πιστός - face-new237.com2024-03-28T08:42:45Zhttps://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/feed/tag/%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8C%CF%82Που πάνε οι ψυχές μετά τον θάνατο; - Χωρίζονται οι ψυχές των δικαίων και των αμαρτωλών;https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/cyxes2023-03-11T21:30:00.000Z2023-03-11T21:30:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/6205150859?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Που πάνε οι ψυχές μετά τον θάνατο; - Χωρίζονται οι ψυχές των δικαίων και των αμαρτωλών; ...</strong></em></span></p>
<p> </p>
<div id="body-884993" class="body">
<div class="field field-name-body field-type-text-with-summary field-label-hidden">
<div class="field-items">
<div class="field-item even">
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Όλοι έχουμε απορίες σχετικά με την μετά τον θάνατο ζωή. Που πάνε οι ψυχές; Πως χωρίζονται οι ψυχές των δικαίων και των αμαρτωλών; Απολαμβάνουν τα αγαθά του Παραδείσου; Προγεύονται του Παραδείσου η της κολάσεως; Γνωρίζονται μεταξύ τους;</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Για διάστημα δύο ημερών η ψυχή απολαύει σχετικής ελευθερίας και έχει δυνατότητα να επισκεφθεί τόπους που της ήταν προσφιλείς στο παρελθόν, αλλά<strong> την Τρίτη ημέρα μετακινείται σε άλλες σφαίρες.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Εδώ ο Αρχιεπίσκοπος Ιωάννης απλώς επαναλαμβάνει τη διδασκαλία που η Εκκλησία ήδη γνωρίζει από τον 4ο αιώνα, όταν ο άγγελος που συνόδευσε τον Αγ. Μακάριο Αλεξανδρείας στην έρημο, του είπε, θέλοντας να ερμηνεύσει την επιμνημόσυνη δέηση της Εκκλησίας για τους νεκρούς την Τρίτη ημέρα μετά θάνατο: «Όταν γίνεται η προσφορά της αναίμακτης θυσίας (μνημόσυνο στη θεία λειτουργία) στην Εκκλησία την τρίτη ημέρα, η ψυχή του κεκοιμημένου δέχεται από τον φύλακα άγγελο της ανακούφιση για τη λύπη που αισθάνεται λόγω του χωρισμού της από το σώμα…</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Στο διάστημα των δύο πρώτων ημερών <strong>επιτρέπεται στην ψυχή να περιπλανηθεί στον κόσμο, </strong>οπουδήποτε εκείνη επιθυμεί, με τη συντροφιά των αγγέλων που τη συνοδεύουν. Ως εκ τούτου η ψυχή, επειδή αγαπά το σώμα, μερικές φορές περιφέρεται στο οίκημα στο οποίο το σώμα της είχε σαβανωθεί, περνώντας έτσι δύο ημέρες όπως ένα πουλί που γυρεύει τη φωλιά του.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Αλλά η ενάρετη ψυχή πλανιέται σε εκείνα τα μέρη στα οποία συνήθιζε να πράττει αγαθά έργα.</strong> Την τρίτη ημέρα, Εκείνος ο Οποίος ανέστη ο Ίδιος την τρίτη ημέρα από τους νεκρούς καλεί την ψυχή του Χριστιανού να μιμηθεί τη δική Του ανάσταση, να ανέλθει στους Ουρανούς όπου θα λατρεύει το Θεό όλων.»</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Στην Ορθόδοξη νεκρώσιμη ακολουθία, ο Αγ. Ιωάννης ο Δαμασκηνός περιγράφει παραστατικά την κατάσταση της ψυχής η οποία, έχοντας μεν αφήσει το σώμα αλλά παραμένοντας στη γη, είναι ανίκανη να επικοινωνήσει με τους αγαπημένους της τους οποίους βλέπει: «Οίμοι, οίον αγώνα έχει η ψυχή χωριζόμενη εκ του σώματος!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Οίμοι, πόσα δακρύει τότε, και ουχ υπάρχει ο ελεών αυτήν! Προς τους αγγέλους τα όμματα ρέπουσα, άπρακτα καθικετεύει προς τους ανθρώπους τας χείρας εκτείνουσα, ουκ έχει τον βοηθούντα. Διό, <strong>αγαπητοί μου αδελφοί, εννοήσαντες ημών το βραχύ της ζωής</strong>, τω μεταστάντι την ανάπαυσιν, παρά Χριστού αιτησώμεθα, και ταις ψυχαίς ημών το μέγα έλεος».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Σε γράμμα του προς τον αδελφό μιας αποθνήσκουσας γυναίκας, ο Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος γράφει: «Η αδελφή σου δεν θα πεθάνει. Το σώμα του ανθρώπου πεθαίνει, αλλά η προσωπικότητά του συνεχίζει να ζει. Απλώς μεταφέρεται σε μια άλλη τάξη ζωής… Δεν είναι εκείνη που θα βάλουν στον τάφο. Εκείνη βρίσκεται σε έναν άλλο τόπο όπου θα είναι θα είναι ακριβώς το ίδιο ζωντανή όσο και τώρα. Τις πρώτες ώρες και ημέρες θα βρίσκεται γύρω σου.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μόνο που δεν θα λέει τίποτα και εσύ δεν θα μπορείς να την δεις. Θα είναι όμως ακριβώς εδώ. Να το έχεις αυτό στο νου σου. <strong>Εμείς που μένουμε πίσω θρηνούμε για τους κεκοιμημένους, όμως για εκείνους τα πράγματα είναι αμέσως πιο εύκολα. </strong>Είναι πιο ευτυχισμένοι στη νέα κατάσταση. Όσοι έχουν πεθάνει και κατόπιν επαναφέρθηκαν στο σώμα διαπίστωσαν ότι το σώμα ήταν μια πολύ στενάχωρη κατοικία.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Και η αδελφή σου θα αισθάνεται έτσι. Είναι πολύ καλύτερα εκεί, και εμείς νοιώθουμε οδύνη σαν να της έχει συμβεί κάτι απίστευτα κακό! Θα μας κοιτάζει και σίγουρα θα μένει κατάπληκτη με την αντίδρασή μας».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Θα πρέπει να έχουμε υπόψη ότι η ανωτέρω περιγραφή των πρώτων δύο ημερών του θανάτου αποτελεί γενικό κανόνα</strong>, ο οποίος κατά κανένα τρόπο δεν ισχύει σε όλες τις περιπτώσεις. Πράγματι τα περισσότερα παραδείγματα από την Ορθόδοξη γραμματεία, δεν συνάδουν με αυτόν τον κανόνα, και ο λόγος είναι φανερός: οι άγιοι, μην έχοντας καμιά απολύτως προσκόλληση στα εγκόσμια και ζώντας σε διαρκή προσδοκία της αναχώρησής τους για την άλλη ζωή, δεν ελκύονται καν από τους τόπους όπου έπρατταν τα αγαθά τους έργα αλλά ξεκινούν αμέσως την άνοδο τους στους Ουρανούς.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Άλλοι, ξεκινούν την άνοδο τους πριν το τέλος των δύο ημερών για κάποιον ειδικό λόγο που μόνον η Θεία Πρόνοια γνωρίζει. Από την άλλη<strong> οι σύγχρονες «μεταθανάτιες» εμπειρίες, ατελείς καθώς είναι, ανήκουν όλες στον εξής κανόνα</strong>: η «εξωσωματική» κατάσταση αποτελεί μόνο το ξεκίνημα της αρχικής περιόδου ασώματης «περιπλάνησης» της ψυχής στους τόπους των επιγείων δεσμών της.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Όμως κανείς από αυτούς τους ανθρώπους δεν έχει παραμείνει νεκρός για αρκετό χρονικό διάστημα, έστω μέχρι να συναντήσει τους αγγέλους που πρόκειται να τον συνοδεύσουν.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μερικοί επικριτές της Ορθόδοξης διδασκαλίας για την μετά θάνατον ζωή, θεωρούν ότι τέτοιες αποκλίσεις από το γενικό κανόνα για την μεταθανάτια εμπειρία αποδεικνύουν την ύπαρξη «αντιφάσεων» στην Ορθόδοξη διδασκαλία.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Αυτοί οι επικριτές όμως είναι απλώς και μόνο προσκολλημένοι στις «κατά γράμμα» ερμηνείες.</strong> Η περιγραφή των πρώτων δύο ημερών, καθώς και των επομένων, σε καμιά περίπτωση δεν αποτελεί κάποια μορφή δόγματος. Είναι απλώς ένα «μοντέλο», το οποίο μάλιστα εκφράζει την πιο συνηθισμένη χρονική σειρά των εμπειριών της ψυχής μετά τον θάνατο.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Οι πολλές περιπτώσεις, τόσο στην Ορθόδοξη γραμματεία όσο και στις αναφορές σύγχρονων σχετικών εμπειριών, όπου οι νεκροί έχουν στιγμιαία εμφανιστεί στους ζωντανούς μέσα στην πρώτη ή τις δύο πρώτες ημέρες μετά το θάνατο, μερικές φορές σε όνειρα, είναι παραδείγματα που επαληθεύουν το ότι όντος η ψυχή συνήθως παραμένει κοντά στη γη για κάποια σύντομη χρονική περίοδο.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Κατά την τρίτη ημέρα, και συχνά πιο πριν, η περίοδος αυτή φθάνει στο τέλος της.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Τα τελώνια</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Την ώρα αυτή (την τρίτη ημέρα), η ψυχή διέρχεται από λεγεώνες πονηρών πνευμάτων που παρεμποδίζουν την πορεία της και την κατηγορούν για διάφορες αμαρτίες, στις οποίες αυτά τα ίδια την είχαν παρασύρει. Σύμφωνα με διάφορες θεϊκές αποκαλύψεις υπάρχουν είκοσι τέτοια εμπόδια, τα επονομαζόμενα «τελώνια», σε καθένα από τα οποία περνά από δοκιμασία κάθε μορφή αμαρτίας.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η ψυχή αφού περάσει από ένα τελώνιο, συναντά το επόμενο, και μόνον αφού έχει διέλθει επιτυχώς από<strong> όλα τα τελώνια μπορεί αν συνεχίσει την πορεία της χωρίς να απορριφθεί βιαίως στη γέννα.</strong> Το πόσο φοβεροί είναι αυτοί οι δαίμονες και τα τελώνια τους φένεται στο γεγονός ότι η ίδια η Παναγία, όταν πληροφορήθηκε από τον Αρχάγγελο Γαβριήλ τον επικείμενο θάνατο Της, ικέτευσε τον Υιό Της να διασώσει την ψυχή Της από αυτούς τους δαίμονες και απαντώντας στην προσευχή Της, ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς Χριστός εμφανίστηκε από τους Ουρανούς για να παραλάβει την ψυχή της Πάναγνου Μητρός Του και να την οδηγήσει στους Ουρανούς.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Φοβερή είναι πράγματι<strong>, η τρίτη ημέρα για την ψυχή του απελθόντος, και για το λόγο αυτό η ψυχή έχει ιδιαίτερη ανάγκη τότε από προσευχές για την σωτηρία της.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Σύντομα, μετά τον θάνατο, η ψυχή πράγματι βιώνει μια κρίση, τη Μερική Κρίση, ως τελική συγκεφαλαίωση του «αοράτου πολέμου» που έχει διεξαγάγει ή που απέτυχε να διεξαγάγει, στην επίγεια ζωή κατά τω πεπτωκότων πνευμάτων. Συνεχίζοντας την επιστολή του προς τον αδελφό της αποθνήσκουσας γυναίκας, ο Όσιος Θεοφάνης ο έγκλειστος γράφει: «Λίγο μετά το θάνατο, η ψυχή αρχίζει έναν αγώνα για να καταφέρει να διέλθει από τα τελώνια. Στον αγώνα της η αδελφή σου χρειάζεται βοήθεια! Θα πρέπει να στρέψεις όλη σου την προσοχή και όλη σου την αγάπη γι’ αυτήν στο πως θα την βοηθήσεις.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Πιστεύω πως η μεγαλύτερη έμπρακτη απόδειξη της αγάπης σου θα είναι να αφήσεις την φροντίδα του νεκρού της σώματος στους άλλους, να αποχωρήσεις και, μένοντας μόνος σου οπουδήποτε μπορείς, να βυθιστείς σε προσευχή για την ψυχή της, για τη νέα κατάσταση στην οποία βρίσκεται και για τις καινούριες, απροσδόκητες ανάγκες της. <strong>Συνέχισε την ακατάπαυστη ικεσία σου στον Θεό για έξι εβδομάδες και περισσότερο</strong>. Όταν πέθανε η Οσία Θεοδώρα, το σακούλι από το οποίο πήραν χρυσό οι άγγελοι για να τη γλιτώσουν από τα τελώνια ήταν οι προσευχές του πνευματικού της πατέρα. Έτσι θα γίνει και με τις δικές σου προσευχές. Μην παραλείψεις να κάνεις όσα σου είπα. Αυτό είναι η πραγματική αγάπη.»</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Το «σακούλι» από το οποίο πήραν «χρυσό» οι άγγελοι και «εξόφλησαν τα χρέη» της Οσίας Θεοδώρας στα τελώνια</strong> έχει συχνά παρανοηθεί από κάποιους επικριτές της Ορθόδοξης διδασκαλίας. Μερικές φορές συγκρίνεται με τη λατινική έννοια του «πλεονάσματος χάριτος» των αγίων. Στην περίπτωση αυτή, τέτοιοι επικριτές ερμηνεύουν κατά γράμμα τα Ορθόδοξα κείμενα. Σε τίποτε άλλο δεν αναφέρεται το παραπάνω απόσπασμα παρά στις προσευχές της Εκκλησίας για τους αναπαυθέντες και ειδικότερα στις προσευχές ενός αγίου ανθρώπου και πνευματικού πατέρα. Είναι σχεδόν περιττό να πούμε ότι όλες αυτές οι περιγραφές έχουν μεταφυσική έννοια.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η Ορθόδοξη Εκκλησία θεωρεί τη διδασκαλία περί τελωνίων τόσο σημαντική, ώστε έχει συμπεριλάβει σχετικές αναφορές σε πολλές από τις ακολουθίες της, μερικές εκ των οποίων αναφέρονται στο κεφάλαιο περί τελωνίων. Ειδικότερα, <strong>η Εκκλησία θεωρεί ιδιαιτέρως απαραίτητο να συνοδεύει με αυτήν τη διδασκαλία κάθε τέκνο της που αποθνήσκει. </strong>Στον «Κανόνα για την Αναχώρηση της Ψυχής», που διαβάζεται από τον ιερέα στο νεκρικό κρεβάτι κάθε πιστού, υπάρχουν τα παρακάτω τροπάρια:</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>«Καθώς φεύγω από τη γη,</strong> αξίωσέ με να διέλθω ανεμπόδιστα από τον άρχοντα του αέρα, το διώκτη και βασανιστή, εκείνον που ως άδικος ανακριτής στέκεται πάνω στους φοβερούς δρόμους». (4η Ωδή)</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">«Ω Πανένδοξε Θεοτόκε, οδήγησέ με εις τους Ουρανούς, στα ιερά και πολύτιμα χέρια των αγίων αγγέλων ώστε, προστατευμένος μέσα στα φτερά τους, να μην αντικρύσω τη ρυπαρή, αποκρουστική και σκοτεινή μορφή των δαιμόνων». (6η Ωδή)</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">«Ω Αγία Θεοτόκε, Εσύ η Οποία γέννησες τον Παντοδύναμο Κύριο, απομάκρυνε από εμένα τον άρχοντα των φοβερών τελωνίων, τον κυβερνήτη του κόσμου, όταν φθάσει η στιγμή του θανάτου μου, ώστε να Σε δοξολογώ αιωνίως». (8η Ωδή)</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Κατ’ αυτόν τον τρόπο, τα λόγια της Εκκλησίας προετοιμάζουν τον αποθνήσκοντα Ορθόδοξο Χριστιανό για τις δοκιμασίες που θα συναντήσει μπροστά του.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Οι σαράντα ημέρες</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Κατόπιν, έχοντας επιτυχώς διέλθει από τα τελώνια και υποκλιθεί βαθιά ενώπιον του Θεού, η ψυχή για διάστημα τριάντα επτά επιπλέον ημερών επισκέπτεται τις ουράνιες κατοικίες και τις αβύσσους της κολάσεως, μη γνωρίζοντας ακόμα που θα παραμείνει, και μόνον την τεσσαρακοστή ημέρα καθορίζεται η θέση στην οποία θα βρίσκεται μέχρι την ανάσταση των νεκρών.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Σίγουρα δεν είναι παράξενο ότι η ψυχή, έχοντας διέλθει από τα τελώνια και παύσει μια για πάντα κάθε σχέση με τα επίγεια, εισάγεται στον αληθινά άλλο κόσμο, σε ένα τμήμα του οποίου θα παραμείνει αιωνίως. Σύμφωνα με την αποκάλυψη του Αγγέλου στον Αγ. Μακάριο Αλεξανδρείας, η ειδική επιμνημόσυνη δέηση υπέρ των απελθόντων την ένατη ημέρα μετά τον θάνατο (πέραν του γενικού συμβολισμού των εννέα αγγελικών ταγμάτων) πραγματοποιείται επειδή μέχρι τότε παρουσιάζονται στην ψυχή τα θαυμάσια του Παραδείσου, και μόνον κατόπιν αυτού, για το υπόλοιπο των σαράντα ημερών, της παρουσιάζονται τα μαρτύρια και τα φρικτά της κολάσεως, πριν τοποθετηθεί την τεσσαρακοστή ημέρα στη θέση στην οποία <strong>θα αναμένει την ανάσταση των νεκρών και την Τελική Κρίση</strong>. Θα πρέπει και πάλι να τονίσουμε ότι οι αναφερόμενοι αριθμοί αποτελούν γενικό κανόνα ή «μοντέλο» της μεταθανάτιας πραγματικότητας, και αναμφισβήτητα δεν ολοκληρώνουν όλες οι ψυχές των απελθόντων την πορεία τους ακριβώς σύμφωνα με τον «κανόνα». Γνωρίζουμε σαφώς ότι η Οσία Θεοδώρα, στην πραγματικότητα, ολοκλήρωσε το «γύρο της κολάσεως» ακριβώς την τεσσαρακοστή ημέρα, σύμφωνα με τη γήινη μέτρηση του χρόνου.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Η κατάσταση των ψυχών μέχρι την Τελική Κρίση</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μερικές ψυχές βρίσκονται (μετά τις σαράντα ημέρες) σε μια κατάσταση πρόγευσης της αιώνιας αγαλλίασης και μακαριότητας, ενώ άλλες σε μια κατάσταση τρόμου εξαιτίας των αιωνίων μαρτυρίων τα οποία θα υποστούν πλήρως μετά την Τελική Κρίση. Μέχρι τότε εξακολουθεί να υπάρχει δυνατότητα αλλαγής της κατάστασής τους, ιδιαιτέρως μέσω της υπέρ αυτών προσφοράς της Αναίμακτης Θυσίας (μνημόσυνο στη Θεία Λειτουργία), και παρομοίως μέσω άλλων προσευχών.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Τα οφέλη της προσευχής, τόσο της κοινής όσο και της ατομικής για τις ψυχές που βρίσκονται στην κόλαση<strong>, έχουν περιγραφεί σε πολλούς βίους Αγίων και ασκητών καθώς και σε Πατερικά κείμενα</strong>. Στο βίο της μάρτυρος του 3ου αιώνα Περπετούας, για παράδειγμα, διαβάζουμε ότι η κατάσταση της ψυχής του αδελφού της Δημοκράτη της αποκαλύφθηκα με την εικόνα μιας στέρνας γεμάτης νερό, η οποία ήταν όμως τόσο ψηλά που δεν μπορούσε να τη φτάσει από τον ρυπαρό, καυτό τόπο όπου ήταν περιορισμένος. Χάρη στην ολόθερμη προσευχή της Περπετούας επί μία ολόκληρη ημέρα και νύχτα ο Δημοκράτης έφτασε τη στέρνα και τον είδε να βρίσκεται σε έναν φωτεινό τόπο. Από αυτό η Περπετούα κατάλαβε ότι ο αδελφός της είχε απελευθερωθεί από τα δεινά της κολάσεως.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Στο βίο μιας ασκήτριας που πέθανε μόλις τον 20ο αιώνα αναφέρεται μια παρόμοια περίπτωση</strong>. Πρόκειται για τη Οσία Αθανασία (Αναστασία Λογκάτσεβα), πνευματική θυγατέρα του Οσίου Σεραφείμ του Σάρωφ. Όπως διαβάζουμε στο βίο της: «Η Αναστασία είχε έναν αδελφό που τον έλεγαν Παύλο. <strong>Ο Παύλος κάποτε ήταν μεθυσμένος και κρεμάστηκε.</strong> Κι η Αναστασία αποφάσισε να προσευχηθεί πολύ για τον αδελφό της. Μετά το θάνατο του, η Αναστασία πήγε στο μοναστήρι Ντιβέγιεβο, του Οσίου Σεραφείμ, για να μάθει τι ακριβώς έπρεπε να κάνει, ώστε να βελτιωθεί η κατάσταση του αδελφού της, ο οποίος έδωσε τέλος στη ζωή του με τρόπο δυσσεβή και ατιμωτικό… Ήθελε να συναντήσει την Πελαγία Ιβάνοβνα και να ζητήσει τη συμβουλή της… Η Αναστασία επισκέφθηκε την Πελαγία. Εκείνη της είπε να κλειστεί στο κελί της σαράντα μέρες, να προσευχηθεί και να νηστέψει για τον αδελφό της και κάθε μέρα να λέει εκατόν πενήντα φορές: «Υπεραγία Θεοτόκε, ανάπαυσον τον δούλον σου.»</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Όταν συμπληρώθηκαν οι σαράντα ημέρες,<strong> η Αναστασία είδε ένα όραμα. Βρέθηκε μπροστά σε μία άβυσσο. </strong>Στο βάθος της ήταν ένας βράχος από αίμα. Πάνω στο βράχο κείτονταν δύο άνδρες με σιδερένιες αλυσίδες στο λαιμό τους. Ο ένας ήταν ο αδελφός της.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η Αναστασία διηγήθηκε το όραμα στην Πελαγία και κείνη της είπε να συνεχίσει την νηστεία και την προσευχή.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Τελείωσαν κι άλλες σαράντα ημέρες με νηστεία και προσευχή κι η Αναστασία είδε το ίδιο όραμα. Η ίδια άβυσσος κι ο βράχος πάνω στον οποίο βρίσκονταν οι δύο άνδρες με αλυσίδες στο λαιμό τους. Αυτή τη φορά όμως ο αδελφός της ήταν όρθιος. Περπατούσε πάνω στο βράχο, έπεφτε και ξανασηκωνόταν. Οι αλυσίδες ήταν ακόμα στο λαιμό του.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η Πελαγία Ιβάνοβνα, στην οποία κατέφυγε και πάλι η Αναστασία,<strong> της είπε να επαναλάβει την ίδια άσκηση για Τρίτη φορά.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Όταν τελείωσε και το τρίτο σαρανταήμερο της νηστείας και της προσευχής, η Αναστασία ξαναείδε το ίδιο όραμα. Η ίδια άβυσσος, ο ίδιος βράχος. Τώρα όμως πάνω στο βράχο ήταν μόνο ένας άνδρας, αγνωστός της. Ο αδελφός της είχε απελευθερωθεί από τα δεσμά. Δε φαίνονταν πουθενά. Ο άγνωστος άνδρας ακούστηκε να λέει: <strong>«Είσαι τυχερός εσύ. Έχεις πολύ ισχυρούς μεσίτες στη γη.»</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η Αναστασία ανέφερε στην Πελαγία Ιβάνοβνα το τρίτο όραμά της και εκείνη της απάντησε:</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>«Ο αδελφός σου λυτρώθηκε από τα βάσανα. Δεν μπήκε όμως στη μακαριότητα του Παραδείσου.»</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Πολλά παρόμοια περιστατικά αναφέρονται σε βίους Ορθοδόξων Αγίων και ασκητών. Σε περίπτωση που κάποιος έχει την τάση να ερμηνεύει κατά γράμμα τέτοια οράματα, ίσως θα πρέπει να παρατηρήσουμε ότι βεβαίως οι εικόνες με τις οποίες εμφανίζονται τέτοια οράματα, συνήθως σε όνειρα, δεν <strong>«φωτογραφίζουν» κατ’ ανάγκη τον τρόπο ύπαρξης της ψυχής μετά τον θάνατο.</strong> Πρόκειται περισσότερο για εικόνες οι οποίες μεταβιβάζουν την πνευματική αλήθεια της βελτιώσεως της καταστάσεως της ψυχής στον άλλο κόσμο χάρη στις προσευχές εκείνων που παραμένουν στον κόσμο τούτο.</span></p>
</div>
</div>
</div>
</div></div>Η σχέση με τόν Θεό – Μία ”προσωπική” υπόθεση...https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/i-schesi2023-03-11T19:30:00.000Z2023-03-11T19:30:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/6150289270?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Η σχέση με τόν Θεό – Μία ”προσωπική” υπόθεση...</strong></em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Πριν λίγο καιρό ήμουν παρών στό ξέσπασμα ενός ανθρώπου. Άρχισε να κατηγορεί την εκκλησία και να λέει τα κλασικά: οι παπάδες μας κλέβουν, οι δεσποτάδες μας θέλουν στην άγνοια υποταγμένους, μας κοροϊδεύουν, μας εκμεταλλεύονται, εγώ αλλιώς τον φανταζόμουν το Θεό.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Μάλιστα, για να στηρίξει όλο αυτά τα παράπονά του έφερε και παραδείγματα πολύ ορθά…</strong>.Και μ’έβαλε σε σκέψεις. Πολλές σκέψεις.</span><br /> <span style="font-size:12pt;">Να εκμυστηριευτώ μερικές…</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Κάνουμε πάντα το λάθος να βλέπουμε τα σφάλματα των παπάδων, των δεσποτάδων και αμέσως λέμε: Να, αυτός έκανε αυτό. Και ποιο είναι αμέσως το συμπέρασμα που βγάζουμε; <strong>Άρα, καλά κάνω κι εγώ που δεν πάω στην εκκλησία.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Δηλαδή, αμέσως βγάζουμε τον εαυτό μας απ’την εξίσωση, επειδή κάπου, κάποτε, κάποιος έκανε συγκεκριμένο σφάλμα. Και ξεχνάμε ότι ο Θεός είναι υπόθεση όχι του παπά που έκλεψε, αλλά του καθενός μας προσωπικά. Η πίστη είναι βίωμα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Είναι εμπειρία προσωπική, μυστική, εσωτερική</strong>. Είναι σχέση με το Θεό. Και σε μια τόσο προσωπική σχέση δε χωράνε ενέργειες ή παραλείψεις τρίτων. Για παράδειγμα, όταν ερωτευτείς, δε σε νοιάζει τίποτε άλλο παρά το ερώμενο πρόσωπο. Βλέπεις το πρόσωπο αυτό παντού και πάντα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Είμαστε πολύ εύκολοι στο να κατακρίνουμε. Αλλά, είδαμε ποτέ τα δικά μας σφάλματα; Είδαμε ποτέ το δοκάρι στο δικό μας μάτι; Του έφταιγε ο παπάς που έκανε κάτι. Γιατί όχι; Και εκείνος άνθρωπος σαν και σένα και μένα δεν είναι;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ας μήν ξεχνάμε ότι μέσα στους 12 μαθητές του Χριστού (που ο ίδιος τους διάλεξε) υπήρξε και ένας μετέπειτα προδότης…</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Θυμήσου, αδερφή/έ, ότι τον Ιούδα τον αγάπησε πιο πολύ απ’όλους ο Χριστός! Του έδωσε ευκαιρίες που σε κανέναν άλλον δεν έδωσε. Ο Χριστός μας τίμησε με το υπέρτατο, χαοτικό, ασύλληπτο δώρο: την απόλυτη ελευθερία μας…. Απόλυτη ως την αιωνιότητα!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Άν δε σ’αρέσει ο παπάς ο εγωίσταρος ή ο ψάλτης που τα τσεπώνει, διάλεξε μια άλλη ενορία και πήγαινε εκεί. Άμα -όπως λες- δε σ’αρέσει ο παπάς αυτός, πήγαινε σε κάποιον άλλον να εξομολογηθείς.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Αλλά να θυμάσαι ότι ακόμη και ο πιο αμαρτωλός ιερέας όταν κάνει Λειτουργία κατεβάζει το Θεό τον ίδιο στη γη. Γι’αυτό καλό είναι να το θυμόμαστε αυτό πριν πάμε να κρίνουμε…</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Η πίστη δεν είναι θεωρίες.</strong> Μυστικά μέσα σου θα την βιώσεις την επικοινωνία με το Χριστό. Ό,τι και αν ακούς, όσα επιχειρήματα και να σου πουν, άμα δε το νιώσεις, είναι χαμένος χρόνος…</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Και θυμήσου ότι ο Χριστός δεν υποχρεώνει κανένα. Δέχεται ακόμα και εκείνους που μετανιώνουν έστω και στο τελευταίο δευτερόλεπτο. Τόσο αρχοντική και άπειρη είναι η αγάπη του.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Τους βάζει στη Βασιλεία του έστω και μ’ένα ύστατο ήμαρτον (θυμήσου: ληστές, πόρνες, απατεώνες, κλπ.)</strong> Άρα, αυτός που τώρα κρίνουμε και βρίζουμε, μπορεί να καταλήξει στην αγκαλιά του Θεού κι εμείς -λόγω της κατάκρισής μας- νααποξενωθούμε απ’την αγάπη Του…</span><br /> <span style="font-size:12pt;">Άσε τους άλλους να φωνάζουν και να ουρλιάζουν και να τους φταίνε όλα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Άσε ακόμα και τα μεγαλόστομα κηρύγματα. Άσε με κι εμένα που πήρα φόρα…</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Εσύ, πήγαινε κάπου ήσυχα, και με όση δύναμη ψυχής έχεις πες Του: Χριστέ μού, ακούω τόσα και τόσα…Δεν ξέρω τι να πρωτοπιστέψω….</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Γνωρίζω όμως πώς υπάρχεις! έλα στην ψυχή μου…</strong> Έλα να σε νιώσω. Και, αν το πράξεις αυτό με πίστη και ταπείνωση, τότε Εκείνος σίγουρα θα σε επισκεφτεί…</span></p></div>Το γνωρίζατε; - Να γιατί η βλασφημία του Αγίου Πνεύματος αποτελεί ασυγχώρητο αμάρτημαhttps://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/a-pneyma2023-03-11T11:45:00.000Z2023-03-11T11:45:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/6210442069?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Το γνωρίζατε; - Να γιατί η βλασφημία του Αγίου Πνεύματος αποτελεί ασυγχώρητο αμάρτημα...</strong></em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Όπως είναι γνωστό, το Άγιο Πνεύμα είναι το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας, το οποίο εκπορεύεται εκ του Πατρός.</strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Το Άγιο Πνεύμα, είναι ομοούσιο με τα πρόσωπα του Πατρός και του Υιού και κατά το Σύμβολο της Πίστεως «συνπροσκυνείται και συνδοξάζεται» με τον Πατέρα και με τον Υιό, ίσο κατά τη λατρεία και την τιμή. Στα χωρία της Αγίας Γραφής αποκαλείται ως «Παράκλητος», ο οποίος θα έλθει να αντικαταστήσει τον απερχόμενο ήδη Κύριο.</span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Οι πατέρες της Εκκλησίας αναφέρουν ότι η βλασφημία προς το Άγιο Πνεύμα αποτελεί ασυγχώρητο αμάρτημα.</strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Στις επιστολές του Αποστόλου Παύλου, το Άγιο Πνεύμα παρουσιάζεται να ερευνά τα βάθη του Θεού, να διαιρεί και να ενεργεί τα χαρίσματα στα μέλη της Εκκλησίας, να κατοικεί μέσα μας έχοντας ως ναό το σώμα μας, να μας αναγεννά και να μιλά μέσω των προφητών και των θεόπνευστων ανδρών.</strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η διδασκαλία περί του Αγίου Πνεύματος κηρύχτηκε από την Εκκλησία από τα αποστολικά ακόμα έτη, αλλά έλαβε οριστική διατύπωση κατά την εποχή της Α΄ και Β΄ Οικουμενικής Συνόδου, όταν και είχαν ανακύψει οι αμφισβητήσεις περί της Θεότητας του Αγίου Πνεύματος, υπό των πνευματομάχων, ιδίως δε των Ανομοίων και των Μακεδονιανών.</span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Το Άγιο Πνεύμα «εκπορεύεται αϊδίως εκ του Πατρός», και αποστέλλεται από τον Υιό, κατά Θεία οικονομία, στον κόσμο τελειώνοντας το έργο της απολυτρώσεως, όπως ρητά αναφέρεται στο Ιωάννη 15,26. </strong>Σύμφωνα με την Ορθόδοξη Εκκλησία, μόνο «ο Πατήρ αιτία εστί…του Πνεύματος», και όχι και ο Υιός, όπως δογμάτισαν οι Ρωμαιοκαθολικοί με το Φιλιόκβε (Filioque).</span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Το Άγιο Πνεύμα έχει την αιτιατή αρχή του στον Πατέρα, με διαφορετικό τρόπο απ’ ότι ο Υιός. Έτσι ο Υιός γεννάται προαιωνίως από τον Πατέρα, ενώ το Άγιο Πνεύμα εκπορεύεται προαιωνίως από τον Πατέρα. </strong>Αυτά αποτελούν και τα λεγόμενα υποστατικά ιδιώματα τους, δηλαδή οι μη κοινές ιδιότητες που έχουν οι υποστάσεις της Τριάδας.</span></p></div>Γιατί δεν υπάρχει απόλυτος άθεος; Να γιατί…https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/atheos2021-02-02T14:30:00.000Z2021-02-02T14:30:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/7542382500?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Γιατί δεν υπάρχει απόλυτος άθεος; Να γιατί…</strong></em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Ένας άθεος δεν έχει λόγους να ελεγχθεί. Ένας άπιστος γιατί να ελεγχθεί...;<br /> </em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><span class="tie-dropcap">Δ</span>εν υπάρχει απόλυτος άθεος! Εκείνος που διακηρύσσει ότι είναι άθεος, στην πραγματικότητα, στο υποσυνείδητό του, διατηρεί έναν φόβο και όταν βλέπει ότι απηλλάγη από τον φόβον αυτόν, χαίρει, και ασκεί τον διωγμόν…</span></p>
<h2><span style="font-size:12pt;">Δεν υπάρχει απόλυτος άθεος!</span></h2>
<p><span style="font-size:12pt;">Το ελεγκτικό κήρυγμα βασανίζει τις συνειδήσεις;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μια παρατήρηση θα μπορούσαμε να κάνουμε εδώ. <strong>Ένας άθεος δεν έχει λόγους να ελεγχθεί. Ένας άπιστος γιατί να ελεγχθεί;</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Αφού δεν ελέγχεται ο άπιστος και ο άθεος τότε γιατί να βασανίζεται;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Αφού δεν πιστεύει στην κόλαση. Αγαπητοί μου.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Οι άθεοι δεν βασανίζονται, εξαπολύουν όμως αυτοί τον διωγμό εναντίον των Χριστιανών.</span></p>
<h4><span style="font-size:12pt;"><strong>Γιατί; Γιατί απλούστατα δεν υπάρχει απόλυτος άθεος.</strong></span></h4>
<p><span style="font-size:12pt;">Δεν υπάρχει απόλυτος άθεος, ο άνθρωπος είναι κατασκευασμένος να πιστεύει. Μας έκανε ο Θεός για τον εαυτόν του.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Είναι μία έφεσις του αντιτύπου προς το πρωτότυπον, αυτό δεν ξεριζώνεται, αυτό είναι μέσα στην κατασκευή μας, μέσα σ’ αυτήν την υφή μας.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Έτσι εκείνος που διακηρύσσει ότι είναι άθεος, στην πραγματικότητα, στο υποσυνείδητό του, διατηρεί έναν φόβο και όταν βλέπει ότι απηλλάγη από τον φόβον αυτόν, χαίρει, και ασκεί τον διωγμόν <strong>ακριβώς για να απαλλαγεί από τον φόβον.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Αυτή είναι η ψυχολογία του αθέου ανθρώπου.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Είναι λοιπόν πολύ χαρακτηριστική η παρατήρηση ότι οι κάτοικοι της γης θα ανταλλάξουν δώρα μεταξύ τους.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ο άθεος δεν δίδει εσχατολογική διάσταση στην ιστορία. Η ιστορία υπήρχε και θα υπάρχει πάντοτε, δεν υπάρχει τέλος του κόσμου, τέλος της δημιουργίας δια τον άθεον.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Αυτό είναι το πρώτο λάθος του αθέου, και το δεύτερο λάθος, η πραγματικότις της αναστάσεως των νεκρών.</span></p>
<h4><span style="font-size:12pt;"><strong>Εάν μου πείτε δεν το πιστεύουν, μα και το πρώτο δεν πιστεύουν αλλά είναι τα δυο τεράστια λάθη τους…</strong></span></h4>
<p><span style="font-size:12pt;">Πάντως όλες οι ενέργειες των αθέων κινούνται με προοπτική την διαγραφή αυτών των δύο.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η ανάστασις γι’ αυτούς όταν θα γίνει <strong>θα είναι η μεγαλυτέρα έκπληξις</strong>. Γι’ αυτό εξεπλάγησαν όταν στην τηλεόραση, πάλι αγαπητοί μου, θα ιδούν τους δύο προφήτας να ανασταίνονται.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Διότι ενώ θα τους βλέπουν στην τηλεόραση πεθαμένους, πεταμένους, εκεί ξαφνικά –</strong> διότι ο Θεός τα έχει έτσι προνοήσει, να είναι κολλημένα τα μάτια τους εις την τηλεόραση για να το δουν – κι εκεί ξαφνικά θα ιδούν τους δύο προφήτας, ενώ θα πίστευαν ότι θα είχαν βρωμίσει, να στέκονται στα πόδια τους όρθιοι.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Φοβερό....</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Η μεγαλύτερα έκπληξη που θα μπορούσε να υποστεί ένας άθεος…</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Απόσπασμα από την 46η ομιλία στο βιβλίο της Καινής Διαθήκης «Ιερά Αποκάλυψις»,</em></span><br /> <span style="font-size:12pt;"><em>π.Αθανάσιος Μυτιληναίος</em></span></p></div>Πίστη και Αγάπη...https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/pisti2021-02-02T06:30:00.000Z2021-02-02T06:30:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/7158567672?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Πίστη και Αγάπη...</strong></em></span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>-Γέροντα, τι σχέση υπάρχει ανάμεσα στην πίστη και την αγάπη;</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>– Πρώτα είναι η πίστη και μετά έρχεται η αγάπη.</strong> Πρέπει να πιστεύη κανείς, για να αγαπάη. Δεν μπορεί να αγαπήση κάτι που δεν το πιστεύει. Για αυτό, για να αγαπήσουμε τον Θεό, πρέπει να πιστέψουμε στον Θεό.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ανάλογη με την πίστη που έχει κανείς είναι και η ελπίδα και η αγάπη και η θυσία για τον Θεό και τον πλησίον. Η θερμή πίστη στον Θεό γεννάει την θερμή αγάπη προς τον Θεό και προς την εικόνα του θεού, τον συνάνθρωπό μας.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Και από την υπερχείλιση της αγάπης μας – που δεν χωράει στην καρδιά και χύνεται έξω- ποτίζονται και τα καημένα τα ζώα.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Πιστεύουμε πολύ, αγαπάμε πολύ. Αν η πίστη μας είναι χλιαρή, και η αγάπη μας θα είναι χλιαρή. Αν η πίστη μας είναι θερμή, και η αγάπη μας θα είναι θερμή.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η πίστη μας πρέπει να έχη φιλότιμο και από εκεί ξεκινάει και ο φιλότιμος αγώνας. Και όσο αγωνίζεται κανείς, τόσο αυξάνει και η πίστη, αυξάνει και η αγάπη. Πολύ βοηθάει στον φιλότιμο αυτό αγώνα να σκέφτεται ο άνθρωπος τις ευεργεσίες του Θεού.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ένας που έχει φιλότιμο δεν σκέφτεται αν υπάρχει ή δεν υπάρχει Παράδεισος, αλλά αγωνίζεται, γιατί πιστεύει στον Θεό και Τον αγαπάει. Ενώ ένας που δεν έχει φιλότιμο, θα αρχίσει να σκέφτεται: «Και γιατί να αγωνισθώ; Άραγε υπάρχει Παράδεισος; Υπάρχει Κρίση;».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Και όταν κανείς είναι αχάριστος, ό,τι και να τον κάνης, αχάριστος θα είναι.</strong> Ο φιλότιμος και στους πειρασμούς δοξολογεί τον Θεό και σιγά-σιγά φθάνει να ευγνωμονή συνέχεια τον Θεό, οπότε έρχεται η θεία αλλοίωση στην ψυχή του και χαίρεται συνέχεια και αγάλλεται.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Άλλος και πειρασμούς μπορεί να μην έχη, αλλά μόνον ευλογίες, και ποτέ να μην είναι ευχαριστημένος.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μετά την αγάπη προς τον Θεό έρχεται η θυσία. Και όταν υπάρχη θυσία χωρίς ιδιοτέλεια , τότε αρχίζει κανείς να έχη και θεία γεγονότα. Να κάνω μια θυσία, όχι για τίποτε άλλο, <strong>αλλά για τον Θεό που έφτιαξε αυτό το σύμπαν και μας δίνει τόσες ευλογίες.</strong> Βλέπεις, οι ειδωλολάτρες που θεοποιούσαν την φύση, λάτρευαν τον ήλιο, τα ποτάμια και έφθαναν να θυσιασθούν για αυτή τους την πίστη. Αν λοιπόν εκείνοι θυσιάζονταν για την δημιουργία, πόσο μάλλον εμείς πρέπει να θυσιασθούμε για τον Δημιουργό!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Οι άνθρωποι δεν πιστεύουν και για αυτό δεν θυσιάζονται. Όλη η αδιαφορία από εκεί ξεκινάει. Άλλος βρίζει τα θεία, άλλος μισοπιστεύει και ταλαιπωρείται. Για να χαίρεται πραγματικά κανείς, πνευματικά, πρέπει να πιστεύη και να αγαπάη.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Από το βιβλίο «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ» ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Β΄:</em></span></p></div>Ο σκοπός της Εκκλησίας ως σώματος Χριστού...https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/skopos2021-02-02T05:30:00.000Z2021-02-02T05:30:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/7260422653?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Ο σκοπός της Εκκλησίας ως σώματος Χριστού...</em></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Ὁ Ὀρθόδοξος πιστὸς ὅμως δὲν ἐπιδιώκει νὰ γίνει ἁπλὰ «καλὸς» καὶ «ἠθικός», ἀλλὰ Ἅγιος...<br /> </em></span></p>
<p><span class="tie-dropcap">Ο</span>σκοπός της Εκκλησίας ως σώματος Χριστού, είναι η θέωση του ανθρώπου. <strong>Ἡ τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ ἀνοίγει τὴν πηγὴ τῆς Χάριτος.</strong> Καὶ ὁ Ὀρθόδοξος πιστὸς ζητεῖ συνεχῶς Χάρη, δύναμη θεϊκὴ. Οἱ αἱρετικοί, ποὺ κυκλοφοροῦν ἀνάμεσά μας, βλέπουν τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ ἠθικολογικά. Θέλουν νὰ γίνουν «καλοὶ ἄνθρωποι», ὅπως τὸ ἐπιδιώκουν ἄλλωστε καὶ οἱ ἄθεοι καὶ οἱ μὴ χριστιανοί, ὀπαδοὶ τῶν θρησκειῶν (θρησκευμάτων) τοῦ κόσμου.</p>
<p> </p>
<h2>Ο σκοπός της Εκκλησίας ως σώματος Χριστού</h2>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Οἱ ἔννοιες Ἅγιος καὶ Ἁγιότητα στὴν ἐποχὴ μᾶς διέρχονται κρίση:</strong> ἢ ἀποκρούονται, ἢ χλευάζονται, ἢ παραποιοῦνται. Καὶ μάλιστα ὄχι μόνο σὲ κοινωνικὲς ὁμάδες, ποὺ ἔχουν προσωρινὰ ἢ μόνιμα διακόψει κάθε σχέση καὶ σύνδεσμο μὲ τὸ ἐκκλησιαστικὸ σῶμα, ἀλλὰ καὶ μεταξὺ τῶν λεγομένων χριστιανῶν <strong>καὶ μάλιστα τῶν «Ὀρθοδόξων».</strong></span></p>
<h3><span style="font-size:12pt;">Ἰδανικὸ στὸν κόσμο μᾶς εἶναι οἱ οἰκονομικὲς ἀξίες, ἡ εὐζωία, ἡ ὑλικὴ εὐημερία.</span></h3>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ποιός, ἀκόμη καὶ χριστιανός, ἔχει βάλει σκοπὸ τῆς ζωῆς του νὰ γίνει ἅγιος;</strong> Ποιός, ἐνδιαφερόμενος καὶ μοχθῶν γιὰ τὴν σταδιοδρομία τοῦ παιδιοῦ του, δίνει προτεραιότητα στὴν ἁγιότητά του; Καὶ ὅμως σὲ προηγούμενους καιροὺς αὐτὸς ἦταν ὁ κύριος σκοπὸς τοῦ ὀρθοδόξου πιστοῦ.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">«Χριστὸς καὶ ψυχὴ σᾶς χρειάζονται», δηλαδὴ ἡ σωτηρία, ἔλεγε ὁ Πατροκοσμᾶς ἀναδιατυπώνοντας τὸν λόγο τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, ποὺ ἦταν τὸ ἱεραποστολικὸ πρότυπό του: «Πάντα ἡγοῦμαι (τὰ θεωρῶ) σκύβαλα (σκουπίδια), ἴνα Χριστὸν κερδήσω» (Φίλ. 3, 8).</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Σήμερα, σχεδὸν κατὰ κανόνα, ἡ «ἁγιότητα» εἶναι ἕνα «λησμονημένο ὅραμα» καὶ ὑποτιμημένη ἀξία. Καὶ ὅμως! Ὁ σκοπὸς τῆς Ἐκκλησίας ὡς σώματος Χριστοῦ καὶ ἐν Χριστῷ κοινωνίας, εἶναι ἡ θέωση τοῦ ἀνθρώπου, δηλαδὴ ἡ ἀναγέννησή του μέσα στὴν ἄκτιστη θεϊκὴ Χάρη, ὁ ἁγιασμός του.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>«Ἅγιοι ἔσεσθε, ὅτι ἐγὼ ἅγιος εἰμι» (Λευιτ. 20, 26), ποὺ εἶναι ἀντίστοιχο μὲ τὸν λόγο τῆς Καινῆς Διαθήκης:</strong></span><br /> <span style="font-size:12pt;"><strong>«Ἔσεσθε οὒν ὑμεῖς τέλειοι,</strong> ὡς ὁ Πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος τέλειος ἐστιν» (Ματθ. 5, 48). Γι’ αὐτὸ ὑπάρχει στὸν κόσμο ἡ Ἐκκλησία καὶ καλεῖ κάθε ἄνθρωπο νὰ ἐνταχθεῖ ὁλόκληρος («ὁλοτελής», Ἃ’ Θεσ. 5, 23) στὴν κοινωνία της, γιὰ νὰ μπορέσει νὰ πραγματοποιήσει τὸν σκοπὸ τῆς ὑπάρξεώς του μέσα σ’ αὐτὸν τὸν κόσμο. Διότι ὁ Θεὸς σ’ αὐτὸ «προορίζει» κάθε ἄνθρωπο, ἐφ’ ὅσον «πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν» (Ἃ’ Τιμ. 2, 4).</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">«Ἐπίγνωσις» εἶναι ἡ πλήρης καὶ τελεία γνώση τοῦ Χριστοῦ (Ἔφ. 4, 13), ποὺ ἀποκτᾶται μὲ τὴν «θέωση», τὴν ὑψίστη ἁγιοπνευματικὴ ἐμπειρία τοῦ πιστοῦ, στὴν ὁποία ἀποσκοπεῖ ὅλη ἡ ἁγιοπνευματικὴ πορεία τοῦ μέσα στὸ ἐκκλησιαστικὸ σῶμα (κάθαρσις – φωτισμὸς – θέωσις).</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Γι’ αὐτὸ ἡ Ἐκκλησία χαρακτηρίζεται ἀπὸ Πατέρες, ὅπως ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος, «<strong>Ἰατρεῖον πνευματικὸν</strong>» καὶ «<strong>ἐργαστήριον ἁγιότητας</strong>», διότι σκοπὸ ἔχει νὰ λειτουργεῖ ὡς πνευματικὸ νοσοκομεῖο, ποὺ θεραπεύει τὴν ἀρρώστια τοῦ ἀνθρώπου, τὴν νόσο τῆς ψυχῆς του, τὴν πτωτικὴ κατάσταση, γιὰ νὰ μπορεῖ νὰ προχωρήσει πρὸς τὴν κάθαρση τῆς καρδιᾶς του, τὸν φωτισμὸ καὶ τὴν θέωση.</span></p>
<h4><span style="font-size:12pt;"><strong>Ἡ Ἐκκλησία εἶναι «ἐργαστήριον», ἕνα πνευματικὸ ἐργοστάσιο, ποὺ παράγει ἁγίους, διαφορετικὰ δὲν θὰ εἶχε λόγο ὑπάρξεως.</strong></span></h4>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ο σκοπός της Εκκλησίας ως σώματος Χριστού</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Πῶς βιώνεται ὅμως ἡ ἁγιότητα στὴν πράξη τῆς καθημερινότητας;</strong> Ὄχι ἀσφαλῶς ὡς ἔννοια ἠθική, ἀλλὰ (ἅγιο)πνευματικὴ (συνιστῶ τὸ βιβλίο τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου κ. Ἰεροθέου, Ἡ Ἰατρικὴ ἐν πνεύματι Ἐπιστήμη, Λειβαδειὰ 2009). Ἡ Ἐκκλησία ὡς Ὀρθοδοξία δὲν ἐπιδιώκει νὰ κάμει τὸν ἄνθρωπο «ἠθικὸ» μὲ τὴν κοσμικὴ σημασία τοῦ ὄρου. Ὁ μακαρίτης «λαϊκός», ἀλλὰ πατερικότατος, ἱεροκήρυκας Δημήτριος Παναγόπουλος, ἔγραψε ἕνα βιβλίο, ποὺ τὸ συνιστῶ πάντοτε, μὲ τὸν τίτλο: «<strong>Ἄλλο καλὸς ἄνθρωπος καὶ ἄλλο χριστιανός</strong>».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ὁ ὀρθόδοξος χριστιανὸς ἀγωνίζεται γιὰ τὴν τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ ὄχι ὅμως μὲ τὴν ἔννοια ἑνὸς κώδικα καλῆς συμπεριφορᾶς (sav·ir vivre), ἀλλὰ γιὰ νὰ ὁδηγηθεῖ, μὲ τὴν συνεργεῖα τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ, στὸ ἐν Χριστῷ ἦθος, ποὺ πηγάζει ἀπὸ τὴν καρδιά του ὡς «καρπὸς τοῦ Πνεύματος» (Γαλ. 5, 22) καὶ «ὕδωρ ἀλλόμενον εἰς ζωὴν αἰώνιον» (Ἰω. 4, 14).</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ἡ τήρηση τῶν θείων ἐντολῶν δὲν εἶναι τὸ «τέλος», ὁ σκοπός, ὅπως λέγει ὁ ἅγιος Μάρκος ὁ ἐρημίτης (5ος αἱ.) · «Αἳ ἐντολαὶ οὐχὶ τὴν ἁμαρτίαν ἐκκόπτουσιν, ἀλλὰ τοὺς ὅρους τῆς δοθείσης ἠμὶν ἐλευθερίας φυλάττουσιν» (ΡG 65, 992). Ἄλλωστε εἶπε καὶ ὁ Κύριος: «..Ὅταν ποιήσητε πάντα τὰ διαταχθέντα ὑμίν, λέγετε, ὅτι δοῦλοι ἀχρεῖοι ἐσμεν, ὅτι ὃ ὀφείλομεν ποιῆσαι πεποιήκαμεν» (Λούκ. 17, 10).</span></p>
<h4><span style="font-size:12pt;"><strong>Ο σκοπός της Εκκλησίας ως σώματος Χριστού – Ἡ τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ ἀνοίγει τὴν πηγὴ τῆς Χάριτος.</strong></span></h4>
<p><span style="font-size:12pt;">Καὶ ὁ Ὀρθόδοξος πιστὸς ζητεῖ συνεχῶς Χάρη, δύναμη θεϊκὴ (πρβλ. τὸν λόγο τοῦ Παύλου: «πάντα ἰσχύω ἐν τῷ ἐνδυναμούντι μὲ Χριστῷ» (Φίλ. 4, 13).</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Οἱ αἱρετικοί, ποὺ κυκλοφοροῦν ἀνάμεσά μας, βλέπουν τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ ἠθικολογικά, θέλουν νὰ γίνουν «καλοὶ ἄνθρωποι», ὅπως τὸ ἐπιδιώκουν ἄλλωστε καὶ οἱ ἄθεοι καὶ οἱ μὴ χριστιανοί, ὀπαδοὶ τῶν θρησκειῶν (θρησκευμάτων) τοῦ κόσμου.</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ὁ Ὀρθόδοξος πιστὸς ὅμως δὲν ἐπιδιώκει νὰ γίνει ἁπλὰ «καλὸς» καὶ «ἠθικός», ἀλλὰ Ἅγιος, νὰ ἑνωθεῖ μὲ τὸν Χριστὸ καὶ μέσω αὐτοῦ μὲ ὅλη τὴν Ἁγία Τριάδα, νὰ γίνει «ναὸς Θεοῦ» (Ἃ’ Κορ. 3, 16 κ.α.), διότι τότε θὰ εἶναι «ἀληθινός», ὅπως καὶ ὁ Θεὸς μᾶς (Ἃ’ Ἰω. 5, 20) καὶ ἀληθινὰ συνάνθρωπος, «πλησίον» καὶ ἀδελφός του ἄλλου· ὅταν ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ (ἡ «βασιλεία» Του) θὰ ἐνοικεῖ στὴν καρδιά του καὶ ἡ ἀγάπη του δὲν θὰ εἶναι «ἀγάπη ἁμαρτωλῶν» (Λουκ.6, 33), δηλ. ὑπολογιστικὴ καὶ συμφεροντολογική, ἀλλὰ ἀνιδιοτελής, ὅπως ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ποὺ «οὐ ζητεῖ τὰ ἑαυτῆς» (Ρωμ. 13, 5) καὶ γι’ αὐτὸ «οὐδέποτε ἐκπίπτει» (13, 8).</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μὲ τὶς προϋποθέσεις αὐτὲς κατανοεῖται πόσο ἀνησυχητικὸ εἶναι τὸ θλιβερὸ σύμπτωμα τῆς ἀλλοιώσεως τῶν κριτηρίων μας στὸ θέμα τῆς ἁγιότητος. – Ο σκοπός της Εκκλησίας ως σώματος Χριστού –</span></p>
<h4><span style="font-size:12pt;">Αὐτὸ φαίνεται ἀπὸ τὴν εὐκολία, μὲ τὴν ὁποία συνήθως χαρακτηρίζουμε κάποιον ὡς ἅγιο («ἅγιος ἄνθρωπος», λέμε) ἁπλῶς, διότι εἶναι «καλός», χωρὶς νὰ ξέρουμε τὸ βάθος τῆς καρδιᾶς τοῦ («τὰ φαινόμενα συχνὰ ἀπατοῦν»).</span></h4>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Αὐτὸ ὀφείλεται στὴν ἀδρανοποίηση τῶν ὀρθοδόξων κριτηρίων ἢ καὶ τῶν προϋποθέσεων ἀναγνωρίσεως καὶ διακρίσεως τῆς ἁγιότητας.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Σὲ τελευταία ἀνάλυση μόνον ὁ Ἅγιος, αὐτὸς ποὺ ἔφθασε στὴν θέωση ἢ στὸν φωτισμὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ μπορεῖ νὰ «δεῖ» τὴν καρδιὰ τοῦ ἄλλου καὶ τὸ περιεχόμενό της, γνωρίζει καὶ μπορεῖ νὰ διακηρύξει ποιὸς εἶναι Ἅγιος, «<strong>ναὸς δηλαδὴ καὶ κατοικητήριο τοῦ Θεοῦ</strong>».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ο σκοπός της Εκκλησίας ως σώματος Χριστού</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Αὐτὰ λέγει μεταξὺ ἄλλων ὁ ἅγιος Μακάριος ὁ Αἰγύπτιος (Ὁμιλίαι Πνευματικαί, Θ’, 8. Φιλοκαλία τῶν Νηπτικῶν καὶ Ἀσκητικῶν), Θεσσαλονίκη 1985, σ. 166), στηριζόμενος καὶ ἑρμηνεύοντας τὸν λόγο τοῦ Ἀποστόλου Παύλου (Ἃ’ Κορ. 2, 15: «<strong>ὁ πνευματικὸς ἀνακρίνει μὲν πάντα, αὐτὸς δὲ ὑπ’ οὐδενὸς ἀνακρινόμενος</strong>»). Γράφει ὁ ἅγιος Μακάριος: «Ὁ πνευματικὸς (σήμ. αὐτὸς δηλαδὴ ποὺ ἔχει ζωντανὴ τὴν παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μέσα στὴν καρδιὰ τοῦ) πάντας ἀνθρώπους «ἀνακρίνει…, γινώσκει ἕκαστον πόθεν λαλεῖ καὶ ποὺ ἔστηκε καὶ ἐν ποίοις μετροις ἐστίν». (Σήμ. Μπορεῖ δηλαδὴ νὰ γνωρίζει τὸν ἀπέναντί του, σὲ ποιὰ ἐσωτερικὴ κατάσταση βρίσκεται, ποιὲς εἶναι οἱ προϋποθέσεις τῶν λόγων καὶ ἔργων του, ἂν εἶναι εἰλικρινὴς καὶ δὲν προσποιεῖται, ὡς ὁ ἠθικολόγος καὶ φαρισαῖος).</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Καὶ συνεχίζει: «Αὐτὸν δὲ (τὸν «πνευματικὸν» καὶ Πνευματοφόρο) οὐδεὶς ἀνθρώπων, τῶν ἐχόντων τὸ πνεῦμα τοῦ κόσμου, γινώσκειν καὶ ἀνακρίνειν δύναται, εἰ μὴ μόνον ὁ τὸ ὅμοιον ἔχων ἐπουράνιόν της θεότητος πνεῦμα γινώσκει τὸ ὅμοιον».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μὲ λίγα λόγια:</span></p>
<h4><span style="font-size:12pt;"><strong>Μόνον οἱ ἅγιοι γνωρίζουν ποιὸς εἶναι ἅγιος καὶ αὐτῶν ἡ γνώμη καὶ ἄποψη ἔχει σημασία.</strong></span></h4>
<p><span style="font-size:12pt;">Ὅταν λέμε συνεπῶς, ὅτι ὁ «λαὸς τοῦ Θεοῦ» ἀναγνωρίζει τὴν ἁγιότητα, ἐννοοῦμε στὴν κυριολεξία τοὺς Ἁγίους, αὐτοὺς ποὺ ἔφθασαν στὴν ἁγιότητα, (φωτισμὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ θέωση) καὶ ὄχι ἐκείνους, ποὺ δὲν ἀγωνίζονται, βαδίζοντας «σὺν πάσι τοῖς Ἁγίοις» καὶ ἀκολουθώντας τὰ ἴχνη τους, νὰ γίνουν ἅγιοι. Ἐμεῖς σκεπτόμεθα συνήθως «λαοκρατικὰ» καὶ «λαϊκίστικα», ὅταν λέμε ὅτι ὁ «λαὸς» ἀναγνωρίζει τοὺς Ἁγίους! Γιατί τὸ ἐρώτημα εἶναι: ποιὸς λαός; Ποιὰ σχέση ἔχει, δηλαδή, μὲ τὴν Χάρη καὶ σὲ ποιὰ κατάσταση εἶναι ἡ «καρδιά» του; Διότι, διαφορετικά, τὰ κριτήριά μας θὰ εἶναι ἠθικολογικὰ καὶ κοσμικά.</span></p>
<h4><span style="font-size:12pt;"><strong>Ο σκοπός της Εκκλησίας ως σώματος Χριστού – Ποιὸς λοιπόν, μὲ βάση τὰ ὀρθοδοξοπατερικὰ κριτήρια, εἶναι ὁ Ἅγιος;</strong></span></h4>
<p><span style="font-size:12pt;">Οἱ ἔχοντες τὴν ἐμπειρία τῆς θεώσεως, οἱ Ἁγιοί μας δηλαδή, χαρακτηρίζουν ὡς Ἁγίους τὰ πρόσωπα ἐκεῖνα, ποὺ ἔχουν φθάσει στὸν φωτισμὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ στὴν θέωση, συνιστώντας τοὺς μάρτυρές της μέσα στὴν ἱστορία.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Κατὰ τὸν ἅγιο Ἰωάννη τὸν Δαμασκηνό, (8ος αἱ.) τιμοῦμε ὡς ἁγίους «τους ἐνωθέντας Θεῶ κατὰ προαίρεσιν καὶ τοῦτον δεξαμένους ἔνοικον, καὶ τὴ τούτου μεθέξει γεγονότος χάριτι, ὅπερ αὐτός ἐστι φύσει». Ἅγιοι εἶναι, ἔτσι, «<strong>οἱ ἔμψυχοι ναοὶ τοῦ Θεοῦ, τὰ ἔμψυχά του Θεοῦ σκηνώματα</strong>», διότι «διὰ τοῦ νοῦ τοῖς σώμασιν αὐτῶν ἐνώκησεν ὁ Θεὸς» (Ἔκθεσις ἀκριβής της Ὀρθοδόξου Πίστεως, Δ(15)88. ΡG 94, 1164 Β ἐπ.). Δηλαδή: «ὅσους ἑνώθηκαν μὲ τὸν Θεό, σύμφωνα μὲ τὴν προαίρεσή τους, τὴν ἐλεύθερη βούλησή τους, καὶ Τὸν δέχθηκαν νὰ κατοικήση μέσα τους καὶ ἔγιναν μὲ τὴν μέθεξή Του, τὴν ἕνωσή τους μαζί Του, κατὰ χάριν, αὐτὸ ποὺ ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς εἶναι ἀπὸ τὴ φύση Του).</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Κατὰ τὸν ἅγιο Μάξιμο τὸν Ὁμολογητὴ (7ος αἱ.): «ἡ ὑπερώνυμος θέωσις» καθιστά τους μετέχοντες σ’ αὐτὴν «ἀκτίστους, ἀνάρχους καὶ ἀπεριγράπτους… καίτοι διὰ τὴν οἰκείαν φύσιν ἐξ οὐκ ὄντων γεγονότος» (ΡG. 91,1144 ΑΒ).</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μολονότι, δηλαδή, καὶ ὁ Ἅγιος εἶναι ἄνθρωπος κατὰ τὴν φύση του, ἔχει ψυχὴ καὶ σῶμα, ὅπως ὅλοι μας, καὶ εἶναι κτίσμα τοῦ Θεοῦ, μὲ τὴν θεία Χάρη γίνεται ὅ,τι εἶναι καὶ ὁ Θεός: ἄκτιστος, ἄναρχος, ἀπερίγραπτος καὶ αἰώνιος, ἀλλὰ «κατὰ χάριν».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Αὐτὸς εἶναι ὁ πνευματικὸς «καταλύτης» στὸ γεγονὸς τῆς ἑνώσεως τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸν Θεό. Δὲν ἀλλάζει ἡ φύση τοῦ ἀνθρώπου. Δὲν παύει ὁ Ἅγιος νὰ εἶναι ἄνθρωπος καὶ κτίσμα, ἀλλὰ «κατὰ χάριν Θεοῦ» γίνεται ἄκτιστος καὶ ὅλα τὰ ἄλλα, μεταμορφούμενος μέσα στὸ φῶς τοῦ Θεοῦ.</span></p>
<h4><span style="font-size:12pt;"><strong>Μεταμόρφωση, συνεπῶς, ζεῖ ὁ Ἅγιος καὶ ὄχι μεταβολὴ τῆς φύσεώς του.</strong></span></h4>
<p><span style="font-size:12pt;">Πρέπει δὲ ἐδῶ νὰ λεχθεῖ, ὅτι ὅσοι διέπονται ἀπὸ «εὐσεβιστικὲς» τάσεις, μιλοῦν προτεσταντικὰ γιὰ «ἠθικὴ θέωση», διότι θεωροῦν βλασφημία νὰ δεχθοῦν, ὅτι ὁ θεούμενος φθάνει νὰ γίνει «ἄκτιστος» καὶ «ἄναρχος», ὅπως ὁ Θεὸς εἶναι ἀπὸ τὴ φύση Του. Ἡ θέωση ὅμως μεταμορφώνει τὴν φύση τοῦ ἀνθρώπου καὶ δὲν «βελτιώνει» ἁπλὰ τὸν χαρακτήρα του. Καὶ αὐτὸ συμβαίνει, διότι κατὰ τὸν ἅγιο Γρηγόριο τὸν Παλαμά: «Ὅλος μὲν ὅλοις τοῖς ἀξίοις ὁ Θεὸς περιχωρεῖ, ὄλω δὲ ὅλοι περιχωρούσιν ὁλικῶς οἱ Ἅγιοι τῷ Θεῶ, ὅλον ἀντιλαβόντες ἑαυτῶν τὸν Θεὸν» (Ὑπὲρ τῶν Ἱερῶς Ἡσυχαζόντων 3, 1, 27). Δηλαδή: «<strong>Ὅλος ὁ Θεὸς περιχωρεῖ εἰς ὅλους τους ἀξίους, εἰς ὅλον δὲ τὸν Θεὸν περιχωροῦν ὅλοι οἱ Ἅγιοι ὁλικά, ἔχοντας προσλάβει ἀντὶ τὸν ἑαυτὸ τοὺς τὸν Θεόν</strong>».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ἡ ἀπώλεια ἡ ἀδρανοποίηση τῶν ὀρθοδόξων κριτηρίων ὁδήγησε στὴν ἀντικατάσταση τῆς πνευματικότητας μὲ τὴν ἠθικολογία καὶ τῆς ἁγιότητας μὲ τὴν οὐμανιστικὴ ἀρετολογία.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ὅταν γνωστοὶ κανονολόγοι ἀποφαίνονται, ὅτι ἡ ἁγιοκατάταξη (καὶ ὄχι: ἁγιοποίηση, ποὺ μόνο στὸν Παπισμὸ ὑπάρχει) γίνεται <strong>«ὑπὸ τῆς γενικῆς ἐκκλησιαστικῆς συνειδήσεως ποιμένων καὶ ποιμαινομένων»</strong>, αὐτὸ σημαίνει ὅτι πρόκειται γιὰ αὐθεντικοὺς ποιμένες καὶ ποιμαινόμενους δηλαδὴ αὐθεντικὰ μέλη τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, φορεῖς τῆς Χάριτος καὶ ὄχι ἁπλῶς κατ’ ὄνομα χριστιανούς, λόγω ἑνὸς τυπικοῦ βαπτίσματος ἢ μίας ἐξωτερικῆς χειροτονίας.</span></p>
<h4><span style="font-size:12pt;"><strong>Μὴ ξεχνᾶμε: οἱ Ἅγιοι ἀναγνωρίζουν τοὺς Ἁγίους!</strong></span></h4>
<p><span style="font-size:12pt;">Ἡ ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας μᾶς διδάσκει, ὅτι ἡ ἀναγνώριση τῆς ἁγιότητας δὲν ὑπῆρξε ποτὲ αὐθαίρετη καὶ συναισθηματική, οὔτε στηρίχθηκε ποτὲ στὴν καλὴ φήμη, τὴν ἠθικότητα, ἔστω καὶ στὶς ἀγαθοεργίες κάποιου, ἀλλὰ σὲ ἁπτὰ καὶ τεκμηριωμένα, δηλαδὴ ἐκ τοῦ Θεοῦ προερχόμενα, δείγματα τῆς πραγματικότητας τῆς θεώσεως. <strong>Ὁ Θεὸς μαρτυρεῖ τὴν ἁγιότητα ἑνὸς προσώπου.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Οἱ Ὀρθόδοξοι μιλοῦμε γιὰ «ἁγιότητα μαρτυρουμένη» ἄνωθεν, ἐκ τοῦ Θεοῦ. Ὁ μέγας θεολόγος τῶν νεωτέρων χρόνων, ἀρχιεπίσκοπος Εὐγένιος ὁ Βούλγαρης (1716-1806), λέγει χαρακτηριστικὰ γιὰ τὴν ἀναγνώριση τῶν Ἁγίων: «Εὐλογητὸς ὁ Θεός, ὃς οὐκ ἀμάρτυρον ἐπὶ γὴς ἀφίησιν τὴν ἀλήθειαν αὐτοῦ» (Πρβλ. Πράξ. 14, 17. Εὔγ. Βούλγαρη, Ἐπιστολὴ πρὸς Κλαίρκιον, Ἀθήνα 1844, σ. 6).</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Σύμφωνα μὲ τὴν μακραίωνη ὀρθόδοξο-ἐκκλησιαστικὴ πράξη οἱ Ἅγιοι δὲν «ἀναγνωρίζονται» ἢ «διακηρύσσονται»</strong> μὲ ἠθικολογικά, κοινωνικὰ καὶ ἐνδοκοσμικὰ κριτήρια, ἀλλὰ μετὰ ἀπὸ τὴν φανέρωση τῆς ἁγιότητάς τους ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Θεό, μὲ σημεῖα ἀδιαμφισβήτητα, ποὺ ἀντέχουν σὲ κάθε κριτικὴ καὶ ἀποσείουν κάθε ἀμφιβολία.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Καὶ τέτοια σημεῖα εἶναι: <strong>ἡ κατάσταση τοῦ λειψάνου (ἄφθαρτο ἢ ὀστᾶ, ποὺ ὑπερβαίνουν τὴν συνέπεια τῆς φθορᾶς/σήψεως καὶ γι’ αὐτὸ ἐκπέμπουν εὐωδία ὑπερκόσμια καὶ ὄχι δυσοσμία, καὶ κυρίως θαύματα).</strong> Ὑπάρχει μάλιστα μία παγκόσμια ἰσχύουσα, γνωστὴ ἀπὸ τοὺς πρώτους χριστιανικοὺς αἰῶνες, παροιμία: «<strong>ὁ ἅγιος ἐὰν δὲν θαυματουργήσει, δὲν δοξολογιέται</strong>», δὲν τιμᾶται δηλαδὴ ὡς Ἅγιος.</span></p>
<h4><span style="font-size:12pt;"><strong>Ἡ παροιμία αὐτὴ σὲ διάφορες παραλλαγές, ὅπως ἡ ἔρευνα ἔχει ἀποδείξει, εἶναι γνωστὴ εὐρύτατα καὶ στὴν Δύση.</strong></span></h4>
<p><span style="font-size:12pt;">Ἀκόμη δὲ καὶ στὴν περίπτωση τοῦ μαρτυρίου, τὰ θαυμαστὰ σημεῖα δὲν λείπουν, ὅπως διαπιστώνεται ἀπὸ τὴν μελέτη τῶν συναξαριῶν καὶ τῆς ὑμνογραφίας μας.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ἡ πορεία πρὸς τὴν ἁγιότητα καὶ ὁ πνευματικὸς ἀγώνας δὲν χάνει τὴν ἀξία του καὶ αὐτὸ ἰσχύει γιὰ κάθε ἀγωνιζόμενο πιστό.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Περιμένουμε ὅμως ὁ Θεὸς νὰ βεβαιώσει («μαρτυρήσει») τὴν ἁγιότητα (τὴν θέωση) τοῦ συγκεκριμένου προσώπου, γιὰ νὰ δικαιούμεθα καὶ ἐμεῖς ἀναντίρρητα καὶ χωρὶς δισταγμούς, νὰ τὸ τιμᾶμε ὡς Ἅγιο.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μὴ ξεχνᾶμε, ὅτι οἱ ἅγιοι παρακαλοῦν τὸν Θεὸ γιά μας, διότι ἔχουν <strong>«παρρησία».</strong> Γιὰ τοὺς ἄλλους εὐσεβεῖς πιστούς, ποὺ δὲν ἔφθασαν ὅμως στὸν φωτισμὸ ἢ τὴν θέωση, προσευχόμεθα ἐμεῖς (πρβλ. τὰ μνημόσυνα).</span></p></div>Μην φοβάσαι, ΕΣΥ να πιστεύεις…https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/na-pisteueis2021-01-25T22:05:00.000Z2021-01-25T22:05:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/7227960283?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Μην φοβάσαι, ΕΣΥ να πιστεύεις…</em></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><span class="tie-dropcap">Μ</span>ην φοβάσαι, ΕΣΥ να πιστεύεις! Διαπιστώνουμε ότι η κατάσταση στην πατρίδα μας ή και γενικότερα σ’ όλο τον κόσμο εμπνέει πολλές ανησυχίες, και φόβοι ταλαιπωρούν την ψυχή μας για το μέλλον…</span></p>
<h2><span style="font-size:12pt;">Μην φοβάσαι, ΕΣΥ να πιστεύεις!</span></h2>
<p><span style="font-size:12pt;">Φόβος. Κάτι που όλοι έχουμε δοκιμάσει. Ένα δυσάρεστο συναίσθημα, μια εσωτερική κατάσταση δύσκολη, που σφίγγει την ψυχή μας, την ταλαιπωρεί και κάνει τη ζωή μας πικρή.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ο φόβος προέρχεται πάντοτε από την αίσθηση ενός κινδύνου,</strong> υπολογίζουμε ότι μπορεί να αποτύχουμε σε μια προσπάθειά μας που την θεωρούμε σημαντική για την καλή πορεία της ζωής μας, και κυριαρχεί μέσα μας ο φόβος.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Βλέπουμε πως οι συνεργάτες μας, οι φίλοι, εκείνοι που τους θεωρούσαμε στηρίγματα στη ζωή μας, <strong>δεν στέκονται με πραγματική αγάπη και ειλικρινές ενδιαφέρον κοντά μας</strong>, μας αφήνουν μόνους στις δυσκολίες, και πάλι φόβος μας καταλαμβάνει. Τι θα κάνουμε μόνοι μας;</span></p>
<h3><span style="font-size:12pt;">Διαπιστώνουμε ότι η κατάσταση στην πατρίδα μας ή και γενικότερα σ’ όλο τον κόσμο εμπνέει πολλές ανησυχίες, και φόβοι ταλαιπωρούν την ψυχή μας για το μέλλον.</span></h3>
<p><span style="font-size:12pt;">Αλλά και το φυσικό κακό μπορεί πολύ να μας φοβίζει. Βλέπουμε να ανάβει μια φωτιά, να ανεβαίνουν οι φλόγες ψηλά, να καίγεται ένα δάσος. Καταστροφή! Και όταν η φωτιά πλησιάζει τα σπίτια, όταν κινδυνεύουν οι περιουσίες των ανθρώπων, όταν κινδυνεύει πολύ περισσότερο η ζωή τους, τότε και ο φόβος μας γίνεται μεγαλύτερος.</span></p>
<p> </p>
<h3><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:</strong></span> <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/theologikos-logos/eksapsalmos" target="_blank"><strong>Γιατί στον Εξάψαλμο δεν πρέπει να κάνουμε καμία κίνηση;</strong></a></h3>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Γίνεται σεισμός, σείεται η γη, τρέμει τότε και η καρδιά μας. Και αν βρισκόμαστε μέσα στο σπίτι μας και ακούμε τους τριγμούς, τότε ο φόβος γίνεται τρόμος, γίνεται πανικός! – Μην φοβάσαι, ΕΣΥ να πιστεύεις…</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Φόβος και μπροστά στην αρρώστια</strong>. Όταν μάλιστα η αρρώστια είναι βαριά, αν έχει επώδυνες θεραπείες, αν αποδεικνύεται ανίατη ή ακούμε πως είναι και θανατηφόρα… Φόβος και τότε, φόβος πολύ μεγαλύτερος, <strong>φόβος θανάτου.</strong></span></p>
<h4><span style="font-size:12pt;"><strong>Μπορεί κανείς να αισθανθεί ότι ξαφνικά όλα γκρεμίζονται, χάνονται όλα.</strong></span></h4>
<p><span style="font-size:12pt;">Ο άνθρωπος μένει μόνος, αβοήθητος, ανήμπορος να αντιδράσει, χωρίς να ξέρει από πού να πιαστεί. Ο φόβος τότε γίνεται άγχος και αγωνία, μελαγχολία και απελπισία, πανικός, αδημονία, ασφυξία ψυχής!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Είναι φανερό ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα μόνος του στη ζωή. Κάποτε θα λυγίσει. Θα σπάσει. Θα νικηθεί. Έσχατος εχθρός, φοβερός και ολέθριος, ο θάνατος!</span></p>
<h4><span style="font-size:12pt;"><strong>Είμαστε αδύνατοι οι άνθρωποι</strong>.</span></h4>
<p><span style="font-size:12pt;">Στην ώρα τη δύσκολη έχουμε ανάγκη από κάποιον πολύ δυνατότερό μας, κάποιον που να μπορεί να κάνει όσα εμείς οι μικροί δεν φθάνουμε να κάνουμε για να κρατηθούμε και να νικήσουμε στη ζωή.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Όταν ο αρχισυνάγωγος Ιάειρος έτρεξε στον Κύριο Ιησού Χριστό να παρακαλέσει για τη βαρύτατα ασθενή κόρη του, είχε κάποιες ελπίδες. Ο Διδάσκαλος, που έδειχνε τόση αγάπη στους πονεμένους και θαυματουργούσε για χάρη τους, κάτι ίσως μπορούσε να κάνει και γι’ αυτόν.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Όταν όμως ήλθαν οι απεσταλμένοι από το σπίτι του και του είπαν να μην ταλαιπωρεί τον Διδάσκαλο, διότι η κόρη του πέθανε, ο δυστυχής πατέρας κινδύνευσε να καταρρεύσει. Χάθηκαν και οι τελευταίες του ελπίδες.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Άκουσε τότε ξαφνικά και απρόσμενα την παρήγορη και σταθερή φωνή του Χριστού, που έδινε θάρρος και ελπίδα στην ψυχή του:</span></p>
<h4> </h4>
<h3><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/theologikos-logos/peirasmous" target="_blank">Γιατί ο Θεός επιτρέπει τους πειρασμούς;</a><br /> </strong></span></h3>
<h4> </h4>
<h4><span style="font-size:12pt;"><strong>«Μή φοβοῦ, μόνον πίστευε» (Μάρκ. ε’ 36).</strong></span></h4>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Μια ακτίνα φωτός άστραψε ξαφνικά στο σκοτάδι που τύλιγε το νου και την καρδιά του.</strong> Πήγαν στο σπίτι και το θαύμα έγινε. Η δωδεκάχρονη νεκρή κόρη γύρισε στη ζωή! Ο πατέρας και όλοι οι δικοί του ένιωσαν ανείπωτα ευτυχείς. Οι περίφοβες ψυχές τους πλημμύρισαν από χαρά γ<strong>ια τη νίκη του Χριστού</strong>, για το θρίαμβο της ζωής.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Πόσες φορές θα γύρισε άραγε ο νους του ευτυχισμένου πατέρα σ’ εκείνη την τραγική στιγμή που όλα χάνονταν γύρω του, που βυθιζόταν στη θλίψη και στην απελπισία, και ένας λόγος τον συγκράτησε από την τέλεια κατάρρευση! <strong>«Μή φοβοῦ, μόνον πίστευε».</strong></span></p>
<h4><span style="font-size:12pt;"><strong>Ναι, αδελφέ μου! «Μή φοβοῦ, μόνον πίστευε».</strong></span></h4>
<p><span style="font-size:12pt;">Όταν νιώθεις μόνος στη ζωή, εγκαταλελειμμένος από εκείνους που είχες την ελπίδα ότι θα σε στήριζαν στη δυσκολία σου, «<strong>μή φοβοῦ, μόνον πίστευε</strong>».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Πίστευε ότι υπάρχει Κάποιος που ποτέ δεν μας εγκαταλείπει, που και όταν εμείς απερίσκεπτα Τον αφήνουμε και φεύγουμε μακριά Του, Εκείνος μας καταδιώκει με το έλεος του, όχι γιατί μας έχει ανάγκη, αλλά από αγάπη, γιατί γνωρίζει ότι εμείς έχουμε απόλυτη ανάγκη της δικής του παρουσίας στη ζωή μας.</span></p>
<h4><span style="font-size:12pt;"><strong>Όταν βρίσκεσαι μπροστά στο φάσμα της αποτυχίας, «μή φοβοῦ, μόνον πίστευε».</strong></span></h4>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Πίστευε ότι ο Θεός μπορεί να ανατρέψει όλα τα δυσάρεστα προγνωστικά, να αλλάξει ριζικά και άμεσα τις καταστάσεις, να κάνει το θαύμα που ζητάς στη ζωή σου.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Όταν η ασθένεια βαριά και ανίατη σε πλήξει, μην τα χάσεις, μη φοβηθείς. «<strong>Μόνον πίστευε</strong>».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ότι Εκείνος, «ο ιατρός των ψυχών και των σωμάτων», «ιάται πάσας τας νόσους», όλα μπορεί να τα θεραπεύσει και να δώσει τη δύναμη στον ασθενή και αδύνατο άνθρωπο όλα με θάρρος και ελπίδα να τα αντιμετωπίσει, και τον θάνατο μαζί Του να νικήσει.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Γι’ αυτό και όταν ο θάνατος νιώθεις να πλησιάζει – <strong>θα έλθει κάποτε αναπόφευκτα και αυτό</strong> – και τότε «<strong>μή φοβοῦ, μόνον πίστευε</strong>».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Πίστευε ακράδαντα στον κραταιό νικητή του θανάτου, που πέρασε και ο Ίδιος μέσα από τη σκοτεινή κοιλάδα του, αλλά ο θάνατος δεν τον άγγιξε, γιατί <strong>Αυτός είναι ο αρχηγός της ζωής, της αιωνίου και αληθινής, για κάθε πιστό ακόλουθο του.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Υπάρχει Αυτός που νικά τον θάνατο, που νικά την αιτία του θανάτου, τη δυσώδη αμαρτία, που συντρίβει τον διάβολο και όλες τις σκοτεινές δυνάμεις του, που κυβερνά τον κόσμο, που κρατεί στα παντοδύναμα χέρια του τη μικρή μας ζωή και δεν θα μας αφήσει ποτέ να χαθούμε, γιατί είναι ο άπειρος και παντοδύναμος Θεός, ο Θεός της άπειρης και ανερμήνευτης αγάπης.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Γι’ αυτό, ό,τι και να σου συμβεί, όποια δυσκολία και να συναντήσεις, μ’ όποιον πειρασμό και να χρειασθεί να πολεμήσεις, «<strong>μη φοβοῦ», αδελφέ. «Μή φοβοῦ, μόνον πίστευε</strong>».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Μην φοβάσαι, ΕΣΥ να πιστεύεις…</strong></em></span></p>
<p> </p>
<h3><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:</strong></span><strong> <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/theologikos-logos/alithini-istoria" target="_blank">Αληθινή Ιστορία: Μόνο ο Θεός είναι ο γιατρός της ψυχής</a></strong></h3>
<p> </p>
<h3><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:</strong></span><strong> <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/theologikos-logos/thelima" target="_blank">Πως θα γνωρίζουμε ποιο είναι το θέλημα του Θεού;</a></strong></h3></div>Ξέρεις ποια είναι η πραγματική πίστη;https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/-pisti2021-01-19T12:30:00.000Z2021-01-19T12:30:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/7608357462?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Ξέρεις ποια είναι η πραγματική πίστη; ...</strong></em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Η επιπόλαιη και ρηχή πίστη μερικών Χριστιανών φαίνεται προπάντων όταν συμβεί να πάθουν κάτι ή να αρρωστήσουν...<br /> </em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong><span class="tie-dropcap">Π</span>ραγματική πίστη στο Θεό ξέρεις ποια είναι; Εσύ, εγώ έχουμε τέτοια;</strong> Η επιπόλαιη και ρηχή πίστη μερικών Χριστιανών φαίνεται προπάντων όταν συμβεί να πάθουν κάτι ή να αρρωστήσουν. Περνούν μια ζωή μαρτυρική. Βλέπουν ένα σπυράκι και υποπτεύονται αμέσως το κακό…</span></p>
<h2><span style="font-size:12pt;">Πραγματική πίστη στο Θεό ξέρεις ποια είναι;</span></h2>
<p><span style="font-size:12pt;">Κάποτε γνώρισα μια χριστιανή, η οποία σε ώρα γαλήνης με κάποια υπερτροφική αυτοπεποίθηση έλεγε: «<strong>Εγώ πιστεύω βαθιά, μα πολύ βαθιά στον Θεό</strong>».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Όταν όμως την επισκέφθηκαν διάφορες δοκιμασίες, <strong>γόγγυζε τόσο</strong> κατά της Πρόνοιας του Θεού, ώστε αν την άκουγε ένας πιστός έπρεπε να σφαλίσει τα αυτιά του για να μην την ακούει.</span></p>
<div class="stream-item stream-item-in-post stream-item-inline-post aligncenter">
<p><span style="font-size:12pt;"> <strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/theologikos-logos/theos" target="_blank">Αφέσου στο Θεό και μη φοβάσαι! Ο Θεός θα κάνει το καλύτερο</a></strong></span></p>
</div>
<p><span style="font-size:12pt;">Τέτοιους δυστυχώς Χριστιανούς, άνδρες και γυναίκες, συναντούμε κάθε μέρα πολλούς. <strong>Και όμως λίγοι συναισθάνονται την αμαρτία τους και την εξομολογούνται.</strong></span></p>
<h3><span style="font-size:12pt;">Η επιπόλαιη και ρηχή πίστη μερικών Χριστιανών φαίνεται προπάντων όταν συμβεί να πάθουν κάτι ή να αρρωστήσουν.</span></h3>
<p><span style="font-size:12pt;">Περνούν μια ζωή μαρτυρική. Βλέπουν ένα σπυράκι και υποπτεύονται αμέσως το κακό. <strong>Νηστεύουν μία μέρα και αισθάνονται δήθεν τα γόνατά τους να τρέμουν. Άλλοτε πάλι ξεροβήχουν, διότι νομίζουν ότι έχουν κολλήσει αρρώστια.</strong></span></p>
<h4><span style="font-size:12pt;"><strong>Δεν προφταίνει να περάσει η μία ιδέα και τη διαδέχεται η άλλη.</strong></span></h4>
<p><span style="font-size:12pt;">Αυτά τα άτομα αποτελούν παθολογικά φαινόμενα αξιολύπητα, που μόνο μία πίστη βαθιά στον Κύριο θα μπορούσε να τα απαλλάξει από την κατάσταση αυτή και <strong>να τα κάνει να αισθανθούν τη χαρά της ζωής.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Αναφέρω παραδείγματα μερικών Χριστιανών, δήθεν πιστών</strong>. Όταν συμβεί, λόγου χάρη, να πάρουν μια γριππούλα και αδιαθετήσουν, αμέσως ανησυχούν, γίνονται ταυτοχρόνως και ιδιότροποι, νευρικοί, τυραννικοί στους άλλους.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Θα πείτε, ανθρώπινη αδυναμία!</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ναι, ανθρώπινη αδυναμία, αλλά που <strong>έχει την αιτία της στην ολιγοπιστία μας και πρέπει να το εξομολογηθούμε.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/proseyxh-l/proseyxes/prostasia-apo-exthrous-l" target="_blank">Προσευχή για προστασία από εχθρούς</a></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Άλλοι πάλι, τους οποίους ο Θεός, δοκιμάζοντάς τους, επιτρέπει να μείνουν ένα χρονικό διάστημα άρρωστοι μελαγχολούν, διότι δεν μπορούν, π.χ., να πάνε στην Εκκλησία, να πάρουν μέρος στις τελετές, να νηστέψουν, <strong>να κάνουν δήθεν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα.</strong></span></p>
<h4><span style="font-size:12pt;"><strong>Λες και το να υποταχθούν στο θέλημα του Θεού δεν ήταν καθήκον. Τόσο επιφανειακή θρησκευτικότητα έχουν.</strong></span></h4>
<p><span style="font-size:12pt;">Αναγνώστες, ίσως είχατε την ιδέα ως σήμερα, που διαβάσατε τις γραμμές αυτές, ότι είσαστε δυνατοί, στερεοί στην πίστη.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Μήπως λοιπόν απατάσθε;</strong> Προσέξτε, διότι ένα είναι το κριτήριο: <strong>Η υποταγή μας στο θέλημα του Θεού.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Εξετάστε! Και αν η θέλησή σας στον καιρό του πειρασμού ολοπρόθυμα και απόλυτα υποτάσσεται στη θέληση του Θεού, ευχαριστήστε Τον, <strong>διότι σας χάρισε το δώρο της πραγματικής πίστεως.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Αν όχι, τότε λυπηθείτε από την καρδιά σας για την ολιγοπιστία σας, <strong>εξομολογηθείτε και να είσθε βέβαιοι ότι ο Χριστός θα σας συγχωρήσει.</strong></span></p>
<h4><span style="font-size:12pt;"><strong>Μόνο προσέξτε! Μην αναβάλλετε την εξομολόγησή σας, διότι το μέλλον δεν είναι δικό μας.</strong></span></h4>
<p><span style="font-size:12pt;">Ο θείος Χρυσόστομος λέει σχετικά:</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>«Κλάψε προ καιρού, για να μην κλάψεις εκεί· τώρα να μετανοείς, </strong>τότε δεν θα υπάρχει καιρός μετανοίας· ας εργαστούμε το αγαθό όσο ακόμη μπορούμε· αν χάσουμε χρήματα, μπορούμε και πάλι να αποκτήσουμε, <strong>αν όμως χάσουμε τον καιρό, άλλον να βρούμε δεν μπορούμε</strong>».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Πραγματική πίστη είναι η υποταγή μας στο θέλημα του Θεού!</strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/panagia/voithise-me" target="_blank">Παναγία μου βοήθησε με! ...Παναγιά μου τι να κάνω;</a></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/proseyxh-l/proseyxes/serafeim-sarof" target="_blank">Προσευχή Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ</a></strong></span></p></div>Πώς να σώσω την ψυχή μου;https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/psychi2021-01-09T19:55:00.000Z2021-01-09T19:55:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/7974942889?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Πώς να σώσω την ψυχή μου; ...</em></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Ω, Θεέ μας, πόσο μεγάλες είναι οι υποσχέσεις σου! ...</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ψυχή: Μετανοεί, και ενισχυμένος με τη δύναμη της χάριτος των αγίων Μυστηρίων,</strong> προχώρα την οδό των εντολών του Θεού, υπό την καθοδήγηση που η Αγία Εκκλησία σού δίνει μέσω της θεόσδοτης ιεροσύνης.<br /> Όλο αυτό πρέπει να γίνει μέσα σε ένα πνεύμα ειλικρινούς πίστης που δεν κρατά καμία επιφύλαξη.<br /> </span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Έπειτα, τι είναι πίστη;</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η πίστη είναι η ειλικρινής ομολογία ότι ο Θεός, ο οποίος λατρεύεται, η Αγία Τριάδα, που δημιούργησε όλα τα πράγματα και προνοεί για όλα, σώζει εμάς τους πεσμένους, μέσω της δύναμης του σταυρικού θανάτου του ενσαρκωμένου Υιού του Θεού, με τη χάρη του Παναγίου Πνεύματος μέσα στην Αγία Εκκλησία Του.<strong> Η αρχή της ανακαίνισης, που ξεκινάει σε αυτή τη ζωή,</strong> θα εμφανιστεί σε όλη της τη δόξα στο μέλλοντα αιώνα, με έναν τρόπο που το μυαλό δεν μπορεί να κατανοήσει, ούτε η γλώσσα να εκφράσει.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ω, Θεέ μας, πόσο μεγάλες είναι οι υποσχέσεις σου!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Και μετά πώς περπατάει κάποιος απαρέγκλιτα στην οδό των εντελών;</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Αυτό δεν μπορεί να απαντηθεί με μία λέξη, γιατί η ζωή είναι σύνθετο πράγμα. Ορίστε τα απαραίτητα:</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">α) Μετανόησε, και γύρισε στον Κύριο, αναγνώρισε τις αμαρτίες σου, κλάψε γι’ αυτές, με βαθιά συντριβή, και ομολόγησέ τες ενώπιον του πνευματικού σου πατέρα. Υποσχέσου με το στόμα και με την καρδιά μπροστά στο πρόσωπο του Κυρίου να μην τον προσβάλεις περαιτέρω με τις αμαρτίες σου.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">β)<strong> Έπειτα, διατηρώντας το Θεό στο μυαλό και την καρδιά,</strong> προσπάθησε να εκπληρώσεις στην πραγματικότητα τις υποχρεώσεις και τις καταστάσεις, τις οποίες σου επιβάλλει η ύπαρξή σου στη ζωή.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">γ) Σ’ αυτή την εργασία φρούρησε προ πάντων την καρδιά σου από κακές σκέψεις και συναισθήματα — υπερηφάνεια, ματαιοδοξία, θυμός, κατάκριση, έχθρα, φθόνος,<strong> περιφρόνηση, απελπισία, προσκόλληση σε πράγματα και πρόσωπα, διασκεδασμός του νου,</strong> άγχος, όλες τις αισθησιακές ηδονές και οτιδήποτε χωρίζει το μυαλό και την καρδιά από το Θεό.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">δ) Προκειμένου να μείνεις σταθερός σε αυτή την εργασία, αποφάσισε εκ των προτέρων: να μην παρατήσεις αυτό που αναγνωρίζεις απαραίτητο, ακόμα κι αν αυτό ισοδυναμεί με θάνατο. Για να το πετύχεις αυτό, όταν αρχικά αποφασίσεις να το κάνεις, πρόσφερε τη ζωή σου στο Θεό ώστε να ζεις όχι για τον εαυτό σου, αλλά για το Θεό μόνο.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">ε) <strong>Στήριγμα για μια τέτοια ζωή είναι μια ταπεινή προσφορά του εαυτού μας στη θέληση του Θεού,</strong> και όχι να στηριζόμαστε στον εαυτό μας· ο πνευματικός στίβος στον οποίο ολοκληρώνεται αυτή η ζωή είναι η υπομονή, μια απαρέγκλιτη σταθερότητα στις τάξεις της λυτρωμένης ζωής, με μια χαρούμενη καρτερικότητα για όλους τους κόπους και τα δυσάρεστα που συνδέονται μ’ αυτή.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/filosofies" target="_blank">Η πίστη δεν είναι θεωρίες, υποθέσεις και φιλοσοφίες</a></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">στ) <strong>Στήριγμα για την υπομονή είναι η πίστη —</strong> δηλαδή η διαβεβαίωση ότι, εργαζόμενος κατ’ αυτό τον τρόπο για το Θεό, εσύ είσαι δούλος Του και αυτός είναι ο Κύριός σου, ο οποίος βλέπει τις προσπάθειές σου, χαίρεται μ’ αυτές και τις εκτιμά – η ελπίδα – ότι η βοήθεια του Θεού η οποία σε προστατεύει πάντα, είναι πάντα έτοιμη και σε περιμένει,<strong> και θα κατέλθει σε σένα στο χρόνο που την χρειάζεσαι,</strong> ότι ο Θεός δε θα σε απαρνηθεί στο τέλος της ζωής σου, και θα σε κρατήσει πιστό στις εντολές του εδώ, ανάμεσα σε όλους τους πειρασμούς, θα σε οδηγήσει μέσω του θανάτου στην αιώνια βασιλεία Του – η αγάπη – που σκέφτεται μέρα και νύχτα τον αγαπημένο Κύριο, προσπαθεί με κάθε τρόπο να κάνει μόνο ό,τι τον ευχαριστεί, και αποφεύγει όλα όσα τον προσβάλουν με σκέψη, λόγο ή πράξη.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">ζ) <strong>Τα όπλα μιας τέτοιας ζωής είναι: οι προσευχές στο ναό και στο σπίτι, ειδικά η νοερή προσευχή, η νηστεία ανάλογα με τη δύναμή μας,</strong> και τους κανόνες της εκκλησίας, η επαγρύπνηση, η μόνωση, η χειρωνακτική εργασία, η συχνή εξομολόγηση των αμαρτημάτων, η Θεία Κοινωνία, η ανάγνωση του Λόγου του Θεού και των κειμένων των Αγίων Πατέρων, οι συνομιλίες με θεοσεβείς ανθρώπους, η συχνή συζήτηση με τον πνευματικό μας πατέρα για όλα τα γεγονότα της εσωτερικής και εξωτερικής ζωής μας. Το θεμέλιο όλων αυτών των έργων κατά μέτρο, χρόνο και τόπο είναι η σοφία, με τη συμβουλή εκείνων που είναι πεπειραμένοι.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/ksereis-esi" target="_blank">Ξέρεις εσύ γιατί προσευχόμαστε στο Θεό;</a></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">η) <strong>Φρούρησε τον εαυτό σου με φόβο. Γι’ αυτό να θυμάσαι το θάνατο—το τέλος, την κρίση, την κόλαση, την ουράνια Βασιλεία.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">θ) Προ πάντων να είσαι προσεκτικός με τον εαυτό σου: κράτα το νου νηφάλιο και την καρδιά ατάραχη.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">ι) Θέσε ως τελικό στόχο το άναμμα της φλόγας του πνεύματος, ούτως ώστε η πνευματική πυρκαγιά να κάψει την καρδιά σου και, συγκεντρώνοντας όλες σου τις δυνάμεις, άρχισε να χτίζεις τον εσωτερικό άνθρωπο και τελικά κάψε τα βάρη των αμαρτιών και των παθών σου.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Τακτοποίησε τη ζωή σου με αυτό τον τρόπο, και με τη χάρη του Θεού θα σωθείς.</strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/proseyxes/prol" target="_blank">Προσευχή ευγνωμοσύνης στο Χριστό</a></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/profiteies/profiteies/gerontissas-attikis" target="_blank">Πρόρρηση της Γερόντισσας Αττικής: «Ο πόλεμος πλέον έρχεται θα φλέγεται το Αιγαίο – Θα κοκκινίσει η θάλασσα.</a></strong></span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong><a href="https://www.face-new237.com">https://www.face-new237.com</a></strong></span></p></div>Πως να αντιμετωπίσω την αμαρτωλότητά μου;https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/antimetwpiso2021-01-07T20:35:00.000Z2021-01-07T20:35:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/7934220663?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Πως να αντιμετωπίσω την αμαρτωλότητά μου; ...</strong></em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρός, τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος...</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em><br /> </em>ἐρώτημα. Πῶς μπορῶ νὰ ἀντιμετωπίσω τὴν ἁμαρτωλὴ μου κατάσταση; Τὶ μπορῶ νὰ κάνω; Δὲν μπορῶ νὰ ἀποφύγω τὴν διάπραξη ἁμαρτημάτων, μόνο ὁ Χριστὸς ἄλλωστε ἦταν ἀναμάρτητος. Καὶ δὲν μπορῶ καὶ ἐξακολουθῶ νὰ διαπράττω ἁμαρτήματα, ἐξαιτίας τῆς ἔλλειψης ἀποφασιστικότητας, θάρρους, ἱκανότητας γιὰ ἀληθινὴ μετάνοια ἤ ἐξαιτίας τῆς γενικότερης ἁμαρτωλῆς κατάστασης ἡ ὁποία κυριαρχεῖ στὸν ἐσωτερικό μου κόσμο. Τὶ ὰπομένει λοιπὸν σὲ μένα;<strong> Βασανίζομαι, παλεύω ἀπεγνωσμένα ὅπως ἕνας ἄνθρωπος τὴν ὥρα ποὺ πνίγεται καὶ δὲν βλέπω λύση.</strong></span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Κάποτε γι αὐτὸ τὸ θέμα ἕνας Ρῶσος στάρετς, ἕνας ἀπὸ τοὺς τελευταἰους γέροντες τῆς μονῆς τῆς Ὄπτινα, εἶπε, σ’ ἕναν ἐπισκέπτη του: Κανένας δὲν μπορεῖ νὰ ζήσει χωρίς νὰ ἁμαρτήσει καὶ ἐλάχιστοι γνωρίζουν πώς νὰ μετανοοῦν κατὰ τέτοιο τρόπο, ὥστε νὰ λευκανθοῦν οἱ ἁμαρτίες τους. Ὑπάρχει ὅμως ἕνα πράγμα τὸ ὁποίο ὅλοι μποροῦμε νὰ κάνουμε: <strong>Ὅταν δὲν μποροῦμε οὔτε τὴν ἁμαρτία νὰ ἀποφύγουμε, οὔτε νὰ μετανοήσουμε ἀληθινά, μποροῦμε τότε νὰ βαστάζουμε τὸ φορτίο της, νὰ τὸ ὑποφέρουμε ὑπομονετικά, μὲ πόνο, χωρίς νὰ κάνουμε ὁτιδήποτε γιὰ νὰ ἀποφύγουμε τὸν πόνο καὶ τὴν ἀγωνία ποὺ προξενεῖ, νὰ τὴν ὑποφέρουμε ὅπως κάποιος θὰ ὑπέφερε τὸ βάρος ἑνὸς σταυροῦ.</strong> Ὄχι βέβαια τὸ σταυρό τοῦ Κυρίου, οὔτε τὸ σταυρὸ τῶν ἀληθινῶν μαθητῶν του, ἀλλὰ τὸ σταυρὸ τοῦ ληστῆ ποὺ εἶχε σταυρωθεῖ δίπλα Του. Δὲν εἶπε ὁ ληστὴς αὐτὸς στὸν ἄλλο ληστὴ ποὺ βλασφημοῦσε τὸν Κύριο: Ἐμεῖς ὑποφέρουμε ἐπειδή ἔχουμε διαπράξει ἐγκλήματα. Αὐτὸς ὑποφέρει παρόλο ποὺ εἶναι ἀναμάρτητος. Καὶ σὲ αὐτὸν ὁ Χριστὸς εἶπε: «Σήμερα θὰ εἶσαι στὸν παράδεισο μαζί Μου…», ἐπειδὴ εἶχε ἀποδεχτεῖ τὴν τιμωρία, τὸν πόνο, τὴν ἀγωνία καὶ τὶς συνέπειες πραγματικὰ τοῦ κακοῦ ποὺ εἶχε διαπράξει μὲ τὸ νὰ ἦταν αὐτὸς ποὺ ἦταν.</span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Θυμᾶμαι ἐπίσης ἀπὸ τὴ ζωὴ ἑνὸς ἱερέα</strong>, τὴν ἱστορία ἑνὸς ἀνθρώπου ποὺ εἶχε ἔρθει σ’ αὐτὸν καὶ τοῦ εἶχε πεῖ ὅτι ὅλη ἡ ζωὴ του μέχρι τότε ἦταν ἁμαρτωλή, ἀκάθαρτη καὶ ἀνάξια τόσο ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ὅσο καὶ ἐνώπιον τοῦ ἴδιου. Καὶ κατόπιν εἶχε μετανοήσει, εἶχε ἀπορρίψει καὶ ἀποστραφεῖ ὅλο τὸ κακὸ ποὺ εἶχε κάνει, ἐν τούτοις ὅμως, βρισκόταν ἀκόμη κάτω ὑπό τὴν ἐπήρεια τῶν ἴδιων ἁμαρτημάτων. Καὶ ὁ ἱερέας τοῦ εἶπε: «Ὑπῆρχε μιὰ περίοδος τῆς ζωῆς σου ποὺ ἔτρωγες σκυμμένος πάνω στὶς λάσπες ὅλες αὐτές τὶς ἀκαθαρσίες μὲ μεγάλη ἱκανοποίηση.<strong> Τώρα κατανόησες ότι πρόκειται γιὰ ἀκαθαρσίες καὶ νοιώθεις τρόμο, ἀηδία καὶ ὅτι πνίγεσαι μὲ αὐτές. Θεώρησε λοιπὸν ὅτι αὐτὴ εἶναι ἀνταμοιβή σου γιὰ τὸ κακὸ σου παρελθόν καὶ ὑπέμεινε . . .».</strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Αὐτὸ εἶναι κάτι ποὺ ὅλοι μας μποροῦμε νὰ κάνουμε. Νὰ ὑπομένουμε τὶς συνέπειες, τὴν ὑποδούλωση ποὺ εἶναι δική μας, ὑπομονετικά, ταπεινά, μὲ συντετριμμένη τὴν καρδιά καὶ ὄχι μὲ ἀδιαφορία, οὔτε καὶ μὲ τὴν λογικὴ ὅτι ἐφόσον εἴμαστε ἐγκαταλελειμμένοι ἀπὸ τὸν Θεὸ σὲ αὐτὴ τὴν κατάσταση, τότε γιατί νὰ μὴν ἁμαρτάνουμε; Ἀλλὰ ἐκλαμβάνοντας τὴν κατάσταση στὴν ὁποία βρισκόμαστε ὡς θεραπευτικὴ ἐπίγνωση τοῦ τὶ εἶναι ἁμαρτία, τὶ μᾶς προξενεῖ, καθὼς ἐπίσης καὶ τὴ φρίκη ποὺ αὐτὴ περικλείει.<strong> Καὶ ἐάν ἀντέξουμε ὑπομονετικά, θὰ ἔρθει μιὰ μέρα ποὺ ἡ ἐσωτερική μας ἀποστροφή πρὸς τὴν ἁμαρτία θὰ φέρει καρπούς καὶ θὰ ἀπελευθερωθοῦμε ἀπ’ αὐτή.</strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ἔτσι, ἄν μποροῦμε, μὲ κάθε τρόπο, ἄς ἀποφύγουμε τὴν ἁμαρτία σὲ ὅλες της τὶς μορφές, ἀκόμη κι ἐκεῖνα τὰ ἁμαρτήματα ποὺ φαίνονται τόσο ἀσήμαντα, γιατὶ μὴν ξεχνοῦμε ὅτι σ’ ἕνα φράγμα νεροῦ ἡ παραμικρὴ ρωγμὴ του ἀργά ἤ γρήγορα θὰ ὁδηγήσει στὴν ἔκρηξη καὶ διάλυσή του.</strong> Ἐὰν μποροῦμε, ἄς μετανοήσουμε ἀληθινὰ, ἄς ἀποστραφοῦμε τὸ ἁμαρτωλὸ παρελθὸν μας μ’ ἕναν ἠρωϊκὸ καὶ ἀποφασιστικὸ τρόπο. Ἀλλὰ ἐὰν δὲν μποροῦμε τίποτα ἀπὸ αὐτὰ τὰ δύο, τότε ἄς σηκώσουμε ὑπομονετικὰ καὶ μὲ ταπεινοφροσύνη ὅλο τὸν πόνο καὶ ὅλες τὶς συνέπειες αὐτῆς τῆς ἀδυναμίας. Καὶ αὐτὴ ἡ στάση μας μιὰ μέρα θὰ ληφθεῖ ὑπόψη ἀπό τὸν Θεό, ὁ Ὁποῖος σὲ ἀπάντηση στὸ ἐρώτημα τῶν Ἀγγέλων του γιὰ τὴ ζωὴ τοῦ Μωϋσῆ, «Γιὰ πόσο διάστημα ἀκόμη θὰ ἀνέχεσαι τὶς ἁμαρτίες τους», ἀπάντησε: «Θὰ τοὺς ἀρνηθῶ ὅταν τὸ μέτρο τῶν ἁμαρτιῶν τους ὑπερβεῖ τὸ μέγεθος τῶν βασάνων τους».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Ὡς ἐκ τούτου, ἄς ἀποδεχθοῦμε τὸν πόνο σὰν ἕνα πόνο λυτρωτικό, ἀκόμα κι ἄν δὲν μποροῦμε νὰ τὸν προσφέρουμε σὰν ἕνα καθαρό, ἀκηλίδωτο πόνο. Ἀμήν.</em></span></p>
<p><span style="font-size:10pt;"><em><strong><a href="https://www.face-new237.com">https://www.face-new237.com</a></strong></em></span></p></div>Συγχώρεση ΕΣΥ ξέρεις τι θα πει; Μάθε την αλήθειαhttps://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/sigxoresi2020-12-31T19:20:00.000Z2020-12-31T19:20:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/7623723490?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Συγχώρεση ΕΣΥ ξέρεις τι θα πει; Μάθε την αλήθεια…</strong></em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Πρέπει να θυμόμαστε καλά όλοι μας ότι η συγχώρεση δεν αλλάζει το παρελθόν, «μεγαλώνει» όμως το μέλλον...</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong><span class="tie-dropcap">Σ</span>υγχώρεση ΕΣΥ ξέρεις τι θα πει; Τι σημαίνει άραγε η λέξη «Συγχώρεση»;</strong> Είμαστε πάρα πολλοί που γνωρίζουμε αυτή την λέξη αλλά λίγοι όσοι στην ουσία την κατανοούν! Αν και ο θυμός είναι ένα ανθρώπινο συναίσθημα που πολλές φορές προκαλείται από πραγματικά αίτια…</span></p>
<h2><span style="font-size:12pt;">Συγχώρεση ΕΣΥ ξέρεις τι θα πει;</span></h2>
<p><span style="font-size:12pt;">Η λέξη «Συγχωρώ» είναι σύνθετη λέξη και αποτελείται από τις λέξεις Συν + Χωρώ, με άλλα λόγια «χωράμε και οι δυο μαζί» ή «βρίσκεις χώρο μέσα μου».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Είναι η συνειδητή αυτή στάση να αφήσουμε κάποιον να «<strong>χωρέσει στην καρδιά μας</strong>».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Όταν αρνούμαστε να συγχωρήσουμε τον διπλανό μας θωρακίζουμε την ψυχή μας κατά τέτοιο τρόπο ώστε δε βρίσκει χώρο μέσα μας.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Αν και ο θυμός είναι ένα ανθρώπινο συναίσθημα που πολλές φορές προκαλείται από πραγματικά αίτια και δικαιολογείται, ωστόσο δε θα πρέπει να αποτελεί τρόπο ζωής.</span></p>
<h3><span style="font-size:12pt;">Αντίθετα, η συγχωρητικότητα είναι θεραπευτική και είναι ωφέλιμο να γίνει τρόπος ζωής.</span></h3>
<p><span style="font-size:12pt;">Η συγχωρητικότητα δεν είναι συναισθηματική ενέργεια αλλά απόφαση που βασίζεται στη γνώση της ανθρώπινης φύσης ως αδύναμης και περιορισμένης και <strong>στην επιείκεια που πηγάζει από αυτή την γνώση.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Πρέπει να θυμόμαστε καλά όλοι μας ότι η συγχώρεση δεν αλλάζει το παρελθόν, «μεγαλώνει» όμως το μέλλον!</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Άνοιξε το παράθυρο της καρδιάς και δες απ’ έξω τον κήπο του Θεού που είναι πάντα ανθισμένος!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Δες την αλήθεια με μάτια καθαρά και <strong>ζήτα συγγνώμη πρώτα από τον ίδιο σου τον εαυτό και από κάθε συνάνθρωπό σου.</strong></span></p>
<h4><span style="font-size:12pt;"><strong>Η συγχώρεση είναι μεγάλη αρετή.</strong></span></h4>
<p><span style="font-size:12pt;">Είναι μια αγκαλιά του Χριστού σε όλους εμάς, <strong>μια λύτρωση απ’ τον εγωισμό μας</strong> που καθημερινά μεγαλώνει μέσα μας σαν ανήμερο θηρίο και σαν ένα φυτό γεμάτο αγκάθια. <strong>Αγκάθια που ανοίγουν σιγά σιγά πληγές στην ψυχή μας, την τυλίγουν μέχρι που γινόμαστε έρμαια του εγώ μας χωρίς να το καταλάβουμε.</strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/aionia-zoi" target="_blank">Τι να κάνω για να κερδίσω την αιώνια ζωή;</a></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Άσε για πάντα το παράθυρο της καρδιάς σου ανοιχτό! Πάρε το χέρι του κάθε συνανθρώπου σου και βάδιζε μαζί του ως το Θεό!</span></p>
<div class="google-auto-placed ap_container"> </div>
<p><span style="font-size:12pt;">Η συγχώρεση ή μη θα πρέπει να ξέρεις πως επηρεάζει και την υγεία. <strong>Πνευματική και Σωματική!</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ακούμε συχνά από ανθρώπους: «Τόνοι βάρους έφυγαν από πάνω μου». Πώς στ’ αλήθεια έγινε αυτό;</span></p>
<h4><span style="font-size:12pt;"><strong>Μόνο με ένα συγνώμη σε ένα πρόσωπο που του κρατούσα κακία και έχθρα έφερε τέτοιο αποτέλεσμα σε εμένα;</strong></span></h4>
<p><span style="font-size:12pt;">Το μίσος και η μνησικακία είναι ένα μεγάλο βάρος για την ψυχή μας αλλά και για το σώμα μας.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Όταν κρατάω κακία σε κάποιον, η κακία αυτή είναι μέσα μου,</strong> και μου παίρνει όλες τις θετικές δυνάμεις και ενέργειες.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Όταν λέμε: «μου έσπασες τα νεύρα», τι εννοούμε; Εννοούμε ότι «με εξάντλησες ψυχικά και σωματικά». Αυτό γίνεται συνήθως από άμεση επίδραση του άλλου σε μένα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Η μνησικακία όμως δρα, από μένα σε μένα και βέβαια αρνητικά.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Για την ψυχική και σωματική μας υγεία πρέπει να συγχωρώ και τους εχθρούς μου.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Με το να συγχωρώ, δεν ωφελώ τον φίλο, τον εχθρό, τον συγγενή μόνο, αλλά πρώτα-πρώτα</span><br /> <span style="font-size:12pt;">τον εαυτό μου. <strong>Πρέπει να το θυμάμαι αυτό!</strong></span></p>
<div class="google-auto-placed ap_container"> </div>
<p><span style="font-size:12pt;">Αυτό δεν το λένε μόνο οι Πατέρες και η Εκκλησία μας, αλλά το λέει κι ο Χριστός μας.</span></p>
<h4><span style="font-size:12pt;"><strong>Όμως πως επηρεάζει η μη συγχώρεση πέρα από το πνεύμα και το σώμα μας;</strong></span></h4>
<p><span style="font-size:12pt;">Οι μνησίκακοι, που δεν ξεχνούν το κακό που τους έχουν κάνει ή αυτό που θέλουν να κάνουν, χώρια από τις κοινωνικές επιπτώσεις, παθαίνουν με τον καιρό, άγχος, ψύχωση, υπέρταση, ημικρανίες, κατάθλιψη και από αυτές, αδελφοί μου, δεν μπορεί να τους απαλλάξει ούτε ψυχολόγος, ούτε ψυχίατρος ή νευρολόγος.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Η μετάνοια και η συγχώρεση είναι τα φάρμακα της υγείας (ψυχικής και σωματικής) και της ευδαιμονίας και αρμονίας μέσα στην κοινωνία μας.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Όπως τα κύτταρα του σώματός μας, προέρχονται από ένα και το αυτό κύτταρο, και συνεπώς είναι αδέλφια, έτσι κι εμείς όλοι προερχόμαστε από τον Ένα Κύριό μας και Θεό μας, που μας ξέρει καλά και παραχωρεί τα φάρμακα-αρετές στους πιστούς Χριστιανούς.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Δεν πρέπει να ξεχνώ την συγχώρεση! Όχι την λέξη αλλά… την ουσία της!</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em> </em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/laos-theou" target="_blank">Ποιος είναι ο λαός του Θεού;</a></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/filotimi" target="_blank">Οι φιλότιμοι έχουν λεπτή συνείδηση και βοηθιούνται από τον Θεό</a></strong></span></p></div>Τι να κάνω για να κερδίσω την αιώνια ζωή;https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/aionia-zoi2020-12-30T17:55:00.000Z2020-12-30T17:55:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/7718354675?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Τι να κάνω για να κερδίσω την αιώνια ζωή; ....</strong></em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Γιατί ο Κύριος του ζήτησε να πουλήσει όλα όσα είχε και να δώσει στους φτωχούς; ....</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong><span class="tie-dropcap">Δ</span>ιδάσκαλε αγαθέ, τι να κάνω για να κερδίσω την αιώνια ζωή. Και ο Κύριος του απάντησε: «Φύλαξε σ’ όλη σου τη ζωή τις εντολές του Θεού».</strong> Τόση πεποίθηση είχε στον εαυτό του ο πλούσιος νέος. Τόση βεβαιότητα για την ηθική του αξία. Τόση εμπιστοσύνη στην αυτογνωσία του. Και όμως επλανάτο δεινή πλάνη ο ταλαίπωρος.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Γράφει: Ο Ιεροδιάκονος Ιεράς Μητροπόλεως Ταμασού και Ορεινής, <strong>Ραφαήλ Μισιαούλης</strong></em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>«Διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ἀγαθὸν ποιήσω ἵνα ἔχω ζωὴν αἰώνιον;1»</strong></em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ο πλούσιος νέος του σημερινού ευαγγελίου ξεκινά από μια σημαντική κίνηση Πηγαίνει να ρωτήσει για την αιώνια ζωή, Εκείνον που είναι ο Αιώνιος και η όντως ζωή. Πηγαίνει να ρωτήσει για τη σωτηρία τον ίδιο το Σωτήρα. Διδάσκαλε αγαθέ, τι να κάνω για να κερδίσω την αιώνια ζωή. Και ο Κύριος του απάντησε: «<strong>Φύλαξε σ’ όλη σου τη ζωή τις εντολές του Θεού</strong>». Τόση πεποίθηση είχε στον εαυτό του ο πλούσιος νέος. Τόση βεβαιότητα για την ηθική του αξία. </span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/laos-theou" target="_blank">Ποιος είναι ο λαός του Θεού;</a></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Τόση εμπιστοσύνη στην αυτογνωσία του. Και όμως επλανάτο δεινή πλάνη ο ταλαίπωρος.</strong> Η κατόπιν στάση του προς το Χριστό απέδειξε πως δεν ήταν τηρητής, αλλά παραβάτης των εντολών του Θεού. Εκεί που νόμιζε ότι είχε αυτογνωσία, δεν είχε. Γιατί αυτογνωσία είναι η γνώση του εαυτού μας, ποιοι είμαστε και τι είμαστε, είναι η γνώση και η βαθύτατη συναίσθηση και συντριβή και πλήρης προς το Θεὸ στροφὴ και καταφυγή.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Αφού εδιδάχθη από τoν αληθινόν διδάσκαλο σωτήρια μαθήματα, δεν τα χάραξε στην καρδία του ούτε εφήρμοσε τα μαθήματα αυτά στην πράξη, αλλά απήλθε λυπημένος, επειδή είχε τυφλωθεί από το πάθος της φιλοπλουτίας. <strong>Όταν ο πλούτος σκορπίζεται κατά τον τρόπον που παραγγέλλει ο Κύριος, έχει την ιδιότητα να παραμένει, ενώ όταν φυλάσσεται, να μας εγκαταλείπει.</strong> Εάν τον φυλάσσεις, δεν θα τον έχεις, εάν τον σκορπίσεις, δεν θα τον χάσης. Αλλά ο πλούτος είναι περιζήτητος από τους περισσοτέρους όχι για τα ενδύματα ούτε για τις τροφές. Έχει επινοηθεί από τον διάβολο κάποιο τέχνασμα το οποίον υποβάλλει στους πλουσίους αναρίθμητες αφορμές για δαπάνες, ώστε να κυνηγούν τα περιττά και άχρηστα ως αναγκαία, και ποτέ να μην αισθάνονται κορεσμό από του να επινοούν αφορμές για έξοδα, όπως αναφέρει ο Μέγας Βασίλειος2.</span></p>
<h2><span style="font-size:12pt;">Τι να κάνω για να κερδίσω την αιώνια ζωή;</span></h2>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Γιατί ο Κύριος του ζήτησε να πουλήσει όλα όσα είχε και να δώσει στους φτωχούς;</strong> Γιατί το να έχει κανείς μεγάλο πλούτο είναι τελείως ασυμβίβαστο με το να ζει σύμφωνα με τις εντολές του Χριστού. Πώς μπορεί ένας άνθρωπος πράος και ταπεινός να χύνει συνέχεια δάκρυα βλέποντας να υποφέρουν οι αδελφοί του και να πολλαπλασιάζει ταυτόχρονα τον πλούτο του, να χτίζει καινούρια σπίτια, να αγοράζει καινούρια άλογα και ακριβά ρούχα;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ο πλούσιος αυτός νέος αγαπούσε τον πλησίον του, αλλά μόνο στα λόγια και στα συναισθήματα, όχι όμως και στην πράξη. <strong>Αγαπούσε τον συνάνθρωπό του τόσο, όσο να μη θίγεται το πορτοφόλι του, η περιουσία του</strong>. Βέβαια τις άλλες εντολές ο νέος αυτός, όπως έλεγε, αγωνιζόταν να τις τηρεί. Αλλά το αγκάθι της φιλαργυρίας κατέστρεφε το χωράφι της ψυχής του. Προσήλωνε το νου του στα γήινα και φθαρτά, σε αντίθεση με αυτό που μας προτρέπει ο Απόστολος Παύλος<strong> «τὰ ἄνω φρονεῖτε, μὴ τὰ ἐπὶ τῆς γῆς3»,</strong> και έδιωχνε από την καρδιά του τη συμπάθεια προς τούς φτωχούς.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ο νέος αντί να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία που του παρουσίασε ο Κύριος, «περίλυπος ἐγένετο4». Έφυγε με το κεφάλι σκυμμένο. Χάθηκε μέσα στους πολλούς κι έμεινε άγνωστος. Δεν μάθαμε ούτε το όνομά του. Και αυτό, γιατί δεν μπόρεσε να σπάσει τον ένα, τον μοιραίο δεσμό, την αγάπη του πλούτου που έγινε βρόγχος στο λαιμό του και τον έπνιξε. Ο Κύριος προέτρεψε τον πλούσιο νέο να μοιράσει τον πλούτο του στους φτωχούς. </span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/-ypomoni" target="_blank">Πίστη στο Θεό, Ελπίδα και «Υπομονή»</a></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μέσα στην οικογένεια της Εκκλησίας δεν μπορεί ο ένας να έχει θησαυρούς και ο άλλος να στερείται τον επιούσιο. <strong>Όποιος έχει πλούτη, πρέπει να ευεργετεί. Πραγματικός πλούσιος δεν είναι εκείνος πού κατέχει, αλλά εκείνος που δίνει.</strong> Με τη δωρεά προσελκύεται η γενναιοδωρία του Θεού, η οποία αυξάνει και πολλαπλασιάζει τα πλούτη. Όσο δίνει ὁ πλούσιος, τόσο περισσότερο πλουτίζει και σε επίγεια και σε επουράνια αγαθά. Έτσι αποδεικνύεται η αξία του αποστολικού λόγου: «μακάριόν ἐστι μᾶλλον διδόναι ἤ λαμβάνειν5».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η λανθασμένη κίνηση του νέου είναι ότι πηγαίνει στο Χριστό χωρίς να αρνηθεί τον έρωτά του για τον χρυσό. Πίσω από τον πλούτο6 κρύβονται, η πλεονεξία, ο ατομισμός, η υπεροχή που νιώθει ο πλούσιος από τους άλλους τους ανθρώπους. Όταν πλησιάζουμε το Χριστό, δεν θα σταθεί στην υγεία που φαίνεται αλλά στην αρρώστια που κρύβεται.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Να διώξουμε από την καρδιά μας την προσκόλληση στα γήινα αγαθά. Και μόνο ένα πράγμα να επιδιώκουμε: το να είμαστε φίλοι και αδελφοί του Θεού, που αγαπάνε τον Χριστό και τους οποίους αγαπά Εκείνος. <strong>Όποιος σκορπίσει στους φτωχούς και με τον πλούτο του φέρει την ελπίδα εκεί όπου υπήρχε πριν σκοτάδι απογνώσεως, θα βρει αδαπάνητους θησαυρούς στον ουρανό. Στόχος μας αυτός να είναι, το κέρδος της κατακτήσεως της Βασιλείας του Θεού.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>1. Ματθαίου 19, 16.</em></span><br /> <span style="font-size:12pt;"><em>2. Αγίου Βασιλείου του Μεγάλου, Ομιλία προς τους πλουτούντας, ΕΠΕ τόμος 6, σελ. 284.</em></span><br /> <span style="font-size:12pt;"><em>3. Κολοσσαείς 3,2.</em></span><br /> <span style="font-size:12pt;"><em>4. Ματθαίου 19, 22.</em></span><br /> <span style="font-size:12pt;"><em>5. Πράξεων 20, 35.</em></span><br /> <span style="font-size:12pt;"><em>6. Για το πάθος της φιλαργυρίας παραθέτω μερικά αποσπάσματα από τις διδασκαλίες των Αγίων μας: Κανείς δεν είναι περισσότερο ανόητος, από τον δούλο των χρημάτων. Νομίζει ότι τα εξουσιάζει, ενώ εκείνα τον εξουσιάζουν. Νομίζει ότι είναι κύριος των χρημάτων του, ενώ στην πραγματικότητα είναι δούλος αυτών (Ιερού Χρυσοστόμου), δεν χορταίνει ποτέ του κανείς να κερδίζει χρήματα, γιατί η διαρκής απόκτηση, είναι ξύλο και προσάναμμα της μεγαλύτερης επιθυμίας (Αγίου Κλήμεντος Αλεξανδρείας), φιλαργυρία είναι η έλλειψη πίστεως στο Θεό, ότι θα φροντίσει για σένα, είναι το χάσιμο της ελπίδος για την εκπλήρωση των υποσχέσεών Του και η μεγάλη ιδέα που έχουμε για τον εαυτό μας (Αγίου Ησαΐου του Αναχωρητού), εάν αγαπήσεις την φιλαργυρία, θα πορευθείς, αναχωρώντας απ’ αυτή τη ζωή άδειος. Εάν όμως αγαπήσεις την ακτημοσύνη, δεν θα στερηθείς τον ουράνιο πλούτο <strong>(Οσίου Εφραίμ του Σύρου).</strong></em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/christianou" target="_blank">Το πρώτο βήμα του χριστιανού είναι να μάθει να πολεμά...</a></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/proseyxes/d" target="_blank">Η άσκηση της προσευχής του Ιησού ως ουράνιο δώρο</a></strong></span></p></div>Ποιος είναι ο λαός του Θεού;https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/laos-theou2020-12-30T11:05:00.000Z2020-12-30T11:05:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/7848698898?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Ποιος είναι ο λαός του Θεού; ...</em></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Ὅταν οὖν ἔλθῃ ὁ κύριος τοῦ άμπελῶνος, τί ποιήσει τοῖς γεωργοῖς ἐκείνοις; ...<br /> </em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong><span class="tie-dropcap">Π</span>οιος είναι ο λαός του Θεού;</strong> Όταν λοιπόν έρθει στο αμπέλι του «ὁ κύριος τοῦ ἀμπελῶνος, τί ποιήσει2», τι είναι δίκαιο και πρέπον να κάνει με τους γεωργοὺς εκείνους;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Γράφει: Ο Ιεροδιάκονος Ιεράς Μητροπόλεως Ταμασού και Ορεινής, <strong>Ραφαήλ Μισιαούλης</strong></em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>«Ὅταν οὖν ἔλθῃ ὁ κύριος τοῦ άμπελῶνος, τί ποιήσει τοῖς γεωργοῖς ἐκείνοις;1»</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Ο Χριστός χρησιμοποίησε την εικόνα της αμπέλου, και όχι άλλου δέντρου ή φυτού, διότι προετοιμάζει έτσι τους πιστούς να κατανοήσουν ότι το προϊόν της αμπέλου, ο οίνος, θα δοθεί <strong>στο Μυστικό Δείπνο για να είναι το ίδιο το αίμα του με το οποίο θα ενώνονται οι πιστοί στους αιώνες με τον Ίδιο και μεταξύ τους</strong>. Έτσι θα καθίστανται σύναιμοι, θα ενώνονται στο τίμιο και πανακήρατο Αίμα Του.</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Ο Χριστός στο σημερινό Ευαγγέλιο προφητεύει το εκούσιο πάθος του, προλέγει την σταύρωσή του, η οποία θα είναι το γεγονός της αναθέσεως της Αμπέλου, δηλαδή της Εκκλησίας, σε ανθρώπους που πιστεύουν στο Χριστό και δίνουν την ζωντανή μαρτυρία της Πίστεως, ακόμη και με το ίδιο τους το αίμα.<br /> </em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Συγκεκριμένα αναφέρει για κάποιον οικοδεσπότη ο οποίος φύτεψε ένα αμπέλι το περιέφραξε, έφτιαξε ένα πατητήρι και ένα πύργο για να μένουν οι γεωργοί που θα αναλάμβαναν τη φροντίδα του αμπελώνα.</em> </strong>Όταν έφτασε ο καιρός του τρύγου ο οικοδεσπότης έστειλε τους δούλους του να πάρουν το μερίδιο που του αναλογούσε από τη σοδειά. Αλλά οι γεωργοί μόλις είδαν τους δούλους άλλους έδειραν, άλλους λιθοβόλησαν και άλλους σκότωσαν. Τότε ο οικοδεσπότης αποφάσισε να στείλει περισσότερους δούλους αλλά και αυτοί είχαν την ίδια αντιμετώπιση από τους γεωργούς. Παρόλα ταύτα ο Οικοδεσπότης δείχνει μεγαλοψυχία, και στέλνει ακόμα μια φορά τους υπηρέτες του. <strong>Οι γεωργοί δεν συνετίστηκαν κάνοντας τα ίδια.</strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/-ypomoni" target="_blank">Πίστη στο Θεό, Ελπίδα και «Υπομονή»</a></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Τέλος αποφάσισε να στείλει τον ίδιο του το γιό, πιστεύοντας ότι θα τον σεβαστούν. Αλλά αυτοί μόλις τον είδαν είπαν μεταξύ τους ότι αυτός είναι ο κληρονόμος. Τον οδήγησαν έξω από το κτήμα και τον σκότωσαν για να κληρονομήσουν οι ίδιοι τον αμπελώνα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Απορεί ο καθένας με τη νοοτροπία και την κακότητα των γεωργών εκείνων.</strong> Αντί να ευγνωμονούν τον κύριό τους, που τους είχε τιμήσει τόσο πολύ, αντί να συνδεθούν στενότερα μαζί του, αυτοί εντελώς αδικαιολόγητα απομακρύνθηκαν και αποξενώθηκαν από εκείνον. <strong>Έγιναν εχθροί του! Έφθασαν να θανατώσουν και τον γιο του τον πολυαγαπημένο.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Οι γεωργοί ήταν οι θρησκευτικοί ηγέτες του Ισραήλ, Αρχιερείς, Γραμματείς και οι πρεσβύτεροι.</strong> Σ’ αυτούς ο Θεός εμπιστεύθηκε την καθοδήγηση του λαού. Έπρεπε οι ίδιοι να παραμείνουν «πρώτων πυλών» και να εμπνέουν το λαό του Θεού, να αναμένει Λυτρωτή, με την αποχή από την αμαρτία, τηρώντας το Λόγο του Θεού. Οι «γεωργοί» συνέχιζαν τη ζωή τους χωρίς σχέση με το Θεό, μέχρι και την ημέρα του Κυρίου στη γη. </span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ο Θεός έστειλε τον Υιό Του τον αγαπητό, με τη σκέψη πως θα τον σεβαστούν και θα αποδώσουν σ’ Αυτούς τους καρπούς του Αμπελώνα.</strong> Αλλά μήτε και τον Υιό σεβάστηκαν που ζητούσε θεάρεστους καρπούς γιατί ποτέ τους δεν απόκτησαν. Εισήλθαν εν του «Αμπελώνος» άσωτοι, τελώνες, πόρνες, αμαρτωλοί που μετανοούσαν και με δάκρυα ζητούσαν άφεση αμαρτιών γιατί λύπησαν το Θεό Πατέρα, και οι θεωρητικοί γνώστες του Νόμου, οι ηγέτες του Ισραήλ, έμειναν έξω, εγκλωβισμένοι στο «εγώ» τους και τη φιλαυτία τους. <strong>Τον αποδοκίμασαν και τον καταδίκασαν σε θάνατο σταυρικό, ατιμωτικό.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μετά την διήγηση της παραβολής ο Κύριος ρώτησε τους ίδιους τους ακροατὲς Του: Όταν λοιπόν έρθει στο αμπέλι του «ὁ κύριος τοῦ ἀμπελῶνος, τί ποιήσει2», τι είναι δίκαιο και πρέπον να κάνει με τους γεωργοὺς εκείνους;</span></p>
<h2 class="entry-sub-title"> </h2>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/min-apelpizesai" target="_blank">Να έχεις ελπίδα στο Θεό. Μην απελπίζεσαι</a></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">«<strong>Κακοὺς κακῶς ἀπολέσει αὐτούς</strong>3», ἔδωσαν αὐθόρμητη ἀπάντηση ὅλοι. Πρέπει να τους εξολοθρεύσει και μάλιστα με θάνατο σκληρό, αντάξιο της φρικτής κακίας τους. Κατόπιν δε να εμπιστευθεί τον αμπελώνα σ’ άλλους γεωργούς, οι οποίοι «ἀποδώσουσιν αὐτῷ τοὺς καρποὺς ἐν τοῖς καιροῖς αὐτῶν4». Κάθε φορά που θα έρχεται η εποχὴ της καρποφορίας, θα του δίνουν τον καρπὸ που του ανήκει.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">«Λίθον ὃν ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντες, οὗτος ἐγενήθη εἰς κεφαλὴν γωνίας5». Αυτή η πέτρα που περιφρόνησαν και πέταξαν μακριὰ σαν ακατάλληλη και άχρηστη οι κτίστες, αυτὴ έγινε το θεμέλιο και το βασικὸ αγκωνάρι πάνω στο οποίο στηρίχθηκε η οικία. «Παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη, καὶ ἔστι θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν6».<strong> Και μένουν έκπληκτα τα μάτια των πιστών, που διαπιστώνουν την συγκλονιστικὴ αυτὴ επέμβαση του Παντοδυνάμου και Δικαίου Θεού.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Με την παραβολή αυτή ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός θέλει να τονίσει καταρχάς ότι το «έθνος άγιον» ή αλλιώς ο «λαός του Θεού» δεν είναι απλά εκείνοι οι άνθρωποι που διάλεξε ή διαλέγει ο Θεός, αλλά εκείνοι που εργάζονται τίμια τη διδασκαλία και τις εντολές που τους εμπιστεύεται.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Aγαπητοί αδελφοί,</span><br /> <span style="font-size:12pt;"><strong>Η Εκκλησία είναι αμπέλι, που ποτίστηκε με το τίμιο Αίμα του Χριστού μας, και το αίμα μυριάδων, εκατομμυρίων Μαρτύρων και Αγίων.</strong> Και το αμπέλι αυτό της Εκκλησίας έχει φραγμό. Η Εκκλησία δεν είναι αμπέλι ξέφραγο, για να κάνει ο καθένας ό,τι θέλει και να λέει ό,τι θέλει και να διδάσκει ό,τι θέλει. Όχι. <strong>Η Εκκλησία έχει φραγμό. Και φραγμός της Εκκλησίας είναι το Ευαγγέλιο και οι Ιεροί Κανόνες.</strong> Όποιος διδάσκει αντίθετα απ’ ό,τι λέει το Ευαγγέλιο και οι Ιεροί Κανόνες, είναι σαλταδόρος, που πηδάει τον φράχτη και βγαίνει έξω από το αμπέλι της εκκλησίας, και επομένως δεν είναι μέλος της Εκκλησίας.</span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/xristianoi" target="_blank">Αγίου Ιωάννου Σιναΐτου: Οι αληθινοί Χριστιανοί δεν φοβούνται...(Ηχητική αφήγηση ! 🎶 )</a></strong></span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/christianou" target="_blank">Το πρώτο βήμα του χριστιανού είναι να μάθει να πολεμά...</a></strong></span></p>
<h2 class="entry-sub-title"> </h2></div>Η πίστη δεν είναι θεωρίες, υποθέσεις και φιλοσοφίες...https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/filosofies2020-12-23T17:30:00.000Z2020-12-23T17:30:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/8027902477?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Η πίστη δεν είναι θεωρίες, υποθέσεις και φιλοσοφίες...</em></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Προχωροῦσαν στό δρόμο καί καθώς σήκωσαν τό βλέμμα τους ἔπεσε σ’ ἕνα παράδοξο θέαμα...</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><span class="tie-dropcap">Η</span>πίστη είναι δύναμη! Η πίστη δεν είναι θεωρίες, υποθέσεις και φιλοσοφίες. Ἡ πίστη μας εἶναι ζωντανή, εἶναι βαθιά ἕνωση μέ τόν Θεό, εἶναι βίωμα ψυχῶν, πού τό ζοῦν καθημερινά καί δέ διστάζουν νά τό διακηρύττουν δημόσια. Δέν εἶναι ἐξωτερική κατάσταση, δέν εἶναι ἀποτέλεσμα καταναγκασμοῦ καί πιέσεων…</span></p>
<h2><span style="font-size:12pt;">Η πίστη είναι δύναμη! Η πίστη είναι απτή, χειροπιαστή πραγματικότητα</span></h2>
<p><span style="font-size:12pt;">Προχωροῦσαν στό δρόμο καί καθώς σήκωσαν τό βλέμμα τους ἔπεσε σ’ ἕνα παράδοξο θέαμα. Μπροστά τους, στό κέντρο τῆς Ἀθήνας, ἕνας τηλεφωνικός θάλαμος φωνάζει, ὁμολογεῖ καί διατυμπανίζει τό βίωμα κάποιου.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>«Ἡ πίστη μας ἔχει προφητεῖες, λείψανα ἁγίων καί θαύματα ἁγίων. Δέν εἶναι παραμύθια».</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Τή θαύμασαν αὐτή τή μεγάλη ἀλήθεια πού φανερωνόταν μπροστά τους, καί ἔπειτα σκέψεις προσωπικές καί ἀθόρυβες κυρίευσαν τό νοῦ τους.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ἀλήθεια…</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– Ὑπάρχει Θεός;</span><br /> <span style="font-size:12pt;">– Δέν τόν βλέπω. Μπορῶ νά τόν πιστεύω;</span><br /> <span style="font-size:12pt;">– Θεός. Εἶναι τελικά τό ὄπιο τοῦ λαοῦ;</span><br /> <span style="font-size:12pt;">– Παλαιολιθική λέξη!</span><br /> <span style="font-size:12pt;">– <strong>Ἀκόμα στό Μεσαίωνα ζοῦμε;</strong></span></p>
<h3><span style="font-size:12pt;">«Ἡ πίστη μας ἔχει προφητεῖες, λείψανα ἁγίων καί θαύματα ἁγίων. Δέν εἶναι παραμύθια».</span></h3>
<p><span style="font-size:12pt;">Τούς ἦρθε ξανά στό νοῦ τό graffiti τοῦ τηλεφωνικοῦ θαλάμου.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μήπως αὐτή ἡ ἀπάντηση μᾶλλον εἶναι ἡ πιό κατατοπιστική καί ἡ πιό σαφής στά παραπάνω δυσεπίλυτα καί συχνά ἐρωτήματα; Καί δέν προέρχεται ἀπό πνευματικά βιβλία, κηρύγματα, γνῶμες ἁγίων ἤ κάποιων πνευματικῶν πατέρων. <strong>Εἶναι μία πρόταση γραμμένη μέ μαρκαδόρο σέ… ἕνα τηλεφωνικό θάλαμο, στό κέντρο τῆς Ἀθήνας!</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ἡ πίστη μας εἶναι ζωντανή, εἶναι βαθιά ἕνωση μέ τόν Θεό, εἶναι βίωμα ψυχῶν, πού τό ζοῦν καθημερινά καί δέ διστάζουν νά τό διακηρύττουν δημόσια. Δέν εἶναι ἐξωτερική κατάσταση, δέν εἶναι ἀποτέλεσμα καταναγκασμοῦ καί πιέσεων. Εἶναι ἡ ἐλεύθερη βούληση, πού ὁδηγεῖ στήν ἐλεύθερη καί ἀβίαστη ὁμολογία.</strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/proseyxh-l/proseyxh/stin/penagia/panishyri-proseyhi" target="_blank">Μια πανίσχυρη προσευχή για να έχετε την ευλογία της Παναγίας!</a></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ἡ πίστη δέν εἶναι θεωρίες, ὑποθέσεις καί φιλοσοφίες. Εἶναι ἁπτή, χειροπιαστή πραγματικότητα, πού ἐμπεριέχεται καί ἐπιβεβαιώνεται ἀπό τίς προφητεῖες, τά λείψανα καί τά θαύματα τῶν Ἁγίων.</span></p>
<h4><span style="font-size:12pt;"><strong>Ἀλήθεια, μπορεῖς νά πεῖς παραμύθι τίς προφητεῖες πού βλέπεις καθημερινά νά ἐπιβεβαιώνονται στίς μέρες μας;</strong></span></h4>
<p><span style="font-size:12pt;">Ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός τό φώναζε: «<strong>θἀρθῇ καιρός πού ὁ διάβολος θά μπῇ σ᾽ ὅλα τά νοικοκυριά καί τά κέρατά του θά εἶναι ἐπάνω στίς στέγες τῶν σπιτιῶν</strong>», ἐννοώντας προφανῶς τήν τηλεόραση.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ἤ μήπως θά ἔχεις τό θάρρος νά διαψεύσεις τήν ὕπαρξη τόσων λειψάνων ἁγίων, πού ὄχι μόνο ὑπάρχουν, ἀλλά συνεχίζουν νά φανερώνονται καί μέχρι σήμερα; <strong>Μέσα σέ λιγότερο ἀπό ἕνα χρόνο βρέθηκαν θαυματουργικά,</strong> μέ τρόπο καί σέ χρόνο πού κανείς δέν τό περίμενε, τά λείψανα δύο Νεομαρτύρων, τῶν Ἁγίων Κυράννης καί Ἀκυλίνας στά προάστια τῆς Θεσσαλονίκης…</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ὅ,τι καί νά σκεφτοῦν, ἡ περίεργη αὐτή ἐκδήλωση ὁμολογίας τούς αἰχμαλώτιζε. Τά ἐπιχειρήματά τους ἔσπαζαν μπροστά στήν Ἀλήθεια πού ὑποστήριζε τό ρητό.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ἄς χτυπήσουν· αὐτοί θά ματώσουν. Ἄς φωνάξουν ὅσο θέλουν· αὐτοί θά βραχνιάσουν. Ἄς βρίσουν· αὐτοί θά ἀηδιάσουν. Ἄς πολεμήσουν ὅσο θέλουν· αὐτοί θά βγοῦν χαμένοι. Ἄς προσπαθοῦν νά τήν γκρεμίσουν· αὐτοί τελικά τήν ὑψώνουν.</span></p>
<h4><span style="font-size:12pt;"><strong>Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ζωντανή 2.000 χρόνια τώρα. Καί θά μείνει ζωντανή στήν αἰωνιότητα! Αὐτή θά κερδίσει.</strong></span></h4>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ναί! Ἡ πίστη μας ζει καί θα ζει στόν αἰώνα τῶν αἰώνων, γιατί εἶναι ἡ Ἀλήθεια καί δέν εἶναι παραμύθια. Γιατί τά θεμέλιά της τά πότισε τό Ἄχραντο Αἷμα Του καί στηρίζεται στά λείψανα τόσων Ἁγίων. Οἱ προφητεῖες της τήν καλύπτουν καί τά θαύματά της τήν ἐπιβεβαιώνουν.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Εἶναι ζώσα τώρα καί πάντοτε!</span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/proseyxh-l/proseuxi/ston/kirio/eleison-me" target="_blank">Κύριε Ιησού Χριστέ Ελέησον με – Η ευχή του Ιησού</a></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/proseyxh-l/proseyxes/archaggelo" target="_blank">Η αχειροποίητη δυνατή προσευχή στον Αρχάγγελο Μιχαήλ</a></strong></span></p></div>Ένας άγγελος ζήτησε από εμένα να προσευχηθώ γι’ αυτόν...https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/aggelos2020-12-22T22:35:00.000Z2020-12-22T22:35:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/7930405498?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Ένας άγγελος ζήτησε από εμένα να προσευχηθώ γι’ αυτόν...</em></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Ἕνας Γέροντας εἶπε ὅτι ὑπῆρχε κάποιος ἀναχωρητής, ποὺ κατοικοῦσε στὴν πιὸ βαθιὰ ἔρημο ἀπὸ ἀρκετὰ χρόνια κι εἶχε ἀποκτήσει χάρισμα διορατικό, ὥστε νὰ συναναστρέφεται μὲ τοὺς ἀγγέλους. Καὶ συνέβη τὸ ἑξῆς: ...</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Δυὸ ἀδελφοὶ μοναχοὶ ἄκουσαν τὰ σχετικὰ μ᾿ αὐτὸν καὶ εἶχαν τὴν ἐπιθυμία νὰ τὸν γνωρίσουν καὶ νὰ ὠφεληθοῦν. Βγῆκαν ἀπὸ τὰ κελιά τους καὶ πήγαιναν πρὸς αὐτὸν μὲ ἐμπιστοσύνη στὴν καρδιά. Καὶ ἀναζητοῦσαν τὸν δοῦλο τοῦ Θεοῦ στὴν ἔρημο.</em></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ὕστερα ἀπὸ μερικὲς μέρες πλησίασαν στὴ σπηλιὰ τοῦ Γέροντα. Ἀπὸ μακριὰ βλέπουν κάποιον σὰν ἄνθρωπο ντυμένο στὰ λευκὰ νὰ στέκεται πάνω σὲ ἕναν ἀπὸ τοὺς λόφους ποὺ ἦταν κοντὰ στὸν ὅσιο σὲ ἀπόσταση περίπου τριῶν σημείων.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Τοὺς φώναξε:</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">«Ἀδελφοί, ἀδελφοί».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Αὐτοὶ τὸν ρώτησαν:</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">«Ποιὸς εἶσαι καὶ τί θέλεις;»</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">«Νὰ πεῖτε, τοὺς ἀποκρίθηκε, στὸν ἀββᾶ ἐκεῖνον ποὺ θὰ συναντήσετε: θυμήσου αὐτὸ ποὺ σὲ παρακάλεσα».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Οἱ ἀδελφοὶ ἦρθαν, βρῆκαν τὸν Γέροντα,</strong> τὸν χαιρέτισαν καὶ πέφτοντας στὰ πόδια τοῦ παρακαλοῦσαν νὰ ἀκούσουν ἀπὸ τὸ στόμα του λόγο σωτηρίας. Πράγματι, διδάχτηκαν ἀπ᾿ αὐτὸν καὶ ὠφελήθηκαν πολύ.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/theologikos-logos/en-xristo-agapi" target="_blank">Ποια είναι η εν Χριστώ αγάπη;</a></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Τοῦ μίλησαν καὶ γιὰ τὸν ἄνθρωπο ποὺ εἶδαν καθὼς ἔρχονταν, καὶ τὴν παράκλησή του. Ὁ Γέροντας κατάλαβε ποιὸς ἦταν, ἀλλὰ προσποιοῦνταν ὅτι δὲν τὸν ἤξερε. Μάλιστα ἔλεγε: «Κανένας ἄλλος ἄνθρωπος δὲν κατοικεῖ ἐδῶ». Οἱ ἀδελφοὶ ὅμως βάζοντας συνέχεια μετάνοιες καὶ ἀγκαλιάζοντας τὰ πόδια του τὸν ὑποχρέωναν νὰ πεῖ ποιὸς ἦταν αὐτὸς ποὺ εἶδαν.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ὁ Γέροντας τοὺς σήκωσε ὄρθιους καὶ τοὺς εἶπε:</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">«Δῶστε μου τὸν λόγο σας ὅτι δὲν θὰ μιλήσετε ἐπαινετικὰ σὲ κανέναν γιὰ μένα σὰν γιὰ κάποιον ἅγιο, μέχρι νὰ φύγω στὸν Κύριο, καὶ τότε θὰ σᾶς μιλήσω καθαρὰ γιὰ τὴν ὑπόθεση». Ἐκεῖνοι ἔκαναν ὅπως τοὺς ζήτησε. Τοὺς λέει λοιπόν:</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>«Αὐτὸς ποὺ ἔχετε δεῖ ντυμένο στὰ λευκὰ εἶναι ἄγγελος Κυρίου,</strong> ποὺ ἦρθε ἐδῶ καὶ παρακαλεῖ ἐμένα τὸν ἀδύναμο καὶ μοῦ λέει: «Ἱκέτευσε τὸν Κύριο γιὰ μένα, νὰ ξαναγυρίσω στὸν τόπο μου, γιατὶ ἔχει πιὰ συμπληρωθεῖ ἡ προθεσμία ποὺ ὁρίσθηκε σὲ βάρος μου ἀπὸ τὸν Θεό». Στὴν ἐρώτησή μου «ποιὰ εἶναι ἡ αἰτία τῆς ποινῆς σου;» ἀπάντησε:</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">«Συνέβη σὲ μία ἐπαρχιακὴ πόλη πολλοὶ ἄνθρωποι νὰ παροργίζουν τὸν Θεὸ μὲ τὶς ἁμαρτίες τους γιὰ μεγάλο χρονικὸ διάστημα, καὶ μ᾿ ἔστειλε νὰ τοὺς παιδεύσω μὲ εὐσπλαχνία. Ἐγὼ ὅμως ὅταν τοὺς εἶδα πολὺ νὰ ἀσεβοῦν, τοὺς ἐπέβαλα μεγαλύτερο παιδεμό, μὲ ἀποτέλεσμα πολλοὶ νὰ ἐξοντωθοῦν. Γι᾿ αὐτὸ μοῦ ἐπεβλήθη ἡ ἀπομάκρυνσή μου ἀπὸ προσώπου τοῦ Θεοῦ ποὺ μοῦ εἶχε ἀναθέσει τὴν ἀποστολή».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ὅταν τοῦ εἶπα «καὶ πῶς εἶμαι ἄξιος νὰ παρακαλέσω τὸν Θεὸ γιὰ ἕναν ἄγγελο;», ἐκεῖνος εἶπε:</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">«Ἂν δὲν ἤξερα ὅτι ὁ Θεὸς δέχεται τὴν προσευχὴ τῶν γνήσιων δούλων του, δὲν θὰ ἐρχόμουν καὶ δὲν θὰ σὲ ἐνοχλοῦσα».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/min-apelpizesai" target="_blank">Να έχεις ελπίδα στο Θεό. Μην απελπίζεσαι...</a></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ἐγὼ ἀναλογίσθηκα ἐκείνη τὴ στιγμὴ τὸ ἀμέτρητο ἔλεος τοῦ Κυρίου καὶ τὴν ἄπειρη ἀγάπη του πρὸς τὸν ἄνθρωπο, ποὺ τὸν ἔκανε ἄξιο νὰ μιλάει μαζί του καὶ νὰ τὸν βλέπει, ἐπίσης οἱ ἄγγελοί του νὰ ὑπηρετοῦν τοὺς ἀνθρώπους καὶ νὰ ἔχουν ἐπαφὴ μαζί τους, ὅπως ἔχει γίνει μὲ τοὺς μακάριους δούλους του Ζαχαρία καὶ Κορνήλιο καὶ τὸν προφήτη Ἠλία καὶ τοὺς ἄλλους ἁγίους. Ἔνιωσα κατάπληξη μ᾿αὐτὰ καὶ δόξασα τὴν εὐσπλαχνία του».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Μετὰ ἀπ᾿ τὸ περιστατικὸ αὐτὸ ὁ τρισμακάριστος πατέρας μας ἀναπαύτηκε.</strong> Οἱ ἀδελφοὶ τὸν ἔθαψαν τιμητικὰ μὲ ὕμνους καὶ προσευχές. Κι ἐμεῖς ἂς ἐπιδιώξουμε νὰ μιμηθοῦμε τὶς ἀρετὲς αὐτοῦ τοῦ Γέροντα μὲ τὴ δύναμη τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ποὺ θέλει ὅλοι οἱ ἄνθρωποι νὰ σωθοῦν καὶ νὰ φτάσουν στὴν ἐπίγνωση τῆς ἀλήθειάς του».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ἕνας Γέροντας ἔλεγε ὅτι δὲν πρέπει κανεὶς νὰ μεριμνᾷ γιὰ τίποτε παρὰ μόνο γιὰ τὸν φόβο τοῦ Θεοῦ. Καὶ πρόσθετε:</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">«Κι ἂν ἀναγκασθῶ νὰ φροντίσω γιὰ γήινη ἀνάγκη, ποτὲ δὲν τὴν σκέφτομαι πρὶν ἀπὸ τὴν ὥρα της».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Μέγα Γεροντικό</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/panagia/voithise-me" target="_blank">Παναγία μου βοήθησε με! ...Παναγιά μου τι να κάνω;</a></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/gerontes/kai/didaxes/ourania-xara" target="_blank">Πως διατηρείς την ουράνια χαρά και την ειρήνη</a></strong></span></p></div>Το πρώτο βήμα του χριστιανού είναι να μάθει να πολεμά...https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/christianou2020-12-19T17:55:00.000Z2020-12-19T17:55:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/7858945686?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Το πρώτο βήμα του χριστιανού είναι να μάθει να πολεμά...</strong></em></span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Η χριστιανική ζωή είναι ένας αγώνας. Το πρώτο βήμα του χριστιανού είναι να μάθει να πολεμά. Από την ώρα που ο χριστιανός θα θελήσει να ακολουθήσει τον Χριστό, αρχίζει ένας άγωνας, ένας πόλεμος...</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Ο Απ. Παύλος γράφει: «ουκ έστιν ημίν η πάλη προς αίμα και σάρκα, αλλά προς τας αρχάς, προς τας εξουσίας, προς τους κοσμοκράτορας του σκότους τούτου, προς τα πνευματικά της πονηρίας εν τοις επουρανίοις»</strong></em> (Έφες. 6, 12).</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Και ο Κύριος είπε: «Μη νομίσητε ότι ήλθον βαλείν ειρήνην επί την γην• ουκ ήλθον βαλείν ειρήνην αλλά μάχαιραν». (Ματθ. 10, 34) και «εχθροί του ανθρώπου οι οικιακοί αυτού» (Ματθ. 10, 36).</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Είναι άναγκη ο χριστιανός να μάθει να πολεμά, να αγωνίζεται εναντίον των έχθρών του.</strong> Εχθροί του χριστιανού δεν είναι οι άνθρωποι που είναι γύρω του. Εχθροί του χριστιανού είναι ο διάβολος, είναι ο κόσμος με το αμαρτωλό φρόνημά του. Εχθρός του χριστιανού είναι ο εαυτός του με τις αδυναμίες και τα πάθη του.</span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/theologikos-logos/stirikse-me-kyrie" target="_blank">Στήριξέ με, Κύριε....</a></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Δεν έχουμε καταλάβει πως μοναδικός έχθρος και πολέμιος είναι ο διάβολος. Ο Κύριος τον ονόμασε «ανθρωποκτόνο», διότι φθονεί και μισεί τον άνθρωπο και θέλει την απώλειά του. Εκμεταλλεύεται τις αδυναμίες και τα πάθη που έχουμε και μας πολεμά νύκτα και μέρα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Είναι έχθρος ύπουλος και πλάνος. Παρουσιάζεται ακόμη ως<strong> «άγγελος φωτός»,</strong> κατορθώνει να κρύβεται, να καμουφλάρεται από τα μάτια των άνθρωπων για να τους πολεμά ευκολότερα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Χρησιμοποιεί μεθόδους και τρόπους για να μας εξαπατήσει. Είναι πνεύμα πονηρό και μας πολεμά με σκέψεις πονηρές και απατηλές. Υπόσχεται ηδονές, απολαύσεις, γλέντια, διασκεδάσεις, πλούτο και δόξα πολλή. Αυτό έκανε και με τον Κύριό μας στο όρος των πειρασμών.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Αυτό τον έχθρο καλούμαστε να πολεμήσουμε με τη χάρη και τη δύναμη του Χριστού. <strong>Ο Κύριος είπε: «ιδού δίδωμι υμίν την εξουσίαν του πατείν επάνω όφεων και σκορπίων και επί πάσαν την δύναμιν του εχθρού, και ουδέν υμάς ου μη αδικήση»</strong>(Λουκ. 10,19).</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Δεύτερος εχθρός εξίσου επικίνδυνος είναι ο κόσμος που μας περιβάλλει, όχι βέβαια οι άνθρωποι, αλλά το κοσμικό φρόνημα που επικράτει μέσα στον κόσμο. Ο κόσμος θέλει να επιβάλει τη σφραγίδα του επάνω μας.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ο κόσμος είναι εχθρός του Θεού• «ος αν βουληθή φίλος είναι του κόσμου, εχθρός του Θεού καθίσταται»</strong> (Ίακ. 4,4). Ο χριστιανός ζει μέσα στον κόσμο, αλλά δεν είναι εκ του κόσμου.</span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/panagia/voithise-me" target="_blank">Παναγία μου βοήθησε με! ...Παναγιά μου τι να κάνω;</a></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Αλλά εχθρός του χριστιανού είναι και ο ίδιος ο εαυτός του. Είναι πιο επικίνδυνος από τους άλλους δύο. Τον εαυτό μας τον φέρουμε παντού, στο σπίτι, στο δρόμο, στην εργασία μας και στην Εκκλησία ακόμα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Είναι ένας αχώριστος σύντροφος της ζωής μας.</strong> Ο εαυτός μας με τις αδυναμίες του, και τα πάθη του, είναι ένας αντίπαλος στην πνευματική μας ζωή. Καλούμαστε αυτόν τον εαυτό μας να τον απαρνηθούμε για να απαλλαγούμε απ’ αυτόν.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ο Κύριος είπε:<strong>«Ει τις θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι»</strong> (Ματθ. 16,24).</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Ο εαυτός μας έχει ρίζες βαθιές και θέλει καλό άγωνα για να απαλλαγούμε απ’ αυτόν. Αυτούς τους τρεις εχθρούς καλείται ο πιστός να πολεμήσει χωρίς συμβιβασμούς και υποχωρήσεις, χρησιμοποιώντας όλα τα όπλα και τα μέσα της χάριτος που του δίνει ο Θεός, για να μείνει πιστός στο θέλημά του.</em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/theologikos-logos/thelima" target="_blank">Πως θα γνωρίζουμε ποιο είναι το θέλημα του Θεού;</a></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/theologikos-logos/diavolou" target="_blank">Το όπλο κατά του διαβόλου ( Άγιος Νεκτάριος )</a></strong></span></p></div>Πως φεύγει η ανασφάλεια, η «απελπισία», η «κατάθλιψη»https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/kataulicil2020-12-06T20:20:00.000Z2020-12-06T20:20:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/8255065674?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Πως φεύγει η ανασφάλεια, η απελπισία, η κατάθλιψη...</strong></em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Γέροντας Πορφύριος!</strong></em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Όλα τά κακά αισθήματα, η ανασφάλεια, η απελπισία, η απογοήτευση, πού πάνε νά κυριεύσουν τήν ψυχή, φεύγουν μέ τήν ταπείνωση.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Αυτός πού δέν έχει ταπείνωση, ο εγωιστής, δέν θέλει νά τού κόψεις τό θέλημα, νά τόν θίξεις, νά τού κάνεις υποδείξεις. Στενοχωρείται, νευριάζει, επαναστατεί, αντιδρά, τόν κυριεύει η κατάθλιψη.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Η κατάσταση αυτή θεραπεύεται μέ τή χάρη. Πρέπει η ψυχή νά στραφεί στήν αγάπη τού Θεού.</strong> Η θεραπεία θά γίνει μέ τό ν’ αγαπήσει τόν Θεό μέ λαχτάρα. Πολλοί άγιοί μας μετέτρεψαν τήν κατάθλιψη σέ χαρά μέ τήν αγάπη πρός τόν Χριστό.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Παίρνανε δηλαδή τήν ψυχική δύναμη, πού ήθελε νά τή συντρίψει ο διάβολος, καί τή δίνανε στόν Θεό καί τή μεταβάλλανε σέ χαρά καί αγαλλίαση.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"> <strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/ueosl" target="_blank">Έχεις νιώσει ποτέ ότι ο Θεός δεν σε λυπήθηκε;</a></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η προσευχή, η λατρεία τού Θεού μεταβάλλει σιγά σιγά τήν κατάθλιψη καί τή γυρίζει σέ χαρά, διότι επιδρά η χάρις τού Θεού.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Εδώ χρειάζεται νά έχεις τή δύναμη, ώστε ν’ αποσπάσεις τή χάρη τού Θεού, πού θά σέ βοηθάει νά ενωθείς μαζί του. Χρειάζεται τέχνη.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Όταν δοθείς στόν Θεό καί γίνεις ένα μαζί του, θά ξεχάσεις τό κακό πνεύμα, πού σέ τραβούσε από πίσω, κι εκείνο έτσι περιφρονημένο θά φύγει.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Στή συνέχεια, όσο θ’ αφοσιώνεσαι στό Πνεύμα τού Θεού, τόσο δέν θά κοιτάζεις πίσω σου, γιά νά δείς αυτόν πού σέ τραβάει. Όταν σέ ελκύσει η χάρις, ενώνεσαι μέ τόν Θεό.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Κι όταν ενωθείς μέ τόν Θεό καί δοθείς σ’ Εκείνον, πάνε όλα τ’ άλλα, τά ξεχνάεις καί σώζεσαι. Η μεγάλη τέχνη, λοιπόν, τό μεγάλο μυστικό, γιά ν’ απαλλαγείς απ’ τήν κατάθλιψη καί όλα τ’ αρνητικά, είναι νά δοθείς στήν αγάπη τού Θεού.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ένα πράγμα πού μπορεί νά βοηθήσει τόν καταθλιπτικό είναι καί η εργασία, τό ενδιαφέρον γιά τή ζωή.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ο κήπος, τά φυτά, τά λουλούδια, τά δέντρα, η εξοχή, ο περίπατος στήν ύπαιθρο, η πορεία, όλ’ αυτά, βγάζουν τόν άνθρωπο απ’ τήν αδράνεια καί τού δημιουργούν άλλα ενδιαφέροντα. Επιδρούν σάν φάρμακα. Η ασχολία μέ τήν τέχνη, τή μουσική κ.λπ. κάνουν πολύ καλό.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong> (|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/-pisti" target="_blank">Ξέρεις ποια είναι η πραγματική πίστη;</a></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Σ’ εκείνο, όμως, πού δίνω τή μεγαλύτερη σημασία είναι τό ενδιαφέρον γιά τήν Εκκλησία, γιά τή μελέτη τής Αγίας Γραφής, γιά τίς ακολουθίες. Μελετώντας τά λόγια τού Θεού, θεραπεύεται κανείς χωρίς νά τό καταλάβει.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Νά σάς διηγηθώ γιά μιά κοπέλα, πού ήλθε σ’ εμένανε τόν ταπεινό. Έπασχε από φοβερή κατάθλιψη. Δέν κατάφερε κάτι μέ τά φάρμακα.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Παράτησε τά πάντα, τή δουλειά της, τό σπίτι της, τίς απασχολήσεις της. Κι εγώ τής είπα αυτά πού ξέρω. Τής είπα γιά τήν αγάπη τού Χριστού, πού αιχμαλωτίζει τήν ψυχή, διότι η χάρις τού Θεού γεμίζει τήν ψυχή καί τήν αλλάζει.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"> <strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/sto-theo" target="_blank">Τι είναι η πίστη στο Θεό;</a></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Τής εξήγησα ότι είναι δαιμονική αυτή η δύναμη πού καταλαμβάνει τήν ψυχή καί μεταβάλλει τήν ψυχική δύναμη σέ κατάθλιψη, τή ρίχνει κάτω, τή βασανίζει καί τήν αχρηστεύει.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Τήν συμβούλευσα ν’ ασχολείται μέ διάφορες απασχολήσεις, όπως, γιά παράδειγμα, μέ τή μουσική πού τής άρεσε πρώτα κ.λπ. Τόνισα, όμως, περισσότερο τή στροφή καί τήν αγάπη της πρός τόν Χριστό.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Τής είπα ακόμη ότι μέσα στήν Εκκλησία μας υπάρχει θεραπεία μέ τήν αγάπη πρός τόν Θεό καί τήν προσευχή, αλλά πού θά γίνεται μέ λαχτάρα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Αυτό είναι τό μυστικό τής θεραπείας. Αυτά δέχεται η Εκκλησία μας.!</strong></em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong> (|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/dynami" target="_blank">Η δύναμη του Τιμίου Σταυρού</a></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong> (|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/-thimiazoume" target="_blank">Πότε θυμιάζουμε στο σπίτι και γιατί;</a></strong></span></p></div>Τι είναι η πίστη στο Θεό;https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/sto-theo2020-12-01T11:05:00.000Z2020-12-01T11:05:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/8208301501?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Τι είναι η πίστη στο Θεό; ...</strong></em></span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<h3><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Ἡ πίστη δίνει διάρκεια στὴν ἀγαθοεργία. Ὁ ἐλεήμων γιὰ παράδειγμα εἶναι πάντα ἐλεήμων. Προσφέρει πάντα, ἀνάλογα μὲ τὶς δυνατότητές του...</strong></em></span></h3>
<p><span style="font-size:12pt;"><span class="tie-dropcap">Τ</span>ι είναι η πίστη στο Θεό; Η βάση της αγάπης είναι η πίστη. Η πίστη είναι το σταθερό πνευματικό θεμέλιο. Ο πιστός δεν πρέπει να επηρεάζεται εύκολα από τα αρνητικά φαινόμενα, που υπάρχουν στην Εκκλησία…</span></p>
<h2><span style="font-size:12pt;">Τι είναι η πίστη στο Θεό;</span></h2>
<p><span style="font-size:12pt;">Ο πιστός ἄνθρωπος ἔχει ἕνα μοναδικὸ πλεονέκτημα σὲ σύγκριση μὲ τὸν ἄπιστο καὶ ἄθεο. <strong>Ὅ,τι σκέφτεται, ὅ,τι ἐπιθυμεῖ καὶ ὅ,τι ἐπιδιώκει εἶναι σύμφωνο μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ</strong>. Εἶναι ὁ ἀσυμβίβαστος μὲ τὸν ἁμαρτωλὸ κόσμο καὶ ὁ ἀφοσιωμένος στὸ Θεό. Ἡ πίστη του εἶναι τὸ σταθερὸ πνευματικὸ θεμέλιο. Πάνω σὲ αὐτὴ χτίζει, μὲ αὐτὸ καὶ κάθε του προσπάθεια ἔχει ἄμεση ἐπιτυχία. Καὶ στὶς περιπτώσεις ἀκόμα, ποὺ φαίνονται ὅτι ἀποτυγχάνει, <strong>τελικὰ ἔχει ἐπιτυχίες.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ἡ πίστη εἶναι ἡ βάση τῆς ἀγάπης. Μεγάλη ἀπώλεια δὲν πρέπει νὰ θεωρεῖται, ὅταν ἡ ἀγάπη μειωθεῖ, γιατί αὐτὸ εἶναι κάτι, ποὺ εὔκολα ἐπανορθώνεται.</span></p>
<h3><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/proseyxh-l/proseyxes/archaggelo" target="_blank">Η αχειροποίητη δυνατή προσευχή στον Αρχάγγελο Μιχαήλ</a></strong></span></h3>
<h3> </h3>
<h3><span style="font-size:12pt;">Ἀντίθετα, σοβαρὴ ἀπώλεια εἶναι νὰ χάσει ὁ ἄνθρωπος τὴν πίστη καὶ νὰ βρεθεῖ μετέωρος καὶ ἀπροσανατόλιστος.</span></h3>
<p><span style="font-size:12pt;">Ὁ Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, ἀναφερόμενος στὴν πίστη, ποὺ ἀποτελεῖ τὴ βάση τῆς ἀγάπης, ἔγραφε:</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">«Ξαγρύπνα ἀσταμάτητα, γιὰ νὰ κρατᾶς τὴν πίστη, καὶ ξαγρύπνα ἀσταμάτητα ὥστε ὁ σπόρος τῆς ἀγάπης, τὸν ὁποῖο ἡ πίστη φέρνει μέσα της, νὰ αὐξηθεῖ καὶ νὰ σοῦ φέρει χαρά. Ἐφόσον μόνη της ἡ πίστη χωρὶς τὴν ἀγάπη, θὰ παρέμενε κρύα καὶ ἄχαρη.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ὅμως καὶ ὅταν μέσα σου κρυώσει ἡ ἀγάπη, καὶ δὲν αὐξηθεῖ καὶ δὲν φέρει καρπὸ χαρᾶς, <strong>κράτα τὴν πίστη καὶ περίμενε</strong>. Κράτα τὴν πίστη μὲ κάθε κόστος. Καὶ περίμενε, ἀκόμα καὶ χρόνια, μέχρι ἡ ἀγάπη νὰ φυτρώσει ἀπὸ τὴν πίστη. Ἐὰν χάσεις τὴν ἀγάπη, θὰ ἔχεις χάσει πολλά, ὅμως ἐὰν χάσεις καὶ τὴν πίστη, τὰ ἔχασες ὅλα. Ἐὰν χάσεις τὴν ἀγάπη, θὰ χάσεις τὸν καρπὸ ἀπὸ τὸ δένδρο, ὅμως ἐὰν χάσεις τὴν πίστη, θὰ ἔχεις κόψει τὸ δένδρο».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ἡ πίστη δίνει διάρκεια στὴν ἀγαθοεργία. Ὁ ἐλεήμων γιὰ παράδειγμα εἶναι πάντα ἐλεήμων. Προσφέρει πάντα, ἀνάλογα μὲ τὶς δυνατότητές του. Διατηρεῖ γενικὰ τὴν πνευματικὴ ζωή.</strong> Ὁ πιστὸς εἶναι ὁ ἀδιαλείπτως προσευχόμενος, ὁ μετανοῶν, ὁ μετέχων στὰ ἱερὰ μυστήρια, ὁ γρηγορῶν καὶ γενικὰ ὁ ζῶν κατὰ Θεόν, προσέχοντας πάντα νὰ μὴ ἀπομακρύνεται ἀπὸ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ἐδῶ πρέπει νὰ σημειώσω ὅτι καὶ <strong>ἡ πίστη ἐπηρεάζεται ἀπὸ διαφόρους ἐξωτερικοὺς παράγοντες καὶ μπορεῖ νὰ αὐξομειώνεται, ἰδίως ὅταν ὁ ἄνθρωπος δὲν ἔχει τὶς ἀνάλογες ἐμπειρίες</strong>. Γι᾽ αὐτὸ εἶναι ἀνάγκη νὰ τροφοδοτεῖται πνευματικὰ μὲ τὴ μελέτη τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν ἐπικοινωνία του μὲ τοὺς ἀδελφούς.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/profiteies/profiteies/---gerontissa" target="_blank">Προφητεία: Θα τρως ξερό ψωμί στο σπίτι σου και ο γείτονας θα σε ζηλεύει...</a></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ὁ πιστὸς δὲν πρέπει νὰ ἐπηρεάζεται εὔκολα ἀπὸ τὰ ἀρνητικὰ φαινόμενα, ποὺ ὑπάρχουν στὴν Ἐκκλησία, ὅπως εἶναι ἕνα σκάνδαλο κληρικοῦ ἢ ἀπὸ τὴ δραστηριότητα ἑνὸς δεδηλωμένου ἀθέου ἢ ἀπὸ τὶς ἀντιχριστιανικὲς ἀποφάσεις καὶ πράξεις τῶν πολιτικῶν.</span></p>
<h3 class="entry-title"> </h3>
<h4><span style="font-size:12pt;"><strong>Αὐτὰ πάντα θὰ ὑπάρχουν, γι᾽ αὐτὸ πρέπει νὰ τὰ προσπερνάει καὶ νὰ μὴ τοὺς δίνει πολλὴ σημασία.</strong></span></h4>
<p><span style="font-size:12pt;">Ἐπίσης νὰ μὴ ἔχει ἐμπιστοσύνη σὲ ἀνθρώπους, ποὺ ἐμφανίζονται ὡς σπουδαῖοι, γιατί τυχαίνει νὰ φέρουν κάποιο ἀξίωμα, ἐνῶ στὴν πραγματικότητα εἶναι ἄπιστοι καὶ ἀδιάφοροι περὶ τὴ θρησκεία. Οὔτε καὶ στοὺς ὑποκριτὲς πρέπει νὰ ἔχει ἐμπιστοσύνη, ποὺ <strong>κρύβουν ἐπιμελῶς τὴν ἀσέβειά τους</strong> καὶ συνήθως δραστηριοποιοῦνται στὴν Ἐκκλησία γιὰ τὰ δικά τους συμφέροντα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Μακάριοι εἶναι ἐκεῖνοι, ποὺ ἔχουν ζῶσα πίστη καὶ ἀρνοῦνται κάθε συμβιβασμὸ μὲ τοὺς κοσμικοὺς ἀνθρώπους.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση</em></span><br /> <span style="font-size:12pt;"><em>Εφημερίδα «Ορθόδοξος Τύπος»</em></span></p>
<p><strong><span style="font-size:12pt;">(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/gerontes/kai/didaxes/ourania-xara" target="_blank">Πως διατηρείς την ουράνια χαρά και την ειρήνη</a></span></strong></p></div>Αγίους Iωάννης Kρονστάνδης: Πως αποκτάται η καρδιακή πίστη...https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/kardiaki-pisti2020-11-19T17:50:00.000Z2020-11-19T17:50:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/7952894666?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Αγίους Iωάννης Kρονστάνδης: Πως αποκτάται η καρδιακή πίστη...</strong></em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>H καρδιακή πίστη είναι απαραίτητη για τον άνθρωπο, διότι το φως της διάνοιας μας είναι πολύ περιορισμένο, αφού δεν μπορεί αυτή να περιέχει πολύ διανοητικό φως...</em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Εάν επιθυμείς να σου δώσει ο Θεός γρήγορα καρδιακή πίστη στην προσευχή,</strong> αγωνίσου με όλη την καρδιά σου να μιλάς και να κάνεις το κάθε τι ειλικρινώς και ουδέποτε να είσαι ψεύτικος στις δοσοληψίες σου με τους άλλους ανθρώπους. Εάν είσαι ευθύς και αληθινός με τους άλλους, τότε ο Θεός θα σου δώσει αμέσως αληθινή πίστη.</span></p>
<p> <span style="font-size:12pt;"><strong>ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/agios/paisios/amartia">Η αμαρτία φέρνει τις συμφορές! Άγιος Παϊσιος για Καρκίνο Γιατρειά</a></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Αυτός που δεν είναι τίμιος στις δοσοληψίες με τους άλλους ανθρώπους, ο Θεός δεν τον δέχεται εύκολα, όταν προσεύχεται. Τον κάνει να αισθανθεί ότι είναι ανειλικρινής με τους άλλους και γι’ αυτό δεν μπορεί να είναι τελείως ειλικρινής με το Θεό.</span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>H καρδιακή πίστη είναι απαραίτητη για τον άνθρωπο, διότι το φως της διάνοιας μας είναι πολύ περιορισμένο, αφού δεν μπορεί αυτή να περιέχει πολύ διανοητικό φως.</strong></span></p>
<p> <span style="font-size:12pt;"><strong>ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/agioi_gerontes/agios/profyrios/sinantisete">Άγιος Πορφύριος: Πως θα συναντήσετε τον Χριστό...</a></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">O Kύριος ο Θεός μας είναι άπειρο Φως και ο κόσμος είναι μία άβυσσος της Παντοδυναμίας Tου και της Σοφίας Tου, διότι μόνο τόσο και όχι περισσότερο, μπορεί να περιέχεται από αυτά στη φθαρτή μας σάρκα.</span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">O Xριστός εισέρχεται στην καρδιά με την πίστη και κατοικεί σ’ αυτή με ειρήνη και χαρά. Δεν ειπώθηκε χωρίς λόγο από το Θεό ότι “Aυτός είναι Άγιος και αναπαύεται εν τοις αγίοις”.</span></p>
<p><span style="font-size:10pt;"><em><strong><a href="https://www.face-new237.com">https://www.face-new237.com</a></strong></em></span></p></div>Σε ειρωνεύονται για την πίστη σου ;https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/pisti-sou2020-09-25T18:34:59.000Z2020-09-25T18:34:59.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/7969512472?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Σε ειρωνεύονται για την πίστη σου ;</strong></em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Ὅταν μᾶς εἰρωνεύονται οἱ ἄλλοι, ὄχι γιὰ λάθη ποὺ κάναμε, ἀλλὰ γιατὶ ἐκκλησιαζόμαστε ἀνελλιπῶς...</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Πως πρέπει να φερόμαστε και τι πρέπει να λέμε όταν κάποιος μας ειρωνεύεται για την Πίστη μας;</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ὅταν μᾶς εἰρωνεύονται οἱ ἄλλοι, ὄχι γιὰ λάθη ποὺ κάναμε, ἀλλὰ γιατὶ ἐκκλησιαζόμαστε ἀνελλιπῶς, γιατὶ ἔχουμε πολλὰ παιδιά, γιατὶ «πηγαίνουμε μὲ τὸ σταυρὸ στὸ χέρι», γιατὶ νηστεύουμε καὶ τὰ ὅμοια, δὲν ὑπάρχει λόγος νὰ λυπούμαστε.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Συνήθως παίρνουμε στάση ἄμυνας.</strong> Δὲν τοὺς ἀνεχόμαστε νὰ λένε σὲ βάρος μας πικρόλογα. Ἡ ὑποτιμητική τους συμπεριφορὰ πρὸς ἐμᾶς πάρα πολὺ μᾶς στοιχίζει. Ἄλλα παθήματα τὰ ὑπομένουμε εὐκολότερα, ἀλλὰ τὶς εἰρωνεῖες τοῦ κόσμου δὲν μποροῦμε νὰ τὶς ἀντέξουμε.</span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ἀλλὰ γιατί δυσκολευόμαστε νὰ ὑπομείνουμε τὶς εἰρωνεῖες τοῦ κόσμου; Διότι ἐρεθίζουν τὸ πάθος τῆς φιλοδοξίας, τὸ πιὸ βαθύρριζο πάθος ποὺ φωλιάζει στὶς καρδιές μας. Θέλουμε νὰ προστατεύσουμε τὴν τιμή μας.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Κάνουμε ὅ,τι περνάει ἀπὸ τὸ χέρι μας γιὰ νὰ μὴν πέσει τὸ κύρος μας. Κάποιες φορὲς προχωροῦμε καὶ στὴν ἀντεπίθεση. Προσπαθοῦμε νὰ βάλουμε στὴ θέση τους αὐτοὺς ποὺ μᾶς προσέβαλαν. Ἀλλὰ μποροῦν νὰ θεωρηθοῦν νίκες οἱ θυμώδεις ἀντιδράσεις μας στὰ πικρόλογα τῶν ἄλλων;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ὅταν ἀντιδροῦμε ἀπὸ ἐγωισμὸ ἢ ἀπὸ πληγωμένη φιλαρέσκεια, δὲν εἴμαστε νικητές, ἀλλὰ ἡττημένοι. Πνευματικῶς ὠφελούμαστε περισσότερο,</strong> ἂν μάθουμε νὰ ὑπομένουμε τὶς εἰρωνεῖες τοῦ κόσμου. Τότε ἀποκομίζουμε μεγάλη ὠφέλεια.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Πρωτίστως διότι ἐλευθερωνόμαστε ἀπὸ τὸ βασανιστικὸ πάθος τῆς φιλοδοξίας. Τὸ πάθος αὐτὸ θέλει νὰ ἀκούει συνεχῶς ἐπαίνους. Ἀλλὰ οἱ ἔπαινοι δὲν τὸ θεραπεύουν. Ἀπεναντίας τὸ τρέφουν, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ φουντώνει ἀκόμη περισσότερο.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος ἀπὸ τὴν πλουσιότατη πείρα του μᾶς προτρέπει νὰ δεχόμαστε μὲ εὐχαρίστηση τοὺς «καυτῆρες» τῶν ὀνειδισμῶν ὡς φάρμακο καὶ γιατρικὸ γιὰ τὴν ἀσθένεια τῆς ψυχῆς μας.<strong> Διότι οἱ ὀνειδισμοὶ μᾶς ἐξαγνίζουν.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ὅσο καλὸ καὶ καρποφόρο καὶ παχὺ κι ἂν εἶναι τὸ ἔδαφος τῆς ψυχῆς, ὅταν τοῦ λείπει τὸ πότισμα μὲ τὸ νερὸ τῆς ἀτιμίας, θὰ χορταριάσει καὶ θὰ βλαστήσει ἀγκάθια ὑπερηφανείας, πορνείας καὶ ἀφοβίας (Λόγος Δ΄ 24).</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Οἱ τιμὲς καὶ τὰ ἐγκώμια αὐξάνουν τὴ χολὴ τῶν παθῶν (Λόγος Δ΄ 103). Ἀντὶ νὰ μᾶς κάνουν καλύτερους,</strong> μᾶς κάνουν χειρότερους. Ἐνῶ οἱ παρατηρήσεις, οἱ ταπεινώσεις καὶ οἱ ἐξουθενώσεις τῶν ἄλλων καθαρίζουν τὴν ψυχή μας ἀπὸ τὰ πάθη. Ἐπίσης, ὅταν ὑπομένουμε τὶς εἰρωνεῖες τοῦ κόσμου, γινόμαστε μιμητὲς τοῦ Χριστοῦ καὶ μαθητεύουμε στὸ Πάθος τοῦ Κυρίου μας.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ἐφόσον ὁ Χριστὸς ὀνειδίστηκε ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους, εἶναι ἀναμενόμενο νὰ ὀνειδιζόμαστε κι ἐμεῖς. «Οἱ ὀνειδισμοὶ τῶν ὀνειδιζόντων σε ἐπέπεσον ἐπ’ ἐμέ» (Ψαλμ. ξη΄ 10). Ἐφόσον ὁ Χριστὸς διώχθηκε ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους, εἶναι ἀναμενόμενο νὰ διωκόμαστε κι ἐμεῖς.<strong> «Εἰ ἐμὲ ἐδίωξαν, καὶ ὑμᾶς διώξουσι</strong>» (Ἰω. ιε΄ 20).</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ἐφόσον ὁ Χριστὸς ὑβρίστηκε ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους, εἶναι ἀναμενόμενο νὰ ὑβριζόμαστε κι ἐμεῖς. Οἱ γλῶσσες τοῦ κόσμου δὲν θὰ σταματήσουν νὰ εἰρωνεύονται. Ἀλλὰ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ τὰ εἰρωνικὰ σχόλιά τους δὲν λογίζονται ὡς ὕβρεις, ἀλλ’ ὡς παράσημα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Στὴν ἀτελεύτητη αἰωνιότητα δὲν θὰ μετρήσουν ὡς εἰρωνεῖες, ἀλλ’ ὡς διάσημα.</strong> Θὰ γίνουν ὁ φωτοστέφανος μὲ τὸν ὁποῖο θὰ στεφανώσει ὁ ἀγωνοθέτης Κύριος τοὺς ἀγωνιστὲς τοῦ καλοῦ ἀγώνα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ὁ ἅγιος Συμεὼν ὁ νέος θεολόγος προτρέπει νὰ τρέχουμε στοὺς ὀνειδισμούς,<strong> ὅπως τρέχουν τὰ διψασμένα ἐλάφια στὶς πηγὲς τῶν ὑδάτων</strong>. «Ἐφόσον γνωρίζετε ὅτι ὁ Θεὸς τιμᾶ τοὺς δούλους Του ποὺ δέχονται ἀτιμώσεις καὶ τοὺς δοξάζει μέσα ἀπὸ τὶς ὕβρεις, νὰ τρέχετε βιαστικὰ μέσῳ ὅλων αὐτῶν πρὸς τὴν ἀθάνατη πηγὴ σὰν διψασμένα ἐλάφια».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Εἶναι δεῖγμα μεγάλης ἀρετῆς νὰ ὑπομένει ὁ χριστιανὸς ὑβριστικοὺς λόγους χωρὶς νὰ λυπᾶται. «Τοῦτο (ἐστί) δεῖγμα μεγίστης ἀρετῆς, τὸ φέρειν ὕβριν ἀλύπως», παρατηρεῖ ὁ ἑρμηνευτὴς Ὀλυμπιόδωρος.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Καὶ ἀναφέρει ὡς παράδειγμα τὸν πολύαθλο Ἰώβ, ὁ ὁποῖος ὑπέμεινε ἁλυσίδα ταπεινώσεων.</strong> Ἀπὸ τὴ μιὰ στιγμὴ στὴν ἄλλη ἔχασε τὴν περιουσία του, τὸ σπίτι του, τὰ παιδιά του, γέμισε μὲ πληγὲς καὶ ζοῦσε στὴν κοπριά, ἀκούγοντας πικροὺς λόγους ἀκόμη κι ἀπὸ τὴ σύζυγο κι ἀπὸ τοὺς φίλους του. Ἀλλὰ ὑπέμεινε τοὺς ὀνειδισμοὺς καὶ μνημονεύεται ὡς τύπος Χριστοῦ.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ἡ θεοπρεπὴς ἀντιμετώπιση τῶν ὀνειδισμῶν ἀποτελεῖ κριτήριο γνησιότητος τῶν χριστιανῶν. Ὅσοι ὑπομένουν ὀνειδισμοὺς γιὰ τὴ χριστιανική τους ἰδιότητα, εἶναι πανευτυχεῖς καὶ μακάριοι.«Εἰ ὀνειδίζεσθε ἐν ὀνόματι Χριστοῦ, μακάριοι» (Α΄ Πέτρ. δ΄ 14).</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Μὴ λησμονοῦμε τὸν μακαρισμὸ τοῦ Κυρίου μας: «Μακάριοι εἶστε ἐσεῖς οἱ μαθητές μου, ὅταν σᾶς χλευάσουν,</strong> οἱ ἄνθρωποι καὶ σᾶς καταδιώξουν καὶ ἐξαιτίας μου ποῦν κάθε εἴδους ψεύτικες κακολογίες καὶ κατηγορίες ἐναντίον σας» (Ματθ. ε΄ 11).</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ὅπως ὁ θεῖος Λυτρωτὴς βάσταξε τὸν ἐπονείδιστο σταυρό Του, ἔτσι κι ἐμεῖς νὰ σηκώνουμε τὸν δικό μας σταυρό, «τὸν ὀνειδισμὸν αὐτοῦ φέροντες» (Ἑβρ. ιγ΄ 13). Νὰ εἴμαστε ἕτοιμοι νὰ ὑβρισθοῦμε καὶ νὰ περιφρονηθοῦμε γι’ Αὐτόν, ὅπως ὑβρίστηκε καὶ περιφρονήθηκε Ἐκεῖνος.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Περιοδικό «Ο ΣΩΤΗΡ» τεύχος Σεπτεμβρίου 2013 (σελ. 23-24)</em></span></p>
<p><span style="font-size:8pt;"><strong><em><a href="https://www.face-new237.com" target="_blank">https://www.face-new237.com</a></em></strong></span></p></div>Τα μυστήρια της Θείας Πρόνοιας...https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/thias-pronias2020-09-18T17:37:29.000Z2020-09-18T17:37:29.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/7941460456?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><em><strong>Τ</strong></em><span style="font-size:12pt;"><em><strong>α μυστήρια της Θείας Πρόνοιας...</strong></em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>...εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος...<br /> </em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Κάποτε, λέει μία ιστορία, δυο ταξιδιώτες καθώς πεζοπορούσαν κοίταζαν με αγωνία δεξιά και αριστερά μήπως και συναντήσουν καμία πηγή.</strong> Η δίψα τους είχε σφίξει υπερβολικά.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Τέλος συνάντησαν μία κρύα βρύση κάτω από ένα θεόρατο πλάτανο. Εκεί ξαπόστασαν, δροσίστηκαν, τσίμπησαν κάτι και ανανεώθηκαν.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Απολαμβάνοντας για λίγο τη σκιά, αφού απαλλάχθηκαν από την πείνα και τη δίψα, το έριξαν στη φιλοσοφία.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>«Κοίταξε, λέει ο ένας,</strong> πόσο μεγάλος είναι αυτός ο πλάτανος. Αλλά δες πόσο μικρούς καρπούς έχει. Μου φαίνεται πως δεν τα ‘φτιαξε καλά ο Θεός. Έπρεπε ανάλογα με το μέγεθος του δένδρου να ‘φτιαχνε και τους καρπούς. Έτσι θα υπήρχε αρμονία»!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Μετά από λίγο όμως έτυχε να φυσήξει δυνατός άνεμος, με αποτέλεσμα ένας καρπός να κοπεί από το δένδρο και να του ‘ρθει συστημένος στο κεφάλι!</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">«Πάρε ένα μάθημα, του λέει ο άλλος. Μάθε πως ο Θεός όλα τα δημιούργησε πολύ σοφά. Αν τα ‘φτιαχνε όπως νόμιζες εσύ, αν ο καρπός του πλάτανου ήταν μεγάλος σαν κολοκύθι, τώρα θα ήσουν νεκρός»!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ύστερα από αυτό ο πρώτος δεν τόλμησε άλλη φορά να κατακρίνει τη Δημιουργία.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Πράγματι, αγαπητέ, αν εξετάσεις θα διαπιστώσεις ότι όλα τα πελώρια δένδρα φέρουν μικρούς καρπούς. Δεν πρέπει να το δούμε σαν γεγονός τυχαίο, αλλά σαν έργο της θεϊκής Πρόνοιας.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Αναφέρεται στην Αγία Γραφή ότι μετά τη δημιουργία των φυτών και των ζώων πλάσθηκε ο άνθρωπος.<strong> (Την ίδια σειρά δέχεται και η επιστήμη).</strong> Και διαμορφώθηκαν τέτοιες μελετημένες καταστάσεις στον φυτικό και ζωικό κόσμο, ώστε να διευκολύνεται η ζωή του ανθρώπου.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Για σκέψου, ο κουρασμένος άνθρωπος να στέκεται να ξεκουραστεί στη σκιά μιας βελανιδιάς ή ενός κέδρου ή μιας λεύκας ή ενός ευκαλύπτου,</strong> και να είχαν αυτά τα δένδρα καρπούς μεγάλους σαν το κυδώνι ή το πεπόνι ή το καρπούζι! Ούτε που θα αποτολμούσε να πλησιάσει σε τέτοια σκιά! Άφησε δε και το άλλο, ότι τα κλωνάρια των δένδρων θα έσπαζαν από τέτοια βάρη…</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Τα ψηλά λοιπόν δένδρα έχουν μικρούς καρπούς. <strong>Αν τύχει και κάποιο έχει μεγάλους,</strong> τότε αυτοί θα είναι τόσο σφιχτοδεμένοι επάνω στο δένδρο, ώστε δεν υπάρχει περίπτωση να πέσουν. Σαν παράδειγμα φέρνουμε τα κουκουνάρια στα πεύκα και στα έλατα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Αξιοπρόσεκτο είναι και το γεγονός, ότι και τα δένδρα που παράγουν καρπούς χρήσιμους στη διατροφή τού ανθρώπου, δεν αποκτούν μεγάλα ύψη. Αντίθετα είναι μικρά στο ανάστημα, ώστε να μπορούμε να πλησιάσουμε τα ωραία τους φρούτα. Αυτό βέβαια δείχνει την αγάπη τού Δημιουργού προς τον άνθρωπο.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ας φαντασθούμε προς στιγμή, ότι η βερικοκιά είχε το ύψος και το σχήμα του κυπαρισσιού. Θα χρειάζονταν ειδικές σκαλωσιές για να μπορούσαμε να μαζεύουμε τους καρπούς.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Περισσότερος ο κόπος και ο κίνδυνος, και λιγότερη η απολαβή. Ή ας υποθέσουμε ότι η μηλιά υψωνόταν σαν τον ευκάλυπτο. Θα ήταν τα μήλα της δώρο άδωρο. Ή η αχλαδιά ακολουθούσε στο μέγεθος τη βελανιδιά. Μόνο τα πουλιά θ’ απολάμβαναν τ’ αχλάδια της.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Αν τύχει κάποιο καρποφόρο δένδρο ν’ ανεβαίνει προς τα ύψη, τότε θα παράγει καρπούς με σκληρά περιβλήματα, οπότε μόλις ωριμάσουν και πέσουν κάτω από το δένδρο, δεν διατρέχουν κίνδυνο να χαλάσουν από το χτύπημα, και να πολτοποιηθούν, όπως θα το πάθαινε λ.χ. ένα αχλάδι.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Στην πατρίδα μου, σ’ ένα χωριό της Φωκίδος, κατά μήκος του μικρού ποταμού υπάρχουν πολύ υψηλές καρυδιές, αλλά αυτό δεν θυμάμαι να δημιούργησε ποτέ κανένα πρόβλημα. <strong>Τα καρύδια είτε μόνα τους πέσουν κάτω είτε χτυπημένα από ειδική μακριά βέργα</strong> (την «τέμπλα» ή τον «λούρο») δεν παθαίνουν τίποτε. Προστατεύονται από δύο ειδών περιβλήματα. Το ίδιο ισχύει και για τις αμυγδαλιές και τις καστανιές κλπ.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Η πανθαύμαστη Πρόνοια έχει διευθετήσει χρήσιμα και τον χρόνο της καρποφορίας των δένδρων.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Θα μπορούσαν κάλλιστα να καρποφορούν όλα ένα μήνα, π.χ. τον Ιούλιο, και να τελείωνε η υπόθεση! Αυτό όμως θα σήμαινε ότι τους άλλους μήνες θα μας έλειπαν τα φρούτα. Εκτός αυτού θα δυσκολευόμασταν και στη συλλογή τους.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Επίσης και στην κατανάλωσή τους,</strong> γιατί θα έμοιαζε το πράγμα σαν μία νοικοκυρά να παρέθετε στο τραπέζι σωρηδόν σε μία δόση φαγητά, ποτά, τυριά, γλυκίσματα, ό,τι είχε και δεν είχε!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Τώρα όμως δεν συμβαίνουν τέτοια παρατράγουδα, γιατί ωριμάζουν τους καρπούς τους σταδιακά. Πρώτα βγαίνουν τα κεράσια, τα κορόμηλα, οι φράουλες, έπειτα τα βερίκοκα, τα ροδάκινα<strong>, τα μούσμουλα, κατόπιν τα σύκα, τα πεπόνια, τα καρπούζια.</strong> Και στο τέλος τα μήλα, τα κυδώνια, τα κάστανα, τα σταφύλια, τα ρόδια. Και καθώς έρχεται ο χειμώνας αφθονούν τα πορτοκάλια, τα μανταρίνια και τα παρόμοια.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Παράλληλα υπάρχει η δυνατότητα, ορισμένοι καρποί να αντέχουν για αρκετούς μήνες μετά τη συγκομιδή τους. Δεν εννοούμε μόνο τους ξηρούς καρπούς (αμύγδαλα, καρύδια, φιστίκια, φουντούκια…), αλλά και ορισμένες ποικιλίες από τα μήλα, τα σταφύλια, τα κυδώνια κλπ.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Επίσης μία άλλη κατηγορία φρούτων μπορεί να διατηρηθεί με το σύστημα της αποξήρανσης, όπως τα βερίκοκα, τα δαμάσκηνα,</strong> διάφορα είδη σταφυλιού κ.α. Βέβαια η σύγχρονη τεχνολογία έχει δώσει άλλες διαστάσεις σ’ όλη αυτή την υπόθεση.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Κάτι ανάλογο παρατηρούμε και στα λαχανικά. Έχει κανονισθεί άλλα να βγαίνουν το καλοκαίρι, όπως τα κολοκύθια, οι ντομάτες, οι μελιτζάνες, οι πιπεριές, και άλλα τον χειμώνα, όπως το λάχανο, τα παντζάρια, τα μαρούλια, τα ραδίκια, τα σπανάκια, τα καρότα. Παντού συναντούμε κανονισμούς και τακτοποιήσεις που δείχνουν θαυμαστή προνοητικότητα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ας επισημάνουμε ακόμη ότι στην ακμή του καλοκαιριού παράγονται φρούτα και λαχανικά με μεγάλη ποσότητα νερού, για να μας ανακουφίζουν από τον καύσωνα.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Αυτό το βλέπουμε στην ντομάτα, στο αχλάδι, στο πεπόνι, και προ παντός στο καρπούζι/που περιέχει πάνω από 90% νερό. Ενώ τους χειμερινούς μήνες έχουμε φρούτα και λαχανικά με ουσίες χρήσιμες στον οργανισμό μας για την αντιμετώπιση του ψύχους.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Το πορτοκάλι λ.χ.<strong> (και τα άλλα εσπεριδοειδή)</strong> περιέχει τη βιταμίνη C, ειδική για την καταπολέμηση του κρύου. Επίσης και οι ξηροί καρποί, που μπορούν να καταναλωθούν τον χειμώνα χαρακτηρίζονται από πλούσια θρεπτικά και θερμαντικά συστατικά. Όλα έχουν ρυθμισθεί έξοχα από τη μεγάλη Αγάπη.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Παρατηρώντας τις σχέσεις μεταξύ φύλλων και καρπών, θα δούμε και εκεί τον θεϊκό δάκτυλο. Όταν οι καρποί είναι απαλοί και μαλακοί, προστατεύονται από μεγάλα και παχιά φύλλα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Παράδειγμα η συκιά, η μουριά, η μουσμουλιά. Όταν όμως είναι σκληροί ή προστατευμένοι με περίβλημα, δεν τους χρειάζονται τέτοια φύλλα. Η ροδιά επί παραδείγματι έχει μικρά και λεπτά φυλλαράκια. Το ίδιο και η γκορτσιά, το πεύκο, το έλατο κλπ.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Αν τυχόν κάποιο δένδρο έχει μεγάλα και παχιά φύλλα,</strong> χωρίς να είναι απαλοί οι καρποί του, τότε θα διαπιστώσουμε ότι τα φύλλα θα παίζουν κάποιο άλλο χρήσιμο ρόλο. Π.χ. τα φύλλα της πορτοκαλιάς και της λεμονιάς προστατεύουν τους καρπούς από το κρύο.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Στα φύλλα τού αμπελιού διακρίνουμε και σχισμές. Δεν είναι τυχαίες. Πρέπει να περνούν από εκεί οι ηλιακές ακτίνες, για να ωριμάζουν τα σταφύλια.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Θα πρέπει να πούμε κάτι και για τους σπόρους των φυτών. Όπως και να τους ρίξει ο γεωργός στο χωράφι, ο βλαστός πηγαίνει προς τα πάνω και οι ρίζες ακολουθώντας τη διεύθυνση της βαρύτητας προς τα κάτω.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Το φαινόμενο ονομάζεται γεωτροπισμός. Αν δεν συνέβαινε αυτό, αλλοίμονο στους γεωργούς!</strong> Θα έπρεπε να τοποθετούν έναν – έναν τους σπόρους μέσα στο χώμα, με το μέρος απ’ όπου θα έβγαινε η ρίζα προς τα κάτω. Το φαινόμενο αυτό τού γεωτροπισμού το έχουν χαρακτηρίσει «πραγματικό μυστήριο».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Θα προσθέταμε «μυστήριο της θείας Πρόνοιας».</strong></em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>+ Αρχιμανδρίτη Δανιήλ Γούβαλη</em></span></p>
<h1 id="firstHeading" class="firstHeading" lang="el" xml:lang="el"> </h1></div>Εγώ θέλω να γίνω Χριστιανός! (Αληθινή Ιστορία)https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/-xristianos2020-08-19T07:51:12.000Z2020-08-19T07:51:12.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/7524107853?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Εγώ θέλω να γίνω Χριστιανός! (Αληθινή Ιστορία)...</strong></em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Μα, γιατί δεν με θέλει εμένα ο Χριστός; Ψελλίζει με παράπονο...</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Εγώ θέλω να γίνω Χριστιανός! Οπωσδήποτε θέλει να ασπαστεί τον Χριστιανισμό, την Ορθοδοξία. Διακαής ο πόθος του. Τα δάκρυα κυλούν στο μελαψό, χαρακωμένο από ρυτίδες, πρόσωπό του. Μα, γιατί δεν με θέλει εμένα ο Χριστός; Ψελλίζει με παράπονο…</span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Εγώ θέλω να γίνω Χριστιανός!</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ποια ν’ απαρνηθώ; (Μία αληθινή ιστορία από τα χρόνια του μακαριστού ιεραποστόλου π. Κοσμά Γρηγοριάτη)</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Βρισκόμαστε σε κάποιο γραφικό χωριουδάκι του Ζαΐρ (σημερινό Κογκό). Η τροπική βλάστηση γύρω βρίσκεται σε έξαρση. Οι μπανανιές πιο κει, κατάμεστες από καρπούς, γέρνουν τα κλαδιά τους κι ο φοίνικας δίπλα στη χορταρένια καλύβα καμαρώνει περήφανος για τη λεβεντιά του!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Συλλογισμένος και πικραμένος ένας γέροντας Ζαϊρινός κάθεται έξω από το αρχοντικό του (καλύβα), μασουλώντας ζαχαροκάλαμο.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μα, γιατί δεν με θέλει εμένα ο Χριστός; Ψελλίζει με παράπονο. Τι κι αν έχω δύο γυναίκες και είκοσι παιδιά μαζί τους; Εγώ θέλω να γίνω Χριστιανός! Να βαπτιστώ Ορθόδοξος!<strong> «Όχι»,</strong> είπε όμως ο ιεραπόστολος, ο πατήρ Κοσμάς. «<strong>Όχι! Ο Χριστός αυτό δεν το θέλει!</strong>».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Το βράδυ, γύρω απ’ τη φωτιά, κάλεσε σε οικογενειακό συμβούλιο τις δύο γυναίκες κι όλα του τα παιδιά. Τους μίλησε για τις σκέψεις του, τον ιερό πόθο του, την επιθυμία του να βαπτιστεί Χριστιανός Ορθόδοξος και το φοβερό κώλυμα, που τον εμπόδιζε να φτάσει στην πραγματοποίηση αυτού του σκοπού.</span></p>
<h3><span style="font-size:12pt;">Οπωσδήποτε θέλει να ασπαστεί τον Χριστιανισμό, την Ορθοδοξία. Διακαής ο πόθος του. Τα δάκρυα κυλούν στο μελαψό, χαρακωμένο από ρυτίδες, πρόσωπό του.</span></h3>
<p><span style="font-size:12pt;">Πάλη και αγώνας μεγάλος μέσα του. Φοβερό το δίλημμα! Ύστερα απ’ όσα είδε και άκουσε για τούτη την αληθινή θρησκεία. Από την άλλη μεριά, όμως, αγαπά και τις δύο γυναίκες του πολύ και του είναι αδύνατο ν’ αποφασίσει ποια απ’ τις δύο ν’ απαρνηθεί.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Έλεγε συγκρατώντας με κόπο τα δάκρυα του: «<strong>Ποια ν’ απαρνηθώ; Μου είναι αδύνατο ν’ αποφασίσω</strong>».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Άφωνα τα παιδιά μαζεύτηκαν στη γωνιά τους κι έγειραν τούτη τη νύχτα όχι μόνο νηστικά ως συνήθως, αλλά και πικραμένα, για να κοιμηθούν.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– Ποια τύχη θα είχε άραγε αυτή η ιστορία;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ο γερό-Ζαϊρινός στριφογύριζε όλη τη νύχτα στα χορτάρινα στρωσίδια.</span></p>
<h4><span style="font-size:12pt;"><strong>Ξαφνικά ξαλάφρωσε η καρδιά του, λες και του έπαψε η τρικυμία, άρχισε να κοπάζει κι ο ανεμοστρόβιλος!</strong></span></h4>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Στο μυαλό του τριγυρίζει η κατηγορηματική άρνηση του Ιεραποστόλου, που αποτελεί και απαράβατο νόμο της Ορθοδοξίας μας</strong>. Και τώρα κλαίει με λυγμούς απαρηγόρητος.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Τα χείλη του ασυναίσθητα ψιθύρισαν για πρώτη φορά μία προσευχή στον γλυκύ μας Ιησού,</strong> που, όπως έδειξαν τα πράγματα, έσκυψε πλάι του, αφουγκράστηκε τις επιθυμίες του και έσπευσε να τον βοηθήσει.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Οι συντρόφισσές του ξαγρυπνούσαν έξω από την καλύβα, κάτω από το φως του φεγγαριού, χωρίς να παίρνουν την μεγάλη απόφαση, ποια από τις δύο θα φύγει. Η νεότερη, γερμένη κάτω από τον φοίνικα, απελπισμένη και δακρυσμένη, αποκοιμήθηκε ελαφρά και ανάμεσα σε όνειρο και οπτασία είδε την απαστράπτουσα μορφή του Εσταυρωμένου. Αυτού του Άγνωστου γι’ αυτήν μέχρι τότε Ιησού, που της είπε γλυκά και αποφασιστικά:</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– Μάθε στη ζωή σου ότι <strong>αγάπη θα πει θυσία</strong>. Γι’ αυτό βλέπεις και μένα πάνω στο Σταυρό. Ο Χριστιανός και η Ορθοδοξία μας ζητούν να σταυρώσουμε τα πάθη μας, τις λανθασμένες επιθυμίες μας.</span></p>
<h4><span style="font-size:12pt;"><strong>Το «εγώ» και το «θέλω» πρέπει να υποτάσσονται στο «πρέπει».</strong></span></h4>
<p><span style="font-size:12pt;">Φύγε, εσύ, που τον αγαπάς πιο πολύ, φύγε! Εγώ θα είμαι κοντά σου! Θα ευλογήσω τα βήματα σου! Θα σε προστατέψω! Μέγιστη θα είναι η ανταμοιβή σου γι’ αυτή τη θυσία, και ας μη με γνωρίζεις! Θα είσαι και εσύ κάποτε κοντά μου…<strong> εν τω Παραδείσω…</strong></span></p>
<p><em><a href="https://www.face-new237.com">https://www.face-new237.com</a></em></p></div>Δεκαπενταύγουστος 2020 : Τι να πω στην Εξομολόγηση, ποιο σημείο χρειάζεται προσοχή...https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/ejomologhsi2020-08-13T17:27:08.000Z2020-08-13T17:27:08.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/7448456054?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Δεκαπενταύγουστος 2020 : Τι να πω στην Εξομολόγηση, ποιο σημείο χρειάζεται προσοχή...</em></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Ακούω ότι πρέπει να εξομολογούμαστε. Αλλά δεν καταλαβαίνω να έχω κάνει κάποια μεγάλη αμαρτία. Τι να πω στην Εξομολόγηση, ποιο σημείο χρειάζεται προσοχή; ...</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Είναι αλήθεια ότι υπάρχουν πολλοί απλοί χριστιανοί, που κάνουν την ίδια ερώτηση.</strong> Μήπως αυτό οφείλεται στο ότι αποφεύγουν να κάνουν αυτοεξέταση και μοιάζουν με εκείνους που δεν κάνουν ιατρικές εξετάσεις και νομίζουν ότι είναι υγιείς;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Καί ξαφνικά παρουσιάζεται μια θανατηφόρα αρρώστια, κάποτε στο τελευταίο στάδιο, που η ιατρική επιστήμη αδυνατεί πιά να θεραπεύσει;</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Αν είχαν κάνει νωρίτερα την διάγνωση, μπορεί να θεραπεύονταν. Επομένως η κατά καιρούς προσέλευση στον Πνευματικό- Εξομολόγο είναι από πολλές πλευρές ωφέλιμη. Γιατί είναι αδύνατον να πεί κανείς ότι δεν έχει κάνει στη ζωή του καμία αμαρτία! Η Αγία Γραφή μας το λέγει καθαρά:</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>“Εάν είπωμεν ότι αμαρτίαν ούκ έχομεν, εαυτούς πλανώμεν και η αλήθεια ουκ έστιν εν ημίν” (Α´ Ιωάν. α´ 8).</strong> Δεν υπήρξε, δεν υπάρχει και ούτε θα υπάρξει άνθρωπος στη γη αναμάρτητος. Μόνον ο Θεάνθρωπος Ιησούς ήταν αναμάρτητος. Επομένως, καθένας έχει συμφέρον, για το δικό του καλό, να πηγαίνει στον Πνευματικό, να τον βοηθεί να αντιληφθεί και αμαρτίες που τυχόν δεν ήξερε και να τις εξομολογείται και αυτές.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Στην προσπάθειά μας να διαπιστώσουμε τα αμαρτήματα στα οποία είμαστε ένοχοι ενώπιον του Θεού,</strong> πολύ βοηθητικό είναι να μελετάμε τις Δέκα Εντολές (Έξοδ. κ´1-17) καθώς και την επί του Όρους Ομιλία του Κυρίου μας, με την οποία ερμήνευσε τον Νόμο Του (Ματθ. ε´1 έως ζ´27). Βεβαίως, όταν καθημερινά μελετούμε την Αγία Γραφή και προσέχουμε τι από αυτά τηρούμε και τι όχι , θα ανακαλύπτουμε όλο και περισσότερα σημεία, στα οποία θα πρέπει να στρέφουμε τον πνευματικό μας αγώνα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ένα σημείο που χρειάζεται προσοχή είναι ότι, αμαρτία δεν είναι μόνον η παράβαση των εντολών του Θεού,</strong> αλλά και η αποφυγή καλών πράξεων, που θα μπορούσαμε να κάνουμε και- για κάποιο λόγο- αποφύγαμε να κάνουμε. “Ειδότι καλόν ποιείν και μη ποιούντι, αμαρτία αυτώ εστιν” (Ιακώβ. δ´17).</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Περιληπτικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι προς τρεις κατευθύνσεις χρειάζεται να στρέφει ο χριστιανός το ερευνητικό του βλέμμα:</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>α) Στις σχέσεις του προς τον Θεόν· Τον πιστεύει ειλικρινά; Τον αγαπά όσο κανέναν άλλον; Τον υπακούει;</strong> Προσεύχεται προς Αυτόν καθημερινά; Τον επισκέπτεται τακτικά στον ιερόν Ναόν Του, για να του εκφράσει τη λατρεία του κατά την Θεία Λειιτουργία; Τηρεί τις Νηστείες που έχει ορίσει η Εκκλησία, ως έκφραση θυσίας προς τον Χριστόν, που θυσιάστηκε για τη σωτηρία του;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>β) Στις σχέσεις του με τους συνανθρώπους του· τους αγαπά εμπράκτως;</strong> Τούς συγχωρεί από την καρδιά του, για ο,τι κακό του είπαν ή του έκαναν; Χαίρεται με τη χαρά τους, η τους ζηλεύει; Ενδιαφέρεται για τη σωτηρία της ψυχής τους, καθ´ όσον είναι δυνατόν, ή τους κρίνει και κατακρίνει;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>γ) Στις σχέσεις του με τον εαυτόν του· αγωνίζεται να διατηρεί καθαρή την ψυχή του και το σώμα του από ψυχικά και σαρκικά πάθη,</strong> πολλά από τα οποία αναφέρει ο Απ. Παύλος στην προς Ρωμαίους Επιστολή του (α´ 24-32) και προς Εφεσίους (ε´16-21); Οπλίζεται με τα όπλα του Αγίου </span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Πνεύματος, που μας συνιστά ο Απ. Παύλος στην προς Εφεσίους Επιστολή Του (ϛ´10-18); Τρέφεται πνευματικά με την μελέτη της Αγίας Γραφής καθημερινά,</strong> και με την Μετάληψη του Αγίου Σώματος και Αίματος του Χριστού μας, όσο συχνότερα μπορεί; Εάν προσέξουμε τα ανωτέρω, ας μην ανησυχούμε. Για άλλα θέματα θα μας βοηθεί ο Πνευματικός, με τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος, να τα επισημάνουμε, και να καθαριζόμαστε απ´ όλα αυτά.</span></p>
<p> </p></div>Η Παναγία επεμβαίνει στις πιο δύσκολες στιγμές τής ζωής μας...https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/-panagia2020-07-29T18:32:52.000Z2020-07-29T18:32:52.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/5844457470?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Η Παναγία επεμβαίνει στις πιο δύσκολες στιγμές τής ζωής μας...</em></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Οι αναμνήσεις αυτές, αλλά ιδιαίτερα η εμπειρία μου από την Παναγία τής εντατικής, αισθάνομαι πώς με έχουν συνδέσει στενά...<br /></em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong><span class="tie-dropcap">Η </span>Παναγία επεμβαίνει στις πιο δύσκολες στιγμές τής ζωής μας!</strong> Στον θάλαμο εντατικής θεραπείας υπάρχει έντονο ενδιαφέρον για την υγεία τού σώματος και την διαφυγή τού θανάτου, αλλά δεν υπάρχει παράλληλο ενδιαφέρον για τα εσωτερικά υπαρξιακά ερωτήματα και τις πνευματικές ανησυχίες τού ασθενούς…</span></p>
<h2><span style="font-size:12pt;">Η Παναγία επεμβαίνει στις πιο δύσκολες στιγμές τής ζωής μας</span></h2>
<p><span style="font-size:12pt;">Ο χώρος τής μονάδας εντατικής θεραπείας είναι ένας χώρος πού γίνεται αγώνας εντατικός εναντίον τού θανάτου.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Οι γιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό παλεύουν με τον θάνατο ο οποίος διεκδικεί τον ασθενή, αλλά και ο ασθενής <strong>βρίσκεται σε δύσκολη κατάσταση</strong>. Μπροστά του βλέπει τον θάνατο να έρχεται, και αυτό τού αυξάνει την στενοχώρια, συγχρόνως <strong>είναι μόνος του</strong>, χωρίς την ύπαρξη των αγαπημένων του προσώπων, τα οποία βλέπει ελάχιστα λεπτά τής ώρας.</span></p>
<div class="stream-item stream-item-in-post stream-item-inline-post aligncenter">
<p> </p>
</div>
<h3><span style="font-size:12pt;">Τότε βρίσκεται απέναντι στα μεγάλα ερωτήματα τής ζωής και τού θανάτου, τού νοήματος τής ζωής, αλλά εμφανίζονται και οι τύψεις από γεγονότα τού παρελθόντος.</span></h3>
<p><span style="font-size:12pt;">Στον θάλαμο εντατικής θεραπείας υπάρχει έντονο ενδιαφέρον για την υγεία τού σώματος και την διαφυγή τού θανάτου, αλλά δεν υπάρχει παράλληλο ενδιαφέρον για τα εσωτερικά υπαρξιακά ερωτήματα και τις πνευματικές ανησυχίες τού ασθενούς.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ο Κληρικός δύσκολα μπορεί να εξασκήσει την ποιμαντική του διακονία. Έτσι, ο ασθενής μόνος του πρέπει να ανανήψει πνευματικά, να δεχθεί τις επισκέψεις τής θείας Χάριτος, <strong>ανάλογα με τις προηγούμενες εσωτερικές καταστάσεις.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Στο διαδίκτυο βρήκα ένα κείμενο τού αειμνήστου λαμπρού Εισαγγελικού Λειτουργού Ευάγγελου Κρουσταλάκη, πού έφθασε μέχρι και την θέση τού Εισαγγελέως τού Αρείου Πάγου, με τις νομικές του γνώσεις, αλλά και το ήθος του.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ο ίδιος περιγράφει την εμπειρία του από την μονάδα εντατικής νοσηλείας στην οποία βρέθηκε μετά από μια σοβαρή χειρουργική επέμβαση. Γράφει για το «<strong>έντονο συναίσθημα απομόνωσης</strong>», για την «<strong>αίσθηση τής εγκατάλειψης</strong>», «<strong>τις ατέλειωτες ώρες τής μοναξιάς</strong>», τις πολλές σκέψεις πού «<strong>κατακλύζουν το μυαλό τού ανθρώπου</strong>», και πού ταλανίζουν την ψυχή του. Στην αρχή τον βοήθησαν οι όμορφες αναμνήσεις «από τα προηγούμενα χρόνια», αλλά πάλι τον κατέκλυσε «το συναίσθημα τής μοναξιάς και τής εγκαταλείψεως» και στην συνέχεια γράφει:</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">«Όπως ήμουν ξαπλωμένος στο κρεβάτι, κοιτάζοντας σχεδόν πάντοτε το ταβάνι τού δωματίου, άρχισα να περιφέρω το βλέμμα μου γύρω-τριγύρω. Και ξαφνικά ανακάλυψα στον απέναντι τοίχο, στην επάνω αριστερή γωνία του, μια εικόνα τής Παναγίας πού στην αγκαλιά της κρατούσε τον Χριστό.</span></p>
<h4><span style="font-size:12pt;"><strong>Κάποιος καλός άνθρωπος την είχε τοποθετήσει εκεί.</strong></span></h4>
<p><span style="font-size:12pt;">Από την στιγμή αυτή η Παναγία μας έγινε η συντροφιά μου. Αυτή η απλή εικόνα, πού δεν είχε ιδιαίτερη καλλιτεχνική αξία, ήταν μια πόρτα πού με οδήγησε κοντά στην Παναγία. Κατανόησα καλύτερα τότε τι πάει να πει ότι «<strong>η τιμή τής εικόνος επί το πρωτοτυπον διαβαίνει</strong>», όπως λένε οι Πατέρες τής Εκκλησίας μας.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Συναισθήματα, σκέψεις, αγωνίες μού έγιναν αντικείμενο εκμυστηρεύσεών μου στην Παναγία.</strong> Εκείνη φαινόταν πώς με άκουγε. Φυσικά δεν μού μιλούσε, έδειχνε όμως ότι κατανοούσε την αγωνία μου. Έτσι, μια ατμόσφαιρα γαλήνης και ηρεμίας επικράτησε σιγά-σιγά και ανεπαίσθητα στην τρικυμισμενη ψυχή μου.</span></p>
<div class="google-auto-placed ap_container"> </div>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Οι ατέλειωτες ώρες τής παραμονής μου στην εντατική έπαψαν να είναι εφιαλτικές</strong>. Είχα την αίσθηση πώς κάποιος, πού με αγαπούσε πολύ, βρισκόταν δίπλα μου. Ένιωθα το ζεστό χάδι, από το χέρι ενός δικού μου ανθρώπου, στο ξερό και φλεγόμενο από τον πυρετό μέτωπό μου».</span></p>
<h4><span style="font-size:12pt;"><strong>Αυτό το περιστατικό δείχνει πόσο σημαντικό ρόλο παίζει στην ζωή μας η Παναγία, ιδίως αν κανείς είχε παρόμοιες εμπειρίες προηγουμένως.</strong></span></h4>
<p><span style="font-size:12pt;">Έπειτα, δείχνει την μεγάλη αξία των εικόνων, των εκκλησιαστικών συμβόλων πού μπορούν να βοηθήσουν τον άνθρωπο σε στιγμές πού είναι αδύνατη άλλη ανθρώπινη βοήθεια. Σε κάποιο σημείο τού άρθρου του ο αείμνηστος Ευάγγελος Κρουσταλάκης γράφει:</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">«<strong>Οι αναμνήσεις αυτές, αλλά ιδιαίτερα η εμπειρία μου από την Παναγία τής εντατικής, αισθάνομαι πώς με έχουν συνδέσει στενά με την εικόνα τής Παναγίας. Έτσι τώρα μπορώ να νιώσω καλύτερα γιατί τόσο πολλοί άνθρωποι, σε δύσκολες στιγμές τής ζωής τους, στην Παναγία προσφεύγουν και αυτήν επικαλούνται, προσευχόμενοι μπροστά στην εικόνα της</strong>».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η Παναγία επεμβαίνει στις πιο δύσκολες στιγμές τής ζωής μας, <strong>αρκεί να ζητήσουμε την βοήθειά της.</strong></span></p></div>Μάθε να προσεύχεσαι...https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/mathe2020-07-25T22:52:29.000Z2020-07-25T22:52:29.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/7139795454?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Μάθε να προσεύχεσαι...</strong></em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Ἔνιωσε ὅτι δέν εἶχε καμιά ἄλλη βοήθεια ἄν ὁ Θεός δέν τοῦ ἔδινε τή δική Του...<br /> </em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><span class="tie-dropcap">Μ</span>άθε να προσεύχεσαι. Ἐδῶ βρίσκεται τό μήνυμά μου. Ὑπάρχει στήν Ἑλλάδα ἕνας ἅγιος, ὀνομάζεται Μάξιμος. Ἦταν νέος ὅταν μία μέρα πῆγε στήν Ἐκκλησία καί ἄκουσε τό ἀνάγνωσμα τοῦ Ἀποστόλου πού λέει ὅτι <strong>πρέπει νά προσευχόμαστε «ἀδιαλείπτως»</strong>…</span></p>
<h2><span style="font-size:12pt;">Μάθε να προσεύχεσαι</span></h2>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>«Κύριε Ιησού Χριστέ, σώσε με, βοήθησέ με, βοήθησέ με, σώσε με. Ώ Θεέ μου, βοήθησέ με, προστάτεψέ με»</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ἄν ἡ ἀπελπισία μας πηγάζει ἀπό πολύ βαθιά μέσα μας, ἄν αὐτό πού ζητᾶμε, αὐτό γιά τό ὁποῖο κραυγάζουμε, εἶναι τόσο οὐσιαστικό ὥστε νά καλύπτει ὅλες τίς ἀνάγκες τῆς ζωῆς μας, τότε βρίσκουμε κατάλληλα λόγια νά προσευχηθοῦμε καί μποροῦμε νά φτάσουμε στήν κορυφαία στιγμή τῆς προσευχῆς μας, τή συνάντηση μέ τό Θεό.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Θά ἤθελα νά πῶ κάτι γιά τήν «κραυγή» τῆς προσευχῆς. Φώναζε δυνατά ὁ τυφλός Βαρτίμαιος. Τί λέει ὅμως τό Εὐαγγέλιο γιά τούς ἀνθρώπους γύρω του; <strong>Προσπαθοῦσαν, λέει, νά τόν κάνουν νά σιωπήσει</strong>. Μποροῦμε νά φανταστοῦμε ὅλους ἐκείνους τούς εὐσεβεῖς ἀνθρώπους μέ τήν καλή ὅραση, τά γερά πόδια, τήν καλή ὑγεία πού περικύκλωναν τό Χριστό καί μιλοῦσαν γιά ὑψηλά θέματα, γιά τή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ πού ἔρχεται, γιά τά μυστήρια τῶν Γραφῶν, νά γυρίζουν πρός τό Βαρτίμαιο καί νά τοῦ λένε:</span></p>
<h3><span style="font-size:12pt;">«ἐπί τέλους, δέν μπορεῖς νά ἡσυχάσεις; Τά μάτια σου, τά μάτια σου, καί τί σημασία ἔχουν αὐτά ἐνῶ μιλοῦμε γιά τό Θεό;»</span></h3>
<p><span style="font-size:12pt;">Ὁ Βαρτίμαιος φαινόταν σάν κάτι ξένο πού ξαφνικά ἔμπαινε στή μέση καί, ἀδιαφορῶντας τελείως γιά τά συμβαίνοντα, <strong>ζητοῦσε ἀπό τό Θεό κάτι πού ἀπελπιστικά τό εἶχε ἀνάγκη.</strong> Καί ὅλα αὐτά τά ἔκανε παρά τό γεγονός ὅτι μέ τίς φωνές του κατέστρεψε τήν ἁρμονία τῶν ἐθιμοτυπικῶν συζητήσεων γύρω του.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Οἱ ἐνοχλημένοι θά μποροῦσαν νά τόν ἀπομακρύνουν καί νά τόν κάνουν νά σιωπήσει. Τό Εὐαγγέλιο ὅμως λέει πώς, ἐνῶ ὅλοι αὐτοί οἱ ἄνθρωποι ἤθελαν νά τόν ἡσυχάσουν, αὐτός ἐπέμενε, γιατί αὐτό πού ζητοῦσε εἶχε πολύ μεγάλη σημασία γιά τόν ἴδιο. <strong>Ὅσο περισσότερο προσπαθοῦσαν νά τοῦ κλείσουν τό στόμα, τόσο πιό πολύ ἐκεῖνος φώναζε.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ἐδῶ βρίσκεται τό μήνυμά μου. Ὑπάρχει στήν Ἑλλάδα ἕνας ἅγιος, ὀνομάζεται Μάξιμος. Ἦταν νέος ὅταν μία μέρα πῆγε στήν Ἐκκλησία καί ἄκουσε τό ἀνάγνωσμα τοῦ Ἀποστόλου πού λέει ὅτι <strong>πρέπει νά προσευχόμαστε «ἀδιαλείπτως»</strong>. Αὐτό ἔκανε τόση ἐντύπωση στό Μάξιμο ὥστε σκέφτηκε πώς δέν θά μποροῦσε νά κάνει τίποτα ἄλλο παρά νά προσπαθήσει νά τηρήσει αὐτή τήν ἐντολή.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ὅταν βγῆκε ἀπό τό ναό σκέφτηκε νά πάει στό κοντινότερο βουνό καί ἐκεῖ ἥσυχος νά ἀρχίσει νά προσεύχεται ὅπως ἄκουσε στό Εὐαγγέλιο. – Μάθε να προσεύχεσαι</span></p>
<h4><span style="font-size:12pt;"><strong>Σάν Ἕλληνας χωρικός τοῦ τετάρτου αἰώνα, ἤξερε τό «Πάτερ ἠμῶν» καί μερικές ἄλλες προσευχές.</strong></span></h4>
<p><span style="font-size:12pt;">Ἔτσι, ὅπως μᾶς λέει ὁ ἴδιος, ἄρχισε νά τίς λέει τή μία ὕστερα ἀπό τήν ἄλλη, καί πάλι ἀπό τήν ἀρχή, ἀσταμάτητα. Αἰσθάνθηκε, πραγματικά, πολύ ὄμορφα. <strong>Προσευχόταν, ἦταν συντροφιά μέ τό Θεό, ἦταν χαρούμενος.</strong> Τό καθετί τοῦ φαινόταν τόσο τέλειο! Μόνο πού σιγά- σιγά ὁ ἥλιος ἄρχισε νά πέφτει, ἄρχισε νά κάνει κρύο καί νά σκοτεινιάζει.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ἡ νύχτα εἶχε πέσει γιά τά καλά ὅταν ἄρχισε ν’ ἀκούει γύρω του θορύβους, πολλούς καί παράξενους θορύβους. Ἄκουγε τό σπάσιμο τῶν κλαδιῶν κάτω ἀπό τά πόδια τῶν ζώων, ἔβλεπε τά λαμπερά μάτια τῶν ἄγριων θηρίων, ἄκουγε τίς κραυγές τῶν μικρῶν ζώων πού τά ἔτρωγαν τά μεγαλύτερα. Ἄκουγε ὅλων τῶν εἰδῶν τούς γνωστούς νυχτερινούς θορύβους τοῦ δάσους.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Τότε αἰσθάνθηκε πώς ἦταν μόνος. Πραγματικά μόνος, ἕνα μικρό ἀπροστάτευτο πλάσμα μέσα στόν κόσμο τοῦ κινδύνου, τοῦ θανάτου, τοῦ σπαραγμοῦ.</span></p>
<h4><span style="font-size:12pt;"><strong>Ἔνιωσε ὅτι δέν εἶχε καμιά ἄλλη βοήθεια ἄν ὁ Θεός δέν τοῦ ἔδινε τή δική Του.</strong></span></h4>
<p><span style="font-size:12pt;">Δέν συνέχισε πιά νά λέει τό «Πάτερ ἠμῶν» καί τό «Πιστεύω». Ἔκανε ὅ,τι ἔκανε καί ὁ Βαρτίμαιος. Ἄρχισε νά φωνάζει δυνατά:</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>«Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱέ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με». Τό φώναζε αὐτό ὅλη τή νύχτα γιατί τά ζωντανά τοῦ δάσους καί τά λαμπερά τους μάτια δέν τοῦ ἔδιναν εὐκαιρία γιά ὕπνο.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Τέλος ξημέρωσε. Σκέφτηκε, λοιπόν, ἀφοῦ ὅλα τά ζῶα ἔχουν φύγει πιά καί πῆγαν νά κοιμηθοῦν «τώρα μπορῶ καί ἐγώ νά προσευχηθῶ». Ἀλλά τότε ἔνιωσε ὅτι πεινοῦσε. <strong>Σκέφτηκε ὅτι θά μποροῦσε νά μαζέψει μερικά βατόμουρα,</strong> γιά νά φάει. Πλησίασε ἕνα θάμνο, ἀλλά ξαφνικά τοῦ ἦρθε ἡ σκέψη ὅτι ὅλα τά ἀστραφτερά μάτια καί ἄγρια νύχια θά πρέπει νά εἶναι κρυμμένα κάπου ἐκεῖ στούς θάμνους.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ἔτσι ἄρχισε νά προχωρεῖ πολύ προσεκτικά καί σέ κάθε του βῆμα ἔλεγε:</span></p>
<h4><span style="font-size:12pt;"><strong>«Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, σῶσε με, βοήθησέ με, βοήθησέ με, σῶσε με. Ὦ Θεέ μου, βοήθησέ με, προστάτεψέ με».</strong></span></h4>
<p><span style="font-size:12pt;">Γιά κάθε βατόμουρο πού μάζεψε, σίγουρα, εἶχε προσευχηθεῖ πολλές φορές.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Πέρασε ὁ καιρός καί ὕστερα ἀπό πολλά χρόνια συνάντησε ἕνα γέροντα καί ἔμπειρο ἀσκητή, ὁ ὁποῖος τόν ρώτησε <strong>πῶς εἶχε μάθει νά προσεύχεται ἀδιάλειπτα</strong>.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ὁ Μάξιμος εἶπε: «<strong>Νομίζω πώς ὁ διάβολος μέ δίδαξε νά προσεύχομαι ἀδιάλειπτα</strong>».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ὁ γέροντας ἀπάντησε: «<strong>Καταλαβαίνω τί θέλεις νά πεῖς. Ἀλλά θά ἤθελα νά εἶμαι βέβαιος ὅτι σέ καταλαβαίνω σωστά</strong>».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ὁ Μάξιμος τότε τοῦ ἐξήγησε πῶς εἶχε σιγά- σιγά συνηθίσει ὅλους τοὺς θορύβους καί τούς κινδύνους τῆς μέρας καί τῆς νύχτας. Ὕστερα ὅμως τοῦ ἦρθαν πειρασμοί σαρκικοί, πειρασμοί τοῦ νοῦ, τῶν αἰσθημάτων καί ἀργότερα πιό ἰσχυρές ἐπιθέσεις τοῦ διαβόλου. Ὕστερα ἀπ’ ὅλα αὐτά δέν ὑπῆρχε στιγμή τῆς μέρας καί τῆς νύχτας πού νά μήν κραυγάζει στό Θεό:</span></p>
<h4><span style="font-size:12pt;"><strong>Μάθε να προσεύχεσαι – «Ἐλέησον, ἐλέησον, βοήθησε, βοήθησε, βοήθησε».</strong></span></h4>
<p><span style="font-size:12pt;">Μιὰ μέρα, ὕστερα ἀπό δεκατέσσερα χρόνια ἀδιάλειπτης προσευχῆς ὁ Κύριος τοῦ ἀποκαλύφτηκε. Ἀπό τή στιγμή ἐκείνη ἡσυχία, εἰρήνη καί γαλήνη τόν πλημμύρισαν.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Δέν ὑπῆρχε πιά φόβος -φόβος ἀπό τό σκοτάδι, ἀπό τούς θάμνους, οὔτε ἀπό τό διάβολο- ὁ Κύριος εἶχε ἐπικρατήσει.</strong> «Τότε», εἶπε ὁ Μάξιμος, «<strong>ἔμαθα ὅτι ἄν δέν ἔλθει ὁ Κύριος, εἶμαι ἀπελπιστικά ἀβοήθητος</strong>. Ἔτσι, καί ὅταν ἀκόμα ἤμουνα γαλήνιος, εἰρηνικός καί εὐτυχισμένος, συνέχισα νά προσεύχομαι λέγοντας:</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>«Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱέ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με, γιατί μόνο στό θεῖο ἔλεος ὑπάρχει ἡ εἰρήνη τῆς καρδιᾶς καί τοῦ νοῦ, ἡ γαλήνη τοῦ σώματος καί ἡ δύναμη τῆς θέλησης».</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ἔτσι δέν μποροῦμε νά ποῦμε πώς ὁ Μάξιμος ἔμαθε νά προσεύχεται παρά τήν ταραχή πού τόν κατεῖχε, ἀλλά ἀκριβῶς ἐξ αἰτίας τῆς ταραχῆς. Γιατί ἡ ταραχή του ἦταν ἕνας πραγματικός κίνδυνος.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ἄν μπορούσαμε νά ἀντιληφθοῦμε ὅτι καί μεῖς βρισκόμαστε σέ πολύ μεγάλη ταράχη, σέ κίνδυνο, ὅτι ὁ διάβολος παραφυλάει προσπαθῶντας νά μᾶς πιάσει καί νά μᾶς καταστρέψει, τότε θά προσευχόμαστε συνέχεια, ἀσταμάτητα.</strong></span></p>
<div class="google-auto-placed ap_container"> </div>
<p> </p></div>Αληθινή Πίστη – Ποιος είναι ο αληθινός χριστιανός σήμερα;https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/xristianos2020-06-29T20:25:59.000Z2020-06-29T20:25:59.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/6441986282?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Αληθινή Πίστη – Ποιος είναι ο αληθινός χριστιανός σήμερα; ...</em></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Υψώστε το λάβαρο της αρετής και της αλήθειας του Θεού. Γίνετε κήρυκες για το δίκαιο...<br /> </em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong><span class="tie-dropcap">Α</span>ληθινή Πίστη – Τι ζητά σήμερα ο προφήτης Ηλίας;</strong> Γίνετε κήρυκες για το δίκαιο. Διαμαρτυρηθείτε για την καταπίεση του φτωχού και την αδικία του αδυνάτου. Καταγγείλετε την ασυδοσία και την αναξιοπιστία των πολλών. Μην αφήνετε τα σκουπίδια να επιπλέουν και τα μαργαριτάρια να καταστρέφονται από την ψευδολογία των πολλών.</span></p>
<h2><span style="font-size:12pt;">Αληθινή Πίστη – Ποιος είναι ο αληθινός χριστιανός σήμερα; – Τι ζητά σήμερα ο προφήτης Ηλίας;</span></h2>
<p><span style="font-size:12pt;">Ο αληθινός πιστός δεν προσαρμόζεται, δεν συμβιβάζεται και δεν συνθηκολογεί με το κακό και την αμαρτία. Είναι άκαμπτος στα θρησκευτικά πιστεύω του. Είναι αλύγιστος, αμετάπειστος, αμετακίνητος στη πίστη του και στις χριστιανικές ιδέες του.</span></p>
<h3><span style="font-size:12pt;">Αληθινός χριστιανός είναι εκείνος που ζει την ελευθερία του Θεού σε όλο το μεγαλείο της.</span></h3>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ελευθερία σημαίνει υπευθυνότητα</strong>. Ελευθερία σημαίνει δυναμική στάση απέναντι στο κακό και στην αμαρτία. Ελευθερία σημαίνει να την χρησιμοποιείς <strong>για το καλό του άλλου</strong>.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η αληθινή ελευθερία δεν οδηγεί στη αυτονομία και αυτάρκεια αλλά στην κοινωνικότητα και την προσφορά.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Γι’ αυτό επισημαίνει ο Απόστολος Παύλος</strong>: «Ως τέκνα φωτός περιπατείτε».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ο σκοπός μας είναι να γίνουμε φως για να φωτίζουμε και τους άλλους προς Δόξα Θεού. Ο προφήτης Ηλίας μόνος ως άλλος Πρόδρομος Άγιος Ιωάννης φωνάζει μέσα στην σύγχρονη έρημο της βαρβαρότητας και της αναξιοπιστίας των πολλών, της αυτάρκειας και της αλαζονείας, γίνετε Ζηλωτές του Θεού, όπως είμαι εγώ, αποκτήστε την ειρήνη του Θεού για να έχετε ειρήνη μεταξύ σας, τη Δικαιοσύνη του Θεού για να είσθε δίκαιοι μεταξύ σας.</span></p>
<h4><span style="font-size:12pt;"><strong>Υψώστε το λάβαρο της αρετής και της αλήθειας του Θεού.</strong></span></h4>
<p><span style="font-size:12pt;">Γίνετε κήρυκες για το δίκαιο. Διαμαρτυρηθείτε για την καταπίεση του φτωχού και την αδικία του αδυνάτου. Καταγγείλετε την ασυδοσία και την αναξιοπιστία των πολλών. Μην αφήνετε τα σκουπίδια να επιπλέουν και τα μαργαριτάρια να καταστρέφονται από την ψευδολογία των πολλών.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μας προσκαλεί όλους να στρατευθούμε δυναμικά για να επικρατήσει η Δικαιοσύνη, η ειρήνη και η ευαγγελική αγάπη <strong>με στόχο τη μετάνοια του σημερινού ανθρώπου</strong>, όπως εκείνος αγωνίσθηκε με όλη του την ψυχή για τη μετάνοια του λαού του Θεού. Και το επέτυχε.</span></p>
<h4><span style="font-size:12pt;"><strong>Ο προφήτης έδειξε με τη ζωή τι σημαίνει να είσαι πιστός του Θεού, σε μας απόκειται πλέον να αγωνισθούμε για την αλήθεια του Ευαγγελίου στη ζωή μας.</strong></span></h4>
<p><span style="font-size:12pt;">Εκείνος ήταν <strong>αγωνιστής πίστεως</strong>, ας γίνουμε κι εμείς.</span><br /> <span style="font-size:12pt;">Εκείνος ήταν <strong>μαχητής της αληθείας του Θεού</strong>, ας γίνουμε κι εμείς.</span><br /> <span style="font-size:12pt;">Εκείνος ήταν <strong>ζωντανός λίθος</strong>, ας γίνουμε κι εμείς.</span><br /> <span style="font-size:12pt;">Εκείνος <strong>ήταν ένας και ενίκησε πολλούς με τη Δύναμη της προσευχής του</strong>. Και εμείς είμαστε λίγοι και θα νικήσουμε το κακό και την αμαρτία, αρκεί να το θέλουμε ολόψυχα. Το ευχόμαστε εκ βάθους καρδίας.</span><br /> <span style="font-size:12pt;">Εκείνος ήταν <strong>ζηλωτής της αληθείας, της πίστεως και της θυσίας</strong>. Ας ακολουθήσουμε τα βήματά του με <strong>αληθινή πίστη στο Θεό.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ας τιμούμε αξίως τον υψιπέτη των προφητών, τον ζηλωτή του Θεού, τον ακούραστο προφήτη.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ας γίνουμε μιμητές της αγίας ζωής του, της ζηλωτικής του ζωής προς το Θεό, <strong>Άνθρωποι της προσευχής</strong>, της πίστεως, Άνθρωποι θεοφόροι, Άγιοι ώστε <strong>με τη ζωή μας να δοξάζουμε τον Θεό.</strong></span></p></div>