ωφέλιμα - face-new237.com2024-03-28T19:39:00Zhttps://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/diafora/feed/tag/%CF%89%CF%86%CE%AD%CE%BB%CE%B9%CE%BC%CE%B1Μην κρίνουμε μόνο από αυτά που βλέπουμε… (Διδακτική ιστορία)https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/diafora/vlepoume-l2023-03-19T09:10:00.000Z2023-03-19T09:10:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/5081663467?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Μην κρίνουμε μόνο από αυτά που βλέπουμε… (Διδακτική ιστορία)...</em></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Μεγάλο κακό το να κρίνουμε μόνο από αυτά που βλέπουμε...</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ο ιερέας μόλις είχε τελειώσει το συμβούλιο με την εκκλησιαστική επιτροπή. Είχε βραδιάσει πια. Η βροχή έκανε τους δρόμους να γυαλίζουν στο φως του φεγγαριού.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Μπήκε στο αμάξι του και πήρε τον δρόμο για το σπιτικό του.</strong> Ήταν πολύ κουρασμένος. Σωματικά αλλά και ψυχικά. Όλη την ημέρα άκουγε τα προβλήματα του κόσμου προσπαθώντας να καθοδηγήσει, προσπαθώντας να μην αποκάμει ο ίδιος με αυτά που άκουγε δίνοντας συγχρόνως συγχώρεση και ελπίδα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Καθώς είχε διασχίσει σχεδόν όλη την διαδρομή για το σπίτι του ξαφνικά πάτησε φρένο μπροστά σε ένα μαγαζί που πουλούσε σάντουιτς.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Κατέβηκε και με δυο τρία γρήγορα βήματα μπήκε μέσα στο κατάστημα. Η βροχή είχε δυναμώσει. Τα γυαλιά μυωπίας του θόλωσαν. Τα έβγαλε και τα σκούπισε με το εσώρασό του.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Στο κατάστημα δεν υπήρχε άλλος πελάτης. Δύο κοπέλες πίσω από τον κισέ και ένας νεαρός ο οποίος μάλλον πήγαινε τις παραγγελίες στα σπίτια.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">«Θα ήθελα παρακαλώ, δύο σάντουιτς με γύρο και δύο με σουβλάκι…» είπε ο ιερέας.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Οι δύο κοπέλες κοιτάχτηκαν στα μάτια, με διάθεση να αστειευτούν.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ο ιερέας κατευθύνθηκε προς το ψυγείο με τα αναψυκτικά και πήρε δύο. Τα τοποθέτησε δίπλα στην ταμειακή μηχανή. Αυτά που ζήτησε ήταν έτοιμα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">«Τι οφείλω παρακαλώ…», απευθύνθηκε στην κοπέλα που κτυπούσε τα πλήκτρα τις ταμειακής βαριεστημένα. Αντί όμως για την τιμή της παραγγελίας ο ιερέας δέχτηκε μία ερώτηση…</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>«Πάτερ, ξέρετε τί ημέρα είναι σήμερα; Μήπως ξεχάσατε»;</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ο ιερέας παραξενεύτηκε… «Τι ημέρα είναι…»;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">«Είναι Παρασκευή πάτερ…δεν είναι νηστεία; Εσείς δήθεν πρέπει να μας δείχνεται το καλό παράδειγμα και όχι να τρώτε κρέατα τέτοια ημέρα…».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ο ιερέας χαμήλωσε το κεφάλι του. Έβγαλε από το πορτοφόλι του το ποσό που είδε να αναγράφεται πάνω στην ταμειακή μηχανή.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">«Κρατήστε τα ρέστα….θα ήθελα να προσεύχεστε για μένα, είμαι ένας ταλαίπωρος άνθρωπος γεμάτος πάθη…» είπε και βγήκε από το μαγαζί.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η κοπέλα παρατήρησε ότι ο ιερέας βγαίνοντας από το μαγαζί τους δεν κατευθύνθηκε προς το αυτοκίνητό του, γεμάτη ικανοποίηση γι’ αυτό που είπε έκανε να βγει και αυτή έξω…</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">«Μα που πάει…»; είπε κοιτώντας την άλλη κοπέλα η οποία είχε σαστίσει με το όλο σκηνικό.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ο ιερέας κατευθύνθηκε προς την αντίθετη πλευρά που βρισκόταν η πορεία του προς το σπίτι του. Με γοργό βήμα σε λίγα δευτερόλεπτα βρέθηκε στο σημείο που ήθελε. Ένας κάδος σκουπιδιών. Η βροχή άρχισε να δυναμώνει ακόμα περισσότερο.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">«Αδελφέ, μπορώ να σε απασχολήσω λίγο…» ήταν τα λόγια του ιερέως προς τον μελαψό άνδρα ο οποίος έψαχνε μέσα στα σκουπίδια.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ο άνδρας άφησε τις σακούλες που είχε στο χέρι του. Κατευθύνθηκε προς τον ιερέα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Στάθηκε ακριβώς μπροστά του. Τα μάτια τους κοινωνούσαν την ίδια βροχή, τον ίδιο αέρα, το ίδιο κρύο…</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ο ιερέας δεν είπε κάτι άλλο. Άπλωσε τα χέρια του τις σακούλες με τα σάντουιτς και τα αναψυκτικά.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ο μελαψός άνδρας δεν άπλωσε τα δικά του. Μάλλον δεν πίστευε ότι αυτό του συμβαίνει. Ένα μικρό παιδάκι, μάλλον ο γιος του, το οποίο στεκόταν δίπλα του άπλωσε τα μικρά και αδύνατα χεράκια του και πήρε τις σακούλες και άρχισε να τα περιεργάζεται.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ο ιερέας με ένα νεύμα συγκατάβασης γύρισε και απομακρύνθηκε.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Φτάνοντας στο αυτοκίνητό του, το οποίο το είχε αφήσει μπροστά στο σαντουιτσάδικο, τον περίμενε μια έκπληξη.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η κοπέλα η οποία του είχε κάνει την παρατήρηση είχε βγει έξω για να δει που πήγε… τα είχε δει όλα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>«Πάτερ… συγνώμη…».</strong> Δεν πρόλαβε όμως να ολοκληρώσει. Ο ιερέας της έπιασε τα χέρια και διακόπτοντάς της είπε: «Μην στεναχωριέσαι… να εύχεσαι για μένα, καλό σου βράδυ».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Τα μάτια της κοπέλας βούρκωσαν… δύο τρία δάκρυα κύλισαν στα μάγουλά της καθώς έβλεπε το αυτοκίνητο του ιερέως να χάνεται μέσα στην βροχερή νύχτα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Από το απέναντι πεζοδρόμιο περνούσαν τώρα ο μελαψός άνδρας με το μικρό παιδάκι του γελώντας και τρώγοντας αυτά που τους πρόσφερε ο ιερέας.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Η κοπέλα μπήκε μέσα στο μαγαζί.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">«Είσαι καλά»; την ρώτησε η συνάδελφός της.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">«Μεγάλο κακό το να κρίνουμε γρήγορα και επιπόλαια μόνο από αυτά που βλέπουμε…» είπε με τρεμάμενη φωνή.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Αρχιμ.Παύλος Παπαδόπουλος!</strong></em></span><br /> <span style="font-size:12pt;"><em><strong>Ι.Μ. Βεροίας</strong></em></span></p></div>Παπα-Τύχων: Η Παναγία του έδωσε ψωμί και άγγελος δαμάσκηνα...https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/diafora/papa-tyxon2023-03-12T21:30:00.000Z2023-03-12T21:30:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/6144416072?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Παπα-Τύχων: Η Παναγία του έδωσε ψωμί και άγγελος δαμάσκηνα...</strong></em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Τον κάθε επισκέπτη του τον θεωρούσε φίλο και απεσταλμένο από τον Θεό. Ότι του πρόσφερε το κρατούσε κι αν δεν το είχε ανάγκη τα έδινε αμέσως σε άλλον.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ενώ δεν είχε τίποτε, θεωρούσε πλούσιο τον εαυτό του.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– Εγώ πλούσιος, δόξα τω Θεώ, έλεγε.</span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Τω «δόξα τω Θεώ» το είχε συνέχεια στο στόμα του. Άντεχε πολύ στη νηστεία και κάποτε, που είχα να πάω πολλές ημέρες, αντίκρυσα το εξής θαυμαστό.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Σ’ εποχή που δεν υπήρχαν δαμάσκηνα και άνθρωπος είχε ημέρες να τον επισκεφθή, βλέπω στο κελλί του πολλά από αυτά, φρέσκα και ωραία.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Τον ρώτησα, πού τα βρήκε.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– Παιδί μου, άνθρωπος τού Θεού», μου απάντησε.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Πίστεψα πως άγγελος του τα πήγε. Τότε μου διηγήθηκε κι ένα άλλο θαύμα, που του είχε συμβεί στη Ρωσία.</span></p>
<div id="videoad"><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/thathaxes/-agios-nektarios">Άγιος Νεκτάριος: Ο θάνατος και η ζωή...( ΚΑΙ ΜΕ ΗΧΟ ! 🎶 )</a></strong></span></div>
<div> </div>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ήταν από τη Σιβηρία και εκεί είχαν πολύ σιτάρι και το ψωμί τους ήταν άσπρο. Όταν περιόδευε τα Ρωσικά μοναστήρια έφτασε στη Μόσχα. Λίγο πιο έξω, εκεί, έτρωγαν μαύρο ψωμί, που δεν μπορούσε να το φάη και για μέρες ήταν νηστικός.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Περνώντας έξω από ένα φούρνο βλέπει μια γυναίκα να του δίνη ένα κάτασπρο ψωμί, ζεστό. Χρήματα δεν είχε και μπήκε μέσα στον φούρνο να την ευχαριστήση.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/panagia/voithise-me">Παναγία μου βοήθησε με! ...Παναγιά μου τι να κάνω;</a></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ρώτησε τον φούρναρη, πού πήγε ή γυναίκα που του έδωσε το ψωμί. Του απαντά πως καμμιά γυναίκα δεν βγήκε από το μαγαζί του. Όταν μάλιστα είδε το ψωμί στα χέρια του ν’ αχνίζη και σ’ όλη την επαρχία τους να μην υπάρχη τέτοιο, έκθαμβος ένοιωσε πως ήταν η Παναγία.</strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ξέσπασε σε δάκρυα συγκινήσεως και ο φούρναρης μ’ ευλάβεια έλαβε λίγο απ’ το ψωμί για ευλογία. Ευχαρίστησαν και οι δύο τη Θεοτόκο. Με το ψωμί αυτό πέρασε όλο τον υπόλοιπο καιρό που έλειπε απ’ το σπίτι του.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Το θαύμα αυτό τον έκανε ν’ αποφασίση τη μοναχική του αφιέρωση.</em></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>«Οι αναμνήσεις μου από τον παπα-Τύχωνα Θαυμαστές Διηγήσεις»</em></span></p></div>Όσιος Σεραφείμ, Η Θεοδοσία έπεσε στα πόδια του και έκλαιγε από χαρά...https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/diafora/osios-serafim2023-03-12T20:30:00.000Z2023-03-12T20:30:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/5810711686?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Όσιος Σεραφείμ, Η Θεοδοσία έπεσε στα πόδια του και έκλαιγε από χαρά...</em></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η Θεοδοσία ήταν πιστή γυναίκα και σε καλή οικονομική κατάσταση πριν από την επανάσταση [ρωσική Οκτωβριανή επανάσταση 1917]. Έκανε ελεημοσύνες και βοηθούσε ιδιαίτερα τη </span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Λαύρα του Αγίου Αλεξάνδρου, ώσπου έδιωξαν τους μοναχούς και έκλεισαν το μοναστήρι.</em></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η ίδια η Θεοδοσία συνελήφθη και φυλακίστηκε. Έπειτα την έστειλαν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης όπου έμεινε αρκετά χρόνια. Όταν τελείωσε η ποινή της ήταν πλέον αγνώριστη από τις κακουχίες.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Άρρωστη και ανήμπορη, δεν είχε πού να μείνει ούτε και τι να φάει. Εργασία δεν μπορούσε να βρει. Έφτασε σε απόγνωση και έχασε κάθε ελπίδα για τη ζωή.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/agioi-gerontes/fabamai" target="_blank">Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ: Φοβάμαι όταν λέω «γενηθήτω το θέλημά Σου...</a></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Αυτή την κρίσιμη στιγμή ο γέροντας [όσιος Σεραφείμ της Βίριτσας] δεν την άφησε. Έστειλε ένα πνευματικό του παιδί και της είπε:</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>– Ο γέροντας σε καλεί να τον επισκεφτείς στη Βύριτσα.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η Θεοδοσία αμφέβαλλε. Δεν είχε διάθεση. Γύρισε και είπε στην απεσταλμένη του του γέροντα:</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Αν είναι ο γέροντάς μου, ας με θεραπεύσει πρώτα και τότε θα πάω να τον δω.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η απεσταλμένη του γέροντα λυπήθηκε κι έφυγε. Το πρωί η Θεοδοσία ένιωσε πως ήταν καλά. Η αρρώστιά της είχε φύγει. Ήταν όλο ζωντάνια.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/ekklhsia/amartia" target="_blank">Για αυτή την αμαρτία δεν υπάρχει καμία δικαιολογία</a></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Αποφάσισε τότε να πάει στη Βύριτσα, αν και με αρκετές ακόμη αμφιβολίες και λογισμούς απιστίας.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μ’ ένα αίσθημα αγωνίας έφτασε στο σπίτι του γέροντα και μπήκε στο κελλί του. Αντί άλλου χαιρετισμού την υποδέχθηκε με το λόγο του Χριστού προς τον απόστολο Θωμά:</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>– “Μακάριοι οι μη ιδόντες και πιστεύσαντες”.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η Θεοδοσία έπεσε στα πόδια του και έκλαιγε από χαρά.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"> </span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Από το βιβλίο, ο «Στάρετς Σεραφείμ της Βίριτσα, 1866-1949», του Αρχιμ. Νεκταρίου!</em></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/agios/paisios/timious" target="_blank">Άγιος Παϊσιος: Ο Θεός είναι με τους έντιμους, τους τίμιους και τους ηθικούς ανθρώπους...</a> </strong></span></p></div>''Ένα κομποσκοίνι γλύτωσε μία ψυχή από την κόλαση...https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/diafora/komposkoini2023-03-12T19:30:00.000Z2023-03-12T19:30:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/5952700701?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>''Ένα κομποσκοίνι γλύτωσε μία ψυχή από την κόλαση...'' ~ παπα-Χαράλαμπος Διονυσιάτης...</em></strong></span></p>
<p> </p>
<div><span style="font-size:12pt;"><em>«και με τα κομποσκοίνια σώζονται οι κολασμένοι..»</em></span></div>
<div> </div>
<div><span style="font-size:12pt;"><strong>Διηγείται ο Άγιος Γέρων παπα-Χαράλαμπος Διονυσιάτης</strong>… απαντώντας σε ερώτηση αν ωφελούν οι προσευχές μας τους άλλους.</span></div>
<div> </div>
<div><span style="font-size:12pt;">- <strong>Αφού παιδί μου ενδιαφέρεσαι, </strong>να σου πω και κάτι για το κομποσχοίνι πιο φοβερό, γύρω από την ζωή του Γέροντά μου (Ιωσήφ). Ο Γέροντάς μου, είχε στον κόσμο μια ξαδέλφη. Αν και η ζωή της δεν ήταν τόσο καλή, ο Γέροντας όμως την αγαπούσε πολύ.</span></div>
<div> </div>
<div><span style="font-size:12pt;">Κάποτε τον ειδοποίησαν ότι η ξαδέλφη του πέθανε και μάλιστα όχι καλά. Έκαμνε διάφορους μορφασμούς, θεατρινισμούς∙ μιλούσε άσχημα κ.λπ. και σ’ αυτά τα χάλια πάνω ξεψύχησε.</span></div>
<div> </div>
<div><span style="font-size:12pt;"><strong>Μόλις το μαθαίνει ο Γέροντας, άρχισε τα κλάματα.</strong> Εγώ παραξενεύτηκα· τόση ευαισθησία· να κλαίει τόσον πολύ. Όμως κατάλαβε ο ίδιος τον λογισμό μου και με προλαβαίνει:</span></div>
<div> </div>
<div><span style="font-size:12pt;">- «Εγώ δεν κλαίω παιδί μου που πέθανε αλλά κλαίω γιατί κολάστηκε».</span></div>
<div> </div>
<div><span style="font-size:12pt;">Ωστόσο απ’ εκείνην την ημέρα ο Γέροντας δώστου συνέχεια νηστεία και προσευχή για την ξαδέλφη του. Ύστερα από αρκετές ημέρες, βλέπω τον Γέροντα πολύ χαρούμενο.</span></div>
<div> </div>
<div><span style="font-size:12pt;"><strong>(|)ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/sxedio-tou-theou" target="_blank">Το σχέδιο του Θεού για την Σωτηρία μας δεν αλλάζει! Κράτα την πίστη με κάθε κόστος</a></strong></span></div>
<div> </div>
<div><span style="font-size:12pt;">- «Τι συμβαίνει Γέροντα;» .</span></div>
<div> </div>
<div><span style="font-size:12pt;">- «Να σου πω παιδί μου. Αφού όλες τις μέρες δεν ησύχασα να προσεύχομαι και να αγρυπνώ με νηστεία και δάκρυα για την ξαδερφούλα μου, σήμερα είδα το εξής ευχάριστο και θαυμαστό όραμα. </span></div>
<div> </div>
<div><span style="font-size:12pt;"><strong>Ενώ προσευχόμουν βλέπω ζωντανά την ξαδερφούλα μπροστά μου και μου φωνάζει με πολλή αγαλλίαση:</strong></span></div>
<div> </div>
<div><span style="font-size:12pt;">- «Σήμερα είναι η μέρα της σωτηρίας μου. Σήμερα γλύτωσα από την κόλαση. Σήμερα πηγαίνω στον Παράδεισο».</span></div>
<div>
<div><span style="font-size:12pt;"><strong>Ξαφνικά την ίδια στιγμή βλέπω τον μακαρίτη τον παπά–Γιώργη</strong> μπροστά μου. Αυτός είναι ένας σύγχρονος άγιος. Όταν ήμουν στον κόσμο τον πρόλαβα. Έβαλε στο μυαλό του, ει δυνατόν, να βγάλει όλους τους αμαρτωλούς από την κόλαση...</span></div>
<div> </div>
<div><span style="font-size:12pt;"><strong>Κάθε μέρα λειτουργούσε και μνημόνευε χιλιάδες ονόματα.</strong> </span></div>
<div> </div>
<div><span style="font-size:12pt;">Κατόπιν γυρνούσε τα μνήματα και όλη μέρα διάβαζε τρισάγια και μνημόσυνα στους πεθαμένους...</span></div>
<div> </div>
<div><span style="font-size:12pt;"><strong>Αφού λοιπόν εν οράματι τον είδα μπροστά μου, τον ακούω και με μεγάλο θαυμασμό μου λέγει:</strong></span></div>
<div> </div>
<div> </div>
<div><span style="font-size:12pt;">- <strong>«Βρε-βρε εγώ μέχρι τώρα νόμιζα ότι οι πεθαμένοι σώζονται μόνο με λειτουργίες και μνημόσυνα</strong>... Τώρα όμως είδα και κατάλαβα ότι και με τα κομποσκοίνια σώζονται οι κολασμένοι».</span></div>
<div> </div>
<div><span style="font-size:12pt;"><strong>Και ξανά με θαυμασμό:</strong></span></div>
<div> </div>
<div><span style="font-size:12pt;">«Και με τα κομποσκοίνια σώζεται ο κόσμος!».</span></div>
<div> </div>
<div><span style="font-size:12pt;"><strong>Μ’ αυτό το όραμα πληροφορήθηκα ότι η ξαδερφούλα μου σώθηκε,</strong> αλλά μου δείξε ο Θεός και την δύναμιν του κομποσκοινιού ώστε και από την κόλαση να βγάζει ψυχή..».</span></div>
<div> </div>
<div><span style="font-size:12pt;">Λέγοντας στον αδελφό συγκινημένος ο Γέροντας αυτά, του έδωσε την ευλογία του και του ευχήθηκε:</span></div>
<div> </div>
<div><span style="font-size:12pt;"><strong>- «Άντε στην ευχή μου και κοίταξε να βιαστής όσο μπορείς στην υπακοή και στην ευχή, αν θέλεις και τον εαυτό σου και τους άλλους να βοηθήσεις..».</strong></span></div>
<div> </div>
<div> </div>
<div><span style="font-size:12pt;"><strong>(|)ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/min-apelpizesai" target="_blank">Να έχεις ελπίδα στο Θεό. Μην απελπίζεσαι...</a></strong></span></div>
<div> </div>
<div> </div>
<div><span style="font-size:12pt;"><strong>(|)ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/proseyxh-l/proseyxes/archaggelo" target="_blank">Η αχειροποίητη δυνατή προσευχή στον Αρχάγγελο Μιχαήλ</a></strong></span></div>
</div></div>Άγιος Λουκάς Ιατρός: «Να κρατάτε την πίστη μας που είναι αιώνια και αναμφισβήτητηhttps://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/diafora/a-loykas2023-03-12T18:30:00.000Z2023-03-12T18:30:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/5850804881?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Άγιος Λουκάς Ιατρός: «Να κρατάτε την πίστη μας που είναι αιώνια και αναμφισβήτητη..</strong></em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ο πνευματικός κόσμος δεν ερευνάται με τις μεθόδους που ερευνούμε τον υλικό κόσμο. Οι μέθοδοι αυτές είναι εντελώς ακατάλληλες για να ερευνούμε μ’ αυτές τον πνευματικό κόσμο….</span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><span id="more-48286"></span><em><strong>Υπάρχουν φαινόμενα τα οποία η επιστήμη ποτέ δεν θα μπορέσει να τα εξηγήσει γιατί δεν χρησιμοποιεί τις κατάλληλες μεθόδους….</strong></em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μπορεί η επιστήμη να μας πει πώς ο μεγάλος προφήτης Ησαΐας 700 χρόνια πριν τη γέννηση του Χρίστου προείπε τα πιο σημαντικά γεγονότα της ζωής Του; </span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/gerontes/kai/didaxes/ourania-xara" target="_blank">Πως διατηρείς την ουράνια χαρά και την ειρήνη</a></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Να μας εξηγήσει την διορατική χάρη που έχουν οι άγιοι και να μας πει, με ποιες φυσικές μεθόδους απέκτησαν οι άγιοι αύτη την χάρη και πώς μπορούσαν μόλις έβλεπαν έναν άνθρωπο άγνωστο αμέσως να καταλαβαίνουν την καρδιά του και να διαβάζουν τις σκέψεις του; </span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Χωρίς να περιμένουν από τον επισκέπτη ερώτηση έδιναν απάντηση σ’ αυτά που τον προβλημάτιζαν.</strong> Ας μας εξηγήσουν με ποιον τρόπο προέλεγαν οι άγιοι τα μεγάλα ιστορικά γεγονότα τα οποία με τον καιρό πραγματοποιούνταν ακριβώς όπως τα είχαν προφητέψει…</span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μην σκανδαλίζεστε όταν ακούτε αυτά που λένε κατά της πίστεως. Αφού αυτοί που τα λένε δεν καταλαβαίνουν την ουσία της… Εσείς να θυμάστε πάντα την βασική αρχή που γνώριζαν πολύ καλά οι πρώτοι χριστιανοί. </span></p>
<p> <span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/-theos" target="_blank">Ο Θεός δεν με ακούει, εγώ πόσο Τον ακούω;</a></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Αυτοί θεωρούσαν δυστυχισμένο τον άνθρωπο που γνωρίζει όλες τις επιστήμες,</strong> δεν γνωρίζει όμως τον Θεό. Και αντίθετα θεωρούσαν μακάριο αυτόν που γνωρίζει τον Θεό, έστω και να μην γνώριζε απολύτως τίποτα από τα ανθρώπινα.</span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Να φυλάγετε αυτή την αλήθεια σαν το μεγαλύτερο θησαυρό της καρδίας σας,</strong> προχωράτε ευθεία και μην κοιτάζετε δεξιά και αριστερά. Ας μην μας κάνουν, αυτά που ακούμε κατά της Θρησκείας, να χάνουμε τον προσανατολισμό μας. Να κρατάμε την πίστη μας που είναι αλήθεια αιώνια και αναμφισβήτητη. Αμήν.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Διδαχές ,Ωφέλημα Ψυχής,Αγίου Λουκά Κριμαίας !</strong></em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/theologikos-logos/theos" target="_blank">Αφέσου στο Θεό και μη φοβάσαι! Ο Θεός θα κάνει το καλύτερο…</a></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/gerontes/kai/didaxes/ourania-xara" target="_blank">Πως διατηρείς την ουράνια χαρά και την ειρήνη</a></strong></span></p></div>Μόλις αρχίσω να διαβάζω την ευχή, η αγία τράπεζα κυκλώνεται από θεϊκή φωτιά που φτάνει τα δυο-τρία μέτρα ύψος...https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/diafora/a-trapeza2023-03-12T17:30:00.000Z2023-03-12T17:30:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/7948685653?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Μόλις αρχίσω να διαβάζω την ευχή, η αγία τράπεζα κυκλώνεται από θεϊκή φωτιά που φτάνει τα δυο-τρία μέτρα ύψος...</em></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Ακούγοντας οι χριστιανοί αυτά τα εξαίσια δεν τον ενόχλησαν άλλη φορά...</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Τον περασμένο αιώνα στη Μικρασία έζησε ένας άγιος αλλά αφανής λευίτης, ο π. Ιωάννης. Ήταν έγγαμος, οικογενειάρχης,</strong> από το Γκέλβερι της Καππαδοκίας. Τις καθημερινές εργαζόταν στα χωράφια, ενώ τις Κυριακές και τις γιορτές λειτουργούσε στην εκκλησία. Στη Θεία Λειτουργία σχεδόν πάντοτε ξεσπούσε σε δάκρυα και αναστεναγμούς.</span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Την ώρα μάλιστα του καθαγιασμού η κατάνυξή του κορυφωνόταν. Οι ψάλτες έψαλλαν το «Σε υμνούμεν…» όσο πιο αργά μπορούσαν, αλλά εκείνος καθυστερούσε πέντε, δέκα, δεκαπέντε λεπτά ή και περισσότερο. <strong>Έτσι κι εκείνοι επαναλάμβαναν τον ύμνο μέχρι πέντε ή έξι φορές</strong>. Τελικά, πλησίασαν κάποτε τους επιτρόπους και τους είπαν το πρόβλημά τους. Εκείνοι με τη σειρά τους το διαβίβασαν στο λειτουργό.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>-Πάτερ Ιωάννη, συχνά καθυστερείς την ώρα του καθαγιασμού. Οι ψάλτες και ο λαός έξω σε περιμένουν πολλή ώρα. Δεν μπορείς να λες πιο σύντομα την ευχή, για να μη γίνεται χασμωδία;</strong></em></span></p>
<div style="margin:0px;padding:0px;border:0px;font-style:normal;font-weight:400;font-size:16px;line-height:inherit;font-family:Montserrat, Arial, 'Helvetica Neue', Helvetica, sans-serif;vertical-align:baseline;color:#505055;letter-spacing:normal;text-indent:0px;text-transform:none;white-space:normal;word-spacing:0px;background-color:#fefffd;"> </div>
<div style="margin:0px;padding:0px;border:0px;font-style:normal;font-weight:400;font-size:16px;line-height:inherit;font-family:Montserrat, Arial, 'Helvetica Neue', Helvetica, sans-serif;vertical-align:baseline;color:#505055;letter-spacing:normal;text-indent:0px;text-transform:none;white-space:normal;word-spacing:0px;background-color:#fefffd;"><span style="margin:0px;padding:0px;border:0px;font-style:inherit;font-variant:inherit;font-weight:inherit;font-size:12pt;line-height:inherit;font-family:inherit;vertical-align:baseline;text-decoration:inherit;"><strong style="margin:0px;padding:0px;border:0px;font-style:inherit;font-variant:inherit;font-weight:bold;font-size:inherit;line-height:inherit;font-family:inherit;vertical-align:baseline;text-decoration:inherit;"><strong style="margin:0px;padding:0px;border:0px;font-style:normal;font-weight:bold;font-size:16px;line-height:inherit;font-family:Montserrat, Arial, 'Helvetica Neue', Helvetica, sans-serif;vertical-align:baseline;color:#505055;letter-spacing:normal;text-indent:0px;text-transform:none;white-space:normal;word-spacing:0px;background-color:#fefffd;">(|)ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:</strong> <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/diafora/komposkoini" target="_blank">''Ένα κομποσκοίνι γλύτωσε μία ψυχή από την κόλαση...</a><br /> </strong></span></div>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>-Πως θα γίνει αυτό;</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>-Είναι εύκολο. Εκεί που είσαι πεσμένος μπρούμυτα, να σηκώνεσαι, να σταυρώνεις τα τίμια Δώρα, να λες την ευχή και να τελειώνεις.</strong></em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>-Την ευχή τη γνωρίζω, είναι γραμμένη και στη φυλλάδα, αλλά δεν μπορώ.</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>-Γιατί δεν μπορείς, πάτερ; Συγχώρεσε μας, αλλά δεν είναι δύσκολο!</strong></em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>-Αυτό δεν εξαρτάται από μένα, απάντησε ο π. Ιωάννης. Μόλις αρχίσω να διαβάζω την ευχή, η αγία τράπεζα κυκλώνεται από θεϊκή φωτιά που φτάνει τα δυο-τρία μέτρα ύψος. Έτσι δεν μπορώ να πλησιάσω για να σφραγίσω τα τίμια Δώρα.<strong> Με πιάνει φόβος και τρόμος. Δεν ξέρω τι να κάνω. Πέφτω στο έδαφος, κλαίω, αναστενάζω και ικετεύω τον Κύριο να παραμερίσει τις φλόγες για να συνεχίσω.</strong></em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ύστερα σηκώνω τα μάτια. Αν έχουν χαθεί οι φλόγες, σηκώνομαι και σφραγίζω τα τίμια Δώρα. Αν όχι, τότε συνεχίζω την ικεσία με δάκρυα και στεναγμούς μέχρι να σβήσει η φωτιά ή να βρεθεί άλλος τρόπος,<strong> που θα μου επιτρέψει να μην καώ. Πότε-πότε σβήνει η φωτιά και γίνονται όλα όπως πρίν.</strong> Άλλοτε πάλι χωρίζουν οι φλόγες δεξιά κι αριστερά σχηματίζοντας καμάρα, οπότε κάνω το τόλμημα, πλησιάζω τρέμοντας και σφραγίζω τα τίμια Δώρα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ακούγοντας οι χριστιανοί αυτά τα εξαίσια δεν τον ενόχλησαν άλλη φορά.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ήταν άλλωστε πολύ ευλαβής και εξαιρετικά κατανυκτικός όταν λειτουργούσε. Γι’ αυτό στην ενορία του εκκλησιάζονταν πιστοί κι από γειτονικά χωριά, που περπατούσαν ώρες για να φτάσουν. Μερικές φορές έρχονταν στη λειτουργία χίλιοι και περισσότεροι πιστοί. Και όλοι αυτοί κατανύγονταν κι έκλαιγαν. <strong>Στο τέλος μάλιστα της θείας αυτής μυσταγωγίας, το δάπεδο της εκκλησίας ήταν βρεγμένο από τα δάκρυά τους, λες και κάποιος είχε ρίξει νερό!</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Από το βιβλίο «Θαύματα και Αποκαλύψεις»</em></span></p>
<p> </p>
<div style="margin:0px;padding:0px;border:0px;font-style:normal;font-weight:400;font-size:16px;line-height:inherit;font-family:Montserrat, Arial, 'Helvetica Neue', Helvetica, sans-serif;vertical-align:baseline;color:#505055;letter-spacing:normal;text-indent:0px;text-transform:none;white-space:normal;word-spacing:0px;background-color:#fefffd;"> </div>
<div style="margin:0px;padding:0px;border:0px;font-style:normal;font-weight:400;font-size:16px;line-height:inherit;font-family:Montserrat, Arial, 'Helvetica Neue', Helvetica, sans-serif;vertical-align:baseline;color:#505055;letter-spacing:normal;text-indent:0px;text-transform:none;white-space:normal;word-spacing:0px;background-color:#fefffd;"><span style="margin:0px;padding:0px;border:0px;font-style:inherit;font-variant:inherit;font-weight:inherit;font-size:12pt;line-height:inherit;font-family:inherit;vertical-align:baseline;text-decoration:inherit;"><strong style="margin:0px;padding:0px;border:0px;font-style:inherit;font-variant:inherit;font-weight:bold;font-size:inherit;line-height:inherit;font-family:inherit;vertical-align:baseline;text-decoration:inherit;"><strong style="margin:0px;padding:0px;border:0px;font-style:normal;font-weight:bold;font-size:16px;line-height:inherit;font-family:Montserrat, Arial, 'Helvetica Neue', Helvetica, sans-serif;vertical-align:baseline;color:#505055;letter-spacing:normal;text-indent:0px;text-transform:none;white-space:normal;word-spacing:0px;background-color:#fefffd;">(|)ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/diafora/agapi" target="_blank">Η αγάπη του Θεού προς όλους τους ανθρώπους</a></strong> </strong></span></div>
<div style="margin:0px;padding:0px;border:0px;font-style:normal;font-weight:400;font-size:16px;line-height:inherit;font-family:Montserrat, Arial, 'Helvetica Neue', Helvetica, sans-serif;vertical-align:baseline;color:#505055;letter-spacing:normal;text-indent:0px;text-transform:none;white-space:normal;word-spacing:0px;background-color:#fefffd;"> </div>
<div style="margin:0px;padding:0px;border:0px;font-style:normal;font-weight:400;font-size:16px;line-height:inherit;font-family:Montserrat, Arial, 'Helvetica Neue', Helvetica, sans-serif;vertical-align:baseline;color:#505055;letter-spacing:normal;text-indent:0px;text-transform:none;white-space:normal;word-spacing:0px;background-color:#fefffd;">
<div style="margin:0px;padding:0px;border:0px;font-style:normal;font-weight:400;font-size:16px;line-height:inherit;font-family:Montserrat, Arial, 'Helvetica Neue', Helvetica, sans-serif;vertical-align:baseline;color:#505055;letter-spacing:normal;text-indent:0px;text-transform:none;white-space:normal;word-spacing:0px;background-color:#fefffd;"> </div>
<div style="margin:0px;padding:0px;border:0px;font-style:normal;font-weight:400;font-size:16px;line-height:inherit;font-family:Montserrat, Arial, 'Helvetica Neue', Helvetica, sans-serif;vertical-align:baseline;color:#505055;letter-spacing:normal;text-indent:0px;text-transform:none;white-space:normal;word-spacing:0px;background-color:#fefffd;"><span style="margin:0px;padding:0px;border:0px;font-style:inherit;font-variant:inherit;font-weight:inherit;font-size:12pt;line-height:inherit;font-family:inherit;vertical-align:baseline;text-decoration:inherit;"><strong style="margin:0px;padding:0px;border:0px;font-style:inherit;font-variant:inherit;font-weight:bold;font-size:inherit;line-height:inherit;font-family:inherit;vertical-align:baseline;text-decoration:inherit;"><strong style="margin:0px;padding:0px;border:0px;font-style:normal;font-weight:bold;font-size:16px;line-height:inherit;font-family:Montserrat, Arial, 'Helvetica Neue', Helvetica, sans-serif;vertical-align:baseline;color:#505055;letter-spacing:normal;text-indent:0px;text-transform:none;white-space:normal;word-spacing:0px;background-color:#fefffd;">(|)ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/min-apelpizesai" target="_blank">Να έχεις ελπίδα στο Θεό. Μην απελπίζεσαι...</a></strong> </strong></span></div>
</div>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em><a href="https://www.face-new237.com" target="_blank"><strong>https://www.face-new237.com</strong></a></em></span></p>
<p> </p></div>Άγιος Πορφύριος: Ανοίγει την πόρτα χωρίς κλειδί!https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/diafora/agios-porfirios2023-03-12T16:30:00.000Z2023-03-12T16:30:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/5417418290?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Άγιος Πορφύριος: Ανοίγει την πόρτα χωρίς κλειδί! ...</strong></em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Σε κάποια παλαιότερη επίσκεψή μας με την γυναίκα μου και το πρώτο μας παιδί, τον Παναγιώτη, στα Καλίσσια, είχαμε μαζί μας μια ανιψιά μου, την Βασιλική, που ήταν τότε δεκαέξι ετών ενώ ο γυιος μας ήταν περίπου ενάμισι έτους.</span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Δουλεύαμε εκεί για καμιά βδομάδα,</em> ετοιμάζοντας το καλύβι που χρειαζόταν ο Γέροντας για να βάζει μέσα τις κλούβες με τα κουνέλια. Εκείνη την ημέρα </span><span style="font-size:12pt;">συνέβησαν πάρα πολλά με τον Παπούλη.<br /> Για την ανιψιά μου είπε:<br /> </span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– Αυτή θα σας περάσει όλους στα παιδιά. Θα κάνει επτά-οκτώ.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Πράγματι, γέννησε οκτώ και ζουν τα επτά. Και για εμένα είπε ότι θα κάνω τέσσερα-πέντε. Πράγματι, έκανα πέντε και ζουν τα τέσσερα.</strong><br /> </span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Κάποια στιγμή η γυναίκα μου έκλεισε κατά λάθος την πόρτα ενώ το κλειδί ήταν από τη μέσα μεριά και κλειδώθηκε μέσα το μωρό. </span><span style="font-size:12pt;">Άρχισε να κλαίει από τη στενοχώρια και την ταραχή της.<br /> </span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong><strong style="margin:0px;padding:0px;border:0px;font-style:normal;font-weight:bold;font-size:16px;line-height:inherit;font-family:Montserrat, Arial, 'Helvetica Neue', Helvetica, sans-serif;vertical-align:baseline;color:#505055;letter-spacing:normal;text-indent:0px;text-transform:none;white-space:normal;word-spacing:0px;background-color:#fefffd;">(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/agios/profyrios/psychi" target="_blank">Η ΨΥΧΗ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΒΑΘΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ Ο ΘΕΟΣ ΤΗ ΓΝΩΡΙΖΕΙ (ΑΓΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ)</a><br /> </strong></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Μαζευτήκαμε όλοι έξω από την πόρτα και μιλούσαμε στο μωρό. Ήρθε και ο Γέροντας.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– Το μωρό κλειδώθηκε μέσα. Τι θα κάνουμε, Γέροντα; τον ρώτησε η αδελφή του.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– Να πάρει η ευχή! λέει εκείνος.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Το μωρό από μέσα έκλαιγε δυνατά και ο Παπούλης στεκόταν στην πόρτα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– Σωπάστε βρε, θα την ανοίξουμε, μας καθησύχαζε.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Και μετά έλεγε στο μωρό:</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– Σώπα, βρε Παναγιώτη. Θα σου ανοίξουμε.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Έπιανε με το χέρι την κλειδαριά, χωρίς να κρατάει κάτι στο χέρι και έλεγε πάλι:</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– Σώπα, βρε Παναγιώτη, θα σου ανοίξουμε.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Και, ω του θαύματος, η πόρτα άνοιξε…</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– Να, βρε, που άνοιξε! Δεν σας είπα πως θα την ανοίξουμε; Κλειδωμένη θα την αφήναμε την πόρτα;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Και θαυμάσαμε όλοι το θαύμα πού είδαμε με τα μάτια μας.</strong></em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em><strong> </strong></em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Απόσπασμα από το βιβλίο του Παρασκευά Λαμπρόπουλου, οι «Εμπειρίες μου κοντά στον Άγιο Πορφύριο».</em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em><strong style="margin:0px;padding:0px;border:0px;font-style:normal;font-weight:bold;font-size:16px;line-height:inherit;font-family:Montserrat, Arial, 'Helvetica Neue', Helvetica, sans-serif;vertical-align:baseline;color:#505055;letter-spacing:normal;text-indent:0px;text-transform:none;white-space:normal;word-spacing:0px;background-color:#fefffd;">(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/gerontes-agiou-orous/stratioths" target="_blank">ΜΗΝΥΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ: Ο Άγνωστος μοναχός</a><br /> </strong></em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em><strong style="margin:0px;padding:0px;border:0px;font-style:normal;font-weight:bold;font-size:16px;line-height:inherit;font-family:Montserrat, Arial, 'Helvetica Neue', Helvetica, sans-serif;vertical-align:baseline;color:#505055;letter-spacing:normal;text-indent:0px;text-transform:none;white-space:normal;word-spacing:0px;background-color:#fefffd;">(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/theologikos-logos/diavolou" target="_blank">Το όπλο κατά του διαβόλου ( Άγιος Νεκτάριος )</a><br /> </strong></em></span></p></div>Η αγάπη του Θεού προς όλους τους ανθρώπουςhttps://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/diafora/agapi2023-03-12T13:10:00.000Z2023-03-12T13:10:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/5080603272?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Η αγάπη του Θεού προς όλους τους ανθρώπους...</strong></em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Πολλὲς φορὲς τὶς ὡραῖες καὶ ὑψηλὲς διδασκαλίες του ὁ Χριστός τὶς ἀπηύθυνε σὲ ἁπλοὺς ἀνθρώπους ποὺ δὲν εἶχαν κανένα ἐξωτερικὸ χαρακτηριστικὸ ἁγιότητας ἡ θρησκευτικῆς ὑπεροχῆς. Δὲν ἀπέφευγε μάλιστα νὰ συνομιλεῖ καὶ μὲ γυναῖκες, ὅπως στήν περίπτωση τῆς σημερινῆς περικοπῆς, πρᾶγμα τὸ ὁποῖο ἐντυπωσίασε τοὺς μαθητές, διότι εἶναι μία πράξη ποὺ δὲν θὰ τὴν ἔκανε κανένας ἀξιοπρεπὴς δάσκαλος τῆς ἐποχῆς, δεδομένου ὅτι δὲν θεωροῦνταν οἱ γυναῖκες ἰσάξια πρὸς τὸν ἄνδρα πρόσωπα καὶ ἱκανὰ νὰ ἀκούσουν μία διδασκαλία. </span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ἐν τούτοις ὁ Χριστός, ἀποκαλύπτοντας καὶ σαρκώνοντας στὸ πρόσωπό του τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πρὸς ὅλους τούς ἀνθρώπους, βλέπει ἄνδρες καὶ γυναῖκες ὡς πλάσματα τοῦ Θεοῦ, στὰ ὁποῖα θέλει νὰ διδάξει ποιὸς εἶναι ὁ ἀληθινὸς Θεὸς καὶ κυρίως θέλει νὰ λυτρώσει ἀπὸ τὴν δουλεία τῆς φθορᾶς καὶ τοῦ θανάτου.</strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/min-apelpizesai" target="_blank">Να έχεις ελπίδα στο Θεό. Μην απελπίζεσαι</a></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ἡ σημερινή εὐαγγελική περικοπή τοῦ εὐαγγελιστῆ Ἰωάννη μᾶς παρουσιάζει τὸν Χριστό, ὁ ὁποῖος διερχόταν μὲ τοὺς μαθητὲς ἀπὸ τὴ Σαμάρεια, νὰ συζητᾶ, στὸ φρέαρ τοῦ Ἰακώβ, <strong>μὲ μία Σαμαρείτιδα γυναίκα καὶ μάλιστα μὲ γυναίκα, ἡ ὁποία,</strong> ὅπως φαίνεται ἀπὸ τὴ συζήτηση, δὲν ὑπῆρξε πολὺ ἐνάρετη καὶ σεμνὴ στὴ ζωή της. Σ’ αὐτὴν τὴ γυναίκα, ὁμιλεῖ περὶ τοῦ «ζῶντος ὕδατος» ποὺ δὲν στερεύει ποτέ, περὶ τῆς «ἐν πνεύματι καὶ ἀληθεία» λατρείας τοῦ Θεοῦ καὶ περὶ τῆς μεσσιανικῆς Του ἰδιότητας.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Πρόκειται γιὰ τὴν πιὸ ὑψηλὴ διατύπωση περὶ τοῦ Θεοῦ καὶ περὶ τοῦ τρόπου λατρείας Του,</strong> τὴν ὁποία δὲν συλλαμβάνει κανεὶς θεωρητικὰ ἀλλὰ ζώντας μέσα στὴν ἀλήθεια καὶ στὸ πνεῦμα τοῦ Θεοῦ καὶ ὁδηγούμενος ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ποὺ εἶναι τὸ Πνεῦμα τῆς ἀλήθειας. Πρόκειται σὲ τελευταία ἀνάλυση γιὰ δῶρο τοῦ Θεοῦ ποὺ προσφέρεται διὰ τοῦ Χριστοῦ στὴν ἀνθρωπότητα.</span></p>
<div id="bsa-html" class="bsaProContainerNew bsaProContainer-17 bsa-html bsa-pro-col-1">
<div class="bsaProItems bsaGridGutter">
<div class="bsaProItem bsaReset">
<div class="bsaProItemInner">
<div class="bsaProItemInner__copy">
<div class="bsaProItemInner__copyInner">
<div class="bsaProItemInner__html">
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong> (|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/proseyxh-l/proseuxi/ston/kirio/eleison-me" target="_blank">Κύριε Ιησού Χριστέ Ελέησον με – Η ευχή του Ιησού</a></strong></span></p>
<p> </p>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
<p><span style="font-size:12pt;">Ἡ ἀλήθεια δὲν εἶναι κατάκτηση τῆς νοητικῆς δυνάμεως τοῦ ἀνθρώπου, δὲν εἶναι τὸ βέβαιο συμπέρασμα μίας σειρᾶς συλλογισμῶν, εἶναι ἡ ἀποκάλυψη Θεοῦ, εἶναι τὸ σαρκωμένο πρόσωπο τοῦ Λόγου ποὺ διακηρύττει ὅτι ὁ ἴδιος εἶναι ἡ Ἀλήθεια καί ἡ Ζωή. Συνεπῶς ἡ ἀλήθεια δὲν εἶναι μία ἰδέα, ἀλλὰ ἕνα πρόσωπο, μία ζωή, <strong>ποὺ θυσιάζεται γιὰ νὰ προσφέρει ἀκόμη περισσότερη ζωὴ στοὺς ἀνθρώπους.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ἡ διακήρυξη ὅτι «ἐν πνεύματι καὶ ἀληθεία δεῖ προσκυνεῖν τὸν Θεὸν» πρέπει νὰ μᾶς ἀφυπνίζει πάντοτε καὶ νὰ μᾶς ὑπενθυμίζει ὅτι ὁ τρόπος ποὺ λατρεύουμε τὸν Θεὸ δὲν μπορεῖ νὰ ἔχει καμιὰ σχέση μὲ τὴν ψεύτικη ἱκανοποίηση τῆς συνειδήσεώς μας, μὲ τὴν ἐπιφανειακὴ τήρηση τοῦ γράμματος τοῦ νόμου.</span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/proseyxh-l/proseyxes/archaggelo" target="_blank">Η αχειροποίητη δυνατή προσευχή στον Αρχάγγελο Μιχαήλ</a></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/sto-theo" target="_blank">Τι είναι η πίστη στο Θεό;</a></strong></span></p></div>Η μικρούλα που πάλεψε με τον διάβολο και τον νίκησε!https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/diafora/mikroyla-l2023-03-12T12:30:00.000Z2023-03-12T12:30:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/5393109680?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Η μικρούλα που πάλεψε με τον διάβολο και τον νίκησε! ...</em></strong></span></p>
<p> </p>
<p style="font-weight:400;"><span style="font-size:12pt;">Μια Κυριακή, μετά τη Θεία Λειτουργία, ο Γέροντας βρισκόταν στο γραφείο του και συζητούσε. Κάποια στιγμή προστέθηκε στη συντροφιά κι ένα πνευματικοπαίδι του με την τετράχρονη κόρη του.</span></p>
<p style="font-weight:400;"> </p>
<p style="font-weight:400;"><span style="font-size:12pt;"><strong>Ο Γέροντας διέκρινε αμέσως ότι η μικρή ήταν θυμωμένη και ζήτησε να μάθει την αιτία.</strong> Επειδή εκείνη δεν απαντούσε, ανέλαβε ο πατέρας της να εξηγήσει ότι πριν από λίγο είχε χαστουκίσει τον θείο της, καθώς εκείνος αστειευόταν μαζί της. Παρά τις συστάσεις όμως που της έγιναν και τη συγγνώμη του θείου της, αυτή δεν ζητούσε συγγνώμη.</span></p>
<p style="font-weight:400;"> </p>
<p style="font-weight:400;"><span style="font-size:12pt;"><strong>Τότε ο Γέροντας τους αφήνει όλους στο γραφείο, την παίρνει από το χέρι και πηγαίνει στο άλλο δωμάτιο. Από ‘κει τηλεφωνεί στον θείο της, του εξηγεί την αιτία του τηλεφωνήματος και λέει στη μικρή:</strong></span></p>
<p style="font-weight:400;"><span style="font-size:12pt;">– Έλα, καλό μου παιδάκι, ζήτησε συγγνώμη από τον θείο σου.</span></p>
<p style="font-weight:400;"><span style="font-size:12pt;">Η μικρή κρατάει το στόμα σφαλιστό.</span></p>
<p style="font-weight:400;"><span style="font-size:12pt;"> Μια λεξούλα είναι. Πες την, καλό μου παιδάκι. Να! Εγώ αύριο θα σου πάρω κι ένα δώρο. Πες την αυτή τη μικρή λέξη!</span></p>
<p style="font-weight:400;"><span style="font-size:12pt;"><strong>Η μικρή ανθίσταται με πεισματική σιωπή. Και ο Γέροντας μονολογεί:</strong></span></p>
<p style="font-weight:400;"><span style="font-size:12pt;">– Κοίταξε πως φοβάται ο διάβολος αυτή τη λέξη, ακόμη κι όταν την λέει ένα μικρό παιδί! Δες πόσο το έχει δέσει και δεν το αφήνει!</span></p>
<p style="font-weight:400;"><span style="font-size:12pt;">Η προσπάθεια συνεχίζεται άνω του ημιώρου. Στο τέλος ο Γέροντας με επιτιμητικό ύφος λέει στη μικρή:</span></p>
<p style="font-weight:400;"><span style="font-size:12pt;">– Άκουσε, παιδί μου, αν δεν ζητήσεις συγγνώμη, δεν θα έχεις τη βοήθεια του Θεού και θα αρρωστήσεις. Άκουσες; Θα αρρωστήσεις!</span></p>
<p style="font-weight:400;"><span style="font-size:12pt;"><strong>Η μικρή άρχιζε να ψελλίζει μέσα από τα δόντια της το «συγγνώμη». Ο Γέροντας επιμένει:</strong></span></p>
<p style="font-weight:400;"><span style="font-size:12pt;">– Πιο δυνατά, παιδάκι μου, πιο δυνατά να το ακούσει ο διάβολος και να φύγει μακριά!</span></p>
<p style="font-weight:400;"><span style="font-size:12pt;">Η μικρή το ξαναλέει λίγο δυνατότερα. Ο Γέροντας τότε την ασπάζεται, της δίνει χρήματα και την οδηγεί στο γραφείο, όπου είχε αφήσει τους επισκέπτες να περιμένουν.</span></p>
<p style="font-weight:400;"><span style="font-size:12pt;">– Δώστε όλοι από ένα κατοστάρικο στη Χ, διότι σήμερα πάλεψε με τον διάβολο και τον νίκησε!</span></p>
<p style="font-weight:400;"><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Γέροντας π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος!</em></strong></span></p>
<p> </p></div>Μητροπολίτης Γερμανός: «Σας παρακαλώ να διαλαλήσητε τα κακουργήματα των Τούρκωνhttps://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/diafora/m-germanos-l2023-03-12T10:30:00.000Z2023-03-12T10:30:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/5172662256?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Μητροπολίτης Γερμανός: «Σας παρακαλώ να διαλαλήσητε τα κακουργήματα των Τούρκων...</em></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Ο Μητροπολίτης Γερμανός Καραβαγγέλης.</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">«Αι ωμότητες των Τούρκων εις τον Εύξεινον Πόντον» ήταν ο τίτλος του φυλλαδίου που κυκλοφορούσε σε χιλιάδες αντίτυπα, στη γαλλική και αγγλική γλώσσα και σε όλη την Ευρώπη το 1919 δημοσιοποιώντας τη γενοκτονία και επιδιώκοντας την ευαισθητοποίηση του πολιτισμένου κόσμου. Στην πραγματικότητα επρόκειτο περί επιστολής που είχε στείλει τον Δεκέμβριο 1918 στον Πρόεδρο της «Επιτροπής των Αλυτρώτων Ελλήνων του Πόντου» Κωνσταντίνο Κωνσταντινίδη ο αγωνιστής Μητροπολίτης Αμασείας Γερμανός Καραβαγγέλης (1866-1935). Ο ιερωμένος που έκανε ιεραπόστολους τα παλικάρια του Αγώνα και βάφτισε Άγιες Γραφές τα τουφέκια!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Στο μνημειώδες αυτό κείμενό του, αφού μνημονεύει τη γενοκτονία των Αρμενίων, παρουσιάζει τον τρόπο με τον οποίο οι Τούρκοι οργάνωναν τη γενοκτονία των Ποντίων και τον αφανισμό του Ελληνισμού της Τουρκίας</strong>. Έμπειρος, άριστος γνώστης της τουρκικής πραγματικότητας και διορατικός, χαρτογραφεί τις μεθοδεύσεις τους και παρουσιάζει τους τρόπους με τους οποίους εξελισσόταν η γενοκτονία. Πως εξοντώνονταν οι πληθυσμοί, σχηματίζονταν τα τάγματα εργασίας (αμελέ ταπουρού) και λεηλατούνταν οι περιουσίες ή οι τρόποι που υποχρέωναν χωριά ολόκληρα να εξισλαμιστούν. Εκτοπισμοί, λεηλασίες, πυρπολήσεις, ατιμασίες γυναικών, κοριτσιών και μικρών παιδιών καταγράφονται με πόνο από τη γραφίδα του αγωνιστή ιερωμένου.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ανατριχιαστικές λεπτομέρειες και πράξεις που δεν τις χωρά ανθρώπου νους περιγράφονται από τον Ιεράρχη, ο οποίος στέκει όρθιος για να συμπαρασταθεί στο ποίμνιό του που δερνόταν ανηλεώς από τους Τούρκους χωροφύλακες.</strong> Υποχρεώνονταν να περπατούν εβδομάδες ολόκληρες, ξυπόλητοι και χωρίς τροφή, για να υποκύψουν οι περισσότεροι στις κακουχίες και να μείνουν άταφοι βορρά στα σκυλιά και τα όρνια που «εχόρταιναν από την ανθρωπίνην σάρκα», όπως αναφέρει ο Μητροπολίτης. Παραμονές των Χριστουγέννων του 1916 συλλάμβαναν τους εμπόρους και ανήμερα της Πρωτοχρονιάς του 1917 όσους πήγαιναν στις εκκλησίες.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Επί μήνες ολόκληρους ο σφαγέας Ραφέτ Πασάς παρέδιδε στις φλόγες τα χωριά που εκκενώνονταν. Τριγυρνούσε ο Μητροπολίτης στα βουνά και έβρισκε μπροστά του μόνον ερείπια, απελπισία, σκελετούς και μερικά γυναικόπαιδα κρυμμένα σε σπηλιές που προσπαθούσαν να ξεφύγουν από τον τουρκικό όχλο.</strong> «Η αράχνη έπλεκεν ησύχως τον ιστόν και η γλαύξ έψαλλε το νεκρώσιμον άγγελμα», έγραφε ο ιερωμένος ο οποίος δεν υποχωρούσε στις απειλές. Ο ένας μετά τον άλλον καταστρέφονταν οι ελληνικοί τόποι του Πόντου. «Πιστεύσατέ με, αγαπητέ κύριε Κωνσταντινίδη, ότι εκ των 160.000 κατοίκων του Πόντου οι οποίοι μετετοπίσθησαν, μόνον το δέκατον, εις τινα δε μέρη το εικοστόν μόνον επέζησεν», σημείωνε στην επιστολή του.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>«Σας παρακαλώ να διαλαλήσητε urbi et orbi τα κακουργήματα των Τούρκων, μοναδικά εν τη ιστορία», ικέτευε τον παραλήπτη της επιστολής του ο Μητροπολίτης Αμασείας Γερμανός και τους παρότρυνε: «Πηγαίνετε, αδελφοί μου, κλαύσατε, διαμαρτυρηθείτε, κτυπήσατε εις τας θύρας των ισχυρών της γης, παραπονεθείτε, ικετεύσατε, αποθάνατε εν ανάγκη, ως απέθανον και οι συμπατριώται σας, διότι ο ελληνισμός είχε το ατύχημα με πολύ αίμα και πολλάς θυσίας να αποκτήση μόνον μέρος της εθνικής του αναγεννήσεως»! Αυτά έγραφε ο Ιεράρχης του Πόντου Γερμανός Καραβαγγέλης, ο οποίος έφυγε από τη ζωή πάμπτωχος, λησμονημένος και εγκαταλελειμμένος το 1935. Τα τελευταία χρόνια έχουν δει το φως της δημοσιότητας σημαντικές εργασίες για την εκκλησιαστική αυτή προσωπικότητα που γνώριζε καλά τι σημαίνει «καθήκον»[1].</em></span></p></div>Ανατριχιαστική μαρτυρία: «Ξαφνικά βλέπω ένα μοναχό να αναδύεται από τη θάλασσα στο Άγιο Όρος...https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/diafora/a-oros2020-12-15T12:50:00.000Z2020-12-15T12:50:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/6225977463?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Ανατριχιαστική μαρτυρία: «Ξαφνικά βλέπω ένα μοναχό να αναδύεται από τη θάλασσα στο Άγιο Όρος...</em></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Διαβάστε τη συγκλονιστική μαρτυρία ενός πιστού, ο οποίος, ενώ βρισκόταν στο Άγιο Όρος, εξιστορεί πως ένας μοναχός όχι μόνο εμφανίστηκε μπροστά του από το πουθενά, αλλά και του υπέδειξε το ακριβές σημείο του αντικείμενο που έψαχνε.</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Η ανατριχιαστική μαρτυρία του καταγράφεται στο περιοδικό strange στο Άρθρο του Παντελή Γιαννουλάκη με τίτλο: Ιωάννης Φουράκης.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ο αναδυόμενος μοναχός</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>«...Τότε ξαφνικά βλέπω ένα μοναχό να βγαίνει μέσα από τη θάλασσα, να αναδύεται από τα νερά! Εμφανίστηκε από το πουθενά και αναδύθηκε μέσα από τη θάλασσα, προχωρώντας μέσα στο νερό προς την ακτή. <strong>Ανέβηκε το τοιχάκι,</strong> διέσχισε τον παραλιακό δρόμο και πήρε το ανηφορικό μονοπάτι που οδηγεί από την ακτή προς το μοναστήρι και περνά δίπλα από το αίθριο που καθόμουν.</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Όταν τον είδα να βγαίνει από το νερό νόμισα πως είναι μια παραίσθησή μου.</strong> Αμέσως όμως σκέφτηκα πως εκεί πάντα υπάρχουν πολλοί μοναχοί που δουλεύουν στο εργοστάσιο ξυλείας, που εργάζονται στα χωράφια, που ψαρεύουν κλπ. και σκέφτομαι μήπως βγήκε μέσα από καμιά βάρκα, που δεν πρόλαβα να δω και την τραβήξανε πίσω από το τοιχάκι, έξω από το οπτικό μου πεδίο.</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong> (|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/ksereis-esi" target="_blank">Ξέρεις εσύ γιατί προσευχόμαστε στο Θεό;</a></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Ο</em></span><span style="font-size:12pt;"><em> μοναχός βγαίνει από τη θάλασσα και παίρνει το ανηφορικό δρομάκι που βγαίνει προς το μοναστήρι και έρχεται προς το μέρος μου στο αίθριο, εκεί που κάθομαι.<strong> Μου λέει «τις ευλογίες σου αδερφέ Ιωάννη και σκύβει να μου ασπασθεί το χέρι,</strong> εγώ φυσικά το τράβηξα τελείως σαστισμένος, σοκαρισμένος διότι γνώριζε το όνομά μου και το επίθετό μου όσο και για την παρουσία στο μοναστήρι του γιου μου Τάλω για τον οποίο έκανε κάποια φευγαλέα αναφορά.</em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Πριν προλάβω να συνέλθω από το αρχικό σοκ, ο μοναχός μου λέει «αυτό που αναζητάτε, αδερφέ, βρίσκετε εκεί…»</strong> και μου υποδεικνύει το ακριβές σημείο όπου βρίσκεται το σύμβολο που αναζητούσα. Πριν προλάβω να του μιλήσω περισσότερο, γυρίζει και παίρνει την κατηφόρα, μπαίνει πάλι μέσα στη θάλασσα και χάνεται! Μπήκε πάλι στο νερό και εξαφανίστηκε από τα μάτια μου…</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Τώρα μέσα στη σαστιμάρα μου, διότι ήταν ένα σοκ για μένα να έρθει κάποιος και να μου πει που βρίσκεται αυτό που αναζητούσα, η εντύπωση που μου άφησε ήταν ότι ο άνθρωπος αυτός ήταν ο μοναχός που είχα συναντήσει στη μονή του Αγ. Διονυσίου στον Όλυμπο!</em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Ήταν το φαινότυπό του, και μέσα μου μέχρι τώρα επιμένω πως ήταν αυτός, νομίζω πως ήταν το ένα και το αυτό φυσικό πρόσωπο.</strong> Γνωρίζουμε φυσικά πολλά για την πολυστασία και ίσως μπορούμε να δώσουμε μια ερμηνεία σε αυτό το φαινόμενο...»</em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/theologikos-logos/thelima" target="_blank">Πως θα γνωρίζουμε ποιο είναι το θέλημα του Θεού;</a></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/theologikos-logos/diavolou" target="_blank">Το όπλο κατά του διαβόλου ( Άγιος Νεκτάριος )</a></strong></span></p></div>Ανατριχιαστική μαρτυρία: «Ξαφνικά βλέπω ένα μοναχό να αναδύεται από τη θάλασσα στο Άγιο Όρος...https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/diafora/a-oros2020-12-15T12:50:00.000Z2020-12-15T12:50:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/6225977463?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Ανατριχιαστική μαρτυρία: «Ξαφνικά βλέπω ένα μοναχό να αναδύεται από τη θάλασσα στο Άγιο Όρος...</em></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Διαβάστε τη συγκλονιστική μαρτυρία ενός πιστού, ο οποίος, ενώ βρισκόταν στο Άγιο Όρος, εξιστορεί πως ένας μοναχός όχι μόνο εμφανίστηκε μπροστά του από το πουθενά, αλλά και του υπέδειξε το ακριβές σημείο του αντικείμενο που έψαχνε.</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Η ανατριχιαστική μαρτυρία του καταγράφεται στο περιοδικό strange στο Άρθρο του Παντελή Γιαννουλάκη με τίτλο: Ιωάννης Φουράκης.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ο αναδυόμενος μοναχός</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>«...Τότε ξαφνικά βλέπω ένα μοναχό να βγαίνει μέσα από τη θάλασσα, να αναδύεται από τα νερά! Εμφανίστηκε από το πουθενά και αναδύθηκε μέσα από τη θάλασσα, προχωρώντας μέσα στο νερό προς την ακτή. <strong>Ανέβηκε το τοιχάκι,</strong> διέσχισε τον παραλιακό δρόμο και πήρε το ανηφορικό μονοπάτι που οδηγεί από την ακτή προς το μοναστήρι και περνά δίπλα από το αίθριο που καθόμουν.</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Όταν τον είδα να βγαίνει από το νερό νόμισα πως είναι μια παραίσθησή μου.</strong> Αμέσως όμως σκέφτηκα πως εκεί πάντα υπάρχουν πολλοί μοναχοί που δουλεύουν στο εργοστάσιο ξυλείας, που εργάζονται στα χωράφια, που ψαρεύουν κλπ. και σκέφτομαι μήπως βγήκε μέσα από καμιά βάρκα, που δεν πρόλαβα να δω και την τραβήξανε πίσω από το τοιχάκι, έξω από το οπτικό μου πεδίο.</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong> (|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/ksereis-esi" target="_blank">Ξέρεις εσύ γιατί προσευχόμαστε στο Θεό;</a></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Ο</em></span><span style="font-size:12pt;"><em> μοναχός βγαίνει από τη θάλασσα και παίρνει το ανηφορικό δρομάκι που βγαίνει προς το μοναστήρι και έρχεται προς το μέρος μου στο αίθριο, εκεί που κάθομαι.<strong> Μου λέει «τις ευλογίες σου αδερφέ Ιωάννη και σκύβει να μου ασπασθεί το χέρι,</strong> εγώ φυσικά το τράβηξα τελείως σαστισμένος, σοκαρισμένος διότι γνώριζε το όνομά μου και το επίθετό μου όσο και για την παρουσία στο μοναστήρι του γιου μου Τάλω για τον οποίο έκανε κάποια φευγαλέα αναφορά.</em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Πριν προλάβω να συνέλθω από το αρχικό σοκ, ο μοναχός μου λέει «αυτό που αναζητάτε, αδερφέ, βρίσκετε εκεί…»</strong> και μου υποδεικνύει το ακριβές σημείο όπου βρίσκεται το σύμβολο που αναζητούσα. Πριν προλάβω να του μιλήσω περισσότερο, γυρίζει και παίρνει την κατηφόρα, μπαίνει πάλι μέσα στη θάλασσα και χάνεται! Μπήκε πάλι στο νερό και εξαφανίστηκε από τα μάτια μου…</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Τώρα μέσα στη σαστιμάρα μου, διότι ήταν ένα σοκ για μένα να έρθει κάποιος και να μου πει που βρίσκεται αυτό που αναζητούσα, η εντύπωση που μου άφησε ήταν ότι ο άνθρωπος αυτός ήταν ο μοναχός που είχα συναντήσει στη μονή του Αγ. Διονυσίου στον Όλυμπο!</em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Ήταν το φαινότυπό του, και μέσα μου μέχρι τώρα επιμένω πως ήταν αυτός, νομίζω πως ήταν το ένα και το αυτό φυσικό πρόσωπο.</strong> Γνωρίζουμε φυσικά πολλά για την πολυστασία και ίσως μπορούμε να δώσουμε μια ερμηνεία σε αυτό το φαινόμενο...»</em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/theologikos-logos/thelima" target="_blank">Πως θα γνωρίζουμε ποιο είναι το θέλημα του Θεού;</a></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/theologikos-logos/diavolou" target="_blank">Το όπλο κατά του διαβόλου ( Άγιος Νεκτάριος )</a></strong></span></p></div>ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ: Οφείλουμε να γνωρίζουμε την ιστορία μας – Θα ‘ρθεις σαν αστραπή (ΒΙΝΤΕΟ)https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/diafora/agia-sofia2020-11-26T02:05:00.000Z2020-11-26T02:05:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/7158388692?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ: Οφείλουμε να γνωρίζουμε την ιστορία μας – Θα ‘ρθεις σαν αστραπή (ΒΙΝΤΕΟ)...</em></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Ναός μέγας των Ορθοδόξων Χριστιανών, ένα αθάνατο μνημείο του παγκόσμιου πολιτισμού, η βασίλισσα των εκκλησιών. 916 χρόνια χριστιανικός ναός...<br />
</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ: Οφείλουμε να γνωρίζουμε την ιστορία μας – Θα ‘ρθεις σαν αστραπή! Ο φόβος της Τουρκίας και η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί. Η Αγία Σοφία και ο διαμελισμός της Τουρκίας…</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ: Οφείλουμε να γνωρίζουμε την ιστορία μας</span><br />
<span style="font-size:12pt;">«Οφείλουμε να γνωρίζουμε την ιστορία μας και ιστορία καταδική μας είναι και τα βυζαντινά χρόνια, όπου πριν γεννηθεί ο Μωάμεθ, από το 537μ.Χ., υπάρχει ο χριστιανικός ναός της του Θεού Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη, που έκτισε ο αυτοκράτωρ Ιουστινιανός Α’.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ναός μέγας των Ορθοδόξων Χριστιανών</strong>, ένα αθάνατο μνημείο του παγκόσμιου πολιτισμού, η βασίλισσα των εκκλησιών. 916 χρόνια ήταν χριστιανικός ναός.</span></p>
<h4><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/proseyxh-l/proseyxes/serafeim-sarof">Προσευχή Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ...</a></strong></span></h4>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μετά την άλωση της Πόλης (1453) έγινε μουσουλμανικό τέμενος και από το 1934 Μουσείο. Αλλά ως Ναός κατέστη Μνημείο της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς, όπως το καθώρισε η UNESCO το 1985.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Τώρα, το 2020 αποχαρακτηρίζεται και τον μετατρέπουν,</strong> τον εξ’ αρχής χριστιανικό ναό σε τζαμί. Αλλά άπαξ ναός εσαεί ναός κατ’ αναλογία του 24ου κανόνος, της Δ’ Οικ. Συνόδου. Η μετατροπή αυτή είναι μεγάλη ασέβεια, κατάφωρη αδικία, βαρύ πλήγμα και δεινή δοκιμασία.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Γνωρίζουμε όμως, και πείραν κατέχουμε, ότι ως Εκκλησία, καταφύγιο έχουμε την προσευχή. Και πάσαν την ελπίδα στην Παναγία Μητέρα μας, την Υπέρμαχο Στρατηγό, τούτες τις δύσκολες πάλιν ώρες για το Έθνος μας. Στους άλλους θόλους της ψυχής μας ας ψάλλουμε τώρα, όλοι μαζί, τον ύμνον «Τῇ Ὑπερμάχῳ Στρατηγῳ».</span></p>
<p><iframe src="https://www.youtube.com/embed/5xycH7S1zF8" width="808" height="498" frameborder="0" allowfullscreen=""></iframe></p>
<h3 style="text-align:center;"><span style="font-size:12pt;">Θα ‘ρθεις σαν αστραπή – Σταμάτης Σπανουδάκης</span></h3>
<p style="text-align:center;"><span style="font-size:12pt;"><strong>Στίχοι</strong>:Σταμάτης Σπανουδάκης</span><br />
<span style="font-size:12pt;"><strong>Μουσική</strong>:Σταμάτης Σπανουδάκης</span></p>
<p style="text-align:center;"><span style="font-size:12pt;">Θα ‘ρθεις σαν αστραπή</span><br />
<span style="font-size:12pt;">θά’ χει η χώρα γιορτή</span><br />
<span style="font-size:12pt;">θάλασσα γη και ουρανός</span><br />
<span style="font-size:12pt;">στο δικό σου φως.</span></p>
<p style="text-align:center;"><span style="font-size:12pt;"><strong>Θα ντυθώ στα λευκά</strong></span><br />
<span style="font-size:12pt;"><strong>να σ’ αγγίξω ξανά</strong></span><br />
<span style="font-size:12pt;"><strong>φως εσύ και καρδιά μου εγώ</strong></span><br />
<span style="font-size:12pt;"><strong>πόσο σ’ αγαπώ.</strong></span></p>
<p style="text-align:center;"><span style="font-size:12pt;">Βασιλεύς Βασιλέων, Βασιλεί Βοήθει,</span><br />
<span style="font-size:12pt;">έλεος, έλεος Επουράνιε Θεέ</span><br />
<span style="font-size:12pt;">Κωνσταντίνος Δραγάτσης Παλαιολόγος,</span><br />
<span style="font-size:12pt;">έλεω Θεού Αυτοκράτωρ των Ρωμαίων.</span></p>
<p style="text-align:center;"><span style="font-size:12pt;"><strong>Στην πύλη του αγίου Ρωμανού,</strong></span><br />
<span style="font-size:12pt;"><strong>καβαλικά την φάρα του την ασπροποδαράτην,</strong></span><br />
<span style="font-size:12pt;"><strong>Τέσσερα Βήτα, έλεος, έλεος, Μαρμαράς,</strong></span><br />
<span style="font-size:12pt;"><strong>Βόσπορος και Μαύρη Τρίτη</strong></span><br />
<span style="font-size:12pt;"><strong>Φρίξον ήλιε, στέναξον γη,</strong></span><br />
<span style="font-size:12pt;"><strong>Εάλω ή πόλη, Εάλω η πόλη</strong></span><br />
<span style="font-size:12pt;"><strong>Βασιλεύουσα, πύλη χρυσή</strong></span><br />
<span style="font-size:12pt;"><strong>κι ο πορφυρογέννητος στην κόκκινη μηλιά.</strong></span></p>
<p style="text-align:center;"><span style="font-size:12pt;">Η πόλη ήταν το σπαθί, η πόλη το κοντάρι,</span><br />
<span style="font-size:12pt;">η πόλη ήταν το κλειδί της Ρωμανίας όλης</span><br />
<span style="font-size:12pt;">Σώπασε Κυρά Δέσποινα και μην πολυδακρύζεις,</span><br />
<span style="font-size:12pt;"><strong>πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά Σου θά ναι.</strong></span></p>
<p style="text-align:center;"><span style="font-size:12pt;">Στην πύλη του αγίου Ρωμανού</span><br />
<span style="font-size:12pt;">έφυγες για αλλού</span><br />
<span style="font-size:12pt;">κι άγγελος θα σε φέρει εδώ</span><br />
<span style="font-size:12pt;">στον σωστό καιρό.</span></p>
<p style="text-align:center;"><span style="font-size:12pt;"><strong>Μες την Άγια Σοφιά</strong></span><br />
<span style="font-size:12pt;"><strong>θα βρεθούμε ξανά λειτουργία μελλοντική</strong></span><br />
<span style="font-size:12pt;"><strong>οι Έλληνες μαζί.</strong></span></p>
<p><iframe src="https://www.youtube.com/embed/V7cUKFOfpAo" width="808" height="498" frameborder="0" allowfullscreen=""></iframe></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/thathaxes/tsal">Το πνευματικό μεγαλείο του Γέροντος Ιακώβου Τσαλίκη</a></strong></span></p></div>Εκείνο το βράδυ ούτε τα άστρα βγήκαν στον ουρανό...https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/diafora/astra-l2020-11-24T17:40:00.000Z2020-11-24T17:40:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/5399482500?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Εκείνο το βράδυ ούτε τα άστρα βγήκαν στον ουρανό...</strong></em></span></p>
<p> </p>
<h3><span style="font-size:12pt;">Κάποτε πολύ παλιά σε ένα μοναστήρι στο Όρος, πριν ακόμα η ανθρωπότητα μάθει τι είναι το ηλεκτρικό ρεύμα, ήταν μία μικρή αδελφότητα νέων κατά βάσει μοναχών με τον Γέροντα τους, ο οποίος ήταν και αυτός σχετικά νέος.</span></h3>
<p><span style="font-size:12pt;">Μέσα σε αυτήν την αδελφότητα υπήρχε όμως και ένας μεγάλος σε ηλικία παππούλης. Ο παππούλης της ιστορία μας, λοιπόν, δεν έλεγε ποτέ καλημέρα και περπατούσε πάντα με κατεβασμένο το βλέμμα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Όποτε συναντούσε κάποιον αδελφό του σταματούσε μπροστά του χωρίς να σηκώσει τα μάτια του από το έδαφος και κατευθείαν γυρνούσε την πλάτη του και άλλαζε πορεία.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Δεν πήγαινε ποτέ στης Παρακλήσεις και στους Εσπερινούς. Μπορεί να τον έβλεπαν καμιά φορά στο απόδειπνο μετά την τράπεζα, αλλά θα έφευγε πριν τελειώσει.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Μονάχα τις Κυριακές πήγαινε στην Λειτουργία καθυστερημένος και καθόταν μέχρι να τελειώσει. Όλοι οι αδελφοί του τον χαρακτήριζαν μονόχνοτο, παράξενο και τον συκοφαντούσαν συνέχεια στον Γέροντά τους.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Πολλές φορές ο Γέροντας μπήκε στον πειρασμό να τον επιπλήξει για την συμπεριφορά του αυτή, αλλά κάθε φορά κάτι τον σταματούσε και τον δικαιολογούσε λέγοντας πως είναι «καμώματα της ηλικίας».</span></p>
<div class="google-auto-placed ap_container">
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Κάποια μέρα λοιπόν κάλεσε ο Καλός Θεούλης τον Παππούλη μας και αυτός έφυγε για πάντα για ένα πολύ μακρινό ταξίδι.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Οι αδερφοί του δεν στεναχωρήθηκαν καθόλου για την απώλειά του. Ίσα, ίσα χάρηκαν κιόλας, γιατί δεν θα έβλεπαν άλλο το ξινισμένο γέρικο πρόσωπό του.</span></p>
<h3><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/xristos/thaymata">Γιατί o Χριστός έκανε θαύματα;</a></strong></span></h3>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Αναρωτιόντουσαν όμως: «τι κατάληξη θα έχει η ψυχούλα αυτού του παράξενου γεράκου που δεν τελούσε κανένα από τα θρησκευτικά του καθήκοντα;»</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Το ρώτησαν στο Γέροντα τους και αυτός με την σειρά του είπε να κάνουν για 40 μέρες προσευχή και νηστεία και τότε θα τους φανερώσει ο Καλός Θεούλης τι έγινε με την ψυχούλα του γέρου αδελφού τους.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μετά από 40 μέρες Άγγελος Κυρίου παρουσιάστηκε στο Γέροντα και του αποκάλυψε ότι ο Γεράκος τους είναι στον Παράδεισο κοντά στον Καλό Θεούλη και προσεύχεται για αυτούς και για την σωτηρία της ψυχής τους.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ο Γέροντας απόρησε. Ρώτησε τον Άγγελο: «Μα πως; Αφού…»</strong> Πριν προλάβει όμως να τελειώσει αυτό που ήθελε να πει του απάντησε ο Άγγελος: «Ο αδελφός σας είναι στον Παράδεισο γιατί ποτέ δεν είπε κακό λόγο για αδελφό του και ποτέ δεν κατέκρινε κανέναν σας!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Πάντα το βλέμμα του κοιτούσε στο έδαφος για να μην δει κανέναν σας και τον κακολογήσει, δεν ερχόταν στις ακολουθίες για μην δει κανέναν αδελφό να κοιμάται στο στασίδι του, ή να μην κάνει τις μετάνοιες του και τον κρίνει».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ο Γέροντα έμεινε άφωνος. Τα νέα γρήγορα διαδόθηκαν από στόμα σε στόμα όχι μόνο στο μικρό κοινόβιο αλλά και στις γύρω Μονές και Σκήτες.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Αντί για χαρά όμως απλώθηκε μια απέραντη λύπη. Μέχρι και τα πουλιά σίγησαν εκείνη την μέρα. Ο αέρας δεν φύσηξε και τα λευκά προβατάκια της θάλασσας σταμάτησαν να γλύφουν τους τοίχους του μοναστηριού.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Εκείνο το βράδυ ούτε τα άστρα βγήκαν στον ουρανό. Θρηνούσαν οι άνθρωποι, αλλά θρηνούσε και όλη η γη μαζί τους.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μακάρι να μπορούσαμε και εμείς να έχουμε έστω λίγη από την ταπείνωση του Άγιου αυτού Παππούλη και ας μας λέγανε παράξενους…</span></p>
<h3><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/profiteies/profiteies/---gerontissa">Προφητεία: Θα τρως ξερό ψωμί στο σπίτι σου και ο γείτονας θα σε ζηλεύει...</a></strong></span></h3>
</div></div>Άγιος Λουκάς ο Ιατρός: Τα ανώτερα και κατώτερα τάγματα των πονηρών πνευμάτωνhttps://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/diafora/agios-loukas2020-07-08T09:30:00.000Z2020-07-08T09:30:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/5886457876?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Άγιος Λουκάς ο Ιατρός: Τα ανώτερα και κατώτερα τάγματα των πονηρών πνευμάτων...</em></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Η ζωή όλων των μακάριων εκείνων ανθρώπων, οι οποίοι με όλη την καρδιά τους αγάπησαν τον Κύριο Ιησού Χριστό και σταθερά ακολουθούν την τε θλιμμένη οδό, δια της στενής πύλης, όπως τους έδειξε Εκείνος, είναι γεμάτη αγώνα, πολύ δύσκολο αγώνα.</em></span></p>
<p> </p>
<p><strong><span style="font-size:12pt;">Η ζωή όλων των μακάριων εκείνων ανθρώπων, οι οποίοι με όλη την καρδιά τους αγάπησαν τον Κύριο Ιησού Χριστό και σταθερά ακολουθούν την τε θλιμμένη οδό, δια της στενής πύλης, όπως τους έδειξε Εκείνος, είναι γεμάτη αγώνα, πολύ δύσκολο αγώνα</span>.</strong><span id="more-174918"></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Τι αγώνα; Όχι με την σάρκα και το αίμα, όχι με τους ανθρώπους, αλλά με τα πνεύματα τα πονηρά εις τους ουρανούς. Η πάλη αυτή είναι πάρα πολύ δύσκολη και μακάριοι οι άνθρωποι εκείνοι, που είναι σταθεροί στον αγώνα τους.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Και πως να μην θρηνήσουμε εκείνους τους ανθρώπους οι οποίοι τίποτα απολύτως δεν θέλουν να γνωρίζουν για τον αγώνα αυτό, και είναι έτοιμοι να μας περιγελάσουν γι’ αυτή την πίστη μας στα ακάθαρτα πνεύματα, πώς να μην τους θρηνήσουμε;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ασφαλώς και τους δαίμονες και τον ίδιο τον διάβολο τους συμφέρει πάρα πολύ, οι άνθρωποι να μην πιστεύουν στην ύπαρξή τους, να μην τους σκέφτονται, να μην νιώθουν ποτέ την εγγύτητά τους, επειδή κάθε κρυφός και άγνωστος εχθρός είναι πιο επικίνδυνος από τον φανερό και ορατό εχθρό.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ακούστε τι λέει ο απόστολος Παύλος για τα πονηρά πνεύματα εις τους ουρανούς και για τον αγώνα εναντίον τους: <strong>{ Ουκ εστίν ημίν η πάλη προς αίμα και σάρκα, αλλά προς τας αρχάς, προς τας αξουσίας, προς τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, προς τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις }</strong> (Εφ. 6, 12).</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ω, πόσο μεγάλη είναι αυτή η καταραμένη στρατιά των δαιμόνων, αμέτρητο αυτό το μαύρο πλήθος! Σταθερά και ακούραστα μέρα-νύχτα προσπαθούν όλους μας, που πιστεύουμε στο όνομα του θεού, να μας παρασύρουν στην οδό της απιστίας, στη οδό του κακού και της ατιμίας.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Σ’ ένα μόνα δαιμονισμένο στα Γάδαρα υπήρχε ολόκληρη λεγεώνα δαιμόνων. Όλη αυτή η στρατιά των δαιμόνων είναι εχθροί του Χριστού, εχθροί του θεού. Οι αμέτρητοι αυτοί εχθροί του θεού μόνο ένα σκοπό έχουν.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Φροντίζουν μέρα-νύχτα να μας καταστρέψουν και να μας σπρώξουν στο δρόμο του κακού, στο δρόμο της ατιμίας.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Όπως υπάρχουν εννέα τάγματα αγίων αγγέλων, τα ανώτερα τάγματα: τα σεραφείμ, τα χερουβείμ, οι αρχές, οι εξουσίες, οι θρόνοι, οι κυριότητες, και κατώτερα: οι αρχάγγελοι και οι άγγελοι, το ίδιο και στην στρατιά των πονηρών πνευμάτων υπάρχουν ανώτερα και κατώτερα τάγματα, υπάρχουν αρχές και εξουσίες.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Τα ανώτερα δαιμονικά τάγματα πολεμάνε τους πιο σταθερούς, τους πιο πιστούς υπηρέτες του Χριστού, τους αγίους και τους δικαίους. Πολύ δύσκολος για τους δαίμονες είναι ο αγώνας αυτός, διότι με το όνομα του Χριστού αποκρούουν οι άγιοι όλες τις επιθέσεις τους.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Υπάρχουν και οι δαίμονες που έχουν λιγότερη δύναμη,</strong> οι οποίοι αδιάλειπτα πολεμούν εμάς τους αδύναμους χριστιανούς. Η πάλη εναντίον τους είναι πολύ δύσκολη, έπειτα η διάνοια αυτών των αγγέλων του κακού, των υπηρετών του σατανά είναι ασύγκριτα ανώτερη από τη δική μας.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Αυτοί δεν κοιμούνται, δεν τρώνε και όλο το χρόνο τους τον αφιερώνουν στο πως να αφανίσουν και να αποπλανήσουν τους ανθρώπους του Θεού. Υπάρχουν και κατώτεροι δαίμονες.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Το έργο που κάνουν αυτοί δεν είναι και τόσο δύσκολο, επειδή αυτοί ασχολούνται στο να ωθούν ακόμα πιο πολύ στο σκότος εκείνους τους ανθρώπους, οι οποίοι αγάπησαν το σκότος πιο πολύ από το φως και το ψεύδος παρά την αλήθεια.</em></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Τι μπορούμε να κάνουμε εμείς, όταν από παντού μας περικυκλώνει αυτή η στρατιά των δαιμόνων, πως μπορούμε να τους πολεμήσουμε; Από που να αντλήσουμε την δύναμη για την πάλη αυτή;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Την απάντηση σ΄ αυτή την ερώτηση την δίνει ο απόστολος Παύλος ακούστε τον: { Το λοιπόν, αδελφοί μου, ενδυναμούσθε εν Κυρίω και εν τω κράτει της ισχύος αυτού. Ενδύσασθε την πανοπλίαν του θεού προς το δύνασθαι υμάς στήναι προς τας μεθοδείας του διαβόλου… δια τούτο αναλάβετε την πανοπλίαν του θεού, ίνα δυνηθήτε αντιστήναι εν τη ημέρα τη πονηρά και απαντά κατεργασάμενοι στήναι } (Εφ. 6, 10-11, 13).</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ούτε με τις δικές μας δυνάμεις, ούτε με το δικό μας νου και το ζήλο μας μπορούμε να πολεμήσουμε και να νικήσουμε αυτή την καταραμένη σκοτεινή στρατιά, αλλά μόνο με τη δύναμη του θεού, με τη βοήθειά Του.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μόνοι μας δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Για να το κατανοήσουμε καλά αυτό το πράγμα ο άγιος απόστολος Παύλος παρομοιάζει την πάλη μας με την στρατιά των πονηρών ασωμάτων δυνάμεων με τον αγώνα των αρχαίων πολεμιστών.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ο απόστολος λέει, ότι πρέπει να ζωνόμαστε, όπως το έκαναν παλαιά οι πολεμιστές, όταν ετοιμάζονταν για τη μάχη με τον εχθρό. Το ίδιο έκανα και εκείνοι που ετοιμάζονταν για ένα μακρινό και επικίνδυνο ταξίδι.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Φορούσαν και αυτοί μία δερμάτινη ζώνη στη μέση τους. Για μας όμως δεν χρειάζεται να φοράμε δερμάτινη ζώνη</strong>, αλλά αντί αυτής εμείς πρέπει να ζωστούμε την αλήθεια σαν ζώνη στη θέση μας , την αλήθεια του θεού. Μόνο με την αλήθεια μπορούμε να νικήσουμε την πονηρία των δαιμόνων, διότι το μοναδικό όπλο που χρησιμοποιούν οι δαίμονες στις επιθέσεις τους εναντίον μας είναι το ψέμα, το οποίο αποτελεί και την πνευματική τους υπόσταση.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μόνο τότε, όταν στη μέση μας θα έχουμε τη ζώνη μας θείας αλήθειας, της αλήθειας του Χριστού, μόνο τότε, όταν θα θυμόμαστε ότι δεν πρέπει να ξεκουραζόμαστε και δεν πρέπει να σταματάμε στην πορεία μας, μόνο τότε θα νικήσουμε τους εχθρούς του θεού και τους δικούς μας.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Και συμπληρώνει ο απόστολος Παύλος, ότι αυτό πρέπει ιδιαίτερα να το θυμόμαστε</span><br /> <span style="font-size:12pt;">{ εν τη ημέρα τη πονηρά }(Εφ. 6, 13), όταν το κακό μέρα με τη μέρα θα μεγαλώνει γύρω μας. Παρακάτω ο απόστολος λέει ότι πρέπει να φορέσουμε τον θώρακα, όπως παλαιά οι πολεμιστές φορούσαν θώρακα χάλκινο ή σιδερένιο για να μην πληγώνονται.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μήπως χρειαζόμαστε και εμείς έναν τέτοιο σιδερένιο θώρακα; Ασφαλώς όχι, εμείς πρέπει να φορέσουμε ένα άλλο θώρακα. Ένας θώρακας χάλκινος ή σιδερένιος δεν τρομάζει τα πονηρά πνεύματα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Έναν άλλο θώρακα χρειαζόμαστε, τον θώρακα της δικαιοσύνης. Το σώμα μας πρέπει να ντυθεί με την θεία αλήθεια και όχι με το σιδερένιο θώρακα. Την αλήθεια αυτή μπορούμε να την αποκτήσουμε μόνο με την ακούραστη τήρηση των εντολών του Χριστού και την αδιάκοπη προσευχή.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Αν μ΄ αυτό τον τρόπο θα εργαζόμαστε σταθερά για τον θεό, μόνο σ΄ αυτή την περίπτωση θα λάβουμε το θώρακα της δικαιοσύνης.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Οι πολεμιστές των παλαιότερων εποχών για να προστατέψουν τα πόδια τους φορούσαν περικνημίδες. Χρειαζόμαστε και εμείς τέτοιες περικνηνίδες χάλκινες ή σιδερένιες για να προστατέψουμε τα πόδια μας από τις ραδιουργίες του πολεμίου; Όχι, καθόλου δεν τις χρειαζόμαστε αν τα πόδια μας πάντοτε θα κατευθύνονται στην οδό της ειρήνης, αν θα τα χρησιμοποιούμε για να ευαγγελιζόμαστε παντού την ειρήνη, όπως και ο απόστολος Παύλος λέει: { Ως ωραίοι οι πόδες των ευαγγελιζομένων ειρήνην, των ευαγγελιζομένων τα αγαθά! } (Ρωμ. 10,15).</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ω, αν τόσο ωραία θα είναι τα πόδια μας! Όταν θα σπεύδουμε να βοηθήσουμε αυτούς που χρειάζονται την βοήθεια μας, τους δυστυχισμένους, τους ασθενείς, τους αναπήρους και τους αδυνάτους, αν θα πορευόμαστε εν βουλή των ασεβών, τότε δεν θα μας χρειάζονται καθόλου οι περικνημίδες, διότι τα πόδια μας θα προστατεύονται από τη δύναμη του Θεού και κανένα κακό δεν θα μπορέσει να τα πλησιάσει.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Παρακάτω ο απόστολος λέει ότι το κυρίως αμυντικό όπλο των πολεμιστών των παλαιοτέρων εποχών ήταν η ασπίδα,</strong> η μεγάλη και βαριά χάλκινη ασπίδα. Εμείς όμως χρειαζόμαστε μια τέτοια ασπίδα. Μπορεί αυτή να μας προστατέψει από τα φλογισμένα με τη φλόγα της κολάσεως βέλη των εχθρών μας και εχθρών του θεού; Ασφαλώς όχι!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η χάλκινη ασπίδα καθόλου δεν θα μας βοηθήσει στον αγώνα μας. Εμείς έχουμε μία άλλη ασπίδα, την ασπίδα της πίστεως μας, της πίστεως στον Κύριο Ιησού Χριστό, διότι αν με όλη την καρδιά μας πιστέψουμε σ΄ Αυτόν και ακλόνητα εκτελούμε τις εντολές Του, τότε η πίστη μας σ΄ Αυτόν θα μας προστατέψει χίλιε ς φορές καλύτερα από την οποιαδήποτε ασπίδα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Και λέει παρακάτω ο απόστολος ότι πρέπει το κεφάλι μας να το προστατεύουμε με την περικεφαλαία, όπως το έκαναν παλαιά οι πολεμιστές, που σκέπαζαν το κεφάλι τους με σιδερένια περικεφαλαία. Εμείς όμως τι περικεφαλαία χρειαζόμαστε; Ασφαλώς όχι χάλκινη ή σιδερένια αλλά κάποια άλλη, εντελώς άλλη περικεφαλαία. Με ποια περικεφαλαία θα προστατεύσουμε το κεφάλι μας; Με την περικεφαλαία της βαθειάς πίστεως στον Κύριο μας Ιησού χριστό και της βαθειάς αγάπης προς Αυτόν. Ο Ιησούς με το πανάγιο στόμα Του, είπε: { Ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα εν εμοί μένει, καγώ εν ευτώ }. (Ιω. 6, 56).</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ω, Κύριε, ποια άλλη προστασία χρειαζόμαστε, αν Εσύ μένεις μαζί μας (στο νου και την καρδιά μας), αν Εσύ φωτίζεις την διάνοιά μας με το φως της διαρκούς παρουσίας σου στο νου και την καρδιά μας; Μας φτάνει αυτό και είναι ότι μας χρειάζεται!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Αν θα φορέσουμε μαι τέτοια πανοπλία θα μείνει μόνο να πάρουμε στα χέρια μας ένα δίκοπο σπαθί, όπως το έκαναν και οι πολεμιστές των παλαιότερων εποχών. Ακούστε τώρα τι λέει για το δίκοπο αυτό σπαθί ο μέγας απόστολος:<strong> { Ζων γαρ ο λόγος του θεού και ενεργής και τομώτερος υπέρ πάσαν μάχαιραν δίστομον και διικνούμενος άχρι μερισμού ψυχής τε και πνεύματος, αρμών τε και μυελών, και κριτικός ενθυμήσεων και εννοιών καρδίας } (Εβρ. 4,12).</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Να τι σπαθί χρειαζόμαστε. Το σπαθί του λόγου του θεού, το οποίο φοβούνται όλοι οι δαίμονες αλλά και ο ίδιος ο Διάβολος διότι με το λόγο του θεού φυγαδεύονται και νικούνται. Αν πάρουμε στα χέρια μας το φοβερό αυτό όπλο, το όπλο του λόγου του Θεού, τότε δεν έχουμε να φοβηθούμε κανέναν εχθρό. Διότι όλοι τους έχουν ήδη νικηθεί από παλαιά από το σταυρό του Χριστού. Συντρίφτηκε η κεφαλή του αρχαίου</span><br /> <span style="font-size:12pt;">όφεως, του Διαβόλου, κάτω από το υποπόδιο του παντοδύναμου σταυρού του Χριστού.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Να θυμάστε πάντα ότι με τις δικές μας δυνάμεις δεν μπορούμε να πολεμήσουμε τα πονηρά πνεύματα. Να θυμάστε ότι όλη την ελπίδα μας πρέπει να την στηρίζουμε στον Κύριο μας Ιησού Χριστό, στον Οποίο ανήκει η δόξα και το κράτος μαζί με το συνάναρχο αυτού Πατέρα και το Πανάγιο Πνεύμα εις τους αιώνας των αιώνων. <strong>Αμήν.</strong></em></span></p></div>Η αόρατη βοήθεια της Υπεραγίας Θεοτόκουhttps://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/diafora/aorati-voitheia2020-07-07T12:00:00.000Z2020-07-07T12:00:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/4841575079?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Η αόρατη βοήθεια της Υπεραγίας Θεοτόκου...</strong></em></span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Υπεραγία Θεοτόκος: Ήταν κάποτε ένας άνθρωπος ευλαβής που ωνομαζόταν Αγαθόνικος. Αυτός είχε διδαχθή, ακόμη από την παιδική του ηλικία, να λέγη μπροστά στην εικόνα της Παναγίας, τον ύμνο αυτό: «Θεοτόκε, Παρθένε, χαίρε Κεχαριτωμένη Μαρία, ο Κύριος μετά σού.</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ευλογημένη, συ εν γυναιξί και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας σου.</strong> Ότι Σωτήρα έτεκες, των ψυχών ημών». Αργότερα έκανε μια ζωή με πολλές φροντίδες και έλεγε σπανιώτερα αυτόν τον ύμνο της Κυρίας Θεοτόκου. Κατόπιν σιγά σιγά έπαυσε να τον λέγη.</span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ο Θεός όμως, ο Οποίος δεν θέλει τον θάνατο του αμαρτωλού,</strong> έστειλε στο σπίτι του έναν ερημίτη από την Θηβαίδα για να τον ελέγξη διότι εξέχασε αυτόν τον ύμνο της Κυρίας Θεοτόκου. Ο Αγαθόνικος απήντησε στον ερημίτη μοναχό ότι έπαυσε να τον λέγη, διότι, παρότι τον έλεγε για πολλά χρόνια, όμως δεν ευρήκε καμμία ωφέλεια.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Τότε ο ερημίτης του είπε: «Φέρε στον νού σου τυφλέ και αχάριστε, πόσες φορές σε εβοήθησε αυτή η δοξολογική προσευχή και σε έσωσε από διάφορους πειρασμούς!</em></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Θυμήσου, όταν ήσουν ακόμη παιδί, πως λυτρώθηκες από πνιγμό κατά ένα θαυμαστό τρόπο! Ενθυμήσου, όταν σε εκτύπησαν πολλοί γείτονες σε μία λακκούβα που είχες πέσει κι όμως έμεινες ατραυμάτιστος! Θυμήσου ακόμη, όταν ταξίδευες κάποτε με κάποιον φίλον σου, επέσατε και οι δυό σας από την καρότσα!</span></p>
<div class="afw afw_custom afw_ad afwadid-509661"><span style="font-size:12pt;"> </span></div>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Αυτός έσπασε το πόδι του και συ δεν έπαθες τίποτε</strong>. Δεν γνωρίζεις ότι ο φίλος σου είναι κάτω αδύνατος από μία ασθένεια, ενώ εσύ είσαι υγιής και δεν αισθάνεσαι κανένα πόνο;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Καί, όταν του έφερε στην μνήμη όλα αυτά τα θαυμαστά έργα, στο τέλος του είπε: «Να ξέρης ότι όλες αυτές οι δυστυχίες και ατυχίες που ήλθαν στην ζωήν σου, απομακρύνθηκαν από την θεία Σκέπη της Υπεραγίας Θεοτόκου, χάρις στην μικρή σου αυτή δοξολογική προσευχή, την οποίαν έλεγες κάθε ημέρα ενώπιόν της.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Δώσε λοιπόν προσευχή και συνέχιζε να προσεύχεσαι και στο μέλλον με την προσευχή αυτή και η Μητέρα του Κυρίου μας δεν θα σε εγκαταλείψη ποτέ». Έτσι κατάλαβε ο Αγαθόνικος και δεν άφησε πάλι αυτή την προσευχή.</strong></em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ούτε εμείς να μην αφήνουμε να περνά μία ημέρα χωρίς να προσευχηθούμε μ᾿ αυτή την προσευχή μπροστά στην Κυρία Θεοτόκο κι έτσι θα φυλαγώμεθα από πολλές δοκιμασίες και πειρασμούς στην ζωή μας.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>«Με τον ιδρώτα του προσώπου σου θα τρώγης το ψωμί σου»</em> (Γένεσις 3,19)</span></p></div>Γέρoντας Ιωσήφ, Ο άγ. Μάξιμος Ομολογητής εμφανίζεται και του ερμηνεύει δυσνόητο χωρίο!https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/diafora/-gerontas-iosif-l2020-06-02T20:02:39.000Z2020-06-02T20:02:39.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/5523531458?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Γέρoντας Ιωσήφ, Ο άγ. Μάξιμος Ομολογητής εμφανίζεται και του ερμηνεύει δυσνόητο χωρίο! ...</em></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>(Επιμέλεια face-new237)</em></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Κάποτε, για να μας προτρέψει [ο Γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός] στην μελέτη των Πατερικών συγγραμμάτων, έλεγε ότι ωφέλεια δεν προέρχεται μόνο από τις διδαχές και πατρικές τους νουθεσίες, αλλά και από τις πρεσβείες τους.</span><br /> <span style="font-size:12pt;">Οφείλουμε να τις επικαλούμαστε παράλληλα με την μελέτη των έργων τους.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Στην ησυχαστική του καλύβη στην Νέα Σκήτη [του Αγίου Όρους],</strong> μελετώντας τα έργα του Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου και προσευχόμενος παράλληλα στον Άγιο, έγινε τόσο πολύ αισθητή η παρουσία του Αγίου, που του προκάλεσε αιδώ και συστολή.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>«Συνεστάληκα», έλεγε, «μην τον ακουμπήσω»!</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μελετούσε με επιμέλεια, συστηματικά και σε βάθος τους Αγίους Πατέρες.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Διάβαζε πάντοτε από το πρωτότυπο κείμενο και απέφευγε τις μεταφράσεις.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Συγγράμματα απροσπέλαστα για πολλούς, όπως του Αγίου Γρηγορίου Παλαμά και του Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού ήταν γι’ αυτόν όχι απλώς κατανοητά αλλά η κύρια πνευματική τροφή του, μολονότι δεν είχε καν την στοιχειώδη θύραθεν μόρφωση.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Είχε μία ζώσα επικοινωνία με τους Πατέρες, των οποίων τα κείμενα μελετούσε.</span><br /> <span style="font-size:12pt;">Μου είχε αναφέρει, ότι κάποτε δεν καταλάβαινε ένα δυσνόητο χωρίο του Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού και εμφανίστηκε ο ίδιος ο Άγιος και του το ερμήνευσε.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Πολλές φορές η ίδια η θεία Χάρις του ερμήνευε κάποια πράγματα ή άγνωστες λέξεις που συναντούσε στην ανάγνωση.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Άλλη μία φορά, που συζητούσαμε για ένα θέμα μου ανέφερε μία λέξη -δεν θυμάμαι τώρα ποια ήταν αυτή- η οποία υπάρχει σε κάποιον από τους ιαμβικούς κανόνες του Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού και μου είπε ότι ακριβώς εκείνη την στιγμή η Χάρις του έδωσε και την ερμηνεία της την οποία και μου την είπε. Για επιβεβαίωση μάλιστα με έβαλε να κοιτάξουμε στο λεξικό που είχαμε, <strong>και διαπιστώσαμε ότι ακριβώς την ίδια ερμηνεία με τον Γέροντα έδινε το λεξικό.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"> </span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Από το βιβλίο του Αρχιμανδρίτη Εφραίμ Βατοπαιδινού, “Γέρων Ιωσήφ Βατοπαιδινός, (1.7.1921-1.7.2009), έκδοση Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου.</em></span></p>
<p> </p></div>Μία πρώην άθεη βρίσκει τον Θεό..https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/diafora/atheh-l2020-05-25T21:15:42.000Z2020-05-25T21:15:42.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/5341699252?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Μία πρώην άθεη βρίσκει τον Θεό..</strong></em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Πρόκειται για την συγγραφέα και στρατευμένη άθεο Ευγενία Γκίνζμπουργκ.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Η Ευγενία, πιστό και μαχητικό μέλος του Κόμματος, συνελήφθει ωστόσο το 1937, κατα τις σταλινικές εκκαθαρίσεις. Ήταν τότε 37 ετών.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Έμεινε 2 χρόνια έγκλειστη στις φυλακές του Ιεροσλάβ και κατόπιν πέρασε άλλα δεκαπέντε χρόνια εξόριστη στη Σιβηρία.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μεγαλωμένη στο μαρξιστικό κλίμα, ποτισμένη απο μικρή με τον μαρξισμό – λενινισμό, πίστευε οτι η φιλοσοφία αυτή είναι η μόνη ικανή να λύσει τα προβλήματα της ζωής. Αλλά τα θλιβερά γεγονότα και η τραγικότητα της ζωής την έφεραν αντιμέτωπη με πλήθος υπαρξιακών προβλημάτων και ιδιαίτερα με το πρόβλημα του θανάτου.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ο μαρξισμός δεν έδινε καμία απάντηση σ΄αυτό το γεγονός, το μόνο βέβαιο μέσα στην αβεβαιότητα της ζωής.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η αξία του βιβλίου της Ευγενίας ( με τον τίτλο ” Ίλιγγος ” ) δεν έγκειται τόσο σε όσα περιγράφει, όσο στη διαφαινομένη μέσα στις γραμμές του βιβλίου, μεταστροφή της στην Πίστη.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Πράγματι όταν η συνειδητή αυτή κομμουνίστρια ήρθε αντιμέτωπη με το θάνατο, λόγω μιας βαριάς ασθένειας, τότε στα χείλη της ανέβηκαν αυθόρμητα λέξεις θερμής προσευχής.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η κραυγή της ικεσίας, η οποία ανέβαινε ” εκ βαθέων ” έλεγε: ” Κύριε, δεν θέλω να πεθάνω εδώ στη θάλασσα ( την μετέφεραν με άλλους κρατουμένους δια θαλάσσης σε άλλη φυλακή).</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Θα με πετάξουν στους καρχαρίες, χωρίς καν να με βάλουν σε έναν σάκο.</strong> Θεέ μου άφησε με να ζήσω μέχρις οτου φθάσουμε στο Μαγκατάν. Εάν θέλεις Θεέ μου… Σε θερμοπαρακαλώ γι αυτό..Επιθυμώ η τελευταία κατοικία μου να είναι η γή και όχι το νερό. Είμαι ενα ανθρώπινο πλάσμα. Σύ είπες : ”γή εί και εις γήν απελεύση ”</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Σώθηκε η εξαντλημένη Ευγενία, αλλά για να συνεχίσει μια μαρτυρική ζωή στη Σιβηρία. Όταν μετά 18 χρόνια γύρισε πάλι στην οικογένεια της, ομολόγησε στις σελίδες του βιβλίου της :</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>«Πολλές φορές κατα το διάστημα των 18 χρόνων,</strong> που κράτησε ο δρόμος του δικού μου σταυρού, βρέθηκα μπροστά στο θάνατο.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Δεν συμβιβάστηκα όμως ποτέ μαζί του.. Πρέπει να τονίσω, οτι κάθε φορά ερχόταν σε βοήθεια μου ένα απο αυτά τα γεγονότα, τα οποία εκ πρώτης όψεως φαίνονται τυχαία, αλλά που στην πραγματικότητα αποτελούν μια φυσική εκδήλωση αυτού του μεγάλου Αγαθού<strong> (του Θεού ),</strong> το οποίο, σε πείσμα κάθε αρνητικού, Βασιλεύει στον κόσμο.”</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Βασιλειάδη Ν. -Το λυκόφως του μαρξισμού σ. 541-542)</em></span></p></div>