ψυχές - face-new237.com2024-03-28T11:23:23Zhttps://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/feed/tag/%CF%88%CF%85%CF%87%CE%AD%CF%82Που πάνε οι ψυχές μετά τον θάνατο; - Χωρίζονται οι ψυχές των δικαίων και των αμαρτωλών;https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/cyxes2023-03-11T21:30:00.000Z2023-03-11T21:30:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/6205150859?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Που πάνε οι ψυχές μετά τον θάνατο; - Χωρίζονται οι ψυχές των δικαίων και των αμαρτωλών; ...</strong></em></span></p>
<p> </p>
<div id="body-884993" class="body">
<div class="field field-name-body field-type-text-with-summary field-label-hidden">
<div class="field-items">
<div class="field-item even">
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Όλοι έχουμε απορίες σχετικά με την μετά τον θάνατο ζωή. Που πάνε οι ψυχές; Πως χωρίζονται οι ψυχές των δικαίων και των αμαρτωλών; Απολαμβάνουν τα αγαθά του Παραδείσου; Προγεύονται του Παραδείσου η της κολάσεως; Γνωρίζονται μεταξύ τους;</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Για διάστημα δύο ημερών η ψυχή απολαύει σχετικής ελευθερίας και έχει δυνατότητα να επισκεφθεί τόπους που της ήταν προσφιλείς στο παρελθόν, αλλά<strong> την Τρίτη ημέρα μετακινείται σε άλλες σφαίρες.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Εδώ ο Αρχιεπίσκοπος Ιωάννης απλώς επαναλαμβάνει τη διδασκαλία που η Εκκλησία ήδη γνωρίζει από τον 4ο αιώνα, όταν ο άγγελος που συνόδευσε τον Αγ. Μακάριο Αλεξανδρείας στην έρημο, του είπε, θέλοντας να ερμηνεύσει την επιμνημόσυνη δέηση της Εκκλησίας για τους νεκρούς την Τρίτη ημέρα μετά θάνατο: «Όταν γίνεται η προσφορά της αναίμακτης θυσίας (μνημόσυνο στη θεία λειτουργία) στην Εκκλησία την τρίτη ημέρα, η ψυχή του κεκοιμημένου δέχεται από τον φύλακα άγγελο της ανακούφιση για τη λύπη που αισθάνεται λόγω του χωρισμού της από το σώμα…</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Στο διάστημα των δύο πρώτων ημερών <strong>επιτρέπεται στην ψυχή να περιπλανηθεί στον κόσμο, </strong>οπουδήποτε εκείνη επιθυμεί, με τη συντροφιά των αγγέλων που τη συνοδεύουν. Ως εκ τούτου η ψυχή, επειδή αγαπά το σώμα, μερικές φορές περιφέρεται στο οίκημα στο οποίο το σώμα της είχε σαβανωθεί, περνώντας έτσι δύο ημέρες όπως ένα πουλί που γυρεύει τη φωλιά του.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Αλλά η ενάρετη ψυχή πλανιέται σε εκείνα τα μέρη στα οποία συνήθιζε να πράττει αγαθά έργα.</strong> Την τρίτη ημέρα, Εκείνος ο Οποίος ανέστη ο Ίδιος την τρίτη ημέρα από τους νεκρούς καλεί την ψυχή του Χριστιανού να μιμηθεί τη δική Του ανάσταση, να ανέλθει στους Ουρανούς όπου θα λατρεύει το Θεό όλων.»</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Στην Ορθόδοξη νεκρώσιμη ακολουθία, ο Αγ. Ιωάννης ο Δαμασκηνός περιγράφει παραστατικά την κατάσταση της ψυχής η οποία, έχοντας μεν αφήσει το σώμα αλλά παραμένοντας στη γη, είναι ανίκανη να επικοινωνήσει με τους αγαπημένους της τους οποίους βλέπει: «Οίμοι, οίον αγώνα έχει η ψυχή χωριζόμενη εκ του σώματος!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Οίμοι, πόσα δακρύει τότε, και ουχ υπάρχει ο ελεών αυτήν! Προς τους αγγέλους τα όμματα ρέπουσα, άπρακτα καθικετεύει προς τους ανθρώπους τας χείρας εκτείνουσα, ουκ έχει τον βοηθούντα. Διό, <strong>αγαπητοί μου αδελφοί, εννοήσαντες ημών το βραχύ της ζωής</strong>, τω μεταστάντι την ανάπαυσιν, παρά Χριστού αιτησώμεθα, και ταις ψυχαίς ημών το μέγα έλεος».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Σε γράμμα του προς τον αδελφό μιας αποθνήσκουσας γυναίκας, ο Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος γράφει: «Η αδελφή σου δεν θα πεθάνει. Το σώμα του ανθρώπου πεθαίνει, αλλά η προσωπικότητά του συνεχίζει να ζει. Απλώς μεταφέρεται σε μια άλλη τάξη ζωής… Δεν είναι εκείνη που θα βάλουν στον τάφο. Εκείνη βρίσκεται σε έναν άλλο τόπο όπου θα είναι θα είναι ακριβώς το ίδιο ζωντανή όσο και τώρα. Τις πρώτες ώρες και ημέρες θα βρίσκεται γύρω σου.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μόνο που δεν θα λέει τίποτα και εσύ δεν θα μπορείς να την δεις. Θα είναι όμως ακριβώς εδώ. Να το έχεις αυτό στο νου σου. <strong>Εμείς που μένουμε πίσω θρηνούμε για τους κεκοιμημένους, όμως για εκείνους τα πράγματα είναι αμέσως πιο εύκολα. </strong>Είναι πιο ευτυχισμένοι στη νέα κατάσταση. Όσοι έχουν πεθάνει και κατόπιν επαναφέρθηκαν στο σώμα διαπίστωσαν ότι το σώμα ήταν μια πολύ στενάχωρη κατοικία.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Και η αδελφή σου θα αισθάνεται έτσι. Είναι πολύ καλύτερα εκεί, και εμείς νοιώθουμε οδύνη σαν να της έχει συμβεί κάτι απίστευτα κακό! Θα μας κοιτάζει και σίγουρα θα μένει κατάπληκτη με την αντίδρασή μας».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Θα πρέπει να έχουμε υπόψη ότι η ανωτέρω περιγραφή των πρώτων δύο ημερών του θανάτου αποτελεί γενικό κανόνα</strong>, ο οποίος κατά κανένα τρόπο δεν ισχύει σε όλες τις περιπτώσεις. Πράγματι τα περισσότερα παραδείγματα από την Ορθόδοξη γραμματεία, δεν συνάδουν με αυτόν τον κανόνα, και ο λόγος είναι φανερός: οι άγιοι, μην έχοντας καμιά απολύτως προσκόλληση στα εγκόσμια και ζώντας σε διαρκή προσδοκία της αναχώρησής τους για την άλλη ζωή, δεν ελκύονται καν από τους τόπους όπου έπρατταν τα αγαθά τους έργα αλλά ξεκινούν αμέσως την άνοδο τους στους Ουρανούς.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Άλλοι, ξεκινούν την άνοδο τους πριν το τέλος των δύο ημερών για κάποιον ειδικό λόγο που μόνον η Θεία Πρόνοια γνωρίζει. Από την άλλη<strong> οι σύγχρονες «μεταθανάτιες» εμπειρίες, ατελείς καθώς είναι, ανήκουν όλες στον εξής κανόνα</strong>: η «εξωσωματική» κατάσταση αποτελεί μόνο το ξεκίνημα της αρχικής περιόδου ασώματης «περιπλάνησης» της ψυχής στους τόπους των επιγείων δεσμών της.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Όμως κανείς από αυτούς τους ανθρώπους δεν έχει παραμείνει νεκρός για αρκετό χρονικό διάστημα, έστω μέχρι να συναντήσει τους αγγέλους που πρόκειται να τον συνοδεύσουν.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μερικοί επικριτές της Ορθόδοξης διδασκαλίας για την μετά θάνατον ζωή, θεωρούν ότι τέτοιες αποκλίσεις από το γενικό κανόνα για την μεταθανάτια εμπειρία αποδεικνύουν την ύπαρξη «αντιφάσεων» στην Ορθόδοξη διδασκαλία.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Αυτοί οι επικριτές όμως είναι απλώς και μόνο προσκολλημένοι στις «κατά γράμμα» ερμηνείες.</strong> Η περιγραφή των πρώτων δύο ημερών, καθώς και των επομένων, σε καμιά περίπτωση δεν αποτελεί κάποια μορφή δόγματος. Είναι απλώς ένα «μοντέλο», το οποίο μάλιστα εκφράζει την πιο συνηθισμένη χρονική σειρά των εμπειριών της ψυχής μετά τον θάνατο.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Οι πολλές περιπτώσεις, τόσο στην Ορθόδοξη γραμματεία όσο και στις αναφορές σύγχρονων σχετικών εμπειριών, όπου οι νεκροί έχουν στιγμιαία εμφανιστεί στους ζωντανούς μέσα στην πρώτη ή τις δύο πρώτες ημέρες μετά το θάνατο, μερικές φορές σε όνειρα, είναι παραδείγματα που επαληθεύουν το ότι όντος η ψυχή συνήθως παραμένει κοντά στη γη για κάποια σύντομη χρονική περίοδο.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Κατά την τρίτη ημέρα, και συχνά πιο πριν, η περίοδος αυτή φθάνει στο τέλος της.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Τα τελώνια</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Την ώρα αυτή (την τρίτη ημέρα), η ψυχή διέρχεται από λεγεώνες πονηρών πνευμάτων που παρεμποδίζουν την πορεία της και την κατηγορούν για διάφορες αμαρτίες, στις οποίες αυτά τα ίδια την είχαν παρασύρει. Σύμφωνα με διάφορες θεϊκές αποκαλύψεις υπάρχουν είκοσι τέτοια εμπόδια, τα επονομαζόμενα «τελώνια», σε καθένα από τα οποία περνά από δοκιμασία κάθε μορφή αμαρτίας.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η ψυχή αφού περάσει από ένα τελώνιο, συναντά το επόμενο, και μόνον αφού έχει διέλθει επιτυχώς από<strong> όλα τα τελώνια μπορεί αν συνεχίσει την πορεία της χωρίς να απορριφθεί βιαίως στη γέννα.</strong> Το πόσο φοβεροί είναι αυτοί οι δαίμονες και τα τελώνια τους φένεται στο γεγονός ότι η ίδια η Παναγία, όταν πληροφορήθηκε από τον Αρχάγγελο Γαβριήλ τον επικείμενο θάνατο Της, ικέτευσε τον Υιό Της να διασώσει την ψυχή Της από αυτούς τους δαίμονες και απαντώντας στην προσευχή Της, ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς Χριστός εμφανίστηκε από τους Ουρανούς για να παραλάβει την ψυχή της Πάναγνου Μητρός Του και να την οδηγήσει στους Ουρανούς.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Φοβερή είναι πράγματι<strong>, η τρίτη ημέρα για την ψυχή του απελθόντος, και για το λόγο αυτό η ψυχή έχει ιδιαίτερη ανάγκη τότε από προσευχές για την σωτηρία της.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Σύντομα, μετά τον θάνατο, η ψυχή πράγματι βιώνει μια κρίση, τη Μερική Κρίση, ως τελική συγκεφαλαίωση του «αοράτου πολέμου» που έχει διεξαγάγει ή που απέτυχε να διεξαγάγει, στην επίγεια ζωή κατά τω πεπτωκότων πνευμάτων. Συνεχίζοντας την επιστολή του προς τον αδελφό της αποθνήσκουσας γυναίκας, ο Όσιος Θεοφάνης ο έγκλειστος γράφει: «Λίγο μετά το θάνατο, η ψυχή αρχίζει έναν αγώνα για να καταφέρει να διέλθει από τα τελώνια. Στον αγώνα της η αδελφή σου χρειάζεται βοήθεια! Θα πρέπει να στρέψεις όλη σου την προσοχή και όλη σου την αγάπη γι’ αυτήν στο πως θα την βοηθήσεις.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Πιστεύω πως η μεγαλύτερη έμπρακτη απόδειξη της αγάπης σου θα είναι να αφήσεις την φροντίδα του νεκρού της σώματος στους άλλους, να αποχωρήσεις και, μένοντας μόνος σου οπουδήποτε μπορείς, να βυθιστείς σε προσευχή για την ψυχή της, για τη νέα κατάσταση στην οποία βρίσκεται και για τις καινούριες, απροσδόκητες ανάγκες της. <strong>Συνέχισε την ακατάπαυστη ικεσία σου στον Θεό για έξι εβδομάδες και περισσότερο</strong>. Όταν πέθανε η Οσία Θεοδώρα, το σακούλι από το οποίο πήραν χρυσό οι άγγελοι για να τη γλιτώσουν από τα τελώνια ήταν οι προσευχές του πνευματικού της πατέρα. Έτσι θα γίνει και με τις δικές σου προσευχές. Μην παραλείψεις να κάνεις όσα σου είπα. Αυτό είναι η πραγματική αγάπη.»</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Το «σακούλι» από το οποίο πήραν «χρυσό» οι άγγελοι και «εξόφλησαν τα χρέη» της Οσίας Θεοδώρας στα τελώνια</strong> έχει συχνά παρανοηθεί από κάποιους επικριτές της Ορθόδοξης διδασκαλίας. Μερικές φορές συγκρίνεται με τη λατινική έννοια του «πλεονάσματος χάριτος» των αγίων. Στην περίπτωση αυτή, τέτοιοι επικριτές ερμηνεύουν κατά γράμμα τα Ορθόδοξα κείμενα. Σε τίποτε άλλο δεν αναφέρεται το παραπάνω απόσπασμα παρά στις προσευχές της Εκκλησίας για τους αναπαυθέντες και ειδικότερα στις προσευχές ενός αγίου ανθρώπου και πνευματικού πατέρα. Είναι σχεδόν περιττό να πούμε ότι όλες αυτές οι περιγραφές έχουν μεταφυσική έννοια.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η Ορθόδοξη Εκκλησία θεωρεί τη διδασκαλία περί τελωνίων τόσο σημαντική, ώστε έχει συμπεριλάβει σχετικές αναφορές σε πολλές από τις ακολουθίες της, μερικές εκ των οποίων αναφέρονται στο κεφάλαιο περί τελωνίων. Ειδικότερα, <strong>η Εκκλησία θεωρεί ιδιαιτέρως απαραίτητο να συνοδεύει με αυτήν τη διδασκαλία κάθε τέκνο της που αποθνήσκει. </strong>Στον «Κανόνα για την Αναχώρηση της Ψυχής», που διαβάζεται από τον ιερέα στο νεκρικό κρεβάτι κάθε πιστού, υπάρχουν τα παρακάτω τροπάρια:</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>«Καθώς φεύγω από τη γη,</strong> αξίωσέ με να διέλθω ανεμπόδιστα από τον άρχοντα του αέρα, το διώκτη και βασανιστή, εκείνον που ως άδικος ανακριτής στέκεται πάνω στους φοβερούς δρόμους». (4η Ωδή)</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">«Ω Πανένδοξε Θεοτόκε, οδήγησέ με εις τους Ουρανούς, στα ιερά και πολύτιμα χέρια των αγίων αγγέλων ώστε, προστατευμένος μέσα στα φτερά τους, να μην αντικρύσω τη ρυπαρή, αποκρουστική και σκοτεινή μορφή των δαιμόνων». (6η Ωδή)</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">«Ω Αγία Θεοτόκε, Εσύ η Οποία γέννησες τον Παντοδύναμο Κύριο, απομάκρυνε από εμένα τον άρχοντα των φοβερών τελωνίων, τον κυβερνήτη του κόσμου, όταν φθάσει η στιγμή του θανάτου μου, ώστε να Σε δοξολογώ αιωνίως». (8η Ωδή)</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Κατ’ αυτόν τον τρόπο, τα λόγια της Εκκλησίας προετοιμάζουν τον αποθνήσκοντα Ορθόδοξο Χριστιανό για τις δοκιμασίες που θα συναντήσει μπροστά του.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Οι σαράντα ημέρες</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Κατόπιν, έχοντας επιτυχώς διέλθει από τα τελώνια και υποκλιθεί βαθιά ενώπιον του Θεού, η ψυχή για διάστημα τριάντα επτά επιπλέον ημερών επισκέπτεται τις ουράνιες κατοικίες και τις αβύσσους της κολάσεως, μη γνωρίζοντας ακόμα που θα παραμείνει, και μόνον την τεσσαρακοστή ημέρα καθορίζεται η θέση στην οποία θα βρίσκεται μέχρι την ανάσταση των νεκρών.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Σίγουρα δεν είναι παράξενο ότι η ψυχή, έχοντας διέλθει από τα τελώνια και παύσει μια για πάντα κάθε σχέση με τα επίγεια, εισάγεται στον αληθινά άλλο κόσμο, σε ένα τμήμα του οποίου θα παραμείνει αιωνίως. Σύμφωνα με την αποκάλυψη του Αγγέλου στον Αγ. Μακάριο Αλεξανδρείας, η ειδική επιμνημόσυνη δέηση υπέρ των απελθόντων την ένατη ημέρα μετά τον θάνατο (πέραν του γενικού συμβολισμού των εννέα αγγελικών ταγμάτων) πραγματοποιείται επειδή μέχρι τότε παρουσιάζονται στην ψυχή τα θαυμάσια του Παραδείσου, και μόνον κατόπιν αυτού, για το υπόλοιπο των σαράντα ημερών, της παρουσιάζονται τα μαρτύρια και τα φρικτά της κολάσεως, πριν τοποθετηθεί την τεσσαρακοστή ημέρα στη θέση στην οποία <strong>θα αναμένει την ανάσταση των νεκρών και την Τελική Κρίση</strong>. Θα πρέπει και πάλι να τονίσουμε ότι οι αναφερόμενοι αριθμοί αποτελούν γενικό κανόνα ή «μοντέλο» της μεταθανάτιας πραγματικότητας, και αναμφισβήτητα δεν ολοκληρώνουν όλες οι ψυχές των απελθόντων την πορεία τους ακριβώς σύμφωνα με τον «κανόνα». Γνωρίζουμε σαφώς ότι η Οσία Θεοδώρα, στην πραγματικότητα, ολοκλήρωσε το «γύρο της κολάσεως» ακριβώς την τεσσαρακοστή ημέρα, σύμφωνα με τη γήινη μέτρηση του χρόνου.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Η κατάσταση των ψυχών μέχρι την Τελική Κρίση</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μερικές ψυχές βρίσκονται (μετά τις σαράντα ημέρες) σε μια κατάσταση πρόγευσης της αιώνιας αγαλλίασης και μακαριότητας, ενώ άλλες σε μια κατάσταση τρόμου εξαιτίας των αιωνίων μαρτυρίων τα οποία θα υποστούν πλήρως μετά την Τελική Κρίση. Μέχρι τότε εξακολουθεί να υπάρχει δυνατότητα αλλαγής της κατάστασής τους, ιδιαιτέρως μέσω της υπέρ αυτών προσφοράς της Αναίμακτης Θυσίας (μνημόσυνο στη Θεία Λειτουργία), και παρομοίως μέσω άλλων προσευχών.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Τα οφέλη της προσευχής, τόσο της κοινής όσο και της ατομικής για τις ψυχές που βρίσκονται στην κόλαση<strong>, έχουν περιγραφεί σε πολλούς βίους Αγίων και ασκητών καθώς και σε Πατερικά κείμενα</strong>. Στο βίο της μάρτυρος του 3ου αιώνα Περπετούας, για παράδειγμα, διαβάζουμε ότι η κατάσταση της ψυχής του αδελφού της Δημοκράτη της αποκαλύφθηκα με την εικόνα μιας στέρνας γεμάτης νερό, η οποία ήταν όμως τόσο ψηλά που δεν μπορούσε να τη φτάσει από τον ρυπαρό, καυτό τόπο όπου ήταν περιορισμένος. Χάρη στην ολόθερμη προσευχή της Περπετούας επί μία ολόκληρη ημέρα και νύχτα ο Δημοκράτης έφτασε τη στέρνα και τον είδε να βρίσκεται σε έναν φωτεινό τόπο. Από αυτό η Περπετούα κατάλαβε ότι ο αδελφός της είχε απελευθερωθεί από τα δεινά της κολάσεως.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Στο βίο μιας ασκήτριας που πέθανε μόλις τον 20ο αιώνα αναφέρεται μια παρόμοια περίπτωση</strong>. Πρόκειται για τη Οσία Αθανασία (Αναστασία Λογκάτσεβα), πνευματική θυγατέρα του Οσίου Σεραφείμ του Σάρωφ. Όπως διαβάζουμε στο βίο της: «Η Αναστασία είχε έναν αδελφό που τον έλεγαν Παύλο. <strong>Ο Παύλος κάποτε ήταν μεθυσμένος και κρεμάστηκε.</strong> Κι η Αναστασία αποφάσισε να προσευχηθεί πολύ για τον αδελφό της. Μετά το θάνατο του, η Αναστασία πήγε στο μοναστήρι Ντιβέγιεβο, του Οσίου Σεραφείμ, για να μάθει τι ακριβώς έπρεπε να κάνει, ώστε να βελτιωθεί η κατάσταση του αδελφού της, ο οποίος έδωσε τέλος στη ζωή του με τρόπο δυσσεβή και ατιμωτικό… Ήθελε να συναντήσει την Πελαγία Ιβάνοβνα και να ζητήσει τη συμβουλή της… Η Αναστασία επισκέφθηκε την Πελαγία. Εκείνη της είπε να κλειστεί στο κελί της σαράντα μέρες, να προσευχηθεί και να νηστέψει για τον αδελφό της και κάθε μέρα να λέει εκατόν πενήντα φορές: «Υπεραγία Θεοτόκε, ανάπαυσον τον δούλον σου.»</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Όταν συμπληρώθηκαν οι σαράντα ημέρες,<strong> η Αναστασία είδε ένα όραμα. Βρέθηκε μπροστά σε μία άβυσσο. </strong>Στο βάθος της ήταν ένας βράχος από αίμα. Πάνω στο βράχο κείτονταν δύο άνδρες με σιδερένιες αλυσίδες στο λαιμό τους. Ο ένας ήταν ο αδελφός της.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η Αναστασία διηγήθηκε το όραμα στην Πελαγία και κείνη της είπε να συνεχίσει την νηστεία και την προσευχή.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Τελείωσαν κι άλλες σαράντα ημέρες με νηστεία και προσευχή κι η Αναστασία είδε το ίδιο όραμα. Η ίδια άβυσσος κι ο βράχος πάνω στον οποίο βρίσκονταν οι δύο άνδρες με αλυσίδες στο λαιμό τους. Αυτή τη φορά όμως ο αδελφός της ήταν όρθιος. Περπατούσε πάνω στο βράχο, έπεφτε και ξανασηκωνόταν. Οι αλυσίδες ήταν ακόμα στο λαιμό του.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η Πελαγία Ιβάνοβνα, στην οποία κατέφυγε και πάλι η Αναστασία,<strong> της είπε να επαναλάβει την ίδια άσκηση για Τρίτη φορά.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Όταν τελείωσε και το τρίτο σαρανταήμερο της νηστείας και της προσευχής, η Αναστασία ξαναείδε το ίδιο όραμα. Η ίδια άβυσσος, ο ίδιος βράχος. Τώρα όμως πάνω στο βράχο ήταν μόνο ένας άνδρας, αγνωστός της. Ο αδελφός της είχε απελευθερωθεί από τα δεσμά. Δε φαίνονταν πουθενά. Ο άγνωστος άνδρας ακούστηκε να λέει: <strong>«Είσαι τυχερός εσύ. Έχεις πολύ ισχυρούς μεσίτες στη γη.»</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η Αναστασία ανέφερε στην Πελαγία Ιβάνοβνα το τρίτο όραμά της και εκείνη της απάντησε:</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>«Ο αδελφός σου λυτρώθηκε από τα βάσανα. Δεν μπήκε όμως στη μακαριότητα του Παραδείσου.»</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Πολλά παρόμοια περιστατικά αναφέρονται σε βίους Ορθοδόξων Αγίων και ασκητών. Σε περίπτωση που κάποιος έχει την τάση να ερμηνεύει κατά γράμμα τέτοια οράματα, ίσως θα πρέπει να παρατηρήσουμε ότι βεβαίως οι εικόνες με τις οποίες εμφανίζονται τέτοια οράματα, συνήθως σε όνειρα, δεν <strong>«φωτογραφίζουν» κατ’ ανάγκη τον τρόπο ύπαρξης της ψυχής μετά τον θάνατο.</strong> Πρόκειται περισσότερο για εικόνες οι οποίες μεταβιβάζουν την πνευματική αλήθεια της βελτιώσεως της καταστάσεως της ψυχής στον άλλο κόσμο χάρη στις προσευχές εκείνων που παραμένουν στον κόσμο τούτο.</span></p>
</div>
</div>
</div>
</div></div>Κάθε λέξη της προσευχής είναι για τον κεκοιμημένο όπως μια σταγόνα νερού για ένα διψασμένο...https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/nero2023-03-11T12:00:00.000Z2023-03-11T12:00:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/6224525480?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Κάθε λέξη της προσευχής είναι για τον κεκοιμημένο όπως μια σταγόνα νερού για ένα διψασμένο...</strong></em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Συγγενείς και αγαπημένοι φίλοι των αποθανόντων! Κάντε ότι είναι αναγκαίο γι’ αυτούς και ότι εναπόκειται στη δύναμη σας.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><span id="more-46714"></span>Αντί να δαπανάτε χρήματα σε εξωτερικούς στολισμούς του φέρετρου και του τάφου, βοηθήστε τούς φτωχούς υπέρ της μνήμης των δικών σας κεκοιμημένων και ενισχύστε τις εκκλησίες, όπου προσφέρονται προσευχές υπέρ αυτών.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Δείξτε ευσπλαχνία στους αποθανόντες και φροντίστε για το καλό της ψυχής τους. Από αυτό το μονοπάτι θα περάσουμε όλοι.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Και τότε πόσο μεγάλη θα είναι ή επιθυμία μας να μας θυμούνται στις προσευχές. Ας είμαστε ευσπλαχνικοί με τούς κεκοιμημένους. Μόλις κάποιος αποβιώσει, καλέστε αμέσως έναν ιερέα, ό όποιος αναγιγνώσκει τη <strong>«Συγχωρητική ευχή μετά θάνατον».</strong> Καταβάλετε κάθε προσπάθεια προκειμένου ή νεκρώσιμη ακολουθία να τελεστεί σε εκκλησία, ενώ εσείς μέχρι τη στιγμή εκείνη να αναγιγνώσκετε το Ψαλτήριο στο προσκέφαλο του αποθανόντος.</span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ή νεκρώσιμη ακολουθία δεν χρειάζεται να είναι περίτεχνη,</strong> αλλά δεν πρέπει να είναι συντομευμένη· μη σκέφτεστε τον εαυτό σας και τη δική σας άνεση, αλλά τούς αποθανόντες, τούς οποίους θα αποχωριστείτε για πάντα. Εάν στην εκκλησία υπάρχουν πολλοί κεκοιμημένοι ταυτοχρόνως, μη προβάλλετε αντίρρηση να τελεστεί κοινή νεκρώσιμη ακολουθία.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Είνα καλύτερο όταν μία νεκρώσιμη ακολουθία τελείται για δύο ή περισσότερους κεκοιμημένους ταυτοχρόνως, καθώς οι προσευχές όλων των οικείων τους συγκεντρώνονται και γίνονται πιο θερμές, παρά όταν ή μία ακολουθία διαδέχεται την άλλη και συντομεύεται λόγω έλλειψης χρόνου και ενέργειας· επειδή ή κάθε λέξη της προσευχής είναι για τον κεκοιμημένο όπως μία σταγόνα νερού για ένα διψασμένο.</span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Παρομοίως, είναι σημαντικό να φροντίζετε για την καθημερινή μνημόνευση των αποθανόντων στη Θεία Λειτουργία κατά τη διάρκεια των πρώτων </span><span style="font-size:12pt;">σαράντα ήμερων. <strong>Συνήθως, στις εκκλησίες όπου έγινε ή νεκρώσιμη ακολουθία τελούνται καθημερινές ακολουθίες,</strong> κατά τις όποιες οι αποθανόντες μνημονεύονται στην πορεία των σαράντα ήμερων και περαιτέρω.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Εάν, όμως, ή νεκρώσιμη ακολουθία τελείται σε μία εκκλησία όπου δεν τελούνται καθημερινές ακολουθίες, οι οικείοι του αποθανόντος οφείλουν να ρυθμίσουν να μνημονεύεται το όνομά του σε εκκλησία όπου τελούνται καθημερινές ακολουθίες.</span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Επιπλέον, είναι καλό να αποστέλλεται το όνομα του αποθανόντος για μνημόνευση σε μοναστήρια και στην Ιερουσαλήμ,</strong> σε ιερούς τόπους όπου αναπέμπονται αδιάκοπες προσευχές. Είναι σημαντικό ή επί σαράντα ημέρες μνημόνευση να αρχίζει αμέσως μετά την κοίμηση του προσώπου, όταν ή ψυχή έχει ιδιαιτέρως ανάγκη των προσευχών.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Ας φροντίσουμε για εκείνους πού έχουν προηγηθεί στον άλλο κόσμο και ας κάνουμε γι’ αυτούς ότι μπορούμε, ενθυμούμενοι ότι: «μακάριοι οι ελεήμονες, ότι αυτοί ελεηθήσονται».</strong></em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς,</em></span><strong><br /> </strong></p></div>Τι είναι η κόλαση;https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/kolasi2021-02-02T07:30:00.000Z2021-02-02T07:30:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/6430918101?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Τι είναι η κόλαση;</strong></em></span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Η λέξη κόλαση σημαίνει τιμωρία. Όταν ένας άνθρωπος αμαρτάνει, έρχεται η συνείδησή του και τον τύπτει, τον ελέγχει, τον στενοχωρεί....</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Λέει τότε ο αμαρτωλός: Πόσο ξέπεσα;</strong> Πως το έκανα αυτό; Δεν έπρεπε να το κάνω. Ο πόνος της αμαρτωλής ψυχής μεγαλώνει με την αίσθηση ότι βρίσκεται μακριά από το Θεό και δεν έχει παρρησία και θάρρος επικοινωνίας μαζί Του με την προσευχή.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ο αμαρτωλός δεν έχει το θάρρος να «κοιτάξει κατάματα» το Θεό.</strong> Συμβαίνει κάτι ανάλογο με το παιδί που στενοχωριέται, όταν δείχνει ανυπακοή στους γονείς του ή όταν κάνει κάποια ζημιά.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Αυτή η αγωνία, ότι οι γονείς θα το μαλώσουν και θα το τιμωρήσουν, είναι μία κόλαση, μία εσωτερική τιμωρία. Ο φόβος της απώλειας της στοργής το στενοχωρεί πιο πολύ και από την τιμωρία. Η απώλεια της επικοινωνίας με το Θεό στην κόλαση θα είναι η έσχατη θλίψη.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η αμαρτία όχι μόνο στην άλλη ζωή, αλλά και σ’ αυτήν τη ζωή φέρνει θλίψη και στενοχώρια. Αρχικά φαίνεται χαρά και ευτυχία, αλλά μετά η ίδια και οι συνέπειές της προκαλούν λύπη και μελαγχολία. <strong>Ο κλέφτης νομίζει ότι θα ωφεληθεί με την κλοπή.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Αργότερα όμως ή τον ανακαλύπτουν και φυλακίζεται ή έρχεται η τιμωρία του Θεού (αρρώστια, οικονομική καταστροφή), για να μετανοήσει, και χάνει τα λεφτά του. Στην κοινωνία μας υπάρχει κακία και σκληρότητα, δηλαδή κόλαση, γιατί δεν τηρούμε το θέλημα του Θεού. Αν όλοι οι άνθρωποι είχαμε αγάπη, ο παράδεισος θα άρχιζε από εδώ.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Στην άλλη ζωή θα έλθει η πραγματική απώλεια της επικοινωνίας με το Θεό. Τότε οι αμαρτωλοί θα διαπιστώσουμε άμεσα τη μεγάλη αγάπη του Θεού και θα θλιβόμαστε βαθιά, γιατί δεν ανταποκριθήκαμε σ’ αυτήν και Τον αρνηθήκαμε στην επίγεια ζωή μας. Τότε θα γνωρίσουμε το φως του Θεού και θα θλιβόμαστε, που το χάσαμε.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η αγάπη του Θεού είναι σαν το φως, που για τους ανθρώπους με υγιείς οφθαλμούς είναι χαρά, ενώ για τους ανθρώπους με ασθενείς οφθαλμούς είναι λύπη. Οι ενάρετοι χαίρονται κοντά στο Θεό, <strong>ενώ οι αμαρτωλοί θλίβονται. Και στη ζωή αυτή,</strong> όταν προδίδεις ένα φίλο σου κι αυτός συνεχίζει να σ’ αγαπά, τότε η αγάπη του σε θλίβει για το κατάντημά σου.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ο Χριστός όσες φορές μιλάει για την κόλαση, την παρουσιάζει ως μεγάλη θλίψη. Την παρουσιάζει ως «το σκότος το εξώτερον»,όπου θα υπάρχει ο θρήνος και το τρίξιμο των δοντιών (Ματθ. 8,12 και 22,13 και 25,30).</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Αλλού την περιγράφει ως «κάμινον του πυρός»</strong> με τα ίδια συμπτώματα της θλίψης (Ματθ. 13,42). Αλλού την ονομάζει «πυρ το αιώνιον» (Ματθ. 25,41). Άλλα ονόματα της κόλασης από το Χριστό είναι: «γέενα» (Ματθ. 5,29 και 10,28), «γέενα του πυρός» (Ματθ. 5,22 και 18,9) και «πυρ άσβεστον» (Μαρκ. 9,45).</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η κόλαση λέει ο Χριστός θα είναι αιώνιος (Ματθ. 25,41 και 46). Παρουσιάζοντας τον πόνο και την αιωνιότητα της κόλασης, ο Χριστός λέει το εξής: «στην κόλαση το σκουλήκι των καταδικασμένων δε σταματά και η φωτιά δε σβήνεται» (Μαρκ. 9,45). Το σκουλήκι και η φωτιά δεν είναι υλικά αλλά πνευματικά. Το σκουλήκι είναι το σαράκι της συνείδησης και η φωτιά, η απελπισία και η θλίψη.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Η κόλαση παρουσιάζεται σα φωτιά,</strong> για να δηλωθεί ο μεγάλος πόνος της. Το υλικό κάψιμο στο σώμα μας από την επίγεια φωτιά, συμβολίζει το πνευματικό κάψιμο της κόλασης. Ο πόνος της κόλασης δεν είναι μόνο η απουσία του Θεού, αλλά και η παρουσία των χαιρέκακων δαιμόνων και η έλλειψη επικοινωνίας με το συνάνθρωπο.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Είναι αιώνια η κόλαση, γιατί ο άνθρωπος στη μεταθανάτια ζωή θα υπάρχει αιώνια. Η κατάσταση της αιώνιας ζωής θα είναι συνέχεια της επίγειας, γιατί μετά το θάνατο δεν υπάρχει δυνατότητα Μετάνοιας. Εφόσον ζει εδώ μακριά από το Θεό, <strong>και στην αιώνια ζωή θα ζει μακριά από το Θεό.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Στην κόλαση θα υπάρχουν βαθμοί τιμωρίας, ανάλογα με την αξία των επίγειων αμαρτιών. Ο Χριστός είχε πει ότι στην ημέρα της κρίσης θα κριθούν επιεικέστερα οι κάτοικοι της πόλης των Σοδόμων από τους κατοίκους της Καπερναούμ,</strong> που ενώ είδαν το Μεσσία και τα έργα Του, δεν τον πίστευσαν (Ματθ. 11, 23-24).</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Από το βιβλίο «Νεανικές Αναζητήσεις – Α’ Τόμος: Ζητήματα πίστεως» (σελ.155-156),</em></span><br /> <span style="font-size:12pt;"><em>Αρχ. Μαξίμου Παναγιώτου, Ιερά Μονή Παναγίας Παραμυθίας Ρόδου</em></span></p></div>Τι αναπαύει την ψυχή μας τελικά;https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/anapavi2021-01-11T00:25:00.000Z2021-01-11T00:25:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/7638342489?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Τι αναπαύει την ψυχή μας τελικά; ...</strong></em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Όσο και ν΄ αναζητάς ανάπαυσι και παρηγοριά σ’ αυτόν τον πρόσκαιρο κόσμο δεν θα την βρης. Την ειρήνη και την παρηγοριά μπορεί να τη δώση στην ψυχή μόνον ο Κύριος, με τη χάρι Του...</em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Όπως ο ίδιος είπε: «Ειρήνην αφίημι υμίν, ειρήνη την εμήν δίδωμι υμίν· ου καθώς ο κόσμος δίδωσιν, εγώ δίδωμι υμίν» (Ιω. 14. 27). Σκέψου, πού και σε ποιά γήινη απόλαυσι θα βρης την ειρήνη και την ανάπαυσι;</strong> Πού θα βρης την εσωτερική γαλήνη και τη μόνιμη χαρά; Μήπως στη δόξα;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Αλλά σήμερα είσαι τιμημένος και αύριο ατιμασμένος. «Πάσα δόξα ανθρώπου ως άνθος χόρτου· εξηράνθη ο χόρτος, και το άνθος εξέπεσε» (Ησ. 40. 6-7). Αλλά μήπως στον πλούτο; Όχι μόνο ειρήνη και ανάπαυσι δεν σου χαρίζει, αλλ’ αντίθετα πολλή μέριμνα και ανησυχία και ανασφάλεια, μέρα και νύχτα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Οι άνθρωποι σε φθονούν και σε αντιπαθούν, κι εσύ πάλι δεν είσαι ποτέ ικανοποιημένος με όσα έχεις. Θέλεις ν’ αποκτάς όλο και περισσότερα, ξεχνώντας πως τίποτε απ’ τον πλούτο σου δεν θα σου μείνη.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Λέει ο πλούσιος: «”Εύρον ανάπαυσιν και νυν φάγομαι εκ των αγαθών μου”,</strong> και ουκ οίδε τίς καιρός παρελεύσεται και καταλείψει αυτά ετέροις και αποθανείται» (Σοφ. Σειρ. 11. 19). «Καθώς εξήλθεν από γαστρός μητρός αυτού γυμνός, επιστρέψει του πορευθήναι ως ήκει, και ουδέν ου λήψεται εν μόχθω αυτού, ίνα πορευθή εν χειρί αυτού… ώσπερ γαρ παρεγένετο, ούτω και απελεύσεται, και τις η περισσεία αυτού, ή μοχθεί εις άνεμον;» (Εκκλ. 5. 14-15).</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μην ξεχνάς ακόμη πως ο πλούτος γίνεται αφορμή για πολλές αμαρτίες και θανάσιμες πτώσεις, όπως διαπιστώνει και ο απόστολος: «Οι βουλόμενοι πλουτείν εμπίπτουσιν εις πειρασμόν και παγίδα και επιθυμίας πολλάς ανοήτους και βλαβεράς, αίτινες βυθίζουσι τους ανθρώπους εις όλεθρον και απώλειαν» (Α” Τιμ. 6. 9).</span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/sigxoresi" target="_blank">Συγχώρεση ΕΣΥ ξέρεις τι θα πει; Μάθε την αλήθεια</a></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Γι’ αυτό τον λόγο και ο Κύριος αναφώνησε κάποτε με πόνο: «Πώς δυσκόλως οι τα χρήματα έχοντες εις την βασιλείαν του Θεού εισελεύσονται!… Ευκοπώτερόν εστι κάμηλον δια τρυμαλιάς ραφίδος εισελθείν ή πλούσιον εις την βασιλείαν του Θεού εισελθείν!» (Μαρκ. 10. 23, 25). Τί θα προτιμήσης, λοιπόν; Τον πρόσκαιρο πλούτο ή τη βασιλεία του Θεού; Αλλά μήπως θα βρης γαλήνη και ανάπαυσι στη σαρκική ηδονή;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ούτε εκεί υπάρχει. Η σαρκική αμαρτία – το ξέρεις καλά, αν τη δοκίμασες – συνοδεύεται από εσωτερική πικρία, ψυχικό βάρος, συνειδησιακό έλεγχο. Και όταν η ψυχή πωρωθή,</strong> τότε επέρχεται η τελεία εγκατάλειψις από τον Θεό και η τελεία υποδούλωσις στη φιληδονία. Κανένα άλλο πάθος δεν υποδουλώνει τον άνθρωπο τόσο σκληρά και αναπόδραστα όσο αυτό.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Κι αφού τον υποδουλώση, γεννά μέσα του άπειρα άλλα κακά: τη σκληροκαρδία, την αναισθησία, την αποχαύνωσι, τη βλασφημία, την οργή, τέλος δε και την τελεία απιστία. Ο λόγος του Θεού δεν συγκινεί τις καρδιές των φιληδόνων, Γιατί τ’ αγκάθια του πάθους πνίγουν κάθε καλό σπόρο που πέφτει μέσα τους: «…το δε εις τας ακάνθας πεσόν, ούτοί εισιν οι ακούσαντες και υπό… ηδονών του βίου πορευόμενοι συμπνίγονται και ου τελεσφορούσι» (Λουκ. 8. 14), εξηγεί ο Κύριος στην παραβολή του σπορέως.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Λοιπόν; Αν στη δόξα δεν υπάρχη ανάπαυσις· αν στον πλούτο δεν υπάρχη ανάπαυσις· αν στην ηδονή δεν υπάρχη ανάπαυσις· τότε πού θ’ αναπαυθούμε; Ας ακούσουμε τον ψαλμωδό: <strong>«Εν εικόνι διαπορεύεται πας άνθρωπος, πλην μάτην ταράσσεται…</strong> Και νυν τις η υπομονή μου; Ουχί ο Κύριος;» (Ψαλμ. 38. 7-8).</span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/filotimi" target="_blank">Οι φιλότιμοι έχουν λεπτή συνείδηση και βοηθιούνται από τον Θεό</a></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η ελπίδα σου, η προσδοκία σου, η χαρά σου, η ανάπαυσίς σου η παντοτινή είναι ο Κύριος. Ο ελεήμων και οικτίρμων και μακρόθυμος, ο πανάγαθος και φιλάνθρωπος, ο Θεός της ειρήνης, ο Θεός πάσης παρακλήσεως, ο Νυμφίος της ψυχής σου, που της κράζει με πόθο: «Ιδού ει καλή, η πλησίον μου, ιδού ει καλή… ελεύση και διελεύση από αρχής πίστεως…» (Ασμα 4.1, 8).</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Κράτησε, αδελφέ μου, μέσα στην καρδιά σου και τα λόγια του Κυρίου προς την πολυμέριμνη Μάρθα:</strong> «Μάρθα, Μάρθα, μεριμνάς και τυρβάζη περί πολλά· ενός δέ εστι χρεία· Μαρία δε την αγαθή μερίδα εξελέξατο, ήτις ουκ αφαιρεθήσεται απ’ αυτής» (Λουκ. 10. 41-42).</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Άφησε κι εσύ τις βιοτικές μέριμνες. Κάθησε ταπεινά «παρά τους πόδας του Ιησού» και ανάπαυσε την ψυχή σου με τη θαλπωρή της θείας παρουσίας Του. Σου φτάνει αυτό. Υπάρχει μεγαλύτερος πλούτος; Υπάρχει μεγαλύτερη δόξα; Υπάρχει και μεγαλύτερη ηδονή;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Αγίου Δημητρίου Ροστώφ</em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/aionia-zoi" target="_blank">Τι να κάνω για να κερδίσω την αιώνια ζωή;</a></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/laos-theou" target="_blank">Ποιος είναι ο λαός του Θεού;</a></strong></span></p></div>Πώς να σώσω την ψυχή μου;https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/psychi2021-01-09T19:55:00.000Z2021-01-09T19:55:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/7974942889?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Πώς να σώσω την ψυχή μου; ...</em></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Ω, Θεέ μας, πόσο μεγάλες είναι οι υποσχέσεις σου! ...</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ψυχή: Μετανοεί, και ενισχυμένος με τη δύναμη της χάριτος των αγίων Μυστηρίων,</strong> προχώρα την οδό των εντολών του Θεού, υπό την καθοδήγηση που η Αγία Εκκλησία σού δίνει μέσω της θεόσδοτης ιεροσύνης.<br /> Όλο αυτό πρέπει να γίνει μέσα σε ένα πνεύμα ειλικρινούς πίστης που δεν κρατά καμία επιφύλαξη.<br /> </span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Έπειτα, τι είναι πίστη;</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η πίστη είναι η ειλικρινής ομολογία ότι ο Θεός, ο οποίος λατρεύεται, η Αγία Τριάδα, που δημιούργησε όλα τα πράγματα και προνοεί για όλα, σώζει εμάς τους πεσμένους, μέσω της δύναμης του σταυρικού θανάτου του ενσαρκωμένου Υιού του Θεού, με τη χάρη του Παναγίου Πνεύματος μέσα στην Αγία Εκκλησία Του.<strong> Η αρχή της ανακαίνισης, που ξεκινάει σε αυτή τη ζωή,</strong> θα εμφανιστεί σε όλη της τη δόξα στο μέλλοντα αιώνα, με έναν τρόπο που το μυαλό δεν μπορεί να κατανοήσει, ούτε η γλώσσα να εκφράσει.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ω, Θεέ μας, πόσο μεγάλες είναι οι υποσχέσεις σου!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Και μετά πώς περπατάει κάποιος απαρέγκλιτα στην οδό των εντελών;</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Αυτό δεν μπορεί να απαντηθεί με μία λέξη, γιατί η ζωή είναι σύνθετο πράγμα. Ορίστε τα απαραίτητα:</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">α) Μετανόησε, και γύρισε στον Κύριο, αναγνώρισε τις αμαρτίες σου, κλάψε γι’ αυτές, με βαθιά συντριβή, και ομολόγησέ τες ενώπιον του πνευματικού σου πατέρα. Υποσχέσου με το στόμα και με την καρδιά μπροστά στο πρόσωπο του Κυρίου να μην τον προσβάλεις περαιτέρω με τις αμαρτίες σου.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">β)<strong> Έπειτα, διατηρώντας το Θεό στο μυαλό και την καρδιά,</strong> προσπάθησε να εκπληρώσεις στην πραγματικότητα τις υποχρεώσεις και τις καταστάσεις, τις οποίες σου επιβάλλει η ύπαρξή σου στη ζωή.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">γ) Σ’ αυτή την εργασία φρούρησε προ πάντων την καρδιά σου από κακές σκέψεις και συναισθήματα — υπερηφάνεια, ματαιοδοξία, θυμός, κατάκριση, έχθρα, φθόνος,<strong> περιφρόνηση, απελπισία, προσκόλληση σε πράγματα και πρόσωπα, διασκεδασμός του νου,</strong> άγχος, όλες τις αισθησιακές ηδονές και οτιδήποτε χωρίζει το μυαλό και την καρδιά από το Θεό.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">δ) Προκειμένου να μείνεις σταθερός σε αυτή την εργασία, αποφάσισε εκ των προτέρων: να μην παρατήσεις αυτό που αναγνωρίζεις απαραίτητο, ακόμα κι αν αυτό ισοδυναμεί με θάνατο. Για να το πετύχεις αυτό, όταν αρχικά αποφασίσεις να το κάνεις, πρόσφερε τη ζωή σου στο Θεό ώστε να ζεις όχι για τον εαυτό σου, αλλά για το Θεό μόνο.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">ε) <strong>Στήριγμα για μια τέτοια ζωή είναι μια ταπεινή προσφορά του εαυτού μας στη θέληση του Θεού,</strong> και όχι να στηριζόμαστε στον εαυτό μας· ο πνευματικός στίβος στον οποίο ολοκληρώνεται αυτή η ζωή είναι η υπομονή, μια απαρέγκλιτη σταθερότητα στις τάξεις της λυτρωμένης ζωής, με μια χαρούμενη καρτερικότητα για όλους τους κόπους και τα δυσάρεστα που συνδέονται μ’ αυτή.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/filosofies" target="_blank">Η πίστη δεν είναι θεωρίες, υποθέσεις και φιλοσοφίες</a></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">στ) <strong>Στήριγμα για την υπομονή είναι η πίστη —</strong> δηλαδή η διαβεβαίωση ότι, εργαζόμενος κατ’ αυτό τον τρόπο για το Θεό, εσύ είσαι δούλος Του και αυτός είναι ο Κύριός σου, ο οποίος βλέπει τις προσπάθειές σου, χαίρεται μ’ αυτές και τις εκτιμά – η ελπίδα – ότι η βοήθεια του Θεού η οποία σε προστατεύει πάντα, είναι πάντα έτοιμη και σε περιμένει,<strong> και θα κατέλθει σε σένα στο χρόνο που την χρειάζεσαι,</strong> ότι ο Θεός δε θα σε απαρνηθεί στο τέλος της ζωής σου, και θα σε κρατήσει πιστό στις εντολές του εδώ, ανάμεσα σε όλους τους πειρασμούς, θα σε οδηγήσει μέσω του θανάτου στην αιώνια βασιλεία Του – η αγάπη – που σκέφτεται μέρα και νύχτα τον αγαπημένο Κύριο, προσπαθεί με κάθε τρόπο να κάνει μόνο ό,τι τον ευχαριστεί, και αποφεύγει όλα όσα τον προσβάλουν με σκέψη, λόγο ή πράξη.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">ζ) <strong>Τα όπλα μιας τέτοιας ζωής είναι: οι προσευχές στο ναό και στο σπίτι, ειδικά η νοερή προσευχή, η νηστεία ανάλογα με τη δύναμή μας,</strong> και τους κανόνες της εκκλησίας, η επαγρύπνηση, η μόνωση, η χειρωνακτική εργασία, η συχνή εξομολόγηση των αμαρτημάτων, η Θεία Κοινωνία, η ανάγνωση του Λόγου του Θεού και των κειμένων των Αγίων Πατέρων, οι συνομιλίες με θεοσεβείς ανθρώπους, η συχνή συζήτηση με τον πνευματικό μας πατέρα για όλα τα γεγονότα της εσωτερικής και εξωτερικής ζωής μας. Το θεμέλιο όλων αυτών των έργων κατά μέτρο, χρόνο και τόπο είναι η σοφία, με τη συμβουλή εκείνων που είναι πεπειραμένοι.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/ksereis-esi" target="_blank">Ξέρεις εσύ γιατί προσευχόμαστε στο Θεό;</a></strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">η) <strong>Φρούρησε τον εαυτό σου με φόβο. Γι’ αυτό να θυμάσαι το θάνατο—το τέλος, την κρίση, την κόλαση, την ουράνια Βασιλεία.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">θ) Προ πάντων να είσαι προσεκτικός με τον εαυτό σου: κράτα το νου νηφάλιο και την καρδιά ατάραχη.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">ι) Θέσε ως τελικό στόχο το άναμμα της φλόγας του πνεύματος, ούτως ώστε η πνευματική πυρκαγιά να κάψει την καρδιά σου και, συγκεντρώνοντας όλες σου τις δυνάμεις, άρχισε να χτίζεις τον εσωτερικό άνθρωπο και τελικά κάψε τα βάρη των αμαρτιών και των παθών σου.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Τακτοποίησε τη ζωή σου με αυτό τον τρόπο, και με τη χάρη του Θεού θα σωθείς.</strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/proseyxes/prol" target="_blank">Προσευχή ευγνωμοσύνης στο Χριστό</a></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/profiteies/profiteies/gerontissas-attikis" target="_blank">Πρόρρηση της Γερόντισσας Αττικής: «Ο πόλεμος πλέον έρχεται θα φλέγεται το Αιγαίο – Θα κοκκινίσει η θάλασσα.</a></strong></span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong><a href="https://www.face-new237.com">https://www.face-new237.com</a></strong></span></p></div>Υπάρχει αντάλλαγμα για την ψυχή μας;https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/antallagma2021-01-09T09:30:00.000Z2021-01-09T09:30:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/7948870687?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Υπάρχει αντάλλαγμα για την ψυχή μας; ...</em></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να κατανοήσουμε την ανυπολόγιστη αξία της ψυχής και την φροντίδα που θα πρέπει να δείξουμε γι’ αυτήν...</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong><span class="tie-dropcap">Υ</span>πάρχει αντάλλαγμα για την ψυχή μας; Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός τονίζει την αξία της ψυχής και υποδεικνύει και τα μέτρα που πρέπει να λάβει ο χριστιανός…</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Γράφει: Ο Ιεροδιάκονος Ιεράς Μητροπόλεως Ταμασού και Ορεινής, <strong>Ραφαήλ Μισιαούλης</strong></em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>«Τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;1»</strong></em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Στο σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα, Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός τονίζει την αξία της ψυχής και υποδεικνύει και τα μέτρα που πρέπει να λάβει ο χριστιανός, για να επιτύχει τη σωτηρία της ψυχής του. Ανεκτίμητος θησαυρός για τον άνθρωπο είναι η αθάνατη ψυχή του. <strong>Τίποτε στον κόσμο αυτό τον πρόσκαιρο, τον μάταιο και πεπερασμένο δεν μπορεί να ισοβαθμήσει την πολύτιμη αξία της.</strong> Πλούτη, θησαυροί, δόξες, μεγαλεία και ο κόσμος όλος είναι ένα μηδέν μπροστά στην αξία της ψυχής. «<strong>Τί ὠφελήσει ἄνθρωπον, ἐάν κερδίσῃ τόν κόσμον ὅλον καί ζημιωθῇ τήν ψυχήν αὐτοῦ;</strong>» λέει ο Κύριος· «<strong>ἤ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;</strong>» Δεν υπάρχει αντάλλαγμα για την αθάνατη και αιώνια ψυχή.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να κατανοήσουμε την ανυπολόγιστη αξία της ψυχής και την φροντίδα που θα πρέπει να δείξουμε γι’ αυτήν.</span></p>
<h2><span style="font-size:12pt;">Υπάρχει αντάλλαγμα για την ψυχή μας;</span></h2>
<p><span style="font-size:12pt;">Ο άνθρωπος έχει διπλή υπόσταση, αποτελείται από ψυχή και σώμα. Το σώμα προέρχεται από τη γη, ενώ η ψυχή είναι ουράνια και η αξία της πολύ μεγάλη. Την δημιούργησε ο Θεός, όταν «ἐνεφύσησεν» στο πρόσωπο του Αδάμ «πνοήν ζωῆς»2. <strong>Η ψυχή είναι που δίνει ζωή στο σώμα</strong>. Όταν αυτή χωριστεί από το σώμα, επέρχεται ο θάνατος. Κι όταν το σώμα νεκρωθεί, η αθάνατη ψυχή εξακολουθεί να ζει. Η<strong> ψυχή μας είναι δημιούργημα της επενέργειας του Αγίου Πνεύματος</strong>. Πλασθήκαμε «<strong>κατ᾿ εἰκόνα καί καθ᾿ ὁμοίωσιν Θεοῦ</strong>». Είμαστε προικισμένοι με θεία και έξοχα χαρίσματα∙ το λογικό, τη σκέψη, την ομιλία, την ελευθερία, το δημιουργικό, τα οποία δεν υπάρχουν στα ζώα, για τον απλούστατο λόγο ότι τα ζώα δεν έχουν ψυχή.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ο Άγιος Εφραίμ ο Σύρος λέει ότι το ενδιαφέρον για την σωτηρία της ψυχής μας μοιάζει με το εμπόριο. Όπως κάθε βράδυ ο έμπορος υπολογίζει το κέρδος και τη ζημιά της ημέρας, έτσι όλοι μας θα πρέπει κάθε βράδυ να κάνουμε τον απολογισμό μας</strong>. Να εισερχόμαστε στα άδυτα της καρδιάς μας και να ρωτούμε τον εαυτό μας: Μήπως με κάποιον τρόπο σήμερα παρόξυνα το Θεό; Μήπως είπα κάποιο λόγο αργό; <strong>Μήπως εξόργισα τον αδελφό μου;</strong> Μήπως κατέκρινα κάποιον; Μήπως ήρθε μέσα μου κάποια επιθυμία σαρκική και την δέχθηκα με ευχαρίστηση;<strong> Μήπως νικήθηκα από γήινες μέριμνες;</strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/agapi" target="_blank">Η Αγάπη στον πλησίον – Ποιοι δεν αγαπούν τον πλησίον;</a></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Αγαπητοί αδελφοί,,,</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός με την απλότητα που τον διέκρινε έλεγε στα φλογερά του κηρύγματα: «Ψυχή και Χριστός σας χρειάζονται. Αυτά τα δύο να προσέχετε να μη σας τα πάρουν».<strong> Δεν μπορούμε να παίζουμε με τη σωτηρία μας. Όταν ο Θεός γίνεται άνθρωπος,</strong> ταπεινώνεται και θυσιάζεται για τη σωτηρία των ψυχών μας, δικαιολογούμαστε να παραμένουμε εμείς αδρανεῖς και ασυγκίνητοι; Όταν η αθάνατη ψυχή μας είναι «τό κινδυνευόμενον», δικαιολογούμαστε να θέτουμε σε κίνδυνο τη σωτηρία μας;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Θα αναφέρω ένα περιστατικό που έγινε μεταξύ ενός γιατρού και ενός ασθενούς. Κάποιος πιστός γιατρός, προσπαθούσε να βοηθήσει και πνευματικά έναν ασθενή του, και του έκανε την σύσταση να εξομολογηθεί, λέγοντας του ότι, <strong>η θεραπεία της ψυχής θα βοηθήσει και την σωματική του υγεία</strong>. Εκείνος τον άκουγε ευχαρίστως, ανέβαλε όμως συνεχώς την μετάνοια του. Τότε ο γιατρός χρησιμοποίησε ένα τέχνασμα. Όταν επισκέφθηκε ξανά τον ασθενή του, άφησε ένα φάρμακο και ετοιμάσθηκε να φύγει.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">«<strong>Πότε θα το πάρω το φάρμακο γιατρέ;</strong>», ρώτησε ο ασθενής, με αγωνία. «Μπορείς να το πάρεις…, μετά από ένα μήνα», απάντησε ο γιατρός. «<strong>Τί λες γιατρέ μου! Μπορεί να πεθάνω μέχρι τότε…</strong>», αντέδρασε ο ασθενής. <strong>«Ε, τότε να το πάρεις την ερχόμενη εβδομάδα»,</strong> απαντά ο γιατρός. «Μα γιατρέ μου μπορεί να μην ζω μέχρι την ερχόμενη εβδομάδα!», είπε πάλι ο άρρωστος. «Κοίτα…, εάν δεν αισθάνεσαι καλά να το πάρεις αύριο». «Γιατρέ μου, πειράζει να το πάρω σήμερα;;;»</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">«Καλά…, να το πάρεις σήμερα!» και χαμογελώντας πρόσθεσε ο πιστός γιατρός: «Αγαπητέ μου, αφού κανείς δεν είναι βέβαιος, ασθενής αλλά και υγιής, ότι θα ζει την επόμενη στιγμή, γιατί να ενδιαφέρεται τόσο για την σωματική του υγεία, αλλά να αδιαφορεί για την σωτηρία της ψυχής του;;; Τέτοιου είδους αναβολές, είναι πολλές φορές καταστροφικές»!!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ας προσέχουμε λοιπόν να μη χάσουμε την ψυχή μας, αλλά να την κερδίσουμε. Ας επιμελούμαστε τον αγιασμό μας για να προαγόμαστε στην αρετή και στην τελειότητα.</strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/anapavi" target="_blank">Τι αναπαύει την ψυχή μας τελικά;</a></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/sigxoresi" target="_blank">Συγχώρεση ΕΣΥ ξέρεις τι θα πει; Μάθε την αλήθεια</a></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:10pt;"><em><strong><a href="https://www.face-new237.com">https://www.face-new237.com</a></strong></em></span></p></div>Τι να κάνω για να κερδίσω την αιώνια ζωή;https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/aionia-zoi2020-12-30T17:55:00.000Z2020-12-30T17:55:00.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/7718354675?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Τι να κάνω για να κερδίσω την αιώνια ζωή; ....</strong></em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Γιατί ο Κύριος του ζήτησε να πουλήσει όλα όσα είχε και να δώσει στους φτωχούς; ....</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong><span class="tie-dropcap">Δ</span>ιδάσκαλε αγαθέ, τι να κάνω για να κερδίσω την αιώνια ζωή. Και ο Κύριος του απάντησε: «Φύλαξε σ’ όλη σου τη ζωή τις εντολές του Θεού».</strong> Τόση πεποίθηση είχε στον εαυτό του ο πλούσιος νέος. Τόση βεβαιότητα για την ηθική του αξία. Τόση εμπιστοσύνη στην αυτογνωσία του. Και όμως επλανάτο δεινή πλάνη ο ταλαίπωρος.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Γράφει: Ο Ιεροδιάκονος Ιεράς Μητροπόλεως Ταμασού και Ορεινής, <strong>Ραφαήλ Μισιαούλης</strong></em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>«Διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ἀγαθὸν ποιήσω ἵνα ἔχω ζωὴν αἰώνιον;1»</strong></em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ο πλούσιος νέος του σημερινού ευαγγελίου ξεκινά από μια σημαντική κίνηση Πηγαίνει να ρωτήσει για την αιώνια ζωή, Εκείνον που είναι ο Αιώνιος και η όντως ζωή. Πηγαίνει να ρωτήσει για τη σωτηρία τον ίδιο το Σωτήρα. Διδάσκαλε αγαθέ, τι να κάνω για να κερδίσω την αιώνια ζωή. Και ο Κύριος του απάντησε: «<strong>Φύλαξε σ’ όλη σου τη ζωή τις εντολές του Θεού</strong>». Τόση πεποίθηση είχε στον εαυτό του ο πλούσιος νέος. Τόση βεβαιότητα για την ηθική του αξία. </span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/laos-theou" target="_blank">Ποιος είναι ο λαός του Θεού;</a></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Τόση εμπιστοσύνη στην αυτογνωσία του. Και όμως επλανάτο δεινή πλάνη ο ταλαίπωρος.</strong> Η κατόπιν στάση του προς το Χριστό απέδειξε πως δεν ήταν τηρητής, αλλά παραβάτης των εντολών του Θεού. Εκεί που νόμιζε ότι είχε αυτογνωσία, δεν είχε. Γιατί αυτογνωσία είναι η γνώση του εαυτού μας, ποιοι είμαστε και τι είμαστε, είναι η γνώση και η βαθύτατη συναίσθηση και συντριβή και πλήρης προς το Θεὸ στροφὴ και καταφυγή.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Αφού εδιδάχθη από τoν αληθινόν διδάσκαλο σωτήρια μαθήματα, δεν τα χάραξε στην καρδία του ούτε εφήρμοσε τα μαθήματα αυτά στην πράξη, αλλά απήλθε λυπημένος, επειδή είχε τυφλωθεί από το πάθος της φιλοπλουτίας. <strong>Όταν ο πλούτος σκορπίζεται κατά τον τρόπον που παραγγέλλει ο Κύριος, έχει την ιδιότητα να παραμένει, ενώ όταν φυλάσσεται, να μας εγκαταλείπει.</strong> Εάν τον φυλάσσεις, δεν θα τον έχεις, εάν τον σκορπίσεις, δεν θα τον χάσης. Αλλά ο πλούτος είναι περιζήτητος από τους περισσοτέρους όχι για τα ενδύματα ούτε για τις τροφές. Έχει επινοηθεί από τον διάβολο κάποιο τέχνασμα το οποίον υποβάλλει στους πλουσίους αναρίθμητες αφορμές για δαπάνες, ώστε να κυνηγούν τα περιττά και άχρηστα ως αναγκαία, και ποτέ να μην αισθάνονται κορεσμό από του να επινοούν αφορμές για έξοδα, όπως αναφέρει ο Μέγας Βασίλειος2.</span></p>
<h2><span style="font-size:12pt;">Τι να κάνω για να κερδίσω την αιώνια ζωή;</span></h2>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Γιατί ο Κύριος του ζήτησε να πουλήσει όλα όσα είχε και να δώσει στους φτωχούς;</strong> Γιατί το να έχει κανείς μεγάλο πλούτο είναι τελείως ασυμβίβαστο με το να ζει σύμφωνα με τις εντολές του Χριστού. Πώς μπορεί ένας άνθρωπος πράος και ταπεινός να χύνει συνέχεια δάκρυα βλέποντας να υποφέρουν οι αδελφοί του και να πολλαπλασιάζει ταυτόχρονα τον πλούτο του, να χτίζει καινούρια σπίτια, να αγοράζει καινούρια άλογα και ακριβά ρούχα;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ο πλούσιος αυτός νέος αγαπούσε τον πλησίον του, αλλά μόνο στα λόγια και στα συναισθήματα, όχι όμως και στην πράξη. <strong>Αγαπούσε τον συνάνθρωπό του τόσο, όσο να μη θίγεται το πορτοφόλι του, η περιουσία του</strong>. Βέβαια τις άλλες εντολές ο νέος αυτός, όπως έλεγε, αγωνιζόταν να τις τηρεί. Αλλά το αγκάθι της φιλαργυρίας κατέστρεφε το χωράφι της ψυχής του. Προσήλωνε το νου του στα γήινα και φθαρτά, σε αντίθεση με αυτό που μας προτρέπει ο Απόστολος Παύλος<strong> «τὰ ἄνω φρονεῖτε, μὴ τὰ ἐπὶ τῆς γῆς3»,</strong> και έδιωχνε από την καρδιά του τη συμπάθεια προς τούς φτωχούς.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ο νέος αντί να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία που του παρουσίασε ο Κύριος, «περίλυπος ἐγένετο4». Έφυγε με το κεφάλι σκυμμένο. Χάθηκε μέσα στους πολλούς κι έμεινε άγνωστος. Δεν μάθαμε ούτε το όνομά του. Και αυτό, γιατί δεν μπόρεσε να σπάσει τον ένα, τον μοιραίο δεσμό, την αγάπη του πλούτου που έγινε βρόγχος στο λαιμό του και τον έπνιξε. Ο Κύριος προέτρεψε τον πλούσιο νέο να μοιράσει τον πλούτο του στους φτωχούς. </span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/-ypomoni" target="_blank">Πίστη στο Θεό, Ελπίδα και «Υπομονή»</a></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;">Μέσα στην οικογένεια της Εκκλησίας δεν μπορεί ο ένας να έχει θησαυρούς και ο άλλος να στερείται τον επιούσιο. <strong>Όποιος έχει πλούτη, πρέπει να ευεργετεί. Πραγματικός πλούσιος δεν είναι εκείνος πού κατέχει, αλλά εκείνος που δίνει.</strong> Με τη δωρεά προσελκύεται η γενναιοδωρία του Θεού, η οποία αυξάνει και πολλαπλασιάζει τα πλούτη. Όσο δίνει ὁ πλούσιος, τόσο περισσότερο πλουτίζει και σε επίγεια και σε επουράνια αγαθά. Έτσι αποδεικνύεται η αξία του αποστολικού λόγου: «μακάριόν ἐστι μᾶλλον διδόναι ἤ λαμβάνειν5».</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Η λανθασμένη κίνηση του νέου είναι ότι πηγαίνει στο Χριστό χωρίς να αρνηθεί τον έρωτά του για τον χρυσό. Πίσω από τον πλούτο6 κρύβονται, η πλεονεξία, ο ατομισμός, η υπεροχή που νιώθει ο πλούσιος από τους άλλους τους ανθρώπους. Όταν πλησιάζουμε το Χριστό, δεν θα σταθεί στην υγεία που φαίνεται αλλά στην αρρώστια που κρύβεται.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Να διώξουμε από την καρδιά μας την προσκόλληση στα γήινα αγαθά. Και μόνο ένα πράγμα να επιδιώκουμε: το να είμαστε φίλοι και αδελφοί του Θεού, που αγαπάνε τον Χριστό και τους οποίους αγαπά Εκείνος. <strong>Όποιος σκορπίσει στους φτωχούς και με τον πλούτο του φέρει την ελπίδα εκεί όπου υπήρχε πριν σκοτάδι απογνώσεως, θα βρει αδαπάνητους θησαυρούς στον ουρανό. Στόχος μας αυτός να είναι, το κέρδος της κατακτήσεως της Βασιλείας του Θεού.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>1. Ματθαίου 19, 16.</em></span><br /> <span style="font-size:12pt;"><em>2. Αγίου Βασιλείου του Μεγάλου, Ομιλία προς τους πλουτούντας, ΕΠΕ τόμος 6, σελ. 284.</em></span><br /> <span style="font-size:12pt;"><em>3. Κολοσσαείς 3,2.</em></span><br /> <span style="font-size:12pt;"><em>4. Ματθαίου 19, 22.</em></span><br /> <span style="font-size:12pt;"><em>5. Πράξεων 20, 35.</em></span><br /> <span style="font-size:12pt;"><em>6. Για το πάθος της φιλαργυρίας παραθέτω μερικά αποσπάσματα από τις διδασκαλίες των Αγίων μας: Κανείς δεν είναι περισσότερο ανόητος, από τον δούλο των χρημάτων. Νομίζει ότι τα εξουσιάζει, ενώ εκείνα τον εξουσιάζουν. Νομίζει ότι είναι κύριος των χρημάτων του, ενώ στην πραγματικότητα είναι δούλος αυτών (Ιερού Χρυσοστόμου), δεν χορταίνει ποτέ του κανείς να κερδίζει χρήματα, γιατί η διαρκής απόκτηση, είναι ξύλο και προσάναμμα της μεγαλύτερης επιθυμίας (Αγίου Κλήμεντος Αλεξανδρείας), φιλαργυρία είναι η έλλειψη πίστεως στο Θεό, ότι θα φροντίσει για σένα, είναι το χάσιμο της ελπίδος για την εκπλήρωση των υποσχέσεών Του και η μεγάλη ιδέα που έχουμε για τον εαυτό μας (Αγίου Ησαΐου του Αναχωρητού), εάν αγαπήσεις την φιλαργυρία, θα πορευθείς, αναχωρώντας απ’ αυτή τη ζωή άδειος. Εάν όμως αγαπήσεις την ακτημοσύνη, δεν θα στερηθείς τον ουράνιο πλούτο <strong>(Οσίου Εφραίμ του Σύρου).</strong></em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/christianou" target="_blank">Το πρώτο βήμα του χριστιανού είναι να μάθει να πολεμά...</a></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: <a href="https://www.face-new237.com/face-new237/ekklhsia/proseyxes/d" target="_blank">Η άσκηση της προσευχής του Ιησού ως ουράνιο δώρο</a></strong></span></p></div>H ενθύμηση των κεκοιμημένων στις καθημερινές προσευχές μας, ως προσφορά για την ανάπαυση των ψυχών τους...https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/kekimimenon2020-09-22T19:54:24.000Z2020-09-22T19:54:24.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/7957420078?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>H ενθύμηση των κεκοιμημένων στις καθημερινές προσευχές μας, ως προσφορά για την ανάπαυση των ψυχών τους...</em></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>«Ανάπαυσον, Χριστέ, την ψυχήν του δούλου σου (της δούλης σου)…», έτσι και στην υπόλοιπη ζωή μας να τους έχουμε στην προσευχή μας. Πόσο πολύ το θέλουν αυτές οι ψυχές...</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Μπορούμε και πρέπει να μνημονεύουμε τους κεκοιμημένους στις καθημερινές προσευχές μας.</strong> Υπάρχουν άγιοι ασκητές που αγρυπνούν προσευχόμενοι για τις ψυχές των κεκοιμημένων.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Σύγχρονος ασκητής έλεγε σε προσκυνητές που του έδιναν ονόματα ασθενών για να τα μνημονεύσει: «να μη μου δίνετε μόνο τα ονόματα των ασθενών αλλά και των κεκοιμημένων. Διότι οι κεκοιμημένοι έχουν μεγαλύτερη ανάγκη των προσευχών μας».</span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Γι’ αυτό κι εμείς όσο μπορούμε συχνότερα κι όσο μπορούμε θερμότερα να προσευχόμαστε υπέρ αναπαύσεως των κεκοιμημένων</strong>. Όπως την πρώτη ημέρα που συγχωρέθηκε ο άνθρωπός μας προσευχόμασταν με πόνο και λέγαμε:</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">«Ανάπαυσον, Χριστέ, την ψυχήν του δούλου σου (της δούλης σου)…», έτσι και στην υπόλοιπη ζωή μας να τους έχουμε στην προσευχή μας. Πόσο πολύ το θέλουν αυτές οι ψυχές!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Το Μικρό Απόδειπνο, με το οποίο προσευχόμαστε στη βραδινή προσευχή μας, μας θυμίζει το καθήκον της προσευχής για τους κεκοιμημένους. Μετά το δεύτερο Τρισάγιο οι ύμνοι που ακολουθούν<strong> («Ο Θεός των πατέρων ημών…», «Των εν όλω τω κόσμω μαρτύρων σου…»,</strong> «Μετά των αγίων ανάπαυσον, Χριστέ, τας ψυχάς των δούλων σου…») αναφέρονται στους Πατέρες μας που αναπαύθηκαν, στους Μάρτυρες και στους κεκοιμημένους, για τους οποίους παρακαλούμε τον άγιο Θεό να τους αναπαύσει μαζί με τους αγίους Του.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Αν έχουμε αυτήν την καλή σειρά να μνημονεύουμε τους κεκοιμημένους μας τόσο στη θεία Λατρεία όσο και στις καθημερινές προσευχές μας, θα βιώνουμε αυτό που ονομάζεται κοινωνία αγάπης.</strong> Θα τους αισθανόμαστε πάρα πολύ κοντά μας, διότι και οι ζώντες και οι κεκοιμημένοι είμαστε ένα σώμα, «σώμα Χριστού και μέλη εκ μέρους» (Α΄ Κορ. Ιβ΄ 27).</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Τόσο η στρατευομένη όσο και η θριαμβεύουσα Εκκλησία αποτελούμε τη μία, αγία, καθολική και αποστολική Εκκλησία. Αυτό που λέει ο πολύς ο κόσμος: «οι ζωντανοί με τους ζωντανούς και οι πεθαμένοι με τους πεθαμένους», είναι καθαρά υλιστική άποψη. Δεν ανήκουν σε άλλη χώρα οι ζώντες και σε άλλη οι κεκοιμημένοι.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Τ<strong>α σύνορα της Βασιλείας του Θεού περιλαμβάνουν και τους μεν και τους δε.</strong> Είτε ζούμε είτε αποθνήσκουμε, είμαστε πολιτογραφημένοι πολίτες της Βασιλείας των Ουρανών.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>«Εάν τε ζώμεν εάν τε αποθνήσκωμεν, του Κυρίου εσμέν»(Ρωμ. ιδ΄ 8). Ανήκουμε στον Θεό, ο Οποίος δεν είναι «Θεός νεκρών, αλλά ζώντων» (Ματθ. Κβ’ 32).</em></span></p></div>Δεκαπενταύγουστος 2020 : Τι να πω στην Εξομολόγηση, ποιο σημείο χρειάζεται προσοχή...https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/ejomologhsi2020-08-13T17:27:08.000Z2020-08-13T17:27:08.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/7448456054?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><strong><em>Δεκαπενταύγουστος 2020 : Τι να πω στην Εξομολόγηση, ποιο σημείο χρειάζεται προσοχή...</em></strong></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Ακούω ότι πρέπει να εξομολογούμαστε. Αλλά δεν καταλαβαίνω να έχω κάνει κάποια μεγάλη αμαρτία. Τι να πω στην Εξομολόγηση, ποιο σημείο χρειάζεται προσοχή; ...</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Είναι αλήθεια ότι υπάρχουν πολλοί απλοί χριστιανοί, που κάνουν την ίδια ερώτηση.</strong> Μήπως αυτό οφείλεται στο ότι αποφεύγουν να κάνουν αυτοεξέταση και μοιάζουν με εκείνους που δεν κάνουν ιατρικές εξετάσεις και νομίζουν ότι είναι υγιείς;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Καί ξαφνικά παρουσιάζεται μια θανατηφόρα αρρώστια, κάποτε στο τελευταίο στάδιο, που η ιατρική επιστήμη αδυνατεί πιά να θεραπεύσει;</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Αν είχαν κάνει νωρίτερα την διάγνωση, μπορεί να θεραπεύονταν. Επομένως η κατά καιρούς προσέλευση στον Πνευματικό- Εξομολόγο είναι από πολλές πλευρές ωφέλιμη. Γιατί είναι αδύνατον να πεί κανείς ότι δεν έχει κάνει στη ζωή του καμία αμαρτία! Η Αγία Γραφή μας το λέγει καθαρά:</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>“Εάν είπωμεν ότι αμαρτίαν ούκ έχομεν, εαυτούς πλανώμεν και η αλήθεια ουκ έστιν εν ημίν” (Α´ Ιωάν. α´ 8).</strong> Δεν υπήρξε, δεν υπάρχει και ούτε θα υπάρξει άνθρωπος στη γη αναμάρτητος. Μόνον ο Θεάνθρωπος Ιησούς ήταν αναμάρτητος. Επομένως, καθένας έχει συμφέρον, για το δικό του καλό, να πηγαίνει στον Πνευματικό, να τον βοηθεί να αντιληφθεί και αμαρτίες που τυχόν δεν ήξερε και να τις εξομολογείται και αυτές.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Στην προσπάθειά μας να διαπιστώσουμε τα αμαρτήματα στα οποία είμαστε ένοχοι ενώπιον του Θεού,</strong> πολύ βοηθητικό είναι να μελετάμε τις Δέκα Εντολές (Έξοδ. κ´1-17) καθώς και την επί του Όρους Ομιλία του Κυρίου μας, με την οποία ερμήνευσε τον Νόμο Του (Ματθ. ε´1 έως ζ´27). Βεβαίως, όταν καθημερινά μελετούμε την Αγία Γραφή και προσέχουμε τι από αυτά τηρούμε και τι όχι , θα ανακαλύπτουμε όλο και περισσότερα σημεία, στα οποία θα πρέπει να στρέφουμε τον πνευματικό μας αγώνα.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Ένα σημείο που χρειάζεται προσοχή είναι ότι, αμαρτία δεν είναι μόνον η παράβαση των εντολών του Θεού,</strong> αλλά και η αποφυγή καλών πράξεων, που θα μπορούσαμε να κάνουμε και- για κάποιο λόγο- αποφύγαμε να κάνουμε. “Ειδότι καλόν ποιείν και μη ποιούντι, αμαρτία αυτώ εστιν” (Ιακώβ. δ´17).</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Περιληπτικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι προς τρεις κατευθύνσεις χρειάζεται να στρέφει ο χριστιανός το ερευνητικό του βλέμμα:</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>α) Στις σχέσεις του προς τον Θεόν· Τον πιστεύει ειλικρινά; Τον αγαπά όσο κανέναν άλλον; Τον υπακούει;</strong> Προσεύχεται προς Αυτόν καθημερινά; Τον επισκέπτεται τακτικά στον ιερόν Ναόν Του, για να του εκφράσει τη λατρεία του κατά την Θεία Λειιτουργία; Τηρεί τις Νηστείες που έχει ορίσει η Εκκλησία, ως έκφραση θυσίας προς τον Χριστόν, που θυσιάστηκε για τη σωτηρία του;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>β) Στις σχέσεις του με τους συνανθρώπους του· τους αγαπά εμπράκτως;</strong> Τούς συγχωρεί από την καρδιά του, για ο,τι κακό του είπαν ή του έκαναν; Χαίρεται με τη χαρά τους, η τους ζηλεύει; Ενδιαφέρεται για τη σωτηρία της ψυχής τους, καθ´ όσον είναι δυνατόν, ή τους κρίνει και κατακρίνει;</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>γ) Στις σχέσεις του με τον εαυτόν του· αγωνίζεται να διατηρεί καθαρή την ψυχή του και το σώμα του από ψυχικά και σαρκικά πάθη,</strong> πολλά από τα οποία αναφέρει ο Απ. Παύλος στην προς Ρωμαίους Επιστολή του (α´ 24-32) και προς Εφεσίους (ε´16-21); Οπλίζεται με τα όπλα του Αγίου </span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Πνεύματος, που μας συνιστά ο Απ. Παύλος στην προς Εφεσίους Επιστολή Του (ϛ´10-18); Τρέφεται πνευματικά με την μελέτη της Αγίας Γραφής καθημερινά,</strong> και με την Μετάληψη του Αγίου Σώματος και Αίματος του Χριστού μας, όσο συχνότερα μπορεί; Εάν προσέξουμε τα ανωτέρω, ας μην ανησυχούμε. Για άλλα θέματα θα μας βοηθεί ο Πνευματικός, με τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος, να τα επισημάνουμε, και να καθαριζόμαστε απ´ όλα αυτά.</span></p>
<p> </p></div>Σημασία έχει να μοιραζόμαστε Ψυχής Φως…https://www.face-new237.com/face-new237/psyxofeli/psyxofeli/psychis-fos2020-07-01T18:45:02.000Z2020-07-01T18:45:02.000Zface-new237https://www.face-new237.com/members/facenew237<div><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/6501899893?profile=RESIZE_400x&width=400"></div><div><p><span style="font-size:12pt;"><em><strong>Σημασία έχει να μοιραζόμαστε Ψυχής Φως…</strong></em></span></p>
<p> </p>
<p><span style="font-size:12pt;"><em>Μια φορά κι έναν καιρό...</em></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ένα μικρό κεράκι βρισκόταν σε ένα δωμάτιο μαζί με άλλα κεριά</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Τα περισσότερα από τα οποία ήταν πολύ μεγαλύτερα και πολύ ομορφότερα από αυτό.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Μερικά ήταν δεμένα με κορδέλες πολύχρωμες, άλλα ήταν πιο απλά, σαν κι αυτό.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Δεν ήξερε τον λόγο που βρισκόταν εκεί και τα άλλα το έκαναν να αισθάνεται μικρό και ασήμαντο.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Όταν έπεσε ο ήλιος και σκοτείνιασε το δωμάτιο είδε έναν άνθρωπο να μπαίνει μέσα στο δωμάτιο.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Έρχονταν προς το μέρος του κρατώντας ένα αναμμένο σπίρτο.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Κατάλαβε οτι θα του έβαζε φωτιά.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– Μη!! φώναξε, σε παρακαλώ μη!</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Όμως ήξερε ότι δεν μπορούσε να ακουστεί και ετοιμάστηκε να υποφέρει τον πόνο</span><br /> <span style="font-size:12pt;">Που ήταν σίγουρο ότι θα ακολουθούσε.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Προς μεγάλη του έκπληξή το δωμάτιο γέμισε με φως.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Αναρωτήθηκε από που έρχεται το φως,</strong> αφού ο άνδρας είχε σβήσει το σπίρτο.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Κατάλαβε ότι προερχόταν από τον εαυτό του.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Ύστερα ο άνδρας άναψε κι άλλα σπίρτα για να ανάψει με την σειρά του και τα άλλα κεριά.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Όλα τα κεριά έδιναν το ίδιο φως με εκείνο.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Καθώς περνούσαν οι ώρες παρατήρησε ότι το κερί άρχισε να λιώνει.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Κατάλαβε ότι σύντομα θα πέθαινε.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Με την παρατήρηση αυτή, ανακάλυψε και τον λόγο που είχε δημιουργηθεί.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">– Ίσως ο λόγος που βρίσκομαι στη Γη, είναι για να δίνω φως μέχρι να πεθάνω, ψιθύρισε.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;"><strong>Και αυτό έκανε.</strong></span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Θαρρώ λοιπόν πως όλοι μας μπορούμε να δώσουμε λίγο φως στον κόσμο.</span></p>
<p><span style="font-size:12pt;">Δίχως να έχει σημασία το πόσο σημαντικοί ή ασήμαντοι, μικροί ή μεγάλοι είμαστε.</span></p></div>