μια μικροσκοπική ασπρόμαυρη εικονίτσα που μίλησε στην ψυχή του!</strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/uaymata/agia-anastasia" target="_blank">«Όποιος ασθενής με επικαλεσθεί θεράπευσέ τον» Aγία Αναστασία</a></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/uaymata/tajiarxhs" target="_blank">Ταξιάρχης: Όταν τον καλέσεις με πίστη είναι πάντα κοντά σου.</a></strong></span></p></div>Ταξιάρχης: Όταν τον καλέσεις με πίστη είναι πάντα κοντά σου...https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/uaymata/tajiarxhs2021-01-22T13:20:00.000Z2021-01-22T13:20:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/7987275290?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Ταξιάρχης: Όταν τον καλέσεις με πίστη είναι πάντα κοντά σου...</strong></em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>,,,εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος...<br /> </em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Το απίστευτο περιστατικό που συνέβη στο Σουδάν περιγράφεται αναλυτικά στο βιβλίο του πρωτοπρεσβυτέρου Ευστρατίου Δήσσου «Το ιστορικό και τα θαύματα του Ταξιάρχη Μανταμάδου».</strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"> Ήταν ένα ανοιξιάτικο πρωινό στή μακρινή χώρα κάτω, στο Σουδάν. Στό αεροδρόμιο της πρωτεύουσας παρατηρείτο μια ασυνήθιστη κίνηση. Εκτός των κανονικών δρομολογίων, ανέμελα νιάτα, μαθητές, με τους εκδρομικούς σάκους των, είχαν γεμίσει τις αίθουσες του αερολιμένα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μια σχολική εκπαιδευτική, αεροπορική εκδρομή, είχε προγραμματιστεί για την ημέρα αυτή. Σχολικά τραγούδια και χαρούμενες φωνές έσπαγαν το μονότονο βουητό των αεροπλάνων, που απογειωνόταν και προσγειωνόταν εις τον αερολιμένα. Και ξάφνου τα μικρόφωνα ανήγγειλαν;..</span><br /> <span style="font-size:12pt;">.</span><br /> <span style="font-size:12pt;"><strong>«Οι εκδρομείς και οι κύριοι συνοδοί αυτών να επιβιβαστούν εις το σκάφος. Το σκάφος σε 5 λεπτά απογειώνεται».</strong> Ένας χείμαρρος από νέα παιδιά όρμισε στον αερολιμένα και κατευθύνθηκε προς το αεροσκάφος. Σέ τρία λεπτά όλα ήταν έτοιμα για την απογείωση.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ο Κυβερνήτης, ένας αθλητικός νέος, πού δεν απείχε πολύ στην ηλικία από τους νέους επιβάτες του, αλλά αριστούχος και ίσως ο καλύτερος και ο πλέον δοκιμασμένος της Εταιρείας, τους καλωσόρισε στο σκάφος και τους υποσχέθηκε ένα ωραίο ταξίδι. Όλα ήταν έτοιμα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/agios/paisios/proseyxh">Άγιος Παϊσιος: Μπορεί κανείς να είναι Χριστιανός, άμα δεν ξεκινήσει την ημέρα του με προσευχή;</a></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ο Κυβερνήτης έριξε μια -τυπική- τελευταία ματιά στά όργανα του σκάφους, δια του ασυρμάτου είπε ατό κέντρο το «Οκέϋ» καί έβαλε σε κίνηση τους κινητήρες. Το κέντρο του είπε τις τελευταίες πληροφορίες της μετεωρολογικής υπηρεσίας, πού ήταν πάρα πολύ καλές και του ευχήθηκε καλό ταξίδι.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Σέ δύο λεπτά το αεροπλάνο φιλούσε για τελευταία φορά τη γη και ορμούσε με δύναμη στους αιθέρες, σαν ένα μεγάλο αρπακτικό πουλί, για να καταβροχθίσει την απόσταση των 500 μιλίων πού τους χώριζε με το αεροδρόμιο του προορισμού τους.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Το αεροσκάφος είχε διανύσει περίπου τα 100 μίλια και όλα έδειχναν ότι συμβάλλουν εις ένα ωραίο αεροπορικό ταξίδι, μέσα σε ένα καταγάλανο ουρανό. Οι επιβάτες δε, χόρταιναν να απολαμβάνουν το ωραίο θέαμα πού τους προσέφερε το μεγάλο ύψος. Κάτω από τα πόδια τους ένας πελώριος ανάγλυφος χάρτης, ζωντανός, με χωριά, βουνά, ποταμούς και πεδιάδες απλωνόταν. Η αεροσυνοδός δεν έπαυε να τους ξεναγεί και να τους ενημερώνει συνεχώς.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ο Κυβερνήτης έπαιρνε σειρά στο δικό του μικρόφωνο για να πιάσει συζήτηση με τους επιβάτες και να τους λέει τα μυστικά του αεροπλάνου και της τεχνικής του. Ήταν πράγματι ένα υπέροχο ταξίδι. Ο Κυβερνήτης άνοιξε τον ασύρματο και ζήτησε από το κέντρο το στίγμα του και τον καιρό.</strong> Αυτό με την σειρά του, του απάντησε και τον πληροφόρησε ότι μέχρι τέλους του ταξιδιού τους δεν προβλέπεται καμιά αλλαγή του καιρού. Έκλεισε τον ασύρματο και ζήτησε με το μικρόφωνο να μιλήσει με τους επιβάτες, όταν εμπρός του διέκρινε ένα κατάμαυρο σύννεφο. Έκλεισε το μικρόφωνο και έσφιξε το πηδάλιο να οδηγήσει το σκάφος κάτω από το σύννεφο και να μη χάσουν οι επιβάτες την οπτική επαφή τους με τη γη.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ήταν κάτω από το σύννεφο όταν εμπρός του εμφανίστηκε δεύτερο, πλέον κατάμαυρο, με βροντές και αστραπές. Είχε πέσει σε καταιγίδα!</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Έδωσε ύψος στο σκάφος για να ξεφύγει, το ρολόι έδειχνε 8.000 πόδια, η καταιγίδα όμως δεν σταματούσε. Έδωσε και άλλο ύψος. Το ρολόι έδειχνε 10.000 πόδια, το μάξιμουμ της αντοχής του αεροπλάνου του, οι επιβάτες άρχισαν να θορυβούνται.Η ορατότης ήταν μηδέν. Το χαλάζι κτυπούσε σαν σφαίρες στα παράθυρα του σκάφους. <strong>Οι κεραυνοί και οι αστραπές φώτιζαν μόνον τον ουρανό σαν εχθρικό πυροβολικό που προσπαθούσε να τους καταρρίψει.</strong> Η αεροσυνοδός προσπαθούσε με ψυχραιμία να τους καθησυχάσει.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Το σκάφος σαν παιχνιδάκι μέσα στην φοβερή αγκαλιά της καταιγίδας, άρχιζε να τρίζει και το ρολόι έδειχνε 12.000 πόδια. Ο Κυβερνήτης ψύχραιμος άρχισε να κατεβάζει το σκάφος χαμηλά. 8.000πόδια, 6,000 πόδια, 5.000 πόδια, 4.000 πόδια, 3.000 πόδια, 2.000 πόδια, η ίδια κατάστασις!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Στό φόβο μήπως προσκρούσει σε καμιά κορυφή βουνού, άρχισε πάλι να ανεβαίνει. Φτάνει στα 8.000 πόδια και ανοίγει τον ασύρματο να μάθει από τον πύργο ελέγχου το στίγμα του, πού βρίσκεται και να τους πληροφορήσει ότι έχει πέσει σε καταιγίδα, παρά τις καλές μετεωρολογικές ειδήσεις, αλλά διαπίστωσε ότι δεν λειτουργεί.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Άνοιξε αμέσως το ραδιόφωνο, η ίδια σιγή. Ένα κρύο χέρι έσφιξε την καρδιά του. Άνοιξε το χάρτη και προσπάθησε μόνος του να προσδιορίσει τη θέση του.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/proseyxh-l/proseyxes/archaggelo">Η αχειροποίητη δυνατή προσευχή στον Αρχάγγελο Μιχαήλ</a></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μάταιος κόπος. Με την προσπάθεια να ξεφύγει από την καταιγίδα είχε χάσει τον προσανατολισμό του. Στά μάτια του συγκυβερνήτου του άρχισαν να εμφανίζονται τα πρώτα σημάδια του πανικού. Ο Κυβερνήτης διάβασε μέσα στα μάτια του βοηθού του την αγωνία καί πριν του μιλήσει έκαμε ακόμα μία προσπάθεια με τον ασύρματο και το ραδιόφωνο.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Μάταιος κόπος, η μεγάλη καταιγίδα παραδόξως τα είχε καταστρέψει! Προσπάθησε πάλι με τον χάρτη, το αυτό αποτέλεσμα.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Σέ παρόμοιες καταστάσεις, το θάρρος και η ψυχραιμία του Κυβερνήτου, φέρουν καλά αποτελέσματα. Γύρισε στον συγκυβερνήτη του που τον κοίταζε ακίνητος, μαρμαρωμένος καί του ζήτησε ψυχραιμία, διότι η κατάστασή τους είναι πολύ κρίσιμη και πρέπει να αποφευχθεί ο πανικός των επιβατών. Ο πανικός όμως δεν απείχε πολύ από τους επιβάτες. Η αεροσυνοδός μη ξέροντας απολύτως την κρισιμότητα της κατάστασης, κατέβαλε κάθε φιλότιμη προσπάθεια να τους καθησυχάσει.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Πράγματι, η κατάσταση ήταν πάρα πολύ κρίσιμη. Ο κυβερνήτης,</strong> χωρίς προσανατολισμό, ασύρματο, ραδιόφωνο και στίγμα, μέσα στη φοβερή θύελλα που δεν είχε τέλος, δε μπορούσε να πιλοτάρει το σκάφος με σιγουριά. Άρχισε να κάμει κύκλους και να ανεβοκατεβαίνει, προσπαθώντας να βγει μέσα από την θύελλα. Το σκάφος τυφλά οδηγείτο από τον ψύχραιμο μέχρι στιγμής Κυβερνήτη.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Όμως οι ώρες περνούσαν, θα έπρεπε να είχαν προσγειωθεί προ δυόμισι ώρες περίπου και ακόμη βρισκόταν στα ύψη. Τα καύσιμα άρχισαν να λιγοστεύουν επικίνδυνα<strong>. Καμιά βοήθεια, κανένα φωτεινό σημείο.</strong> Οι επιβάτες γνωρίζοντας εκ των προτέρων το χρόνο πού εχρειάζετο το ταξίδι τους και βλέποντας ότι έχουν καθυστερήσει πάρα πολύ, ξέσπασαν σε κλάματα και υστερισμούς, Ακόμη και η αεροσυνοδός έχασε τον έλεγχό της και δεν μπορούσε να προσφέρει καμιά βοήθεια στους επιβάτες.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Μάταια ο κυβερνήτης προσπαθούσε με το μικρόφωνο να τονώσει το ηθικό τους.</strong> Ο συγκυβερνήτης, ένα ράκος, ανίκανος να προσφέρει την παραμικρή βοήθεια. Μέσα στην αγωνία του ο κυβερνήτης ρίχνει την ματιά του στόν πίνακα των καυσίμων. Κρύος ιδρώτας τον περιέλουσε. Είχανε δεν είχανε ακόμη 20 λεπτά καύσιμα. Από την στιγμή αυτή άρχισε να κάμπτεται και αυτός. Του ήλθε να κλάψει! Κρατήθηκε. Σχεδόν ήτανε βέβαιος για την καταστροφή. Έβαλε τον αυτόματο πιλότο, έσκυψε πάνω στο πηδάλιο και αφέθηκε στο μοιραίο.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Σάν κινηματογραφική ταινία, στις τελευταίες αυτές στιγμές, περνούσαν από το μυαλό του όλα τα γεγονότα της ζωής του, από τα παιδικά του χρόνια.</strong> Σέ μια στιγμή ταράχτηκε. Μα βέβαια. Στήν οθόνη των σκέψεων του παρουσιάστηκε η Ελλάδα, η Μυτιλήνη, η Συκαμνιά. Ήταν Έλληνας και η μητέρα του κατάγεται από την Συκαμνιά της Μυτιλήνης, Θυμήθηκε που μικρός ήλθε στην γενέτειρα της μητέρας του, στήν Συκαμνιά, να γνωρίσει τη γιαγιά του, τους συγγενείς του. Θυμήθηκε ακόμη ότι η ευσεβής μητέρα του, του μιλούσε συνεχώς για τον θαυματουργό Ταξιάρχη Μιχαήλ του Μανταμάδου. Θυμήθηκε ότι μαζί της πήγε στον Μανταμάδο μικρός, για να προσκυνήσουν την θαυματουργό εικόνα του Ταξιάρχη.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ένοιωσε το ρίγος που τότε ένοιωσε,</strong> όταν αντίκρισε την ανάγλυφη εικόνα του Αρχαγγέλου. Στ’ αυτιά του, ζωηρά ακούγονται και τώρα τα λόγια, τότε, των γερόντων πού του έλεγαν: «ο Αράπης, παιδί μου, όταν τον καλέσεις με πίστη, (έτσι ακόμη και σήμερα λένε τον Ταξιάρχη, λόγω της μελανής εικόνας του), είναι πάντοτε κοντά σου, πρόθυμα να σε βοηθήσει, χειροπιαστά θαύματα έχουμε εμείς στους πολέμους».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Αναρίγησε! Αναθάρρησε! Πίστευσε πραγματικά στον Μεγαλόχαρο και σηκώνοντας τα χέρια του ψηλά, μέσα από την καρδιά του φώναξε με δύναμη «Ταξιάρχη μου, Αράπη μου, σώσε μας, σώσε μας και εγώ λαμπάδα ίση με το μπόϊ μου θα Σου ανάψω καί ολόχρυσο ομοίωμα του αεροπλάνου μας θα Σου κρεμάσω».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Την στιγμή αυτή, μέσα στό Γραφείο της Εκκλησίας των Ταξιαρχών,</strong> όπου μου αφηγείται τα περιστατικά ο Νικόλαος Χατζόγλου, ο κυβερνήτης του αεροσκάφους, σηκώνεται όρθιος, κατακίτρινος και τρέμοντας κάνει τον σταυρό του. Ζει ακόμη μια φορά τα περιστατικά τα μοναδικά της ζωής του και με κόπο συνεχίζει:</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>«Τότε, εμπρός μου άνοιξαν τα κατάμαυρα σύννεφα και φάνηκε ο καταγάλανος ουρανός και όπως ανοίγει η αυλαία και φαίνεται το σκηνικό του θεάτρου, έτσι κάτω από τα πόδια μας, μέσα στον ήλιο λουσμένο φάνηκε το αεροδρόμιο του προορισμού μας.</strong> Έπιασα το πηδάλιο χαρούμενος και σε λίγο προσγειωνόμασταν ατό αεροδρόμιο. Έριξα μια ματιά στα καύσιμα και παρατήρησα ότι μας είχαν απομείνει ακόμη 5 λεπτά βενζίνη περίπου.</span></p>
<div class="ads"><span style="font-size:12pt;"> <strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/gerontes/kai/didaxes/ourania-xara">Πως διατηρείς την ουράνια χαρά και την ειρήνη</a></strong></span></div>
<div class="ads"> </div>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Με την πρώτη ευκαιρία πήρα την άδειά μου και σήμερα είμαι εδώ, Πάτερ μου,</strong> για να αποδώσω στον Άγιο, σωτήρα μας, την ευγνωμοσύνη και την λατρεία μας και να αποθέσω εμπρός Του με ευλάβεια το τάμα μου.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Στά χέρια του, που έτρεμαν, εμφανίστηκε ένα ολόχρυσο ομοίωμα αεροπλάνου. Ήταν το μεγάλο του τάμα. Τον κοίταξα με συγκίνηση. Στά δακρυσμένα μάτια του διέκρινες την ικανοποίηση πού νοιώθει κανείς όταν πραγματοποιεί μία μεγάλη του υποχρέωση. Ένιωσα τη γλώσσα μου βαριά για να μιλήσει. Τα μάτια μου να πονούν καθώς προσπαθούσα να συγκρατήσω τα δάκρυα. Αρκέσθηκα μόνον να ψελλίσω το:</span><br /> <span style="font-size:12pt;"><strong>«Εχων Σέ προστάτην και βοηθόν,</strong></span><br /> <span style="font-size:12pt;"><strong>φύλακα καί ρύστην της ψυχής μου της ταπεινής,</strong></span><br /> <span style="font-size:12pt;"><strong>Μιχαήλ Πρωτάρχα καί Μέγα Ταξιάρχα,</strong></span><br /> <span style="font-size:12pt;"><strong>εν ώρα του κινδύνου, Σύ μοι βοήθησαν».</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Από το βιβλίο του πρωτοπρεσβυτέρου Ευστρατίου Δήσσου «Το ιστορικό και τα θαύματα του Ταξιάρχη Μανταμάδου»</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/-theos">Ο Θεός δεν με ακούει, εγώ πόσο Τον ακούω;</a></strong></span></p></div>Aπίστευτο θαύμα του αγίου Εφραίμ – Όλοι έβαλαν τα κλάματα: Συγκινεί και συγκλονίζει κάθε πιστό...https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/uaymata/apisteyto-thayma2021-01-11T23:50:00.000Z2021-01-11T23:50:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/7866645856?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Aπίστευτο θαύμα του αγίου Εφραίμ – Όλοι έβαλαν τα κλάματα: Συγκινεί και συγκλονίζει κάθε πιστό...</em></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Συγκινεί και συγκλονίζει κάθε πιστό το απίστευτο θαύμα…<br /> του αγίου Εφραίμ, που χάρισε τη ζωή σε έναν ετοιμοθάνατο νέο και έγινε αφορμή να χτιστεί ένα πανέμορφο εκκλησάκι στη Ρογδιά του Ηρακλείου..</em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Πριν από 15 χρόνια ο Μιχάλης, που μόλις είχε «πατήσει» τα 18, έπεσε θύμα σοβαρού τροχαίου.</strong> Ενα αυτοκίνητο έπεσε με δύναμη στο μηχανάκι που οδηγούσε, στο χωριό Κουνάβοι, και ο άτυχος νεαρός εκτοξεύτηκε πολλά μέτρα μακριά, με αποτέλεσμα να τραυματιστεί σοβαρά στο κεφάλι και να παραμείνει στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας. Οι γιατροί τον θεωρούσαν «κλινικά νεκρό».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Ο θείος του, Μάρκος Βασιλάκης, έμπορος της κεντρικής λαχαναγοράς Ηρακλείου, </em></strong><em>διηγείται συγκινημένος το πώς ο άγιος Εφραίμ έκανε το θαύμα που, όπως λέει, «έσωσε το παλικάρι μας και άλλαξε τη ζωή της οικογένειας»:</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>«Κλαίγαμε όλοι»</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">«Το παιδί είναι γιος της πρώτης μου ξαδέρφης. Οι γιατροί δεν του έδιναν ελπίδες κι εμείς είχαμε ετοιμάσει ακόμα και την κηδεία του, αφού είχαμε παραγγείλει φέρετρο και είχαμε βγάλει τα κηδειόσημα!<strong> Η μητέρα του σερνόταν σαν νεκροζώντανη στους διαδρόμους του Βενιζελείου και όλοι μας κλαίγαμε για τα χαμένα νιάτα του αγοριού.</strong> Μέχρι που ένα πρωινό είδα στον μεγάλο διάδρομο του νοσοκομείου μία ψηλή γυναίκα (γύρω στο 1.75 μ.), περίπου 70 ετών, με γκρίζα μαλλιά και ράσο.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Το πρόσωπό της ήταν πολύ ευγενικό και καλοσυνάτο και στα χέρια της κρατούσε ένα μπουκαλάκι με λάδι.</strong> “Δώστε μου ένα κομμάτι βαμβάκι” μου είπε κι εγώ αποσβολωμένος έψαξα να βρω. Ζήτησα από την ξαδέλφη μου και μητέρα του Μιχάλη να μου βρει και το πήγα στη ρασοφόρο.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/uaymata" target="_blank">«Όποιος ασθενής με επικαλεσθεί θεράπευσέ τον» Aγία Αναστασία</a></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">“Να σταυρώσετε με το λαδάκι του αγίου Εφραίμ το παιδί” είπε και μου έδωσε το λαδωμένο βαμβάκι. Γύρισα αμέσως να το δώσω στην ξαδέρφη μου και, όταν ξαναγύρισα προς το μέρος της για να την ευχαριστήσω, είχε εξαφανιστεί» διηγείται.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ακόμα και τόσα χρόνια αργότερα ο 52χρονος δείχνει σοκαρισμένος καθώς αφηγείται με φωνή που τρέμει το συγκλονιστικό περιστατικό που φανερώνει θεία παρέμβαση: «Πάγωσα, γιατί ο χώρος ήταν τεράστιος και δεν γινόταν να έχει στρίψει κάπου. Ωστόσο, έτρεξα να τη βρω στις σκάλες, κάτω, ρώτησα παντού, αλλά κανείς δεν την είχε δει».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Το κακό μαντάτο</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Απογοητευμένος έφυγε και έκανε δύο μέρες να πάει να ξαναδεί τον ανιψιό του, περιμένοντας να χτυπήσει το τηλέφωνο και να ακούσει το κακό μαντάτο: «Σε δύο μέρες άκουσα να χτυπά το τηλέφωνο, αλλά η φωνή στην άλλη άκρη της γραμμής δεν μας είπε αυτό που απευχόμασταν να ακούσουμε, αλλά αυτό που ελπίζαμε και προσευχόμασταν.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Ο ανιψιός μου όχι μόνο βελτιώθηκε, αλλά ξύπνησε και είχε επαφή με το περιβάλλον, μόλις δύο μέρες μετά την εμφάνιση της ρασοφόρου! Αν αυτό δεν ήταν θαύμα, τότε τι ήταν; Σήμερα στα 33 του χρόνια το παλικάρι μας ζει και βασιλεύει»!</em></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Οπως λέει ο κ. Βασιλάκης, ενάμιση μήνα αργότερα, όταν ο Μιχάλης πήρε εξιτήριο, οι γονείς του τον πήγαν στην Αγγλία μαζί με τις εξετάσεις: «Οι γιατροί εκεί δεν πίστευαν στα μάτια τους και έλεγαν πως δεν υπήρχε καμία περίπτωση να βρίσκεται στη ζωή το παιδί! Ταλαιπωρήθηκε πολύ, βέβαια, μπαινοβγαίνοντας σε κλινικές για φυσικοθεραπείες κ.λπ., αλλά ούτε το παιδί διαμαρτυρήθηκε ούτε κανείς άλλος».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Εχτισε εκκλησία (στη Ρογδιά) προς τιμήν του σωτήρα του ανιψιού του... </strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Από την ημέρα που σώθηκε ο ανιψιός του, δεν έβγαινε από το μυαλό του κ. Βασιλάκη ο άγιος Εφραίμ. Οπως ομολογεί σε καθημερινή εφημερίδα ο <strong>52χρονος έμπορος, που είναι πατέρας δύο παιδιών,</strong> πριν από εκείνη τη μέρα ούτε το όνομά του δεν είχε ακούσει! Από τότε, όμως, έβαλε σκοπό να γνωρίσει τον άγιο που επανέφερε στη ζωή τον ανιψιό του ενώ είχε περάσει το κατώφλι του Αδη:</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/agios/paisios/timious" target="_blank">Άγιος Παϊσιος: Ο Θεός είναι με τους έντιμους, τους τίμιους και τους ηθικούς ανθρώπους...</a></strong></em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>«Επισκέφτηκα την εκκλησία του Αγίου Εφραίμ στη Νέα Μάκρη και συγκλονίστηκα. Εμαθα τα πάντα γι’ αυτόν και, όταν επέστρεψα στην Κρήτη, αποφάσισα να κάνω ένα δώρο στον σωτήρα άγιο!</strong></em> Μαζί με τη σύζυγο και τους γιους μου αποφασίσαμε να φτιάξουμε μία εκκλησία στο όνομά του στη Ρογδιά. Αρχισε να χτίζεται το 2004 και ως το 2007 ήταν έτοιμη για να λειτουργήσει.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Μέχρι σήμερα όλο και κάτι θα προσθέσουμε για να είναι ολοκληρωμένη και όμορφη και να την επισκέπτονται οι πιστοί απ’ όλη την Κρήτη κι όχι μόνο».</strong> Ο ναός είναι γραφικός, χτισμένος με λευκή πέτρα και στο εσωτερικό του επικρατούν το λευκό και το καφέ του ξύλου, ενώ το μεγάλο προαύλιο είναι «ντυμένο» με άσπρα πετραδάκια.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Φέτος, στη γιορτή του αγίου Εφραίμ στις 5 Μαΐου, λειτούργησαν τέσσερις ιερείς και μαζεύτηκε πολύς κόσμος για να προσκυνήσει την εικόνα του, που είναι γεμάτη με δεκάδες τάματα από πιστούς.</em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/theologikos-logos/amartolos" target="_blank">Είσαι αμαρτωλός; Μην απελπίζεσαι... ( Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος )</a></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/ofelima/orama" target="_blank">Φοβερό όραμα του Γέροντα Εφραίμ από την Αριζόνα</a></strong></span></p></div>Πήγαινε, παιδί μου, να ξαποστάσεις εκεί! Θαύμα Παναγίας Πορταΐτισσαςhttps://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/uaymata/xapostaseis2021-01-05T21:40:00.000Z2021-01-05T21:40:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/7485064462?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Πήγαινε, παιδί μου, να ξαποστάσεις εκεί! Θαύμα Παναγίας Πορταΐτισσας...</em></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Η κ. Ξ.Μ., κάτοικος Περάματος Πειραιά, μας γράφει: «Είμαι παντρεμένη και έχω τρεις κόρες και οχτώ εγγόνια. Έπειτα από μια μακροχρόνια αρρώστια, ένιωθα χαμένη και δεν ήξερα τι ήθελα να κάνω με τη ζωή μου. Προσευχόμουν στην Παναγία κάθε μέρα, ζητώντας τη βοήθειά Της...</em></span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> <strong style="margin:0px;padding:0px;border:0px;font-style:normal;font-weight:bold;font-size:16px;line-height:inherit;font-family:Montserrat, Arial, 'Helvetica Neue', Helvetica, sans-serif;vertical-align:baseline;color:#505055;letter-spacing:normal;text-indent:0px;text-transform:none;white-space:normal;word-spacing:0px;background-color:#fefffd;">(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/ksereis-esi" target="_blank">Ξέρεις εσύ γιατί προσευχόμαστε στο Θεό;</a></strong></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ένα βράδυ, ενώ κοιμόμουν, ονειρεύτηκα ότι βρισκόμουν στην Αλεξανδρούπολη, με μία από τις εγγονές μου.<strong> Όλα σκοτείνιασαν και τρέμοντας αναρωτιόμουν που να πάω. Βλέπω μια ψηλή, μαυροφορεμένη γυναίκα, να μου δείχνει ένα φωτεινό Μοναστήρι, πάνω σε ένα ύψωμα, και να μου λέει: «Πήγαινε, παιδί μου, να ξαποστάσεις εκεί! Όχι μέσα στο Σουφλί, δίπλα».</strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Όταν ξύπνησα, φίλησα την Εικόνα της Παναγίας που έχω στο σπίτι μου. Είδα ότι στο πίσω μέρος έγραφε: «Παναγία Πορταΐτισσα». </strong>Δεν είχα προσέξει ποτέ πως η Εικόνα αυτή είναι η συγκεκριμένη Παναγία.</span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ρώτησα γνωστούς μου· δεν ήξεραν να μου πουν για κάποιο Μοναστήρι κοντά στο Σουφλί. Τότε, αποφασίσαμε με το σύζυγό μου ναταξιδέψουμε μέχρι την Αλεξανδρούπολη. <strong>Εκεί ρωτήσαμε και μας είπαν ότι το Μοναστήρι είναι στο χωριό της Κορνοφωλιάς.</strong> Ήρθαμε·το Μοναστήρι ήταν ίδιο με αυτό του ονείρου μου. Προσκυνήσαμε την Εικόνα της Παναγίας. Είδα ότι η Εικόνα που έχω στο σπίτι μουείναι η Εικόνα του Μοναστηριού.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong> <strong style="margin:0px;padding:0px;border:0px;font-style:normal;font-weight:bold;font-size:16px;line-height:inherit;font-family:Montserrat, Arial, 'Helvetica Neue', Helvetica, sans-serif;vertical-align:baseline;color:#505055;letter-spacing:normal;text-indent:0px;text-transform:none;white-space:normal;word-spacing:0px;background-color:#fefffd;">(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/proseyxes/prol" target="_blank">Προσευχή ευγνωμοσύνης στο Χριστό</a></strong></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Έχουμε έρθει δυο φορές στη Χάρη Της. Από τότε, δόξα τω Θεώ, είμαι καλά. Σάς έγραψα, επειδή ήθελα να σας μεταβιβάσω και τη δική μου εμπειρία».<br />
</strong></span></p>
<div><span style="font-size:12pt;"><em>Θαύματα· Παρακλητικός Κανών και Χαιρετισμοί της Παναγίας Πορταϊτίσσης, Έκδοση Ιερά Μονή Παναγίας Πορταϊτίσσης· Μετόχιον Ιεράς Μονής Ιβήρων Αγίου Όρους, Κορνοφωλιά 2017</em>.</span></div>
<div> </div>
<div> </div>
<div><span style="font-size:12pt;"><strong style="margin:0px;padding:0px;border:0px;font-style:normal;font-weight:bold;font-size:16px;line-height:inherit;font-family:Montserrat, Arial, 'Helvetica Neue', Helvetica, sans-serif;vertical-align:baseline;color:#505055;letter-spacing:normal;text-indent:0px;text-transform:none;white-space:normal;word-spacing:0px;background-color:#fefffd;">(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/proseyxh-l/proseuxi/ston/kirio/eleison-me" target="_blank">Κύριε Ιησού Χριστέ Ελέησον με – Η ευχή του Ιησού!</a><br />
</strong></span></div>
<div> </div>
<div> </div>
<div><span style="font-size:12pt;"><strong style="margin:0px;padding:0px;border:0px;font-style:normal;font-weight:bold;font-size:16px;line-height:inherit;font-family:Montserrat, Arial, 'Helvetica Neue', Helvetica, sans-serif;vertical-align:baseline;color:#505055;letter-spacing:normal;text-indent:0px;text-transform:none;white-space:normal;word-spacing:0px;background-color:#fefffd;">(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/katastrofi" target="_blank">Φοβάμαι μήπως και στον τόπο μας έρθει κάποια καταστροφή...π. Αθανάσιος Μυτιληναίος</a><br />
</strong></span></div>
<div> </div>
<div> </div>
<div><span style="font-size:12pt;"><strong style="margin:0px;padding:0px;border:0px;font-style:normal;font-weight:bold;font-size:16px;line-height:inherit;font-family:Montserrat, Arial, 'Helvetica Neue', Helvetica, sans-serif;vertical-align:baseline;color:#505055;letter-spacing:normal;text-indent:0px;text-transform:none;white-space:normal;word-spacing:0px;background-color:#fefffd;"><iframe title="YouTube video player" src="https://www.youtube.com/embed/Bx6d0zLxqmU" width="600" height="400" frameborder="0" allowfullscreen=""></iframe></strong></span></div></div>Θαύμα Παναγίας: Πως σώθηκαν τα δυο αδελφάκιαhttps://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/uaymata/adelfakia2021-01-05T19:00:00.000Z2021-01-05T19:00:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/4854583890?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Θαύμα Παναγίας: Πως σώθηκαν τα δυο αδελφάκια...</strong></em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Ένας μυαλωμένος πατέρας σε ένα χωριό, είχε τοποθετήσει την εικόνα της Παναγίας στο χολ του σπιτιού τους και συμβούλευε τα δύο παιδιά του, όταν βγαίνουν και όταν εισέρχονται στο σπίτι, να κάνουν υπόκλιση στην Παναγία. Τα παιδιά ακολουθούσαν πιστά την συμβουλή του πατέρα τους...</em></span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Μια μέρα και ενώ τα παιδιά επέστρεφαν από το σχολείο,</strong> είδαν πολλούς συμμαθητές τους να έχουν συγκεντρωθεί πάνω σε μια ξύλινη γέφυρα, για να παρακολουθήσουν από ψηλά τα ορμητικά νερά του ρέματος που περνούσαν κάτω από τη γέφυρα, και πήγαν και αυτά εκεί.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Σε μια στιγμή, τα παιδιά άρχισαν να κινούν τη γέφυρα πέρα-δώθε, θέλοντας έτσι να διασκεδάσουν με το δικό τους τρόπο. Κάτω από αυτήν την πίεση, η γέφυρα δεν άντεξε, υποχώρησε και κατέρρευσε!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Τα παιδιά βρέθηκαν όλα στο νερό και δυστυχώς πνίγηκαν όλα, εκτός από εκείνα τα δύο αδέρφια! </strong>Μεγάλη τραγωδία και πένθος έφερε το γεγονός αυτό στο χωριό. Τα δύο αδέρφια σώθηκαν, χάρη στον κορμό ενός δέντρου, που κείτονταν στην άκρη του ρέματος και από εκεί κρατήθηκαν.</span></p>
<p> </p>
<h4><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/uaymata/timia-zoni" target="_blank">Η θαυματουργή Αγία και Τιμία Ζώνη της Παναγίας</a><br /> </strong></span></h4>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Πολλές μάνες που έχασαν τα παιδιά τους, θέλησαν τότε να ρωτήσουν τα διασωθέντα παιδιά, τί ακριβώς συνέβη και πως σώθηκαν αυτά, ενώ τα υπόλοιπα πνίγηκαν. Τα αδέρφια τότε υποστήριξαν,<strong> ότι καθώς βρίσκονταν μέσα στο νερό,</strong> εμφανίστηκε μια κυρία, που μοιάζει καταπληκτικά με την Παναγία που έχουν στο χολ του σπιτιού τους και τους ώθησε στον κορμό του δέντρου, λέγοντάς τους:</span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>– Κρατηθείτε από εκεί! Σε λίγο θα έρθουν οι συγχωριανοί να σας βγάλουν.</strong></em></span></p>
<p> </p>
<h4><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/uaymata/tajiarxhs" target="_blank">Ταξιάρχης: Όταν τον καλέσεις με πίστη είναι πάντα κοντά σου...</a><br /> </strong></span></h4>
<p> </p>
<h4><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/uaymata/sygklonistiko" target="_blank">ΑΓΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ: ΕΝΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΘΑΥΜΑ!</a><br /> </strong></span></h4>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Δημήτριος Παναγόπουλος Ιεροκήρυκας</em></span></p></div>Η θαυματουργή Αγία και Τιμία Ζώνη της Παναγίας...https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/uaymata/timia-zoni2021-01-05T17:05:00.000Z2021-01-05T17:05:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/7201346675?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Η θαυματουργή Αγία και Τιμία Ζώνη της Παναγίας...</strong></em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Η Αγία Ζώνη έχει την ιδιαίτερη χάρη να θεραπεύη τη στειρότητα των γυναικών και των καρκινοπαθών με κορδέλλα...</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><span class="tie-dropcap">Α</span>γία Ζώνη της Θεοτόκου. Η θαυματουργή Αγία και Τιμία Ζώνη της Παναγίας. Η αξία της είναι ανεκτίμητη, διότι συνδέεται με την Παναγία. Αυτή έχει τη χάρη και σ’ αυτήν οφείλει τη θαυματουργική της δύναμη, που ποικιλότροπα μεταδίδει στους πιστούς…</span></p>
<h2><span style="font-size:12pt;">Αγία Ζώνη της Θεοτόκου – Η Ζώνη της Παναγίας</span></h2>
<p><span style="font-size:12pt;">Η πάνσεπτη και χαριτόβρυτη Ζώνη της Παναγίας μας, η οποία βρίσκεται στην Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου του Αγίου Όρους, είναι <strong>το μοναδικό κειμήλιο το οποίο σώζεται από την επίγεια ζωή Της.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Κατά την ιερά παράδοση και ιστορία της Εκκλησίας μας η Υπεραγία Θεοτόκος τρεις ημέρες μετά την κοίμηση της ανέστη και ανελήφθη εν σώματι στους ουρανούς. Κατά την διάρκεια της αναλήψεως της, έδωσε στον Απόστολο Θωμά την Τιμία της Ζώνη. Και ο Θωμάς μαζί με τους άλλους αποστόλους, αφού άνοιξαν τον τάφο «<strong>ουχ εύρον το σώμα</strong>» της Θεοτόκου.</span></p>
<div class="stream-item stream-item-in-post stream-item-inline-post aligncenter">
<p><span style="font-size:12pt;">Έτσι η Τιμία Ζώνη αποτελεί τεκμήριο για την Εκκλησία μας της αναστάσεως και αναλήψεως της Θεοτόκου με το σώμα στους ουρανούς και με μια λέξη της μεταστάσεώς της.</span></p>
<h3><span style="font-size:12pt;">Η Τιμία Ζώνη κατασκευάστηκε σύμφωνα με την παράδοση από την ίδια την παναγία με τρίχες καμήλας.</span></h3>
<p><span style="font-size:12pt;">Η Αυτοκράτειρα Ζωή, σύζυγος του Λέοντος ΣΤ’ του Σοφού, από ευγνωμοσύνη για θαυματουργή θεραπεία της, κέντησε τη Ζώνη με χρυσή κλωστή, όπως σώζεται σήμερα χωρισμένη όμως σε τρία τεμάχια.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Αρχικά φυλασσόταν στα Ιεροσόλυμα και ακολούθως στην Κωνσταντινούπολη, που τον 12ον αιώνα επί Μανουήλ Α’ Κομνηνού (1143 -1180) καθιερώθηκε και επίσημος εορτασμός της την 31η Αυγούστου.</strong> Εν τέλει ο Αυτοκράτωρ Ιωάννης Στ’ Καντακουζηνός (1347-1355), ο οποίος έτρεφε ιδιαίτερη αγάπη προς την Ιερά Μεγίστη Μονή του Βατοπαιδίου, όπως διαπιστώνεται από πολλές σχετικές μαρτυρίες, την δώρισε σ’ αυτή.</span></p>
<h4> </h4>
<h4><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/uaymata/sygklonistiko" target="_blank">ΑΓΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ: ΕΝΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΘΑΥΜΑ!</a><br /> </strong></span></h4>
<h4> </h4>
<h4><span style="font-size:12pt;"><strong>Από τότε η Τιμία Ζώνη φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου, σε ασημένια θήκη νεώτερης κατασκευής η οποία φέρει την παράσταση της Μονής.</strong></span></h4>
<p><span style="font-size:12pt;">Στο κάτω δεξιό διάχωρο της παραστάσεως ο κατασκευαστής φιλοτέχνησε την μορφή του δωρητή Αυτοκράτορα Καντακουζηνού και επιγραφή η οποία αναφέρεται στην δωρεά του προς την Μονή. Αναρίθμητα είναι τα θαύματα, τα οποία έγιναν ως σήμερα με την Τιμία Ζώνη.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Η αξία της είναι ανεκτίμητη, διότι συνδέεται με την Παναγία. Αυτή έχει τη χάρη και σ’ αυτήν οφείλει τη θαυματουργική της δύναμη, που ποικιλότροπα μεταδίδει στους πιστούς.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η Αγία Ζώνη διατηρεί «ανεκφοιτήτως» τη χάρη της Υπεραγίας Θεοτόκου, διότι συνδέθηκε με το πρόσωπο και τη ζωή της και διότι οι άγιοι είναι πνευματοφόροι όχι μόνο κατά τη διάρκεια της ζωής τους, αλλά και μετά την κοίμησή τους.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Το ίδιο φαινόμενο αναφέρεται στην Αγία Γραφή όταν η μηλωτή του προφήτη Ηλία και τα σουδάρια και σημικίνθια των Αποστόλων τελούσαν θαύματα, διότι είχαν τη Χάρη των αγίων, που τα φορούσαν. Γι’ αυτό και η Εκκλησία της αποδίδει τιμητική προσκύνηση, καθώς και στο Τίμιο Ξύλο του Σταυρού του Κυρίου.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Η Αγία Ζώνη έχει την ιδιαίτερη χάρη να θεραπεύη τη στειρότητα των γυναικών και των καρκινοπαθών με κορδέλλα η οποία έχει προηγουμένως ευλογηθή επ’ αυτής και ακολούθως τη ζώνονται οι στείρες γυναίκες και οι ασθενείς.</strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/uaymata/tajiarxhs" target="_blank">Ταξιάρχης: Όταν τον καλέσεις με πίστη είναι πάντα κοντά σου...</a><br /> </strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/uaymata/agia-anastasia" target="_blank">«Όποιος ασθενής με επικαλεσθεί θεράπευσέ τον» Aγία Αναστασία</a><br /> </strong></span></p>
</div></div>«Όποιος ασθενής με επικαλεσθεί θεράπευσέ τον» Aγία Αναστασίαhttps://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/uaymata/agia-anastasia2021-01-05T16:40:00.000Z2021-01-05T16:40:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/7966273878?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>«Όποιος ασθενής με επικαλεσθεί θεράπευσέ τον» Aγία Αναστασία...</em></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Όποιος ασθενής με επικαλεσθεί , Κύριε μου, θεράπευσέ τον». Και δείτε το παράδοξο...</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Μια συγκλονιστική μαρτυρία ενός σύγχρονου θαύματος από την Αγία Αναστασία τη Ρωμαία, το οποίο συνέβη πριν λίγα χρόνια στη Λάρισα.</em></strong></span></p>
<div class="penci-entry-content entry-content">
<p><span style="font-size:12pt;">Στη Λάρισα την Αγιοτόκο, πολλοί πιστοί χριστιανοί, ευλαβούνται ιδιαίτερα την Αγία Αναστασία, τη Ρωμαία, την οποία επικαλούνται ως προστάτιδα και αρωγό στις δυσκολίες της ζωής τους.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Τ<strong><em>όσο στη Λάρισα και όσο και στα γύρω χωριά οι πιστοί τιμούν την Αγία, βαπτίζουν τα παιδιά τους και τους δίδουν το όνομα «Αναστασία»</em></strong>. Πανηγυρίζουν τη μνήμη της, προσκυνούν σε δύο Ιερούς Ναούς μικρά τεμάχια των Ιερών Λειψάνων της, τελούν Ιερές Παρακλήσεις προς την Ιατρό Αγία και στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Αχιλλίου κάθε χρόνο, το βράδυ της Εθνικής μας Επετείου της 28ης προς 29η Οκτωβρίου (επέτειος μνήμης της) τελείται μεγάλη αγρυπνία προς τιμήν της Αγίας.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Πριν από αρκετό καιρό είχαμε στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Λάρισας μία σοβαρή θεραπεία ενδοεγκεφαλικής αιμορραγίας από την Αγία Αναστασία την Ρωμαία και το καταθέτουμε εδώ προς δόξαν θεού και ενίσχυση των συνανθρώπων μας που πονούν.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/gerontes/kai/didaxes/ourania-xara" target="_blank">Πως διατηρείς την ουράνια χαρά και την ειρήνη</a></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μια νέα κοπέλα, μητέρα δύο παιδίων, μεταφέρεται στο Χειρουργείο εκτάκτως με διάχυτη εδοεγκεφαλική αιμορραγία που επεκτεινόταν σε όλο το ενδοκοιλιακό σύστημα. <strong><em>Όλοι οι Νευροχειρούργοι καθηγητές κρίνουν την περίπτωση άκρως απογοητευτική και θλίβονται πολύ.</em></strong> Η οικογένεια της βρίσκεται συντετριμμένη από την σοβαρότητα της κατάστασης.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Οι θεράποντες Ιατροί μόλις που παρεμβαίνουν, τοποθετώντας ενδοεγκεφαλικά ενδοκοιλιακούς καθετήρες.</strong> Αμέσως μετά την μικρή αυτή επέμβαση και με ολοκάθαρη την εικόνα του εγκεφαλικού θανάτου, η ασθενής οδηγείται στην Εντατική και για είκοσι περίπου ημέρες παραμένει εγκεφαλικά νεκρή, χωρίς εννοείται, να έχει καμία επαφή με το περιβάλλον και χωρίς καμία κίνηση.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Παραμένει τραχειοστομημένη με μια αυτόματη αναπνοή και η νευρολογική εκτίμηση είναι ιδιαίτερα απογοητευτική. Ο πόνος εξακολουθεί να μαστίζει τους οικείους της και τα λογια των ιατρών δεν είναι άλλα από κουράγιο και καλή δύναμη.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Είκοσι ημέρες αργότερα, οι οικείοι της επικοινωνούν με την Ιερά Μονή του Οσίου Γρηγορίου στο Άγιον Όρος και ικετευτικά παρακαλούν τον Άγιο Καθηγούμενο να προσευχηθεί έντονα και να τελέσουν εκεί μια Παράκληση στη Μεγάλη Οσία Ιατρό<strong>, Αναστασία τη Ρωμαία,</strong> και ακόμη πολύς σύντομα να αποστείλουν οι Γρηγοριάτες Πατέρες ευλογημένο λαδάκι από την ακοίμητη κανδήλα της Αγίας.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Στο Μοναστήρι του Αγίου Γρηγορίου ξεκινά πνευματικός συναγερμός. Προσευχές και Παρακλήσεις, Δεήσεις και αμέτρητα κομποσχοίνια υπέρ της δούλης του Θεού…</em></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Εν τω μεταξύ, τέσσερις ημέρες αργότερα, φθάνει στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Λάρισας το αγιασμένο έλαιον (λαδάκι). Οι συγγενείς την αλείφουν σταυροειδώς και καθημερινά δίπλα της διαβάζουν την Ιερά Παράκληση της Ρωμαίας Αγίας. Η κατάσταση έως τώρα μη αναστρέψιμη.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ιατροί και συγγενείς όμως έχουν την βεβαιότητα της θαυματουργικής επεμβάσεως της Αγίας, <em><strong>διότι ξέρουν την τελευταία της προσευχή:</strong></em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">«Όποιος ασθενής με επικαλεσθεί , Κύριε μου, θεράπευσέ τον». Και δείτε το παράδοξο:</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Σε λιγότερο από πέντε ημέρες, η ασθενής, ενώ ήταν εγκεφαλικά νεκρή, άρχισε προς πολύ μεγάλη έκπληξη των θεραπόντων ιατρών να δείχνει κάποια σημάδια βελτίωσης τα νευρολογικής της εικόνας. Ο αναισθησιολόγος ιατρός ανεφώνησε δυνατά:</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>«Θαύμα!»</strong></em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Σε λίγες ημέρες η ασθενής κάνει τις πρώτες της κινήσεις, κινεί τα χέρια της και προστρέχουν επάνω της όλοι οι θεράποντες ιατροί, χωρία να μπορέσουν να εξηγήσουν το ανερμήνευτο. Ο σύζυγος της και ο ιατρός την ερωτούν:</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">«Μας ακούς; Μας καταλαβαίνεις; Είμαστε δίπλα σου.»</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Κι εκείνη για πρώτη φορά απαντά καταφατικά. Λίγο αργότερα την ερωτούν:</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">«Κορίτσι μου ποιος σε έκανε καλά, ποιος σε θεράπευσε;»</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Κι εκείνη με ιδιαίτερη προσπάθεια απαντά:</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>«Αναστασία»!</strong></em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Από ‘δω και πέρα ο πόνος μεταβάλλεται σε χαρά, δοξολογία και ευχαρίστηση προς τον Άγιο Θεό. Εργαστηριακοί έλεγχοι, αξονικές τομογραφίες, μαγνητικές, επιβεβαίωναν τώρα την καλή και σταθερή κατάσταση του ασθενούς.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Οι θεράποντες ιατροί δοξάζουν του όνομα του Αγίου Θεού και πιστεύουν πολύς την θαυματουργική μεσολάβηση της Αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας.</strong> </em>Τηλεφωνούν στο Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Λαρίσης και Τυρνάβου κ. Ιγνάτιο και τον ενημερώνουν για το πολύ μεγάλο και σπουδαίο θαύμα της Αγίας μέσα στο Νοσοκομείο τους.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Όλο το συμβάν κατατίθεται με κάθε λεπτομέρεια στην έκθεση του ιατρού και στα συμβάντα του Νοσοκομείου. Η ασθενής εξέρχεται μετά από λίγες ημέρες και χαίρει άκρας υγείας, ενώ όλοι μαζί δοξάζουν και ευχαριστούν τον Άγιο Τριαδικό Θεό και την Αγία Αναστασία τη Ρωμαία.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ήταν ένα μεγάλο θαύμα της Αγίας στις ημέρες μας, που θεράπευσε την ασθενή κοπέλα, μητέρα δύο μικρών παιδιών,</strong> και ενίσχυσε όλους εμάς, Κληρικούς, Ιατρούς, Νοσηλευτές, συγγενείς και φίλους, που πολλές φορές ολιγοπιστούμε, απογοητευόμαστε και είμαστε έτοιμοι, δυστυχώς, ακόμη και να αρνηθούμε το Θεό Πατέρα μας και την ευεργετική και θαυματουργική δράση των Αγίων του.</span></p>
</div>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/proseyxh-l/proseyxes/archaggelo" target="_blank">Η αχειροποίητη δυνατή προσευχή στον Αρχάγγελο Μιχαήλ</a></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/profiteies/profiteies/---gerontissa" target="_blank">Προφητεία: Θα τρως ξερό ψωμί στο σπίτι σου και ο γείτονας θα σε ζηλεύει...</a></strong></span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong><em><a href="https://www.face-new237.com" target="_blank">https://www.face-new237.com</a></em></strong></span></p></div>ΑΓΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ: ΕΝΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΘΑΥΜΑ!https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/uaymata/sygklonistiko2020-12-30T20:10:00.000Z2020-12-30T20:10:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/7660347488?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>ΑΓΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ: ΕΝΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΘΑΥΜΑ...</em></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Πεντακόσια περίπου χρόνια έχουν περάσει από τό 1426, όταν στίς 5 Μαϊου Αγαρηνοί πειρατές, εισβάλλοντας στό μοναστήρι τών Αμώμων, στόν λόφο τής Νέας Μάκρης, παλούκωσαν μέ αναμμένο δαυλό στήν κοιλιά τόν Άγιο Εφραίμ, ηγούμενο τότε σ΄αυτό τό μοναστήρι...<br /> </em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Έκτοτε παρέμενε άγνωστος, μέχρι τό 1964, όταν γιά λόγους πού μόνο ό Θεός γνωρίζει, κάνει στόν χώρο τής αρχαίας Μονής καί πάλι ζωντανή τήν παρουσία του.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η Μακαρία Δ., αυτή ή φωτεινή ψυχή μέ τήν ταπεινή παρουσία της σημάδεψε την ζωή του Μοναστηριού στα χρόνια που ακολούθησαν.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Διηγείται ή ίδια…</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>–» Καθισμένη πάνω στά ερείπια τού παλιού Μοναστηριού, όπου ή θεία Πρόνοια οδήγησε τά βήματά μου,</strong> έφερνα τόν στοχασμό μου σέ χρόνια περασμένα, σέ παλιούς καιρούς, όταν σκορπισμένα ήταν παντού τά κόκκαλα τών Αγίων μαρτύρων…Καί καθώς καταγινόμουν στό καθάρισμα τών χαλασμάτων, αναλογιζόμουνα ότι βρισκόμουνα σέ τόπο ιερό καί έλεγα,</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">–Θεέ μου, αξίωσέ με τήν ανάξια, νά ιδώ κι΄ εγώ έναν από τούς παλιούς πατέρες πού εδώ έζησαν…</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Καί ενώ περνούσε ό καιρός έχοντας πάντα εσωτερικά τήν ίδια επιθυμία, ένοιωθα μιά φωνή μέσα μου νά μού λέει,</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>–» Σκάψε, καί εκείνο πού ζητάς θά τό βρείς !</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Καί μ΄ έναν τρόπο θαυμαστό, ή μυστική αυτή φωνή, μού υπέδειξε τό κομμάτι γής στήν αυλή τού μοναστηριού, πού έπρεπε νά ψάξω.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ό καιρός περνούσε, καί ή φωνή αυτή, κάθε φορά πιό δυνατή μέ προέτρεπε ν΄ αρχίσω…</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Έδειξα τό σημείο στόν εργάτη πού φώναξα γιά μιά άλλη επισκευή, στό παλιό Ηγουμενείο, καί τού είπα νά σκάψει. Αυτός, απρόθυμος άρχισε αλλού τό σκάψιμο. <strong>Καί αφού είδα ότι δέν μέ άκουγε νά πάει εκεί πού τού έδειχνα,</strong> τόν άφησα νά κάνει τό θέλημά του χτυπώντας τούς άγονους βράχους. Τελικά, κατάλαβε τό λάθος του καί γύρισε στό σημείο…</span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/uaymata/gonatise" target="_blank">Γονάτισε κι εσύ» μου λέει! – Συνταρακτική η δύναμη της πίστης!</a></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">«…καί φθάνοντας, έπειτα από ώρες, στό 1,70 βάθος, έφερε ό κασμάς στήν επιφάνεια τήν κεφαλή τού ανθρώπου τού Θεού. Τήν ίδια στιγμή, γέμισε άρωμα ή ατμόσφαιρα!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ό εργάτης χλώμιασε, δέθηκε ή γλώσα του, καί κόπηκε ή μιλιά του</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">–Άφησέ με μόνη, τόν παρακάλεσα…</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Γονάτισα μέ ευλάβεια καί ασπάσθηκα τό σκήνωμα τού Αγίου συλλογιζόμενη τήν έκταση οδύνης καί πόνου τού τότε μαρτυρίου του…»</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Καί αλλού, ή μοναχή Μακαρία Δεσύπρη, εξιστορεί πώς είδε ολοζώντανο τόν Άγιο…</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>–» Ήταν βράδυ, καί διάβαζα μόνη μου τόν Εσπερινό στό ερειπωμένο μοναστήρι, όταν ξαφνικά άκουσα βήματα…</strong>Ξεκινούσαν από τό βάθος τού τάφου προχώρησαν στήν αυλή κι΄ έφθασαν στήν πόρτα τής Εκκλησίας. Τά βήματα ακούγονταν δυνατά καί σταθερά καθώς πλησίαζαν. Γιά πρώτη φορά στήν ζωή μου μέσα σ΄ εκείνη τήν ερημιά φοβήθηκα…Δέν γύρισα ούτε πού νά κοιτάξω ώσπου άκουσα τήν φωνή του νά λέει,</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">–» Ώς πότε θά μ΄έχεις εκεί πέρα; Κι΄αυτός (ό εργάτης), πώς πέταξε τό κεφάλι μου έτσι;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Γύρισα τότε τρομαγμένη καί τ ό ν ε ί δ α !</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ήταν ψηλός, μέ μάτια μικρά στρογγυλά πού τρεμόπαιζαν στίς κόγχες τους. Έβλεπα τίς ρυτίδες του, καί τά γένια του πού έφθαναν μέχρι τόν λαιμό του. Τό μαύρο ράσο του μαύρο μέ πτυχώσεις, <strong>καί στό αριστερό του χέρι κρατούσε ένα φώς υπέρλαμπρο ενώ μέ τό δεξί ευλογούσε !…</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ήταν ένα πλάσμα, 500 ετών, καί βρισκόταν μέ τήν δύναμι τού Χριστού ολοζώντανο, ακριβώς δίπλα μου!!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">–Συγχώρεσέ με, τού είπα, καί αύριο μόλις ξημερώσει ό Θεός τήν ημέρα του, θά σέ φροντίσω…</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Καί αμέσως έγινε ά φ α ν τ ο ς !</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Συνέχισα ειρηνικά τόν Εσπερινό μου, καί τό πρωϊ καθάρισα τά άγια λείψανα, τά έπλυνα, καί άναψα ένα μικρό καντηλάκι.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Τό ίδιο βράδυ είδα τόν Άγιο στόν ύπνο μου. Στεκόταν όρθιος καί κατάφωτος μέσα στήν Εκκλησία. Κρατούσε τήν εικόνα του στά χέρια του καί μέ κοίταζε…</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Άκουσα τήν φωνή του πεντακάθαρα…</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>–» Σ΄ ε υ χ α ρ ι σ τ ώ π ο λ ύ, μού είπε. Ο ν ο μ ά ζ ο μ α ι Ε φ ρ α ί μ …»</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Πέρασε αρκετός καιρός απ΄ αυτό τό περιστατικό καί πάντα μέσα μου είχα μιά απορία.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ώσπου μιά μέρα, μετά τό τέλος τού Εσπερινού, καθώς μέ τό χέρι μου έκλεινα τήν πόρτα τής Εκκλησίας,</strong> ακούω τρία χτυπήματα, σάν από κεχριμπαρένιο κομπολόϊ. Κατάλαβα ότι ήταν ό Άγιος, μπήκα στό ιερό πού βρίσκονταν τά άγια λείψανά του, άναψα ένα κερί καί ευλαβικά τά προσκύνησα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Αλλά τί νά ειπώ καί τί νά λαλήσω, όταν τήν ίδια ακριβώς στιγμή σάν χείμαρος πλημμύρησε όλος ό τόπος από τήν Παραδεισένια εκείνη ευωδία πού τά άγια λείψανα έβγαζαν…».</span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/uaymata/siglonise" target="_blank">Θαύμα Αγίου Ραφαήλ που συγκλόνισε...</a></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/uaymata/tajiarxhs" target="_blank">Ταξιάρχης: Όταν τον καλέσεις με πίστη είναι πάντα κοντά σου</a></strong></span></p></div>Το θαύμα της Αγίας Μαρίνας που κανένας γιατρός δε μπορεί να εξηγήσει...https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/uaymata/-agia-marina2020-12-27T21:05:00.000Z2020-12-27T21:05:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/7788321069?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Το θαύμα της Αγίας Μαρίνας που κανένας γιατρός δε μπορεί να εξηγήσει...</strong></em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Πλησίαζαν Χριστούγεννα η σύζυγος μου ήταν έγκυος 4 μηνών στο τέταρτο παιδί μας της »έσπασαν τα νερά»,το έμβρυο σαν από θαύμα έβαλε το σώμα του για να σταματήσει τη ροή του αμνιακού υγρού...</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Οι γιατροί συμβούλεψαν να διακόψουν την κύηση γιατί δεν επρόκειτο να τα βγάλει πέρα εμείς αρνηθήκαμε και έτσι μας είπαν πλήρη ακινησία.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Πέρασε ένας μήνας μαρτυρικός, τόσο για την ακίνητη γυναίκα μου, που ήταν καρφωμένη στο κρεβάτι, όσο και για μένα που όλοι η φροντίδα του σπιτιού έπεσε πάνω μου, μαγείρεμα, τάισμα, πλύσιμο, καθάρισμα κ.α</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Στα μέσα Ιανουαρίου η γυναίκα μου είχε κι άλλη ροή αμνιακού υγρού.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Οι γιατροί συνέστησαν εισαγωγή στο νοσοκομείο.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Την έβαλαν σε ένα κρεβάτι ακίνητη, της τοποθέτησαν ένα παλμογράφο στην κοιλιά και ακούγαμε την καρδιά του μωρού.</strong> Στις 5 Φεβρουαρίου το μωρό άρχισε να δυσανασχετεί, έπρεπε να βγει.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Αφού υπέγραψα κάποια έγραφα (δεν θυμάμαι ούτε τι έγραφαν) έβαλαν την γυναίκα μου στο χειρουργείο. Μετά από μία ώρα, μέσα σε ένα διαφανές κουτί που ήταν πάνω σε φορείο, πέρασαν μπροστά μου την κόρη μου.-Ακολουθήστε με… ήταν η εντολή της νοσοκόμας.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Πήγαμε στο θάλαμο προώρων.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Το μωρό ήταν από κύηση 6 μηνών, ζύγιζε 1000gr και είχε εσωτερική αιμορραγία.Η γιατρός που το ανάλαβε μου είπε ότι δεν έχει ζωή, η κατάσταση του είναι <strong>«μη αναστρέψιμος»</strong> γι’ αυτό δεν το έβαλαν σε θερμοκοιτίδα, αλλά σε ένα μαξιλάρι επάνω και το σκέπασαν με μια μεμβράνη διαφανή, σαν και αυτή, που τυλίγουμε τα τρόφιμα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Λέω στην γιατρό:</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Θα χάσω το παιδί, αλλά θέλω να κερδίσω την ψυχή του, να το βαφτίσουμε.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>-Βάφτισέ το εσύ μου λέει. Είπα 3 φορές, «Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, βαπτίζετε η δούλη του Θεού Μαρίνα»</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Και την σταύρωσα με ένα ξύλινο μικρό Σταυρό που είχα από το Άγιο Όρος και μετά τον τοποθέτησα κάτω από το μαξιλάρι της.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Έφυγα στενοχωρημένος, στην ουσία ήμουν διαλυμένος, τότε σκέφτηκα αφού το μωρό μου δεν έχει βοήθεια από τους γιατρούς να ζητήσω από το Θεό.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Πήρα τηλέφωνο στην Αθωνιάδα,</strong> που ήταν ιεροσπουδαστής ο γιος μου, να παρακαλέσει τον σχολάρχη να κάνει παράκληση στην Παναγία, για να σωθεί η Μαρίνα.</span></p>
<h3><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/sto-theo">Τι είναι η πίστη στο Θεό;</a></strong></span></h3>
<p><span style="font-size:12pt;">Ο σχολάρχης ( ήταν τότε ο π. Νικηφόρος ο Μικρογιαννανίτης) δέχτηκε με τα χαράς. Έστειλε ένα μαθητή του να πάει στην Ι.Μ. Ιβήρων να φέρει άρτο.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Όταν οι Ιβηρήτες μοναχοί ρώτησαν το μαθητή, τί τον θέλουν τον άρτο, ο μαθητής τους είπε τι συνέβαινε,</strong> αποφάσισαν και αυτοί να κάνουν παράκληση στην Πορταΐτισσα για την Μαρίνα μου.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ύστερα πήγα να δω την γυναίκα μου,</strong> την έφεραν ύστερα από 4 ώρες στο θάλαμο. Κομμάτια ήταν και αυτή, από την κούραση η φωνή της ακουγόταν ξεψυχισμένα, «το παιδί», ψέλλισε. Είναι καλά ξεκουράσου τώρα, της εί</span></p>
<h3><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/proseyxh-l/proseyxes/archaggelo">Η αχειροποίητη δυνατή προσευχή στον Αρχάγγελο Μιχαήλ</a></strong></span></h3>
<p><span style="font-size:12pt;">Μια σκέψη πέρασε από το μυαλό μου, το παιδί, πάνω στην σύγχυση μου δεν θυμόμουν την μορφή του, τι να της έλεγα. <strong>Πήγα ξανά στον θάλαμο τον νεογνών,</strong>με τρόμο είδα το μαξιλαράκι που ήταν το παιδί μου αδειανό, τα γόνατα μου άρχισαν να τρέμουν δεν το πρόλαβα το καημένο είπα μέσα μου. Εκείνη την στιγμή έρχεται η γιατρός που το είχε αναλάβει και μου λέει:</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">–Έλα να δεις την κόρη σου. Ξαφνικά σταμάτησε η αιμορραγία και το παιδί ως εκ θαύματος ανέκτησε. Το θαύμα δεν σταματά εδώ, η Μαρίνα γεννήθηκε πρόωρη,με εγκεφαλική παράλυση<strong> (τετραπληγία)</strong> η Παναγιά δεν μας άφησε έτσι, με τον δικό της τρόπο μας τα έφερε βολικά και μας δέχτηκαν στο ΕΛΠΑΠ για φυσικοθεραπείες.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Σήμερα η Μαρίνα είναι 13 ετών πηγαίνει γυμνάσιο είναι άριστη μαθήτρια,</strong> πανέμορφη αρτιμελής και όλοι στην οικογένεια δοξάζουμε και ευλαβούμαστε ιδιαίτερα την Παναγία!!!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Γεώργιος Μιχελόπουλος</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Αλεξάνδρεια Ημαθίας</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Συνεχίζοντας, ο κ.Μιχελόπουλος γράφει συμπληρωματικά:</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Πρέπει να τονίσω ένα σημείο.Όταν αποκαταστάθηκε η υγεία της κόρης μου το ανέφερα όλο το συμβάν στο π. Νικηφόρο που</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">χάρις στις προσευχές του πήγαν όλα καλά, από ταπεινωσύνη έσκυψε το κεφάλι ( ο π. Νικηφόρος είναι σήμερα μητροπολίτης Κεντρώας Αφρικής).</span></p>
<p> <span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/gerontes/kai/didaxes/ourania-xara">Πως διατηρείς την ουράνια χαρά και την ειρήνη</a></strong></span></p></div>Ο προφήτης Ηλίας εμφανίζεται σε στρατιώτη – Θαύμα που συγκλονίζει...https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/uaymata/profitis-ilias2020-12-26T15:20:00.000Z2020-12-26T15:20:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/7543642679?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Ο προφήτης Ηλίας εμφανίζεται σε στρατιώτη – Θαύμα που συγκλονίζει...</strong></em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Ο προφήτης Ηλίας είναι ο μέγιστος των Προφητών είναι ανώτερος κι απ’ αυτόν τον προφήτη Ησαΐα τον μεγαλοφωνότατο...</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η παρουσία του με τα θαύματά του συγκλονίζει τους πιστούς και όχι μόνο.</span><br /> <span style="font-size:12pt;">Συνομιλώντας με τον αδελφό Θεόκτιστο από την Ήπειρο, με ρώτησε αν άκουσα ένα αξιόλογο θαύμα που έκανε πριν χρόνια στα Γιάννενα ο προφήτης Ηλίας σε ένα στρατιώτη που φύλαγε σκοπός σε ένα στρατώνα. <strong>Του είπα ότι δεν το άκουσα και τον παρακάλεσα να μου το διηγηθεί να το σημειώσουμε σε δόξα του προφήτη Ηλία.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Άκουσε μου, λέγει. Ένας στρατιώτης φύλαγε σκοπός σε ένα στρατώνα και τα μεσάνυχτα περίπου άκουσε βήματα ανθρώπου που τον πλησίαζε. Ο στρατιώτης υπέθεσε ότι ήταν έφοδος αξιωματικών και, όπως είναι συνήθεια, πήγαιναν να δουν αν είναι ξύπνιος ή κοιμάται κ.λπ. Ο σκοπός φώναξε: Αλτ! Αλλά πάλι τα βήματα ακούονταν και τον πλησίαζαν. Για δεύτερη φορά φωνάζει: Αλτ, τις ει;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Έχοντας το όπλο στα χέρια του, καμία απάντηση δεν έλαβε. Αναγκάζεται να επαναλάβει το: αλτ και πυροβολώ!</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/theologikos-logos/theos" target="_blank">Αφέσου στο Θεό και μη φοβάσαι! Ο Θεός θα κάνει το καλύτερο…</a></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μόλις είπε, πυροβολώ, του φεύγει το όπλο από τα χέρια, ως πενήντα μέτρα μακριά, και βλέπει ξαφνικά, αντί του αξιωματικού, όπως νόμιζε, ένα παπά μέσα σε αστραπόμορφη λάμψη φωτός!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Και όπως τον είδε, πολύ φοβήθηκε. Του λέει ο φαινόμενος παπάς: «Μη φοβάσαι, παιδί μου, μη φοβάσαι, αλλά, πες μου, γιατί ευλογημένε βλασφημείς τα θεία; Το Χριστό, την Παναγία, τους Αγίους;».</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">«Συγχώρησέ με, άγιε πάτερ (ήλθε σε κατάνυξη, δάκρυσε και ζητούσε συγχώρηση για την αμαρτία του αυτή) γιατί από κακή και πολυχρόνια συνήθειαν γίνεται αυτό. Συγχώρησέ με». Του λέει ο άγιος:<strong> «Να κηρύξεις σε όλους να μετανοήσουν, να μη βλασφημούν.</strong> Να το ανακοινώσεις στη Μητρόπολη και σε όλους να το γράψουν και οι εφημερίδες». Του λέγει ο στρατιώτης: «Δεν με πιστεύουν, άγιε. Αλλά πες μου ποιος είσαι;» <strong>«Είμαι ο προφήτης Ηλίας»</strong>.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/gerontes/kai/didaxes/ourania-xara" target="_blank">Πως διατηρείς την ουράνια χαρά και την ειρήνη</a></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Και για να πιστέψουν περισσότερο, να πεις ότι σ’ εκείνη τη κορυφή (και του έδειξε το μέρος) να σκάψουν και να βρουν εκκλησία μου παλαιά και πάνω σ’ αυτή να κτίσουν Ναό».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Αυτό ανακοινώθηκε σε όλη την πόλη και δημοσιεύτηκε στις τοπικές εφημερίδες πολλοί πίστεψαν και άλλαξαν ζωή, ο δε σύλλογος των αρτοποιών που τιμούν τον προφήτη Ηλία ως προστάτη τους, έσκαψαν στη κορυφή που τους υποδείχθηκε, ανακάλυψαν την παλαίαν εκκλησία και έκτισαν νέα σε δόξα και τιμή του πανένδοξου προφήτη Ηλία.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ο στρατιώτης άλλαξε τρόπους και παλαιές συνήθειες και έζησε την υπόλοιπη ζωή του ως υπόδειγμα καλού χριστιανού.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/thathaxes/oi-dyo-dromoi" target="_blank">Οι δύο δρόμοι «Όποιος πιστεύει στον Υιό, έχει αιώνια ζωή όποιος, όμως</a></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/proseyxh-l/proseyxes/glossofagia" target="_blank">Αυτή Είναι Η Δυνατή Προσευχή Για Προστασία Από Τον Φθόνο Και Την Γλωσσοφαγιά</a></strong></span></p></div>Θαύμα Αγίου Ραφαήλ που συγκλόνισε...https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/uaymata/siglonise2020-12-25T22:45:00.000Z2020-12-25T22:45:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/8021256261?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Θαύμα Αγίου Ραφαήλ που συγκλόνισε...</strong></em></span></p>
<p> </p>
<h4><span style="font-size:12pt;"><em>«Άγιε Ραφαήλ, προχώρα εσύ μπροστά και εγώ σ’ ακολουθώ!»...</em></span></h4>
<p><span style="font-size:12pt;"><span class="tie-dropcap">Θ</span>αύμα Αγίου Ραφαήλ που συγκλόνισε. Διαβάστε τα συγκλονιστικά γεγονότα όπως τα περιγράφει μια μητέρα από την Αλεξάνδρεια Ημαθίας για το μεγάλο θαύμα που έζησε. Το θαύμα αυτό έγινε το Νοέμβριο του 2011 και είναι καταγεγραμμένο με κάθε λεπτομέρεια στις σύγχρονες μαρτυρίες του Αγίου Ραφαήλ.</span></p>
<h2><span style="font-size:12pt;">Θαύμα Αγίου Ραφαήλ που συγκλόνισε – Το έμβρυο που δεν φαινόταν και η καρδούλα που δεν χτυπούσε</span></h2>
<p><span style="font-size:12pt;">Θα ήθελα να σας γράψω το θαύμα που μου έκανε ο Άγιος Ραφαήλ. Είμαι η Ε. Χ. από την Αλεξάνδρεια Ημαθείας. Το Νοέμβριο του 2011 μαθαίνω από τον γυναικολόγο μου ότι είμαι έγκυος στο δεύτερο παιδάκι μου.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μου είπε ο γιατρός ότι πρέπει να πάω τον άλλο μήνα, δηλαδή τον Δεκέμβριο, να ακούσουμε την καρδούλα του μωρού. Περνάει ο καιρός και ήρθε η μέρα που πρέπει να κάνουμε τον υπέρηχο, να ακούσουμε την καρδούλα του μωρού.</span></p>
<h3><span style="font-size:12pt;">Πάμε στον γιατρό, με βάζει στον υπέρηχο, βλέπει από εδώ, βλέπει από εκεί, τίποτα. Ο σάκος πολύ πιο μεγάλος από την πρώτη φορά, αλλά άδειος. ∆εν φαίνεται τίποτα.</span></h3>
<p><span style="font-size:12pt;">Εγώ και ο άντρας μου παγώνουμε. Ακούμε τον γιατρό να μας λέει ότι δεν ακούει την καρδούλα του μωρού και δεν βλέπει έμβρυο.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Μας φωνάζει στο γραφείο του και μας λέει ότι πρέπει να κάνω τον καθαρισμό, δηλαδή απόξεση, για να μην μείνουν υπολείμματα στη μήτρα, γιατί είναι επικίνδυνο,</strong> μπορεί να προκληθεί σηψαιμία και θάνατος.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ήταν ημέρα Τρίτη όταν έγιναν όλα αυτά. Μας κλείνει ραντεβού για την Παρασκευή (3 μέρες μετά). Εμείς αυτές τις ημέρες ήμασταν πολύ στεναχωρημένοι.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/proseyxh-l/proseyxes/prostasia-apo-exthrous-l" target="_blank">Προσευχή για προστασία από εχθρούς.</a></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Παίρνω, λοιπόν, τηλέφωνο έναν από τους πατέρες της Αδελφότητος του Αγίου Ραφαήλ στο Άνω Σούλι Μαραθώνος, τον οποίο γνώριζα τηλεφωνικά και με στήριζε με τα καλά του λόγια, με τις ευχές και τις προσευχές του.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Γεμάτη πόνο του εξιστόρησα όσα συνέβησαν και τον παρακάλεσα να προσευχηθεί για μένα και το μωρό μου.</strong> Εκείνος μου έδωσε θάρρος και δύναμη. Μου είπε να μην απελπίζομαι, αλλά να έχω πίστη το Θεό και τους Αγίους.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μου είπε ότι θα προσευχηθεί, αλλά να προσευχηθώ και γω, να παρακαλέσω τον Άγιο Ραφαήλ να αναλάβει την κατάσταση και να λέω στον Άγιο Ραφαήλ:</span></p>
<h4><span style="font-size:12pt;">«Άγιε Ραφαήλ, προχώρα εσύ μπροστά και εγώ σ’ ακολουθώ!».</span></h4>
<p><span style="font-size:12pt;">Αυτό και έκανα. Έρχεται η Παρασκευή και πάμε στον γιατρό να κάνω την επέμβαση (δεν παύει να είναι χειρουργείο). Φτάνουμε στο ιατρείο.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ο γιατρός είναι πάνω στα χειρουργεία, γιατί έχει μια γέννα. Μόλις τελείωνε θα ανέβαινα και εγώ να κάνω την απόξεση. Περίμενα λίγη ώρα μαζί με τον άντρα μου και με μια φίλη μας.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Χτυπάει το τηλέφωνο είναι ο γιατρός μου και ρωτάει την υπάλληλό του αν έχω έρθει και του λέει ότι είμαι στο ιατρείο του και είμαι έτοιμη να ανέβω πάνω για την επέμβαση.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Τότε ο γιατρός της λέει να περιμένω να με ξαναδεί, προκειμένου να μου φύγει κάθε αμφιβολία,</strong> και μετά να γίνει η επέμβαση. Κατεβαίνει ο γιατρός, με φωνάζει και με βάζει στον υπέρηχο. Ο άντρας μου, σίγουρος ότι δεν υπάρχει μωρό, κάθεται έξω και με περιμένει. Βάζει ο γιατρός το μηχάνημα και τι να δει!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Θεέ μου, την καρδούλα να χτυπάει κανονικά και το έμβρυο, το οποίο το έβλεπα και εγώ!!<strong> Ο γιατρός τα έχασε. Με ξαναείδε 2-3 φορές.</strong> Βγαίνει έξω σαστισμένος, πάει στον υπολογιστή του να δει το ιστορικό μου (που να ήξερε ότι είχε βάλει ο Άγιος Ραφαήλ το χέρι Του).</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/theologikos-logos/theos" target="_blank">Αφέσου στο Θεό και μη φοβάσαι! Ο Θεός θα κάνει το καλύτερο</a></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μετά από λίγο έρχεται μέσα στον υπέρηχο, φωνάζει και τον άντρα μου και μας ανακοινώνει ότι η επέμβαση δεν μπορεί να γίνει, γιατί υπάρχει μωράκι και μάλιστα χτυπάει κανονικότατα η καρδούλα του. Η χαρά μας ήταν τόσο μεγάλη που δεν περιγράφεται με λόγια.</span></p>
<h4><span style="font-size:12pt;">Ήμασταν πανευτυχείς. Με το που φύγαμε από τον γιατρό η πρώτη σκέψη που είπα στον άντρα μου και την φίλη μας ήταν να πάω να ανάψω ένα κεράκι στον Άγιο Ραφαήλ.</span></h4>
<p><span style="font-size:12pt;">Ευχαριστήσαμε τον Άγιο Ραφαήλ μέσα από την καρδιά μας για το θαύμα που μας έκανε. Είναι ο προστάτης μου Άγιος, όπως είναι και ο Αρχάγγελος Μιχαήλ και η Παναγία μας.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μας βοηθάει καθημερινά με την παρουσία Του. Θα Τον ευχαριστώ σε όλη μου τη ζωή! Ευχαριστώ για όλα Άγιε μου Ραφαήλ!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Σημείωση</strong>:</em> <em>Ο Άγιος Ραφαήλ, εκτός από προστάτης των ασθενών, είναι και προστάτης των εγκύων. Όπως πολλές γυναίκες το έχουν βιώσει και συχνά τους το αποκαλύπτει ο ίδιος ο Άγιος Ραφαήλ σε όνειρο, προτρέποντάς τις να Τον επικαλούνται για να προστατεύει και εκείνες και τα παιδιά που κυοφορούν και να τις βοηθά να έχουν καλή γέννα.</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Πηγή: agiosrafael.gr</em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/gerontes/kai/didaxes/ourania-xara" target="_blank">Πως διατηρείς την ουράνια χαρά και την ειρήνη</a></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/-theos" target="_blank">Ο Θεός δεν με ακούει, εγώ πόσο Τον ακούω;</a></strong></span></p></div>Γιατί είναι «θαυματουργή» η Αγία Βαρβάρα;https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/uaymata/-a-barbrara2020-12-15T15:15:00.000Z2020-12-15T15:15:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/7432459292?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Γιατί είναι «θαυματουργή» η Αγία Βαρβάρα; ...</strong></em></span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<h3><span style="font-size:12pt;"><em>Η Αγία Μεγαλομάρτυς Βαρβάρα είναι η προστάτις των παρθένων, των ψυχορραγούντων και των πυροβολητών...</em></span></h3>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ο βίος και το μαρτύριο της Αγίας</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η Αγία έζησε κατά τα χρόνια που αυτοκράτορας ήταν ο διώκτης των χριστιανών <strong>Διοκλητιανός </strong>(284-305). Γεννήθηκε στην <strong>Ηλιούπολη</strong>(σημερινό Μπάαλμπεκ) του Λιβάνου και ήταν θυγατέρα του ειδωλολάτρη και τοπάρχη Διόσκορου.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ο Διόσκορος ήθελε να την κρατήσει ανύπαντρη, απομακρυσμένη από τις βιωτικές μέριμνες και τις ανθρώπινες συντυχίες.</strong> Γι’αυτόν τον λόγο έχτισε πύργο και την απομόνωσε εκεί. Στην μόνωση του πύργου καλλιεργούσε το πνεύμα της με προσευχή, μελέτη των Γραφών και εξάσκηση.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Όταν ο πατέρας της αντιλήφθηκε την πίστη της έκανε απόπειρα να την σκοτώσει. Κατάφερε να διαφύγει στο βουνό και εκεί την ανακάλυψε ο Ηγεμόνας Μαρκιανός και την φυλάκισε για την πίστη της.</em></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><span style="color:#505055;font-family:Montserrat, Arial, 'Helvetica Neue', Helvetica, sans-serif;font-size:16px;font-style:normal;font-weight:400;letter-spacing:normal;text-indent:0px;text-transform:none;white-space:normal;word-spacing:0px;background-color:#fefffd;display:inline;float:none;"> </span><strong style="margin:0px;padding:0px;border:0px;font-style:normal;font-weight:bold;font-size:16px;line-height:inherit;font-family:Montserrat, Arial, 'Helvetica Neue', Helvetica, sans-serif;vertical-align:baseline;color:#505055;letter-spacing:normal;text-indent:0px;text-transform:none;white-space:normal;word-spacing:0px;background-color:#fefffd;">(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/uaymata/xapostaseis" target="_blank">Πήγαινε, παιδί μου, να ξαποστάσεις εκεί! Θαύμα Παναγίας Πορταΐτισσας</a><br /> </strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μέσα στην φυλακή υπήρχε ακόμη μια νεαρή χριστιανή, η Ιουλιανή, η οποία προβληματίστηκε για τα βάσανα της Βαρβάρας και θέλησε να την ακολουθήσει στην επιλογή της να μαρτυρήσει για την αγάπη του Χριστού.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Τελικά την μεν Ιουλιανή την αποκεφάλισε δήμιος, την δε Βαρβάρα ο ίδιος ο πατέρας της.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Το όνομα της Αγίας αν και ήταν διαδεδομένο στην Δύση από την εποχή που εδραιώθηκε ο Χριστιανισμός, παρ’όλ’αυτά η ευλάβειά σ’αυτήν εξαπλώθηκε αρκετά από το 1298 με το περίφημο βιβλίο του <strong>Jacobo da Voragine «Χρυσοί Θρύλοι</strong>». Τότε και λίγο αργότερα, είναι που ενέπνευσε μεγάλους καλλιτέχνες όπως τον Μποτιτσέλι, τον Ραφαήλ κ.α. οι οποίοι εμπνευσμένοι από την μορφή της Αγίας δημιούργησαν αριστουργήματα. Στην<strong> Τέχνη της Δύσης</strong> η Αγία Βαρβάρα παριστάνεται ντυμένη με βασιλικά ενδύματα ή τέτοια που να μαρτυρούν την ευγενική καταγωγή της. Στην <strong>Βυζαντινή τέχνη</strong> η Αγία παριστάνεται συνήθως ντυμένη με ρούχα αρχοντικά, κρατώντας σταυρό και φοίνικα και φορώντας βασιλικό διάδημα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Τα σύμβολα της Αγίας Βαρβάρας:</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Τα σύμβολα της Αγίας στην εικονογραφία Ανατολής και Δύσεως είναι ο Σταυρός, το Ποτήριο, ο Πύργος, το λουτρό με τις τρεις θυρίδες, ο φοίνικας, το κανόνι, το ξίφος, ο κεραυνός, το στέμμα, η δάφνη, ο κρίνος</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Η Αγία Βαρβάρα προστάτιδα και θαυματουργή</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Οι Χριστιανοί ανά τον κόσμο εμπνεύστηκαν από την ζωή και το μαρτύριο της Αγίας Βαρβάρας και κατέφυγαν στα θαύματά της. Την θεωρούν προστάτιδα του <strong>πυροβολικού σώματος του Στρατού </strong>όλοι οι χριστιανοί και ιδιαιτέρως στην Ελλάδα όπου η εορτή της καθιερώθηκε ως επίσημη εορτή του συγκεκριμένου στρατιωτικού σώματος. Το έθιμο αυτό εισήλθε στην χώρα μας από την Δύση όπου θεωρήθηκε ότι οι τιμωρητικοί κεραυνοί που έκαψαν τον πατέρα της συμβολίζουν τα πυρά του πυροβολικού. Για πρώτη φορά το «Ελληνικό τάγμα πυροβολιστών» (ονομασία της παλαιάς εποχής) γιόρτασε την Αγία Βαρβάρα στις <strong>4 Δεκεμβρίου 1829..</strong></span></p>
<p> </p>
<p> <span style="color:#505055;font-family:Montserrat, Arial, 'Helvetica Neue', Helvetica, sans-serif;font-size:16px;font-style:normal;font-weight:400;letter-spacing:normal;text-indent:0px;text-transform:none;white-space:normal;word-spacing:0px;background-color:#fefffd;display:inline;float:none;"> </span><strong style="margin:0px;padding:0px;border:0px;font-style:normal;font-weight:bold;font-size:16px;line-height:inherit;font-family:Montserrat, Arial, 'Helvetica Neue', Helvetica, sans-serif;vertical-align:baseline;color:#505055;letter-spacing:normal;text-indent:0px;text-transform:none;white-space:normal;word-spacing:0px;background-color:#fefffd;">(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/uaymata/gonatise" target="_blank">Γονάτισε κι εσύ» μου λέει! – Συνταρακτική η δύναμη της πίστης!</a></strong></p>
<p> </p>
<p> <span style="font-size:12pt;">Παλαιότερα επίσης «Αγία Βαρβάρα» ονόμαζαν οι ναυτικοί τις πυριτιδαποθήκες και τους χώρους πυρομαχικών των πολεμικών πλοίων και έτσι θεωρείται <strong>προστάτης των πυριτιδοποιών.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Κατά τα νεότερα χρόνια θεωρήθηκε <strong>προστάτις της Ελλάδος</strong> λόγω των γνωστών γεγονότων που προκάλεσαν οι αντάρτες στην μνήμη της Αγίας στις <strong>4 Δεκεμβρίου 1944 στου Μακρυγιάννη στην Αθήνα</strong>.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η Αγία επίσης συνδέθηκε με την<strong> θεραπεία λοιμωδών νοσημάτων </strong>και περισσότερο της ευλογιάς και θεωρείται ως προστάτης όσων υποφέρουν από τέτοια νοσήματα αλλά και των Νοσοκομείων που περιθάλπουν τέτοιους ασθενείς. Στην παλιά αθηναϊκή εικόνα της Αγίας Βαρβάρας στον Ι.Ν. Αγίας Τριάδος Κεραμεικού απεικονίζεται η Αγία Βαρβάρα ένθρονη έχοντας ως υποπόδιό της την ασθένεια της ευλογιάς με μορφή άσχημης γυναίκας.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Επίσης θεωρείται ότι θεραπεύει τις<strong> γαστρικές, ρευματικές και δερματικές παθήσεις.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ακόμα η Αγία θεωρείται προστάτις των πυροσβεστών, των μεταλλορύχων, των αρχιτεκτόνων, των βιβλιοθηκαρίων, των λατόμων, των οικοδόμων, των στρατιωτικών μηχανικών, των μαθηματικών, των ναυτεργατών.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Αξίζει να σημειωθεί ότι τιμάται ως προστάτις των <strong>παρθένων</strong>, των <strong>ετοιμοθανάτων </strong>και όσων εργάζονται με κίνδυνο αιφνιδίου και βιαίου θανάτου. Υπάρχει ακόμη μοναστηριακή παράδοση που επιβάλλει να γίνεται προσευχή με κομποσχοίνι στην Αγία Βαρβάρα για την αποτροπή αιφνιδίου θανά</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η Αγία Βαρβάρα είναι π<strong>ολιούχος της Δράμας, της Αργυρούπολης και του Ρεθύμνου.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ο <strong>Αρχιεπίσκοπος Αθηνών </strong>μιλώντας στους δημοσιογράφους εξέφρασε το θαυμασμό του για τους ανθρώπους που υπομονετικά περίμεναν να προσκυνήσουν το σκήνωμα της Αγίας λέγοντας: <strong>«Θαυμάζω το μεγαλείο και τον ψυχισμό αυτού του λαού.</strong> Θαυμασμός απεριόριστος και μεγαλείο το να περιμένουν αυτοί οι άνθρωποι 6 και 7 ολόκληρες ώρες, για να έρθουν και να εναποθέσουν τον ασπασμό στο τίμιο λείψανο της Αγίας Βαρβάρας».</span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong style="margin:0px;padding:0px;border:0px;font-style:normal;font-weight:bold;font-size:16px;line-height:inherit;font-family:Montserrat, Arial, 'Helvetica Neue', Helvetica, sans-serif;vertical-align:baseline;color:#505055;letter-spacing:normal;text-indent:0px;text-transform:none;white-space:normal;word-spacing:0px;background-color:#fefffd;">(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/uaymata/siglonise" target="_blank">Θαύμα Αγίου Ραφαήλ που συγκλόνισε</a><br /> </strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong style="margin:0px;padding:0px;border:0px;font-style:normal;font-weight:bold;font-size:16px;line-height:inherit;font-family:Montserrat, Arial, 'Helvetica Neue', Helvetica, sans-serif;vertical-align:baseline;color:#505055;letter-spacing:normal;text-indent:0px;text-transform:none;white-space:normal;word-spacing:0px;background-color:#fefffd;"><span style="color:#505055;font-family:Montserrat, Arial, 'Helvetica Neue', Helvetica, sans-serif;font-size:16px;font-style:normal;font-weight:400;letter-spacing:normal;text-indent:0px;text-transform:none;white-space:normal;word-spacing:0px;background-color:#fefffd;display:inline;float:none;"> </span>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/uaymata/agia-anastasia" target="_blank">«Όποιος ασθενής με επικαλεσθεί θεράπευσέ τον» Aγία Αναστασία</a></strong></span></p></div>Του εμφανίστηκε ο Άγιος Νικόλαος και του είπε: «Δεν είσαι τώρα για νέες άλλες Ηγουμενίες...https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/uaymata/a-nikolaos2020-11-24T23:30:00.000Z2020-11-24T23:30:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/7449245678?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Του εμφανίστηκε ο Άγιος Νικόλαος και του είπε: «Δεν είσαι τώρα για νέες άλλες Ηγουμενίες...</strong></em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Ὁ Γέρων Ἀνδρέας ἄφησε σέ ὅλο τό Ἁγιώνυμον Ὄρος, ἀλλά καί σέ ὅλο τό πανορθόδοξο πλήρωμα φήμη ἁγίου ἀνδρός...</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Ἡ ζωντανή ἐμφάνισις τῆς Παναγίας πού αὐτός εἶχε στό μετόχι τῆς Μονῆς, ἐκεῖ στόν Μονοξυλίτη – ἐντός τοῦ Ἁγίου Ὄρους</em> </strong>-, εἶναι ἴσως ἡ πιό γνωστή, πρόσφατη, συγκινητική, διδακτική καί δημοφιλής ἐμφάνισις τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου.</span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ἐκεῖ λοιπόν, στόν Μονοξυλίτη, ὅπου ὁ ναός τιμᾶται στόν Ἅγιο Νικόλαο, εἶδε μέ φυσική μορφή ἀνθρώπου τόν Ἅγιο Νικόλαο, τό 1975. Εἶδε δηλαδή ἕναν ἡλικιωμένο ἄγνωστο ἱερέα, πού τοῦ αὐτοσυστήθηκε καί τοῦ εἶπε ὅτι ἐλέγετο ‘<strong>‘π. Νικόλαος».</strong> Ἔτσι τοῦ εἶπε ὁ Ἅγιος. Καί ἐρώτησε τόν π. Ἀνδρέα νά τοῦ δείξη τόν δρόμο πρός τίς Καρυές. Ὅπερ καί ἐγένετο. Μετά, συνέχισε τό ἄγνωστο μέχρι τότε Γεροντάκι καί πῆρε σιγά-σιγά τόν δρόμο πρός τίς Καρυές, τήν πρωτεύουσα τοῦ Ἁγίου Ὄρους.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ὁ παπα-Ἀνδρέας, μόλις ἐπῆγε στό κελλί του, ἀναλογίσθηκε ἀμέσως ὅτι ὤφειλε νά εἶχε καλέσει τόν »ξένο» ὁδοιπόρο νά φάγη κάτι, γιά νά ἀποκτήση δυνάμεις γιά τήν μετέπειτα ὁδοιπορία του. Ὁπότε, σέ »μηδέν» χρόνο ἀπό τότε πού τόν ἐχαιρέτησε, ἐβγῆκε πάλιν ἀμέσως τροχάδην ἔξω γιά νά τόν καλέση γιά φαγητό. <strong>Ἀλλά ὁ αὐτοσυστηθείς »π. Νικόλαος» δέν ὑπῆρχε πουθενά. Εἶχε ἐξαφανισθῆ, ἐντελῶς ἀνεξήγητα!</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Σημειωτέον δέ, ὅτι σέ ἐκεῖνο τό σημεῖο ὁ δρόμος πρός τίς Καρυές ἦτο ἀκάλυπτος τοὐλάχιστον γιά πορεία δέκα λεπτῶν, ὁπότε σίγουρα ἔπρεπε, ἐπειδή εἶχε ὁρατότητα, νά τόν εἶχε δῆ. Ὅμως, ὁ ἄγνωστός ἱερέας ἄφαντος ἐγένετο ἀπ᾽ αὐτοῦ. Δέν τόν εἶδε πουθενά στόν ὁρίζοντα. Ὁπότε, ὁ ἀπερίεργος παπα-Ἀνδρέας, ἄν καί δέν ἠμπόρεσε νά δώση ἐξήγησι, εἶπε ἁπλᾶ στόν ἑαυτό του:<strong> »Κρῖμα γιά μένα πού δέν ἐπρόλαβα νά φιλέψω τόν ἄγνωστο ὁδοιπόρο».</strong></span></p>
<p> </p>
<h3><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/theologikos-logos/diavolou">Το όπλο κατά του διαβόλου ( Άγιος Νεκτάριος )</a></strong></span></h3>
<p><span style="font-size:12pt;">Ἔφαγε, ἐκοιμήθη, ἀλλά ὅταν ἐξύπνησε ἦτο ὑπερβολικά καί ἀνεξηγήτως ἀλλαγμένος. Εἶχε μία θεϊκή χαρά καί εἰρήνη, τήν πάντα νοῦν ὑπερέχουσαν, καί ὁ λογισμός του, πού τόν πολεμοῦσε μέχρι τότε μέ λύσσα, ἐάν ἔπρεπε νά πάη νά βοηθήση ὡς ἡγούμενος κάποιο ἄλλο Μοναστήρι ἤ νά παραμείνη μέχρι τέλους στήν μετάνοιά του, ἄλλαξε ἀπρόσμενα μετά τήν συνάντησι μέ τόν ἄγνωστο π. Νικόλαο καί τοῦ ἔλεγε μέσα σέ βαθειά θεϊκή εἰρήνη:<strong> »Δέν εἶσαι τώρα γιά νέες ἄλλες ἡγουμενίες».</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Εὐθύς μετά πῆγε στήν ἐκκλησία, συγκινημένος καί χαρούμενος, διότι εἶχε τελειώσει τό προσωπικό του δρᾶμα, καί, βλέποντας τήν εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Νικολάου πού πῆγε νά τήν προσκυνήση, διαπιστώνει ἔκπληκτος ὅτι ὁ εἰκονιζόμενος Ἅγιος ἦταν ἀκριβῶς ἴδιος μέ τόν ἄγνωστο παπᾶ πού εἶχε περάσει πρίν λίγο καί μυστηριωδῶς-θαυματουργικῶς εἶχε ἀμέσως ἐξαφανισθῆ. Μετά μάλιστα, ὁ ἴδιος ἀποροῦσε καί ἔλεγε: <strong>»Μά, νά μήν ἀνοίξη τό μυαλό μου πιό μπροστά;»!</strong></span></p>
<p> </p>
<h3><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/sto-theo">Τι είναι η πίστη στο Θεό;</a></strong></span></h3>
<p><span style="font-size:12pt;">Βλέπετε, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἀκόμη καί σέ ἁγίους ἀνθρώπους, ὁ Θεός, ὅποτε θέλει, »κλειδώνει» τόν νοῦ τους καί ὅποτε κρίνει τόν »διανοίγει». Κατόπιν,<strong> ὁ πνευματικός τοῦ Γέροντος Ἀνδρέα, ὁ παπα-Διονύσης, τοῦ εἶπε: »Προφανῶς, εὐλογημένε, ἦτο ὁ Ἅγιος Νικόλαος</strong>. Ἦλθε καί σοῦ πῆρε τό μεγάλο βάρος πού εἶχες ἐπάνω σου». Τήν ταλάντευσι δηλαδή καί τήν σύγχυσι τῶν λογισμῶν. Σημειωτέον ὅτι αὐτό τό μαρτύριο τῶν λογισμῶν τό καταλαβαίνουν μόνον ὅσοι τό ἔχουν περάσει καί στό ποσοστό πού τό ἔχουν βιώσει…</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Ἀρχιμανδρίτης Ἀρσένιος Κατερέλος</em></span><br /> <span style="font-size:12pt;"><em>Ἡγούμενος Ἱ. Μονῆς Ἁγίου Νικολάου Δίβρης Φθιώτιδος</em></span><br /> <span style="font-size:12pt;"><em>(Ὁμιλία κατά τήν Θεία Λειτουργία στόν Ἱερό Ναό Ἁγίου Νικολάου Χαυδάτων Κεφαληνίας 24-5-2014)</em></span></p></div>