face-new237'Δημοσιεύσεις (2537)
Ταξινόμηση κατά
Ο Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος σκιαγραφεί την προσωπικότητα και την αγιότητα του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου, όπως ο ίδιος Τον γνώρισε.
Από καιρού εις καιρόν επήγαινα στο Αγιώνυμο Όρος και βεβαίως δεν το κρύβω ότι ο μεγάλος μαγνήτης ήταν η προσωπικότητα του Οσίου Παϊσίου.
Και δεν ήταν ο μαγνήτης μόνο για μένα, ήταν για πάρα πολλούς ανθρώπους ,και αρκετούς από τους παρόντες γνωρίζω πολύ καλά ότι ήταν μέσα στις προτεραιότητες τους η συναναστροφή με τον γέροντα Παΐσιο.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Το πνευματικό μεγαλείο του Γέροντος Ιακώβου Τσαλίκη
…Όταν με πήρε τηλέφωνο ένας δημοσιογράφος και μου είπε:
«Πανιερώτατε εσύ εγνώρισες τον γέροντα Παΐσιο, τώρα επίσημα πλέον είναι και άγιος αγιοκαταταχθής στο αγιολόγιον της εκκλησίας πες μας δυο λόγια πως αποτιμάς την αγιότητά του».
Τον άγιο Παΐσιο τον γνώρισα το 1982 όταν ήμουν φοιτητής νομικής. Ήταν ο άνθρωπος που περίμενε να ακούσει κάτι πονεμένο για να έχει καρδιακή προσευχή και ήταν πάντοτε εν αναμονή στο ακουστικό του σύγχρονου κόσμου. Ένας ασκητής για τον κόσμο.
Του άνοιγες την καρδιάν σου και σου άνοιγε τον νουν. Φως Χριστού φαίνει πάσι.
Επέμενε να μην πάω στο Άγιον Όρος μοναχός. Στην Κύπρο να πας μου είπε. Να κάνετε βάσεις πνευματικές και αυτές οι βάσεις θα διώξουν τις βάσεις.
Όταν του είπα δεν κατάλαβα το τελευταίο μου είπε χαριτολογώντας Αμερικανάκι είσαι και δεν καταλαβαίνεις; Ελληνικά μιλώ.
Το πρόβλημα της Κύπρου είναι πνευματικόν. Τώρα εφαρμόζεται ο πνευματικός νόμος.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Άγιος Νεκτάριος: Ο θάνατος και η ζωή...( ΚΑΙ ΜΕ ΗΧΟ ! 🎶 )
Όταν φτιάξετε μοναστήρια, σε κάποιους άλλους είπε όταν φτιάξετε σταυροβούνια, ενορίες σαν τις δικές σας, οικογένειες Ορθόδοξες ελπίζω σαν τις δικές σας τότε οι βάσεις της αμαρτίας και της κατοχής θα εξαφανιστούν.
Με έβγαλε έξω στην αυλή του κελιού του και σχημάτισε στο χώμα ένα μεγάλο ορθογώνιο σχήμα. Το μοίρασε σε δυο τετράγωνα και μου είπε: «Θα ρθει καιρός που θα φτιάξεις μοναστήρια. Δυο αυλές να κάνεις. Μια για τους λαϊκούς και μια δεύτερη μόνο για μοναχούς ή για μοναχές».
Εγώ απόρησα για αυτά που μου είπε. Ήμουν ένας απλός φοιτητής και υπενθυμίζω ότι το ‘82 ήμουν μόνο 20 χρονών.
… Πράγματι αργότερα ως ιερομόναχος και αρχιερέας χτίσαμε μαζί με τον γέροντά μου Συμεών την Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου Μαυροβουνίου και ύστερα ως αρχιερέας την Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου παρά την Ορούντα. Με τον τρόπο που μας υπέδειξε ο Άγιος Παΐσιος. Με δυο αυλές.
…Ακούστε πατέρες σε 3 γραμμές τι είναι για μένα ο Άγιος Παΐσιος.
Ο Άγιος Παΐσιος είναι ο Καππαδόκης που έγινε αγιορείτης λόγο προσφυγιάς. Και τώρα πια οικουμενικός Άγιος, διδάσκαλος της Ορθοδοξίας εξαιρέτως του μοναχικού και του έγγαμου βίου, θαυμαστός προφήτης του γένους μας που δοκιμάζει την πίστη και την απιστία πολλών.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Γιατί o Χριστός έκανε θαύματα;
Το αόρατο θαύμα...
*Ένα συγκλονιστικό κείμενο για το μεγαλείο της Πίστεως μας! Αξίζει να αφιερώσετε δύο λεπτά από τον χρόνο σας και να το διαβάσετε!
π. Ανδρέα Αγαθοκλέους
~ Η ανάγκη του ανθρώπου να βεβαιώσει την πίστη μέσα του προς τον απρόσιτο Θεό και τις ενέργειές Του τον οδηγεί στο να επιζητεί το θαύμα ή να το μεγαλοποιεί ή, ακόμα, και να το δημιουργεί. Με την έννοια αυτή το θαύμα, ως θαυμαστό γεγονός, συναντάται σε όλες τις θρησκείες.
Στην Καινή Διαθήκη οι διάφορες θεραπείες ασθενών, αναστάσεις νεκρών και άλλες εκφράσεις αγάπης του Χριστού και των Αποστόλων προς τον πονεμένο λαό ονομάζονται σημεία. Το θαύμα προκαλεί θαυμασμό, έκπληξη, ενώ το σημείο δείχνει κάτι, δηλαδή την ήδη υπάρχουσα Βασιλεία του Θεού όπου δεν κυριαρχούν τα αποτελέσματα της φθοράς.
Η πρόκληση των Φαρισαίων και Γραμματέων προς τον Ιησού Χριστό «θέλομεν από σου σημείον ιδείν» (Ματθ. 12,38) δεν βρήκε ανταπόκριση. Το όποιο «σημείον» όταν γίνεται «θαύμα» αναγκάζει τον άνθρωπο να το αποδεχτεί κι άρα του στερεί την ελεύθερη σχέση του με το Θεό, που είναι η ουσιαστική πίστη. Ασφαλώς ο Χριστός σέβεται την ελευθερία του ανθρώπου, που του έδωσε ως δώρο, και δεν την παραβιάζει ακόμα κι αν προκαλείται.
(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Να παρακαλείς την Παναγία μας…
Η Εκκλησία, ως «στύλος και εδραίωμα της αληθείας» (Α Τιμ. 3,15), δεν μπορεί να ενθαρρύνει τα «θαύματα» για να πείσει, συμπεριφερόμενη διαφορετικά από τον ιδρυτή της. Άλλωστε, όλη η ζωή της είναι από μόνη της ένα «θαύμα» που στηρίζεται στο θάνατο και την Ανάσταση του Κυρίου της κι αλλοίμονο αν αναζητά άλλους τρόπους να πείσει για την Αλήθεια της.
Η απουσία «αποδείξεων» για την ύπαρξη, παρουσία ή ενδιαφέρον του Θεού είναι η έκφραση της αγάπης Του που συμβαδίζει με το σεβασμό της ελευθερίας του προσώπου. Η αγάπη Του θα ’ταν ελλειμματική αν μας ανάγκαζε, για το «δικό μας καλό», να Τον πιστέψουμε. Ούτε η Ανάστασή Του, το παγκόσμιο αυτό γεγονός που άλλαξε τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων, δεν μπορεί ν’ αποδειχτεί. Ούτε, βέβαια, και ν’ αποδειχτεί ότι δεν είναι γεγονός.
(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Πως θα γνωρίζουμε ποιο είναι το θέλημα του Θεού;
Η εσωτερική αλλαγή – μετάνοια των ανθρώπων που φαίνεται στη ζωή τους, η μεταβολή του άρτου και του οίνου, σε κάθε Θεία Λειτουργία, σε σώμα και αίμα Χριστού, η Χάρις του Αγίου Πνεύματος που έρχεται «δια των ευχών του πρεσβυτερίου» στο νερό, στο λάδι, στα υλικά πράγματα, και τα μεταποιεί σε αγιασμό, ευχέλαιο και ό,τι άλλο αγιάζεται, δεν αποδεικνύεται. Είναι όμως για τους πιστούς βεβαιότητα που τη ζουν και τη χαίρονται, όπως ζουν και χαίρονται την Ανάσταση του Κυρίου τους. Ποιος μπορεί ν’ αμφισβητήσει το βίωμα εκατομμυρίων ανθρώπων;
Στην ταπείνωση και στην απλότητα της καρδιάς γνωρίζεται ο «άλλος κόσμος» και αποκαλύπτεται το «αόρατο θαύμα» που παραπέμπει στο «σημείο» της παρουσίας του ζώντος Θεού.
(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Παναγία μου βοήθησε με! ...Παναγιά μου τι να κάνω;
Ο Προφήτης Ηλίας δεν πέθανε ποτέ! ...
Ο Προφήτης Ηλίας, όπως και ο Ενώχ, ήταν οι μοναδικοί άνθρωποι, οι οποίοι αναλήφθηκαν στους ουρανούς, χωρίς να έχουν πεθάνει. Στις 20 Ιουλίου, μερα κατά την οποία τιμάται η μνήμη του Προφήτη Ηλία, δεν εορτάζουμε την κοίμηση του γιατί ο προφήτης Ηλίας δεν πέθανε. Γιορτάζουμε την ανάληψή του .
Ωστόσο, σύμφωνα με κάποιους ερμηνευτές ο Απόστολος Παύλος αναφέρει ότι ο Προφήτης Ηλίας δεν ανελήφθη, όπως ο Κύριος, στον ουρανό, αλλά άφησε ο Θεός να φανεί ότι ανελήφθη και ότι ζει στη γη με το σώμα του άφθαρτο χιλιάδες χρόνια μετά.
Ο Πατέρας Επιφάνιος περί της Αναλήψεως του Προφήτη Ηλία λέει τα εξής:
«Και ανελήφθη Ηλίας εν συσσεισμώ, (Συσσεισμός = κούνημα δυνατόν, εκ του συσσείω = κουνώ δυνατά ή απ’ όλα συγχρόνως τα μέρη συγκλονώ)
ΩΣ εις τον Ουρανόν· το δε, ΩΣ εις τον Ουρανόν, αμφίβολον έχει την έννοιαν· το δε, ΕΙΣ τον Ουρανόν, τρανήν δείκνυσι την αλήθειαν».
Δηλαδή κάνει μία διάκριση, ο Άγιος Πατέρας, μεταξύ της αναλήψεως του Προφήτου, και της Αναλήψεως του Κυρίου. Διότι πράγματι, ενώ στην ανάληψη του Προφήτη Ηλία, υπάρχει η μικρή συλλαβή «ΩΣ» (που αμφίβολον έχει την έννοιαν) στην Ανάληψη του Κυρίου υπάρχει η μικρή συλλαβή
«ΕΙΣ» (που τρανήν δείκνυσι την αλήθειαν). Διότι στα Γραφικά χωρία της Αναλήψεως του Κυρίου βρίσκουμε το «ΕΙΣ τον Ουρανόν» και όχι «ΩΣ εις τον Ουρανόν».
Στην Αγία Γραφή, συναντάμε επίσης δύο πολύ ενδιαφέροντα σημεία, τα οποία πιστοποιούν ότι ο Προφήτης Ηλίας πράγματι δεν ανέβηκε στον ουρανό.
(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Πως διατηρείς την ουράνια χαρά και την ειρήνη
Το πρώτο είναι στην Καινή Διαθήκη, και είναι η ρητή δήλωση του Χριστού, την οποία χρησιμοποίησε και ο Μέγας Αθανάσιος: «Και ουδείς αναβέβηκεν εις τον ουρανόν ει μη ο εκ του ουρανού καταβάς, ο υιός του ανθρώπου ο ων εν τω ουρανω» (Ιωάννης 3/γ: 13). Ρητά εδώ το δηλώνει ο Ιησούς Χριστός, ότι κανείς, άρα ούτε ο Ηλίας, δεν ανέβηκε στον ουρανό.
Όμως έχουμε και μια πιο άμεση επιβεβαίωση, ότι ο Προφήτης Ηλίας δεν ανέβηκε στον ουρανό μετά την αρπαγή του. Είναι πολύ ενδιαφέρον το εξής χωρίο από την Παλαιά Διαθήκη:
«10 Και απέστη από Ιούδα Εδώμ έως της ημέρας ταύτης· τότε απέστη Λομνά εν τω καιρω εκείνω από χειρός αυτού, ότι εγκατέλιπε Κύριον τον Θεόν των πατέρων αυτού· 11 και γαρ αυτός εποίησεν υψηλά εν ταις πόλεσιν Ιούδα και εξεπόρνευσε τους κατοικούντας εν Ιερουσαλήμ και απεπλάνησε τον Ιούδαν. 12 και ήλθεν αυτω εν γραφή παρά Ηλιού του προφήτου λέγων· τάδε λέγει Κύριος Θεός Δαυίδ του πατρός σου…» (Β΄ Παραλειπομένων 21/κα).
(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Ο Θεός δεν με ακούει, εγώ πόσο Τον ακούω;
Εδώ περιγράφεται, ότι ο Ηλίας έστειλε μια επιστολή προς τον Ιωράμ, βασιλιά του Ιούδα, όπου τον επέκρινε για την ασεβή του πορεία. Όμως το ειδικό ενδιαφέρον αυτής της επιστολής, είναι ότι ο Ηλίας την έστειλε μετά την ανάληψή του «προς τον ουρανό».
Συνεπώς, ο Προφήτης Ηλίας, παρέμεινε στη γη, και από εκεί έστειλε την επιστολή.
Πάντως, σε πολλές περιοχές, ιδιαίτερα στη Θράκη και στη Μακεδονία ο Προφήτης Ηλίας θεωρούνταν κύριος της βροχής, ενώ το όνομά του συνδέθηκε τόσο με τον καλοκαιρινό ήλιο, όσο και με τις καλοκαιρινές μπόρες.
Σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη ο προφήτης ηλίας θεωρούνταν ρυθμιστής των καιρικων συνθηκών και πολλά είναι τα θαύματά του που συνδέονται με αυτή την ιδιότητα που του αποδίδεται.
(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Στήριξέ με, Κύριε....
(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Προφητεία: Θα τρως ξερό ψωμί στο σπίτι σου και ο γείτονας θα σε ζηλεύει...
Άγιοι βοηθοί και παραστάτες στην ασθένεια...
Αν είστε ασθενής δείτε ποιον άγιο να επικαλεστείτε...
Πολλά τα βάσανα και οι αρρώστιες στην εποχή μας, αλλά οι Άγιοι μας είναι πάντα βοηθοί και παραστάτες στην δοκιμασία του πόνου.
Πολλοί είναι οι Άγιοι που έλαβαν από το Θεό διάφορα ιδιαίτερα χαρίσματα και οι οποίοι με την ειλικρινή προσευχή των πιστών σπεύδουν προς βοήθεια τους στις ανάλογες περιστάσεις. Ας δούμε μερικούς από αυτούς, όπως καταγράφονται σε σχετικό φυλλάδιο από το Άγιο Όρος :
Ο Άγιος Κυπριανός, η Αγία Ιουστίνη η Παρθένος και η Αγία Θωμαΐς βοηθούν στην καταπολέμηση των σαρκικών πειρασμών, όλων των ειδών της μαγείας, στη λύση (διάλυση) αυτών και εν γένει μάχονται κατά ακάθαρτων πνευμάτων.
Ο Άγιος Ανδρόνικος και η Αγία Αθανασία βοηθούν τα ανδρόγυνα που θέλουν να έχουν μια ανώτερη πνευματική διαβίωση.
Η Αγία Φωτεινή βοηθάει στους πονοκεφάλους, καθώς και στους πόνους άλλων οργάνων του κεφαλιού.
Η Αγία Παρασκευή, η Αγία Εριφύλη και ο Άγιος Ιγνάτιος βοηθούν σ΄ όλες τις ασθένειες των ματιών.
Η Αγία Παρασκευή βοηθά να λυθούν οι συζυγικές έριδες και προστριβές.
Ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος βοηθά στις παθήσεις της γλώσσας, στη βραδυγλωσσία, στην τραυλότητα, σε διάφορα πρηξίματα, οιδήματα και στις αϋπνίες.
Ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος, η Αγία Παρασκευή και ο Άγιος Κλέαρχος βοηθούν στα πάσης φύσεως εγκαύματα.
Ο Άγιος Παντελεήμων βοηθά στις αιμορραγίες του σώματος, της μύτης, κ.ά., καθώς και στα στηθικά.
(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Η Αγία Δωροθέα βοηθά στις ασθένειες του προσώπου και για τη μη παραμόρφωση του.
Η Αγία Μαγδαληνή βοηθά στην τριχόπτωση και στους πόνους των δαχτύλων.
Ο Άγιος Αντίπας βοηθά στις ασθένειες των δοντιών.
Ο Άγιος Παύλος ο Ομολογητής βοηθάς στους πόνους του λαιμού.
Ο Άγιος Αββακούμ βοηθά στους πόνους των αυτιών.
Ο Άγιος Χαράλαμπος βοηθά σε στομαχικές και εντερικές ενοχλήσεις, λοιμώδεις νόσους, αλλά και στις λυπηρές σκέψεις και το διαλογισμό.
Ο Όσιος Βασίλειος ο Αμασεύς βοηθά στους ρευματισμούς χεριών, ποδιών, μέσης, αλλά και στην απελπισία και τις απογοητεύσεις.
Η Αγία Ξένη βοηθά στις παθήσεις της καρδιάς, σε κάθε είδος νευρασθενειών, εξανθημάτων, σε κάθε είδος μαγείας και για εργασιακές επιτυχίες.
Η Αγία Βαρβάρα βοηθά σε δερματικές παθήσεις (ευλογιά, ιλαρά, ανεμοβλογιά, λέπρα, κτλ), όπως επίσης και όσους ταξιδεύουν με αυτοκίνητο, τρένο, αεροπλάνο, αλλά και όσους μεταχειρίζονται κάθε μηχανοκίνητο μέσο.
Ο Άγιος Θεόδωρος ο Στρατηλάτης και ο Άγιος Θεόδωρος ο Τήρων βοηθούν σε κάθε είδους έκζεμα.
Ο Άγιος Θεόδωρος ο Τήρων βοηθά στην ανεύρεση εξαφανισμένων προσώπων.
Ο Άγιος Μηνάς βοηθάει στον ίκτερο (χρυσή), στην ανεύρεση απολεσθέντων πραγμάτων και αποπλανημένων προσώπων, όπως επίσης προφυλάσσει από τους κλέφτες και τις πυρκαγιές.
Ο Άγιος Φανούριος βοηθά στην ανεύρεση όλων των απολεσθέντων.
Ο Άγιος Τρύφων, ο Άγιος Ιερόθεος ο εξ Αθηνών, ο Άγιος Χαράλαμπος και ο Όσιος Σεραφείμ βοηθούν στους κήπους, στους αγρούς, στα σπαρτά, στα δέντρα και στα φυτά.
(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Τι είναι η πίστη στο Θεό;
Ο Άγιος Νικόλαος βοηθά τους ναυτικούς και όσους ταξιδεύουν με πλοίο, καθώς και τις χήρες, τα ορφανά και τις παρθένες. Επίσης, προστατεύει από τη βροχή τους οδοιπόρους, ενώ διαλύει τους κακούς λογισμούς.
Η Αγία Ανθίπη βοηθά τις χήρες, τα ορφανά και τις παρθένες.
Η Αγία Πολυξένη βοηθά και προστατεύει τους εργαζόμενους σε σκαλωσιές, όσους υποφέρουν από ταξιδιωτική ναυτία, αλλά και τις έγκυες να μην αποβάλλουν.
Ο Άγιος Ραφαήλ, ο Άγιος Νικόλαος, η Αγία Ειρήνη και ο Άγιος Νεκτάριος θεραπεύουν ασθενείς διαφόρων παθήσεων.
Ο Άγιος Στυλιανός προστατεύει βρέφη και παιδιά, ενώ βοηθάει στην απόκτηση τους. Επίσης βοηθά στον τερματισμό φιλονικιών μεταξύ αδελφών.
Η Αγία Άννα, ο Άγιος Φανούριος και η Αγία Ξένη προστατεύουν γενικά τα παιδιά.
Ο Άγιος Βονιφάτιος βοηθά να απαλλαγούν από το πάθος τους οι αλκοολικοί.
Η Οσία Ξένη της Πετρούπολης βοηθά στον τερματισμό των φιλονικιών μεταξύ ανδρογύνων.
Η Αγία Ευανθία και η Αγία Ανθία βοηθούν τις γαλακτοτροφούσες μητέρες και στο πρήξιμο των στηθών τους.
Ο Άγιος Ελευθέριος βοηθά στην ευτοκία των εγκύων.
Ο Άγιος Κωνσταντίνος και η Αγία Ελένη προστατεύουν τους συζύγους.
Ο Άγιος Αρτέμιος βοηθά σε κάθε είδους κήλη και στα εντερικά προβλήματα.
Η Αγία Αικατερίνη και ο Άγιος Θεόδωρος ο Στρατηλάτης βοηθούν στις παθήσεις των γυναικείων γεννητικών οργάνων.
Η Αγία Δροσίς βοηθά στα αφροδίσια νοσήματα.
Ο Άγιος Νικήτας ο Νεομάρτυς εκ Νισύρου και ο Άγιος Ανίκητος βοηθούν σε στιγμές αδυναμιών ως προς την πίστη μας.
Ο Πρωτομάρτυς Στέφανος, οι Άγιοι Ανάργυροι και ο Απόστολος Πέτρος βοηθούν στη λιθίαση των νεφρών, της χολής και της κύστης.
Οι Άγιοι Ανάργυροι βοηθούν σε κάθε ασθένεια, καθώς και στο ψυχοφθόρο πάθος.
Η Αγία Όλγα βοηθά στους σεισμούς, στις πλημμύρες και στους κεραυνούς.
Ο Άγιος Μόδεστος βοηθά στις ασθένειες των ζώων.
Ο Μέγας Βασίλειος και οι Άγιοι Πέντε Μάρτυρες βοηθούν στο να μην αλλαξοπιστήσουμε ή να παρασυρθούμε από αιρέσεις, καθώς και σε κάθε είδους πληγές.
Ο Άγιος Βηχιανός βοηθά σε κάθε μορφή βήχα.
Ο Άγιος Παρθένιος Λαμψάκου, ο Άγιος Νεκτάριος, οι Άγιοι Ανάργυροι και ο Άγιος Σάββας βοηθούν στον καρκίνο.
Ο Άγιος Χριστόφορος προστατεύει από το χαλάζι.
Οι εργάτες, οι υπάλληλοι, οι άνθρωποι του μόχθου, καθώς και διάφορες ομάδες ανθρώπων έχουν τους Προστάτες Άγιους τους. Μερικοί από αυτούς είναι :
Η Αγία Παρασκευή προστάτης των οφθαλμιάτρων, ο Άγιος Αντίπας προστάτης των οδοντιάτρων, η Αγία Βαρβάρα προστάτιδα του μηχανικού στρατού, ο Άγιος Τρύφων προστάτης των γεωργών και των πτηνοτρόφων, ο Άγιος Νικόλαος προστάτης των ναυτικών,
οι Άγιοι Ανάργυροι, ο Ευαγγελιστής Λουκάς και ο Άγιος Παντελεήμονας προστάτες των γιατρών, οι Άγιοι Τρεις Ιεράρχες προστάτες της παιδείας, ο Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης προστάτης των δικαστικών, ο Άγιος Ζήνων ο Ταχυδρόμος προστάτης των ταχυδρομικών, η Αγία Φοίβη προστάτιδα των νοσοκόμων, ο Προφήτης Ηλίας προστάτης των αρτοποιών,
ο Άγιος Χριστόφορος προστάτης των οδηγών, ο Άγιος Μάρκος ο Κωφός προστάτης των κωφαλάλων, οι Άγιοι Ταξιάρχες και ο Αρχάγγελος Μιχαήλ προστάτες της αεροπορίας, ο Άγιος Αρτέμιος και η Αγία Ειρήνη προστάτες της αστυνομίας και των σωμάτων ασφαλείας, ο Άγιος Γεώργιος προστάτης του πεζικού στρατού, ο Απόστολος Ματθαίος προστάτης των τελωνειακών,
ο Άγιος Μάμας προστάτης των βοσκών, ο Άγιος Μιχαήλ ο Νεομάρτυρας προστάτης των ζαχαροπλαστών, ο Άγιος Μιχαήλ του Σάρωφ προστάτης των δασικών υπαλλήλων, ο Άγιος Σαμψών προστάτης των ξενοδόχων,
ο Άγιος Ευφρόσυνος ο Μάγειρας προστάτης των μαγείρων, ο Άγιος Ονήσιμος προστάτης των φυλακισμένων, ο Άγιος Ξενοφών και ο Άγιος Τρύφων προστάτες των γεωργών, ο Άγιος Πορφύριος προστάτης των ηθοποιών και των ανθρώπων του θεάτρου, ο Άγιος Συμεών ο Τραπεζούντιος και ο Άγιος Ανδρόνικος προστάτες των χρυσοχόων,
ο Άγιος Στυλιανός προστάτης αρρώστων με ανίατες ασθένειες, ο Άγιος Χρήστος ο Νεομάρτυς προστάτης των κηπουρών, ο Άγιος Ονούφριος προστάτης των δικαζόμενων,
ο Άγιος Ιωάννης ο Ρώσος προστάτης των αιχμάλωτων πολέμου, ο Εζεκίας ο Δίκαιος προστάτης των υδραυλικών, ο Φίλιππος ο Απόστολος προστάτης των σιδηροδρομικών, κ.ά
(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Πως θα γνωρίζουμε ποιο είναι το θέλημα του Θεού;
(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Άγιος Παΐσιος: Ξέρεις πόσοι Άγιοι είναι γύρω μας και δεν τους ξέρουμε...
Οι Άγιοι Απόστολοι και το έργο τους...(†) ...
Οι Άγιοι Απόστολοι λαμβάνοντες την χάριν του Αγίου Πνεύματος, ως φρόνιμοι και πιστοί δούλοι του Χριστού μας...
Οι Άγιοι Απόστολοι και το έργο τους. Καθώς ένας άρχοντας έχει αμπέλια και χωράφια και βάνει εργάτες, έτσι και ο Κύριος ωσάν ένα αμπέλι έχει όλον τον κόσμο και επήρε δώδεκα Αποστόλους, και τους έδωκε την χάριν Του και την ευλογία Του.
Οι Άγιοι Απόστολοι και το έργο τους
Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός και Θεός, αδελφοί μου, ο γλυκύτατος αυθέντης και Δεσπότης. Ο ποιητής των Αγγέλων και πάσης νοητής και αισθητής κτίσεως, παρακινούμενος ο Κύριος από την πολλή του αγαθότητα οπού έχει εις το γένος μας, σιμά σε άπειρα χαρίσματα οπού μας εχάρισε και μας χαρίζει καθ’ εκάστην ημέραν και ώραν και στιγμή, εκαταδέχθη και έγινε και τέλειος άνθρωπος εκ Πνεύματος Αγίου.
Και από τα καθαρότατα αίματα της Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας, δια να μας κάμει να βγούμε από τα χέρια του διαβόλου, και να μας κάμει υιούς και κληρονόμους της βασιλείας Του.
(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Να έχεις ελπίδα στο Θεό. Μην απελπίζεσαι...
Να χαιρόμαστε πάντοτε στον παράδεισο μαζί με τους Αγγέλους και να μη καιγόμαστε στην κόλαση με τους ασεβείς και τους διαβόλους…
Καθώς ένας άρχοντας έχει αμπέλια και χωράφια και βάνει εργάτες, έτσι και ο Κύριος ωσάν ένα αμπέλι έχει όλον τον κόσμο και επήρε δώδεκα Αποστόλους, και τους έδωκε την χάριν Του και την ευλογία Του.
Τους έστειλε σ’ όλον τον κόσμο να διδάξουν τους ανθρώπους πώς να ζήσουν και εδώ καλά, ειρηνικά, αγαπημένα, και μετά ταύτα να πηγαίνουν στον παράδεισο, να χαίρονται πάντοτε.
Να μετανοούν, να πιστεύουν και να βαπτίζονται εις το όνομα του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, και να έχουν την αγάπη στον Θεό και στον αδελφό των.
Και σε όποια χώρα πηγαίνουν οι Απόστολοι και τους δέχονται οι άνθρωποι, τους παρήγγειλε ο Κύριος να ευλογούν την χώρα εκείνη, σε όποια χώρα πάλι πηγαίνουν οι Απόστολοι και δεν τους δέχονται, τους παρήγγειλε ο Κύριος να τινάζουν και τα τσαρούχια των και να φεύγουν.
(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Προσευχή Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ...
Έτσι οι Άγιοι Απόστολοι λαμβάνοντες την χάριν του Αγίου Πνεύματος, ως φρόνιμοι και πιστοί δούλοι του Χριστού μας, έτρεξαν ωσάν αστραπή σε όλο τον κόσμο.
Με εκείνη την χάριν ιάτρευαν τυφλούς και κωφούς και λεπρούς και δαιμονισμένους, και, το μεγαλύτερο: με το όνομα του Χριστού μας πρόσταζαν τους νεκρούς και ανεσταίνοντο.
Και σε όποια χώρα πήγαιναν οι Άγιοι Απόστολοι και τους εδέχοντο οι άνθρωποι, τους έκαμναν χριστιανούς, εχειροτόνουν αρχιερείς και ιερείς, συνέστηναν Εκκλησίες, και ευλογούσαν την χώρα εκείνη, και εγίνετο ένας επίγειος παράδεισος, χαρά και ευφροσύνη, κατοικία των Αγγέλων, κατοικία του Χριστού μας.
Σε όποια χώρα πάλι πήγαιναν και δεν τους εδέχοντο οι άνθρωποι, τους παρήγγειλε να τινάζουν και τα υποδήματα των, και έμενε σε εκείνη την χώρα κατάρα και όχι ευλογία, κατοικία του διαβόλου και όχι του Χριστού μας.
(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Προσευχή για προστασία από εχθρούς
(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Ποια είναι η εν Χριστώ αγάπη;
Τέσσερα πράγματα σκοτίζουν την ψυχή μας...
Ψυχή: Ο άνθρωπος για να έχει πνευματική ζωή, να έχει το φως στη ζωή του, πρέπει να έχει τελεία επικοινωνία με το περιβάλλον του. Από τη στιγμή που δεν έχει αυτή την απλή, την φυσική, την άνετη εγκατάλειψη και παράδοση του εαυτού του στον άλλον, και επομένως την βίωση του άλλου ως οικείου μέλους, δεν μπορεί να έχει Θεόν.
Γι’ αυτό σκοτίζεται η ψυχή, όταν κλονίζεται η σχέση της με τον Θεό.
1 Μίσος
Πως όμως κλονίζεται; Με το να μισεί τον πλησίον του. Το μισώ τον πλησίον έχει κατά κύριον λόγο ενεργητική έννοια και σημαίνει, κτυπώ, αρνούμαι, επιτίθεμαι εναντίον του άλλου. Εκφράζει την επιθετική διάθεση της ψυχής. Αντί να έχω φυσική σχέση με τον άλλον, να τον βάζω στην καρδιά μου, έχω το μίσος, που είναι μία έξοδος του άλλου από την καρδιά μου και από την ζωή μου.
Μίσος λοιπόν είναι να βλέπω ως έτερον τον άλλον, να τον πετάω έξω από την καρδιά μου, να μην το θεωρώ ως είναι μου. Αντί να δω ότι ο άλλος είμαι εγώ, βλέπω ότι είναι κάτι διαφορετικό. Αυτό μπορεί να είναι φυσικό για τους ανθρώπους του κόσμου, αλλά για μας, που είμαστε σώμα Χριστού, είναι αφύσικο.
Το μίσος είναι εκ των μεγάλων αμαρτημάτων, διότι είναι απόρροια μεγάλης εμπαθείας και δείχνει ότι ο άνθρωπος δούλεψε πολλά χρόνια στην αμαρτία και τα πάθη, και έχει σκληρυνθεί τόσο πολύ η καρδιά του, ώστε κατά κάποιο τρόπο έγινε ανώμαλη και όχι μόνο δεν μπορεί να αγαπήσει, αλλά και μισεί. Χρειάζεται πολύ δάκρυ για να αποβάλλει κάποιος το μίσος. Δεν είναι υπόθεση μιας αποφάσεως απλώς ή αγώνος μιας μέρας. Όταν μισώ κάποιον, δεν μπορώ να πω, αποφασίζω να μην τον μισώ. Μπορώ να πω, αποφασίζω να μην τον χτυπήσω, να μην τον βλάψω, αλλά για να μην τον μισώ πλέον, χρειάζεται μια εσωτερική κάθαρσις. Το μίσος προς τον πλησίον φανερώνει μεγάλο βάθος πάθους, γι” αυτό και συσκοτίζει την ψυχή.
(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Τι είναι η πίστη στο Θεό;
2 Εξουδένωση
Πως αλλιώς κλονίζεται η σχέση με τους άλλους; Με την εξουδένωση. Με το να ταπεινώνεις τον άλλον. Με το να τον κρίνεις. Όταν όμως κρίνω τον άλλον, τον βγάζω πάντοτε μικρό, μηδαμινό, τίποτα. Είναι τόσος ο εγωισμός του ανθρώπου, ώστε τίποτε δεν μπορεί να σταθεί ενώπιον της κρίσεώς του, ούτε ένας Θεός, πόσο μάλλον ένας άνθρωπος. Το να θεωρώ τον άλλον ως κατώτερο, περισσότερο όμως το να το εκφράζω, είναι κεφαλαιώδες αμάρτημα.
3 Ζήλεια
Άλλη μορφή σχέσεώς μας με τους ανθρώπους, η οποία διαταράσσει την ειρήνη και την ενότητα, είναι η ζήλεια με όλες τις έννοιες. Ζηλεύω κάποιον από αγάπη, τον θεωρώ δικό μου και ενώνομαι αναπόσπαστα μαζί του. Η ένωση αυτή δεν είναι εν τω σώματι του Χριστού, είναι μία υποβίβαση του σώματος του Χριστού σε ανθρώπινη σχέση. Είναι επίσης μία πλήρης μοιχική εσωτερική ενέργεια.
Αν πάρουμε την ζήλεια με την έννοια ότι ζηλεύω αυτόν τον άνθρωπο και τον απωθώ, τότε η ζήλεια είναι έκφραση εσωτερικής αδυναμίας αλλά και ανώμαλης αγάπης. Δηλαδή τον αγαπώ κατά τρόπο εγωιστικό και αποκλειστικό, πιστεύω ότι έχω δικαιώματα στη ζωή του και ότι αυτός έχει υποχρεώσεις απέναντί μου, ότι πρέπει να μου δίνει λογαριασμό για το που πηγαίνει και τι κάνει.
Η ζήλεια λοιπόν είναι διαταραχή των σχέσεών μας λόγω περισσής εσωτερικής ψυχικής ενέργειας. Ζήλεια είναι κάθε στροφή προς τον άλλον, που ξεκινάει από κάτι υπερβολικό, από έναν ζήλο, από μία ζέση, από μία βράση. Επομένως ζήλος μπορεί να είναι το ενδιαφέρον μου, η αγάπη μου, η φροντίδα μου να τον σώσω, να τον βοηθήσω να βγει από την αμαρτία, να γίνει παιδί του Θεού. Αυτή η ζέσις είναι ένας αφύσικος εσωτερικός οργασμός, μία αφύσικη πνευματική συσσωμάτωση.
4 Γογγυσμός
Το αντίθετο της ζήλειας είναι ο γογγυσμός, ο οποίος επίσης προέρχεται από αδυναμία της ψυχής. Γογγύζω σημαίνει διαμαρτύρομαι, αρνούμαι, παραπονούμαι, είμαι στενοχωρημένος, δεν ικανοποιούμαι. Αυτόν τον γογγυσμό τον εκφράζω στο περιβάλλον μου, στα γραπτά μου, στην προσευχή μου. Ζητώ λόγου χάριν, κάτι από τον άλλον, ή προσδοκώ ή απαιτώ κάτι. Δεν μου το δίνει όμως, γιατί και αυτός είναι απορροφημένος από τον δικό του αγώνα και πόθο, από την δική του σκέψη, αμαρτία, χαρά, από τη δική του ακολασία, αγιότητα ή αρετή. Τότε πέφτω σε έναν γογγυσμό, διότι περιθωριοποιούμαι στην σκέψη του. Προσεύχεται αυτός, νομίζω ότι με αφήνει μοναχό μου. Ενδιαφέρεται για μένα, νομίζω ότι δεν το έκανε από αγάπη ή ότι το έκανε ελλιπές.
Ο γογγυσμός είναι το ανικανοποίητο που νοιώθουμε στη ζωή μας και προέρχεται από ένα μειονεκτικό εγώ. Η ζήλεια προέρχεται από ένα εγώ υπερτροφικό, ενώ η εξουδένωση από ένα εγώ αυτοτρεφόμενο και αυτοδυναμούμενο άνευ Θεού, που βλέπει τον άλλον κατώτερο, μηδαμινό. Το μίσος είναι η διαφοροποίηση, η απώθηση του άλλου από την ύπαρξη μας.
Γέροντα Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτη!
(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Παναγία μου βοήθησε με! ...Παναγιά μου τι να κάνω;
(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Πως θα γνωρίζουμε ποιο είναι το θέλημα του Θεού;
Άγιος Πορφύριος: Ένας φίλος δέχθηκε, όπως μου εκμυστηρεύθηκε, τη σκληρή συμπεριφορά εκ μέρους ανθρώπων αυστηρών αρχών, με αποτέλεσμα να εξουθενωθεί και να παρεξηγηθεί τελείως, ως προς τον χαρακτήρα του.
Άγιος Πορφύριος: Ένας φίλος δέχθηκε, όπως μου εκμυστηρεύθηκε, τη σκληρή συμπεριφορά εκ μέρους ανθρώπων αυστηρών αρχών, με αποτέλεσμα να εξουθενωθεί και να παρεξηγηθεί τελείως, ως προς τον χαρακτήρα του.
(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Άγιος Πορφύριος: Πως θα συναντήσετε τον Χριστό
Ο Γέροντας τον ανέπαυσε, διότι έβαλε τα πράγματα στη θέση τους, πραγματοποιώντας πετυχημένη ψυχική ακτινογραφία του.
Του είπε: «Είσαι καλός, ευαίσθητος, ήσυχος είσαι πρόβατο του Θεού. Αλλά, όταν σε πάρουν με το άγριο, μαζεύεσαι, αντιδράς εσωτερικά, και τότε είναι που σε παρεξηγούν πολύ και δεν σε καταλαβαίνουν.
Όταν όμως σε πάρουν με το καλό, φανερώνεις από μέσα σου τέτοια καλά πράγματα, που κάνεις τους άλλους να ξαφνιάζονται.
Οι άνθρωποι που σε παρεξήγησαν και σε πλήγωσαν δεν γνωρίζουν ούτε εκείνο τον παλιό μύθο, για τον άνεμο και τον ήλιο, που μάλωναν, ποιος είναι ο δυνατότερος κι έβαλαν στοίχημα, ότι όποιος βγάλει την κάπα του βοσκού, που εκείνη την ώρα ανηφόριζε το βουνό, θα είναι ο πιο δυνατός.
Φύσηξε, ξαναφύσηξε ο άνεμος, αλλά ο βοσκός κρύωσε και τυλίχθηκε πιο σφιχτά στην κάπα του.
Βγήκε τότε ο ήλιος απ’ τα σύννεφα, σκόρπισε γύρω καλοσύνη και θερμότητα, ζεστάθηκε ο βοσκός κι έβγαλε την κάπα του. Τότε ο ήλιος φώναξε στον άνεμο: «Είδες, ποιος απ’ τους δυο μας είναι ο δυνατότερος;» Και συμπέρανε ο π. Πορφύριος: «Δεν κερδίζεις τον άνθρωπο με το άγριο, αλλά μόνο με την καλοσύνη».
(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Άγιος Πορφύριος: Πως θα απαλλαγούμε από την κατάθλιψη;
(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Η ΨΥΧΗ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΒΑΘΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ Ο ΘΕΟΣ ΤΗ ΓΝΩΡΙΖΕΙ (ΑΓΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ)
Εύκολα γίνεται πικρή η ματιά σου μπροστά στην αδυναμία των ανθρώπων (Άγιος Νεκτάριος)...
Εύκολα γίνεται πικρή η ματιά σου μπροστά στην αδυναμία των ανθρώπων. Το μυαλό σου σκορπίζεται εύκολα στην παρατήρηση των άλλων. Συμμάζεψε όσο μπορείς το βλέμμα σου, περιόρισε όσο μπορείς τη διάσπαση του νου σου.
Δεν έχει καλό τέλος αυτός ο δρόμος. Θα συνηθίσεις να διακρίνεις αμέσως τα λάθη των άλλων, αλλά θα το πληρώσεις με μεγάλη μοναξιά.
Συνάμα, λίγο-λίγο, θα χάνεις την παιδική σου ματιά, μέχρις ότου να ξεχάσεις εντελώς, πως όλοι λαχταράμε το καλύτερο και προδινόμαστε από τον ίδιο μας τον εαυτό. Όσο αυτό το ξεχνάς, τόσο και πιο άτεγκτος θα γίνεσαι για τους γύρω σου.
Θα βροντοφωνάζεις πάντα το σωστό αλλά θα βλέπεις έκπληκτος πως οι άνθρωποι θα φεύγουν από κοντά σου. Είναι, γιατί τους δίνεις άτεγκτη δικαιοσύνη κι αυτοί λαχταράνε τη συγνώμη. Φωνάζεις πολύ κι αυτοί λαχταράνε λίγη σιωπή.
–Να παλέψεις για τη σιωπή του νου σου. Μην τον αφήσεις στη διάλυσή του. Αν δεν προσέξεις, θα τρέχει από δω κι από κει, χωρίς σκοπό, χωρίς νόημα.
(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Κύριε Ιησού Χριστέ Ελέησον με – Η ευχή του Ιησού...
Θα παρατηρείς τα πάντα, θα κρίνεις τα πάντα, θα νομίζεις πως φτιάχνεις τον κόσμο και την ίδια ώρα θα γεμίζεις, ανεπαίσθητα, περιφρόνηση για τον κόσμο. Χωρίς να το καταλάβεις, θα μάθεις ν’ ανεβάζεις τον εαυτό σου σ’ ένα θρόνο ψηλό κι από κει να μετράς τους πάντες και τα πάντα με το δικό σου το μέτρο. Και θα μάθεις να μιλάς, να μιλάς πολύ!
Η σιωπή όμως… η σιωπή!
Θα αφήσει στην καρδιά σου χώρο ν’ ακουστεί η φωνή του Θεού. Η σιωπή θα σε απαλλάξει από το φτωχό σου μέτρο και θα σε μάθει να μετράς τον εαυτό σου και τον κόσμο με το δικό Του μέτρο. Θα μείνεις τότε άφωνος από τα κρίματά σου. Και δυο φορές θα μείνεις άφωνος από την υπομονή του
Θεού. Πού να βρεις μετά διάθεση και θάρρος ν’ ασχοληθείς με τα κρίματα των άλλων! Γι’ αυτό σου λέω, η σιωπή θα γεμίσει τη ματιά σου κατανόηση και οικτιρμό για τον εαυτό σου και τον κόσμο.
Θα κερδίσεις όμως και κάτι, ακόμα πιο πολύτιμο: Ξέροντας ποιος είσαι και ποια είναι τα όριά σου, θα σου είναι αδιάφορη η γνώμη των άλλων για σένα. Θα γίνεις άτρωτος στην κατάκριση, ακόμη και στη συκοφαντία. Η συκοφαντία… Να ξέρεις, πριν τις μεγάλες αποφάσεις, το μυαλό πλημμυρίζει από διλήμματα και αμφιβολίες.
Στρέφεις το πρόσωπό σου και το σκοτεινό δωμάτιο γεμίζει φως και άρωμα μύρου. Συνεχίζεις να μιλάς κι οι λέξεις σου στολίζουν τον κόσμο.
Μάθε να διακρίνεις την καλή πρόθεση. Μάθε να κατανοείς, να αγαπάς και να δοξολογείς. Κι όχι μόνο για σήμερα. Για την κάθε ημέρα της ζωής σου, το κάθε τι γύρω σου να γίνεται αιτία δοξολογίας στον Θεό!
«Ψίθυροι Αγγέλων» – Ο Άγγελος της Σιωπής Άγιος Νεκτάριος!
(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Μια πανίσχυρη προσευχή για να έχετε την ευλογία της Παναγίας!
(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Η αχειροποίητη δυνατή προσευχή στον Αρχάγγελο Μιχαήλ
παπα Γιώργης Δορμπαράκης : Η «χωρίς διάκριση πίστη...
Παρακαλώ να τα έχετε όλα αυτά υπ’ όψιν, για να μην καταποντισθείτε από τη «χωρίς διάκριση» πίστη» (όσιος Σωφρόνιος του Έσσεξ)...
Ο μέγας Γέρων και πάλι μας καθοδηγεί:
Χωρίς πίστη δεν μπορεί κανείς να είναι χριστιανός, μάλλον δεν μπορεί να είναι άνθρωπος – η πίστη είναι το καθοριστικό στοιχείο του ανθρώπου σε όλα τα επίπεδα της ζωής του.
Χωρίς πίστη δεν «υφίσταται» ζωή, ακόμη και για να περπατήσεις!
Ο όσιος Σωφρόνιος του Έσσεξ βεβαίως, το καταλαβαίνουμε, αναφέρεται στην πίστη στον Θεό, και μάλιστα όχι στον «θεό» ή στους «θεούς» που δημιουργεί ο ίδιος ο άνθρωπος, τα λεγόμενα είδωλα, αλλά στον αληθινό Τριαδικό Θεό που απεκάλυψε ο Κύριος Ιησούς Χριστός, το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος που σαρκώθηκε και μας «εξήγησε» τα του Θεού – «Εκείνος εξηγήσατο». Κι η πίστη σ’ Αυτόν μας δόθηκε (πέρα από δυνατότητα διά του αγίου βαπτίσματος) και ως εντολή, ώστε ο διασπασμένος από την αμαρτία νους μας να προσανατολιστεί σωστά, με την έννοια να στηριχθεί χάριτι Θεού σαν σε άγκυρα σ’ Αυτόν για να νιώσει τη δυναμική της πίστεως. «Πιστεύετε εις τον Θεόν και εις εμέ πιστεύετε».
Η πίστη αυτή μας απεγκλωβίζει από τα δεσμά των παθών του εαυτού μας, μας απεμπλέκει από τη γοητεία του κόσμου τούτου που κείται «εν τω πονηρώ», συνιστά την υπέρ φύσιν δύναμη για να κάνει ο άνθρωπος το άλμα προκειμένου να βρεθεί στον χώρο της χάρης του Θεού. Οπότε μιλάμε για την πίστη που αγκαλιάζει όλη την ύπαρξη του ανθρώπου και την θέτει στην πορεία συνάντησης με Εκείνου τα ίχνη και τα πατήματα. Χωρίς πίστη στον Θεό και Χριστό δεν υπάρχει χριστιανισμός – Εκείνος είναι «η Οδός».
(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Το όπλο κατά του διαβόλου ( Άγιος Νεκτάριος )
Η πίστη στον Χριστό είναι αληθινή, μας διδάσκει ο λόγος του Θεού, όταν ασφαλώς κινητοποιεί την ύπαρξη του ανθρώπου, αλλά μέσα στο μοναδικό πλαίσιο που μπορεί να λειτουργήσει και να αναπτυχθεί: την αγάπη. Όπως το λέει ο απόστολος Παύλος: «πίστις δι’ αγάπης ενεργουμένη».
Μπορεί δηλαδή να είσαι πιστός, μα να μην είσαι χριστιανός. Χριστιανός είσαι όταν η πίστη σου εκφράζεται ως αγάπη, προς τον Θεό και τον συνάνθρωπο, που θα πει ότι η αγάπη είναι το παρόν της πίστεως – μετράς την πίστη με το «θερμόμετρο» της αγάπης.
Γι’ αυτό και ο λόγος του Χριστό ήταν απόλυτος και καταλυτικός:
«Ου πας ο λέγων μοι Κύριε, Κύριε, εισελεύσεται εις την Βασιλείαν του Θεού, αλλ’ ο ποιών το θέλημα του Πατρός μου του εν Ουρανοίς».
Στη Βασιλεία του Θεού θα βρεις όχι τους πιστούς στον Θεό, αλλά τους αγαπώντες πιστούς, αυτούς δηλαδή που η χάρη του Θεού τούς άνοιξε τα πνευματικά μάτια αλλά και τους έδωσε την ώθηση ώστε να βρουν τον Θεό «έξω» από τον εαυτό τους, τον εγωιστικό και αμαρτωλό εαυτό τους εννοείται – μία «έξοδος» που φέρνει τον χριστιανό αληθινά στον βαθύ εαυτό του, την καρδιά του την κατά Θεό κτισμένη και αναγεννημένη. Οι άγιοι της Εκκλησίας μας αποτελούν τα υπομνήματα της αλήθειας αυτής.
Ο όσιος Σωφρόνιος του Έσσεξ λοιπόν στην πίστη αυτή μας καθοδηγεί, η οποία επιπρόσθετα θεμελιώνεται στην ταπείνωση. Γιατί; Διότι ναι μεν η χάρη του Θεού μας ελκύει προς τον Χριστό ώστε να Τον πιστέψουμε, ναι μεν μας συνειδητοποιεί ότι έξω από την αγάπη δεν μπορούμε να Τον βρούμε, αλλά από την άλλη μας φέρνει στην πραγματικότητα του εαυτού μας, ο οποίος «τρώει» πολύ… χώμα! Θέλουμε να πούμε ότι πάνω στην προσπάθεια να ζήσει κανείς την εντολή του Χριστού, να ζήσει δηλαδή εν Θεώ – μέσα στις εντολές Του κρύβεται ο Χριστός – διαπιστώνει την ολοκληρωτική τις περισσότερες φορές αδυναμία του.
(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Τι είναι η πίστη στο Θεό;
Πόσο εύκολα μπορεί κανείς να νομίσει ότι φτάνει στην αγάπη προς τον εχθρό του; Πόσο εύκολο είναι να δεις αυτόν που σε αδικεί και σου δυσκολεύει τη ζωή ως τον ίδιο τον Χριστό; «Αγαπάτε τους εχθρούς υμών!» «Τρώμε λοιπόν τα μούτρα μας», κατά το κοινώς λεγόμενο, συνεπώς πιστεύουμε στον Χριστό, θέλουμε να αγαπάμε, δεν τα… πολυκαταφέρνουμε όμως, άρα η ταπείνωσή μας (με τα συνωδά στοιχεία του πένθους και της διαρκούς έμπονης μετανοίας μας) ως προς τις μηδαμινές έως ανύπαρκτες δυνάμεις μας είναι δεδομένη. Κι είναι μία πραγματικότητα στην πνευματική ζωή που δεν μπορούμε να λησμονούμε – σ’ αυτό δεν μας παροτρύνουν διαρκώς οι Πατέρες της Εκκλησίας μας; Γιατί διαφορετικά περιπίπτουμε σε μία «φαντασιακή» πίστη ή σε μία πίστη που λειτουργεί «χωρίς διάκριση» κατά τον λόγο του οσίου Σωφρονίου.
«Χωρίς διάκριση» πίστη που οδηγεί στον καταποντισμό – αντί διά της πίστεως να συναντάς τον Θεό και να σώζεσαι, βρίσκεσαι καθ’ ολοκληρίαν στα δίχτυα του πονηρού! Φέρνει παραδείγματα ο άγιος Γέρων για να το καταστήσει σαφές. «Γνωρίζω», σημειώνει, «πολλές περιπτώσεις, όπου οι άνθρωποι έχασαν το μέτρο. Έτσι, μου έτυχε κάποτε να διαβάσω το εξής: Στην Αμερική, κάποια ομάδα ιθαγενών βαφτίστηκε και δέχτηκε τον χριστιανισμό. Έπειτα όμως, επιστρέφοντας στα σπίτια τους, νόμισαν πως θα περάσουν τον ποταμό περπατώντας επάνω στα νερά. Και με την ορμή της πίστεώς τους μπήκαν όλοι στα νερά και πνίγηκαν. Εγώ ο ίδιος, δυστυχώς, γνώρισα ανθρώπους που πίστεψαν ότι είναι «θεοί», υπερέβησαν το όριο, έχασαν τα λογικά τους και έχασαν την αληθινή συνείδηση».
Τι συγκεκριμένα προτείνει ο άγιος; Ποια είναι «τα όλα αυτά που παρακαλεί να τα έχουμε υπ’ όψιν» για να έχουμε την αληθινή σώζουσα πίστη; Ό,τι τονίσαμε από την αρχή: την πίστη που φανερώνεται ως αγάπη και στηρίζεται στην ταπείνωση. Την ταπείνωση που «εμφανίζεται ως βαθύς θρήνος μετανοίας και αίσθημα ότι αδυνατούμε να θεραπευθούμε μόνο με τις δυνάμεις μας». Και συνυπάρχει με την προσευχή «να έρθει ο Ίδιος ο Θεός με τη θεραπεία Του και με τη δύναμή Του να νικήσει μέσα μας όλα τα προσκόμματα και όλα τα θανατηφόρα πάθη».
Δυστυχώς όμως, η αλαζονεία και ο εγωισμός μας είναι τέτοιοι που μας κάνουν να πορευόμαστε συχνά ως τυφλοί: να έχουμε τη «χωρίς διάκριση» πίστη, να νομίζουμε ότι φτάσαμε ήδη στη θέωση και συνεπώς «μπορούμε να περπατάμε πάνω στα νερά, όπως ο Κύριος περπάτησε». Πόσο μας λείπει η επίγνωση της αμαρτωλότητάς μας και η συναίσθηση ότι ο Κύριος με ό,τι επιτρέπει στη ζωή μας – αρρώστιες, πειρασμούς, ατυχήματα – στην πραγματικότητα μάς καλεί να δούμε τον «χάλια» εαυτό μας. Και κυρίως: πόση έπαρση έχουμε ώστε διαρκώς «να Τον εκπειράζουμε», απαιτώντας Του πράγματα πάνω από τα μέτρα μας!
(|) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Παναγία μου βοήθησε με! ...Παναγιά μου τι να κάνω;
-
-
