χριστιανός - face-new237.com2024-03-28T12:04:02Zhttps://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/uaymata/feed/tag/%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82Θαύματα Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής...https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/uaymata/magdalini2023-02-22T17:30:00.000Z2023-02-22T17:30:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/7137322852?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Θαύματα Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής..</strong></em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Τη νύχτα, είδε στ' όνειρό της την Αγία Μαγδαληνή, που της είπε ότι θα περπατήση, αλλά όχι μόνη της...<br /> </em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><span class="tie-dropcap">Θ</span>αύματα Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής. Πολλά είναι τα θαύματα που έκανε και κάνει η Αγία Μαρία η Μαγδαληνή. Θα αναφέρουμε μερικά από αυτά, προς δόξαν της Αγίας και βοήθεια δική μας…</span></p>
<h2><span style="font-size:12pt;">Θαύματα Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής</span></h2>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Η Αγία Μαρία η Μαγδαληνή θεραπεύει κοριτσάκι από βασκανία.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Επισκεφθήκανε* τον γέροντα Μυτιληνιό, κ. Τραγάκη, μερικοί ευλαβείς χριστιανοί, στο Πλωμάρι, για να μάθουν για θαυμαστά ιστορούμενα σχετικά με την Αγία Μαρία τη Μαγδαληνή.</span></p>
<div class="stream-item stream-item-in-post stream-item-inline-post aligncenter">
<p> </p>
</div>
<p><span style="font-size:12pt;">Ήταν ξαπλωμένος και καταβεβλημένος από τη μεγάλη ηλικία. Όταν όμως του εξηγήσανε το σκοπό της επισκέψεως, άλλαξε διάθεση. Σηκώθηκε αμέσως. <strong>Εκείνη τη στιγμή έγινε ένας άλλος άνθρωπος</strong>.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μας είπε ότι είναι 106 χρονών, ότι υποφέρει από αρρώστειες και ότι τον εγκαταλείπει η μνήμη του. Επειδή δεν μπορούσε ο ίδιος να τα γράψη, μας παρακάλεσε να τα γράψουμε εμείς όσα θα μας πη. Κι’ άρχισε ν’ αφηγήται για θαύματα που είδαν τα μάτια του στ’ όνομα της Μυροφόρου Αγίας, της Μαρίας της Μαγδαληνής.</span></p>
<h3><span style="font-size:12pt;">Αναφέρουμε αυτά που μας είπε για την Αγία Μαρία:</span></h3>
<p><span style="font-size:12pt;">«Η πρώτη γνωριμία μου, με την Παρασκευή Πετρέλλη, όπως λεγόταν η μοναχή, έγινε κατά το 1914. Αυτή η νέα «Παρασκευή» ήταν παράλυτη στα πόδια και στα χέρια. Ήταν στρεβλά εξ αιτίας ενός ατυχήματος «πέσιμο» που της συνέβη όταν πήγαινε στο σχολείο.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η Παρασκευή, έβλεπε συχνά στον ύπνο της την Αγία Μαγδαληνή της οποίας είχε και εικόνα στο σπίτι της. Επίσης οραματιζόταν την Αγία, καθώς και άλλους Αγίους.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Γι’ αυτό πηγαίνανε πολλοί να της ζητήσουν να παρακαλέση για ασθενείς ή για μια άλλη ανάγκη τους. Αυτά τα είχα πληροφορηθή από πολλούς και μου δόθηκε η εξής αφορμή να την γνωρίσω:</strong></span></p>
<h4><span style="font-size:12pt;"><strong>Είχα ένα κοριτσάκι 5 χρονών που είχε αρρωστήσει από βασκανία και οι γιατροί το είχαν καταδικασμένο.</strong></span></h4>
<p><span style="font-size:12pt;">Αποφασίσαμε με τη γυναίκα μου να ζητήσουμε την βοήθεια της Παρασκευής. Πήγαμε στο σπίτι της. Εγώ, περισσότερο απο περιέργεια παρά από πίστη και είδαμε ένα ανθρώπινο κουρέλι να σέρνεται στα οπίσθια του.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Προσκυνήσαμε την εικόνα της Αγίας Μαγδαληνής και την παρακαλέσαμε να έλθη στο σπίτι να γιάνη το παιδί.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Στην αρχή αρνήθηκε, αλλά με την επιμονή μας δέχθηκε και μια μέρα ήλθε στο σπίτι πάνω σ’ ένα γαϊδουράκι παράλυτη. Ήταν ημέρες νηστείας. Ζήτησε να κλείσουμε τις πόρτες και τα παράθυρα. Το βράδυ διάβασε μια παράκλησι και εγώ ανέβηκα στο δωμάτιό μου να κοιμηθώ.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Τη νύχτα από περιέργεια κατέβηκα να δω τι θα έκανε και τη βρήκα σε μια κατάστασι οραματισμού – περισυλλογής, κάτι τέτοιο και μιλούσε για τη ζωή μου κατά τη νεότητά μου, όταν ήμουνα στη Σμύρνη, με κάθε λεπτομέρεια. Το πρωί εζήτησε ενα ποτήρι νερό, κάτι είπε και το έδωσε στο άρρωστο παιδί μου.</span></p>
<h4><span style="font-size:12pt;"><strong>Από την στιγμή εκείνη, η κατάστασι άρχισε να καλλιτερεύη και έγινε τέλος καλά.</strong></span></h4>
<p><span style="font-size:12pt;">Από τότε προσκολλήθηκα σ’ εκείνη, η οποία με τράβηξε, όπως ο Χριστός τη Μαγδαληνή και την ακολουθούσα παντού, εγκαταλείποντας και την οικογένειά μου ακόμη.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η Παρασκευή οραματιζόταν και άλλους Αγίους εκτός από την Αγία Μαγδαληνή. Μάλιστα δε όταν έβλεπε τον Αρχιστράτηγο Μιχαήλ έπεφτε σε φοβερή περισυλλογή, που μια φορά διάρκεσε δύο μέρες και ο Αρχάγγελος επέμενε να γίνη μοναχή.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Η Παρασκευή θεράπευε πολλούς ασθενείς, ή καλλιτέρευε η κατάστασί τους στο όνομα της Αγίας Μαγδαληνής.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Προς τούτο πήγαινε με την εικόνα στο σπίτι τους, διάβαζε παρακλήσεις και εξορκισμούς και όταν επρόκειτο να βελτιωθή η κατάστασι του αρρώστου η εικόνα έτριζε, όταν επρόκειτο να συμβή το αντίθετο το τζάμι της εικόνας εράγιζε.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μια μέρα, που πήγε στο σπίτι μιας γριάς, που υπέφερε από πόνους στα πόδια της, αφού έκανε τα καθημερινά, γύρισε στο σπίτι της και άρχισε να κλαίη.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Όταν τη ρώτησα, μου είπε το παράπονό της: Οτί ενώ ζητούσε να γίνη η γριά καλά, εκείνη, που ήταν νέα έμενε παράλυτη.</span></p>
<h4><span style="font-size:12pt;"><strong>Τη νύχτα, είδε στ’ όνειρό της την Αγία Μαγδαληνή, που της είπε ότι θα περπατήση, αλλά όχι μόνη της.</strong></span></h4>
<p><span style="font-size:12pt;">Της υπέδειξε δε να πιέση με τα χέρια της τα γόνατά της και θ’ άκουγε τριγμούς. Εδίσταζε να κάνη αυτή την προσπάθεια και εγώ της το επέβαλα. Έκανε αυτό που της υπέδειξε η Αγία Μαγδαληνή και πράγματι ακούστηκαν τριγμοί και αμέσως τη βοήθησα ν’ ανασηκωθή και να κάνη μερικά βήματα. Έκτοτε περπατούσε αλλά πάντα με τη βοήθεια κάποιου.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Κατά το 1930, περίπου, η Παρασκευή έγινε μοναχή από τον πατέρα Ευγένιο στην εκκλησία της πλαγιάς.</strong> Στη γιορτή της Αγίας Μαγδαληνής, πήγαμε στην εκκλησία στη Γέρα. Εκεί λειτουργούσε ο επίσκοπος Μοσχονησίων Φώτιος. Όταν την είδε, την κάλεσε κοντά του και εν συνεχεία την έκανε μεγαλόσχημη με το όνομα Παϊσία.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η Αγία Μαγδαληνή παρουσιάστηκε στην Παϊσία κατά τον ύπνο της και της είπε την επιθυμία της να κτισθή μια εκκλησία στο Πλωμάρι, στ’ όνομά της. Με την πρωτοβουλία τη δική μου και δύο τριών άλλων κτίσθηκε η εκκλησία το 1934 – 35.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Επίσης με την πρωτοβουλία των πιστών, οι οποίοι ακολουθούσαν την Παϊσία ιδρύθηκε ένα φιλανθρωπικό σωματείο, με το όνομα «Μυροφόρος Μαρία Μαγδαληνή», που ανέπτυξε μεγάλη φιλανθρωπική δράσι και εξακολουθούσε να υπάρχη μέχρι σήμερα, αλλά παραμελημένο.</span></p>
<h4><span style="font-size:12pt;"><strong>Ένα άλλο θαύμα της Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής, είναι το εξής:</strong></span></h4>
<p><span style="font-size:12pt;">Στο χωριό Βασιλικά, υπήρχε μια πλούσια οικογένεια Ταλιάνη. Η κόρη τους, μόλις παντρεύτηκε, έπαθε φυματίωσι και τρέλλα. Ο άντρας της ζήτησε τη βοήθεια της Παϊσίας.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Πήγαμε μαζί στα Βασιλικά. Ήταν μεγάλη Πέμπτη.</strong> Η Παϊσία, όταν είδε την άρρωστη, είπε ότι θα γίνη καλά.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ζήτησε να κλείσουν πόρτες και παράθυρα και να μην ξανανοίξουν. Άρχισε να διαβάζη τους εξορκισμούς. Η άρρωστη άρχισε να γογγύζη και είδα το σώμα της να φουσκώνη, ενώ ακούγαμε στα παράθυρα κρότους σαν να πέφτανε πέτρες.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Όταν τέλειωσε, η άρρωστη άρχισε να ηρεμή και να επανέρχεται στη φυσική της κατάστασι.</strong> Την επομένη η άρρωστη σηκώθηκε και φόρεσε τα καλά της για να πάμε στην εκκλησία. Καθώς βγαίναμε όμως, η μητέρα της την εμπόδισε. Πρίν φύγουμε από τα Βασιλικά, η Παϊσία είπε στον άντρα της, πως αν ξαναβλαστημήση, τότε η γυναίκα του θα πέθαινε.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Τον Ιούλιο, στη γιορτή της Αγίας Μαγδαληνής,</strong> το αντρόγυνο ήλθε στην εκκλησία να δεκαπεντήσουν στο Πλωμάρι. Ο άντρας της, πήγε κάπου, μάλωσε και βλαστήμησε. Όταν δε γυρίσανε στα Βασιλικά, το επανέλαβε. Δεν πέρασε πολύς καιρός και η γυναίκα του πέθανε…</span></p></div>Το θαύμα της Παναγίας - «Έκλαψε η Παναγία και θέλω να μου φέρετε τα δάκρυά της. Κλαίει για τον Σπύρο μου»...https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/uaymata/dakrya2023-02-22T16:30:00.000Z2023-02-22T16:30:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/6172515852?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Το θαύμα της Παναγίας - «Έκλαψε η Παναγία και θέλω να μου φέρετε τα δάκρυά της. Κλαίει για τον Σπύρο μου»...</em></strong></span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Μια μητέρα εξιστορεί το συγκλονιστικό θαύμα της Παναγίας και των Αγίων Αναργύρων, που έσωσε τη ζωή του γιού της.</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ένα συγκλονιστικό θαύμα της Παναγίας και των Αγίων Αναργύρων, διαβάστε τη μοναδική διήγηση της μητέρας:</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">«Το όνομα μου είναι Αθηνά Παππά. Στις 24-10-08 ο υιός μου Σπυρίδων είχε ένα σοβαρότατο τροχαίο.Είχε χτυπήσει στο κεφάλι και είχα αιματώματα στον εγκέφαλο, νεκρά κύτταρα τα οποία δεν αναπλάθονται ποτέ ξανά και θλάση στο κέντρο του εγκεφάλου.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ήταν στην εντατική του Ν.Ν.Α επί 29 πραγματικά πολύ δύσκολες μέρες διότι ήταν σε κώμα, διασωληνωμένος γιατί δεν μπορούσε ν’ αναπνεύσει και επιπλέον είχε αρχίσει η εσωτερική σήψη στα όργανά του. Το αποκορύφωμα ήταν η 45-λεπτη ανακοπή που έκανε 3 ημέρες πριν την γιορτή της Παναγίας (τα εισόδια της Θεοτόκου).</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Απ’ την ανακοπή του έμεινε ανεπάρκεια στην καρδούλα του, που θα την είχε για όλη του την ζωή.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ο γιός μου ήταν 16 χρονών όταν συνέβη το τροχαίο. Εμείς πλέον δεν ξέραμε τι να παρακαλέσουμε τον Θεό. Οι γιατροί είπαν ότι αν ζήσει θα μείνει φυτό γιατί το χτύπημα στον εγκέφαλο είναι σ’ ένα σημείο όπου απ’ εκεί φεύγουν όλες οι πληροφορίες.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Μετά την ανακοπή και ενώ ήταν σε κώμα συνέχισε να βαραίνει. Δεν ανέπνεε, δεν λειτουργούσαν τα όργανά του,</strong> του έβαζαν αίμα και είχε πάρει και λοίμωξη όπου είχε 40 πυρετό. Παρακαλούσαμε τον Θεό με τον άντρα μου να τον αναστήσει, δεν ξέραμε τι να πρωτοπαρακαλέσουμε.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Την επόμενη μέρα απ’την ανακοπή κάναμε ακόμη μία λειτουργία στον Άγιο Σπυρίδωνα, την εκκλησία που ήταν μέσα, στον προαύλιο χώρο του Ν.Ν.Α. Η λειτουργία τελείωσε στις 10 περίπου το πρωί.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Όταν άνοιξε το επισκεπτήριο στις 13.00 μάθαμε ότι είχε περάσει ο πνευματικός μας κύριος Στέφανος Νταλιάνης και διάβασε το παιδί μας στην εντατική κατόπιν εντολής του πατρός Παΐσίου και Ευμενίου που έχουν κοιμηθεί. Μπήκαμε στο δωμάτιο του και ώ του θαύματος το παιδί απ’ τον λαιμό και κάτω ήταν αναστημένο.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ο πυρετός ήταν 36,6, τα νεφρά του δούλευαν κανονικά,</strong> είχε πολλά ούρα και κόπρανα και ανέπνεε μόνος του χωρίς μηχάνημα. Επιπλέον η καρδιά του δούλευε μόνη της χωρίς το μηχάνημα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Οι γιατροί μας είπαν: πρόκειται για θαύμα. Ξαφνικά πήρε μπρος και εκτός από το κεφάλι του (ήταν σε κώμα) όλο του το σώμα δούλευε ρολόι. Αν συνεχίσει έτσι, μας είπαν, σε 2 ημέρες θα βγει από την εντατική. Όσο για τον εγκέφαλο μας είπαν θα μείνει φυτό…</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Σε δύο ημέρες ξημέρωναν τα εισόδια της Θεοτόκου. Το πρωί κάναμε λειτουργία πάλι στον Άγιο Σπυρίδωνα και φύγαμε να πάμε στο Τζάνειο νοσοκομείο, διότι εκεί θα μετέφεραν το γιο μας. Καθώς πηγαίναμε στο Τζάνειο άρχισα να φωνάζω υστερικά.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>«Έκλαψε η Παναγία και θέλω να μου φέρετε τα δάκρυά της. Κλαίει για τον Σπύρο μου».</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η αδερφή μου και ο άντρας μου προσπαθούσαν να με ηρεμήσουν, όμως εγώ ήμουν ανένδοτη και πολύ εχθρική μαζί τους γιατί δεν με πίστευαν. Φώναζα συνεχώς ότι κλαίει η Παναγία κάπου στον Ορωπό για τον Σπύρο μου αλλά όλοι με θεωρούσαν τρελή. Δεν ήξερα τι έλεγα όμως επέμενα πολύ. Σε σημείο που μ’ άκουγαν οι γιατροί του Τζανείου και οι ασθενείς και προσπαθούσαν να με ηρεμήσουν. Εγώ ανένδοτη.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ωστόσο η ώρα περνούσε και το ασθενοφόρο που μετέφερε το παιδί μας απ’ το Ν.Ν.Α δεν φαινότανε πουθενά.</strong> Εγώ γκρίνιαζα για τα δάκρυα της Παναγίας, μ’ έπιασε ανησυχία επειδή αργούσε να ‘ρθει το παιδί. Στις 1.30 περίπου το μεσημέρι έφτασαν.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Εγώ έκλαιγα πολύ και παρακαλούσα τους συγγενείς να μου φέρουν τα δάκρυα της Παναγίας μέχρι που είδα το φορείο με τους γιατρούς που συνόδευαν το παιδί μας να έρχονται… Οι γιατροί ήταν χαμογελαστοί… Το παιδί είχε ξυπνήσει καθ’ οδόν προς το Τζάνειο γι’ αυτό άργησαν να μας το φέρουν…</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Είδαμε το παιδί μας ξύπνιο και δεν το πιστεύαμε. Τα μάτια του ήταν στη θέση τους και το αιμάτωμα που είχε στα μάτια είχε εξαφανιστεί. Είχε ξυπνήσει και είχε ξυπνήσει καλά. Ακόμη βέβαια δεν ξέραμε τι θα λειτουργούσε απ’ το σώμα του και τι όχι διότι μόνο μας κοιτούσε… Είχε ακόμη τραχειοστομία και την γαστροστομία…</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μόλις τακτοποιήσαμε το παιδί στο δωμάτιο εγώ άρχισα πάλι να φωνάζω και να μαλώνω με όλους. «Κλαίει η Παναγία για τον Σπύρο μου», τους έλεγα. Πηγαίνετε να μου φέρετε τα δάκρυά της. Κανείς δεν με καταλάβαινε, κανείς δεν με πίστευε. Κανείς δεν μου έδινε καμία σημασία…</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Σε 2 ώρες περίπου και ενώ περιποιόμουν το γιο μου χτύπησε το κινητό μου και ήταν μια φίλη η οποία με ρώτησε σε ποιο νοσοκομείο και σε ποιο δωμάτιο είμαστε για να ‘ρθει. Μόλις ήρθε της λέω: «Μου ‘φερες τα δάκρυα της Παναγίας»;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Εκείνη με κοίταξε κάπως και μου είπε ότι η πεθερά της είχε πάει εκδρομή στον Ωρωπό αλλά πρώτα πέρασε απ’ την εκκλησία ν’ ανάψει ένα κερί.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Εκεί έμαθε ότι η εικόνα της Παναγίας μυροβλύζει και κάθε χρόνο που είναι τα εισόδια της Θεοτόκου ανοίγουν την εικόνα και παίρνουν το μύρο. Πήρε μύρο για κείνη και θυμήθηκε και μένα και ζήτησε απ’ τον ιερέα και για μένα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Το ‘δωσε στη νύφη της κι εκείνη έτρεξε και μου το ‘φερε.</strong> Παίρνω το μύρο απ’ τα χέρια της και χωρίς δεύτερη σκέψη το κάνω χαπάκι και του το βάζω με τη σύριγγα απ’ την γαστροστομία που είχε στο στομάχι. Εκεί ηρέμησα και δικαιώθηκα κιόλας στους συγγενείς μου.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Το ίδιο βράδυ γύρω στις 1.30 μπήκαν 2 γιατροί στο δωμάτιο οι οποίοι στάθηκαν πάνω απ’ το παιδί το κοίταξαν κάτι είπαν μεταξύ τους και έφυγαν. Είπα στην αδερφή μου να τρέξει στο διάδρομο να τους προλάβει νε μας πουν τι είδανε, <strong>όμως εκείνη δεν τους είχε δει.</strong> Την επόμενη το πρωί που πήγα να κοινωνήσω στην εκκλησία του Τζανείου είδα ότι η εικόνα των Αγίων Αναργύρων και οι γιατροί που είχαν έρθει ήταν τα ίδια πρόσωπα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Απ’ εκείνη την ημέρα τ’ αποτελέσματα ήταν θεαματικά. Ο Σπύρος μου έβγαλε την τραχειοστομία, την γαστροστομία, επικοινωνούσε και σε μία εβδομάδα δειλά-δειλά περπατούσε.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ο υπέρηχος της καρδιάς έδειξε ότι έχει καινούρια καρδιά και η μαγνητική εγκεφάλου έδειξε ότι το παιδί μας δεν είχε χτυπήσει π</strong>οτέ. Βγήκαμε την ημέρα του Αγ. Σπυρίδωνος απ’ το νοσοκομείο περπατώντας.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Οι γιατροί μας είπαν: Δεν ξέρουμε που πιστεύετε αλλά όλ’ αυτά η επιστήμη δεν μπορεί να τα εξηγήσει</strong>.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Πρέπει ακόμη να πώ ότι ο σταυρός που έφερε ο πνευματικός μας στην εντατική και σταύρωσε το παιδί μας κοκκίνισε. Η Παναγία σκέπασε το παιδί μας και τόσο ταπεινοί είναι οι Άγιοι μας όπου ανάστησαν το Σπύρο μας και σήμερα είναι εντελώς καλά». </span></p></div>Έλα Στο Σπήλαιό Μου Και Ξάπλωσε Στο Κρεβάτι Μου Και Θα Γιατρευτείςhttps://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/uaymata/a-ivannhs-s2023-02-21T16:30:00.000Z2023-02-21T16:30:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/6286469293?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Έλα Στο Σπήλαιό Μου Και Ξάπλωσε Στο Κρεβάτι Μου Και Θα Γιατρευτείς...</em></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Περί τα τρία χιλιόμετρα βορειοανατολικά του χωριού Σιάς της επαρχίας Λευκωσίας προς το χωριό Αλάμπρα, ευρίσκεται μια ερειπωμένη εκκλησία δίπλα σε ένα χείμαρο, η οποία λέγεται «Άης Γιάννης» (Άγιος Ιωάννης). Βορειότερα αυτής της ερειπωμένης εκκλησίας έχει κτιστεί τελευταίως καινούργια εκκλησία πάλι του Αγίου Ιωάννου. Οι κάτοικοι την αφιέρωσαν στον Άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο.</em></span></p>
<p><strong><span style="font-size:12pt;">Εορτάζει στις 26 Σεπτεμβρίου εκάστου έτους</span></strong></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η αρχική όμως εκκλησία που κτίστηκε κάποτε στον τόπο της ερειπωμένης εκκλησίας, κτίστηκε στο όνομα τοπικού αγίου, του Οσίου Ιωάννη Σπηλεώτη (γνωστού και ως Ποταμίτη). Με την πάροδο του χρόνου αυτή η εκκλησία γκρεμίστηκε και οι κάτοικοι των γύρω χωριών ξανάκτισαν αυτή που σώζεται ερειπωμένη μέχρι σήμερα. <strong>Η εκκλησία κτίστηκε το 1870 μ.Χ. με απλό πετρόκτιστο κτίσμα,</strong> τετράγωνης κατασκευής, κι ήταν κεραμιδοσκέπαστη. Εσωτερικά στο κέντρο του ναού, υπάρχει χαρακτηριστικά μια καμάρα, που πιθανόν να υπήρχαν κάποτε τα λείψανα του τοπικού αυτού οσίου τα οποία εφυλόσονταν εκεί και τα προσκυνούσαν οι πιστοί. Σήμερα αυτή η εκκλησία έχει εγκαταλειφθεί και δεν λειτουργείται.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Επι ονόματι λοιπόν του τοπικού Οσίου Ιωάννη Σπηλεώτη είχε κτιστεί η πρώτη εκκλησία και όχι του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου.</strong> Στα ανατολικά της εκκλησίας, γύρω στα δέκα μέτρα, υπάρχει λαξευτή σπηλιά μέσα σε βράχο, κοντά στον μικρό χείμαρο. Μέσα στην μικρή αυτή σπηλιά που είναι σαν καταφύγιο, στα αριστερά της, υπάρχει πεζούλα η οποία εχρησιμοποιείτο από τον οικήτορα της ασκητή σαν κρεβάτι, λαξευμένο στη πέτρα. Στα δεξιά της σπηλιάς υπάρχει στενόμακρο μικρό κάθισμα.<strong> Την σπηλιά αυτή</strong>, την χρησιμοποιούσε ο Ασκητής Ιωάννης Σπηλεώτης σαν καταφύγιο και προστασία από τις βροχές και κυρίως εκεί κατέφευγε τον καιρό του χειμώνα. Μέχρι και σήμερα σαν επισκεφθείτε την σπηλιά, θα δείτε να διατηρούνται το πέτρινο κρεβάτι του αγίου, ακόμη και το μαχαιράκι με το οποίο έσκαψε την σπηλιά.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Στην περιοχή τότε μόνασαν πέντε όσιοι. Οι τρεις αποκαλύφθηκαν. Ο Θεράπων, ο Ευτύχιος, και ο Ιωάννης Σπηλεώτης. Το 700 μ.χ. στην περιοχή υπήρχε ένας Ρωμαϊκός συνοικισμός, η λεγόμενη Παμπουλιά. <strong>Εκεί έφθασαν αλαμάνοι αγίοι από από την Παλαιστίνη,</strong> μεταξύ αυτών και οι πέντε όσιοι. Ο Ιωάννης Σπηλεώτης πέρασε από το χωριό Σια, έσκαψε την σπηλιά του, στην οποία έζησε και πήρε το όνομα Άγιος Ιωάννης Σπηλεώτης.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Το 2002 μ.Χ., μετά από πυρκαγιά που προκλήθηκε στη περιοχή, τρεις ιερείς έτρεξαν να κοιτάξουν κατά πόσο επηρεάσθηκαν τα εκκλησάκια από την πυρκαγιά. Επισκεπτόμενοι τον χώρο και ιδιαίτερα το σπήλαιο, κάπου εκεί μέσα σε μια γωνιά,</strong> βρήκαν μια σανίδα όχι πεταμένη αλλά ξεχασμένη. Την μάζεψαν και την πήγαν σε συντηρητή αγιογράφο. Όταν την καθάρισαν αρκετά καλά έμειναν έκπληκτοι από το εικόνισμα που αντίκρισαν. Η σανίδα αυτή ήταν παλιά εικόνα μεγάλης αξίας του Άγίου Ιωάννη Σπηλεώτη. Θεωρείται δεσπόζουσας σημασίας η εικόνα αυτή, γι’ αυτό και την έχουν φυλαγμένη. Μονάχα την μέρα της γιορτής του Aγίου, εκτίθεται σε προσκύνημα. Στο ειλατάριο που κρατεί ο Όσιος αναγράφεται «Ἡ ἐλπίς μου ὁ Πατήρ, καταφυγή μου ὁ Υἱός, σκέπη μου τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Τα τελευταία χρόνια ο Άγιος Ιωάννης Σπηλεώτης έχει κάνει διάφορα θαύματα, μερικά από τα οποία παραθέτονται πιο κάτω:</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>α)</strong> Ο Άγιος Ιωάννης Σπηλεώτης θεράπευσε δεκαπεντάχρονο παιδί από το χωριό Κόρνος το οποίο έπασχε από λευχαιμία, όταν προσέτρεξαν οι γονείς του προς τον Άγιο και ζήτησαν τη βοήθεια του.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>β) Νέος από τα Κοκκινοχώρια,</strong> ο οποίος έπεσε από σκαλωσιά έμεινε παράλυτος εξ αιτίας βλάβης της σπονδυλικής του στήλης. Ακολούθως είδε τον Άγιο Ιωάννη Σπηλεώτη στον ύπνο του και του είπε: <strong>«Έλα στο σπήλαιό μου και ξάπλωσε στο κρεβάτι μου και θα γιατρευτείς».</strong> και έτσι πήγε στην Σιά και αφού προσκύνησε στην ερειπωμένη εκκλησία του Αγίου, ακολούθως πήγε στο σπήλαιο και όταν ξάπλωσε στο πέτρινο κρεβάτι του Οσίου και επικαλέστηκε την βοήθεια του, σηκώθηκε υγιής δοξάζοντας τον Θεό και ευχαριστώντας τον Άγιο.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>γ) Κάποιος χριστιανός από το χωριό Λύμπια, έπαθε δυστύχημα στον παλαιό δρόμο Μοσφιλωτής –</strong> Αλάμπρας κοντά στο γεφύρι που οδηγεί ο δρόμος στην εκκλησία του Αγίου Ιωάννη Σπηλεώτη. Είχε μαζί του και τα δύο του παιδιά που ήταν ακόμη βρέφη και τα οποία έπαθαν κατάγματα και ευρίσκονταν σε άσχημη κατάσταση. Την ώρα του δυστυχήματος ο άνθρωπος αυτός είδε ένα λαμπερό γέροντα με λευκή στολή που άρπαξε τα δυο του παιδιά και τα σήκωσε πάνω και έτσι δεν έπαθαν περισσότερη βλάβη. Μετά έμαθε ότι εκεί κοντά ευρίσκεται η εκκλησία του Αγίου Ιωάννη Σπηλεώτη, όπου πήγε και προσκύνησε και ακολούθως πήγε και είδε και το σπήλαιο του.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Επίσης στην Μονή Κύκκου ανακαλύφθηκε η Κάρα του Αγίου Ιωάννη Σπηλεώτη.</strong> Ο επίσκοπος της Μονής Κύκκου Νικηφόρος, παραχώρησε τεμάχιο λειψάνων του Αγίου στην κοινότητα της Σιάς. Το τεμάχιο αυτό φυλάγεται σε ειδική λειψανοθήκη στην Κεντρική εκκλησία του Χωριού της Παναγίας Χρυσελεούσας, <strong>και μεταφέρεται μόνο κατά τον συνεορτασμό των Αγίων Ιωάννη Θεολόγου και Σπηλεώτη στις 26 Σεπτεμβρίου.</strong></span></p></div>Ο Άγιος Νεκτάριος τρέχει σε κάθε πονεμένη ψυχή (Συνταρακτική μαρτυρία)https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/uaymata/ponemeni-psychi2023-02-21T11:30:00.000Z2023-02-21T11:30:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/6477962468?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Ο Άγιος Νεκτάριος τρέχει σε κάθε πονεμένη ψυχή (Συνταρακτική μαρτυρία)...</em></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Παρασκευή έντεκα το πρωί, κινούμαι στην περιοχή των Αθηνών. Ανέβαινα την οδό Μάρνη, όταν μου τηλεφώνησε ένας συνάδελφος, που βρισκόταν στο Αεροδρόμιο.</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>-Ράνια πού είσαι;</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Ανέβα στο Αεροδρόμιο, έχει πολλή δουλειά.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Θα ανέβω, σ” ευχαριστώ.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"> </span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Κλείσαμε το τηλέφωνο και σκεφτόμουν ας εύρισκα έναν πελάτη να μην πάω τόσα χιλιόμετρα άδεια.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Καθώς ανέβαινα τη λεωφόρο Αλεξάνδρας μία κυρία κρατώντας ένα μεγάλο σακβουαγιάζ μου σηκώνει το χέρι. Σταμάτησα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Μήπως μπορείτε να με πάτε στο Αεροδρόμιο;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Και βέβαια μπορώ, εσένα έψαχνα να βρω, γλυκιά μου!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Κατέβηκα, φόρτωσα το σακβουαγιάζ και ξεκίνησα. Η κυρία κάθισε δίπλα μου.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Αχ! Τι ωραίες οι εικόνες σας! μου λέει.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Ναι! Είναι η οικογένειά μου, τους λατρεύω! της απαντώ.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Και εγώ πιστεύω πολύ, ιδιαίτερα αγαπώ τον Άγιο Νεκτάριο.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Κάποιο θαύμα θα σας έκανε, για να τον πιστεύετε, ε;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Ακριβώς! Θέλετε να σας πω;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Ήδη έπρεπε να έχετε ξεκινήσει.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Εδώ η κυρία γέλασε.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Έχω καρκίνο, μου λέει κοφτά. Μου έχουν αφαιρέσει και τους δύο μαστούς. Από την ημέρα που παντρεύτηκα αρρώστησα, έπαθα βαριά μελαγχολία.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Γιατί; Δεν έχετε καλό σύζυγο;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Αντιθέτως, ο σύζυγος μου είναι πολύ καλός, με προσέχει πάρα πολύ και οικονομικά είμαστε πάρα πολύ καλά.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Τότε γιατί αρρωστήσατε;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Δεν ξέρω! ξαφνικά έπεσα σε μεγάλη μελαγχολία Χωρίς λόγο. Μια γειτόνισσα μού είπε πως πρέπει να μου έχουν κάνει μάγια.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>«Όμως εγώ δεν έχω εχθρούς»</strong>, της είπα. «Πιστεύω πως πρέπει να σου τα έχει κάνει η Παναγιώτα, <strong>Γιατί ήθελε πολύ τον άνδρα σου».</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Είχαν περάσει τρία χρόνια από την ημέρα του γάμου Και της αρρώστιας μου, όταν αποφάσισα να τα πω στη μητέρα μου.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Εκείνη, μόλις τ” άκουσε, με πήρε και πήγαμε σε έναν παπά. Μου διάβασε ευχή και μου είπε να πάω στην Αίγινα, στον Άγιο Νεκτάριο.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Μας έπεφτε πολύ μακριά η Αίγινα από το νησί μου.</strong> Όμως ο άνδρας μου επέμενε να πάμε. Και ξεκινήσαμε και οι τρεις μαζί για τον Άγιο Νεκτάριο.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Όταν φτάσαμε, αφού προσκυνήσαμε και προσευχηθήκαμε, ήθελα να δω την ηγουμένη. <strong>Δεν ήξερα γιατί, όμως την ήθελα.</strong> Ζητήσαμε από μια μοναχή να μας οδηγήσει σ” εκείνη.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Έτσι κι έγινε. Η ηγουμένη μάς δέχθηκε πολύ εγκάρδια, σαν να μας περίμενε. Έβγαλε από την τσέπη της ένα κομποσκοίνι, μου το έδωσε και μου ζήτησε να το φορέσω στο χέρι μου.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Το φόρεσα, ενώ η μητέρα μου της εξηγούσε τι έχω. <strong>Ξαφνικά σηκώθηκα και τους είπα:</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Πάμε στο κελί του Αγίου Νεκταρίου, μας περιμένει!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Άνοιξα την πόρτα και βγήκα έξω κατευθυνόμενη προς το κελί του Αγίου. Η ηγουμένη με ρώτησε:</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Ξέρεις πού είναι; Έχεις ξανάρθει εδώ;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Όχι! όμως με καθοδηγεί εκείνος.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Φτάσαμε στο κελί του, μπήκαμε μέσα και εγώ κάθισα στο κρεβατάκι του. Ο Άγιος Νεκτάριος καθόταν δίπλα μου, μου μιλούσε και εγώ του απαντούσα.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Θέλεις να μου πεις τι λέγατε;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Όχι! το μόνο που θα σου πω, είναι πως μου έλεγε να μη φοβάμαι και πως θα γίνω καλά. Από τότε η μελαγχολία που ένιωθα, έφυγε στη θέση της μπήκε η χαρά.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Πολύ γρήγορα έμεινα έγκυος και γέννησα ένα αγοράκι, που το ονόμασα Νεκτάριο.</strong> Στην πορεία απέκτησα και ένα κοριτσάκι και το ονόμασα Μαρία, το όνομα της Παναγιάς μας.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ύστερα αρρώστησα, έπαθα καρκίνο και, όπως σου είπα, μου αφαίρεσαν και τους δύο μαστούς. Υπέφερα πολύ, όμως ο Άγιος Νεκτάριος ήταν πάντα δίπλα μου.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Από τότε έχουν περάσει είκοσι χρόνια. Ποτέ δεν εγκατέλειψα τον Άγιο. Κάθε χρόνο στη γιορτή του είμαστε όλοι εκεί.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η πίστη μου δυνάμωσε τόσο πολύ, που τώρα δεν με νοιάζει, ότι κι αν μου συμβεί. Είμαι έτοιμη να τα αντιμετωπίσω όλα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Θέλοντας να δοκιμάσω την πίστη της, έκανα τον συνήγορο του διαβόλου:</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Αν ο Θεός σού πάρει ένα από τα παιδιά σου, τι θα κάνεις; Θα εναντιωθείς απέναντι του; θα λιγοστέψει η πίστη σου;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Διαβάστε εδώ: Ποια είναι η δυνατότερη Προσευχή που ενώνει τον άνθρωπο με τον Θεό;</strong></span><br /> <span style="font-size:12pt;"> -Κοίταξε να σου πω.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Τα παιδιά μου είναι δικά Του, Εκείνος μου τα έδωσε άμα τα θέλει πίσω, ας τα πάρει. Θα πονέσω πολύ, όμως η πίστη μου είναι ακλόνητη, δεν μπορεί τίποτε και κανείς να την κλονίσει.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Είσαι σίγουρη γι” αυτά που λες;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-Σιγουρότατη! Έχω δει πολλά θαύματα σ” αυτά τα είκοσι χρόνια. Αυτό που σου είπα, ήταν το πρώτο με τον Άγιο Νεκτάριο. Ακολούθησαν πάρα πολλά.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ο Άγιος είναι συνέχεια δίπλα μου, τον αισθάνομαι πολύ κοντά μου. Και μη νομίζεις πως δεν αγαπώ τα παιδιά μου,</strong> επειδή σου είπα ας τα πάρει.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Δικά Του είναι, εμένα μου τα έδωσε απλά να Του τα μεγαλώσω. Αλλά καμαρώνω, γιατί Του τα έκανα πολύ καλά παιδιά. Με τη βοήθειά Του βέβαια.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Ειλικρινά χάρηκα πολύ μ” αυτά που άκουσα και ζήλεψα την πίστη αυτής της γυναίκας!</em></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Πορφυρία Μοναχή.</em></span></p></div>Το Θαύμα της Αγίας Μαρίνας που θα σας αφήσει άφωνους...https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/uaymata/agia-marina2023-02-19T14:35:00.000Z2023-02-19T14:35:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/6783472280?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Το Θαύμα της Αγίας Μαρίνας που θα σας αφήσει άφωνους...</strong></em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Πολλές φορές στην ζωή μας, σαν συνειδητοί Χριστιανοί, επικαλούμεθα τον Θεό και τούς Αγίους Του....</em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Αυτό λοιπόν έκανε και μια οικογένεια από την Κύπρο, γνωστή από τις τηλεοπτικές εκκλήσεις της πριν δύο χρόνια,</strong> για την εξεύρεση δότη προκειμένου να βρεθεί μόσχευμα για εγχείρηση στο μικρό παιδί τους, τον Ανδρέα που έπασχε από λευχαιμία.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μόσχευμα βρέθηκε και οι γονείς ετοιμάσθηκαν για να ταξιδεύσουν στις ΗΠΑ, όπου θα γινόταν η λεπτή χειρουργική επέμβαση μεταμόσχευσης μυελού. Όλοι θυμόμαστε τότε την αγωνία της οικογένειας του Βάσου Βασιλείου από τη Λεμεσό και τις καθημερινές εκκλήσεις τους στον Χριστό μας για να σώσει το παιδί τους.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Πριν λοιπόν ξεκινήσουν για την εγχείρηση οι γονείς άκουσαν για τα θαύματα της Αγίας Μαρίνας και πήραν την πρωτοβουλία να τηλεφωνήσουν στο μοναστήρι τής Αγίας Μαρίνας στην Άνδρο και να ζητήσουν την ευλογία Της.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Στο τηλέφωνο ο ηγούμενος της Μονής αρχιμανδρίτης Κυπριανός υποσχέθηκε πως θα προσευχηθεί στην Αγία και ευχήθηκε στους γονείς να έχει το παιδί την Αγία Μαρίνα στο χειρουργείο για βοήθεια.</strong></em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Πράγματι με την ευχή του ηγουμένου Κυπριανού στις αποσκευές τους και με ακράδαντη την πίστη για τη βοήθεια της Αγίας Μαρίνας οι δύο γονείς και ο μικρός Ανδρέας μετέβησαν στις ΗΠΑ. Μετά τις καθιερωμένες προκαταρκτικές εξετάσεις προετοιμασίας ο μικρός Ανδρέας εισήλθε για την πραγματικά πολύ σοβαρή και λεπτή εγχείρηση.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Λίγη ώρα πριν το χειρουργείο παρουσιάστηκε στον ιατρό που θα χειρουργούσε τον μικρό Ανδρέα μία γυναίκα. Είπε πως είναι γιατρός και παρακάλεσε να παρακολουθήσει την εγχείρηση, επειδή ήταν προσωπική ιατρός του μικρού Ανδρέα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Η συζήτηση της γυναίκας με τον χειρούργο έδειχνε πως κατείχε την ιατρική επιστήμη και δεν άφηνε καμιά αμφιβολία στο χειρούργο να σκεφτεί πως δεν είναι ιατρός.</strong> Εκείνος πάντως της είπε πως δεν επιτρέπεται να βρίσκεται στο χειρουργείο ξένος ιατρός και πως αποτελούσε πρακτική της ιατρικής του ομάδας να μην μετέχουν άλλοι στις λεπτές αυτές εγχειρήσεις.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η επιμονή όμως της γυναίκας έκαμψε την αρχική αδιαλλαξία του χειρούργου. Της ζήτησε να αφήσει τα στοιχεία της στη γραμματεία και να εισέλθει στη συνέχεια στο χειρουργείο μαζί του. <strong>Έτσι και έγινε.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η άγνωστη ιατρός εισήλθε στο χειρουργείο και όχι απλώς παρακολουθούσε αλλά συμμετείχε ενεργά στην εγχείρηση του μικρού Ανδρέα. Αρκετές φορές μάλιστα έδωσε τις κατευθύνσεις για το πώς έπρεπε να προχωρήσει η επέμβαση. <strong>Όλα πήγαν καλά και ο γιατρός αφού την ευχαρίστησε εξήλθε του χειρουργείου.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Το ζεύγος Βασιλείου έτρεξε να πληροφορηθεί για το πώς πήγε η εγχείρηση. «Όλα πήγαν πολύ καλά» τους είπε. Και πρόσθεσε: «Δεν μπορώ όμως να καταλάβω πως είχατε μια τέτοια γιατρό για το παιδί σας και ήλθατε σε μένα;» Οι γονείς έκπληκτοι του απάντησαν ότι δεν είχαν φέρει κάποια γιατρό και δεν γνωρίζουν κάτι σχετικό.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ο χειρούργος όμως επέμενε και τους είπε πως όταν εξήλθε από το χειρουργείο η γιατρός του μικρού <strong>Ανδρέα</strong>, παρέμεινε για λίγο μέσα με την υπόλοιπη ιατρική ομάδα. Ως εκ τούτου κάπου εκεί γύρω έπρεπε να είναι και τους προέτρεψε να τη συναντήσουν. Μάταια όμως έψαχναν να τη βρουν.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η γιατρός είχε εξαφανισθεί… Σκέφθηκαν πως θα έφυγε και πήγαν μετά την προτροπή του χειρούργου στη γραμματεία να ζητήσουν τα στοιχεία της προκειμένου να την ευχαριστήσουν. Πίστευαν πως ίσως κάποια γιατρός από την Ελλάδα, ή την Κύπρο ευαισθητοποιήθηκε και ταξίδευσε στις ΗΠΑ για να συμβάλλει στην λεπτή χειρουργική επέμβαση.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Με έκπληξη διαπίστωσαν πως η άγνωστη γυναίκα ιατρός είχε υπογράψει με το όνομα Μαρίνα από την Άνδρο (Marina from Andros).</strong> Δεν πίστευαν αυτό που έβλεπαν. Στέκονταν επί αρκετή ώρα αμήχανοι μπροστά στο θαύμα της Αγίας Μαρίνας.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Τα δάκρυα ευγνωμοσύνης και χαράς πλημμύρισαν τα μάτια τους. Θυμήθηκαν αυτό που τους είχε πει ο σεβαστός γέροντας και ηγούμενος της ομώνυμης Ιεράς Μονής. » Πηγαίνετε στην Αμερική και εύχομαι η Αγία Μαρίνα να είναι μέσα στο χειρουργείο »</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Την απερίγραπτη χαρά τους για την επιτυχή έκβαση της εγχείρησης και την επαναφορά της υγείας του μικρού Ανδρέα τη μετέφεραν στα ΜΜΕ μιλώντας για το αληθινό θαύμα.</strong> Από τότε έβαλαν ως τάμα να βρίσκονται πάντοτε οικογενειακώς στην Άνδρο την ημέρα της μνήμης της Αγίας Μαρίνας.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Έτσι και πράττουν, ενώ όπως ανέφερε μοναχός της Μονής με τον οποίο συνομιλήσαμε δύο φορές, στα χρόνια που μεσολάβησαν από τότε, η οικογένεια Βασιλείου μεταβαίνει τακτικά από τη Λεμεσό κάθε καλοκαίρι στην Άνδρο για να ευχαριστήσει την Αγία Μαρίνα, που έσωσε τον μικρό Ανδρέα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ουδέποτε λοιπόν απουσίασαν τα θαύματα των Αγίων από τη ζωή τής Ορθοδόξου Εκκλησίας μας</strong>, και είθε ο Πανάγαθος Θεός, ό Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός, να μας ενισχύει την πίστη μας με τα θαύματα των Αγίων μας.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ευχαριστούμε θερμώς την κ. Κυριακοπούλου Σπυριδούλα, συνταξιούχο ιατρό, που είχε την ευγενή καλοσύνη να μας ενημερώσει για το ανωτέρω θαύμα. Θερμές ευχαριστίες στον ηγούμενο της Ιεράς Μονής και στην αδελφότητα για τις διευκρινίσεις και τις απαντήσεις στα ερωτήματα που τους θέσαμε.</span></p>
<div id="quads-ad3" class="quads-location quads-ad3"> </div></div>Aπίστευτο θαύμα του αγίου Εφραίμ – Όλοι έβαλαν τα κλάματα: Συγκινεί και συγκλονίζει κάθε πιστό...https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/uaymata/apisteyto-thayma2021-01-11T23:50:00.000Z2021-01-11T23:50:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/7866645856?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Aπίστευτο θαύμα του αγίου Εφραίμ – Όλοι έβαλαν τα κλάματα: Συγκινεί και συγκλονίζει κάθε πιστό...</em></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Συγκινεί και συγκλονίζει κάθε πιστό το απίστευτο θαύμα…<br /> του αγίου Εφραίμ, που χάρισε τη ζωή σε έναν ετοιμοθάνατο νέο και έγινε αφορμή να χτιστεί ένα πανέμορφο εκκλησάκι στη Ρογδιά του Ηρακλείου..</em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Πριν από 15 χρόνια ο Μιχάλης, που μόλις είχε «πατήσει» τα 18, έπεσε θύμα σοβαρού τροχαίου.</strong> Ενα αυτοκίνητο έπεσε με δύναμη στο μηχανάκι που οδηγούσε, στο χωριό Κουνάβοι, και ο άτυχος νεαρός εκτοξεύτηκε πολλά μέτρα μακριά, με αποτέλεσμα να τραυματιστεί σοβαρά στο κεφάλι και να παραμείνει στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας. Οι γιατροί τον θεωρούσαν «κλινικά νεκρό».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Ο θείος του, Μάρκος Βασιλάκης, έμπορος της κεντρικής λαχαναγοράς Ηρακλείου, </em></strong><em>διηγείται συγκινημένος το πώς ο άγιος Εφραίμ έκανε το θαύμα που, όπως λέει, «έσωσε το παλικάρι μας και άλλαξε τη ζωή της οικογένειας»:</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>«Κλαίγαμε όλοι»</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">«Το παιδί είναι γιος της πρώτης μου ξαδέρφης. Οι γιατροί δεν του έδιναν ελπίδες κι εμείς είχαμε ετοιμάσει ακόμα και την κηδεία του, αφού είχαμε παραγγείλει φέρετρο και είχαμε βγάλει τα κηδειόσημα!<strong> Η μητέρα του σερνόταν σαν νεκροζώντανη στους διαδρόμους του Βενιζελείου και όλοι μας κλαίγαμε για τα χαμένα νιάτα του αγοριού.</strong> Μέχρι που ένα πρωινό είδα στον μεγάλο διάδρομο του νοσοκομείου μία ψηλή γυναίκα (γύρω στο 1.75 μ.), περίπου 70 ετών, με γκρίζα μαλλιά και ράσο.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Το πρόσωπό της ήταν πολύ ευγενικό και καλοσυνάτο και στα χέρια της κρατούσε ένα μπουκαλάκι με λάδι.</strong> “Δώστε μου ένα κομμάτι βαμβάκι” μου είπε κι εγώ αποσβολωμένος έψαξα να βρω. Ζήτησα από την ξαδέλφη μου και μητέρα του Μιχάλη να μου βρει και το πήγα στη ρασοφόρο.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/uaymata" target="_blank">«Όποιος ασθενής με επικαλεσθεί θεράπευσέ τον» Aγία Αναστασία</a></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">“Να σταυρώσετε με το λαδάκι του αγίου Εφραίμ το παιδί” είπε και μου έδωσε το λαδωμένο βαμβάκι. Γύρισα αμέσως να το δώσω στην ξαδέρφη μου και, όταν ξαναγύρισα προς το μέρος της για να την ευχαριστήσω, είχε εξαφανιστεί» διηγείται.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ακόμα και τόσα χρόνια αργότερα ο 52χρονος δείχνει σοκαρισμένος καθώς αφηγείται με φωνή που τρέμει το συγκλονιστικό περιστατικό που φανερώνει θεία παρέμβαση: «Πάγωσα, γιατί ο χώρος ήταν τεράστιος και δεν γινόταν να έχει στρίψει κάπου. Ωστόσο, έτρεξα να τη βρω στις σκάλες, κάτω, ρώτησα παντού, αλλά κανείς δεν την είχε δει».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Το κακό μαντάτο</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Απογοητευμένος έφυγε και έκανε δύο μέρες να πάει να ξαναδεί τον ανιψιό του, περιμένοντας να χτυπήσει το τηλέφωνο και να ακούσει το κακό μαντάτο: «Σε δύο μέρες άκουσα να χτυπά το τηλέφωνο, αλλά η φωνή στην άλλη άκρη της γραμμής δεν μας είπε αυτό που απευχόμασταν να ακούσουμε, αλλά αυτό που ελπίζαμε και προσευχόμασταν.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Ο ανιψιός μου όχι μόνο βελτιώθηκε, αλλά ξύπνησε και είχε επαφή με το περιβάλλον, μόλις δύο μέρες μετά την εμφάνιση της ρασοφόρου! Αν αυτό δεν ήταν θαύμα, τότε τι ήταν; Σήμερα στα 33 του χρόνια το παλικάρι μας ζει και βασιλεύει»!</em></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Οπως λέει ο κ. Βασιλάκης, ενάμιση μήνα αργότερα, όταν ο Μιχάλης πήρε εξιτήριο, οι γονείς του τον πήγαν στην Αγγλία μαζί με τις εξετάσεις: «Οι γιατροί εκεί δεν πίστευαν στα μάτια τους και έλεγαν πως δεν υπήρχε καμία περίπτωση να βρίσκεται στη ζωή το παιδί! Ταλαιπωρήθηκε πολύ, βέβαια, μπαινοβγαίνοντας σε κλινικές για φυσικοθεραπείες κ.λπ., αλλά ούτε το παιδί διαμαρτυρήθηκε ούτε κανείς άλλος».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Εχτισε εκκλησία (στη Ρογδιά) προς τιμήν του σωτήρα του ανιψιού του... </strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Από την ημέρα που σώθηκε ο ανιψιός του, δεν έβγαινε από το μυαλό του κ. Βασιλάκη ο άγιος Εφραίμ. Οπως ομολογεί σε καθημερινή εφημερίδα ο <strong>52χρονος έμπορος, που είναι πατέρας δύο παιδιών,</strong> πριν από εκείνη τη μέρα ούτε το όνομά του δεν είχε ακούσει! Από τότε, όμως, έβαλε σκοπό να γνωρίσει τον άγιο που επανέφερε στη ζωή τον ανιψιό του ενώ είχε περάσει το κατώφλι του Αδη:</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/agios/paisios/timious" target="_blank">Άγιος Παϊσιος: Ο Θεός είναι με τους έντιμους, τους τίμιους και τους ηθικούς ανθρώπους...</a></strong></em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>«Επισκέφτηκα την εκκλησία του Αγίου Εφραίμ στη Νέα Μάκρη και συγκλονίστηκα. Εμαθα τα πάντα γι’ αυτόν και, όταν επέστρεψα στην Κρήτη, αποφάσισα να κάνω ένα δώρο στον σωτήρα άγιο!</strong></em> Μαζί με τη σύζυγο και τους γιους μου αποφασίσαμε να φτιάξουμε μία εκκλησία στο όνομά του στη Ρογδιά. Αρχισε να χτίζεται το 2004 και ως το 2007 ήταν έτοιμη για να λειτουργήσει.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Μέχρι σήμερα όλο και κάτι θα προσθέσουμε για να είναι ολοκληρωμένη και όμορφη και να την επισκέπτονται οι πιστοί απ’ όλη την Κρήτη κι όχι μόνο».</strong> Ο ναός είναι γραφικός, χτισμένος με λευκή πέτρα και στο εσωτερικό του επικρατούν το λευκό και το καφέ του ξύλου, ενώ το μεγάλο προαύλιο είναι «ντυμένο» με άσπρα πετραδάκια.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Φέτος, στη γιορτή του αγίου Εφραίμ στις 5 Μαΐου, λειτούργησαν τέσσερις ιερείς και μαζεύτηκε πολύς κόσμος για να προσκυνήσει την εικόνα του, που είναι γεμάτη με δεκάδες τάματα από πιστούς.</em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/theologikos-logos/amartolos" target="_blank">Είσαι αμαρτωλός; Μην απελπίζεσαι... ( Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος )</a></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/ofelima/orama" target="_blank">Φοβερό όραμα του Γέροντα Εφραίμ από την Αριζόνα</a></strong></span></p></div>Θαύμα Παναγίας: Πως σώθηκαν τα δυο αδελφάκιαhttps://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/uaymata/adelfakia2021-01-05T19:00:00.000Z2021-01-05T19:00:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/4854583890?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Θαύμα Παναγίας: Πως σώθηκαν τα δυο αδελφάκια...</strong></em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Ένας μυαλωμένος πατέρας σε ένα χωριό, είχε τοποθετήσει την εικόνα της Παναγίας στο χολ του σπιτιού τους και συμβούλευε τα δύο παιδιά του, όταν βγαίνουν και όταν εισέρχονται στο σπίτι, να κάνουν υπόκλιση στην Παναγία. Τα παιδιά ακολουθούσαν πιστά την συμβουλή του πατέρα τους...</em></span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Μια μέρα και ενώ τα παιδιά επέστρεφαν από το σχολείο,</strong> είδαν πολλούς συμμαθητές τους να έχουν συγκεντρωθεί πάνω σε μια ξύλινη γέφυρα, για να παρακολουθήσουν από ψηλά τα ορμητικά νερά του ρέματος που περνούσαν κάτω από τη γέφυρα, και πήγαν και αυτά εκεί.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Σε μια στιγμή, τα παιδιά άρχισαν να κινούν τη γέφυρα πέρα-δώθε, θέλοντας έτσι να διασκεδάσουν με το δικό τους τρόπο. Κάτω από αυτήν την πίεση, η γέφυρα δεν άντεξε, υποχώρησε και κατέρρευσε!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Τα παιδιά βρέθηκαν όλα στο νερό και δυστυχώς πνίγηκαν όλα, εκτός από εκείνα τα δύο αδέρφια! </strong>Μεγάλη τραγωδία και πένθος έφερε το γεγονός αυτό στο χωριό. Τα δύο αδέρφια σώθηκαν, χάρη στον κορμό ενός δέντρου, που κείτονταν στην άκρη του ρέματος και από εκεί κρατήθηκαν.</span></p>
<p> </p>
<h4><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/uaymata/timia-zoni" target="_blank">Η θαυματουργή Αγία και Τιμία Ζώνη της Παναγίας</a><br /> </strong></span></h4>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Πολλές μάνες που έχασαν τα παιδιά τους, θέλησαν τότε να ρωτήσουν τα διασωθέντα παιδιά, τί ακριβώς συνέβη και πως σώθηκαν αυτά, ενώ τα υπόλοιπα πνίγηκαν. Τα αδέρφια τότε υποστήριξαν,<strong> ότι καθώς βρίσκονταν μέσα στο νερό,</strong> εμφανίστηκε μια κυρία, που μοιάζει καταπληκτικά με την Παναγία που έχουν στο χολ του σπιτιού τους και τους ώθησε στον κορμό του δέντρου, λέγοντάς τους:</span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>– Κρατηθείτε από εκεί! Σε λίγο θα έρθουν οι συγχωριανοί να σας βγάλουν.</strong></em></span></p>
<p> </p>
<h4><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/uaymata/tajiarxhs" target="_blank">Ταξιάρχης: Όταν τον καλέσεις με πίστη είναι πάντα κοντά σου...</a><br /> </strong></span></h4>
<p> </p>
<h4><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/uaymata/sygklonistiko" target="_blank">ΑΓΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ: ΕΝΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΘΑΥΜΑ!</a><br /> </strong></span></h4>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Δημήτριος Παναγόπουλος Ιεροκήρυκας</em></span></p></div>Η θαυματουργή Αγία και Τιμία Ζώνη της Παναγίας...https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/uaymata/timia-zoni2021-01-05T17:05:00.000Z2021-01-05T17:05:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/7201346675?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Η θαυματουργή Αγία και Τιμία Ζώνη της Παναγίας...</strong></em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Η Αγία Ζώνη έχει την ιδιαίτερη χάρη να θεραπεύη τη στειρότητα των γυναικών και των καρκινοπαθών με κορδέλλα...</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><span class="tie-dropcap">Α</span>γία Ζώνη της Θεοτόκου. Η θαυματουργή Αγία και Τιμία Ζώνη της Παναγίας. Η αξία της είναι ανεκτίμητη, διότι συνδέεται με την Παναγία. Αυτή έχει τη χάρη και σ’ αυτήν οφείλει τη θαυματουργική της δύναμη, που ποικιλότροπα μεταδίδει στους πιστούς…</span></p>
<h2><span style="font-size:12pt;">Αγία Ζώνη της Θεοτόκου – Η Ζώνη της Παναγίας</span></h2>
<p><span style="font-size:12pt;">Η πάνσεπτη και χαριτόβρυτη Ζώνη της Παναγίας μας, η οποία βρίσκεται στην Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου του Αγίου Όρους, είναι <strong>το μοναδικό κειμήλιο το οποίο σώζεται από την επίγεια ζωή Της.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Κατά την ιερά παράδοση και ιστορία της Εκκλησίας μας η Υπεραγία Θεοτόκος τρεις ημέρες μετά την κοίμηση της ανέστη και ανελήφθη εν σώματι στους ουρανούς. Κατά την διάρκεια της αναλήψεως της, έδωσε στον Απόστολο Θωμά την Τιμία της Ζώνη. Και ο Θωμάς μαζί με τους άλλους αποστόλους, αφού άνοιξαν τον τάφο «<strong>ουχ εύρον το σώμα</strong>» της Θεοτόκου.</span></p>
<div class="stream-item stream-item-in-post stream-item-inline-post aligncenter">
<p><span style="font-size:12pt;">Έτσι η Τιμία Ζώνη αποτελεί τεκμήριο για την Εκκλησία μας της αναστάσεως και αναλήψεως της Θεοτόκου με το σώμα στους ουρανούς και με μια λέξη της μεταστάσεώς της.</span></p>
<h3><span style="font-size:12pt;">Η Τιμία Ζώνη κατασκευάστηκε σύμφωνα με την παράδοση από την ίδια την παναγία με τρίχες καμήλας.</span></h3>
<p><span style="font-size:12pt;">Η Αυτοκράτειρα Ζωή, σύζυγος του Λέοντος ΣΤ’ του Σοφού, από ευγνωμοσύνη για θαυματουργή θεραπεία της, κέντησε τη Ζώνη με χρυσή κλωστή, όπως σώζεται σήμερα χωρισμένη όμως σε τρία τεμάχια.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Αρχικά φυλασσόταν στα Ιεροσόλυμα και ακολούθως στην Κωνσταντινούπολη, που τον 12ον αιώνα επί Μανουήλ Α’ Κομνηνού (1143 -1180) καθιερώθηκε και επίσημος εορτασμός της την 31η Αυγούστου.</strong> Εν τέλει ο Αυτοκράτωρ Ιωάννης Στ’ Καντακουζηνός (1347-1355), ο οποίος έτρεφε ιδιαίτερη αγάπη προς την Ιερά Μεγίστη Μονή του Βατοπαιδίου, όπως διαπιστώνεται από πολλές σχετικές μαρτυρίες, την δώρισε σ’ αυτή.</span></p>
<h4> </h4>
<h4><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/uaymata/sygklonistiko" target="_blank">ΑΓΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ: ΕΝΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΘΑΥΜΑ!</a><br /> </strong></span></h4>
<h4> </h4>
<h4><span style="font-size:12pt;"><strong>Από τότε η Τιμία Ζώνη φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου, σε ασημένια θήκη νεώτερης κατασκευής η οποία φέρει την παράσταση της Μονής.</strong></span></h4>
<p><span style="font-size:12pt;">Στο κάτω δεξιό διάχωρο της παραστάσεως ο κατασκευαστής φιλοτέχνησε την μορφή του δωρητή Αυτοκράτορα Καντακουζηνού και επιγραφή η οποία αναφέρεται στην δωρεά του προς την Μονή. Αναρίθμητα είναι τα θαύματα, τα οποία έγιναν ως σήμερα με την Τιμία Ζώνη.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Η αξία της είναι ανεκτίμητη, διότι συνδέεται με την Παναγία. Αυτή έχει τη χάρη και σ’ αυτήν οφείλει τη θαυματουργική της δύναμη, που ποικιλότροπα μεταδίδει στους πιστούς.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η Αγία Ζώνη διατηρεί «ανεκφοιτήτως» τη χάρη της Υπεραγίας Θεοτόκου, διότι συνδέθηκε με το πρόσωπο και τη ζωή της και διότι οι άγιοι είναι πνευματοφόροι όχι μόνο κατά τη διάρκεια της ζωής τους, αλλά και μετά την κοίμησή τους.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Το ίδιο φαινόμενο αναφέρεται στην Αγία Γραφή όταν η μηλωτή του προφήτη Ηλία και τα σουδάρια και σημικίνθια των Αποστόλων τελούσαν θαύματα, διότι είχαν τη Χάρη των αγίων, που τα φορούσαν. Γι’ αυτό και η Εκκλησία της αποδίδει τιμητική προσκύνηση, καθώς και στο Τίμιο Ξύλο του Σταυρού του Κυρίου.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Η Αγία Ζώνη έχει την ιδιαίτερη χάρη να θεραπεύη τη στειρότητα των γυναικών και των καρκινοπαθών με κορδέλλα η οποία έχει προηγουμένως ευλογηθή επ’ αυτής και ακολούθως τη ζώνονται οι στείρες γυναίκες και οι ασθενείς.</strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/uaymata/tajiarxhs" target="_blank">Ταξιάρχης: Όταν τον καλέσεις με πίστη είναι πάντα κοντά σου...</a><br /> </strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/uaymata/agia-anastasia" target="_blank">«Όποιος ασθενής με επικαλεσθεί θεράπευσέ τον» Aγία Αναστασία</a><br /> </strong></span></p>
</div></div>ΑΓΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ: ΕΝΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΘΑΥΜΑ!https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/uaymata/sygklonistiko2020-12-30T20:10:00.000Z2020-12-30T20:10:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/7660347488?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>ΑΓΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ: ΕΝΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΘΑΥΜΑ...</em></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Πεντακόσια περίπου χρόνια έχουν περάσει από τό 1426, όταν στίς 5 Μαϊου Αγαρηνοί πειρατές, εισβάλλοντας στό μοναστήρι τών Αμώμων, στόν λόφο τής Νέας Μάκρης, παλούκωσαν μέ αναμμένο δαυλό στήν κοιλιά τόν Άγιο Εφραίμ, ηγούμενο τότε σ΄αυτό τό μοναστήρι...<br /> </em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Έκτοτε παρέμενε άγνωστος, μέχρι τό 1964, όταν γιά λόγους πού μόνο ό Θεός γνωρίζει, κάνει στόν χώρο τής αρχαίας Μονής καί πάλι ζωντανή τήν παρουσία του.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η Μακαρία Δ., αυτή ή φωτεινή ψυχή μέ τήν ταπεινή παρουσία της σημάδεψε την ζωή του Μοναστηριού στα χρόνια που ακολούθησαν.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Διηγείται ή ίδια…</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>–» Καθισμένη πάνω στά ερείπια τού παλιού Μοναστηριού, όπου ή θεία Πρόνοια οδήγησε τά βήματά μου,</strong> έφερνα τόν στοχασμό μου σέ χρόνια περασμένα, σέ παλιούς καιρούς, όταν σκορπισμένα ήταν παντού τά κόκκαλα τών Αγίων μαρτύρων…Καί καθώς καταγινόμουν στό καθάρισμα τών χαλασμάτων, αναλογιζόμουνα ότι βρισκόμουνα σέ τόπο ιερό καί έλεγα,</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">–Θεέ μου, αξίωσέ με τήν ανάξια, νά ιδώ κι΄ εγώ έναν από τούς παλιούς πατέρες πού εδώ έζησαν…</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Καί ενώ περνούσε ό καιρός έχοντας πάντα εσωτερικά τήν ίδια επιθυμία, ένοιωθα μιά φωνή μέσα μου νά μού λέει,</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>–» Σκάψε, καί εκείνο πού ζητάς θά τό βρείς !</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Καί μ΄ έναν τρόπο θαυμαστό, ή μυστική αυτή φωνή, μού υπέδειξε τό κομμάτι γής στήν αυλή τού μοναστηριού, πού έπρεπε νά ψάξω.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ό καιρός περνούσε, καί ή φωνή αυτή, κάθε φορά πιό δυνατή μέ προέτρεπε ν΄ αρχίσω…</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Έδειξα τό σημείο στόν εργάτη πού φώναξα γιά μιά άλλη επισκευή, στό παλιό Ηγουμενείο, καί τού είπα νά σκάψει. Αυτός, απρόθυμος άρχισε αλλού τό σκάψιμο. <strong>Καί αφού είδα ότι δέν μέ άκουγε νά πάει εκεί πού τού έδειχνα,</strong> τόν άφησα νά κάνει τό θέλημά του χτυπώντας τούς άγονους βράχους. Τελικά, κατάλαβε τό λάθος του καί γύρισε στό σημείο…</span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/uaymata/gonatise" target="_blank">Γονάτισε κι εσύ» μου λέει! – Συνταρακτική η δύναμη της πίστης!</a></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">«…καί φθάνοντας, έπειτα από ώρες, στό 1,70 βάθος, έφερε ό κασμάς στήν επιφάνεια τήν κεφαλή τού ανθρώπου τού Θεού. Τήν ίδια στιγμή, γέμισε άρωμα ή ατμόσφαιρα!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ό εργάτης χλώμιασε, δέθηκε ή γλώσα του, καί κόπηκε ή μιλιά του</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">–Άφησέ με μόνη, τόν παρακάλεσα…</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Γονάτισα μέ ευλάβεια καί ασπάσθηκα τό σκήνωμα τού Αγίου συλλογιζόμενη τήν έκταση οδύνης καί πόνου τού τότε μαρτυρίου του…»</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Καί αλλού, ή μοναχή Μακαρία Δεσύπρη, εξιστορεί πώς είδε ολοζώντανο τόν Άγιο…</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>–» Ήταν βράδυ, καί διάβαζα μόνη μου τόν Εσπερινό στό ερειπωμένο μοναστήρι, όταν ξαφνικά άκουσα βήματα…</strong>Ξεκινούσαν από τό βάθος τού τάφου προχώρησαν στήν αυλή κι΄ έφθασαν στήν πόρτα τής Εκκλησίας. Τά βήματα ακούγονταν δυνατά καί σταθερά καθώς πλησίαζαν. Γιά πρώτη φορά στήν ζωή μου μέσα σ΄ εκείνη τήν ερημιά φοβήθηκα…Δέν γύρισα ούτε πού νά κοιτάξω ώσπου άκουσα τήν φωνή του νά λέει,</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">–» Ώς πότε θά μ΄έχεις εκεί πέρα; Κι΄αυτός (ό εργάτης), πώς πέταξε τό κεφάλι μου έτσι;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Γύρισα τότε τρομαγμένη καί τ ό ν ε ί δ α !</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ήταν ψηλός, μέ μάτια μικρά στρογγυλά πού τρεμόπαιζαν στίς κόγχες τους. Έβλεπα τίς ρυτίδες του, καί τά γένια του πού έφθαναν μέχρι τόν λαιμό του. Τό μαύρο ράσο του μαύρο μέ πτυχώσεις, <strong>καί στό αριστερό του χέρι κρατούσε ένα φώς υπέρλαμπρο ενώ μέ τό δεξί ευλογούσε !…</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ήταν ένα πλάσμα, 500 ετών, καί βρισκόταν μέ τήν δύναμι τού Χριστού ολοζώντανο, ακριβώς δίπλα μου!!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">–Συγχώρεσέ με, τού είπα, καί αύριο μόλις ξημερώσει ό Θεός τήν ημέρα του, θά σέ φροντίσω…</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Καί αμέσως έγινε ά φ α ν τ ο ς !</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Συνέχισα ειρηνικά τόν Εσπερινό μου, καί τό πρωϊ καθάρισα τά άγια λείψανα, τά έπλυνα, καί άναψα ένα μικρό καντηλάκι.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Τό ίδιο βράδυ είδα τόν Άγιο στόν ύπνο μου. Στεκόταν όρθιος καί κατάφωτος μέσα στήν Εκκλησία. Κρατούσε τήν εικόνα του στά χέρια του καί μέ κοίταζε…</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Άκουσα τήν φωνή του πεντακάθαρα…</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>–» Σ΄ ε υ χ α ρ ι σ τ ώ π ο λ ύ, μού είπε. Ο ν ο μ ά ζ ο μ α ι Ε φ ρ α ί μ …»</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Πέρασε αρκετός καιρός απ΄ αυτό τό περιστατικό καί πάντα μέσα μου είχα μιά απορία.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ώσπου μιά μέρα, μετά τό τέλος τού Εσπερινού, καθώς μέ τό χέρι μου έκλεινα τήν πόρτα τής Εκκλησίας,</strong> ακούω τρία χτυπήματα, σάν από κεχριμπαρένιο κομπολόϊ. Κατάλαβα ότι ήταν ό Άγιος, μπήκα στό ιερό πού βρίσκονταν τά άγια λείψανά του, άναψα ένα κερί καί ευλαβικά τά προσκύνησα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Αλλά τί νά ειπώ καί τί νά λαλήσω, όταν τήν ίδια ακριβώς στιγμή σάν χείμαρος πλημμύρησε όλος ό τόπος από τήν Παραδεισένια εκείνη ευωδία πού τά άγια λείψανα έβγαζαν…».</span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/uaymata/siglonise" target="_blank">Θαύμα Αγίου Ραφαήλ που συγκλόνισε...</a></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/uaymata/tajiarxhs" target="_blank">Ταξιάρχης: Όταν τον καλέσεις με πίστη είναι πάντα κοντά σου</a></strong></span></p></div>Του εμφανίστηκε ο Άγιος Νικόλαος και του είπε: «Δεν είσαι τώρα για νέες άλλες Ηγουμενίες...https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/uaymata/a-nikolaos2020-11-24T23:30:00.000Z2020-11-24T23:30:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/7449245678?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Του εμφανίστηκε ο Άγιος Νικόλαος και του είπε: «Δεν είσαι τώρα για νέες άλλες Ηγουμενίες...</strong></em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Ὁ Γέρων Ἀνδρέας ἄφησε σέ ὅλο τό Ἁγιώνυμον Ὄρος, ἀλλά καί σέ ὅλο τό πανορθόδοξο πλήρωμα φήμη ἁγίου ἀνδρός...</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Ἡ ζωντανή ἐμφάνισις τῆς Παναγίας πού αὐτός εἶχε στό μετόχι τῆς Μονῆς, ἐκεῖ στόν Μονοξυλίτη – ἐντός τοῦ Ἁγίου Ὄρους</em> </strong>-, εἶναι ἴσως ἡ πιό γνωστή, πρόσφατη, συγκινητική, διδακτική καί δημοφιλής ἐμφάνισις τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου.</span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ἐκεῖ λοιπόν, στόν Μονοξυλίτη, ὅπου ὁ ναός τιμᾶται στόν Ἅγιο Νικόλαο, εἶδε μέ φυσική μορφή ἀνθρώπου τόν Ἅγιο Νικόλαο, τό 1975. Εἶδε δηλαδή ἕναν ἡλικιωμένο ἄγνωστο ἱερέα, πού τοῦ αὐτοσυστήθηκε καί τοῦ εἶπε ὅτι ἐλέγετο ‘<strong>‘π. Νικόλαος».</strong> Ἔτσι τοῦ εἶπε ὁ Ἅγιος. Καί ἐρώτησε τόν π. Ἀνδρέα νά τοῦ δείξη τόν δρόμο πρός τίς Καρυές. Ὅπερ καί ἐγένετο. Μετά, συνέχισε τό ἄγνωστο μέχρι τότε Γεροντάκι καί πῆρε σιγά-σιγά τόν δρόμο πρός τίς Καρυές, τήν πρωτεύουσα τοῦ Ἁγίου Ὄρους.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ὁ παπα-Ἀνδρέας, μόλις ἐπῆγε στό κελλί του, ἀναλογίσθηκε ἀμέσως ὅτι ὤφειλε νά εἶχε καλέσει τόν »ξένο» ὁδοιπόρο νά φάγη κάτι, γιά νά ἀποκτήση δυνάμεις γιά τήν μετέπειτα ὁδοιπορία του. Ὁπότε, σέ »μηδέν» χρόνο ἀπό τότε πού τόν ἐχαιρέτησε, ἐβγῆκε πάλιν ἀμέσως τροχάδην ἔξω γιά νά τόν καλέση γιά φαγητό. <strong>Ἀλλά ὁ αὐτοσυστηθείς »π. Νικόλαος» δέν ὑπῆρχε πουθενά. Εἶχε ἐξαφανισθῆ, ἐντελῶς ἀνεξήγητα!</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Σημειωτέον δέ, ὅτι σέ ἐκεῖνο τό σημεῖο ὁ δρόμος πρός τίς Καρυές ἦτο ἀκάλυπτος τοὐλάχιστον γιά πορεία δέκα λεπτῶν, ὁπότε σίγουρα ἔπρεπε, ἐπειδή εἶχε ὁρατότητα, νά τόν εἶχε δῆ. Ὅμως, ὁ ἄγνωστός ἱερέας ἄφαντος ἐγένετο ἀπ᾽ αὐτοῦ. Δέν τόν εἶδε πουθενά στόν ὁρίζοντα. Ὁπότε, ὁ ἀπερίεργος παπα-Ἀνδρέας, ἄν καί δέν ἠμπόρεσε νά δώση ἐξήγησι, εἶπε ἁπλᾶ στόν ἑαυτό του:<strong> »Κρῖμα γιά μένα πού δέν ἐπρόλαβα νά φιλέψω τόν ἄγνωστο ὁδοιπόρο».</strong></span></p>
<p> </p>
<h3><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/theologikos-logos/diavolou">Το όπλο κατά του διαβόλου ( Άγιος Νεκτάριος )</a></strong></span></h3>
<p><span style="font-size:12pt;">Ἔφαγε, ἐκοιμήθη, ἀλλά ὅταν ἐξύπνησε ἦτο ὑπερβολικά καί ἀνεξηγήτως ἀλλαγμένος. Εἶχε μία θεϊκή χαρά καί εἰρήνη, τήν πάντα νοῦν ὑπερέχουσαν, καί ὁ λογισμός του, πού τόν πολεμοῦσε μέχρι τότε μέ λύσσα, ἐάν ἔπρεπε νά πάη νά βοηθήση ὡς ἡγούμενος κάποιο ἄλλο Μοναστήρι ἤ νά παραμείνη μέχρι τέλους στήν μετάνοιά του, ἄλλαξε ἀπρόσμενα μετά τήν συνάντησι μέ τόν ἄγνωστο π. Νικόλαο καί τοῦ ἔλεγε μέσα σέ βαθειά θεϊκή εἰρήνη:<strong> »Δέν εἶσαι τώρα γιά νέες ἄλλες ἡγουμενίες».</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Εὐθύς μετά πῆγε στήν ἐκκλησία, συγκινημένος καί χαρούμενος, διότι εἶχε τελειώσει τό προσωπικό του δρᾶμα, καί, βλέποντας τήν εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Νικολάου πού πῆγε νά τήν προσκυνήση, διαπιστώνει ἔκπληκτος ὅτι ὁ εἰκονιζόμενος Ἅγιος ἦταν ἀκριβῶς ἴδιος μέ τόν ἄγνωστο παπᾶ πού εἶχε περάσει πρίν λίγο καί μυστηριωδῶς-θαυματουργικῶς εἶχε ἀμέσως ἐξαφανισθῆ. Μετά μάλιστα, ὁ ἴδιος ἀποροῦσε καί ἔλεγε: <strong>»Μά, νά μήν ἀνοίξη τό μυαλό μου πιό μπροστά;»!</strong></span></p>
<p> </p>
<h3><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/sto-theo">Τι είναι η πίστη στο Θεό;</a></strong></span></h3>
<p><span style="font-size:12pt;">Βλέπετε, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἀκόμη καί σέ ἁγίους ἀνθρώπους, ὁ Θεός, ὅποτε θέλει, »κλειδώνει» τόν νοῦ τους καί ὅποτε κρίνει τόν »διανοίγει». Κατόπιν,<strong> ὁ πνευματικός τοῦ Γέροντος Ἀνδρέα, ὁ παπα-Διονύσης, τοῦ εἶπε: »Προφανῶς, εὐλογημένε, ἦτο ὁ Ἅγιος Νικόλαος</strong>. Ἦλθε καί σοῦ πῆρε τό μεγάλο βάρος πού εἶχες ἐπάνω σου». Τήν ταλάντευσι δηλαδή καί τήν σύγχυσι τῶν λογισμῶν. Σημειωτέον ὅτι αὐτό τό μαρτύριο τῶν λογισμῶν τό καταλαβαίνουν μόνον ὅσοι τό ἔχουν περάσει καί στό ποσοστό πού τό ἔχουν βιώσει…</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Ἀρχιμανδρίτης Ἀρσένιος Κατερέλος</em></span><br /> <span style="font-size:12pt;"><em>Ἡγούμενος Ἱ. Μονῆς Ἁγίου Νικολάου Δίβρης Φθιώτιδος</em></span><br /> <span style="font-size:12pt;"><em>(Ὁμιλία κατά τήν Θεία Λειτουργία στόν Ἱερό Ναό Ἁγίου Νικολάου Χαυδάτων Κεφαληνίας 24-5-2014)</em></span></p></div>Η Ελπίδα έχει όνομα: Άγιος Εφραίμ ! Κανείς από την οικογένειά μας δεν γνώριζε τον Άγιο Εφραίμ, έως ότου…https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/uaymata/agios-efraim2020-06-29T11:57:07.000Z2020-06-29T11:57:07.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/6429538677?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Η Ελπίδα έχει όνομα: Άγιος Εφραίμ ! Κανείς από την οικογένειά μας δεν γνώριζε τον Άγιο Εφραίμ, έως ότου…</em></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Κανένας από την οικογένειά μας δεν γνώριζε τον Άγιο Εφραίμ, έως ότου η κουνιάδα μου η Αγγέλα τον είδε στον ύπνο της....</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ακολούθως – μερικές μέρες αργότερα- είδε μία εικόνα του Αγίου Εφραίμ κι’ έτσι έμαθε το όνομα του Αγίου μας.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Όμως η μεγάλη μου αγάπη για τον Άγιο Εφραίμ, πηγάζει από ένα θαύμα που έγινε σε μία κοπέλα και έχει ως ακολούθως: (Απόσπασμα από την επιστολή που έχει ήδη σταλεί στο μοναστήρι του Αγίου Εφραίμ.)</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Η Ελπίδα έχει όνομα: Άγιος Εφραίμ</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Γλυκέ μου Άγιε Εφραίμ, είναι η δεύτερη φορά που με αξιώνεις να γράψω για την πολύτιμη Χάρη Σου και μέσα από αυτό το γράμμα να έχουν ελπίδα και δύναμη όσες γυναίκες λαχταρούν να γίνουν μανούλες.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Στα πρώτα 2 ή 3 χρόνια γάμου καθώς προσπαθούσαμε για παιδί,</strong> διάβασα σε ένα από τα βιβλία Του για ένα παιδάκι που ζητούσε από τον Άγιό μας ένα αδερφάκι. Τότε ο Άγιος</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Εφραίμ πήγε στον ύπνο του και στεκούμενος στην πόρτα κρατούσε ένα μωράκι που ήταν το αδερφάκι του</strong>, όπως και έτσι έγινε αργότερα στην πραγματικότητα. Τότε άρχισα να</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">παρακαλώ με λαχτάρα τον γλυκό μου Άγιο Εφραίμ, αν με αξιώσει να κάνω ένα παιδί , να έρθει να μου το δείξει, ενώ ο άνδρας μου <strong>(και εκείνος εξ αρχής τον έκανε προστάτη – Άγιό του)</strong> Του έταξε ένα εκκλησάκι αν κάναμε ένα παιδάκι.</span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ο καιρός περνούσε με αγωνία, λαχτάρα, ενώ καταφύγαμε και σε βοήθεια ιατρών μα τίποτα, έχασα τον λατρεμένο μου πατέρα μέσα σε 3 μήνες – ο καλός Θεός δεν τον ταλαιπώρησε-και μετά από 5 μήνες χάλασαν τα υδραυλικά του σπιτιού και ξηλώνουμε το πάτωμα από την αρχή – Ιούνιος 2008.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Αφού τελειώσαμε την ανακαίνιση,</strong> είχα καθυστέρηση, μα ήμουν βέβαιη ότι ήταν από την μεγάλη κούραση.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Έτσι έρχεται ο Αύγουστος με κάποιες αναγούλες αλλά εγώ απέκλεια την εγκυμοσύνη. <strong>Τελικά λίγες μέρες προτού διαπιστώσω ότι ήμουν έγκυος σχεδόν 2½ μηνών, είχα ξαπλώσει στο,,,</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong> πάτωμα του σαλονιού να δροσιστώ και με το που κλείνω τα μάτια βλέπω τον γλυκό μου Άγιο Εφραίμ με τα ράσα Του,</strong> ήταν πανύψηλος τόσο που δεν έφτανα να δω το πρόσωπό του,έφτανα μέχρι την μέση Του και να μου κρατά με το μεγάλο Του χέρι το χέρι μου και εγώ να είμαι ως μικρό κοριτσάκι νοιώθοντας τόση ζεστασιά και ασφάλεια, όπως όταν χάνεις για λίγο </span><span style="font-size:12pt;">την μάννα σου έξω στην αγορά και όταν την βρίσκεις νοιώθεις χαρά και ανακούφιση.<strong> Μα μέχρι τότε νόμιζα ότι ο Άγιός μου, ήθελε να μου πει ότι είναι δίπλα μου.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μετά από λίγες μέρες στις 19 Αυγούστου 2008 κάνω το test και βγαίνει θετικό, μα είμαι συγκρατημένη ώσπου το απόγευμα πάω στο γιατρό και βλέπω ένα <strong>«βατραχάκι»</strong> να </span><span style="font-size:12pt;">χοροπηδά μέσα μου, <strong>ήμουν 9 εβδομάδων έγκυος!!!</strong> Σχεδόν είχαν περάσει 5 χρόνια γάμου με προσπάθειες δικές μας και ιατρών και σε μια ανακαίνιση που έβαψα μόνη μου όλο το σπίτι,</span><span style="font-size:12pt;">σηκώσαμε έπιπλα, κιβώτια, πηδούσα από σκάλες, μένω έγκυος και ξέρω ότι ο Άγιός μου Εφραίμ, προστάτεψε το μωρό μου και μένα πάντα με την Χάρη, <strong>του Θεού, του Χριστού και της Παναγίας.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Όταν έμαθα ότι θα κάνω κόρη, μετά από λίγο καιρό συνειδητοποίησα ότι ο γλυκός μου Άγιος Εφραίμ είχε έρθει να μου δείξει για αυτό που τον παρακάλεσα, <strong>για ένα παιδί, αφού είδα τον εαυτό μου ως μικρό κοριτσάκι. </strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Τελικά έκανα μια κόρη που μου μοιάζει πολύ, ενώ γύρω στον έβδομο μήνα κύησης, ένα πρωί μου λέει ό άνδρας μου ότι στον ύπνο του έψαχνε μια</span><span style="font-size:12pt;">εκκλησία του Αγίου Εφραίμ και επιτόπου θυμήθηκα το τάμα του, δηλαδή το εκκλησάκι Του ….</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Αυτή η κοπέλα – στο παραπάνω γράμμα- είναι ….. η σύζυγός μου…</strong></span></p></div>Συνέχισε Το Δρόμο Σου, Πήγαινε Και Μη Φοβάσαι, Έχεις Εμένα Τώρα Δίπλα Σου!https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/uaymata/mi-fovasai2020-06-28T07:15:13.000Z2020-06-28T07:15:13.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/6396187268?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Συνέχισε Το Δρόμο Σου, Πήγαινε Και Μη Φοβάσαι, Έχεις Εμένα Τώρα Δίπλα Σου!...</em></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Πάτερ Στρατή την ευχή σας...</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Θα ήθελα κι εγώ να σας ιστορήσω κάτι θαυμαστό που έζησα με τη χάρη του Αρχαγγέλου Μιχαήλ. Ήθελα καιρό να σας γράψω αλλά τώρα πήρα την απόφαση γιατί θεώρησα ότι η δημοσίευση των θαυμάτων είναι προς δόξα Θεού και ψυχικό όφελος των αναγνωστών.</span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ονομάζομαι Αγγελική Μελετίου και μένω στη Λειβαδιά Βοιωτίας.</strong> Ήταν αρχές Απριλίου του 2013 όταν στη ζωή μου συνέβησαν τα παρακάτω που θα αναφέρω. Θέλω να επισημάνω επίσης, ότι δε γνώριζα για το Μοναστήρι του Ταξιάρχη στο Μανταμάδο της Λέσβου, καθώς και για τη θαυμαστή εικόνα του, τη θαυμαστώς φτιαγμένη από χώμα και αίμα σφαγιασθέντων μοναχών.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Αισθάνθηκα εκείνο τον καιρό κάποια ενόχληση στο στήθος. Στην αρχή δεν έδωσα και πολύ σημασία όταν όμως αυτές οι ενοχλήσεις γίνανε πιο αισθητές και συνεχόμενες, <strong>αποφάσισα να πάω στο γιατρό να κάνω προληπτικές εξετάσεις.</strong> Στο υπερηχογράφημα που έκανα, διαπιστώθηκε μια σκιά λίγων εκατοστών, η οποία, όπως είπε ο γιατρός, έχρηζε περαιτέρω εξετάσεων.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ο πόνος που ένιωθα, στη συνέχεια ήταν αρκετά μεγάλος και είχα αρχίσει να σκέφτομαι το κακό και να ανησυχώ! Εξάλλου σαν χαρακτήρας, είμαι και φοβική στις ασθένειες. Εκείνες τις ημέρες εστίαζα σε αρνητικές σκέψεις και φοβόμουν πως κάτι κακό θα μου συμβεί! Οι σκέψεις αυτές άλλαξαν τη ζωή μου.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Ήμουν σκεπτική, κάπως απλησίαστη, αφηρημένη. Ο νους μου ταξίδευε σε φουρτουνιασμένο πέλαγος, σκοτεινό, άγνωστο. Χιλιάδες σκέψεις πλέκονταν στο μυαλό μου και με κούραζαν,</strong></em> με μπέρδευαν, με φόβιζαν, με μελαγχολούσαν. Πέρασε λίγος καιρός. Όταν ένα βράδυ είδα ένα ζωντανό και φοβερό όνειρο. Ήμουν στο πατρικό μου σπίτι, στο χωριό, και είχα ετοιμαστεί να βγω έξω.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Κατέβηκα τις σκάλες του σπιτιού μου, έφτασα στην εξώπορτα και με ένα φόβο και ανήσυχη, ξεκίνησα να βαδίζω το στενό δρομάκι που βγάζει στον κεντρικό δρόμο του χωριού. <strong>Είχα κάπως απομακρυνθεί από το σπίτι και τότε άκουσα μια δυνατή ανδρική φωνή να με φωνάζει με το όνομα μου: «Αγγελικήηηη»!</strong> Γυρίζω και βλέπω έξω από το σπίτι μου, έναν άγνωστο ψηλό και αθλητικό άνδρα με πολύ ωραίο πρόσωπο.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ήταν σε απόσταση από μένα και βαδίζοντας αγέρωχα, με πλησίασε!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-«Γιατί βιάζεσαι; Γιατί φοβάσαι;», με ρωτάει και μια λάμψη άρχιζε να τον λούζει!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-«Ποιος είσαι», τον ρωτάω και γω με τη σειρά μου.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-«Γιατί φαίνεται να μ’ αποφεύγεις; Είμαι εδώ για σένα…», μου ξαναλέει χωρίς να απαντήσει στην ερώτησή μου.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-«Ποιος είσαι;» τον ξαναρωτάω.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-«Έχω το όνομα του νονού σου» μου λέει!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Το νονό μου τον λένε Ταξιάρχη!</strong> Ένα ρίγος πέρασε όλο μου το σώμα και ένιωθα ότι θα λιποθυμήσω! Κρατήθηκα. Όταν θυμάμαι αυτή τη σκηνή, Πάτερ μου, με πιάνουν τα ίδια ρίγη που ένιωσα τότε την πρώτη φορά! Ήταν τόσο ζωντανός μπροστά μου, που η εικόνα του σφραγίστηκε στο μυαλό μου και δεν θέλει να ξεθωριάσει καθόλου από τότε.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Δεν μιλούσα καθώς τον κοίταζα· μου μίλησε πάλι εκείνος:</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>-«Συνέχισε το δρόμο σου, πήγαινε και μη φοβάσαι, έχεις εμένα τώρα δίπλα σου»!</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μόλις τέλειωσε η τελευταία του φράση, εξαφανίστηκε! Χάθηκε! Εγώ, γύρισα και συνέχισα το δρόμο μου, με το αίμα μου θαρρείς συγκεντρωμένο στο κεφάλι μου.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Όταν ξύπνησα, είχα τόσο έντονες τις εικόνες στο μυαλό μου σαν να τις είχα ζήσει στην πραγματικότητα. Ένιωθα να είχα πυρετό. Οι παλμοί της καρδιάς μου ανεβασμένοι,</strong> ήταν σαν να μιλούσα με το άγνωστο παλληκάρι στην πραγματικότητα πριν λίγο. Η έγνοια μου και η φροντίδα μου, από την ίδια ημέρα κιόλας, ήταν να ψάχνω να βρω ποιος άγιος ήταν αυτός ο νέος γιατί μόνο ένας άγιος θα είχε αυτή τη φωτεινή και γλυκιά μορφή, όπως ήταν η φωτεινή μορφή του νέου στο όνειρό μου.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μάζευα εικόνες διάφορες του Ταξιάρχη, μα δεν έμοιαζε καμιά! Μετά από κόπο και έρευνα, μια φίλη μου, μου έδειξε μια μικρή πλαστικοποιημένη εικόνα του Ταξιάρχη του Μανταμάδου, με διπλή όψη. <strong>Αμέσως αναγνώρισα τη μορφή του Νέου του ονείρου μου.</strong> Ήταν η εικόνα της μιας πλευράς, που έδειχνε τη μεγάλη εικόνα, την ολόσωμη, στο έμπας της εσωτερικής αυλής του Ναού!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μπορείτε να καταλάβετε Πάτερ μου, τη μεγάλη συγκίνησή μου; Και δεν ήταν μόνο συγκίνηση, αλλά και χαρά! Γιατί σύμφωνα με τα τελευταία λόγια του παλληκαριού του ονείρου μου, εγώ ήμουν υπό της μεγάλης του προστασίας του! Μετά από λίγες ημέρες έπρεπε να πάω για επανεξέταση στο γιατρό.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Παρ’ ότι είχα τη βεβαία πίστη ότι ο προστάτης μου θα με φυλάξει, θα με προστατεύσει και θα εξαφανίσει το κακό, ό,τι και αν είναι, όταν είδα μπροστά μου το ιατρικό τραπέζι και ο γιατρός μού είπε να ξαπλώσω για την εξέταση, ταράχθηκα. Με έπιασε μια αγωνία, που σα γομολάστιχα ήθελε να μου σβήσει όλη τη καλή ψυχική διάθεση και εμπιστοσύνη προς τον Άγιο.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Τινάχθηκα, σαν να ήθελα να διώξω από πάνω μου τις κακές σκέψεις και την αγωνία.</strong> Ο γιατρός, που δε γνώριζε τον εσωτερικό μου κόσμο εκείνη τη στιγμή, με ρώτησε.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>-«Τι έπαθες, κρυώνεις; Είσαι καλά; Φοβάσαι;»</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Στην τελευταία λέξη του γιατρού «φοβάσαι», συνήλθα. «Όχι, είπα μέσα μου. Δε φοβάμαι! Έχω προστάτη και βοηθό τον Ταξιάρχη, γιατί να φοβηθώ;». «Ταξιάρχη μου σε χρειάζομαι, βοήθησέ με, στάσου δίπλα μου», είπα με συναίσθηση των λέξεων μου, από μέσα μου.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Αυτή η αντίδρασή και η προσευχή μου, σαν ενδοφλέβια ένεση, άρχισε να με ηρεμεί. Ξάπλωσα στο τραπέζι. Ο γιατρός έκανε τον υπέρηχο.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-«Έχεις τον παλιό υπέρηχο;», με ρωτά, κάπως προβληματισμένος.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">-«Ναι γιατρέ, είναι στην τσάντα μου.» Τον έδωσα. Τον κοίταξε με προσοχή δυο-τρεις φορές και πάλι αρχίζει με το μηχάνημα να με εξετάζει.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>-«Τίποτα!!! Και πάλι τίποτα!!!», μουρμούρισε. «Δεν υπάρχει το ελάχιστο, κοπέλα μου!</strong> Ούτε η σκιά που έβλεπα την άλλη φορά και είναι απεικονισμένη στην εξέταση, ούτε κάτι παρόμοιο». «Κοίταξες καλά γιατρέ; Κοίταξε σε παρακαλώ, να είμαστε σίγουροι». «Κοιτάζω, μου λέει κοπέλα μου, δεν βλέπω κάτι! Περίεργο, πολύ περίεργο».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Τα είχε, ο καημένος, χαμένα. Καμιά διάγνωση άλλη δεν μπορούσε να πει, παρά ότι το μέρος είναι πεντακάθαρο. Στο τέλος αποφάνθηκε: «Ίσως το απορρόφησε ο οργανισμός σου», μου είπε συλλογισμένος. Έτσι λοιπόν ήξερα από εκείνη την ήμερα και έπειτα πως δεν ήμουν μόνη.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ήξερα πως ποτέ ξανά δεν θα είμαι μόνη μιας και το όνειρο ήταν αληθινό! Έτρεμα από χαρά που ήξερα πως έχω έναν φύλακα Άγγελο!!!</strong> Είπα και στο γιατρό μου το περιστατικό. Εκείνος έκανε τον σταυρό του. Μεγάλη η χάρη σου Ταξιάρχη μου. Σε ευχαριστώ και θα σε δοξάζω όσο ζω και αναπνέω!</span></p></div>